Τα χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης

Τα «χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης» ή του «Κουμράν» είναι μια συλλογή περίπου 900 Ιουδαϊκών χειρογράφων. Τα πιο γνωστά κείμενα ανάμεσα στα χειρόγραφα είναι τα αρχαία θρησκευτικά κείμενα που βρέθηκαν σε έντεκα διαφορετικά σπήλαια στη περιοχή Κουμράν, στην έρημο της Ιουδαίας, κατά μήκος της δυτικής ακτής της Νεκράς Θάλασσας.

Σημεία όπου βρέθηκαν τα χειρόγραφα

Έγγραφα, επιστολές και πάπυροι, διασώθηκαν σχεδόν ανέπαφοι, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των ευρημάτων αποτελείται από χιλιάδες περγαμηνές ακόμα και θραύσματα παπύρων. Είναι γραμμένα στην εβραϊκή, αραμαϊκή και ελληνική γλώσσα. Η μεγάλη σημασία των χειρογράφων αφορά στην αναζήτηση του αυθεντικού πρωτότυπου της Παλαιάς Διαθήκης.

Μια κατσίκα και η περιέργεια ενός βεδουίνου έγιναν η αιτία της σπουδαίας ανακάλυψης

Για χιλιάδες χρόνια στην έρημο της Ιουδαίας υπήρχαν θαμμένα μυστικά στη άμμο που περίμεναν τον νεαρό Βεδουίνο Μωχάμετ Εδ-Διβ.
Το 1947 ο δεκαπεντάχρονος βοσκός από τη νομαδική φυλή Τααμιρέ έχασε μια κατσίκα από το κοπάδι του.

Ο Μωχάμετ Εδ-Βιδ και ο Βοηθός του Τζούμα

 Η αναζήτησή του τον οδήγησε στην είσοδο μιας σκοτεινής σπηλιάς. Ο βεδουΐνος βοσκός πέταξε μέσα μια πέτρα, μήπως καταφέρει να φοβίσει το ζώο για να βγει έξω. Μόλις όμως πέταξε την πέτρα, ακούστηκε ένας παράξενος θόρυβος, που έδινε την εντύπωση ότι προκλήθηκε από θραύση πήλινων δοχείων. Δεν είχε ιδέα ότι είχε κάνει την ανακάλυψη του αιώνα. Είχε μόλις βρει τους παπύρους της Νεκράς Θάλασσας.

Η είσοδος της πρώτης σπηλιας που εξερευνήθηκε

Ζήτησε άμεσα τη βοήθεια ενός άλλου γιδοβοσκού για να μπει στη σπηλιά και να ανοίξει τα πήλινα δοχεία. Και οι δύο μαζί διεύρυναν λίγο ακόμη το άνοιγμα, για να μπορέσουν να περάσουν.

Έτσι, βρέθηκαν μέσα σε σπήλαιο όπου στο βάθος, ήταν τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο, μια σειρά άθραυστα πιθάρια, με πήλινα καλύμματα. Απ” αυτά, που ήταν συνολικά οκτώ, τα επτά βρέθηκαν κενά, προφανώς συλλημένα από παλαιότερη ανάλογη επίσκεψη. Το ένα από αυτά περιείχε οχτώ κυλίνδρους τυλιγμένους με λινά υφάσματα επιχρισμένα με μια κολλώδη ουσία. Οι βοσκοί τα πήραν μαζί τους.

 

Τα πήλινα δοχεία μέσα στο οποία βρέθηκαν τα πρώτα χειρογραφα

Η εμπορική αξία και οι…διαπραγματεύσεις

Ο βοσκός, που είχε εντοπίσει τα χειρόγραφα πρώτος με τη βοήθεια των συντρόφων του, μετέφερε τα ευρήματα στη Βηθλεέμ σε έναν έμπορο αρχαιοτήτων για να τα αξιολογήσει. Ο έμπορος μέσα από την εμπειρία του κατάλαβε ότι είχε να κάνει με έναν θησαυρό αμύθητης αξίας. Έστειλε τους δυο βοσκούς πίσω στις σπηλιές για του φέρουν τα ευρήματα που είχαν απομείνει. Επέστρεψαν με άλλους εφτά παπύρους στα χέρια.

Χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα για την αξία που είχαν τα ευρήματα, πούλησαν σε χαμηλή τιμή τους τέσσερις στον έμπορο και τους υπόλοιπους τρεις σε έναν άλλο ενδιαφερόμενο. Εκείνοι με τη σειρά τους πλούτισαν πουλώντας πέντε από τους οχτώ κυλίνδρους στο Συρο-ορθόδοξο Μητροπολίτη Αθανάσιο Γιεσουέ Σαμουέλ, στα Ιεροσόλυμα. Τους υπόλοιπους τρεις κυλίνδρους τους αγόρασε ο Ελιέζερ Λίπα Σουκένικ, στρατηγός και καθηγητής στο εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ.

Στην αγορά κατέφθαναν κάθε τόσο νέα αποσπάσματα χειρογράφων. Στους αγοραστές προσφέρονταν και άλλα αρχαία αντικείμενα όπως πιθάρια, λύχνοι, στάμνες και πιάτα. Οι αγοραστές πλήθαιναν. Ανάμεσα τους συγκαταλέγονταν Πανεπιστήμια, αρχαιολογικές υπηρεσίες, ειδικοί καθηγητές, αρχαιολόγοι, αρχαιοπώλες, αρχαιοκάπηλοι και συλλέκτες. Είχαν διαμορφωθεί οι τιμές ενώ τα χειρόγραφα πωλούνταν με  τον τετραγωνικό πόντο.

  

Το έργο του καθηγητή Σουκενίκ

Όταν ο καθηγητής αγόρασε τους παπύρους, έκανε σκοπό της ζωής του να ανακαλύψει τη σημαντικότητα των ευρημάτων. Αψηφώντας τις αραβο-ισραηλινές εντάσεις, ταξίδεψε για να συναντήσει τον Αρμένιο μεσολαβητή που του εξασφάλισε τα χειρόγραφα. Σε αυτή την «παράνομη» συνάντηση ο καθηγητής παρέλαβε ένα κομμάτι δέρματος για να το εξετάσει. Με την πρώτη ματιά ο Σουκενίκ κατάλαβε την αρχαία γραφή.

Πρόθυμος να μάθει αλλά και να αποκτήσει ακόμα περισσότερα χειρόγραφα συνάντησε τον κάτοχο των τριών παπύρων. Με το που ξετύλιξε  και αντίκρισε τα γραπτά  έμεινε έκπληκτος βλέποντας κείμενα στην εβραϊκή γλώσσα, που ήταν τουλάχιστον χίλια χρόνια παλαιότερος από κάθε άλλο βιβλικό εύρημα.

 

Οι επίσημες ανασκαφές

Οι επίσημες ανασκαφές άρχισαν στις 21 Ιανουαρίου και τελείωσαν στις 3 Μαρτίου του 1952. Ερευνήθηκαν στην περιοχή Μουραμπάατ τέσσερα σπήλαια και τα εκεί ευρήματα καλύπτουν μια χρονική περίοδο άνω των πέντε χιλιετιών, από την τέταρτη π.Χ. χιλιετία ως και τις αρχές της δεύτερης χιλιετίας μ.Χ.

Το σύνολο των ανασκαφών στην περιοχή του Κουμράν, έδωσε στους ερευνητές μια αρκετά μεγάλη συγκομιδή ευρημάτων. Από τις 270 περιοχές που ερευνήθηκαν με ανασκαφή, στις 29 από αυτές βρέθηκαν διάφορα αρχαιολογικά αντικείμενα ενώ σε 11 σπήλαια βρέθηκαν χειρόγραφα.

 

Οι επιστήμονες αρίθμησαν τα σπήλαια σύμφωνα με τη σειρά ανεύρεσής τους με αριθμούς από το 1 έως το 11 συνοδευόμενους από το κεφαλαίο γράμμα Q (Qumran – Κουμράν): 1Q, 2Q, 3Q, 4Q … 11Q. Τα πλουσιότερα σε απόδοση σπήλαια είναι τα 1Q, 4Q και 11Q. Ειδικά για το σπήλαιο 4Q, οι ειδικοί υπολογίζουν σε 400 περίπου τα βιβλία που έπρεπε αρχικά να είχαν τοποθετηθεί στα πιθάρια που βρέθηκαν εκεί.

Ο Roland De Vaux και Gerald Lankester με την ομάδα τους στην έρημο της Ιουδαίας κατά την περίοδο των ανασκαφών

 Αν και τα ίδια τα χειρόγραφα χρονολογούνται συνολικά από τα μέσα του 3ου π.Χ. αιώνα ως τα μέσα του 1ου μ.Χ. αιώνα, αποδείχθηκε ότι η πλειοψηφία τους γράφηκε κατά το διάστημα μεταξύ του 1ου π.Χ. και 1ου μ.Χ. αιώνα.

Τα παλαιότερα από τα χειρόγραφα αυτά περιέχουν βιβλικά κείμενα. Από τα πιο χαρακτηριστικά ευρήματα είναι στο σπήλαιο Q1, ο Μέγας Κύλινδρος του Ησαΐα, το Εγχειρίδιο της πειθαρχίας των Εσσαίων, ο Πόλεμος των Υιών του φωτός κατά των Υιών του σκότους.

 To σπήλαιο Q3 μεταξύ άλλων έκρυβε τους γνωστούς ως «ορειχάλκινους κυλίνδρους» που περιείχαν έναν κατάλογο θησαυρών των εσσαϊκών ιερών, καθώς και τους τόπους όπου ήταν κρυμμένοι. 

Στο σπήλαιο Q4 βρέθηκε το σημαντικότερο τμήμα της βιβλιοθήκης των Εσσαίων όπου περίπου 100 χειρόγραφα περιέχουν βιβλικά κείμενα και αποτελούν το σύνολο σχεδόν των εβραϊκών γραφών.

Η είσοδος της τέταρτης σπηλιάς

Επίσης, ένας αριθμός από καλά διατηρημένα χειρόγραφα σώθηκαν στο σπήλαιο Q11 όπου ανάμεσα στα χειρόγραφα βρέθηκε ένας μεγάλος πάπυρος με κανονικούς, απόκρυφους και άγνωστους ψαλμούς.

Η είσοδος της ενδέκατης σπηλιάς

 Στην περιοχή Ουάντι Μουραμπάατ, 18 χιλιόμετρα νότια του Κουμράν, βρέθηκαν έγγραφα που είχαν εγκαταλείψει φυγάδες από το στράτευμα του Μπαρ Κοχμπά, ο οποίος οδήγησε τους Εβραίους σε μία καταστροφική εξέγερση κατά τής Ρώμης στο 132-135 μ.Χ..

Σε μια τρίτη περιοχή στα κεντρικά παράλια περίπου της Νεκράς Θάλασσας και ονομάζεται Ουάντι Σεϊγιάλ, βρέθηκαν αξιόλογα χειρόγραφα, όπως μια ελληνική μετάφραση του 1ου μ.Χ. αιώνα των 12 μικρών προφητών και πολλά έγγραφα αραμαϊκά και ελληνικά.

Κομμάτι από πάπυρο γραμμενο στα ελληνικά

 Μία τέταρτη περιοχή 10 χιλιόμετρα βόρεια της αρχαίας Ιεριχούς έκρυβε 40 έγγραφα σε πολύ κακή κατάσταση, τα οποία είχαν κρύψει Σαμαρείτες, πριν αντιμετωπίσουν τους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου (331 π.Χ.). Πρόκειται για νομικά έγγραφα γραμμένα στην αραμαϊκή γλώσσα με μεγάλη ιστορική αξία.

Τα χειρόγραφα των σπηλαίων της περιοχής του Κουμράν, διακρίνονται ανάλογα με το περιεχόμενο τους σε δύο βασικές κατηγορίες:

-Στα βιβλικά κείμενα και υπομνήματα
-Στα εξωβιβλικά κείμενα

  Βίντεο με τις τοποθεσίες των σπηλιών

βίντεο με την περιγραφή για τα «χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας»:...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/ta-chirografa-tis-nekras-thalassas-i-tichea-anakalipsi-apo-ena-vosko-ta-poulise-se-exeftelistiki-timi-logo-agnias-eno-i-mesolavites-ploutisan-ke-i-epistimones-archisan-tis-anaskafes/

 Βίντεο με περιγραφή για τα «χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας»

(Υπάρχουν υπότιτλοι στα ελληνικά. Δεν είναι ενσωματωμένοι.)

Πηγή

Προσευχόμενη Μητέρα Πνευματική Ομιλία Κορυτσά - Nënë në Lutje Ligjëratë Shpirtërore

Το σημάδι του Θεού - Shenja e Zotit

Αληθινή ιστορία

Το σημάδι του Θεού

Ήταν περασμένη η ώρα την Κυριακή το βράδυ, όταν ο ιερέας του ναού αποφάσισε να τηλεφωνήσει στην πρεσβυτέρα του στο σπίτι, για να της πει ότι σε λίγο θα κινήσει για το σπίτι. Άφησε το τηλέφωνο να χτυπήσει πολλές φορές, αλλά εκείνη δεν απάντησε.

Ο ιερέας παραξενεύτηκε, αλλά αποφάσισε να τακτοποιήσει κάποιες τελευταίες εκκρεμότητες προτού ξανατηλεφωνήσει. Όταν το έκανε ύστερα από λίγα λεπτά, εκείνη απάντησε αμέσως.

«Γιατί δεν απάντησες την πρώτη φορά;» τη ρώτησε.

«Μα δεν χτύπησε άλλη φορά!» του είπε εκείνη.

Δεν έδωσαν παραπάνω σημασία στο γεγονός και ασχολήθηκαν με τα τρέχοντα θέματα της οικογένειάς τους.

Την επόμενη μέρα ο ιερέας δέχτηκε ένα τηλεφώνημα στο ναό.

«Μου τηλεφωνήσατε χθες», ακούστηκε μια ανδρική φωνή από την άλλη άκρη του τηλεφώνου.

«Εγώ;» ρώτησε ο ιερέας.

«Ναι, χτύπησε πολλές φορές, αλλά δεν το σήκωσα», απάντησε ο άνδρας.

Αμέσως ήρθε στο νου του ιερέα το περιστατικό με το τηλεφώνημα που έκανε στην πρεσβυτέρα του.

«Α! Ναι!» έκανε ο ιερέας. «Ήθελα να τηλεφωνήσω στη σύζυγό μου και κατά λάθος τηλεφώνησα σε σας!»

«Δεν πειράζει», τον καθησύχασε ο άγνωστος. «Μόνο θα ήθελα να σας πω με δυο λόγια την ιστορία μου. Χθες λοιπόν είχα αποφασίσει να δώσω τέλος στη ζωή μου. Δεν άντεχα να υποφέρω άλλο. Είχα κουραστεί. Δεν έχει σημασία το πώς και το γιατί.

Προτού όμως το κάνω αυτό, είχα πει στον Θεό ότι, αν δεν θέλει να αυτοκτονήσω, να μου στείλει ένα σημάδι. Τότε χτύπησε το τηλέφωνο. Κοίταξα την αναγνώριση κλήσης και έγραφε ‘‘Αγία Τριάδα’’.

Μόλις το είδα, μέσα στον πανικό μου και την ένταση της κατάστασης που βίωνα, φοβήθηκα να απαντήσω. Κι έτσι το σημάδι που ζήτησα μου ήρθε μέσα από το τηλεφώνημά σας»!

Ο ιερέας χαμογέλασε και από μέσα του ευχαρίστησε τον Θεό για τούτο το δώρο ζωής. Χάρηκε τόσο πολύ που ήταν εφημέριος του ιερού ναού της Αγίας Τριάδας και το τηλέφωνο της εκκλησίας ήταν καταχωρημένο στον τηλεφωνικό κατάλογο.

FDATHANASIOU https://missionanatolis.wordpress.com/2015/11/09

Αντιγραφή-επιμέλεια: antiyli.gr@gmail.com

Σχόλιο από «Αντιύλη»: Σύμπτωση! θα πουν μερικοί. Εμείς όμως λέμε αγάπη, άγρυπνη έγνοια, πρόνοια του Θεού, που είναι «ο βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οικονομών και το συμφέρον  πάσιν απονέμων», επειδή όλα είναι δικά Του δημιουργήματα, «έργα χειρών αυτού» και δεν χαίρεται με την απώλεια ούτε ενός πλάσματός Του. Το ευτύχημα είναι ότι τίποτε τυχαίο δεν υπάρχει στη ζωή, γιατί την κρατάει στα χέρια Του, την κυβερνάει σοφά ο μόνος που μ’ αγαπάει αληθινά και απέραντα. Το θέμα είναι  να μην Του χαλάω εγώ τα σχέδιά Του με τις ελεύθερες, αλλ’ όχι πάντα συμφέρουσες επιλογές μου («πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα συμφέρει» [Α΄ Κορ. 6, 12]). 

.................................

Histori e Vërtetë

Shenja e Zotit

Ishte ora e vonët të Djelë në mbrëmje kur prifti i kishës vendosi që të merrte në telefon presviterën, bashkëshorten e tij në shtëpi. E la telefonin të binte disa herë por ajo nuk u përgjigj.

Prifti u çudit por vendosi që të mbarojë disa punë të fundit para se ta merrte sërish. Kur këtë e bëri pak më vonë, ajo u përgjigj menjëherë.

“Përse nuk u përgjigje herën e parë” e pyeti.

“Nuk ra telefoni herë tjetër” u përgjigj ajo.

Nuk i dhanë rëndësi ngjarjes dhe vazhduan me problemet e tyre familjare.

Ditën tjetër prifti mori një telefonatë në kishë.

“Më morët në telefon dje”, u dëgjua një zë burrëror nga krahu tjetër i telefonit.

“Unë?” pyeti prifti.

“Po, u dëgjua disa herë zilja e telefonit por nuk e dëgjoja” u përgjigj burri.

Menjëherë i erdhi në mendje priftit rasti me telefonatën  bëri tek bashkëshortja e tij.

“A! Po!” tha prifti. “Doja të merrja bashkëshorten time dhe gabimisht ju kam marrë juve!”

“Nuk ka problem” e qetësoi i panjohuri. “Vetëm do të doja t’iu thoja  me dy fjalë historinë time. Dje pra kisha vendosur  që ti jepja fund jetës sime. Nuk duroja që të vuaja më. Isha i lodhur. Nuk kishte më rëndësi se si apo pse.

Por para se ta bëja këtë, i kisha thën Zotit se, nëse nuk dëshiron që unë të vras veten të më drëgojë një shenjë. Atëhere u dëgjua telefoni. Pashë në ekran dhe shkruante “Shën Trinia”.

Sapo e pashë në panik dhe tensionin e gjëndjes që përjetoja, u frikësova që të përgjigjesha. Kështu shenja që kërkova  më erdhi nga telefonata tuaj”!

Prifti buzëqeshi dhe brenda tij falenderoi Zotin për këtë dhuratë jete. U gëzua kaq shumë që ishte famulltar i kishës së Shën Trinisë dhe telefoni i kishës ishte në katalogun e telefonit.

Koment nga Anti-ili: Rastësi do të thonë disa. Por ne e quajmë dashuri, përkujdesje e vazhdueshme, përkujdesje e Zotit, që është “Filanthrop i urtësisë së thellë i cili përkujdeset për të gjithë dhe jep gjithmonë më të mirën për të gjithë” sepse të gjitha krijesat e Tij “janë nga duart e Tij” dhe nuk gëzohet për humbjen qoftë dhe të një krijese të Tij. Fatmirësia është se asgjë të rastësishme nuk ka në jetë, sepse e mban në duart e Tij, e qeveris me urtësi , i vetmi që më do me të vërtetë dhe pafundësisht. Çështja është të mos ia prish unë planet e Tij  me zgjidhjet e mia të lira por jo gjithmonë në të mirën time . 

Εκ βαθέων εξομολόγηση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστάσιου για την υγεία του - Rrëfim i thellë i Kryepiskopit Anastas për shëndetin e tij.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, στο τρίτο μέρος της αποκλειστικής συνέντευξης που παραχώρησε στο CNN Greece κάνει εκ βαθέων εξομολόγηση. Μιλά για τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε. Αποκαλύπτει ότι είχε την αίσθηση ότι έφτανε σε μια χαράδρα, αλλά η πίστη του τον οδηγούσε στο ξέφωτο. Τον ρωτήσαμε για τις δύσκολες στιγμές που κλήθηκε να διαχειριστεί, όταν έπεσε θύμα απόπειρας δολοφονίας, όταν επλήγη από ελονοσία στην Αφρική και εάν υπήρξαν στιγμές που λύγισε, θυμίζοντάς του μια παλαιότερη δήλωσή του «εγώ δεν κληρονόμησα ένα θρόνο αλλά σηκώνω ένα σταυρό».    Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, μιλά για τα θαύματα που βίωσε ο ίδιος προσωπικά και για τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε, στα μάτια, στη σπονδυλική στήλη και το άσθμα. Αποκαλύπτει ότι έφτασε σε στιγμές πλήρους αδυναμίας, λόγω της κήλης που είχε στην σπονδυλική στήλη αλλά ανέκαμψε. Ωστόσο, όπως λέει στο CNN Greece, μιλά για όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετώπισε σε προσωπικό επίπεδο για να ενθαρρύνει τους συνανθρώπους μας που ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά.   Αυτή είναι η ομορφιά της ζωής, να ξέρεις ότι αντιμετωπίζεις το τέλος και να λες: «Θεέ μου η ζωή μου είναι στα χέρια Σου» «...Ήμουν σε μία χαράδρα και κατόπιν ο Θεός έδειχνε ένα μονοπάτι και ανεβαίναμε πάλι σε ένα ξέφωτο. Και δοξάζω το Θεό για αυτό. Αυτό το οποίο με στήριξε είναι η αίσθηση ότι δεν έκανα κάτι για τον εαυτό μου, αλλά είχα μία αποστολή. Πήγαινα απλά με όλη μου την καρδιά προσευχόμουν. Και πρέπει να πω ότι έχω δει πολλά τέτοια θαύματα στη ζωή μου, όχι από αυτά που περιγράφονται για να κάνουν εντύπωση, αλλά από αυτά που ήσουν σε πλήρη αδυναμία και στο τέλος ξαναγυρίζεις πάλι. Αλλοίμονο στους ανθρώπους που δεν έχουν πονέσει. Δεν έχουν περάσει δυσκολίες. Είναι σκληροί. Μόνο ο πόνος μας κάνει να καταλαβαίνουμε τους άλλους και να είμαστε πιο ώριμοι. Να μην ανησυχούμε για τον πόνο. Μας κάνει πιο ώριμους. Ήδη τον προηγούμενο χρόνο από το Πάσχα μέχρι το Καλοκαίρι δεν μπορούσα να σταθώ. Είχα ένα πρόβλημα με μία κήλη στη σπονδυλική στήλη. Στη ζωή την ανθρώπινη δεν πηγαίνουν όλα ομαλά η πορεία μας δεν είναι σαν ένα βουνό, όπως το Κιλιμάντζαρο, που πηγαίνει πάνω. Είναι σαν τα δικά μας βουνά, σαν τον Παρνασσό, που έχει χαράδρες, κορφές, ξέφωτα. Αυτή είναι η ζωή μας και αυτή είναι η ομορφιά. Να ξέρεις κανείς ότι κάθε μέρα αντιμετωπίζεις το τέλος και να λες Θεέ μου στα χέρια Σου είμαι και να συνεχίζεις. Έτσι καταλαβαίνεις και τους άλλους.     Οι μεγαλύτερες δυσκολίες είναι από το περιβάλλον σου Ο Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, «εξομολογείται» στο CNN Greece τις δυσκολίες που αντιμετώπισε από το περιβάλλον του. «Το μεγάλο πρόβλημα είναι άλλες δυσκολίες οι οποίες έρχονται από το στενό σου περιβάλλον και οι οποίες μπορεί να σε οδηγήσουν σε κάμψη σε απογοήτευση. Από εκεί που περιμένεις μια βοήθεια δεν έρχεται, έρχεται το αντίθετο ή από εκεί που έχεις βοηθήσει έρχεται η αγνωμοσύνη. Όλα αυτά κουράζουν. Αλλά, όλα αυτά ωριμάζουν τους ανθρώπους. Η ελευθερία από την πικρία, την αγανάκτηση και το παράπονο είναι πολύ ουσιαστικές μορφές ελευθερίας. Πρέπει να είμαστε ελεύθεροι και από την απαίτηση ευγνωμοσύνης απέναντι στον άλλο. Να προσφέρουμε την ευχαριστία μας αλλά να μην έχουμε την απαίτηση να μας δίνουν ευγνωμοσύνη. Να μην φανταζόμαστε ότι από παντού θα έχουμε κοινή αποδοχή. Υπάρχουν άνθρωποι που μας παρεξηγούν. Σχολιάζουν δυσμενώς και αυτά μας πικραίνουν".      .......Να σιωπήσω σε ένα κελί και να είμαι ο μοναχός Τασος Ρωτήσαμε τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Αλβανίας για ένα όνειρό του που δεν έχει υλοποιήσει. Η απάντησή του μας αφόπλισε: «Το όνειρό μου είναι να σιωπήσω απόλυτα σε ένα κελί και να είμαι ο απλός μοναχός Τάσος, αλλά δεν ξέρω εάν θα το προλάβω αυτό».  Υπάρχουν όμως και άλλα όνειρά που αφορούν το έργο του στην Εκκλησία της Αλβανίας, όπως την αποπεράτωση ενός υδροηλεκτρικού έργου και την ίδρυση Πανεπιστημιούπολης. «...Χρειάζεται να έχουμε και οικονομική ανεξαρτησία. Αυτή δεν έχουμε εδώ και τόσο καιρό. Είμαστε αναγκασμένοι να συμπληρώνουμε τον προϋπολογισμό μας με δωρεές. Υπάρχουν πολλές Ορθόδοξες Εκκλησίες, που αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα χωρίς να σκέφτονται τους άλλους που είναι πιο φτωχοί και πιο πονεμένοι. Δεν θα ήθελα να γίνει κάτι τέτοιο από τη δική μας Eκκλησία, στην οποία αρχίσαμε και μας βοήθησαν άνθρωποι από το μηδέν". Σκεφθήκαμε να κάνουμε ένα υδροηλεκτρικό έργο. Όμως τα χρήματα δεν θα τα κρατήσουμε για τους εαυτούς μας αλλά τα προσφέρουμε στους φτωχούς». Ρωτήσαμε τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Αλβανίας πώς αποφάσισε να γράψει βιβλία και για τις άλλες θρησκείες, όπως το Ισλάμ, τον Ινδουισμό και τις Αφρικανικές Θρησκείες. «Πήγα στην Αλβανία σε μεγάλη ηλικία 62 ετών, όταν ήμουν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στον τομέα της ιστορίας των θρησκευμάτων, δηλαδή των άλλων θρησκειών για είκοσι χρόνια... Η διατριβή μου ήταν για τα Αφρικανικά Θρησκεύματα και έτσι είχα άμεση επαφή με τις ζωντανές θρησκείες», είπε χαρακτηριστικά επισημαίνοντας ότι έχει συνεχή επαφή με τις άλλες θρησκείες φέρνοντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τον διαθρησκειακό διάλογο που συμμετέχει και υποστηρίζει. «Όλη αυτή η δραστηριότητα μας αναγκάζει με σοβαρότητα και σεβασμό να προσέχουμε τις απόψεις των άλλων θρησκευτικών παραδόσεων για αυτό υπάρχει αυτή η συγγραφική δραστηριότητα». Θα περάσουμε την κρίση, μόνο με περισσότερη γνώση, σοφία, διάθεση ανανεώσεως και μεταμορφώσεων O Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος κάνει και την αυτοκριτική για το ρόλο των εκκλησιών που περιορίζονται μόνο σε κριτική. «Η εκκλησία δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο σε κριτική για τους άλλους. Πρέπει να φέρει ένα μήνυμα ελπίδας. Υπάρχει ελπίδα βρε παιδιά. Δεν τέλειωσε η ιστορία με τις δυσκολίες μας». Και ολοκληρώνει ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και Πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος, τη συνέντευξή του στο CNN Greece λέγοντας: «Θα περάσουμε την κρίση, μόνο με περισσότερη γνώση, περισσότερη σοφία, περισσότερη διάθεση ανανεώσεως και μεταμορφώσεων».

Kryepiskopi i Shqipërisë Anastasi në pjesën e tretë të intervistës ekskluzive që dha për CNN Greece bën një rrëfim të thellë.  Flet për problemet e shëndetit që përballoi. Zbulon se kishte ndjesinë që do të arrinte në një greminë por besimi i tij e udhëzoi në një shesh të ndriçuar. E pyetëm për çastet e vështira që u thirr të menaxhonte, kur ai ishte dhe viktimë e një atentati për vrasje, kur u sëmur nga malaria në Afrikë dhe nëse kishte çaste që u përkul, duke i kujtuar një fjalë të tij më të hershme “unë nuk mora trashëgimi një fron por ngre një kryq”. Kryepsikopi i Shqipërisë Anastasi, flet për mrekullitë që jetoi ai vetë personalisht dhe për problemet e shëndetit që përballoi në sytë, në shtyllën kurrizore dhe azmën. Zbulon se arrit në çaste të një dobësie totale, për shkak të një hernie në shtyllën kurrizore por u rikthye sërish shëndeti. Ndërkaq, siç thotë në CNN Greece, flet për të gjtha ato probleme që përballonte në nivel personal për të inkurajuar njerëzit e tij të afërm që ngjitnin Golgothanë personale. Kjo është bukuria e jetës, të dish se përballon fundin e të thuash: “O Zot jeta ime është në duart e Tua”. “ Isha në një greminë dhe më pas Zoti më tregonte një monopat dhe dilnim sërish në majën e ndriçuar. Lavdëroj Zotin për këtë. Ajo që më mështeti ishte ndjeisa që nuk bëja diçka për veten time por që kisha një mision. Shkoja thjesht  me të gjithë zemrën dhe lutesha. Më duhet të pohoj që kam parë shumë mrekulli në jetën time, por jo vetëm ato sa përshkruhen që të bëjnë përshtypje, por nga ato sa je në dobësi totale dhe në fund rikthehesh sërish. Mjerë njerëzit që nuk kanë dhembur. Nuk kanë kaluar vështirësi. Janë të sertë. Vetëm dhimbja na bën që të kuptojmë të tjerët dhe të jemi të pjekur. Të mos shqetësohemi për dhimbjen. Na bën më të pjekur. Që prej vitit të kaluar nga Pashka deri në Verë nuk mundesha që të qëndroj. Kisha një problem me një hernie në shtyllën kurrizore. Në jetën njerëzore nuk shkojnë të gjitha mirë, rrugëtimi ynë nuk është një mal, si Kilimanxharo, që shkon lart. Është si malet tona, si Parnasoi që ka gryka, maja, shesh pushime të ndriçuara. Kjo është jeta jonë dhe kjo është bukuria. Të dijë dikush se çdo ditë përballon fundin dhe të thuash o Zot  në duart e Tua jam dhe të vazhdosh. Kështu i kupton të tjerët. Vështirësitë më të mëdha janë nga ambienti tënd Udhëheqësi i Kishës Orthodhokse të Shqipërisë “rrëfen” në CNN Greece vështirësistë që përballonte nga ambienti i tij. “Problemi më i madh janë vështirësi të tjera të cilat vijnë nga ambjenti tënd i ngushtë dhe të cilat mund të të çojnë në përkulje, në zhgënjim. Që atje ku pret një ndihmë nuk vjen, vjen e kundërta ose që atje ku ke ndihmuar vjen mosmirënjohja. Të gjitha këto të lodhin. Por të gjitha këto e pjekin njeriun. Çlirimi nga hidhërimi, indinjimi dhe ankesa janë forma shumë esenciale lirie. Duhet të jemi të lirë dhe nga kërkesa e mirënjohjes  nga të tjerët. Të ofrojmë falenderimin tonë por dhe të mos kemi kërkesën që të na japin mirënjohje. Të mos imagjinojmë se që nga kudo do të kemi një pranim të përbashkët. Ka njerëz të cilët na keqkuptojnë. Komentojnë keq dhe këto na hidhërojnë”. ......Të heshtja në një qeli dhe të isha murgu Taso E pyetëm Udhëheqësin e Kishës së Shqipërisë për një ëndër të cilën akoma nuk e ka realizuar. Përgjigjia e tij na çarmatosi: “Ëndëra ime është të hesht plotësisht në një qeli dhe të jem thjesht murgu Taso, por nuk e di nëse do ta arrij këtë ëndër”. Ekzistojnë dhe ëndëra të tjera që i përkasin veprës së Kishës së Shqipërisë, siç është përfundimi i hidrocentralit  dhe themelimi i një qyteze Universitare. “.... Duhet të kemi dhe pavarësi ekonomike. Këtë nuk e kemi këtu e kaq shumë kohë. Jemi të detyruar të plotësojmë projektbuxhetin tonë me donacione. Ekzistojnë shumë Kisha Orthodhokse që përballojnë problemet e tyre pa u menduar të tjerët që janë të varfër që janë më të varfër dhe më të munduar. Nuk do të doja të bëhej diçka e tillë nga Kisha jonë, në të cilën filluam dhe na ndihmuan njerëz nga zeroja” Menduam që të bëjmë një hidrocentral. Por me paratë nuk do ti mbajmë për veten tonë, por do t’ia u ofrojmë të varfërve”. Pyetëm udhëheqësin e Kishës së Shqipërisë si vendosi që të shkruajë libra dhe për fetë e tjera, si Islami, Induizmi dhe fetë Afrikane. “Shkova në Shqipëri në moshë të madhe, 62 vjeçar, kur isha profesor në Universitetin e Athinës, në degën e historisë së Feve, dmth të feve të tjera për njëzet vjet... Doktoratura ime ishte për Fetë Afrikane dhe kështu kisha një kontakt direkt me fetë e gjalla” tha Kryepiskopi duke theksuar se kishte një kontakt të vazhdueshëm me fetë e tjera  duke sjellë si shembull karakteristik dialogun ndërfetar në të cilin ai merr pjesë dhe mbështet. “E gjithë ky aktivitet na detyron me seriozitet dhe respekt që të kemi kujdes mbi mendimet e traditave të tjera fetare, për këtë ekziston dhe ky aktivitet shkrues”. Do të kalojmë krizën, vetëm me njohuri të mëtejshme, mençuri, predispozitë rinovuese dhe shndërruese. Kryepiskopi i Shqipërisë Anastasi bë një autokritikë për rolin e kishave të cilat izolohen vetëm në kritikë. “Kisha nuk duhet të kufizohet vetëm në kritikën ndaj të tjerëve. Ka shpresë. Nuk mbaron historia me vështirësitë tona”. Përfundon Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe Gjithë Shqipërisë imzot Anastasi, intervistën e tij në CNN Greece duke thënë: “Do ta kalojmë krizën, vetëm me më tepër njohuri, më tepër mençuri predispozitë rinovuese dhe shndërruese” Pelasgos

Τι άλλο θα ακούσουμε Θέε μου: Επιστήμων Σκοπίων: Η γλώσσα μας είναι τουλάχιστον 400 χιλιάδων ετών

Η «Ινδοευρωπαϊκή Γλώσσα» είναι ένας ψεύτικος όρος των διανοητών που προσπαθούν να διαγράψουν την καταγωγή των γλωσσών στον κόσμο από τη γλώσσα των κατοίκων του νοτιοσλαβικού κράτους των Σκοπίων. « Η γλώσσα μας» γράφει ο ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ των Σκοπίων,Μπράνκο Σοτιρόφκσι [Бранко Сотировски],  ομιλείται στον κόσμο, εδώ και τουλάχιστον, 400.000 έτη. (σημ. Εμείς πιστεύαμε ότι ομιλείται 399.999 χρόνια, τέλος πάντων, χίλια χρόνια παλαιότερη).

[Λίγη υπομονή, την έκανα και εγώ, να δούμε τι θέλει ο πει ο Επιστήμονας- Συγγραφέας- Γλωσσολόγος  του νοτιοσλαβικού κράτους των Σκοπίων]

Αρχίζει: 

«Είμαι Μακεδόνας, έχω μακεδονική συνείδηση και ως εκ τούτου έχω τη δική μου άποψη για το μακεδονικό παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μου»- Κ.Π. Μισίρκοφ.

Η λεγόμενες, λοιπόν, «ινδο-ευρωπαϊκές γλώσσες» καθιερώθηκαν να ονομάζονται έτσι από τους ανθρώπους που ζουν μεταξύ της Σκωτίας και της Ινδίας, ένας λαός που σήμερα δεν υπάρχει, αλλά έμεινε, λένε,  η γλώσσα του.

«Σύμφωνα με τον επιστημονικό κόσμο, που συμμετέχει στην καθημερινή πολιτική των χωρών που σήμερα λέγονται : Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία και άλλες,  χρησιμοποιούν την «ινδοευρωπαϊκή Γλώσσα» που είναι η πιο διαδεδομένη στην Ευρώπη και την Ασία».

Η θεώρηση αυτή –γράφει ο Σλάβος  ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ των Σκοπίων, που θέλει να ονομάζεται «Μακεδόνας»!- η θεώρηση, λοιπόν, αυτή είναι μια τυφλή θεώρηση, λόγω έλλειψης ιστορικών πληροφοριών και ανακριβειών της σκέψης, ή αμέλειας και άγνοιας που επαναλαμβάνονται στις διδακτορικές διατριβές τους οι επιστήμονες. Αυτό γίνεται για να εξυπηρετήσουν μικροσυμφέροντα και κοινωνικοπολιτικές θέσεις.

Ο στόχος τους είναι να καταστρέψουν τον «μακεδονικό» (σλαβικό των Σκοπίων, δηλαδή) χαρακτήρα και καταγωγή των γλωσσών τους.

 Η γλώσσα των Σλάβων των Σκοπίων- Μακεντόνσκι- όπως γραφόταν περί το 6480-6250 π.Χ. και φυσικά έχει αποκρυπτογραφεί από τους φωστήρες των Σκοπίων...

Η «μακεδονική γλώσσα» [ οι σλαβικοί διάλεκτοι δηλαδή, που μιλάνε οι σλαβικές φυλές των Σκοπίων] έχει μια παρουσία μιας χρονικής περιόδου,  τουλάχιστον 400. 000 ετών,  με λογοτεχνία και ορισμένους γραμματικούς κανόνες, που διαδόθηκε στις πέντε ηπείρους από αρχαιοτάτων χρόνων.

Είναι η μοναδική γλώσσα ( η σλαβική των Σλάβων των Σκοπίων) που μπορεί κανείς να επιτύχει υψηλό ύφος έκφρασης και μάλιστα και σε στίχους.

Είναι η γλώσσα του Θεού και της Επιστήμης, είναι η γλώσσα που μιλιόταν στη «Μακεδονική Χερσόνησο» [έτσι ονομάζεται η Χερσόνησος του Αίμου] και διαδόθηκε σε ανθρώπους αραβικής και σημιτικής προέλευσης από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας.

Σημειώνεται, γράφει ο …επιστήμων των Σκοπίων, ότι η λεγόμενη γαλλική γλώσσα που αποτελεί μέρος της ‘ινδοευρωπαϊκής  γλώσσας’ έχει τις ρίζες της στη ‘μακεδονική’-σλαβική των Σκοπίων.

Άλλωστε πλείστα τοπωνύμια στον κόσμο είναι «μακεδονικά» [σλαβικά], για παράδειγμα το Βερολίνο βγαίνει από το Βόερ που είναι ο θεός των μακεδόνων, είναι το ίδιο όπως η ονομασία Κρήτη σημαίνει στα «μακεδονικά» ‘κρυφή’ ή ο κόλπος της Κορίνθου σημαίνει ‘βαθύς κόλπος’.

Όλοι μιλούν σήμερα για την Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα είναι δημιούργημα του 1832, τίποτε δεν υπήρχε πριν.

«Συχνά λόγω έλλειψης στοιχείων ή σκέψεων αλλά και περιορισμένης νοημοσύνης ή ακόμη, λόγω πόλωσης προς τη δυτική επιστήμη λανθασμένα λέγουν ότι οι «Μακεδόνες» [Σλάβοι των Σκοπίων] ομιλούν μια γλώσσα της ομάδας των σλαβικών γλωσσών».

 Ο επιστημονικός κόσμος χρησιμοποιεί  την ‘αρχαία μακεδονική γλώσσα’ και δεν γνωρίζει ότι είναι μία, ούτε παλιά ούτε νέα. Ούτε ο όρος « Αρχαίος Μακεδόνας» έχει κάποια έννοια γιατί ο «Μακεδόνας» έχει αιώνια αξία.

Εξάλλου οι όροι «Αρχαίοι Έλληνες», «Αρχαία Ελληνική γλώσσα», «αρχαία ελληνική φιλοσοφία», «Ελληνική Μυθολογία», «Αρχαία ελληνική γραμματεία» και άλλα ανούσια, χρησιμοποιούνται από τη σύγχρονη επιστήμη λόγω μια παραδοξότητας.

Το όνομα ‘Ελλάδα’, δημιουργήθηκε το 1832. Είναι ένας όρος που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αποκαλούνται με το όνομα Έλληνες,  αλλά οι μόνοι που είναι γνωστοί  από την αρχαιότητα είναι οι Μακεδόνες, αυτοί που πριν από 400 χιλιάδες χρόνια διέδωσαν τη ‘μακεδονική’ γλώσσα και στις πέντε ηπείρους.

Στο μακροσκελές άρθρο του ο Σλάβος Επιστήμων των Σκοπίων, σημειώνει ότι στο βιβλίο του αναφέρει ότι υπάρχει μια διεθνής συνωμοσία για την απόκρυψη της καταγωγής των γλωσσών από τη Σλαβική των Σκοπίων.

(Πρέπει να αγοράσουμε το βιβλίο του „Зета Македониа’ για να μορφωθούμε οι άμοιροι!)