Αληθινή ιστορία
Το σημάδι του Θεού
Ήταν περασμένη η ώρα
την Κυριακή το βράδυ, όταν ο ιερέας του ναού αποφάσισε να τηλεφωνήσει στην
πρεσβυτέρα του στο σπίτι, για να της πει ότι σε λίγο θα κινήσει για το σπίτι. Άφησε
το τηλέφωνο να χτυπήσει πολλές φορές, αλλά εκείνη δεν απάντησε.
Ο ιερέας
παραξενεύτηκε, αλλά αποφάσισε να τακτοποιήσει κάποιες τελευταίες εκκρεμότητες
προτού ξανατηλεφωνήσει. Όταν το έκανε ύστερα από λίγα λεπτά, εκείνη απάντησε
αμέσως.
«Γιατί δεν απάντησες
την πρώτη φορά;» τη ρώτησε.
«Μα δεν χτύπησε άλλη
φορά!» του είπε εκείνη.
Δεν έδωσαν παραπάνω σημασία στο
γεγονός και ασχολήθηκαν με τα τρέχοντα θέματα της οικογένειάς τους.
Την επόμενη μέρα ο
ιερέας δέχτηκε ένα τηλεφώνημα στο ναό.
«Μου τηλεφωνήσατε
χθες», ακούστηκε μια ανδρική φωνή από την άλλη άκρη του τηλεφώνου.
«Εγώ;» ρώτησε ο
ιερέας.
«Ναι, χτύπησε πολλές
φορές, αλλά δεν το σήκωσα», απάντησε ο άνδρας.
Αμέσως ήρθε στο νου
του ιερέα το περιστατικό με το τηλεφώνημα που έκανε στην πρεσβυτέρα του.
«Α! Ναι!» έκανε ο
ιερέας. «Ήθελα να τηλεφωνήσω στη σύζυγό μου και κατά λάθος τηλεφώνησα σε σας!»
«Δεν πειράζει», τον
καθησύχασε ο άγνωστος. «Μόνο θα ήθελα να σας πω με δυο λόγια την ιστορία μου.
Χθες λοιπόν είχα αποφασίσει να δώσω τέλος στη ζωή μου. Δεν άντεχα να υποφέρω
άλλο. Είχα κουραστεί. Δεν έχει σημασία το πώς και το γιατί.
Προτού όμως το κάνω
αυτό, είχα πει στον Θεό ότι, αν δεν θέλει να αυτοκτονήσω, να μου στείλει ένα σημάδι. Τότε χτύπησε το
τηλέφωνο. Κοίταξα την αναγνώριση κλήσης και έγραφε ‘‘Αγία Τριάδα’’.
Μόλις το είδα, μέσα
στον πανικό μου και την ένταση της κατάστασης που βίωνα, φοβήθηκα να απαντήσω. Κι
έτσι το σημάδι που ζήτησα μου ήρθε μέσα από το τηλεφώνημά σας»!
Ο ιερέας χαμογέλασε και από μέσα
του ευχαρίστησε τον Θεό για τούτο το δώρο ζωής. Χάρηκε τόσο πολύ που ήταν
εφημέριος του ιερού ναού της Αγίας Τριάδας και το τηλέφωνο της εκκλησίας ήταν
καταχωρημένο στον τηλεφωνικό κατάλογο.
Σχόλιο από «Αντιύλη»: Σύμπτωση! θα πουν
μερικοί. Εμείς όμως λέμε αγάπη, άγρυπνη έγνοια, πρόνοια του Θεού, που είναι «ο βάθει
σοφίας φιλανθρώπως πάντα οικονομών και το συμφέρον πάσιν απονέμων», επειδή όλα είναι δικά Του
δημιουργήματα, «έργα χειρών αυτού» και
δεν χαίρεται με την απώλεια ούτε ενός πλάσματός Του. Το ευτύχημα είναι ότι τίποτε τυχαίο δεν υπάρχει στη ζωή, γιατί την
κρατάει στα χέρια Του, την κυβερνάει σοφά ο μόνος που μ’ αγαπάει αληθινά και
απέραντα. Το θέμα είναι να μην Του χαλάω
εγώ τα σχέδιά Του με τις ελεύθερες, αλλ’ όχι πάντα συμφέρουσες επιλογές μου («πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα συμφέρει»
[Α΄ Κορ. 6, 12]).
.................................
Histori e Vërtetë
Shenja e Zotit
Ishte ora e vonët të Djelë në mbrëmje kur prifti i kishës vendosi që të
merrte në telefon presviterën, bashkëshorten e tij në shtëpi. E la telefonin të
binte disa herë por ajo nuk u përgjigj.
Prifti u çudit por vendosi që të mbarojë disa punë të fundit para se ta
merrte sërish. Kur këtë e bëri pak më vonë, ajo u përgjigj menjëherë.
“Përse nuk u përgjigje herën e parë” e pyeti.
“Nuk ra telefoni herë tjetër” u përgjigj ajo.
Nuk i dhanë rëndësi ngjarjes dhe vazhduan me problemet e tyre familjare.
Ditën tjetër prifti mori një telefonatë në kishë.
“Më morët në telefon dje”, u dëgjua një zë burrëror nga krahu tjetër i
telefonit.
“Unë?” pyeti prifti.
“Po, u dëgjua disa herë zilja e telefonit por nuk e dëgjoja” u përgjigj
burri.
Menjëherë i erdhi në mendje priftit rasti me telefonatën bëri tek bashkëshortja e tij.
“A! Po!” tha prifti. “Doja të merrja bashkëshorten time dhe gabimisht ju
kam marrë juve!”
“Nuk ka problem” e qetësoi i panjohuri. “Vetëm do të doja t’iu thoja me dy fjalë historinë time. Dje pra kisha
vendosur që ti jepja fund jetës sime.
Nuk duroja që të vuaja më. Isha i lodhur. Nuk kishte më rëndësi se si apo pse.
Por para se ta bëja këtë, i kisha thën Zotit se, nëse nuk dëshiron që unë
të vras veten të më drëgojë një shenjë. Atëhere u dëgjua telefoni. Pashë në
ekran dhe shkruante “Shën Trinia”.
Sapo e pashë në panik dhe tensionin e gjëndjes që përjetoja, u frikësova që
të përgjigjesha. Kështu shenja që kërkova
më erdhi nga telefonata tuaj”!
Prifti buzëqeshi dhe brenda tij falenderoi Zotin për këtë dhuratë jete. U
gëzua kaq shumë që ishte famulltar i kishës së Shën Trinisë dhe telefoni i
kishës ishte në katalogun e telefonit.
Koment nga Anti-ili: Rastësi do të thonë disa. Por ne e quajmë dashuri,
përkujdesje e vazhdueshme, përkujdesje e Zotit, që është “Filanthrop i urtësisë
së thellë i cili përkujdeset për të gjithë dhe jep gjithmonë më të mirën për të
gjithë” sepse të gjitha krijesat e Tij “janë nga duart e Tij” dhe nuk gëzohet
për humbjen qoftë dhe të një krijese të Tij. Fatmirësia është se asgjë të
rastësishme nuk ka në jetë, sepse e mban në duart e Tij, e qeveris me urtësi ,
i vetmi që më do me të vërtetë dhe pafundësisht. Çështja është të mos ia prish
unë planet e Tij me zgjidhjet e mia të
lira por jo gjithmonë në të mirën time .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου