Ημερίδα: Επιδιώξεις εξωτερικής πολιτικής και σχέσεις της Αλβανίας με την Ελλάδα

Το Υπουργείο Εξωτερικών και το Ίδρυμα Διεθνών Νομικών Μελετών Καθηγητού Ηλία Κρίσπη, έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν στην Ημερίδα με θέμα:

«Η Αλβανία σήμερα: Επιδιώξεις εξωτερικής πολιτικής και σχέσεις με την Ελλάδα».

Η Ημερίδα είναι υπό την Αιγίδα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και θα πραγματοποιηθεί στις 15 Φεβρουαρίου 2015 (ώρα 5.00 μ.μ.), στο Υπουργείο Εξωτερικών (Αίθουσα «Γιάννος Κρανιδιώτης», Ακαδημίας 1).

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΩΝ
Χαιρετισμός ΥΠΕΞ
Χαιρετισμός Ιδρύματος Διεθνών Νομικών Μελετών Καθ. Ηλία Κρίσπη

Α’ ΣΥΝΕΔΡΙΑ: ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Συντονιστής: Αθανάσιος Κοτσίρης, Πολιτειολόγος – Διεθνολόγος,

Εμπειρογνώμων Πρεσβευτής-Σύμβουλος Α’, Γ2 Δ/νσεως Υπ.Εξ.

• Το ζήτημα του αλβανικού αλυτρωτισμού, Λένα Διβάνη, Καθηγήτρια ΕΚΠΑ.
• Μερικές Απόψεις των Τσάμηδων, Βασίλειος Πατρώνας, Επίτιμος Νομικός Σύμβουλος, Υπ. Εξωτερικών.
• Η προοπτική ένταξης στο ΝΑΤΟ, Χάρης Δημητρίου, Πρέσβης ε.τ.
• Η προοπτική ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Πρέσβης Φραγκίσκος Βέρρος, Διευθυντής της Διπλωματικής Ακαδημίας, ΥΠΕΞ.

Β’ ΣΥΝΕΔΡΙΑ: ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Συντονίστρια: Αναστασία Σαμαρά-Κρίσπη, Πρόεδρος του Ιδρύματος Διεθνών Νομικών Μελετών Καθηγητού Ηλία Κρίσπη, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Μονάχου, Επιτ. Δικηγόρος (τ. Δικηγόρος Μονάχου)

• Η οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων, Δρ. Εμμανουήλ Γούναρης, Εμπειρογνώμων ΥΠΕΞ, τ. Πρέσβης.
• Οι οικονομικές σχέσεις Ελλάδος–Αλβανίας, Δημήτρης Κυρκιλής, Καθηγητής, Πρόεδρος του Τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών, Σχολή Οικονομικών και Περιφερειακών Σπουδών Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
• Η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, Άγγελος Συρίγος, Επίκ. Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Δικηγόρος, πρ. γ.γ. Πληθυσμού στο Υπουργείο Εσωτερικών.
• Η διασυνοριακή συνεργασία, Αντώνης Μπρεδήμας, Ομοτ. Καθηγητής ΕΚΠΑ.
• Από τα προβλήματα στη λύση: Μια διαδικασία συνολικής αντιμετώπισης των σχέσεων Ελλάδος-Αλβανίας και συνεργασίας με τον Αλβανικό παράγοντα, Αλέξανδρος Μαλλιάς, Πρέσβης ε.τ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Υποσημείωση: Στο πλαίσιο της Ημερίδας αυτής, θα παρουσιασθεί εκ νέου το βιβλίο του Δρ. Εμμανουήλ Γούναρη, Εμπειρογνώμονος ΥΠΕΞ, τ. Πρέσβη, αφιερωμένο στη Μνήμη του αειμνήστου Καθηγητού Ηλία Κρίσπη: «Το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα στα πλαίσια της Διπλωματικής Ιστορίας και του Διεθνούς Δικαίου, 1912-2015» (Εκδ. Αντ. Σάκκουλα, 2015).

Η Ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στις 15 Φεβρουαρίου 2015 (ώρα 5.00 μ.μ.), στο Υπουργείο Εξωτερικών (Αίθουσα «Γιάννος Κρανιδιώτης», Ακαδημίας 1).

Παράκληση για δηλώσεις συμμετοχής σας στις ακόλουθες ηλεκτρονικές διευθύνσεις:

drsamara@otenet.gr
celia.liagoura@gmail.com
Τηλ.: 210-3610-752
Fax: 210-3624632

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ- ΔΩΡΕΑΝ- ΚΑΤΟΠΙΝ ΔΗΛΩΣΕΩΣ

Πηγή: http://www.himara.gr

Πρώτη στάση η Αλβανία για την Περιφέρεια Ηπείρου

• Κύκλο εξορμήσεων σε Βαλκανικές χώρες με στόχο την ενίσχυση της εξωστρέφειας των Ηπειρωτικών προϊόντων και τη διείσδυσή τους σε νέες αγορές εγκαινίασε η Περιφέρεια Ηπείρου.

Πρώτη «στάση» ήταν τα Τίρανα,  πρωτεύουσα  της Αλβανίας όπου η Περιφέρεια διοργάνωσε ένα διήμερο συνδυασμένης παρουσίασης της Ηπείρου σε τουρισμό και αγροτικά προϊόντα, στο πλαίσιο του οποίου έγιναν πολλές επαφές από πλευράς της ελληνικής αποστολής, ενώ μεγάλη ήταν και η προβολή στα αλβανικά Μέσα Ενημέρωσης. Όσο για το αποτέλεσμα της πρωτοβουλίας, αυτό μένει να φανεί στο εγγύς μέλλον! Πάντως, είναι γεγονός πως δόθηκε η δυνατότητα σε επιχειρηματίες της Ηπείρου να έχουν άμεση αντίληψη του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η Αλβανική αγορά ώστε να σχεδιάσουν ανάλογα και τη δική τους στρατηγική.

Παρουσίαση - επαφές

Ο Περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέκος Καχριμάνης ήταν επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Περιφέρειας στην Αλβανία, ενώ συμμετείχαν επίσης ο Αντιπεριφερειάρχης Πρέβεζας και αρμόδιος για την Τουριστική Ανάπτυξη Στράτος Ιωάννου, ο Αντιπεριφερειάρχης, αρμόδιος για θέματα Αγροτικής Ανάπτυξης Ιωάννης Κατέρης, ο Περιφερειακός Σύμβουλος Γιώργος Ζάψας και υπηρεσιακά στελέχη της Περιφέρειας. 

Η παρουσίαση της Ηπείρου έγινε στο ξενοδοχείο «Tirana» και  την επισκέφθηκαν ο Υφυπουργός Οικονομίας και Τουριστικής Ανάπτυξης Εrvin Mete,  οι Περιφερειάρχες Τιράνων και Αργυροκάστρου, ο βουλευτής Farmir Toci,  εκπρόσωποι επιχειρήσεων, ομογενείς κ.ά. Τη δεύτερη ημέρα έγιναν πολλές συναντήσεις με επιχειρηματίες του τουρισμού. 

Ο Αλέκος Καχριμάνης, συνοδευόμενος από τον Έλληνα πρέσβη στα Τίρανα Λεωνίδα  Ροκανά, έγινε επίσης δεκτός από τους Υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης Edmont Panarit και Πολιτισμού Mirela Kumbaro (φωτό), με τους οποίους συζητήθηκαν τρόποι ευρύτερης συνεργασίας στους τομείς ευθύνης τους. Ιδιαίτερη συνάντηση είχε ο κ. Καχριμάνης με τον Περιφερειάρχη Τιράνων Sudi Vorpsi και τον Γεν. Γραμματέα της ίδιας Περιφέρειας Emil Konomi, οι οποίοι και του εξέφρασαν την επιθυμία για στενή συνεργασία στο πλαίσιο αξιοποίησης των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων.

Ο Αλέκος Καχριμάνης

Ο Περιφερειάρχης  Ηπείρου μίλησε και σε αλβανικά Μέσα Ενημέρωσης, τα οποία έδωσαν ευρεία δημοσιότητα στην εκδήλωση που έγινε στα Τίρανα και αναφέρθηκε τόσο στο σκοπό της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας, όσο και σε ζητήματα που αφορούν την ευρύτερη συνεργασία της Περιφέρειας Ηπείρου με τις όμορες Αλβανικές Περιφέρειες, προτείνοντας να υπάρξουν ευρύτερες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες.

«Αλβανία και Ελλάδα είναι δύο χώρες που είναι αναγκασμένες να συνυπάρχουν και να συνεργάζονται για το καλό των δύο λαών. Από το 1990 η Ελλάδα και ιδίως η Ήπειρος από την οποία διήλθε το μεγαλύτερο μέρος τους, στήριξε με το υστέρημά της τους Αλβανούς οικονομικούς μετανάστες, αρκετοί εκ των οποίων σήμερα είναι μέλη των τοπικών μας κοινωνιών. Έκτοτε έχουν σημειωθεί σημαντικές αλλαγές», τόνισε με έμφαση ο Αλ. Καχριμάνης. 

Παράλληλα, πρόσθεσε πως «πολλοί Έλληνες έχουν δημιουργήσει μεγάλες επιχειρήσεις στην Αλβανία, ενώ συνεχώς αυξανόμενος είναι και ο αριθμός των Αλβανών τουριστών στην Ήπειρο, οι οποίοι δείχνουν την προτίμησή τους στα τοπικά μας προϊόντα. Αυτό ήταν ένα επιπλέον ερέθισμα για την Περιφέρεια Ηπείρου, να επιδιώξει και να οργανώσει εκδήλωση αλληλογνωριμίας και ανταλλαγής απόψεων».

«Καλύτερο μέλλον…»

«Το μέλλον προδιαγράφεται καλύτερο, αν απομονωθούν όσοι προκαλούν προβλήματα στις σχέσεις των δύο χωρών», ανέφερε ο Περιφερειάρχης σε άλλο σημείο των δηλώσεών του. 

Όπως είπε, «η  Ελλάδα και η  Αλβανία και ειδικά η Ήπειρος με τις όμορες Αλβανικές περιφέρειες, έχουν μπροστά τους ένα ευρύ πεδίο συνεργασίας στο πλαίσιο του νέου ευρωπαϊκού προγράμματος εδαφικής συνεργασίας (Interreg). Για μας είναι ιδιαίτερα σημαντικός ο οδικός άξονας Γιάννενα – Κακαβιά – Τίρανα - Τεργέστη, ο οποίος  πρέπει να αντιμετωπιστεί ως δρόμος ανάπτυξης και για τις δύο χώρες».

Οι συμμετοχές

Στην αποστολή της Περιφέρειας Ηπείρου στα Τίρανα συμμετείχαν φορείς και επιχειρήσεις τουριστικού ενδιαφέροντος (Ένωση ενοικιαζομένων δωματίων Ιωαννίνων, Hotel Amfithea, Hotel Epirus Pallas, Archontariki Hotel, Domotel Agios Nikolaos, Pelagos rooms, Margarita apartments, Flevamill apartments, Villa Ionio, Haris apartments, Hotel Dimitra, Hotel Mesogeios, Akti Kanali, ThomasHotel, Kassaros Travel, Airnet travel, Ένωση Ξενοδόχων Μετσόβου, Σχολή Μαγείρων ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ, Λέσχη Γαστρονομίας Ηπείρου), ο Δήμος και το Επιμελητήριο Άρτας και παραγωγοί αγροτικών προϊόντων (Σύλλογος Ιχθυοκαλλιεργητών Θεσπρωτίας, Σιαπλαούρας - Κρέατα, Καράλης - Γαλακτοκομικά προϊόντα, Λουκάνικα Μετσόβου - Metsovita, Καλδάνης Θεόδωρος - Μέλι Hπειρωτικής Γης, Ορεινά Γη - Highland - Aρωματικά Φυτά, βότανα και καρύδια, Μαργώνης Θανάσης - Μέλι,  Mιτσέλου Αυγή - Παραδοσιακά γλυκά - Μαρμελάδες - Πίτες, Βαντώλας Θοδωρής - Είδη ρουχισμού για εργασία και αθλητικά,  Ελαιόλαδο Unique  - Καραδήμας Αλέξανδρος, Τάτσης - Γαλακτοκομικά προϊόντα, Βελογιάννης - Λουκούμια Βελογιάννη, Σόφιας Παναγιώτης - Μέλι, Λιακρής Ηλίας - ελαιόλαδο  Πάργα, Πανδώρα Γαία - Συνοδευτικά φαγητού - Μαρμελάδες).

πηγή

Δεν θέλει βραβεία για την θυσία της η ελληνίδα μάνα και γιαγιά!!!

Ένα πρωί στο Ιατρικό Κέντρο! Μια από τις καλύτερες καλημέρες, που άκουσα και είδα. Μια μέρα που δεν πήγε στραβά, όπως περίμενα. Ήταν μια μέρα απλοϊκή, όπως ο άνθρωπος, αληθινή, σαν μια ανθρώπινη ιστορία, που έμαθα τι σημαίνει ελπίζω για να ζω, και όχι ζω για να ελπίζω!
Μια γυναίκα περίμενε πριν από μένα έξω από το γραφείο του γιατρού. Μπορεί να ήταν μάνα, μπορεί θεία, σύζυγος ίσως, ή ακόμα και γιαγιά. Μπορεί και όλα. Είχε έρθει από τις 7 το πρωί για να «γράψει» φάρμακα.

Κάθισα δίπλα της σιωπηρά.
«Καλημέρα τι κάνεις;», είπε στην υπάλληλο που έτρεχε βιαστικά στους διαδρόμους. «Είμαι καλά αλλά κρυωμένη, δεν μπορώ να σου μιλήσω», ανταποκρίθηκε εκείνη με κομμένη βραχνή φωνή!

«Καλημέρα τι κάνεις;», είπε στην καθαρίστρια που μόλις εμφανίστηκε με τους κουβάδες της για φασίνα. «Είμαι καλά, αλλά δεν έχει συνέλθει ακόμα ο λαιμός μου. Μόλις πριν λίγο ξύπνησα. Μιλάμε μετά.», της απάντησε.

«Εσείς καλά;», μου είπε.

«Ναι, μια χαρά», της απάντησα.

«Ξέρεις εγώ μιλάω εύκολα απ' το πρωί. Με το που σηκώνομαι».

«Και εγώ το ίδιο», της είπα.

«Δούλευα εδώ 15 ολόκληρα χρόνια. Έχω πάρει σύνταξη τώρα. Ο άντρας μου είναι καρκινοπαθής, αλλά είναι καλά!»

«Τι λέτε; πάλι καλά!», της είπα.

«Έχω όμως τη μάνα μου και την πεθερά μου που φροντίζω στο σπίτι. Στο ένα δωμάτιο η μία, στο άλλο η άλλη. Την τελευταία φορά η πεθερά μου σπάστηκε και την έτρεχα στο νοσοκομείο. Τώρα είναι μια χαρά. Περδίκι! Της είπα δεν θα ξαναβάλει χαλάκι έξω από την πόρτα και θα αλλάζει τακτικά το λάστιχο από το μπαστούνι της. Δεν μπορώ άλλα τρεχάματα...Και στην μάνα μου είπα, να μη με φωνάζει συνέχεια για μικροπράγματα. Όταν ζωγραφίζω δεν θέλω κανέναν να με διακόπτει. Όλα κιόλα!»

«Ζωγραφίζετε; Τι καλά, μπράβο!», την ρώτησα.
Ήταν μια όμορφη καλοστεκούμενη μεσήλικη γυναίκα, και θα έδειχνε 10 χρόνια νεότερη αν είχε βάψει και περιποιηθεί περισσότερο τα μαλλιά, τα φρύδια και το πρόσωπό της.

Όσο εργαζόμουν στο ιατρικό κέντρο, παράλληλα πήγαινα σε σχολή και σπούδασα αγιογραφία. Τελείωσα τη σχολή και πήρα μαθήματα και στον Δήμο. Τώρα ζωγραφίζω τουλάχιστον δύο ώρες την ημέρα. Και είμαι μια χαρά! Πολλές παίρνουν χαπάκια για τα νεύρα, εγώ τίποτα. Δεν χρειάζεται έχω τη ζωγραφική! Αυτή είναι το φάρμακό μου! Να με βοηθήσει ο Θεός, δεν θέλω ποτέ να φέρω σε δύσκολη θέση τα παιδιά μου. Να με σηκώνουν, να με φροντίζουν, να τους γίνω βάρος! Να με βάλουν σ' ένα γηροκομείο τους είπα, και να πάρω μαζί και τα πινέλα μου, να ζωγραφίζω. Αυτό θέλω. Να έρχονται, αν θέλουν να με παίρνουν την Κυριακή να τους βλέπω. Είπα στα παιδιά μου όταν πεθάνω να με θάψουν με τα πινέλα μου!

Ένιωσα δέος και ανατριχίλα...για τη σκέψη, τη δύναμη, τον γνήσιο αλτρουισμό της φαινομενικά απλοϊκής κυρίας!

«Μαγειρεύω κάθε μέρα και για όλους μας, αλλά και για τα εγγόνια μου κάποιες φορές όταν γυρνάν απ΄ το σχολείο, ή για το μαγαζί - το καφενείο - που έχουμε, κάνω κάνα μεζεδάκι.»

«Καλά και πότε ζωγραφίζετε;»

«Πρωί - πρωί με την αυγούλα, μόλις σηκωθώ, μια ώρα και άλλη μια το βράδυ. Ο κόσμος να χαλάσει, δεν θα περάσει μέρα να μη ζωγραφίσω. Τώρα φτιάχνω ένα τέμπλο για ένα εκκλησάκι στην Αλεξανδρούπολη.»

«Και πληρώνεστε γι αυτό;»

«Και βέβαια, όπου να'ναι το τελειώνω και θα πρέπει να βρω τρόπο να το στείλω».

«Δεν θα έρθουν να δουν πρώτα, αν είναι καλό;»

«Όχι δεν χρειάζεται την ξέρουν τη δουλειά μου!»

Εκείνη την ημέρα, είδα κατάματα, κάθισα δίπλα στη γυναίκα, τη μάνα, τη γιαγιά της διπλανής πόρτας, της διπλανής γειτονιάς, του χωριού ή πόλης της Ελλάδας. Είδα τη μορφή της αγωνιζόμενης ελληνίδας, της γυναίκας, που δεν χρειάζεται όνομα για να μνημονευτεί, φωτογραφία για να διακριθεί.
Δεν της έδωσαν ένσημα ούτε παράσημα για να κολλήσει, για να είναι μπροστά σε κάθε κάλεσμα για αγάπη, στήριξη, συμπαράσταση ή βοήθεια.

"Δεν περιμένει η ελληνίδα μάνα, γυναίκα και γιαγιά, κανένα Νόμπελ ανθρωπιάς για τη ψυχή που δίνει. Είναι δικές της όλες οι μέρες, οι μνήμες και τα χρόνια."

Μπορεί η μέρα της να μην είναι πάντα άσπρη! Είναι όμως κάθε μέρα, μέρα καλή και πολύχρωμη! Τη ζωγραφίζει όπως αυτή θέλει. Με τα δικά της πινέλα. Αυτά της φροντίδας και της ανθρωπιάς, που μένουν ανεξίτηλα στο χρόνο.

Η αγάπη και η ανθρωπιά δεν πληρώνεται ούτε ξεπληρώνεται.

Δεν θέλει βραβεία η ψυχή για να ζήσει.

Πηγή

Λόγος Αρχιεπισκόπου Αναστασίου 07 02 2016 - Fjala e Kryepiskopit Anastas Tiranë 07 02 2016

«Απλώς ξεροκατάπια. Είναι κι αυτό μια πράξη αντίστασης»

Οι Χριστιανοί, οι Ορθόδοξοι δεν είναι κότες, γι’ αυτό σ’ όλους τους αγώνες του Έθνους για ελευθερία ήταν στην πρώτη γραμμή. (Δέχεσαι προσβολές και ειρωνείες από τους ψευτοπροοδευτικούς του τύπου είσαι φασίστας, σκοταδιστής και λοιπά. Αν απαντήσεις δυναμικά ακούς την γνωστή επωδό: «Και το παίζεις και χριστιανός». «Αν δεν ήμουν δεν θα έμενα στα λόγια, θα σου είχα σπάσει το κεφάλι», όπως απάντησε σε ανάλογη περίπτωση, ευφυώς, αγαπητός φίλος και αδελφός)

Δημ. Νάτσιος, Δάσκαλος–Κιλκὶς

Θέτω στους αναγνώστες τον εξής προβληματισμό: Είσαι Έλληνας και πηγαίνεις μετανάστης, και όχι λαθρομετανάστης, ας πούμε στην Σουηδία. Βρίσκεις δουλειά και γνωρίζεις μια κοπέλα, ντόπια, ιθαγενή, και βγαίνεις μαζί της. Ένα βράδυ κάθεσαι σ’ ένα «μπαρ» με το κορίτσι. Κάποια στιγμή παρουσιάζεται ένας μεγαλόσωμος Σουηδός, ορμά στο τραπέζι σου πιάνει «με μεγάλη οικειότητα» τον ώμο του κοριτσιού και σε δείχνει με αποτροπιασμό λέγοντάς της: «Αυτό εδώ πού το βρήκες;».

Ερωτώ: Πώς θα αντιδρούσε ένας αξιοπρεπής, ένας σωστός και πραγματικός άντρας; Ή, αν ήταν αψύς και οξύθυμος, θα άρχιζε στις σφαλιάρες και τις κλοτσιές τον βλαμμένο και αγενή Σουηδό, ή μετά από ένα λαμπρό… ξεχεστήριο, θα έφευγε και κοιτούσε την δουλειά του. Υπάρχει και φιλότιμο να πάρει η ευχή.  

Εξηγώ την προαναφερόμενη ιστορία για τον διαπληκτισμό στο... «μπαρ».

Κάποιος γονέας, οργισμένος, με παρέπεμψε σε κείμενο, το οποίο φιλοξενείται στο «Τετράδιο Εργασιών» της Νεοελληνικής Γλώσσας της Β’ Γυμνασίου (σελ. 26), με τίτλο «...Γιατί ήμουν ξένος».

Παραθέτω το κείμενο ως έχει, για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε.

 «Δεν ξεχνώ ένα επεισόδιο από τα πρώτα χρόνια στη Σουηδία. Μόλις είχα συναντήσει την κοπέλα, της οποίας θα γινόμουν σύζυγος, όπως αποδείχθηκε, κι ένα όμορφο καλοκαιρινό βράδυ καθόμασταν σ’ ένα μπαρ προσπαθώντας να προσανατολιστούμε ο ένας στα χωρικά ύδατα του άλλου. Εκείνη πήρε ένα ποτήρι άσπρο κρασί, εγώ μία μπίρα.

Τότε παρουσιάζεται ένας άντρας της ηλικίας μου, ανάμεσα είκοσι πέντε και τριάντα, στέκεται στο τραπέζι μας και με μεγάλη οικειότητα την πιάνει από τον ώμο, μετά δείχνει εμένα και τη ρωτάει: “Αυτό εδώ πού το βρήκες;”.

Εκείνη κοκκίνισε, προσπάθησε να ξεπεράσει την αμηχανία της μ’ ένα γελάκι. Εγώ δεν είπα τίποτα. Τότε ζύγιζα πενήντα έξι κιλά κι εκείνος σίγουρα πάνω από ογδόντα. Απλώς ξεροκατάπια. Είναι κι αυτό μία πράξη αντίστασης.

Ύστερα από λίγο φύγαμε. Τη ρώτησα αν τον γνώριζε και η απάντηση με αιφνιδίασε. Όχι. Ιδέα δεν είχε ποιός ήταν.

Τι σημασία είχαν τέτοιες ή παρόμοιες σκηνές; Τι σήμαινε για κείνη να διαλέξει έναν άντρα, που όλοι, απολύτως όλοι, μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να τον αμφισβητήσουν; Γονείς κι αδέλφια, φίλοι και φίλες, γνωστοί και άγνωστοι. Πόση δύναμη έχει ξοδέψει για να υπερασπιστεί την εκλογή της; Πόσες φορές αμφέβαλλε αν έκανε σωστά, αν άξιζε τον κόπο; Όχι γιατί ήμουν εγώ, αλλά γιατί ήμουν ξένος». ( Tι ωραίο κείμενο για παιδιά! Ιστορίες για …μπαρόβιους. Εύγε στα σαϊνια του υπουργείου που το ανακάλυψαν).

 Έχω ακούσει πολλούς τα τελευταία χρόνια να διαμαρτύρονται, να οδύρονται μάλλον, διότι έλλειψε το αντιστασιακό ήθος του λαού μας, η λεβεντιά. Είναι υπερβολικοί! Μπορεί να μην βλέπουμε γύρω μας πράξεις αντίστασης, να είναι οι περισσότεροι «απραγέστεροι των βατράχων και αφωνότεροι των ιχθύων», αλλά καμμιά ανησυχία δεν πρέπει να μας κατέχει. Τα σχολικά βιβλία ετοιμάζουν την νέα γενιά των Καραϊσκάκηδων, των ατρόμητων και άφοβων αντιστασιακών του μέλλοντος. Ιδού, λοιπόν, η νέα μορφή αντίστασης, την οποία, αν είχαν ανακαλύψει οι πρόγονοί μας, θα αποφεύγαμε ποταμούς αιμάτων και θυσιών!

Όταν φτύνουν κατάμουτρα την αξιοπρέπειά σου, τον ανδρισμό σου (τώρα θα θιχτούν οι... «συμφωνημένες»), όταν σε ποδοπατούν σαν ελεεινό σκουλήκι και σε εξευτελίζουν, αντιδράς, κατά το σχολικό βιβλίο, με την εξής απροσμέτρητη ηρωϊκή πράξη: ξεροκαταπίνεις, βάζεις την ουρά στα σκέλια και φεύγεις κατησχυμμένος. (Θα την ονομάζαμε και μνημονιακή αντίδραση).

Διαβάζουμε στο κείμενο ότι το δειλό και ευτελές αυτό ανθρωπάριο-ο κιοτής, ο καντιποτένιος για να χρησιμοποιήσω γλώσσα του Εικοσιένα-κατάπιε την προσβολή  του Σουηδού, γιατί σκέφτηκε ότι ζύγιζε 56 κιλά κρέας. Ο Καραϊσκάκης δεν ζύγιζε παραπάνω. Ισχνός, ασθενής - τα παλληκάρια του πολλές φορές τον κουβαλούσαν στις μάχες για να τους ορμηνεύει, ξαπλωμένο σ’ ένα πρόχειρο φορείο, σε ξυλοκρέβατο - όμως «ήτο το φόβητρον των Τούρκων και των Ελλήνων το περιτείχισμα» (Περραιβός), ο ηρωικώς αθλήσας, «Αχιλλέας της Ρωμηοσύνης» κατά τον Παλαμά. (Είχε κι ένα γυναικείο παλιόβρακο, γράφει ο Φωτιάδης, με τ’ όνομα «το βρακί της Κατερίνας» που το φορούσε στους χέστηδες. Αλίμονο σ’ όποιον δείλιαζε. Ντροπιαζόταν όλη η οικογένειά του).

Μικρόσωμος ήταν και ο Κολοκοτρώνης, αλλά κι αυτός φόβος και τρόμος των Τούρκων. Πήγε κάποτε κάποιος να δει από κοντά τον φοβερό πολέμαρχο. Περίμενε να δει κανένα θεριό, κάποιον γίγαντα. Μόλις τον είδε, είπε απορών: «αυτός είναι ο Κολοκοτρώνης;». Και είπε ο θυμόσοφος Γέρος του Μοριά το εξής νόστιμο: «Καλύτερα να μας ακούν, παρά να μας βλέπουν».

Όσο για το ξυλοκόπημα παραπέμπω σ’ έναν άλλο απροσκύνητο λιοντάρι της Επανάστασης, τον Μακρυγιάννη, που συνήθιζε να δέρνει ανηλεώς κάτι απολειφάδια της κακιάς ώρας.

Διαβάζω στα απομνημονεύματά του και αγαλλιώ:

«Αφού είμουνα εις την Αρκαδιά, άκουγα τον πρόβοδον των Αράπηδων, ντρεπόμουν να καθήσω με τις γυναίκες, με τρακόσιους άντρες διαλεχτούς οπούχα. Το λέγω του διοικητή της Αρκαδιάς, να του αφήσω έναν αξιωματικόν με πενήντα ανθρώπους και να πάγω με τους άλλους εις την ανάγκη της πατρίδας. Μ’ αποκρίνεται: “Δεν έχεις να πας πουθενά, ότι εγώ είμαι από κείνους που κατεβάζω κι ανεβάζω στρατηγούς”. Είταν ένας μπαρμπέρης, φίλος του αρχηγού Κολοκοτρώνη και του Πρωτοσύγκελου κι αλλουνών. Εγώ ‘λεγα να πάγω να σκοτωθώ με τους οχτρούς, αυτός γύρευε να μου γκρεμίσει τον βαθμό μου. Του μίλησα δι’ αυτό, του κακοφάνη. Είπε ενού ανηψιού του, οπούχε εις το ψωμί και γεμεκλίκια και μας τάκοψε. Πήγα και τον έπιασα και τόδωσα ένα ξύλο διά πεθαμόν, κι αν δεν πήδαγε από το παλεθύρι κάτου ο διοικητής, δεν ξέρω αν έμενε ζωντανός».

Το διαβάζεις και σου έρχεται να φωνάξεις: Δώσ’ του κι άλλη μια, για μας, του κοπρίτη....

Ο Μακρυγιάννης ήταν γνήσιος και βαθύτατα ορθόδοξος, «η ανδρεία του, η τόσο επιβλητική λεβεντιά του, η μέχρις αυτοθυσίας αγάπη του για την πατρίδα, την θρησκεία, την ηθική και την δικαιοσύνη, επήγαζαν και ενισχύονταν από την ζωντανή πίστη του στην πρόνοια του Θεού και από τις συχνές προσευχές του», γράφει ο μακαριστός Γέροντας Θεόκλητος ο Διονυσιάτης στο βιβλίο του για τον Μακρυγιάννη. (εκδ. «Ο Άθωνας», σελ. 10). Όμως όταν χρειαζόταν το ξυλοκόπημα, το έριχνε και «διά πεθαμόν» μάλιστα.

Οι Χριστιανοί, οι Ορθόδοξοι δεν είναι κότες, γι’ αυτό σ’ όλους τους αγώνες του Έθνους για ελευθερία ήταν στην πρώτη γραμμή. (Δέχεσαι προσβολές και ειρωνείες από τους ψευτοπροοδευτικούς του τύπου είσαι φασίστας, σκοταδιστής και λοιπά. Αν απαντήσεις δυναμικά ακούς την γνωστή επωδό: «Και το παίζεις και χριστιανός». «Αν δεν ήμουν δεν θα έμενα στα λόγια, θα σου είχα σπάσει το κεφάλι», όπως απάντησε σε ανάλογη περίπτωση, ευφυώς, αγαπητός φίλος και αδελφός).

Στο κείμενο του σχολικού βιβλίου, ο λαγόκαρδος Γραικύλος, ξεροκατάπιε από φόβο και αυτό ήταν «πράξη αντίστασης». Αυτό είναι το είδος αντίστασης που διδάσκει το υπουργείο παιδείας, διότι «έκαστος κρίνει τα πράγματα κατά το ίδιον νόσημα». Όταν σε κυβερνούν, εδώ και δεκαετίες, δουλοπρεπείς και υποταγμένοι στους ξένους Νενέκοι, τι περιμένεις;

Πηγή

«Δυστυχισμένοι Έλληνες. Αναθεματισμένοι κυβερνήτες» Μακρυγιάννης

 «Δυστυχισμένοι Έλληνες. Αναθεματισμένοι κυβερνήτες» Μακρυγιάννης

«Για να σωθεί η Ελλάδα /στους καιρούς τους ύστατους/

θέλει έναν Καιάδα /γκρεμοτσακίστε τους»

Ν. Γκάτσος

Το νεοελληνικό κράτος το ελευθέρωσαν οι Έλληνες, αλλά το έστησαν οι Βαυαροί και το κυβερνούν 10-15 οικογένειες, δυναστείες πολιτικών. Το κράτος αυτό, αντί να αναδείξει τις αρετές του λαού, την αντοχή, την καρτερία, το πνεύμα θυσίας και αυταπάρνησης, που το κράτησαν όρθιο στα χρόνια της πολυαίωνης σκλαβιάς, «φρόντισε» να εκλύσει τις χειρότερες ροπές του και να υποσκάψει τον εσώτερο χαρακτήρα του, το φιλότιμό του. Από την πρώτη ημέρα του ελεύθερου βίου του, οι δαίμονες της πατρίδας, οι πολιτικοί του, κατακερμάτισαν τον λαό σε κομματικά σουλτανάτα. «Οι πολιτικοί μας και οι ξένοι τρώγονταν και καθένας κοίταζε να περισκύση η δική του φατρία. Άλλος το ήθελε Αγγλικόν, άλλο Ρούσικον, άλλος Γαλλικόν… τήραγαν να πάρουν κάνα λεπτό, ότι εις την Ελλάδα ηύραν αλώνι ν’ αλωνίσουν». (Μακρυγιάννης, «Απομνημονεύματα»). Το κράτος αυτό το ανέστησε το αίμα του λαού του, με τους πολέμους του ’12-’13, για να έρθουν μετά οι άπληστες κομματικές συμμορίες, να το βυθίσουν στο Διχασμό και να το οδηγήσουν στο μικρασιατικό σφαγείο. Το κράτος αυτό είδε τον ανθό του να πολεμά με ηρωισμό στα βουνά της Ηπείρου και της Μακεδονίας αυτοκρατορίες ολάκερες, για να βρεθεί μετά από έξι χρόνια εμφυλίου αιματοκυλίσματος, ντροπιασμένο, ερειπωμένο «παλιόψαθα των εθνών». Γιατί; Για το ποια «φατρία θα περισκύση».

«Α, ναι, πόσες ανόητες μάχες, ηρωισμοί και θυσίες και ήττες κι άλλες μάχες, για πράγματα που κιόλας ήταν από άλλους αποφασισμένα», θρηνεί ο Ρίτσος στην «Ελένη». Το κράτος αυτό έδιωξε τα καλύτερα παιδιά του στα ξένα και στοίβαξε τα υπόλοιπα σε τρισάθλιες τερατουπόλεις, μεταβάλλοντας τα σε κομματικά υποζύγια τυχοδιωκτών και απατεώνων. Το κράτος αυτό με εκφυλιστική απάθεια και δειλία ανέχτηκε ένα σφύζον και θαυμαστό κομμάτι του Ελληνισμού, να ποδοπατείται και να δηώνεται από τις ορδές του Αττίλα. Το κράτος αυτό, αντί να συνέλθει από την καταστροφή, επανέφερε τους ίδιους «εθνοσωτήρες» και τα εκγονά τους για να συνεχίσουν απτόητοι το ψεύτισμα των ψυχών και την διάλυση της πατρίδας. Και βαπτίζει τους διαγουμιστές της Κύπρου φίλους και τους στηρίζει αναίσχυντα στην επέλασή τους προς την Δύση. Το κράτος αυτό ανέχθηκε μία δράκα σλαβοτουρκόγυφτων να μαγαρίζει το όνομα της Μακεδονίας και να τους εκλιπαρεί ψοφοδεώς για συνεννόηση.

Το κράτος αυτό επέτρεψε σε μία ολιγομελή, άνομη ομάδα καλαναρχών, να μετατρέψει τη διασκέδαση και την ενημέρωσή του, σε διδασκαλείο ηθικής παραλυσίας και διαφθοράς. Την παιδεία σε αναξιοκρατικό άντρο, μπουκώνοντας τα παιδιά με άχρηστες γνώσεις και γεμίζοντάς τα «με μιαν αρρωστιάρικη ανησυχία, για το πώς θα βγάλουν το ψωμί τους μονάχα». Και επιτρέπει να κυκλοφορούν μες στις τάξεις βιβλία-προπαγανδιστικά σκουπίδια, πολύ πιο επικίνδυνα από Τουρκοκρατίες.

Το κράτος αυτό καταμόλυνε ακόμα και την Δικαιοσύνη- «πράγμα πολλών χρυσίων τιμιώτερον» κατά τον Πλάτωνα. Οι ανεπάγγελτοι, επαγγελματίες πολιτικοί, όταν κρίνονται για ατασθαλίες παράγοντες του αντίπαλου κόμματος, εκθειάζουν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Όταν λογοδοτούν οι ίδιοι προπηλακίζουν τη Δικαιοσύνη και διαπομπεύουν τους λειτουργούς της εκτοξεύοντας ύβρεις και ονειδισμούς. Το κράτος αυτό κομματικοποίησε τις «ένστολες» δυνάμεις του τόπου, διαβρώνοντας την επαγγελματική τους συνείδηση. Τα νέα ιδεώδη των στρατιωτικών είναι οι γρήγορες προαγωγές και οι διοικήσεις. Το κράτος αυτό εμπορευματοποίησε τον έξοχο πολιτισμό μας. Η ελληνική μουσική παράδοση ψυχομαχεί. Την περιφρονούν οι Ελληνόπαιδες, την μυκτηρίζουν, υποτονθορίζοντας (=μουρμουρίζοντας) τις «μουσικές δημιουργίες» των διαφημιστικών. Κατάντησε την νεολαία νευρόσπαστο, λικνιζόμενο στους ρυθμούς του κάθε μασκαρά, που υποδύεται τον καλλιτέχνη. Το ανίκανο κομματικό κράτος διέφθειρε την γλώσσα μας - «εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών» (Ελύτης). Από τον 19ο αι. ακόμη ο συγγραφέας Χουρμούζης διεκτραγωδεί και γράφει για τα εκτρώματα της γλωσσικής ξενομανίας των Ελλήνων: «Συμπεριφορά γελοιωδεστάτη... ξιπασμένων οψιπλούτων αηδεστάτη επίδειξις! Πτωχοαλαζονεία αξία οίκτου, γλώσσα παρδαλή!».

Το κομματικό αυτό κράτος νοικιάζει μισθοφόρους «ψευτοδιανοούμενους», για ευνουχισμό της κοινωνίας και άλωση των ψυχών. «Γνωρίζω μερικούς όπου σχεδόν εντρέπονται να λέγωσιν ότι είναι Έλληνες!», έγραφε συγγραφέας του 18ου αι.

Το κράτος αυτό, το ψευτορωμαίικο, ανέχεται εδώ και δεκαετίες να το απομυζούν τρεις-τέσσερις οικογένειες και τα πορφυρογέννητα, πολλές φορές κνωδαλώδη, βλαστάρια τους, ομού με τις στρατιές των κηφήνων, των σφουγγοκωλάριων που τους δορυφορούν. Και όταν στέρεψε η ευρωπαϊκή θηλή, φόρτωσαν στον λαό τις μαγαρισιές και τις ανομίες τους, ρίχνοντάς τον βορά στα νύχια της τοκογλυφικής κτηνωδίας.

«Στ’ όνομα της αλήθειας, ας μου συγχωρεθεί η σημερινή οργή, οργή ιερή και χίλες φορές δίκαιη. Χρόνια τώρα κάνω υπομονή, για να αποθρασύνουνται ολοένα αυτά τα φουσκωμένα χαρτοφάναρα. Η Ελλάδα είναι εκεινού που δωρίζει σ’ αυτή έργα τιμημένα, κανωμένα με αίμα και με υπομονή, έργα που τα κάνει μονάχα η αγάπη. Δεν έχει κανένα δικαίωμα απάνω στην Ελλάδα ο «γυμνοσάλιαγκας», που τον καθίζει στην «έδρα» κάποιος ασήμαντος πολιτικός. Αυτά τα πρόσωπα που λέγω, τα πήρανε δεν ξέρω ποιοί από τις επαρχίες, κάτι δασκαλάκια φοβισμένα, και τα θρονιάσανε στα υπουργεία, στα Πανεπιστήμια και στ’ άλλα πόστα της πολιτείας, και γινήκανε, αυτά τα ψοφήμια, θηρία ανήμερα, να καταξεσκίσουν κάθε άξιον εργάτη….

Καθαρίστε από την πνευματική πανούκλα τη δυστυχισμένη την Ελλάδα, για να μπορέσουνε να δουλέψουνε οι άξιοι δουλευτάδες…. Τα σκουλήκια που είπα, για να σώσουνε την τιποτένια ύπαρξή τους, δεν αφήνουνε καμμιά άξια ψυχή να ορθοποδήσει, από συμφέρον κι από φθόνο. Όλοι τούτοι οι πνευματικοί σαλταδόροι έχουνε πιάσει τα πόστα, όλα τα πόστα, κι η δύναμή τους είναι ιερή συμμαχία που έχουνε κάνει μεταξύ τους, ενώ ο καθένας είναι σαν μιά μυτζήθρα, που παριστάνει το κάστρο. Αλλά είναι δεμένοι μεταξύ τους, όπως είναι οι κάμπιες κολλημένες η μία στον πισινό της άλλης. Μόλις τις χωρίσει κανένας ψοφάνε. Έτσι πρέπει να γίνει και με τις ανθρωποκάμπιες που μαραζώνουνε το πνευματικό ολόδροσο δέντρο της φυλής μας.

Τίμια αδέρφια μου, Έλληνες καθαρογεννημένοι, ξεριζώστε αυτά τα φαρμακερά βρωμοχόρταρα!»

(Φώτης Κόντογλου, «Μυστικά Άνθη», σελ. 338, εκδ. «Αστήρ»)

 Νατσιός Δημήτριος, δάσκαλος Κιλκίς

Πηγή 

9 Φεβρουαρίου 1914: Ο Ταγματάρχης Σπύρος Σπυρομήλιος υψώνει πρώτος τη Σημαία της Αυτονόμου Ηπείρου στη Χιμάρα

Tο τηλεγράφημα του Σπυρομήλιου στους Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο και Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδωνα: «Χειμάρρα 9-2-1914, Προς Πρόεδρον Συνελεύσεως. Στρατηγός (σ.σ. Αναστάσιος Παπούλας) έρχεται Αργυρόκαστρον αύριον εξ Ιωαννίνων όπως φυλακίσει υμάς STOP. Έδωσεν διαταγήν συλλήψεως και ματαιώσεως ανταρσίας STOP. Εκκένωσις αρχίζει εκ Κορυτσάς 16 (σ.σ. Φεβρουαρίου) STOP. Αύριο πρωί κηρύξατε αυτονομίαν. Πράττω ίδιος. Σπυρομήλιος». Στις 9 Φεβρουαρίου 1914 ο ταγματάρχης Σπύρος Σπυρομήλιος καταλύει τις ελληνικές αρχές και κηρύσσει την Χιμάρα αυτόνομη, εκδίδοντας άλλη μια ιστορική προκήρυξη: «Όταν παν ιερόν και όσιον ποδοπατείται, όταν ο πολιτισμός του 20ου αιώνος μετατρέπεται σε αγριότητα προϊστορικών εποχών και η δουλεμπορία ανυψούται εις έργον φιλάνθρωπον, μόνον και μόνον δια να εξυπηρετηθώσι συμφέροντα και επιβληθή η βία των ισχυρών, οι λαοί οι υφιστάμενοι τοιαύτην κατάπτυστον αδικίαν είναι κύριον να προτιμήσωσιν τον θάνατον. Η Ήπειρος, Ελληνική από αρχαιοτάτης εποχής, η Ήπειρος από έτους ηνωμένη μετά του Ελληνικού κράτους, η Ήπειρος πωλείται ως δούλη εις τους Τουρκαλβανούς, οίτινες δεν γνωρίζουσι ούτε δύνανται να προσδιωρίσωσι την εθνικότητα των και οι οποίοι σήμερον εξαπατώνται ίνα γίνωσι, μετ’ ολίγον, υποχείριον, ομού με τους Ηπειρώτας εις τας αρπακτικάς διαθέσεις των ισχυρών. Η Ήπειρος διαμαρτύρεται και κηρύσσει ότι δεν ανέχεται τοιαύτην δουλεία και αν η Μητέρα Ελλάδα δεν δύναται να την υπερασπίση ούτε θα υποδουλωθεί πάλιν ούτε τον εθνισμό της σκέπτεται να απωλέση. Δεν ενωνόμεθα με την Ελλάδα; Δεν θα αποτελέσωμεν όμως και τμήμα του αλβανικού Βασιλείου. Θα μείνωμεν Έλληνες έχοντες την θρησκείαν, τα γράμματα και την ... H ΣYNEXEIA ΕΔΩ ...

Ένα βίντεο για την εκπαίδευση στην Ιαπωνία! - Një video për arsimin në Japoni!