Πως να ξεπεράσουμε τις μικρότητες της καθημερινής ζωής; Προσπαθήστε να μην κατηγορείτε κανέναν, αλλά να προσεύχεσθε για τους άλλους. Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

–Πως να ξεπεράσουμε τις μικρότητες της καθημερινής ζωής;

–Ποιο είναι το όπλο του εχθρού κατά της σωτηρίας μας; Η ζήλια. Σύμφωνα με τα Ευαγγέλια, ο Πιλάτος γνωρίζει ότι από φθόνο ήθελαν να φονεύσουν τον Χριστό (Ματθ. 27, 18). Αυτή είναι η μεγαλύτερη δύναμη του εχθρού. Πρέπει λοιπόν να αποφεύγετε πάνω από όλα τον λογισμό της ζήλιας.
Υπάρχει η «καλή στάση» ζωής, όπως υπάρχει και η «κακή». Για παράδειγμα, ο Καίσαρ έλεγε: «Να προτιμάς να είσαι πρώτος μέσα σ’ ένα χωριό παρά δεύτερος στη Ρώμη». Αυτό το γνωρίζουμε όλοι· είναι αληθινά καθαρά εωσφορική υπερηφάνεια. Δεν υπάρχει φράση που να μπορεί να το εκφράσει αυτό με πιο καθαρό τρόπο.
Όταν βρισκόμαστε σ’ έναν χώρο, όπου ο καθένας από μας μπορεί να φανταστεί ότι είναι πρώτος, κανένας δεν μπορεί να προοδεύσει. Αλλά αν κάποιος είναι ο τελευταίος, βρίσκεται σε μια κατάσταση, όπου η συνάντηση με κάποιον άλλον του επιτρέπει να λάβει πνευματικό όφελος, να μάθει κάτι καινούργιο και, από το γεγονός αυτό και μόνο να προοδεύσει. Έτσι, «η καλή στάση» είναι να είσαι ο τελευταίος. Τι νομίζετε; Το να είσαι πρώτος για μένα είναι καταχθόνια ανία· αλλά να είσαι τελευταίος είναι συνεχής χαρά, διότι μαθαίνεις κάτι το νέο, το χρήσιμο…

Προσπαθήστε να μην κατηγορείτε κανέναν, αλλά να προσεύχεσθε για τους άλλους. Το να κρίνεις κάποιον για τις ελλείψεις του, σημαίνει ότι ξεχνάς ότι και εσύ έχεις κάποιες ελλείψεις. ..Δεν υπάρχουν προβλήματα που θα έπρεπε να λυθούν πρωτίστως με μεθόδους συμπεριφοράς ή οργάνωσης. Όχι, δεν πρόκειται για έλλειψη οργάνωσης. Αυτό που πρέπει να έχουμε είναι το θάρρος να υπομένουμε τα πάντα…. Γιατί αυτό που σας λέω τώρα είναι πολύ σημαντικό; Διότι, όπως ήδη σας το είπα, αν καταφέρουμε να ζούμε –ας πούμε- με την αδελφή Κ…., υπάρχουν χιλιάδες άλλα πρόσωπα όμοια με αυτήν…, ή μαζί με κάποιον που έχει έναν άλλο χαρακτήρα· καταλαβαίνετε; Αν καταφέρουμε να βρούμε τρόπο να ζούμε με ένα πρόσωπο, θα μπορέσουμε να το κάνουμε με πολλά εκατομμύρια προσώπων που είναι όμοια με αυτό. ….

“Κάθε φορά που σκέπτεσθε με έναν τρόπο υποτιμητικό για τους αδελφούς ή τις αδελφές σας, καταστρέφετε τη ζωή, και οι αδελφές και οι αδελφοί που κατηγορείτε το αισθάνονται και πληγώνονται. Πως συμβαίνει αυτό; Ακόμη και μεταξύ αυτών που δεν προσεύχονται, υπάρχει μια ψυχολογική ευαισθησία και αισθάνονται τα ψυχικά κύματα, την ψυχική ενέργεια που εκπέμπουν οι άλλοι. Κανείς δεν αντιλαμβάνεται τίποτε, δεν ακούει λόγια, δεν βλέπει χειρονομίες. ο,τι γίνεται, γίνεται μυστικά, η ζωή όμως καταστρέφεται.”
(από το βιβλίο «Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας», Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Τόμος Α, Απόσπασμα από την ομιλία 12, «Ξεπεράστε τις μικρότητες της καθημερινής ζωής στρέφοντας το πνεύμα σας εκεί που είναι ο Χριστός», Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 2014 )

***

Καθετί που αποκτάται με τους εσωτερικούς σας αγώνες αντανακλάται στην εν Θεώ ζωή σας. Πολεμείστε ενάντια σε κάθε πάθος που εγείρει μέσα σας λογισμούς κατακρίσεως για τον πλησίον. Μη δέχεσθε αυτό που ο εχθρός σας υποβάλλει εναντίον εκείνου που είναι άδικος μαζί σας. Είτε είσθε μόνοι στο κελλί σας είτε με άλλους, κάθε λογισμός κατακρίσεως, κάθε αρνητική εσωτερική κίνηση δημιουργεί ρωγμή στο πνευματικό σας οχυρό και στο οχυρό της αδελφότητος. Κανένας λογισμός δεν γεννιέται και δεν παρέρχεται χωρίς συνέπειες. Με αγαθούς λογισμούς, θα μπορείτε να βλέπετε στον καθένα που συναντάτε ένα αγαπημένο πρόσωπο. Αντιθέτως, με αρνητικούς λογισμούς το πρόσωπό σας, οι ψυχικές σας ενέργειες θα διαταράξουν τις σχέσεις σας και θα επηρεάσουν το περιβάλλον σας. Όταν η χάρη είναι μαζί μας δεν βλέπουμε τα ελαττώματα των άλλων βλέπουμε μόνο τα παθήματα και την αγάπη των αδελφών.

Αν προσευχόμαστε συνεχώς για να αγαπούμε τους αδελφούς μας, για να διανύουμε την οδό της ζωής μας με το ίδιο πνεύμα και την ενότητα της πνευματικής αγάπης, η πραγματοποίηση της ομοιώσεως μας με τον Χριστό θα είναι ευκολότερη. Αντιθέτως, αν σταματούμε στις αναπόφευκτες λεπτομέρειες και τα ελαττώματα της εξωτερικής ζωής, τότε θα χάσουμε τη χάρη της θεωρίας του Αιωνίου.

Είναι προτιμότερο να μην κρίνουμε. Ζω με το φόβο του Θεού, σημαίνει φοβούμαι να κρίνω τον άλλο με τρόπο αμαρτωλό, και όχι όπως θα τον έκρινε ο Θεός.
Πηγή: Αρχιμανδρίτου Σοφρωνίου: “Περί Πνεύματος και ζωής πνευματικά κεφάλαια”)

***

π. Ζαχαρίας, Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας

Ο κάθε ένας από τους εν Χριστώ αδελφούς μας, κάθε ένας από τους αδελφούς μας είναι ναός του Θεού, κατοικητήριον του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι το καθήκον της ζωής μας : να χτίσουμε τον ναό του Θεού μέσα μας και να τον διαφυλάξουμε ακόμα και μέσα στους αδελφούς μας, με την ευγένεια, με την προσευχή, με την αγαθοεργία μας, ο,τιδήποτε προωθεί το χτίσιμο του ναού του Θεού μέσα στους αδελφούς μας, και κατά έναν παράδοξο τρόπο αυτό θα αντανακλάται και σε εμάς τους ίδιους.
Έτσι, όταν έχουμε μια αρνητική σκέψη για τους αδελφούς μας, αυτό είναι μία επίθεση – προσβολή κατά του ναού του Θεού που υπάρχει μέσα τους. Και όταν κρατάμε μνησικακία εναντίον του αδελφού μας, αυτό διατηρεί το πνεύμα της κακίας μέσα μας και διατηρεί την αντίσταση στην οικοδόμηση του ναού του Θεού. Είναι όμως φοβερό να ακούη κανείς τον λόγο του Κυρίου μέσω του Αποστόλου Παύλου «Ει τις τον ναόν του Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός» (Α’Κορ. γ’ 17). Καθώς δουλεύουμε μαζί, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί μεταξύ μας, ώστε να κάνουμε τα πάντα για να χτίσουμε τον ναό του Θεού μέσα μας και επίσης αυτόν τον ναό να τον διαφυλάξουμε και ακόμη και να προωθήσουμε την οικοδομή του μέσα στους αδελφούς μας. Όταν μας έχουν προσβάλει με κάτι, δεν κερδίζουμε τίποτα με το να ανταποδώσουμε την προσβολή, εάν ακούσουμε έναν κακό λόγο για εμάς και ανταποδίδουμε άλλους πέντε κακούς λόγους ή όταν μας κάνουν κριτική και δικαιολογούμαστε, με αυτόν τον τρόπο δεν οικοδομούμε τον ναό του Θεού ούτε σε μας, αλλά ούτε και στους αδελφούς μας. Αλλά όταν μας προσβάλλουν και εμείς ταπεινωνόμαστε για χάρη της προστασίας του ναού του Θεού, τότε σίγουρα θα φέρουμε σε φιλότιμο τον αδελφό μας, ώστε να αρχίση και εκείνος να ταπεινώνη τον εαυτό του και να αναζητά συμφιλίωση – καταλλαγή με τον Θεό, να αναζητά μια καλύτερη σχέση με τον Θεό και με τους αδελφούς του και να μπορέση τελικά να οικοδομήση και αυτός τον ναό του Θεού μέσα του.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορεί να γίνη αυτό. Ο πιο σημαντικός είναι το να προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον…

Μέρα με τη μέρα πρέπει να κάνουμε καινούργια αρχή. Εάν βάζουμε καινούργια αρχή, οι Πατέρες μας μας διαβεβαιώνουν ότι βρισκόμαστε εις οδόν σωτηρίας. Μια νέα αρχή οικοδόμησης του ναού του Θεού μέσα μας, αλλά και διαφύλαξης της οικοδομής του ναού του Θεού μέσα στους αδελφούς μας. Όταν κάνουμε έτσι, εκπληρώνουμε τις δύο μεγάλες εντολές από τις οποίες κρέμονται τα πάντα: Το να αγαπούμε τον Θεό δίνοντάς Του όλον τον χώρο μέσα μας, και να αγαπούμε τους αδελφούς μας, συμβάλλοντας στο να γίνη το ίδιο μέσα τους ( δηλαδή να δώσουν και εκείνοι όλον τον χώρο στον Θεό).

https://iconandlight.wordpress.com 

Χρόνια Πολλά!

Καλήν εσπέραν άρχοντες αν είναι ορισμός σας Χριστού τη Θεία γέννηση να (μ)πω στ’αρχοντικό σας. Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλη οι ουρανοί αγάλλονται χαίρει η φύσις όλη. Εν τω σπηλαίω τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων ο Βασιλεύς των ουρανών κι ο Ποιητής των όλων !

Ευχόμαστε ο Χριστός να γεννηθεί στις καρδιές όλων μας!

 

Το δέντρο των Χριστουγέννω ως μια ορθόδοξη βυζαντινή παράδοση! -Pema e Krishtlindjes një traditë orthodhokse bizantine!

Γιὰ τὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο λίγοι ξέρουν ὅτι δὲν εἶναι εὐρωπαϊκὸ ἀλλὰ ἑλληνικό, βυζαντινὸ ἔθιμο. Ὑπάρχει ἕνα τροπάριο στὴν Προσκομιδὴ ποὺ μιλᾶ γιὰ τὸ δένδρον τῆς ζωῆς στὸν παράδεισο, ποὺ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Οἱ βυζαντινοὶ ἔβαζαν μέσα στὴν Ἐκκλησία ἕνα δένδρο γιὰ νὰ δώσουν τὴν εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς τὸ δένδρον τῆς ζωῆς. Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ δὲν δοκίμασε ὁ Ἀδάμ. Εἰπώθηκε ἀπὸ τὸν Θεόν νὰ διώξη τὸν Ἀδὰμ ἀπὸ τὸν παράδεισο γιὰ νὰ μὴν φάγη ἀπὸ τὸ δένδρο τῆς ζωῆς. Αὐτὸ τώρα τὸ δένδρο εἶναι φυτευμένο στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τώρα δὲν εἶναι δένδρο! Τὸ δένδρο ἦταν εἰκόνα. Τὸ ἔθιμο σιγὰ σιγὰ ἔφυγε ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ χῶρο, διότι ὅταν κατελήφθη ἀπὸ τοὺς τούρκους ἡ Κωνσταντινούπολις ἔπεσε μαύρη σκλαβιά, καὶ μόνον τέτοια δὲν εἴχαμε τὴν δυνατότητα νὰ κάνωμε, καὶ τότε πέρασε στὴν Εὐρώπη. Αὐτοὶ πάντοτε εἶναι τὸ δεύτερο χέρι! ἐμεῖς εἴμαστε τὸ πρῶτο! Γι᾿ αὐτὸ μᾶς ζηλεύουν καὶ δὲν μᾶς ἀφήνουν νὰ ἀναπτυχθοῦμε, γιατὶ «ἂν ἀναπτυχθοῦν αὐτοί» –λέγουν- «ἐμεῖς τί θὰ γίνουμε;! Πῆραν λοιπὸν οἱ εὐρωπαῖοι τὸ δένδρο αὐτό, τὸ στόλισαν, τὸ ξεχώρισαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ ἔκαναν στολίδι τοῦ σπιτιοῦ. Καὶ ξαναγύρισε στὴν Ἑλλάδα ὡς εὐρωπαϊκὸ ἔθιμο. Ὄχι! εἶναι ἑλληνικό! –Ξέρετε ποῦ διεσώθη ἡ ἔννοια τοῦ δένδρου; -Στοὺς πολυελαίους! ὁ κεντρικὸς πολυέλαιος στὴν Ἐκκλησία ἔχει μορφὴ δένδρου, μιᾶς ἐλάτης. Ὅταν ἔφυγε στὴν Εὐρώπη καὶ στολίσθηκε ἐμεῖς τὸ διατηρήσαμε στὸν κεντρικὸ πολυέλαιο τῶν Ναῶν μας. Μποροῦμε νὰ ἔχωμε χριστουγεννιάτικο δένδρο, καὶ ἂν ἔχωμε καὶ τὴν πληροφορία ὅτι τὸ δένδρο τῆς ζωῆς εἶναι ὁ Χριστός, τότε δὲν ἔχουμε εἰδωλολατρικὴ περίπτωσι ὅπως μερικοὶ θὰ ἤθελαν νὰ νομίζουν. ✞ Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος

Për Pemën e Krishtlindjes shumë pak njerëz e dinë që nuk është një traditë europiane por greke-orthodhokse ose më mirë një traditë bizantine. Ka një tropar gjatë Proskomidhisë i cili flet për pemën e jetës në parajsë, që është Jesu Krishti. Bizantinët vendosnin brenda në Kishë një pemë për të dhënë imazhin e Jesu Krishtit si pema e jetës. Është ajo që nuk provoi Adhami. U tha nga Zoti që të dëbojë Adamin nga Parajsa që të mos hajë nga pema e jetës. Kjo pemë tashmë është e mbjellë në mbretërinë e Zotit. Tani nuk është pemë! Pema ishte ikonë. Kjo traditë ngadalë-ngadalë u përhap përtej ambientit helen, sepse kur u pushtua nga turqit Konstandinupoja, rra skllavëria e zezë dhe gjëra të tilla nuk ekzistonte mundësia që të bëheshin, kështu tradita kaloi në Europë. Ata janë gjithmonë dora e dytë! Ne jemi dora e parë! Për këtë arsye na kanë zili dhe nuk lejojnë zhvillimin tonë, sepse “nëse ata zhvillohen” – thonë-“ ne çdo të bëhemi!?”. Morën pra Europianët këtë pemë, e zbukuruan, e ndanë nga Kisha dhe e bënë stoli shtëpie. Në Greqi u kthye si një traditë Europiane. Jo! Është orthodhokse greke! -         E dini se ku u ruajt kuptimi i pemës? -         Në polieleot ( llambadarët)! Llambadari Kryesor në Kishë ka formën e pemës, të një bredhi. Kur iku në Europë dhe u zbukura ne e ruajtëm traditën në llambadarin kryesor të Kishave tona. Mund të kemi pemë Krishtlindjes, dhe të kemi dhe informacionin se pema e jetës është Krishti atëhere nuk kemi një rast idhujtarie ashtu si disa do të donin që të mendonin. ✞ Jerond Athanas Mitilineos.

Εορτή Χριστουγέννων στο Ελληνοαλβανικό Σχολείο Όμηρος ! - Festa e Krishtlindjes në Shkollën Omiros!

Η Εορτή Χριστουγέννων των Κατηχητικών Σχολείων της Ι Μητροπόλεως Κορυτσάς και Ελληνοαλβανικού Σχολείου Όμηρος! Festa Krishtlindjes e Grupeve të Katekizmit të Mitropolisë së Shenjtë Korçë dhe Shkollës shqiptaro-greke Omiros!

Στα πλαίσια της ποικιλόμορφης αγωγής, το σχολείο μας και οι εκπαιδευτικοί του, βοηθούν και στο Κατηχητικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Κορυτσάς. Οι μαθητές μας συμμετέχουν οικειοθελώς   και με την έγκριση των γονέων τους στα κατηχητικά μαθήματα που γίνονται στο Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου μετά το πέρας των μαθημάτων στο σχολείο. Κάθε Χριστούγεννα οι ομάδες των κατηχητικών παρουσιάζουν για τους πιστούς και τους γονείς τους μια γιορτή γεμάτη μηνύματα ταιριάζουν στην περίσταση.

Χρόνια Πολλά. Καλά Χριστούγεννα.

.............

Në kontekstin e edukimit të larmishëm, shkolla jonë, mësuesit tanë, ndihmojnë në veprën shpirtërore të Mitropolisë së Shenjtë Korçë. Nxënësit tanë marrin pjesë me dëshirë dhe pas aporvimit të prindërve në mësimet e katekizmit që zhvillohen në Katedralen Ngjallja, pas përfundimit të procesit mësimor në shkollë. Çdo Krishtlindje, grupet e Katekizmit, prezantojnë për besimtarët dhe prindërit e tyre një festë të mbushur me mesazhe për këtë rast.

Për shumë vjet gëzuar. Krishtlindje të mbara!

http://dim-elekp-omhros.europe.sch.gr/ 

Ο Γέροντας που ήρθε και έκανε μια μεγάλη σκάλα από τη γη στον ουρανό

Γράφει ο π. Αντώνιος Μοσχονάς. 

(Συνταξιούχος εφημέριος στο Tucson, από τους βασικούς συνεργάτες και συμπαραστάτες του μακαριστύ Γέροντα Εφραίμ...)

Αντί για σουβλάκια, μουσακά και μπακλαβάδες, εκείνος κάλεσε σε αγρυπνίες και νηστείες (στην Αμερική του Γέροντα Εφραίμ) 

Εμείς οι ιερείς και οι αρχιερείς στην Αμερική για 70 χρόνια περίπου προσπαθούσαμε να φέρουμε τον κόσμο στις εκκλησίες κάνοντας φεστιβάλ. 

Δηλαδή διοργανώναμε γιορτές και πανηγύρια και προσφέραμε ποτά, φαγητά, χαρά, διασκέδαση και άλλα παρόμοια. 

Είχαμε ξεχάσει την προσευχή το κομποσχοίνι την εξομολόγηση τη νηστεία, την άσκηση, την παράδοση της Εκκλησίας μας.

 Το σπουδαιότερο, δεν αφήναμε να δημιουργηθούν μοναστικά κέντρα. 

Τα θεωρούσαμε ότι δεν χρειάζονται και ότι δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην Εκκλησία μας. 

Και ήρθε ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι χωρίς κοσμικές σπουδές, χωρίς πτυχία θεολογίας, χωρίς να έχει ρηξικέλευθες και καινοτόμους ιδέες, όπως πιστεύαμε ότι έχουμε εμείς και μας θύμισε την παράδοσή μας. 

Δεν πούλησε σουβλάκια, γύρο, μουσακά, μπακλαβάδες και τα άλλα φαγητά της ελληνικής κουζίνας, αλλά πούλησε, ή μάλλον προσέφερε δωρεάν, τον ξεχασμένο Χριστό της Ορθοδοξίας. Δεν κάλεσε σε χορούς και διασκεδάσεις, αλλά σε αγρυπνίες και νηστείες. 

Και ο κόσμος, φωτισμένος από το Θεό, τον πλαισίωσε και τον περιτριγύρισε και τον ενίσχυσε. 

Η κοσμοσυρροή που παρατηρείται είναι άνευ προηγουμένου. 

Η Αμερική που προσπαθούσε να ξεφύγει από την καταναλωτική κοινωνία, την αφθονία και τον κόρο των υλικών αγαθών, με κινήματα όπως των hippies και τη στροφή προς τις ανατολικές θρησκείες, άρχισε να ανακαλύπτει τον γνήσιο και αρχέγονο χριστιανισμό της Ορθοδοξίας μας. Ο π. Εφραίμ ήρθε και έκανε μία μεγάλη σκάλα από τη γη στον ουρανό. Μας έδωσε την δυνατότητα εδώ στην Αμερική ν’ ανεβαίνουμε πάνω στον ουρανό με τα μέσα της ορθοδόξου παραδόσεως. 

Το μοναστήρι, του Αγίου Αντωνίου εδώ στην Αριζόνα, κτίσθηκε με σημεία που έδειξε ο Θεός. 

Όταν ήρθε ο Γέροντας στην περιοχή μας και έψαχνε για μέρος που θα έκτιζε τη νέα μονή, ενώ προσπαθούσε να πάει αλλού, έχασε το δρόμο του και ήρθε εδώ. Έμεινε κατενθουσιασμένος. Αμέσως πήγαμε σε κτηματομεσίτη της περιοχής για να δούμε τι μπορούσαμε να αγοράσουμε. Όταν φθάσαμε στο μέρος που κτίσθηκε το μοναστήρι αργότερα, ενώ μιλούσαμε με τον κτηματομεσίτη, ακούσαμε να χτυπάνε καμπάνες όπως χτυπάνε οι καμπάνες της Φιλοθέου. Ο Γέροντας είπε τότε: «εδώ θα το κτίσουμε». Το είπα στον αείμνηστο Αντώνιο, επίσκοπο του Σαν Φρανσίσκο, στον οποίο υπαγόμαστε και κείνος είπε μέσα του «Κεφαλλονίτικη φάρσα», διότι είμαι από την Κεφαλλονιά. Μετά δύο χρόνια όμως, ενώ πηγαίναμε στο μοναστήρι και σταματήσαμε λίγο πριν φθάσουμε να φορέσουμε τα ράσα μας, γιατί φορούσαμε λαϊκά ρούχα όπως συνηθίζουμε εδώ στην Αμερική, άκουσε τις καμπάνες και ο δεσπότης. Είχε δώσει εντολή στον ηγούμενο να μην κάνουν επίσημη υποδοχή, γι’ αυτό όταν φθάσαμε τον μάλωσε. Εκείνος όμως απάντησε ότι δεν χτύπησαν τις καμπάνες και ότι οι πατέρες είναι στα κελλιά. Τότε ο δεσπότης κατάλαβε τι συνέβη και μου εξομολογήθηκε τι είχε σκεφθεί όταν του ανακοίνωσα τι είχε συμβεί σε μας. 

Ο επίσκοπος Αντώνιος, όταν γνώρισε τον π. Εφραίμ και το έργο του, μου είπε: «ο Εφραίμ θα γεμίσει την Αμερική με μοναστήρια. Πόσο τυχεροί είμαστε, που έχουμε γνωρίσει και περπατάμε και μιλάμε και ευλογούμεθα από ένα ζωντανό άγιο».