ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ! - TË PAKTËN, KINI RESPEKT PËR TË VËRTETËN!

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ! Προς την Σύνταξη της εφημερίδας Dita     Η εφημερίδα σας και πάλι αιφνιδίασε τους Ορθοδόξους Αλβανούς με την επίθεση κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας και την έμμεση υπονόμευση της θρησκευτικής αρμονίας. Στο φύλλο της 23ης Φεβρουαρίου 2015 ο κ. Μπεντρί Ισλάμι παίρνοντας αφορμή από μια σύντομη δήλωση σε συνέντευξη του αντιπροέδρου της Βουλής κ. Ντούλε δημοσίευσε ένα μακρύ άρθρο, δήθεν «ανάλυση», με τίτλο «TerivrasimpapaKristoNegovanin» (Να ξανασκοτώσουμε τον παπά Χρήστο Νεγκοβάνι). Αυτό είναι γεμάτο με ανυπόστατες και ανιστόρητες συσχετίσεις.Εξάλλου στις 28 Φεβρουαρίου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα σας ένα άλλο κείμενο με τίτλο “Na “mjafton” nje shën kozma”  του prof. Skender Gjoni με νεφελώδεις επιθέσεις κατά του Αρχιεπισκόπου μας, εμπαθείς χαρακτηρισμούς κατά πολιτικών προσώπων και γενικώς γεμάτο ανθελληνικό μένος, ευφάνταστες κινδυνολογίες για το μέλλον.  Οι κύκλοι στους οποίους ανήκουν οι δυο αρθρογράφοι εφαρμόζουν την γνωστή τακτική, «γράψε και ξαναγράψε και κάτι θα μείνει», ιδιαίτερα στους απλούς ανθρώπους που αγνοούν το θέμα. Έτσι θα αμαυρωθούν πρόσωπα και γεγονότα με μαύρο καπνό καχυποψίας. Οι υπογράφοντες είμαστε Αλβανοί Ορθόδοξοι, κληρικοί και λαϊκοί, που γνωρίζουμε εκ του σύνεγγυς χρόνια τώρα την πραγματικότητα και αισθανόμαστε το χρέος να αναφερθούμε αναλυτικά στην αλήθεια.     Ο κ. Ισλάμι προφανώς δεν είναι μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.  Αναμασά, με παλαιομοδίτικες ρητορείες, ισχυρισμούς και συκοφαντίες τις οποίες οι ορθόδοξοι έχουμε επανειλημμένως καταγγείλει ότι είναι ψευδείς και ανυπόστατες. Επιμένει ότι ο Αρχιεπίσκοπος «γέμισε την Αλβανία με έλληνες ιερείς». Τον πληροφορούμε ότι στην Αλβανία εκτός από τον Αρχιεπίσκοπο είναι μόνο 4 έλληνες πολίτες εκ των οποίων ένας είναι αρβανίτης και 5 λαϊκές γυναίκες. Ενώ στις άλλες θρησκευτικές κοινότητες εργάζονται εκατοντάδες ξένοι κληρικοί, μοναχές και λαϊκοί οι περισσότεροι από τους οποίους κηρύττουν σε ξένες γλώσσες. Από την αρχή του 1992  ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος προσπάθησε να δημιουργήσει μορφωμένο Αλβανικό κλήρο. Εκπαίδευσε και χειροτόνησε πάνω από 160 Αλβανούς ιερείς.     Ο κ. Ισλάμι επαναλαμβάνει ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία η λειτουργία γίνεται στην ελληνική γλώσσα. Προφανώς δεν έχει επισκεφθεί κανέναν από τους Ορθόδοξους ναούς που λειτουργούν, π.χ. Σκόδρα, Δυρράχιο, Τίρανα, Ελμπασάν, Αυλώνα, Μπεράτι, Κορυτσά κ.τ.λ. για να παρακολουθήσει κάποια ακολουθία. Αν το είχε κάνει θα είχε βεβαιωθεί ότι όλα γίνονται στην Αλβανική γλώσσα. Αλλά επιτέλους γιατί αυτή η εχθρότητα προς την ελληνική γλώσσα, στην οποία έχουν γραφεί τα Ευαγγέλια και που αιώνες τώρα τελείται η λατρεία στην Ορθόδοξη Εκκλησία; Μέρα και νύχτα σε πόλεις και σε χωριά της Αλβανίας ακούγονται προσευχές στα αραβικά. Όταν όμως κάποιος διαβάσει μια προσευχή στην ελληνική γλώσσα, διάφοροι ψευδοπατριώτες σπεύδουν να κραυγάσουν «Σκάνδαλο! κίνδυνος!». Άραγε πως αντιλαμβάνονται την θρησκευτική ελευθερία; Ή μήπως η Ελλάδα είναι χώρα εχθρική; Εκεί έχουν βρει εργασία εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί. Βοηθώντας γενικότερα και την εδώ οικονομία. Ασφαλώς δεν βοηθούν η ανθελληνική προπαγάνδα, οι φοβίες, το μίσος. Λένε ψέματα όλα αυτά τα χρόνια όλες οι αλβανικές κυβερνήσεις ότι η γειτονική χώρα είναι «στρατηγικός εταίρος»; Ότι είμαστε μαζί στο ΝΑΤΟ κ.τ.λ. Ότι θα προχωρήσουμε μαζί στην ενωμένη Ευρώπη; Γιατί αυτή η σχιζοφρένεια; Οι φωνές των ακραίων εθνικιστών της Αλβανίας εναντίον του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου οφείλονται ουσιαστικά στο ότι αυτός πιστεύει και συμβάλει στον αλληλοσεβασμό  και στην αλληλοκατανόηση των δυο λαών.     Ο κ. Ισλάμι κατηγορεί επίσης τον Αρχιεπίσκοπο ότι χτίζει ναούς. Αμαρτία είναι και αυτό; Με το πραγματικά θαυμαστό έργο το οποίο έχει επιτελέσει ο Αρχιεπίσκοπος έχει βοηθήσει όχι μόνο την Ορθόδοξη κοινότητα αλλά έχει προφέρει εργασία σε εκατοντάδες Αλβανούς οικογενειάρχες βοηθώντας γενικότερα την Αλβανική οικονομία.  Εξάλλου ο κ. Ισλάμι αγνοεί το Διαγνωστικό Ιατρικό Κέντρο  το οποίο ο Αρχιεπίσκοπος έχει ιδρύσει και έχει προικίσει με τα καλύτερα και πιο σύγχρονα ιατρικά μηχανήματα, και τα τελευταία 12 χρόνια έχει εξυπηρετήσει εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς, χωρίς καμιά διάκριση.     Και οι δυο αρθρογράφοι που καταφέρονται εναντίον της εκκλησίας μας αγνοούν το ακριβές όνομα της. Αυτό δεν είναι: «KishaAutoqefaleShqiptare» ή «KishaShqiptare» αλλά «KishaOrthodhokseAutoqefaleeShqipërisë». Το πραγματικό όνομα της Εκκλησίας μας  (από τότε που έχει το «Αυτοκέφαλος») δηλώνει ότι όλοι οι Ορθόδοξοι κάτοικοι της χώρας, ανεξαρτήτως καταγωγής (Αλβανοί, Έλληνες, Αρουμούνοι, Σλάβοι κ.α.) είναι ισότιμα μέλη αυτής της Εκκλησίας. Όσο για τα περί Κοσίνας, Πρεμετής και Μπομποστίτσας, όλα αυτά είναι αυθαίρετα κατασκευάσματα. Ο Αρχιεπίσκοπος δεν είχε ποτέ καμιά σχέση με αυτά. Σχετικά με την βεβήλωση του ορθοδόξου ναού στην Πρεμετή έχουν γραφεί αρκετά και έχει συζητηθεί ακόμα και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν χρειάζεται να επεκταθούμε εδώ.  Ξεπερνώντας πάντως κάθε όριο αναισχυντίας ή αγνοώντας την σημασία των λέξεων, ο κ. Ισλάμι έφθασε στο έσχατο σημείο αθλιότητος, χαρακτηρίζοντας τον Αρχιεπίσκοπο μας ως «νεκρόφιλο». Ας ανοίξει το λεξικό και ας μάθει ότι η λέξη αυτή είναι ελληνική και δηλώνει «σεξουαλική διαστροφή, ερωτική επαφή με νεκρούς»( -nekrofili, dëshirë patologjikepërkontaktseksualmekufoma,- nekrofil, që vuannganekrofilia). Με τέτοιες χυδαιότητες επιχειρεί να προσβάλει μια ολοφώτεινη προσωπικότητα γνωστή για το κρυστάλλινο ήθος.     Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος δεν ήρθε στην Αλβανία χθες, ούτε βρίσκεται  κάπου κρυμμένος. Ζει, εργάζεται στην Αλβανία πάνω από 23 χρόνια. Εμείς είμαστε σε θέση να τον παρακολουθούμε από κοντά, σε όλες τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες του τόπου ήταν πάντα κοντά στο λαό βοηθώντας αδιακρίτως θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων αυτούς που είχαν ανάγκη ενισχύοντας και παρηγορώντας με όλες του τις δυνάμεις (στις περιπέτειες του 1997, στην Αυλώνα με την τραγωδία του Οτράντο, στις διάφορες πλημμύρες στο βορρά ή στο νότο, προφέροντας εκατοντάδες τόνους τρόφιμα φάρμακα ρουχισμού και φαρμάκων σε όσους είχαν ανάγκη. Στην δύσκολη περίοδο του 1999 με δική του πρωτοβουλία είχαν επιστρατευθεί διάφοροι θρησκευτικοί οργανισμοί όπως το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, και κατόρθωσε να συγκεντρώσει πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσει 33000 μουσουλμάνους πρόσφυγες από το Κόσοβο. Δεν ζήτησε ποτέ ούτε ανταλλάγματα ούτε ευγνωμοσύνη. Αλλά ούτε βεβαίως περίμενε τόσο δηλητήριο και τόσο μίσος διότι 23 ολόκληρα χρόνια ευεργετεί την Αλβανία.     Ο κ. Ισλάμι καταλογίζει στον Αρχιεπίσκοπο ότι υποδέχεται ελληνικές αντιπροσωπείες. Απλούστατα δέχεται επισήμους, πρέσβεις, βουλευτές και αντιπροσωπείες από διάφορες χώρες. Ο ίδιος είναι διεθνώς γνωστή και σεβαστή προσωπικότητα, και είναι φυσικό να θέλουν πολλοί να τον συναντήσουν. Ύποπτο είναι και αυτό; Τέλος, ακόμη και το γεγονός ότι ορισμένοι κύκλοι στην Ελλάδα πρότειναν τον Αρχιεπίσκοπο κατά τη δύσκολη περίοδο που αντιμετωπίζει η χώρα, ως πρόσωπο κοινής αποδοχής, αγαπητό και σεβαστό, για την προεδρία της Δημοκρατίας της Ελλάδος, προσπάθησαν να το παρουσιάσουν ως τεκμήριο επικινδυνότητας. Βέβαια ο Αρχιεπίσκοπος έσπευσε να δηλώσει ότι «ο Ορθόδοξος Ιεράρχης έχει συγκεκριμένη αποστολή και δεν μπορεί να αναλάβει πολιτικά αξιώματα». Εν τούτοις οι δυο αρθρογράφοι επιδιώκουν να τον εμφανίσουν ως πολιτικό. Η ανθελληνική προκατάληψη θολώνει την λογική. Η προσωπικότητα του όμως δεν είναι γνωστή και σεβαστή μόνο στην Ελλάδα· έχει επιβληθεί και στα διεθνή εκκλησιαστικά περιβάλλοντα. Πολλοί διεθνείς Οργανισμοί όπως το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, η Διάσκεψη των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών αλλά και ο Παγκόσμιος θρησκευτικός Οργανισμός «Θρησκείες για την Ειρήνη, Religionforpeace» τον έχουν τιμήσει με ανώτατα αξιώματα. Πάρα πολλές Πανεπιστημιακές Σχολές διαφόρων χωρών του κόσμου τον έχουν αναγορεύσει Επίτιμο Διδάκτορα. Επίσης έχει αναγορευθεί και στην Αλβανία Επίτιμος Δημότης Τιράνων, Κορυτσάς και έχει τιμηθεί με το παράσημο του Γεωργίου Σκεντερμπέυ από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Τόπι.     Σχετικά με την αγάπη του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου για την αλβανική γλώσσα: ο Αρχιεπίσκοπος την μελετά συνεχώς, την διαβάζει την κατανοεί και την προφέρει ορθά. Έφθασε στην Αλβανία σε μεγάλη ηλικία (62 ετών) και δεν έχει την ευχέρεια να κάνει προφορικά διαλέξεις ή κηρύγματα. Είναι όμως πασίγνωστο ότι στην αλβανική λειτουργεί και εκφωνεί τα τηλεοπτικά μηνύματα του. Τον σεβασμό και την αγάπη του για την αλβανική γλώσσα καταδεικνύουν επίσης ότι από το 1994 ίδρυσε Τυπογραφείο για την έκδοση περιοδικών, εφημερίδων, βιβλίων στην αλβανική, μεριμνά για δημοσίευση δεκάδων βιβλίων στα αλβανικά. Ακόμη ίδρυσε και χρηματοδότησε σχολεία όλων των βαθμίδων. Χορήγησε υποτροφίες σε χιλιάδες μαθητές για την εκπαίδευση τους στην αλβανική. Παρακινεί συνεχώς τους κληρικούς και τους συνεργάτες του για βαθύτερη γνώση της αλβανικής γλώσσας. Από το δικό του στόμα πρώτοακούστικαν λατρευτικές εκφωνήσεις στην αλβανική γλώσσα, στην Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα , στο Βουκουρέστι, στη Μόσχα την Νις της Σερβίας, την Σόφια, την Δαμασκό, Βηρυτό, την Αλεξάνδρεια. κ.α. Σε όλες τις Διορθόδοξες λειτουργίες.     Μέχρι τώρα έχει δοθεί η αλβανική ιθαγένεια σε εκατοντάδες μάλλον αγνώστους Τούρκους, Άραβες, Ιταλούς κ.λ. Και δήθεν είναι επικίνδυνο να δοθεί σε έναν έλληνα, που υπηρέτησε και εργάστηκε  σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους για την πρόοδο και την ευημερία της Αλβανίας για την συναδέλφωση, την αλληλοκατανόηση και αλληλοβοήθεια των λαών της βαλκανικής. Το πρόβλημα δεν είναι η απόδωση της αλβανικής ιθαγένειας αλλά η άρνηση της σε μια προσωπικότητα που έχει βοηθήσει την Αλβανία ανθρωπιστικά πολιτιστικά και οικονομικά όπως το προβάλει ο Νόμος περί ιθαγενείας. Πρόκειται για προσβολή όχι μόνο ενός προσώπου, αλλά της μεγαλύτερης χριστιανικής κοινότητας της χώρας. Ο Αρχιεπίσκοπος μας έχει εκπροσωπήσει και τιμήσει την Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας και την ίδια την χώρα σε παγκόσμια θρησκευτικά περιβάλλοντα. Από το 1991 άλλαξαν κυβερνήσεις, πρόεδροι, πρωθυπουργοί. Στην πλειοψηφία τους εκτιμούν το έργο και την προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου. Τον αναγνωρίζουν ως ηγέτη της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας. Το όνομα του  με την ιδιότητα του Αρχιεπισκόπου αναφέρεται ακόμη και σε νόμο (Νόμος αριθ. 10057 22/1/2009)και σε πάρα πολλές αποφάσεις των αλβανικών Δικαστηρίων.Πολλές ανεπτυγμένες χώρα θα θεωρούσαν τιμή τους, να συγκαταλέξουν αυτοβούλως στους πολίτες τους μια προσωπικότητα τέτοιου επιπέδου. Όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες ανά τον κόσμο ιδιαίτερα τον τιμούν και τον σέβονται (όπως φάνηκε στα εγκαίνια του καθεδρικού ναού της Ανατάσεως του Χριστού την 1 Ιουνίου 2014).     Το γεγονός ότι υπήρξαν και μερικοί που για ποικίλους λόγους επίμονα τον πολέμησαν δεν εκπλήσσει. Οι ιστορία της Εκκλησίας είναι γεμάτη από ανάλογα παραδείγματα. Ο Χριστός εγκαίρως προειδοποίησε τους μαθητές του «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν» (Ιω. 15:20). Και ακόμη «Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ» (Ματθ. 5:11).     Ας μην ταράσσεται άδικα ο κ. Γκιονι προβάλλοντας φανταστικές υποθέσεις για το μέλλον. Ο σεβασμός των Ορθοδόξων στην αγιότητα ενός προσώπου δεν σχετίζεται με την ιθαγένεια και την υπηκοότητα του. Άλλα κριτήρια έχουν σημασία. Η συνείδηση των Αλβανών Ορθοδόξων για την αγιότητα του Αγ. Κοσμά (την οποία με τόσο πείσμα πολεμούν ορισμένοι αλλόδοξοι κύκλοι) δεν σχετίζεται με οποιαδήποτε υπηκοότητα. Εκείνη την εποχή  ήταν υπήκοος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας όπως τότε και όλοι οι Αλβανοί. Η Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας  δεν είναι, όπως θα ήθελαν μερικοί, κάποιο εθνικό σωματείο, OJQ (NGO) που ιδρύθηκε τον 20ο αιώνα. Έχει ιδρυθεί από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Αυτόν οι Ορθόδοξοι έχουν  οδηγό και πρότυπο. Η Ορθοδοξία έχει οικουμενικό χαρακτήρα. Η Εκκλησία έχει πανανθρώπινη προοπτική με σκοπό να συναδελφώνει τους ανθρώπους και τους λαούς σε μια κοινωνία αγάπης.     Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ήλθε στην Αλβανία η Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας ήταν εντελώς ερειπωμένη. Αυτός συνέβαλε όσο κανείς άλλος για την ανασυγκρότηση της, την πλήρη ανάπτυξη της σε βαθμό που ποτέ άλλοτε δεν είχε γνωρίσει.  Το τεράστιο, θρησκευτικό, κοινωνικό, επιστημονικό, φιλανθρωπικό έργο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου είναι ευρύτατα γνωστό στους διεθνείς εκκλησιαστικούς  κύκλους. Υπάρχουν αναμφισβήτητα τεκμήρια, επίσημοι απολογισμοί, βιβλία, άρθρα, σε πολλές γλώσσες. Ο υπέροχος Καθεδρικός ναός στο κέντρο των Τιράνων αλλά και άλλοι στην Κορυτσά, το Μπεράτι, το Φίερι, την Σκόδρα, το Δυρράχιο, θα υπενθυμίσουμε την ιστορική προσφορά του, την οποία μάταια αγωνίζονται να αμφισβητήσουν όσοι τον εχθρεύονται. Αλλά ακόμη θα τον θυμούνται με ευγνωμοσύνη οι χιλιάδες Αλβανοί όλων των ηλικιών  που βοήθησε, χωρίς τίποτε να τους ζητήσει. Κυρίως όμως η μορφή και το έργο του είναι καταξιωμένα στις συνείδηση των πιστών Ορθοδόξων.     Καιρός λοιπόν όσοι επιθυμούν πραγματικά την ειρηνική θρησκευτική συνύπαρξη να σταματήσουν να προσβάλουν άδικα και αβάσιμα την ευθυκρισία και τον πατριωτισμό των εκατοντάδων χιλιάδων Αλβανών Ορθοδόξων πιστών που καυχόμαστε, και ειλικρινά δοξάζουμε το Θεό, διότι έχουμε επικεφαλής της Εκκλησίας μας τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο.     3 Μαρτίου 2015 Prof. Dr. Robert Andoni Prof. Dr. Aleksandër Sallabanda Atë Emanuel Lushi Atë Ilia Mazniku

TË PAKTËN, KINI RESPEKT PËR TË VËRTETËN! Replikë e botuar sot në gazetën “DITA” (11.03.2015) Redaksisë së Gazetës “Dita”     Gazeta juaj përsëri i habiti orthodhoksët shqiptarë me sulmin kundër Kishës Orthodhokse dhe me minimin që i bën në mënyrë indirekte harmonisë fetare. Në numrin e saj të datës 23 shkurt 2015, z. Bedri Islami, duke marrë shkas nga një deklaratë e shkurtër e Nënkryetarit të Parlamentit, z. Vangjel Dule, botoi një artikull të gjatë, gjoja “analizë”, me titull “Të rivrasim papa Kristo Negovanin”. Ky artikull është i mbushur me referime të pavërteta dhe të pabazuara në histori. Nga ana tjetër, më 28 shkurt 2015, në gazetën tuaj u botua një tjetër artikull me titull: “Na mjafton një Shën Kozma”, i prof. Skënder Gjonit, me sulme, pa lidhje me të vërtetën, kundër Kryepiskopit tonë, me etiketime të sëmura ndaj personazheve politikë dhe në përgjithësi i mbushur plot urrejtje kundër Greqisë, me hiperbola retorike e fantazime rreziqesh për të ardhmen. Qarqet në të cilat bëjnë pjesë të dy artikullshkruesit zbatojnë taktikën e njohur: “Shpif, shpif, se diçka do të mbetet”, e kjo ka vlerë veçanërisht për njerëzit e thjeshtë që nuk e dinë si është e vërteta. Kështu errësojnë persona dhe ngjarje me blozën e errët të dyshimit të lig. Ne që po ju drejtohemi, jemi klerikë dhe laikë besimtarë orthodhoksë shqiptarë, që prej shumë vitesh e njohim fare mirë realitetin dhe ndjejmë detyrimin që të flasim për të vërtetën në mënyrë analitike.      Z. Islami, që nuk është anëtar i Kishës Orthodhokse, ripërtyp retorika të dala mode, pohime dhe shpifje të cilat orthodhoksët i kanë denoncuar në vazhdimësi si të gënjeshtërta dhe që nuk përkojnë me realitetin. Ai ngul këmbë se Kryepiskopi “e ka mbushur Shqipërinë me priftërinj grekë”. Ia bëjmë të qartë se në Shqipëri, përveç Kryepiskopit  janë vetëm 4 klerikë qytetarë grekë, nga të cilët një është arvanitas dhe 5 gra laike. Ndërsa në komunitetet e tjera fetare punojnë me qindra klerikë, murgesha dhe laikë të huaj, pjesa më e madhe e të cilëve nuk flasin fare gjuhën shqipe dhe predikojnë në gjuhë të huaj. Prej fillimit të vitit 1992, Kryepiskopi Anastas u përpoq të krijojë një kler shqiptar të arsimuar dhe deri më sot ka dorëzuar më tepër se 160 klerikë shqiptarë.     Z. Islami përsërit tezën se në Kishën Orthodhokse Liturgjia Hyjnore kryhet në gjuhën greke. Me siguri që nuk ka vizituar ndonjë kishë orthodhokse ku meshohet: në Shkodër, Durrës, Tiranë, Elbasan, Vlorë, Berat, Korçë etj., që të ndjekë ndonjë shërbesë. Nëse do ta kishte bërë këtë, do të ishte siguruar se të gjitha bëhen në gjuhën shqipe. Por, në fund të fundit, përse tërë kjo armiqësi ndaj gjuhës greke, në të cilën janë shkruar Ungjijtë dhe ku kryhet lavdërimi i Perëndisë për shekuj në Kishën Orthodhokse? Ditën dhe natën në qytete dhe fshatra të Shqipërisë dëgjohen lutje në arabisht. Por kur dikush lexon një lutje në gjuhën greke, pseudopatriotë të ndryshëm rendin të thërrasin “Skandal! Rrezik!”. Vallë si e konceptojnë lirinë fetare këta njerëz? Apo mos vallë Greqia është një vend armik? Në Greqi kanë gjetur punë me qindra mijëra shqiptarë, duke ndihmuar në përgjithësi ekonominë e këtushme. Sigurisht që të ardhmen e Shqipërisë nuk e ndihmon propaganda nacionaliste kundër fqinjëve, fobitë dhe urrejtja. Shkaku që dëgjohen zëra ekstremistë nacionalistë kundër Kryepiskopit Anastas, është fakti se ai beson dhe kontribuon në respektin e ndërsjellë dhe në mirëkuptimin midis popujve. Mos vallë gjatë gjithë këtyre viteve qeveritë shqiptare thonë gënjeshtra, kur pohojnë se vendi fqinj është “partner strategjik”? Se jemi së bashku në NATO etj? Se po ecim së bashku në Evropën e Bashkuar? Përse kjo skizofreni?     Të dy artikullshkruesit nuk dinë as emrin e saktë të Kishës sonë. Ky emër nuk është Kisha Autoqefale Shqiptare, por “Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë”. Emri i vërtetë i Kishës sonë (që nga koha që ka Autoqefalinë), tregon se të gjithë banorët orthodhoksë të vendit, pavarësisht origjinës (shqiptarë, grekë, arumunë, sllavë etj.) janë anëtarë të kësaj Kishe me të drejta të barabarta. Sa i takon Kosinës, Përmetit dhe Boboshticës janë sajesa arbitrare. Kryepiskopi nuk ka pasur kurrë lidhje me to. Për përdhosjen e kishës në Përmet është diskutuar shumë dhe kjo çështje është trajtuar deri dhe në Parlamentin Evropian, ndaj nuk nevojitet të zgjatemi. Duke kapërcyer çdo lloj caku paturpësie ose duke mos njohur kuptimin e fjalëve, z. Islami mbërriti në pikën e fundit të mjerimit, duke e quajtur Kryepiskopin tonë “nekrofil”. Le të hapë fjalorin dhe le të mësojë se kjo fjalë është greqisht dhe do të thotë “devijacion seksual, kontakt erotik me të vdekur” (- nekrofili= dëshirë patologjike për kontakt seksual me kufoma, - nekrofil, që vuan nga nekrofilia). Me vulgaritete të këtij lloji ndërmerr të fyejë një personalitet të tërëndritshëm, të njohur për moralin e kristaltë.     Z. Islami gjithashtu e akuzon Kryepiskopin se ndërton kisha. Mëkat është ky? Me veprën e tij, me të vërtetë të mrekullueshme, që ka kryer, Kryepiskopi ka ndihmuar jo vetëm komunitetin orthodhoks, por u ka ofruar punë qindra familjarëve shqiptarë, duke ndihmuar ekonominë shqiptare në përgjithësi. Kryepiskopi Anastas, nuk erdhi në Shqipëri dje dhe as nuk fshihet ndokund. Ka mbi 23 vjet që jeton e punon këtu. Ne e kemi ndjekur nga afër në të gjitha vështirësitë dhe sprovat e vendit. Ai u ka qëndruar pranë njerëzve në nevojë, duke i ndihmuar ata pa bërë dallime fetare ose të tjera, duke i mbështetur me të gjitha fuqitë (si, në peripecitë e vitit 1997, në Vlorë me tragjedinë e Otrantos, në përmbytjet e ndryshme në Veri dhe në Jug të vendit, duke ofruar gjatë gjithë këtyre viteve me qindra tonë ushqime, ilaçe, veshje etj.). Në periudhën e vështirë të vitit 1999, me iniciativën e tij u mobilizuan organizmat fetarë ndërkombëtarë, si Këshilli Botëror i Kishave dhe arriti të mbledhë mbi 10 milionë dollarë për të ndihmuar 33000 refugjatë të fesë myslimane nga Kosova. Sigurisht, z. Islami i injoron të gjitha këto fakte ashtu siç injoron p.sh. dhe Qendrën Diagnostike Mjekësore, të cilën Kryepiskopi e ka themeluar dhe e ka pajisur me aparaturat më të mira e më bashkëkohore, e cila vetëm në 12 vitet e fundit u ka shërbyer qindra mijë shqiptarëve, pa bërë diferencime. Për këto nuk kërkoi kurrë as shpërblim dhe as mirënjohje. Dhe sigurisht, as nuk priste kaq shumë helm dhe kaq shumë urrejtje për faktin se ka 23 vjet rresht që  i bën vetëm  mirë Shqipërisë.     Z. Islami akuzon Kryepiskopin se pranon delegacione greke. Kryepiskopi takohet me delegacione dhe ambasadorë zyrtarë, parlamentarë nga vende të ndryshme. Ai vetë është  personalitet ndërkombëtar i njohur dhe i respektuar, dhe është e natyrshme që shumë veta duan ta takojnë. Edhe kjo është e dyshimtë? Madje edhe faktin se disa qarqe në Greqi, gjatë periudhës së vështirë që përballej vendi i tyre, e propozuan Kryepiskopin për President të Republikës së Greqisë, si një person të pranuar gjerësisht, i dashur dhe i respektuar nga të gjithë, u munduan ta paraqesin si provë të rrezikshmërisë së tij. Sigurisht, Kryepiskopi shpejtoi të deklarojë se “hierarku orthodhoks ka një detyrë kishtare konkrete dhe nuk mund të ketë poste politike”. Të dy artikullshkruesit në fjalë rreken ta paraqesin si politikan Kryepiskopin.  Është më se e qartë se paragjykimi etnik ua errëson logjikën. Por personaliteti i tij nuk është i njohur dhe i respektuar vetëm në Greqi. Ai njihet dhe respektohet dhe në ambiente kishtare ndërkombëtare. Shumë organizma ndërkombëtarë, si Këshilli Botëror i Kishave, Konferenca e Kishave Evropiane, por edhe organizmi mbarëbotëror fetar “Fetë për Paqen” (Religions for Peace),  e kanë vlerësuar me nderet më të larta. Shumë universitete në vende të ndryshme të botës e kanë shpallur “Doktor Nderi”. Gjithashtu edhe në Shqipëri është shpallur “Qytetar Nderi” i Tiranës, i Korçës dhe është nderuar me urdhrin “Gjergj Kastrioti Skënderbeu” nga Presidenti i Republikës z. B. Topi.     Në lidhje me dashurinë e Kryepiskopit për gjuhën shqipe, Fortlumturia e Tij studion vazhdimisht, lexon, kupton dhe flet saktë shqip. Ai mbërriti në Shqipëri në moshë të madhe (62 vjeç) dhe nuk ka mundësi të bëjë referate ose predikime. Por dihet nga të gjithë se meshon dhe mban mesazhe televizive në gjuhën shqipe. Respektin dhe dashurinë e tij për gjuhën shqipe e tregon gjithashtu fakti se që në vitin 1994 ngriti shtypshkronjën për botimin e periodikëve, gazetave, librave në gjuhën shqipe, përkujdeset për botimin e dhjetëra librave në shqip. Madje ka ngritur dhe financuar shkolla të të gjitha niveleve, ka dhënë bursa për mijëra nxënës për arsimimin e tyre në gjuhën shqipe. Ai i nxit vazhdimisht klerikët dhe bashkëpunëtorët e tij për një njohje sa më të mirë të saj. Për herë të parë në histori nga goja e tij u dëgjuan thënie liturgjike në shqip, në Konstandinopojë, Athinë, Bukuresht, Moskë, në Nish të Serbisë, në Sofie, Damask, Bejrut, Aleksandri etj., gjatë bashkëmeshimeve me primatë të tjerë orthodhoksë.     Deri më sot u është dhënë shtetësia shqiptare qindra të huajve, turq, arabë, italianë, etj., që më së shumti nuk i njeh kush. Dhe gjoja na qenka e rrezikshme t’i jepet një greku, që shërbeu dhe punoi në një nga periudhat më të vështira për përparimin dhe begatinë e Shqipërisë, për vëllazërimin, mirëkuptimin e ndërsjellë dhe ndihmën reciproke midis popujve të Ballkanit. Problemi nuk krijohet nga dhënia e nënshtetësisë shqiptare, por nga mosdhënia e saj një personaliteti që ka ndihmuar Shqipërinë nga ana humanitare, kulturore dhe ekonomike, siç e parashikon ligji për dhënien e nënshtetësisë. Bëhet fjalë për një fyerje jo vetëm ndaj një personi, por kjo është fyerje ndaj komunitetit më të madh të krishterë të vendit. Kryepiskopi ynë e ka përfaqësuar dhe nderuar më së miri Kishën tonë Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë dhe vetë vendin, në ambiente fetare në rang botëror.     Nga viti 1991 e deri tani që po flasim, kanë ndryshuar qeveri, presidentë, kryeministra. Shumica e tyre e vlerësojnë veprën dhe personalitetin e Kryepiskopit Anastas. E njohin si udhëheqësin e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë. Emri i tij me cilësinë e Kryepiskopit përmendet edhe në ligjin nr. 10057 22/1/2009 dhe gjendet në vendime të gjykatave shqiptare. Shumë vende të zhvilluara do ta kishin për nder të rreshtonin me dëshirë ndër qytetarët e tyre një personalitet të këtij niveli. Të gjitha Kishat Orthodhokse në mbarë botën, e nderojnë në mënyrë të veçantë dhe e respektojnë (gjë që u shfaq më së miri në Shenjtërimin e Kishës Katedrale të Ngjalljes së Krishtit në Tiranë, më 1 qershor 2014).     Fakti se ka pasur edhe të tjerë që e kanë luftuar për arsye të ndryshme, nuk na habit. Historia e Kishës është e mbushur me shembuj të tillë të ngjashëm. Krishti i paralajmëroi me kohë nxënësit e Tij: “Nëse më kanë përndjekur mua dhe ju do t’ju përndjekin” (Jn.15:20). Dhe për më tepër “Të lumur jeni kur t’ju poshtërojnë dhe t’ju përndjekin dhe të thonë çdo fjalë të ligë kundër jush me gënjeshtër për shkakun tim” (Matth.5:11).     Kot shqetësohet z. Gjoni teksa thur fantazi për të ardhmen. Respekti i orthodhoksëve për shenjtërinë e një personi nuk lidhet me kombësinë dhe shtetësinë e tij. Kritere të tjera kanë rëndësi. Ndërgjegjja e shqiptarëve orthodhoksë për shenjtërinë e Shën Kozmait (të cilën e luftojnë me mllef qarqe të caktuara antiorthodhokse), nuk ka lidhje me ndonjë lloj shtetësie. Në atë kohë ai ishte nënshtetas i Perandorisë Osmane, siç kanë qenë edhe të gjithë shqiptarët. Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë nuk është, siç do ta donin disa, një farë shoqate etnike, OJQ, që u krijua në shekullin e 20-të. Është themeluar nga Vetë Jisu Krishti. Pikërisht Këtë kanë orthodhoksët si udhëheqës dhe shembull. Orthodhoksia ka karakter ekumenik, të mbarëbotshëm. Kisha ka perspektivë mbarënjerëzore, me qëllim vëllazërimin e njerëzve dhe popujve në një shoqëri të dashurisë.     Kur Kryepiskopi Anastas erdhi në Shqipëri, Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë ishte krejtësisht e shkatërruar. Ai kontribuoi më shumë se kushdo tjetër për ringritjen e saj, zhvillimin e plotë në një nivel që kurrë nuk është njohur më parë. Vepra e jashtëzakonshme fetare, sociale, shkencore, filantropike e Kryepiskopit Anastas është gjerësisht e njohur në qarqet ndërkombëtare kishtare. Ka prova të pakundërshtueshme, bilance zyrtare, libra, artikuj, në shumë gjuhë. Kisha e mrekullueshme katedrale në qendër të Tiranës, por edhe të tjera në Korçë, Berat, Fier, Shkodër, Durrës, do të na rikujtojnë kontributin e tij historik, të cilin më kot përpiqen ta vënë në pikëpyetje ata që ushqejnë dashakeqësi ndaj tij. Atë do ta kujtojnë me mirënjohje mijëra shqiptarë të të gjitha moshave, sepse i ndihmoi pa u kërkuar gjë. Por mbi të gjitha, figura dhe vepra e tij janë të vlerësuara lart në ndërgjegjen e besimtarëve orthodhoksë.     Është koha, pra, që të gjithë ata që dëshirojnë me të vërtetë bashkekzistencën paqësore fetare të ndalojnë së fyeri, me të padrejtë dhe pa argumente, gjykimin e drejtë dhe patriotizmin e ne qindra mijëra shqiptarëve besimtarë orthodhoksë, që mburremi, dhe sinqerisht lavdërojmë Perëndinë që kreu i Kishës sonë është Kryepiskopi Anastas.     Tiranë, 3 mars 2015 Prof. dr. Robert Andoni Prof. dr. Aleksandër Sallabanda Atë Emanuel Lusha Atë Ilia Mazniku

Εκπληκτικό βίντεο Ιάπωνα για τα Μετέωρα "κόβει την ανάσα"! - Video e mrekullueshme nga një turist japonez në Meteora!

Ένας Ιάπωνας τουρίστας, θαύμαζε τις ομορφιές της χώρας μας, την επισκέφθηκε, όμως εκείνο που του έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν τα Μετέωρα και τα μοναστήρια επάνω στα βράχια.

Η διαμονή του εκεί του έμεινε αξέχαστη και οι εικόνες που είδε καταγράφηκαν, όχι μόνο στη μνήμη του, αλλά και στην κάμερά του.

Μέσα σε 3 λεπτά μας παρουσιάζει όλο το μεγαλείο και τη γοητεία της περιοχής με τη βοήθεια της φωτογραφικής μηχανής και ενός drone που τράβηξε μοναδικές εικόνες.

Një turist japonez duke u mrekulluar me bukuritë e Greqisë, e vizitoi, por ajo që i bëri më tepër përshtpypje ishte Meteora dhe manastiret mbi shkembinj. 

Qëndrimi i tij atje i mbeti i paharrueshëm nga pamjet që pa dhe u rregjistruan jo vetëm në memorjen tënde por dhe në kameran e tij. Brenda 3 minutash na parqit të gjithë madhështinë dhe bukurinë e zonës me ndihmën e një aparati fotografik dhe një droni i cili rregjistroi pamje unikale. 

Νηστεία - Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς - Kreshma - Shën Justin Popoviç

Ὁμιλία εἰς τὴν Β΄Κυριακὴ Νηστειῶν Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς Ἡ (νηστεία εἶναι) ὁδός, μέ τήν ὁποία ἐσύ καί ἐγώ βαδίζουμε πρός τήν Ἀνάστασι. Τήν ἀνάστασι τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Ναί. Καί ἐσύ καί ἐγώ. Γι’ αὐτό ἡ νηστεία εἶναι θαυμαστή. Γιατί εἶναι ἕνας δρόμος. Γιά ποῦ; Γιά τήν Ἀνάστασι. Καί λοιπόν, αὐτό τί σημαίνει; Σημαίνει Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ θανάτου· Ἀνάστασι – νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας· Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ διαβόλου. Αὐτό εἶναι ἡνηστεία! Σέ ἕνα θαυμάσιο στιχηρό αὐτῶν τῶν ἡμερῶν ψάλλαμε καί προσευχηθήκαμε: «Ἀκολουθήσωμεν τῷ διά νηστείας ἡμῖν, τήν κατά τοῦδιαβόλου νίκην ὑποδείξαντι, Σωτῆρι, τῶν ψυχῶν ἡμῶν» (Πέμπτη Α΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, Ἀπόστιχα Ἑσπερινοῦ). Νηστεία – νίκη κατά τοῦ διαβόλου. Νά ἡ καλή εἴδησι, πού ὁ Κύριος μᾶς ἔφερε. Θέλεις νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας; Θέλεις νίκη κατά τοῦ ἐφευρέτου τῆς ἁμαρτίας, κατά τοῦ ἰδίου τοῦ διαβόλου; Ὁρίστε, ἡ νηστεία –λέγει ὁ Σωτήρ. Ναί, μέ τήν νηστεία ἐσύ γίνεσαι ὁ μεγαλύτερος νικητής σέ αὐτόν τόν κόσμο. Ποιός νίκησε τόν διάβολο, ποιός, ἐκτός ἀπό τόν ΚύριοἸησοῦ Χριστό; Κανένας ἄλλος. Γι’ αὐτό, Αὐτός εἶναι ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, διότι μόνο Αὐτός εἶναι Θεός, πιό ἰσχυρός ἀπό τόν διάβολο. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι πιό ἀνίσχυρα ἀπό αὐτόν. Καί ἐμεῖς, ἀκολουθώντας Τον, στήν πραγματικότητα ἀκολουθοῦμε τόν Νικητή πού μᾶς δίνει πάντοτε τήν νίκη κατά τοῦ διαβόλου, κατά τοῦ κάθε διαβόλου πού μᾶς ἐπιτίθεται γιά νά μᾶς νικήσῃ καί νά μᾶς ρίξῃ στήν ἁμαρτία. Σέ τί, δηλαδή; Στόν θάνατο. * * * Ὕπαρξις ἀθάνατη. Αὐτό εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ὁ Κύριος ἦλθε στόν γήινο κόσμο μας, γιά νά νικήσῃ τήν ἁμαρτία μας· γιά νά μᾶς δώσῃτήν δύναμι, τά μέσα, νά κάνουμε καί ἐμεῖς τό ἴδιο, νά κάνουμε τό ἴδιο μαζί Του, ὁδηγούμενοι ἀπό Αὐτόν, ἀκολουθώντας Τον. Τί εἶναι οἱ ἀνθρώπινες νίκες; Τίποτε. Ὅλες οἱ ἀνθρώπινες νίκες, ἄν δέν νικοῦν τόν θάνατο, εἶναι ἧττες. Τί εἶναι ὅλες οἱ νίκες, τίς ὁποῖες πολλοί βασιλιάδες καί ἰσχυροί αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἐπέτυχαν καί ἐπιτυγχάνουν; Τί εἶναι οἱ εὐρωπαϊκοί πόλεμοι: πρῶτος, δεύτερος, τρίτος, δέκατος καί πεντηκοστός; Τί εἶναι; Εἶναι ἧττες, ἧττα μετά τήν ἧττα. Δέν εἶναι νίκες. Οἱ ἄνθρωποι σκοτώνουν, ἐπενόησαν τόν πόλεμο καί τούς φόνους σάν μέσο, γιά νά νικήσουν τό κακό σ’ αὐτόν τόν κόσμο. Μόνο ὁ Θεός καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά νικήσουν τό κακό σέ αὐτόν τόν κόσμο. Μόνο ὁ Θεός καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά νικήσουν τόν δημιουργό κάθε κακοῦ καί κάθε ἁμαρτίας, τόν διάβολο. Ὁ Θεός ἔδωσε αὐτές τίς θεῖες δυνάμεις σέ κάθε ἕναν ἀπό ἐμᾶς, γιά νά νικᾶμε καί ἐμεῖς σάν λογικά ἀνθρώπινα ὄντα, σάν λογικά ὄντα τοῦ Θεοῦ, τό κακό· νά νικᾶμε τόν διάβολο μέ τήν δύναμι τοῦ Θεοῦ. Ἰδού ἡ ἁγία νηστεία, ἰδού ἡ ἁγία προσευχή. Τί εἶναι αὐτές; Αὐτές εἶναι οἱ θεῖες δυνάμεις, τίς ὁποῖες ὁ Κύριος ἄφησε καί ἔδωσε στήν Ἐκκλησία Του, ὥστε ἐμεῖς, κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς, νά νικοῦμε τόν διάβολο ἐπιγράφοντας σέ ἐμᾶς τούς ἴδιους τήν νίκη, νά νικοῦμε γιά ἐμᾶς τούς ἴδιους. Νά νικοῦμε τήν ἁμαρτία ὄχι χάριν τοῦ ἄλλου, ἀλλά χάριν ἡμῶν τῶν ἰδίων. Διότι, νά ξέρῃς, ἡ κάθε ἁμαρτία σου εἶναι πολεμιστής τοῦ διαβόλου. Κάθε ἁμαρτία πού ἐσύ ἀγαπᾶς, πού κρατᾶς μέσα σου –φανερά ἤ κρυφά, τό ἴδιο κάνει– εἶναι τό δόρυ τοῦ διαβόλου, ἀήττητο φοβερό ὅπλο. Ἀήττητο βέβαια ὅσο δέν ἀποτραβιέσαι ἀπό αὐτήν καί ὅσο δέν νοιώθεις ὅτι ἡ ἁμαρτία πού κάνεις, στήν πραγματικότητα σέ θανατώνει, σέ κάνει νά αὐτοκτονῇς, ὅποια καί ἄν εἶναι ἡ ἁμαρτία. Τό μίσος π.χ., σέ κάνει νά αὐτοκτονῇς. Ὁ θυμός, ἡ σκληροκαρδία, ἡ φιλαργυρία, ὅλα αὐτά εἶναι ὅπλα, φοβερά ὅπλα τοῦ διαβόλου, τά ὁποῖα σοῦ δίνει στά χέρια καί ἐσύ σκοτώνεις τόνἑαυτό σου. Ὁ διάβολος δέν μπορεῖ νά ἀναγκάσῃ κανέναν ἀπό ἐμᾶς νά ἁμαρτήσῃ. Μπορεῖ μόνο νά προτείνῃ τήν ἁμαρτία. Μπορεῖ νά σοῦ προσφέρῃ τό ξίφος γιά νά σκοτώσῃς τόν ἑαυτό σου. Ὁ ἴδιος δέν μπορεῖ νά σέ φονεύσῃ. Ὁ Θεός δέν τοῦ δίνει αὐτή τήν δύναμι. Ἀλλά, ἄν ἐσύ δεχθῇς ἀπό αὐτόν τό ξίφος, ἄν δεχθῇς π.χ. τήν φιλαργυρία ἤ τόν θυμό ἤ τήν ζήλεια ἤ τήν πονηριά, τήν καταλαλιά, τήν κλοπή, νά!, τότε πῆρες στά χέρια σου τό ξίφος καί τό καρφώνεις στήν καρδιά σου. Ὁ διάβολος δέν ἔχει ἐξουσία νά ἀναγκάσῃ τόν ἄνθρωπο νά ἁμαρτήσῃ· ἔχει μόνο τήν ἐξουσία νά προτείνῃ τήν ἁμαρτία στόν ἄνθρωπο. Αὐτός προτείνει τήν ἁμαρτία σέ σένα καί σέ μένα. Καί ἐγώ καί ἐσύ (τί κάνουμε); Ἐγώ καί ἐσύ, ἤ ἀποδεχόμαστε τήν ἁμαρτία ἤ τήν διώχνουμε. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἤ σκοτώνουμε τόν ἑαυτό μας, χωρίζουμε τήν ψυχή μας ἀπό τόν Θεό, ἤ διώχνοντας τήν ἁμαρτία βαδίζουμε ὁλοταχῶς πρός τήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρός τήν νίκη, τήν ὁριστική καί τελεία νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας, κατά τοῦ θανάτου, κατά τοῦ διαβόλου. Γι’ αὐτό, ἀδελφοί, ὁ Κύριος ἦλθε σέ αὐτόν τόν κόσμο. Γι’ αὐτό μᾶς ἄφησε τά πάντα. Γι’ αὐτό μᾶς ἄφησε τήν ἁγία νηστεία. Γι’ αὐτό μᾶς ἄφησε τήν ἁγία προσευχή. Γιά νά νικᾶμε τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ δημιουργός τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου. Τί κάνει κάθε ἁμαρτία σέ μένα καί σέ σένα; Μᾶς σκοτίζει. Ἡ ἁμαρτία εἶναι σκότος. Βγάζει ἀπό μέσα της σκοτάδι, καί τό σκοτάδι κατακλύζει καί τήν δική σου καί τήν δική μου ψυχή, κατακλύζει τήν συνείδησί μας, κατακλύζει τίς αἰσθήσεις μας. Καί ἐμεῖς σάν νά εἴμαστε σέ παραμιλητό, σέ παραλήρημα, νυχτωμένοι, στό σκοτάδι. Δέν ξέρουμε τί κάνουμε. Αὐτό εἶναι ἡ ἁμαρτία. Κάθε ἁμαρτία εἶναι γιά τήν ψυχή μία παραζάλη. Ὅμως ὁ Κύριος ἦλθε σέ αὐτόν τόν κόσμο ἀκριβῶς γι’ αὐτό. Γιά νά μᾶς δώσῃ τό φῶς, νά μᾶς δώσῃ τήν ἀναμμένη δᾶδα, νά μᾶς δώσῃ τά φῶτα, γιά νά ἀποδιώξουμε ἐκεῖνο τό σκότος. Νά, αὐτό εἶναι ἡ ἁγία νηστεία! Εἶναι ἕνας τεράστιος προβολέας, ὁ ὁποῖος στέκεται στόν δρόμο τῆς ζωῆς μας. Ἡ νηστεία κατεβάζει ἀπό τόν οὐρανό στήν ψυχή σου τό οὐράνιο φῶς. Ἄν βέβαια εἶναι ἀληθινή νηστεία. Ἡ ἀληθινή νηστεία εἶναι ἐγκράτεια σέ κάθε κακό, ἐγκράτεια στήν τροφή, ἀλλά καί ἐγκράτεια σέ κάθε κακό καί ἁμαρτία. * * * Ἡ προσευχή τί κάνει σέ σένα; Σέ ἀνεβάζει στόν οὐρανό, καί τότε ἀπό τόν οὐρανό κατεβάζει στήν ψυχή σου τό θεῖο φῶς. Ποιοί εἴμαστε, τί εἴμαστε, ποῦ πορευόμαστε; Ποῦ μᾶς ὁδηγοῦν οἱ μέρες καί οἱ νύχτες μας; Ποῦ τρέχουμε; Εἴτε θέλεις εἴτε δέν θέλεις, εἴτε θέλω εἴτε δέν θέλω, δέν μποροῦμε νά σταματήσουμε τήν μέρα νά κυλήσῃ. Σέ παίρνει, σέ παίρνει. Ποῦ; Νά, ἡ ἁγία νηστεία εἶναι μπροστά μας. Καί ἐμεῖς γνωρίζουμε ὅτι αὐτή ἡ ἁγία ὁδός φέρει στήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.Ἰδού Φῶς πάνω ἀπό κάθε φῶς! Διότι μέ τήν Ἀνάστασί Του ὁ Κύριος κατηύγασε ὅλους τούς κόσμους μέ τό θεῖο Του φῶς. Κατηύγασε ὅλη τήν κτίσι, κατηύγασε ὅλα τά ὄντα, κατηύγασε τούς ἀνθρώπους, κατηύγασε τίς ψυχές μας, κατηύγασε τά ἄστρα, τούς οὐρανούς, τά πουλιά, τά φυτά, τά ζῶα. Ὅλους τούς κόσμους κατηύγασε, καί ἔδειξε τί; Μέ τήν Ἀνάστασί Του ὁ Κύριος φανέρωσε τό τελευταῖο καί τελικό μυστήριο τῆς ὑπάρξεώς μας. Ἔδειξε τί πρέπει κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς νά γνωρίζῃ καί νά κάνῃ. Αὐτό εἶναι τό μόνο πού μᾶς μένει. Ὅλα τά ἄλλα μᾶς τά κλέβει καί τά ἁρπάζει ὁ θάνατος. Ὅλα. Ἐνῶ αὐτό ὁ Κύριος τό προσφέρει σέ ὅλους. Ἡ κάθε ἁμαρτία εἶναι σκοτισμός τῆς ψυχῆς, ἐνῶ κάθε ἀρετή εἶναι μεταμόρφωσις τῆς ψυχῆς. Ὑπερηφάνεια, –αὐτό εἶναι φρίκη! Σκληροκαρδία, –ἄν φωλιάσῃ στήν ψυχή μου καί στήν ψυχή σου, ὤ! μοιάζει μέ τό πιό βαθύ σκοτάδι, γιά τό ὁποῖο ὁ Σωτήρας μιλάει στό ἅγιο Εὐαγγέλιό Του. Κόλασι! Σκληροκαρδία, οἴησις, φιλαυτία, –νά ξέρῃς, ἀδελφέ καί ἀδελφή, ὅτι ὅλα αὐτά εἶναι ἡ δική σου μικρή κόλασις. Κουβαλᾶς μέσα σου τήν κόλασι. * * * Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τό φάρμακο. Τό φάρμακο γιά τήν ὑπερηφάνεια εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη. Ταπείνωσε τόν ἑαυτό σου μπροστά στόν Κύριο, ταπείνωσε τόν ἑαυτό σου μπροστά στούς ἀδελφούς, καί νά! ἡ θεία δύναμις τῆς ταπεινοφροσύνης θά ἁπλώσῃ πάνω στήν ψυχή σου τό θεῖο φῶς καί θά ἀποδιώξῃ καί θά φυγαδεύσῃ ὅλο τό σκοτάδι τῆς ὑπερηφανείας, τῆς σκληρότητος καί τῆς οἰήσεως τῆς ψυχῆς σου. Ὁ φιλάργυρος ἄνθρωπος δέν βλέπει τίποτε ἄλλο ἀπό ἕνα σορό χρημάτων. Φιλάργυρος δέν εἶναι (μόνο) ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τά χρήματα καί τά κτήματα. Φιλάργυρος εἶναι, γιά παράδειγμα, καί ὁ ἐπιστήμονας πού μένει πάνω σέ ἕνα βιβλίο ὅλη του τήν ζωή, βρῆκε ἀπασχόλησι καί ξέχασε τόν Θεό. Αὐτό εἶναι φιλαργυρία, αὐτό εἶναι ἕνα ψεύτικο εἴδωλο, αὐτό εἶναι ἕνας ψεύτικος θεός. Ὅλα ὅσα ὁἄνθρωπος βάζει σ’ αὐτόν τόν κόσμο ὡς σκοπό τῆς ζωῆς του, ὡς θεό ἀντί τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, αὐτό εἶναι φιλαργυρία. Νά τοποθετῇ κανείς ὁ,τιδήποτε ἄλλο, ἀντί τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, αὐτό εἶναι φιλαργυρία. Τό βλέπουμε αὐτό. Νά! εἶσαι φιλάργυρος. Δέν γνωρίζεις λοιπόν τόν δρόμο τῆς ζωῆς. Σκοτάδι, νύχτα, πλάκωσε τήν συνείδησί σου, ἔπεσε στά μάτια τῆς ψυχῆς σου. Καί ἐσύ δέν βλέπεις τόν σωστό δρόμο. Δέν βλέπεις τό νόημα τῆς ἐπιγείου ζωῆς σου. Δέν βλέπεις ὅτι τό μόνο φάρμακο πού θά θεραπεύσῃ τόν θάνατό σου, τήν κόλασί σου, εἶναι ἡ μετάνοια. Μάλιστα! Στήν περίπτωσι τῆς φιλαργυρίας ἡ μετάνοια εἶναι τό μοναδικό φάρμακο μπροστά στόν Κύριο. Ἡ ἁμαρτία! Εἶναι σκοτισμός τῆς ψυχῆς καί τῆς συνειδήσεώς μας. Ἐνῶ ἡ ἀρετή! Αὐτή εἶναι μεταμόρφωσις τῆς ψυχῆς. Ἡ νηστεία εἶναι σταδιακή μεταμόρφωσις τῆς ψυχῆς. Μέ τήν νηστεία ἡ ψυχή καθαρίζεται ἀπό κάθε ἀκαθαρσία, καθαρίζεται ἀπό κάθε ἁμαρτία, καθαρίζεται ἀπό κάθε πάθος. Ἡ νηστεία, ὅταν γίνεται μέ προσευχή καί μέ ὅλες τίς ἄλλες ἀσκήσεις, ξεριζώνει ἀποτελεσματικά, ξεριζώνει ἀπό τήν ψυχή ὅλα τά κακά μας στοιχεῖα, ὅλες τίς κακές συνήθειες. Ἄν ἐσύ πρίν τήν νηστεία ἐπέτρεπες στόν ἑαυτό σου ἡ γλῶσσα σου νά λέγῃ ἀνόητα λόγια ἤ ψέμματα, ἡ νηστεία γι’ αὐτό εἶναι ἐδῶ, γιά νά μεταμορφωθῇ ἡ γλῶσσα σου, νά βάλῃς φρονημάδα στήν γλῶσσα σου. Τό ἴδιο κάνε μέ τά μάτια σου, μέ τά αὐτιά, μέ ὅλο τό εἶναι σου. Σταμάτα τήν ἁμαρτία! Αὐτό εἶναι νηστεία. Αὐτό εἶναι ἀληθινή νηστεία. Ἄν καταλαλοῦσες, μή καταλαλῇς πλέον. Ἄν ἔκλεβες, μή κλέβῃς πλέον. Ἄν τσακώθηκες, νά συμφιλιωθῇς τό γρηγορότερο, ὅσο εἶσαι ἐν ζωῇ, μήπως καί σέ εὕρῃ ὁ θάνατος αὐτή τήν νύχτα, ἐνῶ ἐσύ θά εἶσαι μαλωμένος μέ τούς γείτονές σου. Ἀλοίμονό σου! Αὐτός ὁ τσακωμός εἶναι γιά σένα μιά θηλιά, μιά θηλιά πού σέ τραβάει κατευθεῖαν στό βασίλειο τῆς φιλονεικίας, τῆς ἁμαρτίας, τοῦδιαβόλου, τήν κόλασι. Εἴθε ὁ Ἀγαθός Κύριος νά μοῦ δώσῃ ὅλα τά μέσα, γιά νά διώξω κάθε ἁμαρτία ἀπό τήν ψυχή μου. * * * Φθόνος. Τί εἶναι ὁ φθόνος; Ὁ φθόνος εἶναι πάθος τόσο μεγάλο, ὥστε πρόδωσε ἀκόμα καί τόν Θεό, τόν Χριστό. Οἱ Ἑβραῖοι ἀπό φθόνο πρόδωσαν τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ἀπό φθόνο! Μή λές ὅτι αὐτό εἶναι μικρή ἁμαρτία. Ὁ διάβολος, ὁ διάβολος ξεγέλασε τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα ἀπό φθόνο. Φθόνησε τά πλάσματα τοῦ Θεοῦ, τά θεόμορφα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, τόν πρῶτο ἄνδρα καί τήν πρώτη γυναῖκα, καί ἀπό φθόνο τούς ἔρριξε στήν ἁμαρτία, τούς εἰσηγήθηκε τήν φρικτή ἁμαρτία. Σήμερα θά φθονήσω, αὔριο θά φθονήσω, καί ἔτσι ὁ φθόνος θά ριζώσῃ μέσα μου. Ἀλλά νά ξέρῃς, μέσα σου ἔμεινε ὁ φονέας σου, μέσα σου ἔμεινε ἡ κόλασίς σου, μέσα σου ἔμεινε ὁδιάβολός σου διά τοῦ φθόνου. Διότι, ποτέ ἡ ἁμαρτία δέν ἔρχεται μόνη της. Ὁ Κύριος λέγει ὅτι πίσω ἀπό κάθε ἁμαρτία ἀκολουθεῖ ὁ διάβολος. Καί ὅταν ἐσύ ἀφήσῃς τήν ὁποιαδήποτε ἁμαρτία στήν ψυχή σου, ὅταν κάνῃς τήν ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, νά ξέρῃς ὅτι ὁ διάβολος ἔχει ἔρθῃ στήν ψυχή σου. Δέν εἶσαι μόνος σου, ἐκεῖνος σέ ὁδηγεῖ. Ποῦ; Στόν θάνατο, στόν θάνατο. Ποῦ; Στήν κόλασι, στά αἰώνια βάσανα. Ἡ νηστεία, ἡ ἁγία νηστεία· ἡ προσευχή, ἡ ἁγία προσευχή· ὅλα αὐτά ὁδηγοῦν στήν Ἀνάστασι, στήν νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας, κατάτοῦ διαβόλου, κατά τοῦ θανάτου. * * * Καί ἐμεῖς σήμερα, αὐτή τήν Β΄ Κυριακή τῆς ἁγίας νηστείας, ἑορτάζουμε ἕναν ἀπό τούς μεγάλους νικητές. Ἑορτάζουμε τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, τόν μεγάλο ἀσκητή τοῦ Θεοῦ, τόν μεγάλο ὑπέρμαχο τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Φωτός τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός εἶναι πού σέ ὅλη του τήν ζωή ἀκολουθοῦσε τόν Σωτῆρα μας μέ τήν νηστεία, τήν προσευχή καί ὅλες τίς ἄλλες ἀρετές, πού νικοῦσε ὅλους τούς δαίμονες, ὅλες τίς ἁμαρτίες, ὅλα τά πάθη αὐτοῦ τοῦ κόσμου, καί πού φώτιζε ὅλες τίς ψυχές πού ἦσαν γύρω του. Καί πού σήμερα ζῆ διά τῶν ἱερῶν συγγραμμάτων του. Ἔτσι εἶναι καί κάθε ἅγιος. Κάθε ἅγιος τί εἶναι; Τίποτε ἄλλο παρά κάποιος πού ἀδιάκοπα σέ αὐτόν τόν κόσμο τηρεῖ μέ ζῆλο τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, κάποιος πού ἐκπληρώνει ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Καί βέβαια κάθε ἀρετή κατεβάζει στήν ψυχή τό Οὐράνιο Θεῖο Φῶς. Οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκεῖνοι πού μέ τίς ἅγιες ἀρετές ἔδιωξαν ἀπό μέσα τους κάθε σκοτάδι ἁμαρτίας, κάθε ζόφο, κάθε δαιμονικό σκότος καί κάθε κόλασι. Γι’ αὐτό κάθε Ἅγιος ζωγραφίζεται ἔτσι, ὥστε νά βγαίνῃ ἀπό μέσα του φῶς καί γύρω ἀπό τό κεφάλι του νά ἔχῃ φωτοστέφανο. Ὅλα μέσα του λάμπουν. Σκέψεις ἅγιες καί λαμπρές. Φῶς ἐκπέμπεται ἀπό τό κεφάλι του καί ἀπό ὅλο τό εἶναι του. Καθάρισε τό σῶμα του καί τήν ψυχή του ἀπό τά πάθη, ἀπό τό σκότος, ἀπό τήν ἀχλύ, καί γι’ αὐτό φῶς ἐκχέεται ἀπό αὐτόν. Τέτοιος εἶναι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, τέτοιος εἶναι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, τέτοιος εἶναι ὁ ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας,τέτοιοι εἶναι ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ἀπό τόν πρῶτο μέχρι τόν τελευταῖο. Καί ὅλοι αὐτοί εἶναι ἐδῶ, μαζί μας, στήν ’Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, οἱ ζῶντες παιδαγωγοί μας, σύγχρονοί μας. Οἱ Ἅγιοι δέν πεθαίνουν. Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου δέν πεθαίνει ἀπό τότε πού ὁ Κύριος ἀναστήθηκε. Καί τό σῶμα μας θά ἀναστηθῇ τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Ὅλοι αὐτοί εἶναι ζῶντες, σύγχρονοί μας. Μᾶς βοηθοῦν. Ὅλοι ἐμεῖς ἀποτελοῦμε ἕνα σῶμαἐν Χριστῷ, τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καί οἱ Ἅγιοι μᾶς βοηθοῦν καί μᾶς ὁδηγοῦν στίς ὁδούς τῶν εὐαγγελικῶν ἀρετῶν. Νά, ἐδῶ εἶναι ὁ Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ μεγάλος ἀσκητής, γιά νά μᾶς ὁδηγῇ στήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά μᾶςὁδηγῇ πρός ὅλες τίς νίκες κατά τῆς ἁμαρτίας, κατά τοῦ θανάτου, κατά τοῦ διαβόλου. Ἔχει τήν ἱκανότητα, ἔχει τήν δύναμι. Τήν ἔλαβε καί τήν λαμβάνει ἀπό τόν Κύριο. Καί τήν μοιράζει σέ ὅλους μας, ὥστε ὁ καθένας μας νά ἀσκῇ τήν ἀληθινή νηστεία. Ἡ ἀληθινή νηστεία εἶναι ἐγκράτεια ἀπό κάθε ἁμαρτία, ἀπό κάθε πάθος, ἐγκράτεια στό φαγητό γιά νά μήν ὑπερηφανεύεται τό σῶμα, γιά νά μή ξεσηκώνονται τά πάθη, ἀλλά μέ πίστι, στερούμενο τό φαγητό, νά βιάζεται στήν ἐγκράτεια ἀπό κάθε κακό. Ἐμεῖς, ὁ κάθε ἕνας μας, ἄς παραστήσουμε σεσωσμένες τίς ψυχές μας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος μᾶς παρέδωσε τήν νηστεία σάν νίκη κατά τοῦ διαβόλου, ὥστε μέ χαρά στήν ψυχή μας νά φθάσουμε στήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἄς ἀναστηθοῦμε μαζί Του ἀπό κάθε θάνατο, ἄς νικήσουμε ὁριστικά καί γιά πάντα κάθε ἁμαρτία μέσα μας, κάθε πάθος, κάθε διάβολο, ὥστε νά μπορέσουμε σύν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις νά Τόν δοξάσουμε στήν γῆ καί στόν οὐρανό, αὐτόν τόν Θαυμαστό καί Ἀναντικατάστατο Θεό καί Κύριο, τόν ἸησοῦΧριστό, τόν μοναδικό Σωτῆρα τῶν ἀνθρώπων σέ ὅλους τούς κόσμους. Ἀμήν.

Predikim në të Djelën e 2-të Kreshmëve, Shën Justin Popoviç Kreshma është rruga, me të cilën ti dhe unë ecim drejt Ngjalljes. Ngjalljen e trupit dhe të shpirtit. Po. Dhe ti dhe unë. Për këtë arsye kreshma është e mrekullueshme. Sepse është një rrugë. Për ku? Për Ngjalljen. Pra, kjo çdo të thotë? Do të thotë Ngjallje- fitore kundër vdekjes. Ngjallje – fitore kundër mëkatit- fitore kundër djallit. Kjo është kreshma! Në një varg të mrekullueshëm të këtyre ditëve psalëm dhe u lutëm: “Ndjekim nëpërmjet kreshmës sonë, fitoren ndaj djallit që ti o Shpëtimtar i shpirtërave tanë na tregove” (Të enjten, Java e 1-rë e Kreshmëve, Mbërmësorja, përkthim i lirë). Kreshma- fitorja kundër djallit. Ja lajmi i mirë, që Zoti na solli. Do fitore kundër mëkatit? Do fitore kundër shpikësit të mëkatit, kundër vetë djallit? Ja, kreshma- thotë Shpëtimtari. Po, me kreshmën ti bëhesh fituesi më i madh në këtë botë. Kush e mundi djallin, kush, përveç Zotit Jesu Krisht? Asnjë tjetër. Për këtë ai është Shpëtimtari i botës, sepse vetëm Ai është Zot, më i fuqishëm nga djalli. Të gjitha të tjerat janë më të pafuqishme nga kjo. Dhe ne duke E ndjekur Atë, në realitet ndjekim Fituesin që na jep gjithmonë fitoren kundër djallit, kundër çdo djalli që na sulmon që të na mundë dhe të na shtjerrë në mëkat. Në çfarë dmth? Në vdekje. *** Ekzistencë e pavdekshme. Ky është njeriu. Zoti erdhi në botën tonë prej dheu, që të mundë mëkatin tonë, që të na japë forcë, mjetet, të bëjmë dhe ne të njejtën gjë, të bëjmë të njejtën me TË, të udhëzuar nga Ai, duke ndjekur Atë. Çfarë janë fitoret njerëzore? Asgjë. Të gjitha fitoret njerëzore, nëse nuk mundin vdekjen, janë humbje. Çfarë janë të gjitha fitoret, të cilat  shumë mbretër dhe të fortë të kësaj bote, arritët apo arrijnë? Çfarë janë luftrat europiane: e para, e dyta, e treta, e dhjeta dhe e pesëdhjeta? Çfarë janë?Janë humbje, humbje pas humbjeje. Nuk janë fitore. Njerëzit vrrasin, shpikën luftën dhe vrasjet si mjet, që të mundin të keqen në këtë botë. Vetëm Zoti dhe forca e Perëndisë mund të mundin të keqen në këtë botë. Vetëm Zoti dhe forca e Zotit mund të mundin krijuesin e çdo të keqeje dhe çdo mëkati, djallin. Zoti i dha këto forca hyjnore tek secili prej nesh, që të mundim dhe ne si krijesa njerëzore me llogjikë, si krijesa llogjike të Zotit, çdo të keqe, të mundim djallin me forcën e Zotit. Ja  pra kreshma e shenjtë, ja lutja e shenjtë. Çfarë janë këto? Këto janë forca hyjnore, të cilat Zoti i la dhe ja dha Kishës së Tij, në mënyrë që ne, secili prej nesh, të mundim djallin duke nënshkruar tek ne vetë fitoren, të fitojmë për ne vetë. Të mundim mëkatin jo për hir të tjetrit, por për hir të vetë vetes sonë. Sepse, ta dish, çdo mëkat i yti është mundës  i djallit. Çdo mëkat që ti do, që mbart brenda teje – hapur apo fshehur- është shtiza e djallit, armë  e pamundëshme e tmerrshme.  Sigurisht e pamundshëme për sa kohë nuk largohesh prej saj dhe nuk kupton që mëkati që bën, në realitet të vret, të bën që të vetëvritesh, cili do qoftë mëkati. Urrejtja psh të bën të vetëvritesh. Zemërimi, zemërngurtësia, dashuria për pasurinë, të gjitha këto janë armë, armë të tmerrshme të djallit, të cilat ti jep në dorëdhe ti me to vret veten tënde. Djalli nuk mund të detyrojë asnjërin prej nesh që të mëkatojë. Mundet vetëm ti propozojë mëkatin. Mundet të të ofrojë shpatën që të vrasësh veten tënde. Ai vetë nuk mundet të të vrasë. Zoti nuk ja jep këtë forcë. Por nëse ti pranon nga ai këtë tehë, nëse pranon psh dashurinë për pasurinë apo zemërimin apo xhelozinë apo dinakërinë, fjalët e tepërta, vjedhjen, ja, atëhere more në dorën tënde tehun e shpatës dhe e ngul në zemrën tënde. Djalli nuk ka pushtet që të detyrojë njeriun të mëkatojë, ka vetëm pushtetin që ti propozojë mëkatin tek njeriu. Ai propozon mëkatin tek ty dhe tek unë. Dhe unë dhe ti (çfarë bëjmë)? Unë dhe ti e pranojmë mëkatin ose e dëbojmë. Kjo do të thotë se vrasim veten tonë, ndajmë shpirtin tonë nga Zoti, ose duke dëbuar mëkatin ecim me shpejtësi drejt Ngjalljes të Zotit Jesu Krisht, drejt fitores, fitores përfundimtare dhe të pakthyeshme ndaj mëkatit, ndaj vdekjes, ndaj djallit. Për këtë vëllezër, Zoti erdhi në këtë botë. Për këtë na la gjithçka. Për këtë na la kreshmën e shenjtë. Për këtë na la lutjen e shenjtë. Që të mundim djallin, i cili është krijuesi i mëkatit dhe vdekjes.  Çfarë bën çdo mëkat tek unë dhe tek ty? Na errëson. Mëkati është errësim. Nxjerr prej nesh errësirën dhe errësira mbyt dhe shpirtin tim dhe tëndin, mbyt ndërgjegjien tonë, mbyt shqisat tona. Dhe ne jemi si të ishim në një situatë përçartjeje, në përçartje, të ngrysur në errësirë. Nuk dimë se çfarë bëjmë. Ky është mëkati. Çdo mëkat është për shpirtin një trullosje. Por Zoti erdhi në këtë botë pikërisht për këtë. Që të na japë dritën, të na japë pishtarin, të na japë  njohuritë (dritat), që të dëbojmë këtë errësirë.  Ja, kjo është kreshma e shenjtë!  Është një reflektor i stërmadh, i cili qëndron në rrugën e jetës sonë. Kreshma zbret nga qielli në shpirtin tënd dritën qiellore. Nëse sigurisht është kreshma e vërtetë. Kreshma e vërtetë është vetëpërmbajtje  në çdo të keqe, vetëpërmbajtje në ushqim, por dhe vetëpërmbajtje në çdo mëkat. *** Lutja çfarë bën tek ty? Të ngre në qiell dhe atëhere nga qielli zbret në shpirtin tënd dritën hyjnore. Cilët jemi, çfarë jemi ku shkojmë? Ku na çojnë ditët dhe netët tona? Ku vrapojmë? Do apo nuk do, dua apo nuk dua, nuk mundemi të ndalojmë ditën që të rrjedhë. Të merr, të merr. Ku? Ja Kreshma e shenjtë para nesh. Dhe ne e dimë se kjo rrugë e shenjtë sjell Ngjalljen e Zotit Jesu Krisht. Ja Drita mbi çdo dritë! Sepse me Dritën e tij Zoti anulloi të gjitha botët me dritën e Tij Hyjnore. Ndriçoi të gjithë krijimin, ndriçoi shpirtrat tane, ndriçoi yjet, qiejtë, zogjtë, bimët kafshët. Të gjitha botët i ndriçoi dhe tregoi çfarë? Me Ngjalljen e Tij Zoti tregoi misterin  e fundit dhe përfundimtar të ekzistencës sonë. Tregoi që se çfarë duhet secili prej nesh të dijë e të bëjë. Ai është i vetmi që na mbetet. Të gjitha të tjerat na i vjedh vdekja. Të gjitha. Ndërsa Zoti e ofron tek të gjithë. Çdo mëkat është errësim i shpirtit ndërsa virtyti është metamorfozë e shpirtit. Krenaria – kjo në është tmerr! Zemërngurtësia- nëse bën fole në shpirtin tim dhe në shpirtitn tënd, oh! Ngjet me errësirën më të thellë, për të cilën Shpëtimtari flet në Ungjillin e Tij të Shenjtë. Ferr. Zemërngurtësia, mëndjemadhësia, arroganca, vetëadhurimi – ta dish, vëlla dhe motër, se të gjitha këto janë ferri yt i vogël. Mbart brenda teje këtë ferr. ***  Zoti na dha ilaçin. Ilaçi për krenarinë është përulësia. Përule veten tënde para Zotit, përule veten tënde para vëllezërve, dhe ja! Forca hyjnore e përulësisë do të shtrijë mbi shpirtin tënd dritën hyjnore dhe do të dëbojë dhe do të arratisë të gjithë errësirën e krenarisë, të ashpërsisë dhe të arrogancës së shpirtit tënd. Njeriu i dhënë pas pasurisë nuk shikon asgjë përveç se një grumbull me para. I dashuruari pas parasë nuk është vetëm ai i cili i do paratë dhe pronat. I dashuruar pas pasurisë është psh dhe shkencëtari që ri mbi libra gjatë gjithë jetës së tij, gjeti me çfarë të merret dhe harroi Zotin. Ky është pasioni pas pasurisë, ky është një idhull i gënjeshtër, ky është një zot i gënjeshtër.  Të gjitha ato sa njeriu vendos në këtë botë si qëllim të jetës së tij, si zot në vend të Zotit të Vërtetë, ato janë pasion pas pasurisë.  Të vendosë secili çfarë do gjëje, përveç Perëndisë së Vërtetë, kjo është pasion pas pasurisë. E shohim këtë. Ja ! je i dhënë pas pasurisë. Nuk di pra rrugën e jetës. Errësirë, natë, ka mbuluar ndërgjegjien tënde, ra në sytë e shpirtit tënd. Dhe ti nuk shikon rrugën e drejtë. Nuk shikon kuptimin e jetës tënde tokësore. Nuk shikon që i vetmi ushqim që do të shërojë vdekjen tënde, ferrin tënd është pendimi. Po! Në rastin e pasionit për pasuri pendimi është i vetmi ilaç para Zotit. Mëkati! Është errësimi i shpirtit dhe i ndërgjegjies sonë. Ndërsa virtyti! Ky është metamorfoza e shpirtit. Kreshma është metamorfoza graduale e shpirtit. Me kreshmën shpirti pastrohet nga çdo mëkat, pastrohet nga çdo pasion. Kreshma, kur bëhet me lutje dhe me të gjitha ushtrimet e tjera,  shkul në mënyrë rezultative, shkul nga shpirti elementët e saj të këqij, të gjitha zakonet e këqija. Nëse ti para kreshmës i lejoje vetes tënde gjuhën tënde të thoshte fjalë injorante apo gënjeshtra, kreshma për këtë është këtu, që të shndërrojë gjuhën tënde, të vendosësh maturi në gjuhën tënde. Të njejtën bëj dhe me sytë dhe me veshët me të gjithë veten tënde. Ndalohe mëkatin! Kjo është kreshma. Kjo është kreshma e vërtetë. Nëse mbaje të tjerët nëpër gojë mos e bëj më. Nëse vidhje, mos vidh më. Nëse u grinde, të pajtohesh sa më shpejt, për sa kohë je në jetë, mos ndoshta të gjen vdekja gjatë kësaj nate, ndërsa ti do të jesh grindur me fqinjët e tu. Mjerë ti! Kjo zënkë është për ty lak, një lak që të tërheq direkt në mbretërinë e zënkës, të mëkatit, të djallit, ferrin. Do Zoti i mirë të më japë të gjitha mjetet, që të dëboj çdo mëkat nga shpirti im. *** Zilia. Çfarë është zilia? Zilia është pasion kaq i madh, sa tradhëtoi dhe vetë Zotin, Krishtin. Hebrenjtë nga zilia/xhelozia e tradhëtuan Zotin Jesu Krisht, nga zilia! Mos thuaj që ajo është një mëkat i vogël. Djalli, djalli mashtroi Adamin dhe Evën  nga zilia. Pati xhelozi për krijesat e Zotit, krijmet me formë hyjnore të Zotit, burrin e parë dhe guran e parë, dhe nga xhelozia i shtiri në mëkat, ju propozoi mëkatin e tmerrshëm. Sot do të kem zili, nesër do të kem zili dhe kështu zilia do të zërë rrënjë brenda meje. Por ta dish, brenda teje mbeti vrasësi tënd, brenda teje mbeti ferri yt, brenda teje mbeti djalli yt nëpërmjet zilisë/ xhelozisë. Sepse kurrë mëkati nuk vjen vetë. Zoti thotë se  prapa çdo mëkati vjen djalli. Dhe kur ti e le çdo mëkat në shpirtin tënd, kur bën çfarë do lloj mëkati, ta dish që djalli ka erdhur në shpirtin tënd. Nuk je vetëm, ati të udhëzon. Ku? Tek vdekja, tek vdekja. Ku? Në ferr, në torturimin e përjetshëm. Kreshma, kreshma e shenjtë, lutja, lutja e shenjtë, të gjitha këto të udhëzojnë tek Ngjallja, në fitoren ndaj mëkatit, kundër djallit, kundër vdekjes. ***  Dhe ne sot, këtë të djelë të 2-të të Kreshmës së shenjtë, festojmë një prej fitimtarëve të mëdhenj. Festojmë Shën Grigor Palamain, Kryepiskopin e Thessalonikut, asketin e madh të Zotit, luftëtarin e madh të Orthodhoksisë dhe të Dritës së Krishtit. Ai është që gjatë gjithë jetës ndoqi Shpëtimtarin tonë me kreshmën, lutjen dhe të gjitha virtytet e tjera që mundëte të gjithë demonët, të gjitha mëkatet, të gjihta pasionet e kësaj bote dhe që ndriçonte të gjitha shpirtrat që ishin rreth tij. Dhe që sot jeton nëpërmjet shkrimeve të tij të shenjta. Kështu është dhe çdo shenjtor. Çdo shenjtor çfarë është? Asgjë jetër përveç dikujt që pandalim në këtë botë rruan me zell urdhëresat e Krishtit, dikush i cili plotëson të gjitha urdhëresat e Zotit. Sigurisht që çdo virtyt zbret në shpirt Dritën Hyjnore Qiellore. Shenjtorët e Zotit janë ata që me virtytet e tyre të shenjta dëbuan nga brenda tyre çdo errësirë mëkati, çdo mjegull, çdo errësirë demoniake dhe çdo ferr. Për këtë arsye Shenjtori pikturohet kështu, që të dalë prej tij drita dhe rreth kokës së tij të ketë kurorë drite. Të gjitha brenda tij ndriçojnë. Mendimet e shenjta dhe të ndritëshme. Dritë rrezaton nga koka e tij dhe e gjithë qënia e tij. Pastroi trupin e tij dhe shpirtin e tij nga pasionet, nga errësira, nga mjegulla e dendur dhe për këtë arsye drita derdhet prej tij. I tillë është Shën Grigor Teologu, i tillë është shën Grigor Palamai, i tillë është dhe Shën Vasili, të tillë janë të gjithë Shenjtorët, nga i pari deri në i fundit. Dhe të gjithë këta janë këtu, bashkë me ne, në Kishën  e Krishtit, edukuesit, pedagogët tanë të gjallë, bashkëkohësit tanë. Shenjtorët nuk vdesin. Shpirti i njeriut nuk vdes që prej çastit që Zoti u ngjall. Dhe trupi ynë do të ngjallet ditën e Gjykimit. Ja këtu është Grigor Palamai, asketi i madh, që të na udhëzojë në Ngjalljen e Zotit Jesu Krisht, të na udhëzojë drejt të gjitha fitoreve  kundër mëkatit, kundër vdekjes, kundër djallit. Ka aftësinë, ka forcën. E mori dhe e merr nga Zoti. E ndan me të gjithë ne, në mënyrë që secili prej nesh ta ushtrojë kreshmën e vërtetë. Kreshma e vërtetë është vetëpërmbajtja nga çdo mëkat, nga çdo pasion, vetëpërmbajtja nga ushqimi që të mos krenohet trupi, që të mos revoltohen pasionet, por me besim, duke i munguar ushqimi, të detyrohet në vetëpërmbajtje nga çdo e keqe. Ne, secili prej nesh, le të paraqesim shpirtrat tanë të shpëtuar para Zotit, i Cili na dorëzoi Kreshmën si fitore kundër djallit, në mënyrë që me gëzim në shpirtin tonë të arrijmë në Ngjalljen e Zotit tonë Jesu Krisht. Le të ngjallemi me Atë nga çdo vdekje, le të mundim përfundimisht dhe përgjithmonë çdo mëkat, çdo djall, në mënyrë që të mundemi bashkë me të gjithë Shenjtorët Ta lavdërojmë në tokë dhe në qiell, këtë Zot të Mrekullueshëm dhe të Pazvëndësueshëm Zot dhe Perëndi, Jesu Krishtin, Shpëtimtarin e vetëm të njerëzve në të gjithë botërat. Amin. Falenderojmë për përkthimin një prej miqve të faqes sonë.

Ρήματα Ζωής: Φανέρωση και αποκάλυψη - Fjalë Jete: Shfaqja dhe zbulesa!

Εννοείται όμως ότι για να είναι ο γάμος μία φανέρωση και μία αποκάλυψη του γάμου του Χριστού με την Εκκλησία, πρέπει οι σύζυγοι συνεχώς να ξεπερνούν τον παλαιό άνθρωπο που κρύβουν μέσα τους, να σταυρώνουν τον εγωισμό και τα πάθη τους και να αποκτούν σε βάθος την αγία αρετή της ταπεινοφροσύνης. Από την άποψη αυτή ο Γάμος είναι μία συμμετοχή στο θάνατο και την ανάσταση του Χριστού.

Γέροντας Γεώργιος Γρηγοριάτης (Καψάνης) 

Por nënkuptohet se që të jetë martesa një shfaqje dhe një zbulesë e martesës së Krishtit me Kishën, duhet që bashkëshortët vazhdimisht të tejkalojnë njeriun e vjetër që fshehin brenda tyre, të kryqëzojnë egoizmin dhe pasionet e tyre dhe të pronësojnë në thellësi virtytin e shenjtë të përulësisë. Nga kjo pikëpamje Martesa është pjesmarrja në vdekjen dhe Ngjalljen e Krishtit. 

Jerond Georgio Grigoriati (Kapsani)

Κινδυνεύει με κατάρρευση ένας από τους παλαιότερους ελληνορθόδοξους ναούς στο Αργυρόκαστρο! - Rrezikohet me shkatërrim një prej kishave më të vjetra orthodhokse, ajo e Peshkëpisë në Gjirokastër!

Kjo është Kisha e Peshkëpisë në Gjirokastër një ndër më të vjetrat në Shqipëri, e cila sot rrezikon shembjen në çdo moment. Ky monument I kategorisë së parë, një nga më të rrallët e arkitekturës bizantine dhe artit të hershëm mesjetar është dëmtuar dhe grabitur disa herë. Çarja e mureve është thelluar edhe më tej krahasuar me një vit më parë, çka e bën strukturën e saj mjaft delikate tashmë. Sipas arkitektit Reshat Gega, dëmtimet e monumentit janë shumë serioze. Kisha frekuentohet nga banore te zonës çka e bën edhe me emergjente ndërhyrjen për restaurimin e saj. Ajo tashme është kthyer ne rrezik edhe për besimtaret. Ky version i kishës së Peshkëpisë filloi ndërtimin në vitin 619 , por u restaurua disa herë më pas duke marrë formën aktuale në shek. XI.

Αυτός είναι ο Ναός της Αγίας Βαρβάρας της Επισκοπής/Πεσκεπίσε(αλβανικά) στο Αργυρόκαστρο από τα παλαιότερα στην Αλβανία, η οποία κινδυνεύει να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή. Αυτό το μνημείο της πρώτης κατηγορίας, είναι από τους σπανιότερους της βυζαντινής αρχιτεκτονικής και της πρώιμης μεσαιωνικής τέχνης που έχει υποστεί καταστροφές και λεηλατηθεί μερικές φορές. Οι σχισμές των τοιχωμάτων έχουν γίνει βαθύτερες σε σύγκριση με ένα χρόνο νωρίτερα. Σύμφωνα με τον αρχιτέκτονα Ρεσάτ Γκέγκα, οι ζημιές που έχει υποστεί το μνημείο είναι σοβαρές. Το ναό τον επισκέπτονται οι κάτοικοι της περιοχής πράγμα που το κάνει αναγκαιότητα την επέμβαση για την επισκευή της. Αυτός ο ναός πια έχει μετατραπεί σε κίνδυνο και για τους πιστούς. Αυτή η έκδοση του ναού της Επισκοπής ξεκίνησε να κατασκευάζεται το έτος 619, αλλά επισκευάστηκε μερικές φορές αργότερα για να πάρει την σύγχρονη μορφή το ΙΑ αιώνα. Αρκετές ζημιές έχει υποστεί και από τους κυνηγούς θησαυρών και άλλων βανδάλων.

Κυρ. Β΄ Νηστειών. Περί αμελείας (8-3-2015) Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου

Χαίρε η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας(6-3-2015)

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΣΑΝ ΑΝΔΡΕΣ

Υπάρχουν ακόμη γυναίκες που μεγαλώνουν σαν άνδρες στη βόρεια Αλβανία; Ναι. Στην περίπτωση τους, την αλλαγή φύλλου την επέβαλε ένας παλιός κώδικας τιμής, το Κανούν. Οσο θα υπάρχει το Κανούν, θα υπάρχουν κι αυτές οι γυναίκες, μου λέει ένας φίλος ανθρωπολόγος. Εγώ, πάντως, συνάντησα μία στην Αθήνα. Και ήθελα να μάθω τι λέει για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Tης  Γεωργίας Λινάρδου

Σ’ ένα επαγγελματικό ταξίδι στον βορρά της Αλβανίας, στα μέσα της δεκαετίας του 2000, στάθηκα τυχερή. Συνάντησα κάποιες από τις εναπομείνασες «ορκισμένες παρθένες»-sword virgins, όπως είναι ευρύτερα γνωστές- για τις ανάγκες ενός ρεπορτάζ για το Κανούν, την αλβανική βεντέτα που κάθε χρόνο αφήνει πίσω της αρκετά θύματα, όχι μόνον στην Αλβανία, αλλά στην Ιταλία και την Ελλάδα.

Σχεδόν δέκα χρόνια μετά κι ενώ ο αριθμός των «ορκισμένων παρθένων» της Αλβανίας - λένε- ότι μειώνεται διαρκώς, ήμουν πεπεισμένη πως δεν θα συνταντούσα ξανά ποτέ μπροστά μου Virgjinesa.

Ομως, είδα. Οχι στην Αλβανία, αλλά εδώ στην Αθήνα. Θα την ξαναδώ και σήμερα. Είναι γύρω στα πενήντα πέντε. Με μία πρώτη ματιά νομίζεις πως βλέπεις άνδρα. Δεν είναι. Είναι μία από τις γυναίκες που κληρονόμησαν τον «όρκο παρθενίας», εξαιτίας ενός πανάρχαιου κώδικα τιμής. Του Κανούν. Πέραν αυτής της βεντέτας, αναφέρω την παράδοση: σε μία οικογένεια που έχει μόνον κορίτσια, ο πατέρας επιλέγει το νεαρότερο και το «ορκίζει» ώστε να αναλάβει την τύχη της. Δηλαδή, να γίνει ο αρχηγός του νοικοκυριού. Θυμίζει λίγο Bacha Posh στο Αφγνανιστάν και το Πακιστάν. Γενιές κοριτσιών εκεί μεγαλώνουν σαν αγόρια. Οχι μόνον ντύνονται ως τέτοια, αλλά τους δίνεται και αγορίστικο όνομα! Κι αυτό σεβόμενοι μια παράδοση που υποτιμά τα κορίτσια και είναι έτοιμη να...  κεράσει με όποια ακριβή τιμή τη γέννηση αγοριών. Κι όλα αυτά γιατί όταν μία οικογένεια δεν έχει αγόρι, θα πρέπει να το «εφεύρει». Οπότε καταλαβαίνουμε...

Κάπως έτσι μεγάλωσε και το θηλυκό που συναντώ συχνά. Είναι γυναίκα, αλλά δείχνει άντρας. Οχι διότι το θέλησε εκείνη, αλλά η «παράδοση» της κοινωνίας του χωριού που της άλλαξε το φύλλο. Εδωσε όρκο. Τον σεβάστηκε.

Σήμερα;

Συμπεριφέρεται σαν άντρας. Μιλά σαν άντρας. Ακόμη και οι ρυτίδες στο πρόσωπο της, σε γυναίκα δε φέρνουν.
«Ποτέ δε φορώ φούστα, γιατί δε μου αρέσει. Εσένα;» Με ρωτά.

-Καλά κι εγώ δεν τρελαίνομαι. Από που είσαι;
«Από την Αλβανία. Τι θες άλλο;»

-Τίποτα. «Γιατί θα γράψεις τώρα;»

-Για τη γιορτή της γυναίκας.

«Κάτι καλύτερο δε βρήκες;»

Απλά, γέλασα και σταμάτησα την κουβέντα εκεί.

Υστερα από λίγες ώρες έκανα ένα τηλεφώνημα σ’ έναν γνωστό μου ανθρωπολόγο τον Χρήστο Χριστόπουλο, συνεργάτη της Αντονίας Γιανγκ, ίσως της μοναδικής ανθρωπολόγου που έχει αφιερώσει τη ζωή της στην έρευνα για το τι συμβαίνει στα βουνά της βόρειας Αλβανίας. Η Αντονία Γκιανγκ είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Bradford στην Αγγλία.

Η Γιάνγκ  έχει γράψει ένα σημαντικό βιβλίο με τίτλο: Women who become men. κυκλοφόρησε το 2009. Ακόμη ταξιδεύει στον βορρά της Αλβανίας,  στα ορεινά της «κρυμμένης Ευρώπης», και καταγράφει τα όσα ζει εκεί.

Σε μία από τις πρόσφατες περιγραφές της, αναφέρει: «Είναι οι άντρες του κάθε νοικοκυριού που θα μιλήσουν στον επισκέπτη, που θα πιουν και θα καπνίσουν μαζί τους. Είναι οι άντρες που εκπροσωπούν την οικογένεια έξω από το σπίτι». Και σε αυτό περιλαμβάνεται το Κανούν και η υπόλοιπη... κληρονομιά του, όπως είναι οι “ορκισμένες παρθένες”».

Αυτή η ασυνήθιστη παράδοση ξεκίνησε εκατοντάδες χρόνια πριν, βαθιά στις... αλβανικές Άλπεις. Οι γυναίκες, με περιορισμένες επιλογές, έδωσαν τον όρκο burrnesha. Μια υπόσχεση να ζήσουν σαν άντρες. Να ντύνονται σαν άντρες, να λειτουργούν σαν άντρες, να αναλάβουν τις ευθύνες και τις ελευθερίες ενός άντρα. Ομως, οι ελευθερίες είχαν μία τιμή: Οι burrneshas έδωσαν υπόσχεση δια βίου αγαμίας.  Αυτές οι ορκισμένες παρθένες ζουν ακόμη, αλλά ο αριθμός τους έχει ελαττωθεί.
Κρατώ το σχόλιο ενός ξένου συναδέλφου για το θέμα: «Πολλοί Αλβανοί δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχουν. Αλήθεια, τι συμβαίνει όταν η κοινωνία που τις δημιούργησε, δεν τις χρειάζεται». Ναι. «Και στο μεταξύ, πως ζεις;».

Και στο μεταξύ σου λέει κάτι η... Γιορτή της Γυναίκας;

Read more: http://www.newsbomb.gr/bombplus/gynaika/story/564458/gynaikes-poy-megalonoyn-san-andres#ixzz3TnNwKZ00

Δείτε πώς «γεννήθηκε» η Σαντορίνη από 4 ηφαίστεια (video) - Shikoni se si lindi ishulli i Sandorinit (video)

Παιδιά στη Ζάμπια βλέπουν για πρώτη φορά καθαρό νερό. Οι αντιδράσεις τους είναι συγκλονιστικές! - Fëmijë në Zambia shikojnë për herë të parë ujë të pastër. Reagimet e tyre janë tronditëse (video)

Φανταστείτε να είστε παιδί και κάθε μέρα πριν το σχολείο να πρέπει να διανύετε μια απόσταση δύο μιλίων για να προμηθεύετε με πόσιμο νερό την οικογένειά σας! Όσο παράξενο και αν ακούγεται αυτό, τα περισσότερα παιδιά στη Ζάμπια το κάνουν μέχρι και τρεις φορές την ημέρα.

Παρακολουθήστε τώρα στο βίντεο τις αντιδράσεις αυτών των παιδιών όταν στο χωριό τους για πρώτη φορά φτάνει καθαρό, πόσιμο νερό!

Μετά το βίντεο θα πρέπει να νιώσετε ευτυχισμένοι που έχετε τουλάχιστον στέγη, τρεχούμενο νερό και τρόφιμα στο ψυγείο σας.

Imagjinoni të jeni një fmijë që çdo ditë pas shkollës do të duhej të përshkruani një distancë prej 2 miljesh që të sillni ujë për familjen tuaj! Sado e huaj të dëgjohet për disa kjo, shumica e fëmijëve në Zambia e bëjnë deri tre herë në ditë. 
Ndiqni tani një video me reagimet e fëmijëve kur në fshatin e tyre për herë të parë bëhet i pastër dhe mund të pihet!
Pas videos do të duhet të ndjeheni të lumtur që keni të paktën shtëpi ujë dhe ushqime në frigoriferin tuaj.

World Vision- The Zambia Project from Janssen Powers on Vimeo.

«Μνήμη Θεού» “Kujtimi i Zotit”

«Μνήμη Θεού» σημαίνει ότι ο νους είναι στον Θεό, ζει ο άνθρωπος τον Θεό, οπότε βλέπει παντού τον Θεό. Αυτός που κατορθώνει να έχει συνέχεια τον νου του στον Θεό,  αισθάνεται συνέχεια την παρουσία του Θεού και συγκλονίζεται από ευγνωμοσύνη, γιατί όλα τα βλέπει ως ευλογία του Θεού. Μια ματιά να ρίξει γύρω του, καταλαβαίνει ότι ο Θεός παρακολουθεί όχι μόνον τον άνθρωπο, αλλά και όλο το σύμπαν, και τις πιο μικρές και ασήμαντες λεπτομέρειες. Όπου  να κοιτάξει, βλέπει και αλλοιώνεται από την παρουσία του Θεού. Ρίχνει μια ματιά στον ουρανό και αλλοιώνεται από την παρουσία του Θεού. Ρίχνει μια ματιά στη γη, βλέπει  τα πουλιά, τα δένδρα, και βλέπει τον Θεό, τον Δημιουργό τους. Αυτό είναι και προσευχή, είναι και μνήμη Θεού».

“Kujtimi i Zotit” do të thotë që mendja të jetë tek Zoti, njeriu përjeton Zotin, kështu që kudo shikon Zotin. Ai që ja del mbanë që të ketë vazhdimisht mendjen e tij tek Zoti, ndjen vazhdimisht prezencën e Zotit dhe tronditet nga mirënjohja, sepse të gjitha i sheh si bekimin e Zotit. Një sy të hedhë rreth tij, kupton se Zoti ndjek jo vetëm njeriun, por dhe të gjithë universin, dhe hollësitë më të vogla dhe të parëndësishme. Kudo që sheh, vëren dhe tjetërsohet nga prezenca e Zotit. Hedh një sy në qiell dhe tjetërsohet nga prezenca e Zotit. Hedh një sy në tokë, shikon zogj, pemë dhe shikon Zotin, Krijuesin e tyre. Kjo është dhe lutje, është dhe memorje/kujtim i Zotit”. Ali Theologu nga Korça