Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Νηστεία - Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς - Kreshma - Shën Justin Popoviç

 Ὁμιλία εἰς τὴν Β΄Κυριακὴ Νηστειῶν Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

(νηστεία εἶναι) ὁδός, μέ τήν ὁποία ἐσύ καί ἐγώ βαδίζουμε πρός τήν Ἀνάστασι. Τήν ἀνάστασι τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Ναί. Καί ἐσύ καί ἐγώ. Γι’ αὐτό ἡ νηστεία εἶναι θαυμαστή. Γιατί εἶναι ἕνας δρόμος. Γιά ποῦ; Γιά τήν Ἀνάστασι. Καί λοιπόν, αὐτό τί σημαίνει; Σημαίνει Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ θανάτου· Ἀνάστασι – νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας· Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ διαβόλου. Αὐτό εἶναι ἡνηστεία!


Σέ ἕνα θαυμάσιο στιχηρό αὐτῶν τῶν ἡμερῶν ψάλλαμε καί προσευχηθήκαμε: «Ἀκολουθήσωμεν τῷ διά νηστείας ἡμῖν, τήν κατά τοῦδιαβόλου νίκην ὑποδείξαντι, Σωτῆρι, τῶν ψυχῶν ἡμῶν» (Πέμπτη Α΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, Ἀπόστιχα Ἑσπερινοῦ).

Νηστεία – νίκη κατά τοῦ διαβόλου. Νά ἡ καλή εἴδησι, πού ὁ Κύριος μᾶς ἔφερε. Θέλεις νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας; Θέλεις νίκη κατά τοῦ ἐφευρέτου τῆς ἁμαρτίας, κατά τοῦ ἰδίου τοῦ διαβόλου; Ὁρίστε, ἡ νηστεία –λέγει ὁ Σωτήρ.

Ναί, μέ τήν νηστεία ἐσύ γίνεσαι ὁ μεγαλύτερος νικητής σέ αὐτόν τόν κόσμο. Ποιός νίκησε τόν διάβολο, ποιός, ἐκτός ἀπό τόν ΚύριοἸησοῦ Χριστό; Κανένας ἄλλος. Γι’ αὐτό, Αὐτός εἶναι ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, διότι μόνο Αὐτός εἶναι Θεός, πιό ἰσχυρός ἀπό τόν διάβολο. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι πιό ἀνίσχυρα ἀπό αὐτόν. Καί ἐμεῖς, ἀκολουθώντας Τον, στήν πραγματικότητα ἀκολουθοῦμε τόν Νικητή πού μᾶς δίνει πάντοτε τήν νίκη κατά τοῦ διαβόλου, κατά τοῦ κάθε διαβόλου πού μᾶς ἐπιτίθεται γιά νά μᾶς νικήσῃ καί νά μᾶς ρίξῃ στήν ἁμαρτία. Σέ τί, δηλαδή; Στόν θάνατο.

* * *

Ὕπαρξις ἀθάνατη. Αὐτό εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ὁ Κύριος ἦλθε στόν γήινο κόσμο μας, γιά νά νικήσῃ τήν ἁμαρτία μας· γιά νά μᾶς δώσῃτήν δύναμι, τά μέσα, νά κάνουμε καί ἐμεῖς τό ἴδιο, νά κάνουμε τό ἴδιο μαζί Του, ὁδηγούμενοι ἀπό Αὐτόν, ἀκολουθώντας Τον.

Τί εἶναι οἱ ἀνθρώπινες νίκες; Τίποτε. Ὅλες οἱ ἀνθρώπινες νίκες, ἄν δέν νικοῦν τόν θάνατο, εἶναι ἧττες. Τί εἶναι ὅλες οἱ νίκες, τίς
ὁποῖες πολλοί βασιλιάδες καί ἰσχυροί αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἐπέτυχαν καί ἐπιτυγχάνουν; Τί εἶναι οἱ εὐρωπαϊκοί πόλεμοι: πρῶτος, δεύτερος, τρίτος, δέκατος καί πεντηκοστός; Τί εἶναι; Εἶναι ἧττες, ἧττα μετά τήν ἧττα. Δέν εἶναι νίκες. Οἱ ἄνθρωποι σκοτώνουν, ἐπενόησαν τόν πόλεμο καί τούς φόνους σάν μέσο, γιά νά νικήσουν τό κακό σ’ αὐτόν τόν κόσμο.

Μόνο ὁ Θεός καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά νικήσουν τό κακό σέ αὐτόν τόν κόσμο. Μόνο ὁ Θεός καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ
μποροῦν νά νικήσουν τόν δημιουργό κάθε κακοῦ καί κάθε ἁμαρτίας, τόν διάβολο. Ὁ Θεός ἔδωσε αὐτές τίς θεῖες δυνάμεις σέ κάθε ἕναν ἀπό ἐμᾶς, γιά νά νικᾶμε καί ἐμεῖς σάν λογικά ἀνθρώπινα ὄντα, σάν λογικά ὄντα τοῦ Θεοῦ, τό κακό· νά νικᾶμε τόν διάβολο μέ τήν δύναμι τοῦ Θεοῦ.

Ἰδού ἡ ἁγία νηστεία, ἰδού ἡ ἁγία προσευχή. Τί εἶναι αὐτές; Αὐτές εἶναι οἱ θεῖες δυνάμεις, τίς ὁποῖες ὁ Κύριος ἄφησε καί ἔδωσε στήν
Ἐκκλησία Του, ὥστε ἐμεῖς, κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς, νά νικοῦμε τόν διάβολο ἐπιγράφοντας σέ ἐμᾶς τούς ἴδιους τήν νίκη, νά νικοῦμε γιά ἐμᾶς τούς ἴδιους. Νά νικοῦμε τήν ἁμαρτία ὄχι χάριν τοῦ ἄλλου, ἀλλά χάριν ἡμῶν τῶν ἰδίων. Διότι, νά ξέρῃς, ἡ κάθε ἁμαρτία σου εἶναι πολεμιστής τοῦ διαβόλου. Κάθε ἁμαρτία πού ἐσύ ἀγαπᾶς, πού κρατᾶς μέσα σου –φανερά ἤ κρυφά, τό ἴδιο κάνει– εἶναι τό δόρυ τοῦ διαβόλου, ἀήττητο φοβερό ὅπλο. Ἀήττητο βέβαια ὅσο δέν ἀποτραβιέσαι ἀπό αὐτήν καί ὅσο δέν νοιώθεις ὅτι ἡ ἁμαρτία πού κάνεις, στήν πραγματικότητα σέ θανατώνει, σέ κάνει νά αὐτοκτονῇς, ὅποια καί ἄν εἶναι ἡ ἁμαρτία. Τό μίσος π.χ., σέ κάνει νά αὐτοκτονῇς. Ὁ θυμός, ἡ σκληροκαρδία, ἡ φιλαργυρία, ὅλα αὐτά εἶναι ὅπλα, φοβερά ὅπλα τοῦ διαβόλου, τά ὁποῖα σοῦ δίνει στά χέρια καί ἐσύ σκοτώνεις τόνἑαυτό σου.

Ὁ διάβολος δέν μπορεῖ νά ἀναγκάσῃ κανέναν ἀπό ἐμᾶς νά ἁμαρτήσῃ. Μπορεῖ μόνο νά προτείνῃ τήν ἁμαρτία. Μπορεῖ νά σοῦ
προσφέρῃ τό ξίφος γιά νά σκοτώσῃς τόν ἑαυτό σου. Ὁ ἴδιος δέν μπορεῖ νά σέ φονεύσῃ. Ὁ Θεός δέν τοῦ δίνει αὐτή τήν δύναμι. Ἀλλά, ἄν ἐσύ δεχθῇς ἀπό αὐτόν τό ξίφος, ἄν δεχθῇς π.χ. τήν φιλαργυρία ἤ τόν θυμό ἤ τήν ζήλεια ἤ τήν πονηριά, τήν καταλαλιά, τήν κλοπή, νά!, τότε πῆρες στά χέρια σου τό ξίφος καί τό καρφώνεις στήν καρδιά σου. Ὁ διάβολος δέν ἔχει ἐξουσία νά ἀναγκάσῃ τόν ἄνθρωπο νά ἁμαρτήσῃ· ἔχει μόνο τήν ἐξουσία νά προτείνῃ τήν ἁμαρτία στόν ἄνθρωπο. Αὐτός προτείνει τήν ἁμαρτία σέ σένα καί σέ μένα. Καί ἐγώ καί ἐσύ (τί κάνουμε); Ἐγώ καί ἐσύ, ἤ ἀποδεχόμαστε τήν ἁμαρτία ἤ τήν διώχνουμε. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἤ σκοτώνουμε τόν ἑαυτό μας, χωρίζουμε τήν ψυχή μας ἀπό τόν Θεό, ἤ διώχνοντας τήν ἁμαρτία βαδίζουμε ὁλοταχῶς πρός τήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρός τήν νίκη, τήν ὁριστική καί τελεία νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας, κατά τοῦ θανάτου, κατά τοῦ διαβόλου.

Γι’ αὐτό, ἀδελφοί, ὁ Κύριος ἦλθε σέ αὐτόν τόν κόσμο. Γι’ αὐτό μᾶς ἄφησε τά πάντα. Γι’ αὐτό μᾶς ἄφησε τήν ἁγία νηστεία. Γι’ αὐτό μᾶς ἄφησε τήν ἁγία προσευχή. Γιά νά νικᾶμε τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ δημιουργός τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου. Τί κάνει κάθε
ἁμαρτία σέ μένα καί σέ σένα; Μᾶς σκοτίζει. Ἡ ἁμαρτία εἶναι σκότος. Βγάζει ἀπό μέσα της σκοτάδι, καί τό σκοτάδι κατακλύζει καί τήν δική σου καί τήν δική μου ψυχή, κατακλύζει τήν συνείδησί μας, κατακλύζει τίς αἰσθήσεις μας. Καί ἐμεῖς σάν νά εἴμαστε σέ παραμιλητό, σέ παραλήρημα, νυχτωμένοι, στό σκοτάδι. Δέν ξέρουμε τί κάνουμε. Αὐτό εἶναι ἡ ἁμαρτία. Κάθε ἁμαρτία εἶναι γιά τήν ψυχή μία παραζάλη.

Ὅμως ὁ Κύριος ἦλθε σέ αὐτόν τόν κόσμο ἀκριβῶς γι’ αὐτό. Γιά νά μᾶς δώσῃ τό φῶς, νά μᾶς δώσῃ τήν ἀναμμένη δᾶδα, νά μᾶς δώσῃ
τά φῶτα, γιά νά ἀποδιώξουμε ἐκεῖνο τό σκότος. Νά, αὐτό εἶναι ἡ ἁγία νηστεία! Εἶναι ἕνας τεράστιος προβολέας, ὁ ὁποῖος στέκεται στόν δρόμο τῆς ζωῆς μας. Ἡ νηστεία κατεβάζει ἀπό τόν οὐρανό στήν ψυχή σου τό οὐράνιο φῶς. Ἄν βέβαια εἶναι ἀληθινή νηστεία. Ἡ ἀληθινή νηστεία εἶναι ἐγκράτεια σέ κάθε κακό, ἐγκράτεια στήν τροφή, ἀλλά καί ἐγκράτεια σέ κάθε κακό καί ἁμαρτία.

* * *

Ἡ προσευχή τί κάνει σέ σένα; Σέ ἀνεβάζει στόν οὐρανό, καί τότε ἀπό τόν οὐρανό κατεβάζει στήν ψυχή σου τό θεῖο φῶς. Ποιοί εἴμαστε, τί εἴμαστε, ποῦ πορευόμαστε; Ποῦ μᾶς ὁδηγοῦν οἱ μέρες καί οἱ νύχτες μας; Ποῦ τρέχουμε; Εἴτε θέλεις εἴτε δέν θέλεις, εἴτε θέλω εἴτε δέν θέλω, δέν μποροῦμε νά σταματήσουμε τήν μέρα νά κυλήσῃ. Σέ παίρνει, σέ παίρνει. Ποῦ;

Νά, ἡ ἁγία νηστεία εἶναι μπροστά μας. Καί ἐμεῖς γνωρίζουμε ὅτι αὐτή ἡ ἁγία ὁδός φέρει στήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.Ἰδού Φῶς πάνω ἀπό κάθε φῶς! Διότι μέ τήν Ἀνάστασί Του ὁ Κύριος κατηύγασε ὅλους τούς κόσμους μέ τό θεῖο Του φῶς. Κατηύγασε ὅλη τήν κτίσι, κατηύγασε ὅλα τά ὄντα, κατηύγασε τούς ἀνθρώπους, κατηύγασε τίς ψυχές μας, κατηύγασε τά ἄστρα, τούς οὐρανούς, τά πουλιά, τά φυτά, τά ζῶα. Ὅλους τούς κόσμους κατηύγασε, καί ἔδειξε τί; Μέ τήν Ἀνάστασί Του ὁ Κύριος φανέρωσε τό τελευταῖο καί τελικό μυστήριο τῆς ὑπάρξεώς μας. Ἔδειξε τί πρέπει κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς νά γνωρίζῃ καί νά κάνῃ. Αὐτό εἶναι τό μόνο πού μᾶς μένει. Ὅλα τά ἄλλα μᾶς τά κλέβει καί τά ἁρπάζει ὁ θάνατος. Ὅλα. Ἐνῶ αὐτό ὁ Κύριος τό προσφέρει σέ ὅλους.

Ἡ κάθε ἁμαρτία εἶναι σκοτισμός τῆς ψυχῆς, ἐνῶ κάθε ἀρετή εἶναι μεταμόρφωσις τῆς ψυχῆς.

Ὑπερηφάνεια, –αὐτό εἶναι φρίκη!

Σκληροκαρδία, –ἄν φωλιάσῃ στήν ψυχή μου καί στήν ψυχή σου, ὤ! μοιάζει μέ τό πιό βαθύ σκοτάδι, γιά τό ὁποῖο ὁ Σωτήρας μιλάει στό ἅγιο Εὐαγγέλιό Του. Κόλασι!

Σκληροκαρδία, οἴησις, φιλαυτία, –νά ξέρῃς, ἀδελφέ καί ἀδελφή, ὅτι ὅλα αὐτά εἶναι ἡ δική σου μικρή κόλασις. Κουβαλᾶς μέσα σου τήν κόλασι.

* * *

Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τό φάρμακο. Τό φάρμακο γιά τήν ὑπερηφάνεια εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη. Ταπείνωσε τόν ἑαυτό σου μπροστά στόν Κύριο, ταπείνωσε τόν ἑαυτό σου μπροστά στούς ἀδελφούς, καί νά! ἡ θεία δύναμις τῆς ταπεινοφροσύνης θά ἁπλώσῃ πάνω στήν ψυχή σου τό θεῖο φῶς καί θά ἀποδιώξῃ καί θά φυγαδεύσῃ ὅλο τό σκοτάδι τῆς ὑπερηφανείας, τῆς σκληρότητος καί τῆς οἰήσεως τῆς ψυχῆς σου.

Ὁ φιλάργυρος ἄνθρωπος δέν βλέπει τίποτε ἄλλο ἀπό ἕνα σορό χρημάτων. Φιλάργυρος δέν εἶναι (μόνο) ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τά χρήματα καί τά κτήματα. Φιλάργυρος εἶναι, γιά παράδειγμα, καί ὁ ἐπιστήμονας πού μένει πάνω σέ ἕνα βιβλίο ὅλη του τήν ζωή, βρῆκε
ἀπασχόλησι καί ξέχασε τόν Θεό. Αὐτό εἶναι φιλαργυρία, αὐτό εἶναι ἕνα ψεύτικο εἴδωλο, αὐτό εἶναι ἕνας ψεύτικος θεός. Ὅλα ὅσα ὁἄνθρωπος βάζει σ’ αὐτόν τόν κόσμο ὡς σκοπό τῆς ζωῆς του, ὡς θεό ἀντί τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, αὐτό εἶναι φιλαργυρία. Νά τοποθετῇ κανείς ὁ,τιδήποτε ἄλλο, ἀντί τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, αὐτό εἶναι φιλαργυρία. Τό βλέπουμε αὐτό.

Νά! εἶσαι φιλάργυρος. Δέν γνωρίζεις λοιπόν τόν δρόμο τῆς ζωῆς. Σκοτάδι, νύχτα, πλάκωσε τήν συνείδησί σου, ἔπεσε στά μάτια τῆς ψυχῆς σου. Καί ἐσύ δέν βλέπεις τόν σωστό δρόμο. Δέν βλέπεις τό νόημα τῆς ἐπιγείου ζωῆς σου. Δέν βλέπεις ὅτι τό μόνο φάρμακο πού θά θεραπεύσῃ τόν θάνατό σου, τήν κόλασί σου, εἶναι ἡ μετάνοια. Μάλιστα! Στήν περίπτωσι τῆς φιλαργυρίας ἡ μετάνοια εἶναι τό μοναδικό φάρμακο μπροστά στόν Κύριο.

Ἡ ἁμαρτία! Εἶναι σκοτισμός τῆς ψυχῆς καί τῆς συνειδήσεώς μας.

Ἐνῶ ἡ ἀρετή! Αὐτή εἶναι μεταμόρφωσις τῆς ψυχῆς.

Ἡ νηστεία εἶναι σταδιακή μεταμόρφωσις τῆς ψυχῆς. Μέ τήν νηστεία ἡ ψυχή καθαρίζεται ἀπό κάθε ἀκαθαρσία, καθαρίζεται ἀπό κάθε ἁμαρτία, καθαρίζεται ἀπό κάθε πάθος. Ἡ νηστεία, ὅταν γίνεται μέ προσευχή καί μέ ὅλες τίς ἄλλες ἀσκήσεις, ξεριζώνει
ἀποτελεσματικά, ξεριζώνει ἀπό τήν ψυχή ὅλα τά κακά μας στοιχεῖα, ὅλες τίς κακές συνήθειες. Ἄν ἐσύ πρίν τήν νηστεία ἐπέτρεπες στόν ἑαυτό σου ἡ γλῶσσα σου νά λέγῃ ἀνόητα λόγια ἤ ψέμματα, ἡ νηστεία γι’ αὐτό εἶναι ἐδῶ, γιά νά μεταμορφωθῇ ἡ γλῶσσα σου, νά βάλῃς φρονημάδα στήν γλῶσσα σου. Τό ἴδιο κάνε μέ τά μάτια σου, μέ τά αὐτιά, μέ ὅλο τό εἶναι σου. Σταμάτα τήν ἁμαρτία! Αὐτό εἶναι νηστεία. Αὐτό εἶναι ἀληθινή νηστεία. Ἄν καταλαλοῦσες, μή καταλαλῇς πλέον. Ἄν ἔκλεβες, μή κλέβῃς πλέον. Ἄν τσακώθηκες, νά συμφιλιωθῇς τό γρηγορότερο, ὅσο εἶσαι ἐν ζωῇ, μήπως καί σέ εὕρῃ ὁ θάνατος αὐτή τήν νύχτα, ἐνῶ ἐσύ θά εἶσαι μαλωμένος μέ τούς γείτονές σου. Ἀλοίμονό σου! Αὐτός ὁ τσακωμός εἶναι γιά σένα μιά θηλιά, μιά θηλιά πού σέ τραβάει κατευθεῖαν στό βασίλειο τῆς φιλονεικίας, τῆς ἁμαρτίας, τοῦδιαβόλου, τήν κόλασι. Εἴθε ὁ Ἀγαθός Κύριος νά μοῦ δώσῃ ὅλα τά μέσα, γιά νά διώξω κάθε ἁμαρτία ἀπό τήν ψυχή μου.

* * *

Φθόνος. Τί εἶναι ὁ φθόνος; Ὁ φθόνος εἶναι πάθος τόσο μεγάλο, ὥστε πρόδωσε ἀκόμα καί τόν Θεό, τόν Χριστό. Οἱ Ἑβραῖοι ἀπό φθόνο πρόδωσαν τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ἀπό φθόνο! Μή λές ὅτι αὐτό εἶναι μικρή ἁμαρτία. Ὁ διάβολος, ὁ διάβολος ξεγέλασε τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα ἀπό φθόνο. Φθόνησε τά πλάσματα τοῦ Θεοῦ, τά θεόμορφα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, τόν πρῶτο ἄνδρα καί τήν πρώτη γυναῖκα, καί ἀπό φθόνο τούς ἔρριξε στήν ἁμαρτία, τούς εἰσηγήθηκε τήν φρικτή ἁμαρτία. Σήμερα θά φθονήσω, αὔριο θά φθονήσω, καί
ἔτσι ὁ φθόνος θά ριζώσῃ μέσα μου. Ἀλλά νά ξέρῃς, μέσα σου ἔμεινε ὁ φονέας σου, μέσα σου ἔμεινε ἡ κόλασίς σου, μέσα σου ἔμεινε ὁδιάβολός σου διά τοῦ φθόνου. Διότι, ποτέ ἡ ἁμαρτία δέν ἔρχεται μόνη της. Ὁ Κύριος λέγει ὅτι πίσω ἀπό κάθε ἁμαρτία ἀκολουθεῖ ὁ διάβολος. Καί ὅταν ἐσύ ἀφήσῃς τήν ὁποιαδήποτε ἁμαρτία στήν ψυχή σου, ὅταν κάνῃς τήν ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, νά ξέρῃς ὅτι ὁ διάβολος ἔχει ἔρθῃ στήν ψυχή σου. Δέν εἶσαι μόνος σου, ἐκεῖνος σέ ὁδηγεῖ. Ποῦ; Στόν θάνατο, στόν θάνατο. Ποῦ; Στήν κόλασι, στά αἰώνια βάσανα.

Ἡ νηστεία, ἡ ἁγία νηστεία· ἡ προσευχή, ἡ ἁγία προσευχή· ὅλα αὐτά ὁδηγοῦν στήν Ἀνάστασι, στήν νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας, κατάτοῦ διαβόλου, κατά τοῦ θανάτου.

* * *

Καί ἐμεῖς σήμερα, αὐτή τήν Β΄ Κυριακή τῆς ἁγίας νηστείας, ἑορτάζουμε ἕναν ἀπό τούς μεγάλους νικητές. Ἑορτάζουμε τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, τόν μεγάλο ἀσκητή τοῦ Θεοῦ, τόν μεγάλο ὑπέρμαχο τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Φωτός τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός εἶναι πού σέ ὅλη του τήν ζωή ἀκολουθοῦσε τόν Σωτῆρα μας μέ τήν νηστεία, τήν προσευχή καί ὅλες τίς ἄλλες ἀρετές, πού νικοῦσε ὅλους τούς δαίμονες, ὅλες τίς ἁμαρτίες, ὅλα τά πάθη αὐτοῦ τοῦ κόσμου, καί πού φώτιζε ὅλες τίς ψυχές πού ἦσαν γύρω του. Καί πού σήμερα ζῆ διά τῶν ἱερῶν συγγραμμάτων του.

Ἔτσι εἶναι καί κάθε ἅγιος. Κάθε ἅγιος τί εἶναι; Τίποτε ἄλλο παρά κάποιος πού ἀδιάκοπα σέ αὐτόν τόν κόσμο τηρεῖ μέ ζῆλο τίς
ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, κάποιος πού ἐκπληρώνει ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Καί βέβαια κάθε ἀρετή κατεβάζει στήν ψυχή τό Οὐράνιο Θεῖο Φῶς.

Οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκεῖνοι πού μέ τίς ἅγιες ἀρετές ἔδιωξαν ἀπό μέσα τους κάθε σκοτάδι ἁμαρτίας, κάθε ζόφο, κάθε δαιμονικό
σκότος καί κάθε κόλασι. Γι’ αὐτό κάθε Ἅγιος ζωγραφίζεται ἔτσι, ὥστε νά βγαίνῃ ἀπό μέσα του φῶς καί γύρω ἀπό τό κεφάλι του νά ἔχῃ φωτοστέφανο. Ὅλα μέσα του λάμπουν. Σκέψεις ἅγιες καί λαμπρές. Φῶς ἐκπέμπεται ἀπό τό κεφάλι του καί ἀπό ὅλο τό εἶναι του. Καθάρισε τό σῶμα του καί τήν ψυχή του ἀπό τά πάθη, ἀπό τό σκότος, ἀπό τήν ἀχλύ, καί γι’ αὐτό φῶς ἐκχέεται ἀπό αὐτόν.

Τέτοιος εἶναι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, τέτοιος εἶναι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, τέτοιος εἶναι ὁ ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας,τέτοιοι εἶναι ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ἀπό τόν πρῶτο μέχρι τόν τελευταῖο. Καί ὅλοι αὐτοί εἶναι ἐδῶ, μαζί μας, στήν ’Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, οἱ ζῶντες παιδαγωγοί μας, σύγχρονοί μας. Οἱ Ἅγιοι δέν πεθαίνουν. Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου δέν πεθαίνει ἀπό τότε πού ὁ Κύριος ἀναστήθηκε. Καί τό σῶμα μας θά ἀναστηθῇ τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Ὅλοι αὐτοί εἶναι ζῶντες, σύγχρονοί μας. Μᾶς βοηθοῦν. Ὅλοι ἐμεῖς ἀποτελοῦμε ἕνα σῶμαἐν Χριστῷ, τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καί οἱ Ἅγιοι μᾶς βοηθοῦν καί μᾶς ὁδηγοῦν στίς ὁδούς τῶν εὐαγγελικῶν ἀρετῶν.

Νά, ἐδῶ εἶναι ὁ Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ μεγάλος ἀσκητής, γιά νά μᾶς ὁδηγῇ στήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά μᾶςὁδηγῇ πρός ὅλες τίς νίκες κατά τῆς ἁμαρτίας, κατά τοῦ θανάτου, κατά τοῦ διαβόλου. Ἔχει τήν ἱκανότητα, ἔχει τήν δύναμι. Τήν ἔλαβε καί τήν λαμβάνει ἀπό τόν Κύριο. Καί τήν μοιράζει σέ ὅλους μας, ὥστε ὁ καθένας μας νά ἀσκῇ τήν ἀληθινή νηστεία. Ἡ ἀληθινή νηστεία εἶναι
ἐγκράτεια ἀπό κάθε ἁμαρτία, ἀπό κάθε πάθος, ἐγκράτεια στό φαγητό γιά νά μήν ὑπερηφανεύεται τό σῶμα, γιά νά μή ξεσηκώνονται τά πάθη, ἀλλά μέ πίστι, στερούμενο τό φαγητό, νά βιάζεται στήν ἐγκράτεια ἀπό κάθε κακό.

Ἐμεῖς, ὁ κάθε ἕνας μας, ἄς παραστήσουμε σεσωσμένες τίς ψυχές μας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος μᾶς παρέδωσε τήν νηστεία σάν
νίκη κατά τοῦ διαβόλου, ὥστε μέ χαρά στήν ψυχή μας νά φθάσουμε στήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἄς ἀναστηθοῦμε μαζί Του ἀπό κάθε θάνατο, ἄς νικήσουμε ὁριστικά καί γιά πάντα κάθε ἁμαρτία μέσα μας, κάθε πάθος, κάθε διάβολο, ὥστε νά μπορέσουμε σύν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις νά Τόν δοξάσουμε στήν γῆ καί στόν οὐρανό, αὐτόν τόν Θαυμαστό καί Ἀναντικατάστατο Θεό καί Κύριο, τόν ἸησοῦΧριστό, τόν μοναδικό Σωτῆρα τῶν ἀνθρώπων σέ ὅλους τούς κόσμους. Ἀμήν.


Predikim në të Djelën e 2-të Kreshmëve, Shën Justin Popoviç

Kreshma është rruga, me të cilën ti dhe unë ecim drejt Ngjalljes. Ngjalljen e trupit dhe të shpirtit. Po. Dhe ti dhe unë. Për këtë arsye kreshma është e mrekullueshme. Sepse është një rrugë. Për ku? Për Ngjalljen. Pra, kjo çdo të thotë? Do të thotë Ngjallje- fitore kundër vdekjes. Ngjallje – fitore kundër mëkatit- fitore kundër djallit. Kjo është kreshma!


Në një varg të mrekullueshëm të këtyre ditëve psalëm dhe u lutëm:
“Ndjekim nëpërmjet kreshmës sonë, fitoren ndaj djallit që ti o Shpëtimtar i shpirtërave tanë na tregove” (Të enjten, Java e 1-rë e Kreshmëve, Mbërmësorja, përkthim i lirë).

Kreshma- fitorja kundër djallit. Ja lajmi i mirë, që Zoti na solli. Do fitore kundër mëkatit? Do fitore kundër shpikësit të mëkatit, kundër vetë djallit? Ja, kreshma- thotë Shpëtimtari.

Po, me kreshmën ti bëhesh fituesi më i madh në këtë botë. Kush e mundi djallin, kush, përveç Zotit Jesu Krisht? Asnjë tjetër. Për këtë ai është Shpëtimtari i botës, sepse vetëm Ai është Zot, më i fuqishëm nga djalli. Të gjitha të tjerat janë më të pafuqishme nga kjo. Dhe ne duke E ndjekur Atë, në realitet ndjekim Fituesin që na jep gjithmonë fitoren kundër djallit, kundër çdo djalli që na sulmon që të na mundë dhe të na shtjerrë në mëkat. Në çfarë dmth? Në vdekje.

***

Ekzistencë e pavdekshme. Ky është njeriu. Zoti erdhi në botën tonë prej dheu, që të mundë mëkatin tonë, që të na japë forcë, mjetet, të bëjmë dhe ne të njejtën gjë, të bëjmë të njejtën me TË, të udhëzuar nga Ai, duke ndjekur Atë.

Çfarë janë fitoret njerëzore? Asgjë. Të gjitha fitoret njerëzore, nëse nuk mundin vdekjen, janë humbje. Çfarë janë të gjitha fitoret, të cilat  shumë mbretër dhe të fortë të kësaj bote, arritët apo arrijnë? Çfarë janë luftrat europiane: e para, e dyta, e treta, e dhjeta dhe e pesëdhjeta? Çfarë janë?Janë humbje, humbje pas humbjeje. Nuk janë fitore. Njerëzit vrrasin, shpikën luftën dhe vrasjet si mjet, që të mundin të keqen në këtë botë.

Vetëm Zoti dhe forca e Perëndisë mund të mundin të keqen në këtë botë. Vetëm Zoti dhe forca e Zotit mund të mundin krijuesin e çdo të keqeje dhe çdo mëkati, djallin. Zoti i dha këto forca hyjnore tek secili prej nesh, që të mundim dhe ne si krijesa njerëzore me llogjikë, si krijesa llogjike të Zotit, çdo të keqe, të mundim djallin me forcën e Zotit.
Ja  pra kreshma e shenjtë, ja lutja e shenjtë. Çfarë janë këto? Këto janë forca hyjnore, të cilat Zoti i la dhe ja dha Kishës së Tij, në mënyrë që ne, secili prej nesh, të mundim djallin duke nënshkruar tek ne vetë fitoren, të fitojmë për ne vetë. Të mundim mëkatin jo për hir të tjetrit, por për hir të vetë vetes sonë. Sepse, ta dish, çdo mëkat i yti është mundës  i djallit. Çdo mëkat që ti do, që mbart brenda teje – hapur apo fshehur- është shtiza e djallit, armë  e pamundëshme e tmerrshme.  Sigurisht e pamundshëme për sa kohë nuk largohesh prej saj dhe nuk kupton që mëkati që bën, në realitet të vret, të bën që të vetëvritesh, cili do qoftë mëkati.
Urrejtja psh të bën të vetëvritesh. Zemërimi, zemërngurtësia, dashuria për pasurinë, të gjitha këto janë armë, armë të tmerrshme të djallit, të cilat ti jep në dorëdhe ti me to vret veten tënde.


Djalli nuk mund të detyrojë asnjërin prej nesh që të mëkatojë. Mundet vetëm ti propozojë mëkatin. Mundet të të ofrojë shpatën që të vrasësh veten tënde. Ai vetë nuk mundet të të vrasë. Zoti nuk ja jep këtë forcë. Por nëse ti pranon nga ai këtë tehë, nëse pranon psh dashurinë për pasurinë apo zemërimin apo xhelozinë apo dinakërinë, fjalët e tepërta, vjedhjen, ja, atëhere more në dorën tënde tehun e shpatës dhe e ngul në zemrën tënde. Djalli nuk ka pushtet që të detyrojë njeriun të mëkatojë, ka vetëm pushtetin që ti propozojë mëkatin tek njeriu. Ai propozon mëkatin tek ty dhe tek unë. Dhe unë dhe ti (çfarë bëjmë)? Unë dhe ti e pranojmë mëkatin ose e dëbojmë. Kjo do të thotë se vrasim veten tonë, ndajmë shpirtin tonë nga Zoti, ose duke dëbuar mëkatin ecim me shpejtësi drejt Ngjalljes të Zotit Jesu Krisht, drejt fitores, fitores përfundimtare dhe të pakthyeshme ndaj mëkatit, ndaj vdekjes, ndaj djallit.

Për këtë vëllezër, Zoti erdhi në këtë botë. Për këtë na la gjithçka. Për këtë na la kreshmën e shenjtë. Për këtë na la lutjen e shenjtë. Që të mundim djallin, i cili është krijuesi i mëkatit dhe vdekjes.  Çfarë bën çdo mëkat tek unë dhe tek ty? Na errëson. Mëkati është errësim. Nxjerr prej nesh errësirën dhe errësira mbyt dhe shpirtin tim dhe tëndin, mbyt ndërgjegjien tonë, mbyt shqisat tona. Dhe ne jemi si të ishim në një situatë përçartjeje, në përçartje, të ngrysur në errësirë. Nuk dimë se çfarë bëjmë. Ky është mëkati. Çdo mëkat është për shpirtin një trullosje.


Por Zoti erdhi në këtë botë pikërisht për këtë. Që të na japë dritën, të na japë pishtarin, të na japë  njohuritë (dritat), që të dëbojmë këtë errësirë.  Ja, kjo është kreshma e shenjtë!  Është një reflektor i stërmadh, i cili qëndron në rrugën e jetës sonë. Kreshma zbret nga qielli në shpirtin tënd dritën qiellore. Nëse sigurisht është kreshma e vërtetë. Kreshma e vërtetë është vetëpërmbajtje  në çdo të keqe, vetëpërmbajtje në ushqim, por dhe vetëpërmbajtje në çdo mëkat.


***


Lutja çfarë bën tek ty? Të ngre në qiell dhe atëhere nga qielli zbret në shpirtin tënd dritën hyjnore. Cilët jemi, çfarë jemi ku shkojmë? Ku na çojnë ditët dhe netët tona? Ku vrapojmë? Do apo nuk do, dua apo nuk dua, nuk mundemi të ndalojmë ditën që të rrjedhë. Të merr, të merr. Ku?


Ja Kreshma e shenjtë para nesh. Dhe ne e dimë se kjo rrugë e shenjtë sjell Ngjalljen e Zotit Jesu Krisht. Ja Drita mbi çdo dritë! Sepse me Dritën e tij Zoti anulloi të gjitha botët me dritën e Tij Hyjnore. Ndriçoi të gjithë krijimin, ndriçoi shpirtrat tane, ndriçoi yjet, qiejtë, zogjtë, bimët kafshët. Të gjitha botët i ndriçoi dhe tregoi çfarë? Me Ngjalljen e Tij Zoti tregoi misterin  e fundit dhe përfundimtar të ekzistencës sonë. Tregoi që se çfarë duhet secili prej nesh të dijë e të bëjë.
Ai është i vetmi që na mbetet. Të gjitha të tjerat na i vjedh vdekja.

Të gjitha. Ndërsa Zoti e ofron tek të gjithë.
Çdo mëkat është errësim i shpirtit ndërsa virtyti është metamorfozë e shpirtit.

Krenaria – kjo në është tmerr!

Zemërngurtësia- nëse bën fole në shpirtin tim dhe në shpirtitn tënd, oh! Ngjet me errësirën më të thellë, për të cilën Shpëtimtari flet në Ungjillin e Tij të Shenjtë. Ferr.

Zemërngurtësia, mëndjemadhësia, arroganca, vetëadhurimi – ta dish, vëlla dhe motër, se të gjitha këto janë ferri yt i vogël. Mbart brenda teje këtë ferr.

*** 

Zoti na dha ilaçin. Ilaçi për krenarinë është përulësia. Përule veten tënde para Zotit, përule veten tënde para vëllezërve, dhe ja! Forca hyjnore e përulësisë do të shtrijë mbi shpirtin tënd dritën hyjnore dhe do të dëbojë dhe do të arratisë të gjithë errësirën e krenarisë, të ashpërsisë dhe të arrogancës së shpirtit tënd.

Njeriu i dhënë pas pasurisë nuk shikon asgjë përveç se një grumbull me para. I dashuruari pas parasë nuk është vetëm ai i cili i do paratë dhe pronat. I dashuruar pas pasurisë është psh dhe shkencëtari që ri mbi libra gjatë gjithë jetës së tij, gjeti me çfarë të merret dhe harroi Zotin. Ky është pasioni pas pasurisë, ky është një idhull i gënjeshtër, ky është një zot i gënjeshtër.  Të gjitha ato sa njeriu vendos në këtë botë si qëllim të jetës së tij, si zot në vend të Zotit të Vërtetë, ato janë pasion pas pasurisë.  Të vendosë secili çfarë do gjëje, përveç Perëndisë së Vërtetë, kjo është pasion pas pasurisë. E shohim këtë.



Ja ! je i dhënë pas pasurisë. Nuk di pra rrugën e jetës. Errësirë, natë, ka mbuluar ndërgjegjien tënde, ra në sytë e shpirtit tënd. Dhe ti nuk shikon rrugën e drejtë. Nuk shikon kuptimin e jetës tënde tokësore. Nuk shikon që i vetmi ushqim që do të shërojë vdekjen tënde, ferrin tënd është pendimi. Po! Në rastin e pasionit për pasuri pendimi është i vetmi ilaç para Zotit.

Mëkati! Është errësimi i shpirtit dhe i ndërgjegjies sonë.

Ndërsa virtyti! Ky është metamorfoza e shpirtit.

Kreshma është metamorfoza graduale e shpirtit. Me kreshmën shpirti pastrohet nga çdo mëkat, pastrohet nga çdo pasion. Kreshma, kur bëhet me lutje dhe me të gjitha ushtrimet e tjera,  shkul në mënyrë rezultative, shkul nga shpirti elementët e saj të këqij, të gjitha zakonet e këqija. Nëse ti para kreshmës i lejoje vetes tënde gjuhën tënde të thoshte fjalë injorante apo gënjeshtra, kreshma për këtë është këtu, që të shndërrojë gjuhën tënde, të vendosësh maturi në gjuhën tënde. Të njejtën bëj dhe me sytë dhe me veshët me të gjithë veten tënde. Ndalohe mëkatin! Kjo është kreshma. Kjo është kreshma e vërtetë. Nëse mbaje të tjerët nëpër gojë mos e bëj më. Nëse vidhje, mos vidh më. Nëse u grinde, të pajtohesh sa më shpejt, për sa kohë je në jetë, mos ndoshta të gjen vdekja gjatë kësaj nate, ndërsa ti do të jesh grindur me fqinjët e tu. Mjerë ti! Kjo zënkë është për ty lak, një lak që të tërheq direkt në mbretërinë e zënkës, të mëkatit, të djallit, ferrin. Do Zoti i mirë të më japë të gjitha mjetet, që të dëboj çdo mëkat nga shpirti im.


***


Zilia. Çfarë është zilia? Zilia është pasion kaq i madh, sa tradhëtoi dhe vetë Zotin, Krishtin. Hebrenjtë nga zilia/xhelozia e tradhëtuan Zotin Jesu Krisht, nga zilia! Mos thuaj që ajo është një mëkat i vogël. Djalli, djalli mashtroi Adamin dhe Evën  nga zilia. Pati xhelozi për krijesat e Zotit, krijmet me formë hyjnore të Zotit, burrin e parë dhe guran e parë, dhe nga xhelozia i shtiri në mëkat, ju propozoi mëkatin e tmerrshëm. Sot do të kem zili, nesër do të kem zili dhe kështu zilia do të zërë rrënjë brenda meje. Por ta dish, brenda teje mbeti vrasësi tënd, brenda teje mbeti ferri yt, brenda teje mbeti djalli yt nëpërmjet zilisë/ xhelozisë. Sepse kurrë mëkati nuk vjen vetë. Zoti thotë se  prapa çdo mëkati vjen djalli. Dhe kur ti e le çdo mëkat në shpirtin tënd, kur bën çfarë do lloj mëkati, ta dish që djalli ka erdhur në shpirtin tënd.

Nuk je vetëm, ati të udhëzon. Ku? Tek vdekja, tek vdekja. Ku? Në ferr, në torturimin e përjetshëm.

Kreshma, kreshma e shenjtë, lutja, lutja e shenjtë, të gjitha këto të udhëzojnë tek Ngjallja, në fitoren ndaj mëkatit, kundër djallit, kundër vdekjes.

*** 

Dhe ne sot, këtë të djelë të 2-të të Kreshmës së shenjtë, festojmë një prej fitimtarëve të mëdhenj. Festojmë Shën Grigor Palamain, Kryepiskopin e Thessalonikut, asketin e madh të Zotit, luftëtarin e madh të Orthodhoksisë dhe të Dritës së Krishtit. Ai është që gjatë gjithë jetës ndoqi Shpëtimtarin tonë me kreshmën, lutjen dhe të gjitha virtytet e tjera që mundëte të gjithë demonët, të gjitha mëkatet, të gjihta pasionet e kësaj bote dhe që ndriçonte të gjitha shpirtrat që ishin rreth tij. Dhe që sot jeton nëpërmjet shkrimeve të tij të shenjta.

Kështu është dhe çdo shenjtor. Çdo shenjtor çfarë është?
Asgjë jetër përveç dikujt që pandalim në këtë botë rruan me zell urdhëresat e Krishtit, dikush i cili plotëson të gjitha urdhëresat e Zotit. Sigurisht që çdo virtyt zbret në shpirt Dritën Hyjnore Qiellore.
Shenjtorët e Zotit janë ata që me virtytet e tyre të shenjta dëbuan nga brenda tyre çdo errësirë mëkati, çdo mjegull, çdo errësirë demoniake dhe çdo ferr. Për këtë arsye Shenjtori pikturohet kështu, që të dalë prej tij drita dhe rreth kokës së tij të ketë kurorë drite. Të gjitha brenda tij ndriçojnë. Mendimet e shenjta dhe të ndritëshme. Dritë rrezaton nga koka e tij dhe e gjithë qënia e tij.
Pastroi trupin e tij dhe shpirtin e tij nga pasionet, nga errësira, nga mjegulla e dendur dhe për këtë arsye drita derdhet prej tij.
I tillë është Shën Grigor Teologu, i tillë është shën Grigor Palamai, i tillë është dhe Shën Vasili, të tillë janë të gjithë Shenjtorët, nga i pari deri në i fundit. Dhe të gjithë këta janë këtu, bashkë me ne, në Kishën  e Krishtit, edukuesit, pedagogët tanë të gjallë, bashkëkohësit tanë. Shenjtorët nuk vdesin. Shpirti i njeriut nuk vdes që prej çastit që Zoti u ngjall. Dhe trupi ynë do të ngjallet ditën e Gjykimit.

Ja këtu është Grigor Palamai, asketi i madh, që të na udhëzojë në Ngjalljen e Zotit Jesu Krisht, të na udhëzojë drejt të gjitha fitoreve  kundër mëkatit, kundër vdekjes, kundër djallit. Ka aftësinë, ka forcën. E mori dhe e merr nga Zoti. E ndan me të gjithë ne, në mënyrë që secili prej nesh ta ushtrojë kreshmën e vërtetë. Kreshma e vërtetë është vetëpërmbajtja nga çdo mëkat, nga çdo pasion, vetëpërmbajtja nga ushqimi që të mos krenohet trupi, që të mos revoltohen pasionet, por me besim, duke i munguar ushqimi, të detyrohet në vetëpërmbajtje nga çdo e keqe.

Ne, secili prej nesh, le të paraqesim shpirtrat tanë të shpëtuar para Zotit, i Cili na dorëzoi Kreshmën si fitore kundër djallit, në mënyrë që me gëzim në shpirtin tonë të arrijmë në Ngjalljen e Zotit tonë Jesu Krisht. Le të ngjallemi me Atë nga çdo vdekje, le të mundim përfundimisht dhe përgjithmonë çdo mëkat, çdo djall, në mënyrë që të mundemi bashkë me të gjithë Shenjtorët Ta lavdërojmë në tokë dhe në qiell, këtë Zot të Mrekullueshëm dhe të Pazvëndësueshëm Zot dhe Perëndi, Jesu Krishtin, Shpëtimtarin e vetëm të njerëzve në të gjithë botërat. Amin.

Falenderojmë për përkthimin një prej miqve të faqes sonë. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: