Διεθνές συνέδριο των Αλβανό-Ελληνικών Μελετών - Konferencën ndërkombëtare të Studimeve Shqiptaro-Greke

M. e Arsimit: “Greqishtja, provim me zgjedhje, aty ku mësojnë fëmijë minoritarë”. Ambasadori grek: “Arvanitët, shembull se grekët dhe shqiptarët mund të jenë një”  Megjithë divergjencat e shumta të kohëve të fundit, Greqia dhe Shqipëria kanë disa pika të përbashkëta, ku mund të kultivojnë marrëdhënie të mira, por edhe të shohin të përbashkëtat në identitetin e tyre. Në konferencën ndërkombëtare të Studimeve Shqiptaro-Greke me temë: “Përmasa diakronike dhe sinkronike të ndërveprimit gjuhësor dhe kulturor mes shqiptarëve dhe grekëve”, ministrja e Arsimit, Lindita Nikolla, ka bërë të njohur disa arritje që kamë të bëjnë me arsimimin e fëmijëve që vijnë nga minoriteti grek. “Librat dhe tekstet ku mësojnë fëmijët e minoritetit grek janë nga më cilësoret. Kemi avancuar me futjen e gjuhës greke si provim me zgjedhje në maturën shtetërore, me investime të posacme në infrastrukturë në shkollat ku studiojnë fëmijë nga minoriteti grek”, tha ajo. Nga ana e vet, ambasadori grek në Tiranë, Rokanas, solli si shembull të mundësive të bashkëekzistencës mes grekëve dhe shqiptarëve, rastin e arvanitasve. “Në historinë tonë të përbashkët kemi një fenomen që njihet si ai i arvanitasve. Të gjithë në Greqi njohim arvanitët dhe gjuhën e tyre, që është gjuha e folur prej fiseve shqiptare në Greqi, një dialekt i gjuhës shqipe. Një gjuhë që flitet shumë në vendin tim, madje shumë i flasin të dy gjuhët. Disa prej tyre përdorin edhe sot këtë gjuhë. Fenomeni arvanitas nuk tregon vetëm që të dy popujt tanë mund të bashkë ekzistojnë, por edhe që mund të bëhen një, të pandashëm nga njëri-tjetri”, tha ai. respublica.al

Η Αλβανίδα Υπουργός Παιδείας: « Τα ελληνικά, εξέταση επιλογής, εκεί που μαθαίνουν τα παιδιά της μειονότητας». Έλληνας Πρέσβης: «Οι αρβανίτες παράδειγμα πως οι Έλληνες και οι Αλβανοί μπορούν να είναι ένα» Ανεξάρτητα από τις μεγάλες διαφορές των τελευταίων καιρών, Ελλάδα και Αλβανία, έχουν μερικά κοινά σημεία, όπου μπορούν να καλλιεργήσουν καλές σχέσεις, αλλά και να δουν τα κοινά στην ταυτότητα τους. Στο διεθνές συνέδριο των Αλβανό-Ελληνικών Μελετών με θέμα: « Διαχρονικές  σύγχρονες διαστάσεις της γλωσσικής αλληλεπίδρασης  μεταξύ των αλβανών και των ελλήνων», η Υπουργός Παιδείας της Αλβανίας, κ Λιντίτα Νικόλα, έχει κάνει γνωστό μερικά επιτεύγματα που έχουν σχέση με την εκπαίδευση  των παιδιών της ελληνικής μειονότητας. «Τα βιβλία και τα κείμενα τα οποία μαθαίνουν τα παιδιά της ελληνικής μειονότητας είναι από τα ποιοτικότερα. Έχουμε προοδεύσει και στην εισαγωγή της ελληνικής γλώσσας με εξέταση κατ’ επιλογή για τις απολυτήριες και εξετάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ, με ειδικές  επενδύσεις για την υποδομή στα σχολεία όπου σπουδάζουν παιδιά από την ελληνική μειονότητα», είπε αυτή. Από την πλευρά του ο Έλληνας Πρέσβης στα Τίρανα κ Ροκανά, έφερε ως παράδειγμα των δυνατοτήτων συνύπαρξης μεταξύ αλβανών και ελλήνων, την περίπτωση με τους αρβανίτες.  «  Στην κοινή μας ιστορία έχουμε ένα φαινόμενο που είναι γνωστό ως αυτό των αρβανιτών. Όλοι στην Ελλάδα γνωρίζουμε τους αρβανίτες και την γλώσσα τους, πού είναι η προφορική γλώσσα μεταξύ των αλβανικών φυλών στην Ελλάδα, μια διάλεκτος της αλβανική γλώσσας. Μια γλώσσα που χρησιμοποιείται πολύ στην χώρα μου, μάλιστα πολλοί μιλάνε και τις δύο γλώσσες. Μερικοί από αυτούς χρησιμοποιούν και σήμερα την γλώσσα αυτή . Το αρβανίτικο φαινόμενο δεν δείχνει μόνο πως αυτοί οι δύο λαοί μπορούν να συνυπάρξουν, αλλά στο τέλος να γίνουν ένα, αχώριστοι ο ένας από τον άλλον» είπε αυτός.

Διαμαρτυρία-Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας - PROTESTË- Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë

Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë PROTESTË Redaksisë së gazetës “Telegraf”     Në gazetën tuaj të datës 24 mars 2015, u botua një histori e shpikur dhe plot fantazi të sëmurë me titull: “Priftërinjtë e Janullatosit nxjerrin Fan Nolin nga Kisha”, me anë të së cilës dezinformohet opinioni publik.     Protestojmë me forcë kundër këtij shkrimi fyes për Kishën Orthodhokse.     Emri i Kishës sonë, që në fillimet e shekullit të 20-të, është Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë (jo Kisha Ortodokse Autoqefale Shqiptare). Themeluesi i Kishës sonë është Jisu Krishti dhe jo ndonjë episkop.     Identiteti i vërtetë i Kishës sonë përcaktohet nga nenet themeltarë 1 dhe 2 të Statutit të saj:     “Neni 1 1. Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë, që ka si themelues dhe Krye të saj Zotin dhe Perëndinë tonë Jisu Krishtin, është institucion hyjnor, si prania dhe shfaqja në vend e Një Kishe të Shenjtë, Katholike dhe Apostolike e bashkuar në mënyrë të pandashme me Patriarkanën Ekumenike, me të gjitha Kishat simotra Autoqefale dhe ruan të paluajtshme burimet e besimit, d.m.th. Shkrimin e Shenjtë dhe Traditën e Shenjtë, si dhe Kanonet e Shenjta apostolike dhe sinodike.     2. Titulli i saj zyrtar është Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë.     Neni 2 1. Anëtarë të Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë janë të gjithë të pagëzuarit në Kishën Orthodhokse dhe janë banorë të Shqipërisë, pa dallim origjine”.     Ky identitet njihet zyrtarisht nga Shteti Shqiptar me ligjin nr. 10057 të datës 22.01.2009 dhe është regjistruar zyrtarisht nga Gjykata kompetente e Rrethit Gjyqësor të Tiranës (nr. vendimi 2498 të datës 19.03.2009).     Çdo përpjekje e ndryshimit dhe e shtrembërimit të emrit të saktë të Kishës sonë dhe e identitetit të saj nga qarqe të ndryshme të çfarëdo lloji, përbën fyerje të së vërtetës dhe kundër Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë.     Përfundimisht, shkrime të tilla si ai që u botua në gazetën tuaj, minojnë harmoninë dhe bashkekzistencën fetare, me të cilën mburret vendi ynë. Tiranë 26.03.2015 Nga Kryesekretaria e Sinodit të Shenjtë

Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας Διαμαρτυρία Προς την Εφημερίδα «Τέλεγραφ» Στην εφημερίδας σας στις 24 Μαρτίου 2015, δημοσιεύθηκε μια ιστορία σιχαμερή και σίγουρα εφευρεμένη γεμάτη από φαντασιώσεις και άρρωστη με το τίτλο: «Οι ιερείς του Γιαννουλάτου βγάζουν έξω από την Εκκλησία τον Φαν Νόλι», μέσω της οποίας παραπληροφορείτε η κοινή γνώμη. Διαμαρτυρόμαστε έντονα εναντίων αυτού του προσβλητικού άρθρου για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η ονομασία της Εκκλησίας μας , από τις αρχές του 20-του αιώνα είναι Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας (όχι Αλβανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία).  Ιδρυτής της Εκκλησίας μας είναι ο Ιησούς Χριστός και όχι κάποιος επίσκοπος. Η αληθινή ταυτότητα της Εκκλησίας μας καθορίζεται από τα βασικά άρθρα 1 και 2 του Καταστατικού της: Άρθρο 1. 1 Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας έχει ως ιδρυτή της και Αρχηγό της τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό, είναι θεϊκό ίδρυμα, ως παρουσία και εμφάνιση στην χώρα της Μίας Αγίας , Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας  με αδιαχώριστο τρόπο με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με όλες τις αδερφές Αυτοκέφαλες Εκκλησίας και διατηρεί απαράλλακτη τις πηγές της πίστεως δηλαδή την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση όπως και τους αποστολικούς και συνοδικούς Ιερούς Κανόνες . 2. Η επίσημη ονομασία της είναι Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας. Άρθρο 2. 1.    Τα μέλη της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας είναι όλα τα βαπτισμένα μέλη στην Ορθόδοξη Εκκλησίας και είναι κάτοικοι της Αλβανίας, χωρία διακρίσεις εθνικής προέλευσης». Αυτή η ταυτότητα αναγνωρίσετε επίσημα από το Αλβανικό Κράτος με το νόμο αρ. 10057 του 22.01.2009 και  είναι καταχωρημένο επίσημα από το αρμόδιο Δικαστήριο της Δικαστικής Περιφέρειας Τιράνων (αρ απόφασης 2498 ημερομηνία, 19 03 2009). Κάθε προσπάθεια αλλαγής η διαστρέβλωσης της σωστής ονομασίας της Εκκλησίας μας και της ταυτότητας της από διάφορα κυκλώματα αποτελεί προσβολή της αλήθειας και της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησία της Αλβανίας. Τελικά, τέτοια άρθρα όπως και αυτό που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα σας, υποσκάπτουν την θρησκευτική συνύπαρξη και αρμονία στην, για την οποία τόσο καυχιέται η χώρα μας. Τίρανα 26 03 2015 Εκ της Αρχιγραμματείας της Ιεράς Συνόδου

Ακάθιστος Ύμνος , Κήρυγμα Αρχμ. Επιφάνιος Χατζηγιάγκου 27 03 2015

Ερώτηση για άταφους ήρωες του '40 στην Αλβανία - Interpelancë për varrezat e ushtarëve grekë në Korçë

Ερώτηση για άταφους ήρωες του '40 στην Αλβανία Να τεθεί εκ νέου στο αλβανικό κράτος το ζήτημα της δημιουργίας στρατιωτικού κοιμητηρίου στην περιοχή της Κορυτσάς αλλά και να υλοποιηθούν οι αποφάσεις της συμφωνίας του 2009 για ταυτοποίηση και ενταφιασμό των χιλιάδων Ελλήνων που έπεσαν στο αλβανικό μέτωπο την περίοδο 1940-41 ζητούν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας κκ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, Γιώργος Κασαπίδης και Τιμολέων Κοψαχείλης, με ερώτησή τους προς τους υπουργούς Εξωτερικών κ. Νίκο Κοτζιά και Εθνικής Άμυνας κ. Πάνο Καμμένο. Η ερώτηση των βουλευτών της ΝΔ κατατίθεται μετά από την πρόσφατη επίσκεψή τους στην περιοχή της Κορυτσάς, όπου παραβρέθηκαν στις εορταστικές εκδηλώσεις για την εθνική παλιγγενεσία που διοργανώθηκαν από το Ελληνικό Γενικό Προξενείο. Κατά την παραμονή τους στην ιστορική αυτή περιοχή, την οποία η Αλβανία σκανδαλωδώς δεν αναγνωρίζει ως μειονοτική, επισκέφθηκαν και το ναό του Αγίου Ιωάννη του Πέρση, στο Τσιφλίκι, όπου είδαν και τα κενά οστεοφυλάκια τα οποία αναμένουν να δεχθούν τα οστά των εκατοντάδων πεσόντων. Δυστυχώς, όμως, το αλβανικό κράτος δεν δίδει τη συγκατάθεσή του να δημιουργηθεί εκεί στρατιωτικό κοιμητήριο, ενώ και η συμφωνία για την ταυτοποίηση και τον ενταφιασμό των πεσόντων έχει ουσιαστικά μείνει ανενεργή. Οι ερωτώντες βουλευτές επισημαίνουν ότι «μια πράξη ύψιστης ηθικής, όπως είναι ο ενταφιασμός των πεσόντων μαχητών, και η οποία συνάδει με πανάρχαιες και κοινές αρχές και αντιλήψεις ως προς το δέοντα σεβασμό απέναντι στους νεκρούς, μένει ανεκπλήρωτη υποτασσόμενη σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες και σε αναχρονιστικές, εθνικιστικές αγκυλώσεις».  πηγή

Pas vizitës në Shqipëri, tre deputetë të Demokracisë së Re kërkojnë ngritjen e një varreze në Korçë për ushtarët grekë të rënë gjatë luftës së Dytë Botërore Pas një vizite në Korçë, ku morën pjesë në festimet për Rilindjen Kombëtare Greke të organizuara nga Konsullata e shtetit fqinj, tre deputetë grekë nga radhët e Demokracisë së Re të ish-kryeministrit Samaras, i kanë kërkuar Ministrisë së Jashtme greke dhe asaj të Mbrojtjes  të kërkojnë nga pala shqiptare ngritjen e një varreze për ushtarët grekë në rajonin e Korçës; si dhe zbatimin e marrëveshjes së arritur në vitin 2009 për varrosjen e ushtarëve grekë të rënë gjatë luftës së Dytë Botërore në dy varreza, Bularat dhe Këlcyrë. Deputetët thonë se bazuar në një raport të ish-nënkryetarit të parlamentit grek, Georgios Tasulas, ushtarët greke të rënë në frontin shqiptar të luftës italo-greke në vitet 1940-’41 konsiderohen në 7 mijë e 796 persona. Sipas tyre shteti shqiptar nuk bëri asgjë në vitet e komunizmit për të rënët grekë, ndërsa edhe politika shqiptare pas viteve ’90 refuzoi për dy dekada ngritjen e 3 varrezave për ushtarët grekë në territorin shqiptar. Në marrëveshjen e vitit 2009 u ra dakord për ngritjen e dy varrezave dhe ngritja e një komisioni të përbashkët shqiptaro-grek për këtë çështje. Deputetët grekë  ngrejnë shqetësimin se ky komision u mblodh vetëm një herë në 23 Prill të vitit 2012 dhe vendimet e marra prej tij nuk u zbatuan asnjëherë. burimi

Κήρυγμα Αρχιεπισκόπου Αναστασία κάτα τον Ακάθηστο Ύμνο 27 03 2015 - Fjala e Fortlumturise Se Tij Kryepiskopit +Anastas, Mbajtur ne Sherbesen e Himnit Akathist te plote

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός – Περί ιερέων - Shën Llukai i Mjeku i Krimesë – Mbi Klerikët.

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός – Περί ιερέων …Για τους ιερείς πού περιέκοπταν τις ακολουθίες η δεν τις τελούσαν συχνά ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός θύμιζε το χωρίο του Προφήτη Ιερεμία: «Επικατάρατος πας ο ποιών τα έργα Κυρίου αμελώς». Ο ίδιος τελούσε όλες τις ακολουθίες και λειτουργούσε με μεγάλη ευλάβεια και προσοχή, δίχως βιασύνες, περικοπές, συντομεύσεις. Συμβούλευε τους ιερείς με συνεχείς εγκυκλίους να τελούν καθημερινά τις ακολουθίες και να προσεύχονται υπέρ του ποιμνίου τους: «Έχουμε ναούς πού είναι όλη την εβδομάδα κλειστοί, εκτός από την Κυριακή. Δεν πρέπει η Εκκλησία να είναι ανοιχτή κάδε πρωΐ και να χτυπάει η καμπάνα καλώντας τους πιστούς, έστω και για λίγο, να μπουν στο ναό πριν πάνε στην δουλειά τους; Αν ξέρει ο πιστός ότι κάδε πρωΐ η Εκκλησία είναι ανοιχτή, η ότι ο ιερέας διαβάζει όρθρο, τις ώρες κ.λπ. , η χάρη του Θεού θα μιλήσει στον αδύνατο χριστιανό και θα τον προσελκύσει στο ναό, οπού θα δει ότι ο ιερέας του προσεύχεται γι’ αυτόν… Παρακαλώ τους ιερείς να τηρούν αυτήν την παράκληση μου. Δεν είναι δύσκολο, ακόμη και όταν είναι ολομόναχος ο ιερέας, χωρίς ψάλτη, να διαβάζει τις ακολουθίες. Θα είναι μεγάλη η ευλογία του Θεού γι’ αυτόν τον κληρικό, πού θυμάται ότι τον έβαλε ο Θεός να προσεύχεται για το λαό… Εάν είναι χλιαρή η πίστη και η ψυχή του ιερέα πώς μπορεί αυτός να ανάψει το φως της πίστης στις ψυχές πού χάνονται, μη γνωρίζοντας τον Θεό στις ψυχές των ανθρώπων πού ο Θεός του έδωσε να ποιμάνει και να προσεύχεται γι’ αυτούς… Ένας ιερέας, πού δεν έχει τη στοιχειώδη επίγνωση της αποστολής του, μπορεί μεν να λύσει ένα πρόβλημα, καλύπτοντας κάποιο εφημεριακό κενό, όμως θα δημιουργήσει πολύ περισσότερα και σοβαρότερα προβλήματα… Εσείς οι Ιερείς έχετε αυτό το σκοπό στη ζωή σας, να θρέψετε το λαό του Θεού. Ή μήπως βλέπετε την ιεροσύνη σας σαν μέσο για να μπορείτε να τρώτε; Μήπως βλέπετε την διακονία σας σαν μια απλή εργασία, σαν ένα βιοποριστικό επάγγελμα; Να ξέρετε ότι τέτοιους ιερείς ο λαός τους καταλαβαίνει εύκολα… Πολλά ήταν τα χτυπήματα πού δέχθηκε η Εκκλησία όλα αυτά τα χρόνια, πολλές οι πληγές, μεγάλες οι καταστροφές. Φυσικά, όλα αυτά τα επέτρεψε ο Θεός, για να μας συνετίσει, γιατί φταίμε και εμείς οι ίδιοι. Χρειάζεται να μετανοήσουμε…Όλα αυτά πού περάσαμε δεν μας έγιναν μαδήματα, δεν μας δίδαξαν τίποτα. Και συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, ακόμη και χειρότερα από πριν. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι απογοητεύονται, απομακρύνονται από την Εκκλησία και πέφτουν στα δίχτυα των αιρέσεων, με αποτέλεσμα να χάνουν την ψυχή τους». Προέτρεπε τους ιερείς πάντοτε να κηρύττουν το λόγο του Θεού, έστω κι αν υπολείπονται σε θεολογική μόρφωση: «Αν ο ιερέας ζητεί τη χάρη του Θεού, αν ο νους και ή καρδιά του ιερέα χορτάσει με τα λόγια του Θεού, τότε το στόμα του θα μιλά από καρδίας. Το Άγιο Πνεύμα πού κατοικεί στην καρδιά του ιερέα, αυτό θα κηρύττει με το ταπεινό στόμα του ιερέα… Στην Αγία Γραφή είναι τόσα πολλά τα θέματα για τα κηρύγματα πού εύκολα μπορεί κανείς να τα βρει αν διαβάζει…Να θυμόσαστε, αδελφοί, και τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, ο όποιος κάδε εβδομάδα διάβαζε ολόκληρη την Καινή Διαθήκη… Εάν δεν μπορείς να κηρύξεις με τον λόγο, κήρυξε με αλλά πράγματα. Να ευωδιάζεις μπροστά στους ανθρώπους με τη ζωή σου, την προσωπικότητα σου, με την αγάπη σου προς τον Χριστό, με το πνεύμα της χριστιανικής αγάπης, καθαρότητας και βαθιάς πίστης. Αν δεν έχεις εσύ αύτη την ευωδία, ούτε το χάρισμα του λόγου, τότε δεν θα είσαι ποιμήν, θα είσαι μισθωτός. Και τότε τί θα απολογηθείς στο φοβερό κριτήριο του Χρίστου; Η καρδιά του ιερέα είναι μια ειδική καρδιά, η οποία πάντοτε πρέπει να λάμπει από την πίστη στον Ιησού Χριστό. Η καρδιά του ιερέα πρέπει να είναι φωτιά, να λάμπει από το φως του Ευαγγελίου, να λάμπει από την αγάπη προς τον Σταυρό του Ιησού Χρίστου». πηγή: αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνοπούλου, Εκδόσεις Ακρίτας

Shën Llukai i Mjeku i Krimesë – Mbi Klerikët. .... Për klerikët që shkurtonin shërbesat ose nuk i kryenin shpesh Shën Llukai i Krimesë, Mjeku ju kujtonte vargun e Profitit Jeremia: “I Stërmallkuar kushdo që kryen veprat e Zotit pa kujdes”. Ai vetë kryente të gjitha ceremonitë dhe meshonte me një respekt dhe kujdes të madh, pa u nxituar, pa zvogëluar apo shkurtuar. Këshillonte klerikët me qarkore të vazhdueshme  që të kryejnë çdo ditë shërbesat dhe të luten për kopenë e tyre shpirtërore: “Kemi tempuj që janë gjatë gjithë javës mbyllur, përveç të Djelës. Nuk duhet Kisha të jetë e hapur çdo mëngjes dhe të godasë kambana duke thirrur besimtarët, qoftë dhe për pak, që të hyjnë në kishë para se të ikin në punët e tyre. Nëse besimtari e di që çdo mëngjes Kisha është e hapur, se prifti po lexon mëngjesoren, orët etj, hiri i Zotit do të flasë tek i krishteri i dobët dhe do ta tërheqë në tempull, ku do të shohë se prifti po lutet për të.... Ju lutem klerikëve të mbajnë këtë lutjen time. Nuk është e vështirë, akoma dhe kur është vetë prifti, pa psalt, të lexojë shërbesat. Do të jetë i madh bekimi i Zotit për atë klerik që kujton se Zoti e vendosi që të lutet për popullin... Nëse është i vakët besimi dhe shpirti i priftit si mundet ai që të ndezë dritën e besimit në shpirtrat që humbasin duke mos njohur Zotin në shpirtrat e njerëzve që Zoti i dha për të kujdeset dhe të lutet për ta... Një klerik që nuk ka as njohjen elementare të misionit të tij, mund të zgjidhë një problem, duke mbuluar një boshllëk famulltar, por do të krijojë probleme shumë më tepër e më serioze.... Ju klerikët keni këtë qëllim në jetën tuaj, që të ushqeni popullin e Zotit. Apo mos ndoshta e shikoni priftërinë tuaj si një mjetë që të mund të hani? Mos e shikoni dhiakoninë tuaj si një punë të thjeshtë, si një profesion për të jetuar? Ta dini që të tillë priftërinj populli i kupton shpejt.. Të shumta ishin goditjet që mori Kisha gjithë këto vite,  të shumta plagët, shkatërrimet e mëdha. Natyrisht, të gjitha këto i lejoi Zoti, që të na sjellë në vete, sepse e kemi vetë ne fajin. Na duhet pendimi... Të gjitha këto që kaluam nuk na u bënë mësim, nuk na mësuan asgjë. Vazhdojmë që të përsërisim të njejtat gabime, akoma dhe më keq se më parë. Për këtë dhe njerëzit zhgënjehen, largohen nga Kisha dhe bien në rrjetat e sekteve, me rezulat të humbasin shpirtin e tyre”. I këshillonte klerikët që të predikojnë fjalën e Perëndisë, qoftë dhe sikur t’iu mugojë edukimi teologjik: “Nëse kleriku kërkon hirin e Zotit, nëse mendja dhe zemra e klerikut ngopet me fjalët e Zotit, atëhere goja e tij do të flasë nga zemra . Shpirti i Shenjtë  që banon në zemrën e priftit, ai do të predikojë me gojën e përulur të priftit. Në Shkrimin e Shenjtë janë kaq të shumta çështjet për predikim sa me lehtësi dikush mund të gjejë nëse i lexon.... Të mbani mend vëllezër , dhe Shën Serafimin e Sarovit i cili çdo javë lexonte të gjithë Dhjatën e Re...... Nëse nuk mundesh të predikosh me fjalë, prediko me gjëra të tjera. Të mbash erë të mirë para njerëzve me jetën tënde, personalitetin tënd, me dashurinë tënde për Krishtin, me frymën e dashurisë së krishterë, besimin e pastër dhe të thellë. Nëse nuk e ke këtë aromë, as hirin e fjalës, atëhere nuk do të jesh bari, por rrogëtar. Dhe atëhere çfarë fjale do të japësh para gjykatores së tmerrshme të Krishtit. Zemra e priftit është një zemër e veçantë, e cila gjithmonë duhet të ndriçojë nga besimi në Jesu Krishti. Zemra e klerikut duhet të jetë zjarr, të ndriçojë nga drita e Ungjillit, të ndriçojë nga dashuria për Kryqin e Jesu Krishtit. Burimi. Arkimandrit Nektar Antonopoulo, Botimet Akritas. Përktheu: Një shërbëtor i Zotit .

Ομπάμα: «Σήμερα γιορτάζουμε το ελληνικό πνεύμα που ενέπνευσε τα δύο μεγάλα έθνη μας» - Obama: “Sot festojmë shpirtin helen që frymëzoi të dy kombet tona të mëdha”.

Ομπάμα: «Σήμερα γιορτάζουμε το ελληνικό πνεύμα που ενέπνευσε τα δύο μεγάλα έθνη μας» Θερμό μήνυμα στήριξης στην Ελλάδα στέλνει ο αμερικανός πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, με την ευκαιρία της 25ης Μαρτίου, τονίζοντας ότι «σήμερα, καθώς η Ελλάδα εργάζεται να τεθούν οι βάσεις για μακροπρόθεσμη ευημερία, το έθνος μας συνεχίζει να υποστηρίζει τη φίλη και σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ και να βοηθήσει τον ελληνικό λαό να φτάσει σ' ένα μέλλον που τόσοι πολλοί αναζητούν: ένα μέλλον όπου όλοι, γυναίκες και άνδρες, είναι ελεύθεροι να ακολουθήσουν τα όνειρά τους». Στην καθιερωμένη ετήσια διακήρυξή του για την εθνική επέτειο του Ελληνισμού, ο πρόεδρος Ομπάμα εξάρει τις «σταθερές σχέσεις» μεταξύ των δυο χωρών, υπογραμμίζοντας ότι «ως Αμερικανοί και Έλληνες είμαστε κληρονόμοι μιας μακράς κληρονομιάς σκληρών αγώνων για ελευθερία και δικαιοσύνη -αξίες που οφείλουμε όχι μόνο να διαφυλάξουμε, αλλά να εκσυγχρονίσουμε και να ανανεώσουμε στη δική μας εποχή». Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της φετινής διακήρυξης του αμερικανού προέδρου: «Από την αυγή του Έθνους μας, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ελλάδα μοιράζονται ένα δεσμό που σφυρηλατήθηκε μέσα από κοινό αγώνα και βαθιά ριζωμένο σε αμοιβαίες πεποιθήσεις. Οι ελληνικές αρχές καθοδήγησαν τους ιδρυτές (του έθνους) μας που ανακήρυξαν την Αμερικανική Ανεξαρτησία και σχεδόν μισό αιώνα μετά, οι έλληνες επαναστάτες πάλεψαν για να αποτινάξουν το ζυγό μιας αυτοκρατορίας, ανανέωσαν το δόγμα που ενώνει τους ελεύθερους ανθρώπους παντού: ότι οι απλοί πολίτες μπορούν να κυβερνούνται μόνοι τους. Σήμερα, γιορτάζουμε το ελληνικό πνεύμα που ενέπνευσε τα δύο μεγάλα έθνη μας, που τα χωρίζει ένας ωκεανός, αλλά συνδέονται με ένα κοινό πεπρωμένο, γραμμένο όχι για εμάς, αλλά από εμάς. Ήταν το δημοκρατικό παράδειγμα της αρχαίας Ελλάδας από το οποίο η γενιά ιδρυτών της Αμερικής άντλησε δύναμη. Στις πρώτες μέρες του έθνους μας, αναζητήσαμε σοφία από την ελληνική ιστορία και φιλοσοφία και βρήκαμε ελπίδα μέσα από τις σελίδες των διαχρονικών ελληνικών κειμένων. Λαμβάνοντας υπόψη τα διδάγματα της ελληνικής ιστορίας, θαρραλέοι πατριώτες ανέλαβαν ένα τολμηρό εγχείρημα, εξασφαλίζοντας τις ευλογίες της ελευθερίας και θέτοντας τα θεμέλια της προόδου, για περισσότερο από δύο αιώνες. Αλλά, ακόμα και στο λίκνο της δημοκρατίας, η υπόσχεση της ελευθερίας δεν ήταν προδιαγεγραμμένη. Περισσότερα από 2.000 χρόνια μετά, οι αξίες της αυτοδιάθεσης βρήκαν πρώτους εκφραστές μια μικρή ομάδα των ελληνικών πόλεων-κρατών, οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν κατά της τυραννίας και θυσιάστηκαν για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην πατρίδα της. Συνάντησαν βάναυση ταλαιπωρία, με άθραυστο χαρακτήρα, αντλώντας έμπνευση από την επανάσταση της Αμερικής και ποτέ δεν έχασαν την πίστη στα ιδανικά που πάντα η Ελλάδα αντιπροσώπευε.  Ως Αμερικανοί και Έλληνες είμαστε κληρονόμοι μιας μακράς κληρονομιάς σκληρών αγώνων για ελευθερία και δικαιοσύνη - αξίες που οφείλουμε όχι μόνο να διαφυλάξουμε, αλλά να εκσυγχρονίσουμε και να ανανεώσουμε στη δική μας εποχή. Γενιές Ελληνοαμερικανών έχουν εμπλουτίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και ενίσχυσαν τις κοινότητές μας. Η κληρονομιά και ο ζωντανός πολιτισμός τους αντικατοπτρίζονται στην ιστορία των επιτευγμάτων και του διαρκούς αγώνα μας. Οι φωνές τους ανήκουν στη χορωδία των πολιτών που έχουν οδηγήσει τη χώρα αυτή απαρέγκλιτα προς τα εμπρός. Σήμερα, καθώς η Ελλάδα εργάζεται να τεθούν οι βάσεις για μακροπρόθεσμη ευημερία, το έθνος μας συνεχίζει να υποστηρίζει τη φίλη και σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ και να βοηθήσει τον Ελληνικό λαό να φτάσει σ' ένα μέλλον που τόσοι πολλοί αναζητούν: ένα μέλλον όπου όλοι, γυναίκες και άνδρες, είναι ελεύθεροι να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους και να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους. Μαζί, θα συνεχίσουμε το ενάρετο έργο για την τελειοποίηση των δύο εθνών μας. Στην 194η επέτειο της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, ας γιορτάσουμε τις σταθερές σχέσεις μεταξύ των λαών μας και ας σταθούμε στο πλευρό όλων εκείνων στον κόσμο, οι οποίοι λαχταρούν για ελευθερία και για ευκαιρία να συμμετάσχουν στο ευγενές έργο της οικοδόμησης της δημοκρατίας. Τώρα, λοιπόν, εγώ, ο Μπαράκ Ομπάμα, πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, δυνάμει της εξουσίας που έχει ανατεθεί σε μένα από το Σύνταγμα και τους νόμους των Ηνωμένων Πολιτειών, με το παρόν έγγραφο ανακηρύσσω την 25η Μαρτίου 2015 ως Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας: Εθνική Ημέρα Εορτασμού της Ελληνικής και της Αμερικανικής Δημοκρατίας. Καλώ τον λαό των Ηνωμένων Πολιτειών να τιμήσει την ημέρα αυτή με κατάλληλες τελετές και δραστηριότητες».

Obama: “Sot festojmë shpirtin helen që frymëzoi të dy kombet tona të mëdha”. Një mesazh të ngrohtë mbështetjeje për Greqinë dërgon presidenti Amerikan Barak Obama, me rastin e 25 Marsit, duke theksuar” sot, pasi Greqia punon që të vendosen bazat e një mirqënie të afatgjatë, kombi ynë vazhdon që të mbështetë mikun dhe aleatin në NATO dhe të ndihmojë popullin helen që të arrijë në një të ardhme që kaq shumë kërkojnë: një të ardhme që të gjithë gra dhe burra, janë të lirë të ndjekin ëndërrat e tyre”. Në deklaratën e zakonshme vjetore për festën kombëtare të Helenizmit, presidenti Obama lavdëron “marrdhëniet e stabilizuara” ndërmjet dy vendeve, duke nënvizuar se “ si Amerikanë dhe Grekë jemi trashëgimtarë të një trashëgimie të gjatë betejash të forta për lirinë dhe drejtësinë- vlera që kemi si detyrim jo vetëm që të mbrojmë, por dhe ti modernizojmë dhe rinovojmë në kohën tonë”. Lexoni më poshtë tekstin e plotë: “Që prej lindjes të Kombit tonë, Shtetet e Bashkuara dhe Greqia ndajnë një lidhje që u kalit nëpërmjet betejës së përbashkët  dhe e rrënjosur thellë në bindje të ndërsjellta. Principet helene udhëzuan themeluesit ( e kombit) tonë që shpallën Pavarësinë Amerikane dhe pothuajse gjysmë shekulli më pas, kryengritësit helenë luftuan që të largojnë zgjedhën e një perandorie, rinovuan dogmën që bashkon njerëzit e lirë kudo: se qytetarët e thjeshtë mund të vetëqeverisen. Sot, festojmë frymën helene që frymëzoi të dyja kombet tona, që i ndan një oqean, por lidhen me një fat të përbashkët, të shkruar jo për ne, por prej nesh. Ishte shembulli demokratik i Greqisë së Lashtë nga i cili brezi i themeluesve të Amerikës mori  forcë. Në ditët e para të kombit tonë, kërkuam mençuri nga historia dhe filozofia helene dhe gjetëm shpresë nëpërmjet faqeve të teksteve diakronike helene. Duke marrë parasysh mësimet e historisë helene, patriotët e guximshëm morën një iniciativë kurajoze, duke siguruar bekimet e lirisë dhe duke vendosur themelet e përparimit për më tepër se dy shekuj. Por, akoma dhe në fenerin e demokracisë, premtimi i lirisë nuk ishte i parashkruar.  Më tepër se 2000 vjet më pas vlerat e vetëqeverisjes gjetën si shprehës së parë një grup të vogël të qyteteve shtete , Helenët kryengritën  kundër tiranisë dhe u sakrifikuan për rivendosjen e demokracisë në vendin e saj. U përballën me mundim torturues, me karakter të padërmueshëm, duke konsumuar frymëzim nga kryengritja e Amerikës dhe kurrë nuk humbën besimin dhe idealet që gjithmonë Greqia përfaqësonte. Si Amerikanë dhe Grekë jemi trashëgimtarë të një trashëgimie të betejave të egëra për liri dhe drejtësi – vlera që kemi detyrim jo vetëm që ti mbrojmë, por dhe ti modernizojmë dhe rinovojmë në kohën tonë. Breza grekoamerikanësh kanë pasuruar Shtetet e Bashkuara dhe përforëcuan komunitetet tona. Trashëgimia dhe kultura e gjallë e tyre reflektohen në historinë e arritjve të betejës sonë të vazhdueshme.  Zërat e tyre i përkasin korrit të qytetarëve që kanë udhëzuar këtë vend në mënyrë të padevijueshme, përpara. Sot pasi Greqia punon për tu vendosur bazat e një mirqënieje afatgjatë, kombi ynë vazhdon që të mbështetë fisin dha aleatin tonë në NATO si dhe të ndihmojë popullin Helen që të arrijë në një të ardhme që kaq shumë e kërkojnë: një të ardhme ku të gjithë gra dhe burra, janë të lirë që të ndjekin ëndërrat e tyre, që të shfrytëzojnë mundësitë e tyre që të sigurojnë një të ardhme më të mirë për fëmijët e tyre. Bashkë do të vazhdojmë rrugën tonë të virtytëshme për përsosmërinë e dy kombeve tona. Në përvjetorin e 194-ët të Pavarësisë Greke, le të festojmë marrdhëniet  stabël ndërmjet dy popujve tanë dhe le të qëndrojmë në anën e të gjithëve atyre në botë, të cilët mezi presin lirnë dhe për mundësinë që të marrin pjesë në veprën e respektuar të ndërtimit të demokracisë. Tani pra, unë, Barak Obama, president i USA, me forcën e pushteti që më është ngarkuar nga Kushtetuta dhe ligjet e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, me dokumentin e mëposhtëm e shpall 25 Marsin si Ditën e Pavarësisë Greke. Ditë festimi të Demokracisë Greke dhe Amerikane. Thërres popullin e USA ta nderojmë me festime dhe ceremoni të përshtatëshme”.

Ποιον ενοχλεί ο πίνακας «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα»;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων

Στο πρωθυπουργικό γραφείο άλλαξε η διακόσμηση. Ο κ. Τσίπρας αποκαθήλωσε τον πίνακα του Θεοδώρου Βρυζάκη « Η Ελλάς Ευγνωμονούσα» και έβαλε στη θέση του έναν πίνακα αφηρημένης τέχνης. Επειδή το γραφείο του εκάστοτε Πρωθυπουργού το επισκέπτονται πολλοί ξένοι επισκέπτες και επειδή οι συμβολισμοί και η σημειολογία εκφράζουν τις βαθύτερες απόψεις του Πρωθυπουργού καλό είναι να αναρωτηθούμε δημοσίως: Γιατί αυτή η αλλαγή; Τί συμβολίζει, τί εξυπηρετεί;

Ο πίνακας του Βρυζάκη φιλοτεχνήθηκε το 1858 και ανήκει στην Εθνική Πινακοθήκη. Από το 1982, επί Ανδρέα Παπανδρέου, κοσμούσε το γραφείο του Πρωθυπουργού και μάλιστα βρισκόταν πίσω από την πολυθρόνα του εκάστοτε Προέδρου της Κυβερνήσεως. Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ο πρώτος που τον απομάκρυνε. Ο Αντώνης Σαμαράς προς τιμήν του τον επανέφρε. Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύεται αγνώμων προς τους αγωνιστές του 1821 και μιμείται τον Γ. Α. Παπαπανδρέου. Άλλωστε δεν είναι το μόνο σημείο, στο οποίο τον μιμείται. Δεκάδες συνεργάτες του μνημονιακού Γ.Α.Π. κατέχουν σήμερα θέσεις υπουργών και συμβούλων της κυβερνήσεως, η οποία υποτίθεται ότι θα μας βγάλει από το μνημόνιο!

Ο πίνακας, λοιπόν, απομακρύνθηκε και αντικαταστάθηκε από κάτι εξωτικό και ακατανόητο, χωρίς καμμία αναφορά στην Ιστορία μας, στη φύση μας, στην παράδοσή μας. Ο κ. Τσίπρας δείχνει με τη νέα επιλογή του ότι δεν είναι υπερήφανος για το 1821, για τους αγωνιστές της Πίστεως και της Πατρίδος, γενικά για το παρελθόν μας. Μάλλον ονειρεύεται ένα μέλλον συγκεχυμένο σαν τον νέο πίνακα που επέλεξε. Η Ελλάς δια του Πρωθυπουργού της δεν ευγνωμονεί πλέον τα τέκνα της που θυσιάσθηκαν για την Ελευθερία.

Ο Θεόδωρος Βρυζάκης έγινε γνωστός από αυτόν τον πίνακα και από την περίφημη αναπαράσταση της Εξόδου του Μεσολογγίου. «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα» παρουσιάζει την Ελλάδα σαν μία γυναίκα με αρχαίο μανδύα, στεφανωμένη και ευγνωμονούσα διάφορες αγωνιστικές μορφές, οι οποίες τής χάρισαν την Ελευθερία. Ο πίνακας παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές της Επαναστάσεως, αλλά και τους πρωτομάρτυρες, όπως ο Ρήγας Βελεστινλής, οι οποίοι άνοιξαν τον δρόμο και έσπειραν τον σπόρο. Είναι απαραίτητο κατά την άποψή μου να υπάρχει αυτός ο πίνακας στο Πρωθυπουργικό γραφείο για να καταδεικνύει ότι η σημερινή Ελλάς οφείλει την ύπαρξη και την Ανεξαρτησία της στο 1821, σε όσους το προετοίμασαν και σε όσους το υλοποίησαν. Η απόρριψη του πίνακα αυτομάτως σημαίνει και απόρριψη του 1821. Σημαίνει την απόρριψη των ιδανικών και των αξιών που οδήγησαν στο 1821. Η απομάκρυνση του πίνακα και η αντικατάστασή του με έργο άσχετο προς την ελληνική ιστορία υποδηλώνει συνειδητή προσπάθεια των κυβερνώντων να αποκόψουν το παρόν από το παρελθόν, να απομακρύνουν τον λαό μας από τα ελληνορθόδοξα ιδεώδη του 1821.

Φαίνεται ότι η ηγεσία της κυβερνήσεως ενοχλείται από το 1821, επειδή δεν ήταν ταξική εξέγερση. Ήταν πανελλήνιος και παλλαϊκός αγώνας για τον Χριστό και την Ελλάδα. Ήταν μία μάχη Χριστιανών κατά αλλοθρήσκων, Ελλήνων κατά Οθωμανών, καταπιεεσμένων κατά κατακτητών. Όσοι ενοχλούνται από τον πίνακα προφανώς δεν θέλουν να βλέπει ο ξένος επισκέπτης τον Ρωγών Ιωσήφ, τον Επίσκοπο – ήρωα του Μεσολογγίου, ο οποίος εκφράζει στον πίνακα τη συμμετοχή των ματωμένων ράσων. Δεν θέλουν να παρουσιάζεται η Ελλάς ως αρχαία ελληνίδα ώστε να μην προβάλλεται η συνέχεια του Ελληνισμού. Δεν θέλουν να προβάλλεται ο Ρήγας, ο οποίος με τη Χάρτα του θεμελίωσε τη Μεγάλη Ιδέα.

Οι αγώνες της Εκκλησίας μας, η πίστη στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού και οι αξίες των Αγωνιστών ενοχλούν. Η αριστερή διακυβέρνηση στη θέση τους βάζει την ασάφεια της σύγχρονης τέχνης. Ο Πρωθυπουργός κλείνει το 1821 στην αποθήκη. Ελπίζω να επανορθώσει το λάθος του!

Κ.Χ. 7.3.2015

http://www.antibaro.gr/article/12364

Οι συνοριακές γραμμές μεταξύ κρατών λένε πολλά για τις σχέσεις τους (photos)- Vijat kufitare ndërmjet shteteve na tregojnë shumë për marrdhëniet e tyre (fotografi)!

Ολλανδία - Βέλγιο - Hollandë - Belgjikë

Ισπανία - Μαρόκο/ Spanjë - Marok

Ισπανικό και Βρετανικό Γιβραλτάρ/ Gjilbrartari Spanjoll dhe Britanik

Αργεντινή - Βραζιλία/ Argjentinë - Brazil

Σλοβακία - Πολωνία/ Sllovaki-Poloni

Ισπανία - Πορτογαλία/ Spanjë-Portugali

Ινδία - Πακιστάν/ Indi - Pakistan

Γερμανία - Πολωνία - Τσεχία/ Gjermani - Poloni- Çeki

Παραγουάη - Αργεντινή - Βραζιλία / Paraguai - Argjentinë- Brazil

ΗΠΑ - Μεξικό/ Amerikë - Meksikë

ΜΗΝΥΜΑ κ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΠΟΔΗΜΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

ΜΗΝΥΜΑ κ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΠΟΔΗΜΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25^ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

Αγαπητοί συμπατριώτες, Ελληνίδες και Έλληνες της διασποράς,

Ο Αγώνας του 1821 είναι η συνισταμένη εθνικής συνεννόησης και σύμπνοιας του Ελληνισμού της διασποράς και του Ελληνισμού της υπόδουλης Πατρίδας. Αυτή η συνέργεια του Ελληνισμού της Ελλάδας και του εξωτερικού συνεχίστηκε, σε όλη την πορεία του ελληνικού κράτους μέχρι και σήμερα.

Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου, μίας ημέρας – ορόσημου για το ελληνικό έθνος, αποτελεί ευκαιρία αναβίωσης της ιστορικής μνήμης και αφορμή θεώρησης της θέσης της πατρίδας μας στο Ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον.

Η Ελλάδα είναι ένα κράτος κυρίαρχο. Συνιστά υποχρέωση της Ελλάδας, τόσο απέναντι στην ιστορίας της, όσο και απέναντι στον λαό της, η άσκηση εξωτερικής πολιτικής, με πρωταρχικό μέλημά της την εξασφάλιση των δικαιωμάτων της και την ευημερία του λαού της, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στους διεθνείς οργανισμούς, στις πολυμερείς διαπραγματεύσεις.

Η Ελλάδα, διαχρονικά αλλά ακόμα περισσότερο υπό τις παρούσες συγκυρίες, αποτελεί μοναδικό φάρο σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή, και αυτό είναι κάτι που οφείλουν να αντιληφθούν οι σύμμαχοί μας και εταίροι μας.

Η εξωτερική μας πολιτική, στην δύσκολη αυτή εποχή της φτωχοποίησης μεγάλου μέρους των συμπατριωτών μας και της υπέρμετρης αύξησης του δημόσιου χρέους της χώρας, πρέπει να είναι μία εξωτερική πολιτική ενεργητική, πολυδιάστατη και δραστήρια που να υψώνει γέφυρες και να ανοίγει διαύλους επικοινωνίας και συνεργασία με τον υπόλοιπο κόσμο.

Σε αυτό το πλαίσιο, η παρουσία του απόδημου Ελληνισμού μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα σημαντική. Ο απόδημος Ελληνισμό αλλάζει τις διαστάσεις της χώρας μας, ο οικουμενικός Ελληνισμός είναι μία πραγματική διεθνής δύναμη. Σε αυτή την εθνική προσπάθεια που έχουμε αναλάβει, ο Απόδημος Ελληνισμός, όπως έχει επανειλημμένα αποδείξει στο παρελθόν, μπορεί να διαδραματίσει ουσιαστικό και καθοριστικό ρόλο.

Με τις σκέψεις αυτές σας καλώ να ενώσουμε τις δυνάμεις μας στο διαρκή αγώνα για μία Ελλάδα κυρίαρχη, ελεύθερη, αξιοπρεπή και κοινωνικά δίκαιη.

Τραγούδι για το 1821

Άνοιξη στο Άγιο όρος… (ΒΙΝΤΕΟ) - Pranverë në Malin e Shenjtë (Athos) video!

Ο εκπληκτικός λόγος του Γ.Π της Ελλάδος στην Κορυτσά κ Ιωάννη Πεδιώτη, για την Εθνική εορτή της 25 Μαρτίου!

Αξιότιμοι προσκεκλημένοι, αγαπητές και αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες,

Σ ΄ αυτούς τους καιρούς που ζούμε, με τα οικονομικά προβλήματα και όλα τα άλλα που μας καταδυναστεύουν τα τελευταία χρόνια, είναι ίσως δύσκολο να στρέψουμε το νου πίσω και να γιορτάσουμε Επετείους, σαν κι αυτήν που γιορτάζουμε σήμερα. Η Ελλάδα μας, περνάει, για μια ακόμη φορά στην ιστορία της, μια μεγάλη δοκιμασία, οικονομική μεν, αλλά που μοιάζει πολύ με πόλεμο. Γιατί είναι κάποιοι που λένε -και όχι άδικα- ότι η Πολιτική είναι το όπλο, αλλά η Οικονομία είναι αυτή που πατάει τη σκανδάλη. Βρισκόμαστε σήμερα σε μια κατάσταση όπου, για λόγους τόσο δικής μας ευθύνης, όσον και των εταίρων μας στην ευρωζώνη, ο οικονομικός εφιάλτης κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας. Αυτή η κατάσταση διαρκεί τουλάχιστον πέντε χρόνια τώρα και, ανεξάρτητα από τις επίπονες και επίμονες προσπάθειες της νέας Κυβέρνησης, μάλλον δεν θα τελειώσει ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα.

Όμως, ακριβώς για τα παραπάνω, νομίζω ότι είναι, σήμερα, κατάλληλη ευκαιρία να μεταφερθούμε νοητά στο 1821. Για να κάνουμε μια σύγκριση και να αντλήσουμε ελπίδα για το μέλλον. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του μεγαλείου των απλών ανθρώπων που έζησαν τότε και να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ των θυσιών που έκαναν εκείνοι και των θυσιών που καλούμεθα εμείς, οι απόγονοι και κληρονόμοι να κάνουμε.

Αγαπητοί φίλοι,

Υπάρχει ένα βιβλίο και ένας συγγραφέας που περιγράφει ένα φαινόμενο που ονομάζει «μαύρο κύκνο», εξαιτίας της σπανιότητάς του. Το φαινόμενο αυτό, για να υπάρξει, χρειάζεται τρεις προϋποθέσεις: να είναι εντελώς ακραίο, να δημιουργεί ακραίες συνέπειες και να εξηγείται εκ των υστέρων. Αυτές τις προϋποθέσεις εκπληρώνει η ελληνική Επανάσταση του 1821.

Πρώτα απ’ όλα, το Κράτος που ονομάζεται σήμερα Ελλάδα, τότε δεν ήταν ούτε καν γεωγραφική έννοια, αλλά μια χωρίς ιδιαίτερη σημασία Επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι κάτοικοί του, ραγιάδες, με χίλιες υποχρεώσεις και ελάχιστα δικαιώματα. Ο Τούρκος κυρίαρχος είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου στους και θρησκευτικά κατώτερους, χριστιανούς υποτελείς, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Φτώχεια, πείνα, στα περισσότερα μέρη και στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού. Φυσικά, λέξεις όπως, Δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, Υγεία, Παιδεία, Δικαιοσύνη, απλώς δεν υπήρχαν ως έννοιες. Καμμία δυναμική για Επανάσταση, από πλευράς υλικών δυνατοτήτων και καμμία σοβαρή εκτίμηση ότι, ο πληθυσμός αυτός, θα μπορούσε να απειλήσει την ακεραιότητα της Αυτοκρατορίας. Άλλωστε, τα αρχεία της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μιλούν για μια ακόμη εξέγερση, μικρής σημασίας, η οποία αναμενόταν ότι θα καταπνιγεί σε ελάχιστο χρόνο. Όμως, η Επανάσταση του 1821, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, επικράτησε. Δεν ήταν, βέβαια, η πρώτη. Είχαν προηγηθεί πολλές άλλες. Αυτή όμως ήταν η τελική και αυτή που έφερε το ποθητό αποτέλεσμα. Αιώνες εθνικών πόθων δικαιώθηκαν και το νεοελληνικό Κράτος, επιτέλους ιδρύθηκε. Τα όριά του μικρά, αρκετά όμως για να αποτελέσουν τη βάση για επιβίωση και τη μελλοντική του μεγέθυνση. Και η ακριβής εξήγηση για τα αίτια της επιτυχίας της Επανάστασης, που δεν ήταν μονοσήμαντα, ούτε αυτονόητα, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι συνεχίζει να αποτελεί θέμα συζήτησης.

Αγαπητοί φίλοι,

σ’ αυτή η μικρή αναδρομή, παρέλειψα την περιγραφή των τουρκικών αγριοτήτων και των ασύλληπτων σήμερα τρόπων, από κοινό νού, που χύθηκε ο ποταμός του αίματος στη διάρκεια του εθνικού αγώνα, γιατί νομίζω ότι, πολλές φορές, και σίγουρα στην περίπτωση αυτή, οι λέξεις είναι εντελώς ανεπαρκείς και δεν μπορούν να αναπαραστήσουν με ακρίβεια όλα τα γεγονότα. Αρκούμαι να πω ότι, οι άνθρωποι του 1821, έζησαν καταστάσεις που, σήμερα, εκφεύγουν της κατανόησής μας.

Το ελληνικό Κράτος ιδρύεται λοιπόν, επιτέλους, το 1830. Από τότε, έχουν περάσει ακριβώς 185 χρόνια. 185 χρόνια. Μια ανάσα για την Ιστορία. Μόλις επτά γενιές. Τι κατάφερε σ’ αυτά τα ελάχιστα χρόνια, αυτό το Κράτος και οι άνθρωποι που το υπηρέτησαν;

Μεγεθύνθηκε, περιλαμβάνοντας στους κόλπους του το μεγαλύτερο, αλλά όχι όλο, μέρος των ελληνικών πληθυσμών, ενοποιώντας έτσι, σε μεγάλο βαθμό, τη σύνθεσή του και δίνοντας φυσική και ψυχική ασφάλεια στους κατοίκους του. Δημιούργησε μία πολιτιστική και πολιτισμική νησίδα στην ταραγμένη από τότε βαλκανική Περιοχή. Μη ξεχνάμε ότι την εποχή εκείνη, ήταν η ελληνική Επανάσταση που έδωσε το έναυσμα στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες να ξεσηκωθούν απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, πείθοντας με την επικράτησή της ότι η Αυτοκρατορία μπορούσε να νικηθεί. Η εθνική καταστροφή του 1922, παρά την οδυνηρή απώλεια πατρογονικών εστιών στην Μικρά Ασία, συνέβαλε και αυτή στην περαιτέρω ενοποίηση της Ελλάδας, με την αναγκαστική έλευση ενός εκατομμυρίου προσφύγων. Και στη συνέχεια, η Ελλάδα έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, αποδεικνύοντας την αυτονόητη ευρωπαϊκή της ταυτότητα και ισχυροποιώντας τη διεθνή θέση της. Σήμερα, η χώρα μας διαθέτει υποδομές που δεν διέθετε σε καμμία άλλη περίοδο της Ιστορίας της, εμπεδωμένη εθνική κυριαρχία που, παρά τις κατά καιρούς προκλήσεις, κανείς δεν διανοείται να δοκιμάσει να την αμφισβητήσει στην πράξη, ισχυρή Δημοκρατία και Θεσμούς, ενώ αποτελεί το μόνο ισχυρό και στέρεο προπύργιο της Ευρώπης στα ανατολικά. Κοιτάξτε βόρεια, νότια και ανατολικά της Πατρίδας μας. Θα δείτε καθεστώτα ανελεύθερα και καταπιεστικά, θα δείτε πληθυσμούς που υποφέρουν, όχι με την έννοια που δίνουμε εμείς, αλλά με πολύ σκληρότερο τρόπο, θα δείτε πρόσφυγες, απάτριδες και δυστυχία.

Τι κοινό έχουμε λοιπόν εμείς με τους προγόνους μας του 1821 και τι μας χωρίζει; Το κοινό νομίζω ότι είναι εκείνο το μυστήριο γονίδιο που δημιουργεί τον πόθο για ελευθερία, με κάθε κόστος, με πέσιμο στη φωτιά, αλλά και τον ατομικισμό και, πολλές φορές, την, πέρα από τη λογική, φαντασίωση του εαυτού μας και των δυνατοτήτων μας «εκείνο που με σώζει, εκείνο που με τρώει, είναι που ονειρεύομαι», όπως έχει τραγουδήσει ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Δυστυχώς, έχουμε και ένα άλλο στοιχείο κοινό με τους τότε. Την σχεδόν γονιδιακή ανικανότητα για ενότητα, εκτός από πολεμικές περιόδους και αυτό όχι πάντα και όχι συνεχώς και την ακατανίκητη επιθυμία για αξιώματα. Δεν χρειάζεται παρά, απλή ανάγνωση της Ιστορίας της ελληνικής Επανάστασης, για να διαπιστώσει κανείς τη συγκλονιστική ταυτότητα των χαρακτήρων και τις αντιδράσεις στα γεγονότα, των τότε Ελλήνων, με εμάς, τους σημερινούς.

Και αυτό που μας χωρίζει, είναι ότι, εκείνοι, εύχονταν και έλπιζαν, αλλά δεν είχαν διανοηθεί ότι το Κράτος που δημιούργησαν, θα σημείωνε τόση μεγάλη πρόοδο. Μέσα από τεράστιες δυσκολίες και πισωγυρίσματα, αιματηρούς παγκοσμίους πολέμους και εμφύλιες συρράξεις, είναι αλήθεια. Το γεγονός, όμως, ότι, όχι όλοι, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, έχει ζήσει τις τελευταίες δεκαετίες τόσο απροσδόκητα καλά, μας έχει οδηγήσει στο να θεωρούμε «θυσίες», εντός εισαγωγικών, παραχωρήσεις που θα προκαλούσαν στους προγόνους εκείνους, αν όχι θυμό, τουλάχιστον καγχασμό.

Και μας χωρίζει και κάτι άλλο, βαθύτερο: η μεγάλη άμβλυνση των πολιτισμικών μας αξιών, κατανοητή, ίσως, από την επικράτηση της παγκοσμιοποίησης, αλλά που μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά, αν καταλήξει σε «ουδετεροποίηση» της εθνικής συνείδησης, σε κίνδυνο για την ίδια την υπόσταση του Κράτους. Ιδιαίτερα αν δεν κατανοήσουμε σωστά το, εκτός της Ελλάδος περιβάλλον, τις επιδιώξεις και τον τρόπο σκέψης των άλλων και θεωρήσουμε, απλοϊκά ή με αφέλεια, ότι ταυτίζονται με τη δική μας θεώρηση των πραγμάτων.

Το ιστορικό λοιπόν καθήκον μας, των σημερινών Ελλήνων, όλων των Ελλήνων, ανεξάρτητα αν ζούμε στην Ελλάδα, στην Αλβανία, ή οπουδήποτε αλλού, είναι να διαφυλάξουμε με απόλυτο τρόπο, όσα οι προηγούμενοι κατόρθωσαν, να ξεπεράσουμε με ενότητα, αλληλεγγύη, επιμονή και υπομονή τις μεγάλες δυσχέρειες που προέκυψαν τα τελευταία χρόνια και να μεταβάλλουμε, όσο μπορούμε, στοιχεία του χαρακτήρα και των συμπεριφορών μας, που αντιτίθενται σ’ αυτούς τους στόχους.

Αν αποτύχουμε, η Ιστορία δεν θα μας συγχωρήσει. Αν το κατορθώσουμε, θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο στη γενιά του 1821 και η ύψιστη απόδοση τιμής στην Ελληνική Επανάσταση, στην οποία οφείλουμε κυριολεκτικά τα πάντα. Την ύπαρξή μας ως Κράτους, αλλά και την ίδια την ύπαρξή μας ως ατόμων με ελεύθερη συνείδηση και με τη δυνατότητα να αποφασίζουμε μόνον εμείς για το πώς θέλουμε να ζούμε.

Σας ευχαριστώ.

Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Κορυτσά κ Ιωάννης Πεδιώτης.

Σχόλιο: Εμείς όλοι των ευχαριστούμε για τον πολύ ωραίο και γεμάτο νοήματα λόγο του.