Το ΚΕΑΔ κατεβαίνει μόνο του στις τοπικές εκλογές.(Επιτέλους μακριά από Ράμα και κλεφτοπαρέες) - PBDNJ zyrtarizon daljen e vetme në garën elektorale

Το ΚΕΑΔ Κόμμα Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επισημοποίησε το διαζύγιο της με την Συμμαχία του ΣΚ και ανακοίνωσε την αυτόνομη κάθοδο στις τοπικές εκλογές στις 21 Ιουνίου. Σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου από την έδρα του ΚΕΑΔ, οι υποψήφιοι για τους Δήμους θα καθοριστούν από Εθνικό Συμβούλιο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, στις 25 Απριλίου. Μετά από τις συμβουλευτικές επαφές με πολιτικές δυνάμεις αριστερά και δεξιά, το ΚΕΑΔ ανακοίνωσε πως δεν θα είναι μέρος καμία συμμαχίας. Μια εβδομάδα νωρίτερα, ο αρχηγός του ΚΕΑΔ κ Βαγγέλης Ντούλε εξέφρασε την δυσαρέσκεια του σχετικά με τις συνομιλίες για μια πιθανή συμφωνία στην αριστερή ή δεξιά συμμαχία.

Partia Bashkimi për të Drejtat e Njeriut (PBDNJ) ka zyrtarizuar sot njoftuar daljen e vetme në garën elektorale për zgjedhjet lokale të 21 Qershorit. Sipas një komunikimi për shtyp nga selia e PBDNJ-së, kandidatët për bashkitë do të përcaktohen nga Këshilli Kombëtar i OMONIA-s, më 25 prill. Pas konsultimeve me subjekte politike, të majta e të djatha, PBDNJ njoftoi se nuk do të jetë pjesë e koalicioneve. Një javë më parë, kreu i kësaj partie, Vangjel Dule shprehu pakënaqësi mbi negociatat për një marrëveshje të mundshme me koalicionin e majtë ose të djathtë. / Top Channel

Επικίνδυνα παιχνίδια των Τιράνων για τη «Μεγάλη Αλβανία»

Η επιθετική ρητορική αποσπά τους Αλβανούς από τη φτώχεια και τη διαφθορά

O αλβανός πρωθυπουργός Εντι Ράμα με μέλη της αλβανικής μειονότητας της Σερβίας. Παρά τις «εκσυγχρονιστικές» προεκλογικές διακηρύξεις του, ο Ράμα ακολουθεί την πεπατημένη του λαϊκισμού και του εθνικισμού

«Η ενοποίηση των Αλβανών της Αλβανίας και του Κοσόβου είναι αναπόφευκτη» δήλωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Εντι Ράμα έχοντας στο πλευρό του τον Χασίμ Θάτσι, πρώην πρωθυπουργό και νυν υπουργό Εξωτερικών του Κοσσυφοπεδίου. Το μοναδικό αναπάντητο ερώτημα όσον αφορά τη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας είναι το αν «θα συμβεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως μια φυσική και κατανοητή από όλους διαδικασία ή αν θα πραγματοποιηθεί ως μια αντίδραση στην τύφλωση ή στην οκνηρία της ΕΕ» επισήμανε χαρακτηριστικά ο αλβανός πρωθυπουργός. 

Οι δηλώσεις του Εντι Ράμα πραγματοποιήθηκαν με αφορμή τις συζητήσεις που διεξάγονται για την απελευθέρωση του καθεστώτος βίζας των Κοσοβάρων. Στην περίπτωση που η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση του Κοσόβου και δεν εγκρίνει την απελευθέρωση του καθεστώτος βίζας για τους πολίτες του, τότε δεν αποκλείεται τα σύνορα των Βαλκανίων να χαραχθούν εκ νέου, ήταν το κεκαλυμμένο μήνυμα που έστειλε ο Ράμα στους εταίρους του στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση αντέδρασε άμεσα, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για «απαράδεκτες προκλήσεις» που δεν είναι εναρμονισμένες με την πολιτική συνεργασίας στην περιοχή. Η ιδέα, όμως, για τη δημιουργία μιας Μεγάλης Αλβανίας απασχολεί τους Αλβανούς εδώ και πολλά χρόνια. Δημοσκόπηση της αμερικανικής εταιρείας Gallup που πραγματοποιήθηκε το 2010 είχε αποκαλύψει ότι το 62% των Αλβανών στην Αλβανία, το 81% αυτών στο Κόσοβο και το 52% στην πΓΔΜ τάσσονταν υπέρ της δημιουργίας ενός «μεγάλου αλβανικού» κράτους. Σήμερα, κύριος θιασώτης της ιδέας μιας «Μεγάλης Αλβανίας» φαίνεται πως είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Αλβανίας.

Αλβανικός επεκτατισμός

Για να γίνει, όμως, κατανοητός ο αλβανικός επεκτατισμός πρέπει να ληφθεί υπόψη η πραγματικότητα που βιώνουν οι Αλβανοί, τόσο στην Αλβανία όσο και στο Κόσοβο. Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Eurobserver», η επιθετική ρητορική αναφορικά με το ενδεχόμενο επαναχάραξης των συνόρων στη βαλκανική χερσόνησο και τη δημιουργία μιας Μεγάλης Αλβανίας αποτελεί έναν τρόπο απόσπασης της προσοχής των Αλβανών από τα πολλά προβλήματα, όπως η φτώχεια, η διαφθορά και η κακή διακυβέρνηση, που αντιμετωπίζουν. Το ότι ο επιθετικός επεκτατισμός αποτελεί ένα αποδοτικό αντίδοτο για τη δυσφορία και τη δυσαρέσκεια που επικρατεί στο εσωτερικό μιας χώρας είναι γνωστό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της Σερβίας, όπου οι πολεμικές ιαχές για τη δημιουργία μιας εθνικά καθαρής Μεγάλης Σερβίας άρχισαν να ακούγονται εν μέσω μιας αποτυχημένης διαδικασίας μετάβασης προς τη δημοκρατία και μιας σημαντικής οικονομικής κρίσης. Ανάλογη κατάσταση παρατηρείται σήμερα και στη Ρωσία όπου η στροφή του Πούτιν προς τον επεκτατισμό αποτέλεσε συνέπεια, τουλάχιστον εν μέρει, της συσσωρευμένης δυσφορίας του ρωσικού λαού η οποία εκφράστηκε κατά τη διάρκεια των μαζικών αντικυβερνητικών διαδηλώσεων του 2011.

Στην Αλβανία, το τέλος της κομμουνιστικής δικτατορίας το 1991 και η γενικευμένη αναρχία που ακολούθησε οδήγησαν τη χώρα σε μια μεταβατική διαδικασία, τα αποτελέσματα της οποίας ήταν η δημιουργία αδύναμων κρατικών θεσμών, η ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας και της διαφθοράς, η σύνθεση ανελεύθερων κυβερνήσεων και η διεξαγωγή κάθε άλλο παρά αδιάβλητων εκλογών. Σήμερα, ο μέσος Αλβανός ζει με λιγότερα από 400 ευρώ τον μήνα.

Την ίδια ώρα στο Κόσοβο η ευφορία που ακολούθησε την ανεξαρτησία έχει αρχίσει να εξασθενίζει μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα. Ενας στους τρεις Κοσοβάρους είναι άνεργος ενώ η ανεργία στους νέους ξεπερνά το 50%. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τρεις στους δέκα πολίτες του Κοσόβου ζουν σε συνθήκες φτώχειας.

Η μεγάλη έξοδος

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 25 ετών το ένα τέταρτο των Αλβανών αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του ενώ από τον Αύγουστο του 2014 τουλάχιστον 100 χιλιάδες Κοσοβάροι επέλεξαν επίσης να ξενιτευτούν αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, με τις Αρχές στην Πρίστινα να κάνουν λόγο για συρρίκνωση κατά 7% του πληθυσμού μέσα σε λίγους μήνες.

Κατ' επέκταση, καταλήγει το δημοσίευμα του «Euroobserver», οι δηλώσεις του Εντι Ράμα αναφορικά με την «οκνηρία της ΕΕ» και το ενδεχόμενο της δημιουργίας μιας Μεγάλης Αλβανίας, περισσότερο από ένα μέσο άσκησης πίεσης προς τους ευρωπαίους ηγέτες αποτελούν μια πανικόβλητη αντίδραση ενώπιον της γενικευμένης δυσφορίας των Αλβανών, τόσο στην Αλβανία όσο και στο Κοσόβο. Στην περίπτωση που ικανοποιούνταν το αίτημα του Εντι Ράμα και του Χασίμ Θάτσι για άνοιγμα των ευρωπαϊκών συνόρων, οι μεγάλοι χαμένοι θα ήταν οι ίδιοι καθώς οι περισσότεροι Αλβανοί θα επέλεγαν να ζήσουν εκτός των φανταστικών συνόρων της Μεγάλης Αλβανίας.

http://www.tovima.gr/

Συνεδρίαση Προεδρείου ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑΣ – Τοπικές εκλογές Ιουνίου

Το Σάββατο 18 Απριλίου 2015 συνήλθε στους Αγίους Σαράντα το Γενικό Προεδρείο της Ομόνοιας της ΔΕΕΕΜ «ΟΜΟΝΟΙΑ»

Το θέμα  της συνεδρίασης αφορούσε τις τοπικές εκλογές του Ιουνίου, για τις οποίες αποφασίστηκαν τα ακόλουθα:

 1.  Η σύγκληση του Γενικού Συμβουλίου όπου θα αναδειχθούν οι υποψήφιοι δήμαρχοι να πραγματοποιηθεί το Σάββατο 25 Απριλίου, ώρα 10.00, στους Αγίους Σαράντα

 2.  Οι ενδιαφερόμενοι υποψήφιοι να προσκομίσουν αίτηση, στα κατά τόπους Παραρτήματα ή τη γραμματεία της Ομόνοιας μέχρι το απόγευμα της Πέμπτης 23 Απριλίου 2015. Τα μέλη του Γ.Σ. δεν χρειάζεται να προσκομίσουν αίτηση. 

 3.  Την Παρασκευή 24 Απριλίου, να συνεδριάσουν τα Παραρτήματα για να παρουσιάσουν την επομένη τις προτάσεις τους στο Γ.Σ.

     

 4. Να επικεντρωθούν και ενταθούν οι προσπάθειες στους δήμους Δρόπολης, Φοινίκης, Χιμάρας και Κονίσπολης όπου υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για την εκλογή των υποψηφίων της Ομόνοιας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα παραμελήσουμε τους άλλους δήμους όπου υπάρχει σημαντικό ποσοστό συμπατριωτών μας, όπως στους Αγίους Σαράντα, το Δέλβινο, την Αυλώνα, τη Σελενίτσα, το Αργυρόκαστρο,  την Πρεμετή, την Κορυτσά,τα Τίρανα κ.α. 

Άγιοι Σαράντα 19 Απριλίου 2015 ΄

απέναντι 

ΗΠΑ και Αλβανία υπογράφουν συμφωνία για στρατηγική εταιρική σχέση στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας

Συνάντηση με τον επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Τζον Κέρι είχε, στην Ουάσιγκτον, ο υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας Ντιτμίρ Μπουσάτι.

Όπως αναφέρει το γραφείο του Αλβανού ΥΠΕΞ, ο Τζον Κέρι θεωρεί Αλβανία ως έναν ισχυρό φίλο και συνεργάτη στο ΝΑΤΟ.

Εστιάζοντας τη συζήτηση στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ τόνισε τη σημασία της συνεργασίας σε αυτόν τον τομέα.

"Η Αλβανία συνεργάζεται στενά με τις ΗΠΑ και με τους εταίρους σε μια σειρά από διαφορετικά μέτωπα. Σήμερα, ΗΠΑ και Αλβανία υπογράφουν συμφωνία για στρατηγική εταιρική σχέση στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, την περιφερειακή ασφάλεια, κατά του ISIS και άλλες πρωτοβουλίες. Πέρυσι, στην Ουαλία, είχα την ευκαιρία να συναντήσω τον πρωθυπουργό Έντι Ράμα, με τον οποίο συζητήσαμε για πολλά θέματα και σήμερα συνεχίζουμε αυτή τη συζήτηση" υπογράμμισε ο Αμερικανός υπουργός.

Ο κ. Κέρι δήλωσε ακόμη -μεταξύ άλλων- ότι οι ΗΠΑ υποστηρίζουν την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) το συντομότερο δυνατό.

Εξέφρασε, επίσης, την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι η Αλβανία έχει συμφωνήσει να γίνει ο "οικοδεσπότης" της διάσκεψης για την καταπολέμηση του βίαιου εξτρεμισμού.

Πηγή: www.himara.gr

Eνα ταξίδι στα ενδότερα των μυστικών υπηρεσιών-Botohet libri i ish-kreut të Shërbimit grek të Inteligjencës

Ο 73χρονος σήμερα Παύλος Αποστολίδης, διπλωμάτης καριέρας αλλά και ένας από τους ελάχιστους statesmen αυτής της χώρας είχε τη μεγάλη ευκαιρία αλλά και τη μεγάλη ευθύνη να αναλάβει επικεφαλής της ΕΥΠ σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο μετά το φιάσκο της υπόθεσης Οτζαλάν. Εζησε από μέσα τη σύλληψη των μελών της 17Ν αλλά και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Aυτά, και πολλά άλλα, βρήκαν χώρο στο βιβλίο του για τις μυστικές υπηρεσίες Αναρωτιέμαι πόσοι πραγματικά από τους νεώτερους Κηφισιώτες που τυχαίνει να περνούν σε τακτική βάση από την oδό Οθωνος με τα αρχοντικά μιας άλλης εποχής γνωρίζουν πως κάπου εκεί υπήρξε αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μια βάση εκπαίδευσης των αντικαθεστωτικών Αλβανών. «Το Γραφείο της MI6 στην Αθήνα με επικεφαλής τον Pat Whinney έπαιξε βοηθητικό ρόλο στην επιχείρηση. Στην Κηφισιά (βίλα «Μανέτα» στην οδό Οθωνος) λειτούργησε ως κέντρο των στρατολογουμένων Αλβανών. Στην Κέρκυρα (βίλα «Μπιμπέλη» στα ΒΑ του νησιού) η ΜΙ6 εγκατέστησε σταθμό επικοινωνίας με τις αποστολές στην Αλβανία υπό τον Alan Hare, που είχε εμπειρία του χώρου από τον πόλεμο. Τέλος, στα Καλά Νησιά (Αλκυονίδες Νήσοι) στον Κορινθιακό, βρετανικές Υπηρεσίες διατηρούσαν βάση πομπών και προπαγάνδας κατά του καθεστώτος Χότζα και άλλων κομμουνιστικών κυβερνήσεων. Τα Καλά Νησιά πέρασαν στον έλεγχο της CIA το 1950 με απόφαση του Αρχιστρατήγου και λειτούργησαν μέχρι το 1954». Το απόσπασμα αυτό δεν προέρχεται από ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με πράκτορες, μυστικές υπηρεσίες των Συμμάχων, τον Αρχιστράτηγο Παπάγο και αντικομουνιστές αντιφρονούντες σε μια ατμόσφαιρα ψυχρού πολέμου σε ένα αθηναϊκό προάστιο ή ένα κοσμοπολίτικο νησί του Ιονίου. Κάθε άλλο. Είναι απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο «Μυστική Δράση» (εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2014) ενός διπλωμάτη καριέρας, του κ. Παύλου Αποστολίδη. Ο 73χρονος σήμερα πρέσβης ε.τ. γνώρισε εκ των έσω τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας όταν το 1999 δέχθηκε την πρόταση του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη να αναλάβει διοικητής της ΕΥΠ. Στη θέση υψηλής ευθύνης παρέμεινε μέχρι τον Νοέμβριο του 2004. Στη συνέχεια διετέλεσε μη εκτελεστικό μέλος (2004 - 2011) του διοικητικού συμβουλίου της Alpha Bank καθώς και ειδικός σύμβουλοςτου Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Το 2012 αναλαμβάνει υπηρεσιακός Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης στην κυβέρνηση Παναγιώτη Πικραμένου. Στο κείμενο που φιλοξενείται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε: «Η Μυστική Δράση μονοπωλήθηκε στην Ελλάδα του 19ου αιώνα από τις αλυτρωτικές Εταιρείες. Έρανοι, αποστολή εθελοντών και πολεμοφοδίων, πίεση προς τις ελληνικές κυβερνήσεις να κηρύξουν πόλεμο, ήσαν οι κύριες δραστηριότητές τους, συχνά ερασιτεχνικές και αφελείς. Η αποστολή αξιωματικών υπό κάλυμμα στον Μακεδονικό Αγώνα δημιούργησε την ανάγκη κρατικού συντονισμού της όλης επιχείρησης. Από τότε μέχρι τον Εμφύλιο έγιναν αρκετές προσπάθειες λειτουργίας Υπηρεσίας Πληροφοριών, που χάνονταν μέσα στην πολιτική αστάθεια της εποχής. Ο Στρατός διέθετε 2α Γραφεία που επιδίωκαν ν' ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των πολέμων στους οποίους συμμετείχε η χώρα, αλλά συχνά οι πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες δεν λάμβαναν υπόψη τις πληροφορίες που είχαν συλλεγεί. Μεταπολεμικά οι Υπηρεσίες Πληροφοριών ξεκίνησαν ως στρατιωτικές με αποστολή την πληροφοριακή κάλυψη της κομμουνιστικής απειλής στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. » Η ΚΥΠ εδραιώθηκε ως μοναδική Υπηρεσία Πληροφοριών της χώρας. Στην πρώτη φάση ελεγχόταν από δεξιούς αξιωματικούς, πολλοί από τους οποίους ανήκαν στον ΙΔΕΑ. Επί δικτατορίας απέκτησε μεγάλη δύναμη, επεμβαίνοντας στα εσωτερικά πράγματα και κυνηγώντας τους αντιστασιακούς. Στη Μεταπολίτευση έστριψε την προσοχή της στις τρομοκρατικές οργανώσεις, εγχώριες και ξένες, με παρουσία στην Ελλάδα. Παρακολούθησε επίσης από κοντά τα εθνικά θέματα, υιοθετώντας συντηρητική στάση αλλά δείχνοντας και ρεαλισμό. Χρησιμοποιήθηκε εξάλλου στο παρελθόν από τις κυβερνήσεις για την παρακολούθηση των τηλεφώνων πολιτικών αντιπάλων και φορτώθηκε τη σχετική φήμη, που στάθηκε δύσκολο να αποτινάξει. Η συλλογή πληροφοριών για την Εθνική Ασφάλεια είναι μια αποστολή με ρίσκα, χωρίς τα οποία οι Υπηρεσίες Πληροφοριών δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Οι πολιτικοί και υπηρεσιακοί προϊστάμενοί τους συχνά πληρώνουν με τη θέση τους την αποτυχία ή αποκάλυψη μιας επιχείρησης. Γι' αυτό οι δραστήριες Υπηρεσίες Πληροφοριών είναι επικίνδυνες για τις κυβερνήσεις (...)». Η «Μυστική Δράση» του Αποστολίδη κρατά ή αποκαλύπτει μυστικά; Η απάντηση θέλει σκέψη και ένα καλό, συστηματικό διάβασμα συνήθως πίσω από τις λέξεις και τα σχήματα. Ο συγγραφέας Αποστολίδης έχει πλήρη συναίσθηση καθήκοντος. Είναι και λειτουργεί ως statesman πριν και μετά τη θητεία του στην ΕΥΠ. Άλλωστε, το πρoσωνύμιο του Αποστολίδη στο διπλωματικό σώμα ήταν λόρδος και αυτό το προσωνύμιο τον συνόδευε μια ζωή. Από την ανάγνωση του βιβλίου κρατώ τα εξής: τη δολοφονία Πόλκ (σελ.115), την υπόθεση των ασυρμάτων του ΚΚΕ (σελ. 133), το κεφάλαιο ΚΥΠ και CIA (σελ. 165), την υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ» (σελ. 178), τη σχέση της ΚΥΠ με την 21η Απριλίου (σελ. 196), τη δολοφονία Γεωρκάτζη (σελ. 199), τον φάκελο της εγχώριας τρομοκρατίας (σελ. 254), και την υπόθεση Οτζαλάν (σελ.289).

“Pyes veten sa të rinj nga zona e Kifisias që u bie të kalojnë rregullisht nga rruga “Othonos” me shtëpitë aristokrate të një epoke tjetër e dinë se pas luftës së Dytë Botërore diku atje ekzistonte një bazë stëvitore e kundërshtarëve të regjimit në Shqipëri. Zyra e MI6 në Athinë që drejtohej nga Pat Whinney luajti një rol ndihmues në këtë operacion. Në Kifisia (vila “Maneta”) shërbeu si qendër e rekrutimit të shqiptarëve. Në Korfuz (vila “Bibeli” në veri të ishullit" MI6 instaloi një stacion komunikimi me të dërguarit në Shqipëri që udhëhiqeshin nga Alan Hare, që e njihte territorin nga vitet e luftës. Në Ishujt e Qetë në Korint, shërbimet britanike kishin ngritur një bazë transmetimi dhe propagande kundër regjimit të Enver Hoxhës dhe qeverive të tjera komuniste. Nga vitet 1950-1954 Ishujt e Qetë kaluan nën kontrollin e CIA-s”. Ky është një fragment i shkëputur nga libri me titull “Veprimi Sekret” me autor 73 vjeçarin Pavlo Apostolidi, ish-kreu i Shërbimit Kombëtar të Inteligjencës greke ku flitet sesi britanikët menjëherë pas Luftës së Dytë Botërore ngritën zyra në disa pika të Greqisë, si Athinë, Korfuz dhe Korint, madje duke rekrutuar edhe shqiptarë që ishin kundërshtarë të udhëheqësit komunist.

Η Ρωσία βάζει «stop» στα σχέδια του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού στα Βαλκάνια

Η παρέμβαση της Ρωσίας στα Βαλκάνια έχει πάρει σάρκα και οστά τα τελευταία χρόνια σε μια προσπάθεια επιστροφής της σε μια περιοχή με μια ιδιαίτερη γεωπολιτική σημασία, ειδικά λόγω της χάραξης των αγωγών φυσικού αερίου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο τα σχέδια για την δημιουργία της αποκαλούμενης « Μεγάλης Αλβανίας» απασχολούν το Κρεμλίνο το οποίο αντιτίθεται σφόδρα .

Με αφορμή  τις πρόσφατες δηλώσεις του Αλβανού Πρωθυπουργού  Έντι Ράμα, περί ‘ενώσεως Αλβανίας και Κοσσόβου», το Κρεμλίνο «υπενθύμισε στον Αλβανό πολιτικό ότι « δεν παίζει μόνος του» σε αυτό το σχεδιαζόμενο εγχείρημα.

«Η  «παν-αλβανική» ρητορική δεν θα συμβάλει  στην διατήρηση του κλίματος σταθερότητας και σχέσεων καλής γειτονίας στα Βαλκάνια», ανακοίνωσε  η Μόσχα , σύμφωνα με το  σερβικό τηλεοπτικό δίκτυο  b92.net

Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας με αυτόν τον τρόπο αντέδρασε σε πρόσφατη δήλωση του Αλβανού πρωθυπουργού του Έντι Ράμα για την μελλοντική επανένωση της χώρας και του Κοσσυφοπεδίου του » μέσω της ΕΕ, ή με τον κλασικό τρόπο. Το Κρεμλίνο «χτυπώντας το σαμάρι» ( Έντι Ράμα) , «στέλνει μήνυμα στις ΗΠΑ», ότι  η Ρωσία «συμμετέχει» ενεργά πλέον στα τεκταινόμενα μη επιτρέποντας σε κανέναν να το αμφισβητήσει αυτό.

«Η Μόσχα επισύρει την προσοχή του Πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα και της δήλωσης του την 4η Απριλίου , σχετικά με τη δυνατότητα των Αλβανών να «ενωθούν»( Αλβανία –Κόσσοβο)  με την κλασική έννοια , μιλώντας στην ουσία για  αλλαγή των συνόρων στην περιοχή, μέσω της  ευρω-ολοκλήρωσης του Κοσσυφοπεδίου»  ανέφερε το ρωσικό υπουργείο , σύμφωνα με το πρακτορείο εισδύσεων Itar – TASS.

«Υποθέτουμε ότι δεν έχει σημασία ποιες σκέψεις ή κίνητρα θα μπορούσαν να βρίσκονται  πίσω από τις δηλώσεις  του Ράμα, αλλά η επανεμφάνιση της « Μεγάλης Αλβανίας», δεν συμβάλλει στην διατήρηση του κλίματος σταθερότητας και καλής γειτονίας στην περιοχή των Βαλκανίων, το οποία είναι ζωτικής σημασίας για την Ρωσία και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες», κατέληξε το  ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών .

Σύμφωνα με ανάλυση στο pentpapostagma.gr, η δυναμική επανεμφάνιση το τελευταίο διάστημα του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού μας «ενδιαφέρει» ως χώρα άμεσα. Άλλωστε η υποδούλωση της Βόρειας Ηπείρου « με το έτσι θέλω» από τους  Αγγλογάλλους στο νεοσύστατο τότε αλβανικό κράτος  ακόμα βασανίζει τις ζωές χιλιάδων Ελλήνων της περιοχής. Τώρα με τις ευλογίες της δύσης , ( ΗΠΑ. Γερμανία, ΕΕ) ετοιμάζουν την δημιουργία ενός  Αλβανικού υπερκράτους. Το Κρεμλίνο ετοιμάζεται να αντιδράσει δυναμικά μιας και η Σερβία αποτελεί μια χώρα  συην οποία διαθέτει ισχυρά  ορίσματα. Η ετέρα χώρα που θα αποτελέσει αντικείμενο αντιπαλότητας είναι η Βοσνία και η προσπάθεια να «εισέλθει» και αυτή στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Τα βαλκάνια καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις διαδρομές των αγωγών φυσικού αερίου για αυτό και θα αποτελέσουν για μια φορά  ακόμη στην μακραίωνη ιστορία τους, αντικείμενο « εκμετάλλευσης» των δύο υπερδυνάμεων.
πηγή

Ἡ προδοσία τοῦ ΚΚΕ στὸ θέμα τῆς Βορείου Ἠπείρου

Ἡ Δευτέρα Ὁλομέλεια τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ (Νοέμβριος 1934) κατήγγειλε ὡς «ἰμπεριαλιστικὸ ἀλυτρωτισμὸ» τὴν διεκδίκησιν τῆς Β. Ἠπείρου ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ο Ν. Ζαχαριάδης μάλιστα, στὴν ὁμιλίαν του πρὸς τὴν μετὰ τὸ 6ο Συνέδριον τοῦ ΚΚΕ, Ὁλομέλειαν τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ (14-15 Ἰουν. 1936) ἀπεκάλεσε τὴν διεκδίκησιν τῆς Β. Ἠπείρου «κατακτητικῆ βλέψη».Συγκεκριμένως εἶπεν:

«Ἡ πλουτοκρατία καὶ ἡ ἀντίδραση, ἂν καὶ τρέμουν γιὰ τὴ Μακεδονία καὶ Θράκη, ὅμως, παραγνωρίζοντας τὶς ἰδιομορφίες τῶν ἐπαρχιῶν αὐτῶν καὶ πρῶτα ἀπ’ ὅλα τὴν πολυεθνικὴ σύνθεσή τους καὶ ἐφαρμόζοντας αὐτοῦ ἐπάνω πολιτικὴ οἰκονομικῆς ἀποστράγγισης καὶ τρομοκρατικοῦ ξεφαντώματος, δὲν φτάνουν παρὰ σὲ ἀντίθετα ἀποτελέσματα ἀπ’ αὐτὰ ποὺ θέλουν… Τὸ χειρότερο ἀκόμα εἶναι ὅτι ἡπλουτοκρατορία τῆς χώρας μας καὶ ὁ φασισμὸς ἀντιπροβάλλουν καὶ αὐτοὶ καταχτητικὲς βλέψεις πάνω στὴ Βόρειο Ἤπειρο, τὸ Μοναστήρι εἴτε τὴν Ἀνατολικὴ Ρωμυλία καὶ ἔτσι σπρώχνουν τὰ πράγματα πιὸ γοργὰ πρὸς πολεμικὲς καταστροφικὲς περιπέτειες» («Κομμουνιστικὴ Ἐπιθεώρηση», ἄρ. 23 τῆς 1ης Ἰουλίου 1936, σέλ. 6).

Περαιτέρω ὁ Ν. Ζαχαριάδης εἰς συνέντευξίν του στὴν ἐφημερίδα «Ἐμπρὸς» (26 Μαΐου 1945) ἐδήλωσε ὅτι εἶναι ἐναντίον τῆς Ἑλληνικῆς διεκδικήσεως τῆς Β. Ἠπείρου διότι «θ’ ἀπετέλει παράγοντα κινδύνου, διὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴ σύμπραξι τῶν βαλκανικῶν χωρῶν»!

Στὴν συνέντευξίν του Ν. Ζαχαριάδη ἀπήντησε ἀμέσως ὁ Γεώργιος Παπανδρέου («Ἐμπρὸς» 27 Μαΐου 1945) ὡς ἕξης: «Ὄφειλομεν νὰ ὁμολογήσωμεν ὅτι ὁ Ν. Ζαχαριάδης ὡμίλησε μὲ…

ἀνεπιφύλακτον εἰλικρίνειαν εἰς τὴν ὁποίαν δὲν μᾶς ἔχουν συνηθίσει οἱ ἐδῶ ἀναπληρωταί του.

Μέχρι τοῦδε τὸ ΚΚΕ ἐζήτει δημοψήφισμα διὰ τὴν Βόρειον Ἤπειρον, ἐνῶ ταυτοχρόνως συνειργάζετο μὲ τοὺς κομμουνιστᾶς τῆς Ἀλβανίας διὰ τὴν ἐξόντωσιν τῶν Ἑλλήνων πατριωτῶν τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἐζήτει ἐπίσης τὸ ΚΚΕ «στρατηγικὴν διαρρύθμισιν τῶν Ἑλληνο-βουλγαρικῶν συνόρων» ἀλλὰ κατόπιν «φιλικῆς συνεννοήσεως τῶν δύο χωρῶν», τὸ ὁποῖον σημαίνει ὅτι ἐνεπιστεύετο εἰς τὴν καλὴν θέλησιν τῶν Βουλγάρων τὴν παραχώρησιν συνόρων ἀσφαλείας εἰς τὴν Ἑλλάδα. Ὁ κ. Ζαχαριάδης μὲ τὰς ὠμᾶς δηλώσεις τοῦ καταργεῖ τὴν μέθοδον αὐτὴν τῆς ἀπάτης καὶ προτιμᾶ νὰ προκαλέση τὸ ἔθνος.

Τοῦ ἐκφράζομεν τὰς εὐχαριστίας μας καὶ εὐχόμεθα τὴν αὐτὴν τακτικὴν νὰ συνέχιση καὶ εἰς τὸ μέλλον, διὰ νὰ πεισθῆ ἐπὶ τέλους ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς καὶ ἰδίως οἱ θλιβεροὶ ἐαμικοὶ ὀπαδοὶ περὶ τῆς «ἐθνικῆς» πολιτείας τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος».

Ἡ ἐφημερὶς «Ἐμπρὸς» ἐδημοσίευσε (26 Ἰουνίου 1945) ἰδιόγραφον δήλωσιν τοῦ Ν. Ζαχαριάδη ὅτι: «ἡ διατύπωσις Ἑλληνικῶν ἀξιώσεων γιὰ τὴν Β. Ἤπειρο καὶ Ἀνατολικὴ Ρωμυλία… θ’ ἀπειλοῦσε ἐξαιρετικὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν συνεργασία στὰ Βαλκάνια».

Τὴν προδοτικὴν στάσιν τοῦ ΚΚΕ ἔναντί της Β. Ἠπείρου θὰ ἐπιβεβαίωση καὶ τὸ μέλος τοῦ Π.Γ. τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, Ζήσης Ζωγράφος, ὁ ὁποῖος εἰς ἄρθρον στὸ κομμουνιστικὸ περιοδικὸ «Νέος Κόσμος» (τεῦχος 9, Σέπ. 1950 σέλ. 641-660) ὑπὸ τὸν τίτλον «Μερικὰ ζητήματα τῆς πολιτικῆς μᾶς γραμμῆς» διεκήρυξε ὅτι «Βορειοηπειρωτικὸ ζήτημα δὲν ὑπάρχει»!!

Εἰς αὐτὰ προσθέτω καὶ τὴν ὁμιλίαν τοῦ Ν. Ζαχαριάδη στὴν 7ην Ὁλομέλειαν τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ (Μάιος 1950) ὅπου εἶπεν:

«Σήμερα στὴν Ἑλλάδα ἔχουμε μιὰ πορεία ἀνασυγκρότησης καὶ συγκέντρωσης τῶν δημοκρατικῶν δυνάμεων. Τὸ πιὸ ἀρνητικὸ κι ἐδῶ εἶναι ὅτι πολὺ ἀσθενικὰ ἐκδηλώνεται στὴν πορεία αὐτὴ ἡ ἐπίδραση τῶν πιὸ συνεπῶν δημοκρατικῶν παραγόντων στὴ ζωὴ τῆς Χώρας, ὅπως εἶναι τὸ ΕΑΜ, τὸ ΑΚΕ, τὸ ΚΚΕ. Τὸ δικό μας καθῆκον εἶναι νὰ ἐπιταχύνουμε τὴν πορεία αὐτὴ μὲ τὴν συσπείρωση ὅλων τῶν δημοκρατικῶν δυνάμεων σ’ ἕνα μέτωπο, σ’ ἕνα συνασπισμὸ μὲ καθαρὸ δημοκρατικὸ πρόγραμμα. Αὐτὸ ἀνάμεσα στὰ ἄλλα, σημαίνει ὅτι ἀπὸ τὸ πρόγραμμα αὐτὸ πρέπει νὰ λείψουν ὅλα ἐκεῖνα τὰ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΑΓΚΑΘΙΑ, ὅπως οἱ ἐδαφικὲς διεκδικήσεις σὲ βάρος τῶν λαϊκῶν δημοκρατιῶν τῆς Ἀλβανίας καὶ τῆς Βουλγαρίας ποὺ δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ χύνουν νερὸ στὸ μύλο τῆς ἀμερικανοκρατίας» (Ν. Ζαχαριάδη: «Μερικὰ ζητήματα ἀπὸ τὴν κατάσταση καὶ τὴν κομματικὴ ζωή», ὁμιλία τοῦ εἰς 7ην Ὁλομέλειαν τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, (Μάης 1950), ἔκδοσις ΚΚΕ, σέλ. 22).

Τὸν Μάιον τοῦ 1950 συνῆλθε ἡ 7η Ὁλομέλεια τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ στὴν ὁποίαν ὡμίλησε ὁ Ζαχαριάδης ἀναφορικῶς πρὸς τὰς διεκδικήσεις τῆς Ἑλλάδος ἔναντί της Ἀλβανίας καὶ Βουλγαρίας. Συγκεκριμένως εἶπεν:

«Μέσα στὴ Βουλή, γνωστοὶ δημοκρατικοὶ παράγοντες, παρασέρνονται ἀπὸ τὴ μοναρχοφασιστικὴ πίεση καὶ πρωτοστατοῦν στὸ ἐθνικιστικὸ παραλήρημα μὲ τὴ διατύπωση ἐδαφικῶν ἀξιώσεων, σὲ βάρος τῆς Ἀλβανίας καὶ τῆς Βουλγαρίας. Οἱ ἀναβιώσεις αὐτές, εἶναι ὑποτροπὴ τῶν σοβαρῶν λαθῶν, ποὺ μὲ τὴ δική μας ἀνοχὴ ἢ πρωτοβουλία βαρύνουν καὶ ἀμαυρώνουν τὴν ἔνδοξη ἐαμικὴ κληρονομιὰ καὶ ποὺ σήμερα πρέπει νὰ ξεπεραστοῦν πέρα γιὰ πέρα, γιατί τὸ ξεπέρασμα τοὺς ἀποτελεῖ τὸ πρῶτο γνώρισμα γιὰ ἕναν συνεπῆ δημοκράτη καὶ ἀγωνιστὴ καὶ γιὰ τὴν εἰρήνη. Πρέπει καὶ ἐμεῖς καὶ οἱ φίλοι καὶ συναγωνιστές μας νὰ καταλάβουμε καλὰ καὶ καθαρὰ ὅτι ὁποιαδήποτε ὑποχώρησή μας, στὸ σημεῖο αὐτὸ εἶναι ἄμεση ἐκ μέρους μᾶς ὑποστήριξη στ’ ἀμερικανικὰ πολεμικὰ σχέδια, στὴ δημιουργία τοῦ ἄξονα Ἀθήνα-Βελιγράδι, στὸ τράβηγμα τῆς Ἑλλάδας στὶς τυχοδιωκτικὲς Ἀγγλοσαξωνικὲς περιπέτειες ἐνάντια στὴ Σοβιετικὴ Ἕνωση καὶ τὶς Λαϊκὲς Δημοκρατίες…» (Ν. Ζαχαριάδης: «Μερικὰ ζητήματα ἀπὸ τὴν κατάσταση καὶ τὴν κομματικὴ ζωὴ» σέλ. 23-24).

Στὴν ἰδίαν Ὁλομέλειαν, τὸ μέλος τοῦ Π.Γ. τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, Δ. Βλαντᾶς κατεδίκασε τὰς ἐθνικᾶς διεκδικήσεις εἰπῶν:

«Ἀπὸ παράγοντες τῆς «Δημοκρατικῆς Παράταξης» ἀκούστηκαν καὶ μέσα στὴν μοναρχοφασιστικὴ Βουλὴ ἐθνικιστικὲς κραυγὲς γιὰ «Βόρεια Ἤπειρο», γιὰ «στρατηγικὴ διαρρύθμιση τῶν βορείων συνόρων» κλπ. Πρέπει νὰ ποῦμε ὅμως τώρα ἀνοιχτὰ πὼς κάναμε λάθος καὶ ὅτι δὲν θὰ ἀνεχθοῦμε νὰ γίνεται καὶ ἀπὸ φίλους μας σωβινιστικὸ λαθρεμπόριο μέσα στὸ λαό, μὲ τὶς διεκδικήσεις τῆς «Βόρειας Ἠπείρου» καὶ τῆς «στρατηγικῆς διαρρύθμισης τῶν συνόρων μας πρὸς βορρᾶν», ἀντικειμενικὰ εἶναι σὰν νὰ βοηθᾶνε τὴν ἀμερικανοκρατία καὶ τὸν μοναρχοφαοισμὸ στὸν πόλεμο ποὺ προετοιμάζει κατὰ τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καὶ τῶν λαϊκῶν δημοκρατιῶν, στὴν πρώτη σειρὰ κατὰ τῆς Ἀλβανίας καὶ Βουλγαρίας» (Δ. Βλαντᾶς: «Εἰσήγησις εἰς τὴν 7ην Ὁλομέλειαν τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ» ἔκδ. 1956, σέλ. 35-36).

Κι ἄλλο ὑψηλὸ κομμουνιστικὸ στέλεχος, μέλος τοῦ Π.Γ. τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, ὁ Ζήσης Ζωγράφος, μὲ ἄρθρον του ποὺ ἐδημοσιεύθη στὸν «Νέον Κόσμον» (τεῦχος Σεπτεμβρίου 1950, σέλ. 641-660) ἐδήλωσε ὅτι «βορειοηπειρωτικὸ ζήτημα δὲν ὑπάρχει». Στὸν «Νέον Κόσμον» (Δεκέμβριος 1959, σέλ. 20) δημοσιεύεται χαιρετιστήριον μήνυμα τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ πρὸς τὴν Κ.Ε. τοῦ Κόμματος Ἐργασίας τῆς Ἀλβανίας, ὅπως ὠνομάζετο τὸ ἀλβανικὸ κομμουνιστικὸ κόμμα. Στὸ μήνυμα χαρακτηρίζεται ἡ ἐδαφικὴ διεκδίκησις τῆς Β. Ἠπείρου ὡς «ἀνεδαφικὴ» καὶ «παράλογη». Ἰδοὺ τὸ κείμενον:

«ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στὴν Κεντρικὴ Ἐπιτροπὴ

τοῦ Κόμματος Ἐργασίας τῆς Ἀλβανίας

Τίρανα

Ἀγαπητοὶ σύντροφοι,

Στὴν 15η ἐπέτειο τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς Ἀλβανίας ἡ Κεντρικὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος τῆς Ἑλλάδας σᾶς στέλνει τὰ πιὸ θερμὰ συγχαρητήρια καὶ τὶς καλύτερες εὐχές της.

Στὰ 15 χρόνια της ἐλεύθερης ἀνάπτυξής του, ὁ ἀλβανικὸς λαός, κάτω ἂπ’ τὴ δοκιμασμένη καθοδήγηση τοῦ Κόμματος Ἐργασίας τῆς Ἀλβανίας καὶ μὲ τὴν ἀμέριστη ἀνιδιοτελῆ βοήθεια τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καὶ τῶν ἄλλων σοσιαλιστικῶν χωρῶν, σημείωσε λαμπρὲς ἐπιτυχίες στὴν οἰκοδόμηση τῆς νέας ζωῆς του, στὴ σοσιαλιστικὴ ἐκβιομηχάνιση καὶ τὸ ἀνέβασμα τῆς ἀγροτικῆς οἰκονομίας στὴ διαρκῆ ἄνοδο τὸν βιοτικοῦ καὶ πολιτιστικοῦ ἐπιπέδου του ( Σχόλιο: Μάλλον ως λαμπρές επιτυχίες θεωρούν τις διώξεις, τις εξορίες και τη θανάτωση χιλιάδων ανθρώπων που έζησαν τη φρικαλεότητα του κομμουνιστικού «παραδείσου»)

Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς συμμερίζεται ὁλόψυχα τὰ αἰσθήματα περηφάνειας καὶ χαρᾶς, ποὺ νιώθει ὁ ἀδελφὸς γειτονικὸς λαὸς τῆς Ἀλβανίας γιὰ τὶς ἐπιτεύξεις του. Τὸ παράδειγμα τῆς Ἀλβανίας δείχνει χειροπιαστὰ σ’ ὅλους τί μπορεῖ νὰ δημιουργήσει ἕνας λαὸς ὅταν πάρει τὶς τύχες του στὰ ἴδια τοῦ τὰ χέρια. Οἱ πατριῶτες τῆς χώρας μᾶς παρακολουθοῦν μὲ βαθειὰ ἱκανοποίηση τὶς ἀκούραστες προσπάθειες τῆς ἀλβανικῆς κυβέρνησης γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων καλῆς γειτονίας καὶ συνεργασίας ἀνάμεσα στὶς δύο χῶρες. Ὁ λαὸς μᾶς ἀποκρούει τὰ μυθεύματα γιὰ δῆθεν «ἐμπόλεμη κατάσταση» μὲ τὴν Ἀλβανία, τὶς παράλογες καὶ ἀνεδαφικὲς ἀξιώσεις κατὰ τῆς ἀκεραιότητας τῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας τῆς Ἀλβανίας καὶ ὅλη τὴν ψυχροπολεμικὴ πολιτικὴ τῆς κυβέρνησης Καραμανλῆ σὰν ξένη πρὸς τὰ συμφέροντά του, τὰ συμφέροντα τῆς εἰρήνης στὰ Βαλκάνια. Ὁ λαὸς μᾶς παλεύει γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ μίας πολιτικῆς εἰρήνης, εἰρηνικῆς συνεργασίας καὶ φιλίας μὲ ὅλους τους λαούς, γιὰ τὴ μετατροπὴ τῶν Βαλκανίων σὲ ζώνη εἰρήνης, γιὰ τὴ δημοκρατία καὶ τὴν κοινωνικὴ πρόοδο.

Ζήτω ἡ Λαϊκὴ Δημοκρατία τῆς Ἀλβανίας!

Ζήτω ἡ φιλία ἀνάμεσα στὸν Ἑλληνικὸ καὶ τὸν Ἀλβανικὸ λαό!

Ζήτω ἡ εἰρήνη ἀτὰ Βαλκάνια καὶ σ’ ὅλο τὸν κόσμο!

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ»

Πάλιν στὸ περιοδικὸν «Νέος Κόσμος» (τεῦχος Φεβρουαρίου 1960, σέλ. 54-55) ποὺ εἶναι ἐπίσημον ὄργανον τοῦ ΚΚΕ, δημοσιεύεται ἄρθρον τοῦ μέλους τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, Μιχαὴλ Τσάντη ὅπου ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ διεκδίκησις τῆς Β. Ἠπείρου ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα εἶναι «ἀστήριχτη». Συγκρεκριμένως, ὁ κομμουνιστὴς προδότης ἔγραψε:

«Μιλώντας γιὰ τὴν ψυχροπολεμικὴ θέση τῆς κυβέρνησης Καραμανλῆ στὰ Βαλκάνια, ἀπ’ ἀφορμὴ τὶς προτάσεις γιὰ τὴ μετατροπή τους σὲ ζώνη εἰρήνης καὶ στὴν πρώτη ἀπύραυλη ζώνη στὸν κόσμο, δὲν μποροῦμε νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε καὶ στὴ στάση τῆς ἀπέναντι στὴν ἄλλη Λαϊκὴ Δημοκρατία, τὴν Ἀλβανία. Ὑπεύθυνοι κυβερνητικοὶ παράγοντες τῆς Ἀλβανίας ζήτησαν ἐπανειλημμένα τὴν ἀποκατάσταση ὄχι μοναχὰ ἐπισήμων διπλωματικῶν, ἀλλὰ καὶ φιλικῶν σχέσεων καλῆς γειτονίας μὲ τὴν Ἑλλάδα, μὲ τὴν ὁποία τὴ συνδέουν κοινοὶ ἀγῶνες καὶ ἀδελφικοὶ δεσμοί. Ἡ κυβέρνηση Καραμανλή, σύμφωνα μὲ τὴ γενικώτερη ψυχροπολεμική της θέση, ἀποκρούει καὶ τὴν ἰδέα ἀκόμη τῆς ἀποκατάστασης διπλωματικῶν σχέσεων, προβάλλοντας τὸ ἐντελῶς ἀστήριχτο καὶ γελοῖο «ἐπιχείρημα» ὅτι ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται σὲ ἐμπόλεμη κατάσταση μὲ τὴν Ἀλβανία, ποὺ ὑπῆρξε τὸ πρῶτο θύμα τοῦ φασισμοῦ καὶ τῶν ἐμπρηστῶν τοῦ πολέμου στὰ Βαλκάνια. Τὸ ἐπιχείρημα τῆς αὐτὸ τὸ συνδυάζει μὲ ὄχι λιγότερο ἀστήριχτες ἐδαφικὲς διεκδικήσεις σὲ βάρος τῆς Ἀλβανίας.»

Θὰ ἀναφέρω καὶ τὸν κομμουνιστὴν Ἀντώνιον Ζωγράφον, ποὺ μὲ ἄρθρον του στὸν «Νέον Κόσμον» (τεῦχος Δεκεμβρίου 1959, σέλ. 59-60) γράφει μεταξὺ ἄλλων προδοσιῶν ὅτι:

«Ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Λ.Δ. Ἀλβανίας εἶναι διαποτισμένη ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς εἰρήνης, φιλίας καὶ πλατιᾶς συνεργασίας μὲ ὅλες τὶς χῶρες, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς Ἑλλάδος.

Ἀντίθετα, ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση, ἐφαρμόζοντας τὴν πολιτικὴ ποὺ τῆς ὑπαγορεύουν οἱ ξένοι καὶ ντόπιοι ἐπιθετικοὶ κύκλοι καὶ καταπατώντας τὴν ὁμόθυμη θέληση τοῦ λαοῦ μας γιὰ φιλικὲς σχέσεις μὲ τὸν ἀδελφὸ ἀλβανικὸ λαό, ἐπικαλεῖται μία σειρὰ «ἐπιχειρήματα» καὶ προβάλλει ἐντελῶς ἀβάσιμες καὶ παράλογες ἐδαφικὲς ἀξιώσεις σὲ βάρος τῆς Ἀλβανίας, ὀργανώνει προκλητικὰ γυμνάσια στὰ σύνορά της, προσπαθεῖ ν’ ἀνάψει τὰ ἐθνικιστικὰ μίση ἀνάμεσα στοὺς δύο ἀδελφικοὺς λαοὺς μὲ τὸ λεγόμενο «Βορειοηπειρωτικὸ» κλπ…, γιὰ νὰ διαιωνίσει τὸν ψυχρὸ πόλεμο καὶ τὴν ἀνωμαλία στὶς σχέσεις ἀνάμεσα στὰ κράτη…».

Τέλος, ὁ Γενικὸς Γραμματεὺς τοῦ ΚΚΕ, Κ. Κολιγιάννης ἀνεκοίνωσε ἔκθεσιν δράσεως τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ στὸ 8ον Συνέδριόν του (Αὔγουστος 1961) ὅπου κατηγόρησε τὴν Ἑλλάδα γιά: «προβολὴν ἐδαφικῶν διεκδικήσεων σὲ βάρος τῆς λαϊκῆς Δημοκρατίας τῆς Ἀλβανίας» («Νέος Κόσμος», τεῦχος Σεπτεμβρίου 1961, σέλ. 63).

http://vorioipirotes.com/

Πιθανή επιστροφή της Αλβανίας στο καθεστώς θεώρησης διαβατηρίων - Kushtet e azilkërkuesve shqiptarë në Gjermani

Οι αλβανικές συνοριακές αρχές έχουν αναπτύξει αυστηρότερα μέτρα ελέγχου στα σημεία διέλευσης, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, μετά από εντολή του Γενικού Διευθυντή της Αστυνομίας να ανακοπεί το κύμα των Αλβανών αιτούντων άσυλο προς της χώρες Σένγκεν, κάτι που απειλεί την ενεργοποίηση του μηχανισμού επιστροφής του καθεστώτος θεωρήσεων για την Αλβανία. Ο αριθμός των αιτούντων άσυλο αυξάνεται ορμητικά τους τελευταίους μήνες. 3200 Αλβανοί ζήτησαν άσυλο στη Γερμανία το Μάρτιο, σύμφωνα με έκθεση του γερμανικού υπουργείο Εσωτερικών, δύο φορές περισσότερο από ό, τι τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους. Ενώ μόνο τους 3 πρώτους μήνες του 2015, 6.500 Αλβανοί ζήτησαν άσυλο στη χώρα αυτή. 1648 αιτούντες άσυλο καταγράφηκαν τον Ιανουάριο και 1794 το Φλεβάρη. Η μετανάστευση ανησυχεί σοβαρά τελευταία τις αλβανικές αρχές που φοβούνται ότι αυτό θα έθετε σε κίνδυνο τις προσπάθειες της κυβέρνησης για τις τρέχουσες διαδικασίες για την ένταξη της χώρας στην ΕΕ. "Μετανάστευση, όπως στη δεκαετία του '90», γράφει η εφημερίδα "Shqip", η οποία αναφέρεται στα στοιχεία του INSTAT. Το 2014, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Στατιστικής εγκατέλειψαν την Αλβανία 46.413 άτομα. Η διαταγή του Γενικού Διευθυντή της Αστυνομίας ενημερώνει τις Περιφερειακές Διευθύνσεις της αστυνομίας οτι η μαζική αυτή μετανάστευση διοργανώνεται από ταξιδιωτικά γραφεία. Σύμφωνα με τον ίδιο, κάποια άτομα που συνδέονται με τις εταιρίες και παραπλανούν τους πολίτες, λέγοντας τους πως οι χώρες της ΕΕ αποδέχονται τα αιτήματα για άσυλο. Από το Κούκες, μία από τις φτωχότερες περιοχές του Βορρά, δεκάδες οικογένειες κατέφυγαν στη Γερμανία. Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί ειναι η περίπτωση οπου οι κάτοικοι μιας ολόκληρης πολυκατοικίας, κλείδωσαν της πόρτες και πήραν το δρόμο της μετανάστευσης διότι ήταν όλοι άνεργοι. Στην Αυλώνα στο νότο της χώρας πριν λίγες μέρες, περίπου 600 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι για να ταξιδέψουν προς την Γερμανία. Οι Γερμανικές αρχές το έχουν καταστήσει σαφές αρκετές φορές ότι δεν θα δεχτούν καμιά αίτηση για άσυλο. Και ο Γερμανός πρέσβης στα Τίρανα το έχει επαναλάβει αυτο αρκετές φορές κατά τη διάρκεια συνεντεύξεων στα αλβανικά ΜΜΕ, ενώ πριν απο δύο μέρες απηύθυνε δημόσια έκκληση στην πολιτική τάξη, να επαναφέρει την ελπίδα στους πολίτες για να αποφευχθεί η φυγή τους. Εν το μεταξύ δύο αστυνομικοί συνελήφθησαν πριν από λίγες ημέρες διότι επέτρεψαν σε πολίτες να περάσουν προς τις χώρες Σένγκεν χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα Πηγή: www.himara.gr

Numri atyre që kthehen është shumë më i vogël se numri i atyre që vijojne të ikin me të gjitha mënyrat në drejtim të Gjermanisë, apo edhe vendeve të tjera të Bashkimit Europian. Rrëfimi i një prej të kthyerve për jetën e vështirë në kampe dhe pamundësinë për të fituar azilin e ëndërruar, vijnë edhe pamjet e para nga kampet e ngritura nga autoritetet gjermane. Në kampe shihen çadra të ngritura për të pritur azilkërkuesit nga Shqipëria. Të gjithë bashkë mbahen në shtretër, u jepet ushqim tre herë në ditë, ndërsa të gjithë janë në pritje të përgjigjjes për të fituar azil. Përgjigjja gjithmonë është negative, por duket se periudha disamujore e pritjes ka shtuar zërat e trafikantëve në Shqipëri, që thirrjeve për të mos u nisur si azilantë, i përgjigjen me pyetjet se përse autoritetet gjermane nuk i kthejnë të gjithë menjëherë. Ndërsa procedurat zgjasin deri në dhënien e pergjigjjes, “JO” azilantët nga Shqipëria vendosen në ambiente të ngjashme. Edhe ata që ishin vendosur në ndërtesa përkohësisht për shkak të dimrit të egër, janë rikthyer në çadra, ku ju kërkohet largimi vullnetarisht dhe nëse qëndrojnë bëhet dëbimi forcërisht me penalitetin për të mos shkelur për një kohë të gjatë në hapësirën Shengen. / Top Channel

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΤΩΝ ΟΥΝΙΤΩΝ ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ-NGA PËRNDJEKJET E UNITËVE NË RUMANI.

«Καλλίτερα να πεθάνω στη φυλακή, παρά να αφήσω την δοξασμένη πίστη μου» (Ομολογητής π. Ιωάννης εκ Ρουμανίας, 1776) Δήλωσις Ρουμάνων πιστών το 1757 «Ήρθε ο καιρός, στον οποίο ήρθαμε στα μνήματα των νεκρών μας και είπαμε: βγήτε εσείς, οι πεθαμένοι, από τους τάφους, για να μπούμε εμείς οι ζωντανοί, διότι δεν μπορούμε να υπομείνουμε άλλο τα βάσανα, που μας προκαλούν οι Ουνίτες ιερείς και ηγεμόνες της χώρας! Γεμίσαμε όλες τις φυλακές, εξαιτίας του Ελληνικού Νόμου (δηλαδή της Ορθοδόξου Πίστεως, που παρέλαβαν από τους Έλληνες) και τόσο μας ελήστευσαν, ωρμώντας ως σατανάδες στα κεφάλια μας, ώστε δεν ξέρουμε με τι άλλο να πληρώσουμε τη μανία του βασιλέως». * «Εγώ, ο μοναχός Σωφρόνιος, απαιτώ, όσους φυλακίσατε για την Πίστη τους στις φυλακές του Σιμπίου, να τους φέρετε ελεύθερους μπροστά μου, αλλιώς να γνωρίζετε ότι δεν πρόκειται να υπάρξη ειρήνη σ’ αυτή τη χώρα». * Ο στρατηγός Μπούκωφ την Άνοιξη του 1761 κατ’ εντολή της βασιλίσσης της Αυστρίας Μαρίας Τερέζας κατέστρεψε από τα θεμέλια και έκαψε περισσότερα από 150 Μοναστήρια και Σκήτες στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας… ……………………………………………… Στην σύναξι, την οποία είχαν οι πλούσιοι και άρχοντες του Νομού Χουνεντοάρα, τον Μάιο του 1760, μία ομάδα Ρουμάνων τους παρουσίασε μία διακήρυξι από τις αντιπροσω- πευτικώτερες, που είχαν κάνει μέχρι τώρα, στην οποία, μεταξύ των άλλων, αναφέρουν: «εάν θέλετε να αφαιρέσετε κάτι από εμάς, ή ζητάτε κάποια συνεισφορά ή άλλη ανάγκη της χώρας, εμείς είμεθα έτοιμοι για όλα, αλλά τη θρησκεία δεν την εγκαταλείπουμε, όσο ζούμε. Όλα τα Έθνη έχουν τον Νόμο τους και ειρήνη στη ζωή τους και μόνο εμείς συνέχεια διωκόμαστε. Γιατί δεν μας χαρίζετε την ειρήνη, για να αναπαυθούμε; Γιατί δίνετε στους Ουνίτες τις Εκκλησίες μας, που εμείς οι δυστυχείς ή οι πρόγονοί μας τις κτίσαμε με έξοδα δικά μας και με τα χέρια μας; Όχι, δεν θα ανεχθούμε πια ποτέ τέτοιο πράγμα, όσο καιρό είμαστε στη ζωή! Και ας είμαστε ολιγόλογοι, εξοχώτατοι κύριοι: Όταν θα έρθη ο Επίσκοπος και Δεσπότης του πατροπαραδότου Νόμου μας (της Θρησκείας μας), θα κρίνη και για τις Εκκλησίες ποιες πρέπει να δοθούν στους Ουνίτες, αλλά μέχρι τότε κανείς Ουνίτης ιερεύς δεν θα λειτουργήση στις Εκκλησίες μας. Είναι αμαρτία μεγάλη να παραμένουν κλειστές οι Εκκλησίες σ’ αυτή την περίοδο της νηστείας! Πρόσφατα σας παρακαλέσαμε με τον πρέποντα σεβασμό και δεν ελάβαμε καμμία απάντησι, ωσάν να μη σας παρακαλέσαμε ποτέ. Εμείς δεν είμαστε ζώα, όπως πιστεύει η Μεγαλειότης σας, αλλά έχουμε την Εκκλησία μας. Οι Εκκλησίες μας δεν είναι κτισμένες, για να παραμένουν άδειες και ούτε εμείς θα πηγαίνουμε για να προσκυνάμε στους σταύλους, αλλά στις Εκκλησίες μας! Διαμαρτυρόμαστε, λοιπόν, μπροστά στη Μεγαλειότητά σας, για την ανώμαλη αυτή κατάστασι και σας παρακαλούμε να ειρηνεύσετε τα πράγματα, έως ότου έρθει και ο δικός μας Δεσπότης». Η Βασίλισσα, σε αντίποινα, διέταξε να ληφθούν τα πιο δραστικά μέτρα εναντίον των Ορθοδόξων Ρουμάνων της Τρανσυλβανίας. Το κακό κορυφώθηκε με τις ενέργειες του στρατηγού Μπούκωφ, ο οποίος άρχισε από το 1761 να παραδίδη στην φωτιά τις ξύλινες Εκκλησίες, να γκρεμίζη τα πέτρινα Μοναστήρια της Τρανσυλβανίας, να τρομοκρατή και να κατασφάζη τον αθώο πληθυσμό, γράφοντας έτσι τις μελανώτερες σελίδες στην Εκκλησιαστική ιστορία αυτής της επαρχίας. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί παντού εδήλωναν ότι προτιμούν να τους πάρουν οι εχθροί το κεφάλι, παρά να αλλάξουν την Πίστι τους και να ακολουθήσουν με την Ουνία τον Παπισμόν! Μπροστά στην ακλόνητη Πίστη του λαού και στον κοινό αγώνα, οι βιαιότητες και οι φοβερισμοί των διοικούντων, θυμάτων της Ουνίας, σταματούν. Το καλοκαίρι του 1754 η κωμόπολις Χαλμάτζι γίνεται μάρτυρας μιας μεγαλειώδους στιγμής: Κατά την διάρκεια μιας εβδομάδος όλα τα γύρω χωριά της περιοχής ήρθαν και εδήλωσαν μπροστά στο αυτοκρατορικό Συμβούλιο ότι δεν εγκαταλείπουν την πατροπαράδοτη Ορθοδοξία! Το πιο αξιοσημείωτο και εκφραστικό της συμπεριφοράς του Ρουμανικού λαού παραμένει η απόκρισις ενός γέροντος από το Σιμπίου, η οποία κα δημοσιεύθηκε στον ξένο τύπο. «Αυτή η γούνα, την οποία τώρα φορώ, είναι δική μου … αλλά εάν κάποιος θέλη να του τη χαρίσω, του τη δίνω. Με αυτά τα αδύνατα χέρια και τα αδύνατα πόδια και το αδύνατο σώμα μου εργάσθηκα σκληρά, μέρα και νύκτα, για να πληρώνω τους φόρους. Αυτά μου χαρίσθηκαν από τον Θεό και, εάν κάποιος θελήση να μου τα πάρη, δεν μπορώ να του τα αρνηθώ. Αλλά έχω και μια ψυχή, την οποία διατηρώ για τον Ουράνιο Νυμφίο Χριστό, την οποία καμμία ανθρώπινη δύναμις δεν μπορεί να μου την πάρη, εκτός και θελήσω μόνος μου». Οι εκατοντάδες συλλήψεις, οι κακοποιήσεις, οι φυλακίσεις, οι διωγμοί, το κάψιμο των Εκκλησιών και των Μοναστηριών με την πρόφασι αποδοχής της «νέας Πίστεως» από την μεριά της Αυστριακής Αυτοκρατορίας δεν κατώρθωσαν να λιγίσουν το φρόνημα του ευσεβούς Ρουμανικού λαού. Η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας, σε συνεδρίασι της 28ης Φεβρουαρίου 1950, αποφάσισε να συγκαταριθμήση τον ιερομόναχο Βησσαρίωνα στη χορεία των Αγίων για την αρετή, που επέδειξε, και για τους αγώνες, που έκανε για την προστασία της Ορθοδόξου Πίστεως. Η μνήμη του εορτάζεται μαζί με τον όσιο Σωφρόνιο και το μάρτυρα Όπρεα στις 21 Οκτωβρίου. Αιωνία τους η μνήμη! (Από το υπό έκδοσι βιβλίον «Βίοι Αγίων της Ρουμανικής Εκκλησίας

«Më mirë të vdes në burg se sa të le besimin tim të lavëdruar”. (Atë Joan Homologjiti nga Rumania, 1776). Deklaratë e Besimtarëve Rumunë më 1757. “Erdhi koha, gjatë të cilës erdhëm në varrezat e të vdekurve tanë dhe thamë: Dilni ju të vdekurit nga varri, nga varrezat, që të hyjmë ne të gjallët, sepse nuk mundemi që të durojmë më mundimet që na shkakëtojnë klerikët Unitë dhe udhëheqësit e vendit! I mbushëm të gjitha burgjet, për shkak të Ligjit Grek (dmth Besimit Orthodhoks, që morëm nga Grekët) dhe kaq na grabitën, duke sulmuar si demonë në kokët tona, sa nuk dimë me çfarë tjetër të paguajmë maninën e mbretit”. “Unë, murgu Sofron, kërkoj, të gjithë sa burgosët për Besimin e tyre në burgjet e Simbiut, të sillni të lirë para meje, ndryshe ta dini që nuk do të ketë paqe në këtë vend”. “ Gjenerali Bukof në Pranverë të 1761 me urdhër të mbretëreshës së Austrisë Maria Terezas, shkatërroi themelet dhe dogji më tepër se 150 Manastire dhe Skite në Transilvani të Rumanisë”... ......................... Në mbledhjen të cilën kishin fisnikët e pasur të Prefekturës Hunendoara, në Maj të 1760, një grup Rumunësh iu paraqiti një deklaratë nga më përfaqësueset, që kishin bërë deri tani, në të cilën, ndër të tjera, përmendin, “nëse doni që të hiqni diçka prej nesh apo kërkoni ndonjë ofertë apo nevojë tjetër të vendit, ne jemi gati për të gjitha, por fenë nuk e braktisim, për sa kohë jemi gjallë. Të gjitha Kombet kanë Ligjin dhe paqen në jetën e tyre dhe vetëm ne vazhdimisht përndiqemi. Përse nuk na falni paqen që të prehemi:? Përse ju jepni Unitëve Kishën tonë, që ne të mjerët dhe paraardhësit tanë e ndërtuam me kontributet tona dhe me duart tona. Jo nuk do të durojmë një gjë të tillë, për sa kohë jemi të gjallë! Dhe le të jemi fjalë pakë, të nderuar zotërinj: Kur të vijë Episkopi dhe Dhespoti i Ligjit të dorëzuar nga etërit tanë ( të fesë sonë) do të gjykojë dhe për Kishat të cilat duhet t’iu jepen Unitëve, por deri atëhere asnjë klerik Unit nuk do të meshojë në Kishat tona. Është mëkat i madh që të mbeten të mbyllura Kishat në këtë periudhë kreshme! Kohët e fundit ju lutëm me respektin e duhur dhe nuk morëm asnjë përgjigje, sikur të mos ju jemi lutur ndonjëherë. Ne nuk jemi kafshë, siç beson Madhëria juaj, por kemi Kishën tonë. Kishat tona nuk janë të ndërtuara, për të mbetur bosh dhe as ne nuk do të shkojmë që të falemi në stalla por në Kishat tona!. Protestojmë, pra, para Madhërisë suaj, për këtë gjendje jo-normale dhe ju lutemi që të paqësoni gjërat, deri sa të vijë Dhespoti ynë”. Mbretëresha, si për ndëshkim, urdhëroi që të merren masa më drastike kundër Rumunëve Orthodhoksë të Transilvanisë. E keqja kulmoi me veprimet e gjeneralit Bukof, i cili filloi nga viti 1761 që të digjte kishat prej druri, të shkatërronte Manastiret prej guri të Transilvanisë, që terrorizonte dhe të therrte popullatën e pafajshme, duke shkruar kështu faqet më të errëta të historisë Kishtare të kësaj zone. Të Krishterët Orthodhokse kudo deklaronin që preferojnë që t’iu marrin kokën armiqtë, se sa të dorëzonin Besimin e tyre dhe të ndjekin Unitët apo Papizmin! Para besimit të patronditur të popullit dhe betejës së përbashkët, veprimet e dhunshme dhe tmerret e udhëheqësve, viktimave të Unitëve, ndalojnë. Në verë të 1754 qyteza Halmatzi bëhet dëshmitare e një çasti madhështor. Gjatë një jave të gjitha fshatrat e zonës përreth erdhën dhe deklaruan para Këshillit perandorak që nuk braktisin Orthodhoksinë e dorëzuar nga etërit e tyre! Sjellja më me vlerë dhe demostrative e popullit Rumun mbetet përgjigjia e një jerondi nga Simbiu, i cila dhe u publikua në shtypin e huaj. “Kjo gunë, të cilën kam veshur, është e imja... por nëse dikush do që t’ia fal ja jap. Më këto duar të dobëta dhe këmbët e dobëta dhe trupin tim të dobët që punoi fort, ditë e natë, që të paguaj taksat. Këto mu falën nga Zoti dhe nëse dikush do që të m’i marrë nuk mundem që t’ia mohoj. Por kam dhe një shpirt, të cilin e ruaj për Dhëndërin Qiellor Krishtin, të cilin asnjë forcë njerëzore nuk mundet që të ma marrë, përveç se nëse dua vetë”. Arrestimet e shumta, keqtrajtimet, burgimet, përndjekjet, djegiet e Kishave dhe të Manastireve me pretekstin e pranimit të “Besimit të ri” nga ana e Perandorisë Austriake nuk ja dolën mbanë që të përkulin moralin e popullit besimtar Rumun. Sinodhi i Shenjtë i Kishës Orthodhokse Rumune, në mbledhjen e 28 Shkurtit 1950 vendosi që të rënditë murgun Visarion në radhët e Shenjtorëve për virtytin që tregoi, për betejat që bëri për mbrojtjen e Besimit Orthodhoks. Kujtimi i tij festohet bashkë me oshënar Sofronin dhe dëshmorin Oprea më 21 Tetor. I përjetshëm kujtimi i tyre! (Nga libri që do të botohet “Jetë Shenjtorësh të Kishës Rumune” Shënim: Le ta marrim si shembull të gjithë dhe sidomos klerikët dhe Episkopët e rinj në Shqipëri që mundet të bihen pre të të ashtuquajturit modernizim i cili do ti largojë nga besimi i vërtetë.

Ο Έντι Ράμα επανέλαβε την ένωση Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου

Απρίλιος 18, 2015.

Ο Γερμανός συγγραφέας Jürgen Todenhöfer, ισχυρίστηκε ότι η τρομοκρατική ομάδα του ‘ισλαμικού κράτους’ σχεδιάζει μια θρησκευτική γενοκτονία στη Συρία και το Ιράκ.

Σε συνέντευξή του στο περιοδικό ‘Stern’ δήλωσε ότι μπορεί κανείς να νικήσει τον εχθρό του, όταν  έχει τη δυνατότητα να τον γνωρίζει.

Πρόσφατα, έχει δημοσιεύσει ένα βιβλίο που αναφέρεται στο ταξίδι του στη Μοσούλη και τη Ράκα, που το έκανε προκειμένου να δει «ιδίοις όμμασι», τι συμβαίνει πραγματικά στη Μέση Ανατολή.

«Πήγα εκεί με το γιο μου τον Φρειδερίκο, ο οποίος δεν ήθελε να με αφήσει ολομόναχο εκεί. Πήγαμε παίρνοντας μαζί μας τέσσερα χάπια, επειδή γνωρίζαμε τον κίνδυνο, σε περίπτωση απαγωγής. Είχαμε δει τους αποκεφαλισμούς και δεν θέλαμε κάτι τέτοιο για εμάς. Αλλά, τελικά, δεν γίναμε στόχος».

Ο Γερμανός συγγραφέας ανέφερε ότι προσπάθησε να καταλάβει την ιδεολογία της οργάνωσης.

«Για να την αντιμετωπίσουμε, πρέπει να γνωρίζουμε τα πάντα για τους τζιχαντιστές και το ‘ισλαμικό κράτος’.  Αντιλήφθηκα, ότι το ισλαμικό κράτος σχεδιάζει μια θρησκευτική γενοκτονία εκεί, μια γενοκτονία που θα είναι η μεγαλύτερη όλων των εποχών», είπε ο Todenhöfer.

πηγή

Dashuria për të afërmin

Me të afërmin duhet të sillemi me shumë takt sa që të mos e prekim as edhe me një vështrim.
Sa herë që fyejmë ose përbuzim një njeri ndjejmë një gur të rëndë që të na peshojë në zemër.
Atëherë kur një i afërmi ynë është i pikëlluar ose i dëshpëruar duhet që ta ngushëllojmë me fjalë dashurie.
“Në qoftë se yt vëlla ka mëkatuar hidh përsipër rroben tënde dhe mbuloje” – na këshillon Shën Isaak Siriani.
Të gjithë kemi nevojë për mëshirën e Perendisë.
Në marrdhëniet tona me të tjerët duhet të jemi të çiltër dhe të sinqertë sa në fjalë aq edhe në vepra. Përndryshe jeta jonë nuk është e dobishme.
Duhet ti duam të tjerët jo më pak sesa veten tonë siç na porositi Zoti: “Duaje të afërmin tënd por si vetveten”.
Por dashuria për të afërmin nuk duhet të kalojë kufijtë dhe të na shkëpusë nga ruajtja e porosisë së parë dhe kryesore, d.m.th. të dashurisë për Perëndinë “Ai që do atin dhe nënën më shumë se Mua, nuk është i denjë për Mua”. Kështu na mëson Zoti. Shën Dhimitri i Rostovit na flet shumë qartë lidhur me këtë temë: “Dashuria e një besimtari për Perëndinë ështe e gabuar kur është e njëjtë me dashurinë për të afërmin, sepse këtu barazohet Krijuesi me krijesën. Dashuria e Perëndisë është e drejtë atëherë kur Krijuesi duhet të nderohet mbi çdo krijesë”.

Fragment nga libri SHEN SERAFlMI I SAROV

Botuar nga «KOSHERJA ORTODOKSE»

Dashuria për të afërmin

http://www.orthodhoksiaebashkuar.al/shenjtore-dhe-eter/fjale-te-urta-nga-shenjtore-dhe-eter/dashuria-per-te-afermin/

E Diela – dita e Zotit

 

Dita e Diel, në traditën e Kishës sonë është dita e Zotit, dita e Ngjalljes, dita e krijesës së re, Pashka e përjavshme. Është dita e parë e javës. Me këtë ditë fillon java e besimtarëve dhe rreth saj lëvizin, duke e pasur si qendër adhuruese dhe si qendër të kohës personale.

Kuptimi i vërtetë i së Dielës – ditës së Zotit

    Ungjillorët dhe apostujt e shenjtë (Mattheu 28:1; Marku 16:2; Llukai 24:1; Joani 20:1,19), na treguan se Ngjallja e Zotit Jisu Krisht ndodhi “ditën e parë të javës”. Kështu të krishterët filluan ta nderojnë shumë këtë ditë, sepse me ngjalljen u shpartallua pushteti i djallit, u çliruan besimtarët nga vargonjtë e vdekjes dhe filloi një jetë e re për të gjithë njerëzimin, për tërë krijesën, si rrjedhojë kjo u bë ngjarja më e rëndësishme e Krishterimit.

    Këtë ditë të javës, paganët ia kishin përkushtuar diellit dhe njihej si “dita e diellit”. Ndërsa hebrenjtë, kishin si ditë adhurimi të Shtunën (Sabatin) (ditën e shtatë), që i ishte përkushtuar tërësisht Perëndisë dhe nuk bënin absolutisht asnjë punë, veç detyrave të tyre adhuruese.

    Caktimi i së shtunës si ditë pushimi, lidhet me faktin se, në këtë ditë kishte përfunduar krijimi i botës “edhe të shtatën ditë Perëndia u preh nga të gjitha punët e tij që bëri” (Gjeneza 2:2). Urdhërimi i katërt nga 10 urdhëresat e Perëndisë thoshte: “Kujto ditën e Shtunë (Sabatin) që ta shenjtërosh atë. Gjashtë ditë do të punosh, edhe do të bësh gjithë punët e tua; Po e shtata ditë është pushim në Zotin, Perëndinë tënd” (Eksodi 20:8-10). Kështu, hebrenjtë dhe sot e kësaj dite ndalojnë çdo punë.

Kisha Orthodhokse

Autoq efale Shqipërisë

http://orthodoxalbania.org/