Συνέντευξη της Πρέσβη της Ελλάδος στην Αλβανία κα Ελένη Σουρανή - Τα μυστικά της επιτυχίας του ελληνικού τουρισμού

O ελληνικός τουρισμός κινείται με ρυθμούς ανάπτυξης 7%, διπλάσιους του μέσου όρου του παγκόσμιου τουρισμού που είναι 3-4%. Τα τρία τελευταία χρόνια, οι αφίξεις καταγράφουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, 26 εκατ. διεθνών αφίξεων το 2015 και 27,5 εκατ. το 2016, ενώ για το 2017 αναμένονται 30 εκατ. τουρίστες από το εξωτερικό. Μαζί με την ναυτιλία, όπου η Ελλάδα παραμένει πρώτη δύναμη παγκοσμίως, ο τουρισμός είναι η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας και ανάπτυξης. Συνεισφέρει περισσότερο από το 18% στο ΑΕΠ και δίνει περίπου 1 εκατ. άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας.

Πολλοί Αλβανοί επιλέγουν την Ελλάδα για τις διακοπές τους. Καθώς η Αλβανία έχει ξεκινήσει να αναπτύσσει την τουριστική της βιομηχανία, συναντήσαμε την Πρέσβη της Ελλάδος στα Τίρανα ώστε να μάθουμε το μυστικό της επιτυχίας της γειτονικής μας χώρας.

Κυρία Πρέσβη, η Ελλάδα σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στον τουρισμό και συγκαταλέγεται στους 15 πιο δημοφιλείς προορισμούς στον κόσμο. Που οφείλεται αυτό;

Η ελληνική τουριστική βιομηχανία, υπό την μορφή του οργανωμένου διεθνούς τουρισμού, άρχισε πριν από 60 περίπου χρόνια. Ήταν η εποχή του ελληνικού οικονομικού θαύματος, όπως είχε αποκαλεστεί, όταν η χώρα κατέγραφε ρυθμούς ανάπτυξης 8% ετησίως. Όταν η φυσική ομορφιά της Ελλάδας και η πηγαία φιλοξενία των κατοίκων έφερε την αμερικανική κινηματογραφία, το Χόλιγουντ, να γυρίσει ταινίες στην Ελλάδα, ήταν ζήτημα χρόνου να αρχίσουν οι οργανωμένες διεθνείς αφίξεις τουριστών. Από τότε πολλά έγιναν και πολλά άλλαξαν, αλλά η Ελλάδα παραμένει η μεγάλη αγαπημένη όσων αναζητούν τον συνδυασμό ήλιου και θάλασσας, πολιτισμού και αρχαιολογικού πλούτου, διασκέδασης και ποιοτικής γαστρονομίας.

Ποιές θεωρείτε ότι είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του τουρισμού;

Πρώτα από όλα, ο επισκέπτης που αποταμιεύει όλο τον χρόνο για να περάσει λίγες ημέρες ξεκούρασης, δεν θέλει να ταλαιπωρηθεί. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται υποδομές, δηλαδή αεροδρόμια, λιμάνια και καλούς οδικούς άξονες. Η Ελλάδα, για παράδειγμα, διαθέτει συνολικά 40 αερολιμένες, 15 διεθνείς, 21 που εκτελούν πτήσεις εσωτερικού και τσάρτερ, και 4 αποκλειστικά εσωτερικών πτήσεων. Στα 14 μεγαλύτερα περιφερειακά αεροδρόμια προβλέπονται μέχρι το 2020 επενδύσεις ύψους 330 εκ. ευρώ. Σε συνδυασμό με 2.500 χιλ. αυτοκινητόδρομους και χιλιάδες ακτοπλοϊκά δρομολόγια, η πρόσβαση στους τουριστικούς προορισμούς είναι εξαιρετικά εύκολη.

Τεράστιας σημασίας επίσης είναι οι ξενοδοχειακές μονάδες, που απαιτούν μεγάλες επενδύσεις αλλά και τεχνογνωσία. Η Ελλάδα διαθέτει 10.000 ξενοδοχεία, 1.000 από τα οποία είναι 4 αστέρων. Κατέχει την έκτη θέση μεταξύ των χωρών με το μεγαλύτερο αριθμό ξενοδοχείων πέντε αστέρων σε όλο τον κόσμο, με 420 5άστερα. Επίσης, λειτουργούν 7 γήπεδα γκολφ διεθνών προδιαγραφών (18 οπών) σε Αττική, Ρόδο, Χαλκιδική, Μεσσηνία, Κρήτη και Κέρκυρα.

Στα σκαριά είναι το πρώτο 6άστερο ξενοδοχείο στην Ελλάδα δυναμικότητας 1.000 κλινών. Αναμένεται να δημιουργηθεί στη Ρόδο, σε έκταση 95 στρεμμάτων και θα ολοκληρωθεί μέχρι το 2018.

Οι υποδομές αυτές προσφέρουν μία τεράστια γκάμα επιλογών και απευθύνονται σε όλα τα βαλάντια.

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η ποιότητα των υπηρεσιών. Η εκπαίδευση του προσωπικού είναι ένας τομέας στον οποίο η Ελλάδα, επί δεκαετίες, έχει επενδύσει σημαντικά. Σήμερα υπάρχουν 11 σχολές Τουριστικών Επιχειρήσεων σε ανώτατο επίπεδο και πολλές άλλες σε χαμηλότερες βαθμίδες εκπαίδευσης.

Η τουριστική ανάπτυξη πρέπει να προστατεύει το περιβάλλον και την φυσική και πολιτιστική κληρονομιά της κάθε περιοχής. Στο παρελθόν και στην Ελλάδα κάναμε λάθη με την κατασκευή τεράστιων ξενοδοχείων, που αλλοίωναν την φυσιογνωμία της περιοχής. Αυτές οι πολιτικές έχουν εγκαταλειφθεί από δεκαετίες. Έμφαση δίδεται στην ανάδειξη παραδοσιακών οικισμών, κατασκευών φιλικών με το περιβάλλον και προστασία του φυσικού κάλλους. Για παράδειγμα, στο διεθνές Πρόγραμμα Γαλάζια σημαία 2017 η Ελλάδα κατατάσσεται 2η παγκοσμίως σε καθαρές ακτές με 486 βραβευμένες ακτές, ανάμεσα σε 47 χώρες. Αυτό είναι ενδεικτικό της σπουδαιότητας που αποδίδουμε στην προστασία του θαλάσσιου χώρου, έργο πολύ απαιτητικό καθώς η Ελλάδα έχει 16.000 χιλιόμετρα ακτογραμμή.

Εκτός από την άνεση, ο επισκέπτης αναζητά και την ασφάλεια και είναι σημαντικό ότι, σε μελέτη της ανεξάρτητης βρετανικής εταιρείας Censuswide, το 73% - 80% των ερωτηθέντων θεωρούν την Ελλάδα ασφαλή προορισμό. Πολύ σημαντικές είναι επίσης οι υποδομές στο τομέα της υγείας, όπως τα μεγάλα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας.

Αναφερθήκατε στον πολιτισμό και την αρχαιολογία. Όλοι φυσικά γνωρίζουμε την Ακρόπολη της Αθήνας αλλά φαντάζομαι ότι υπάρχουν και πολλά άλλα. Μπορείτε να μας δώσετε περισσότερα στοιχεία;

Πράγματι, υπάρχουν σε ολόκληρη τη χώρα πάνω από 100 αρχαιολογικοί τόποι, οι περισσότεροι από αυτούς παγκοσμίως γνωστοί, όπως η Ολυμπία και οι Μυκήνες στην Πελοπόννησο, το Δίον στην Μακεδονία και η Κνωσός στην Κρήτη. Η UNESCO έχει εντάξει 17 μνημεία στην Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα έχει, σε αναλογία με τον πληθυσμό της, τον μεγαλύτερο αριθμό μουσείων παγκοσμίως. Περισσότερα από 100 αρχαιολογικά, 25 Βυζαντινά και 150 διάφορα άλλα. Άλλωστε ολόκληρη η χώρα είναι ένα ανοικτό μουσείο και αυτό αποτελεί σημαντικό πόλο έλξης για τους ξένους επισκέπτες.

Τι θα είχατε να συστήσετε στην Αλβανία για την τουριστική της ανάπτυξη;

Η Αλβανία είναι μια πανέμορφη χώρα, που συνδυάζει, όπως και η Ελλάδα, ήλιο και θάλασσα, βουνό και πράσινο. Είναι βέβαιο ότι έχει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης και αυτό ήδη φαίνεται. Οι υποδομές έχουν βελτιωθεί σημαντικά, με νέους οδικούς άξονες, ανάπλαση των πόλεων, νέα μουσεία και ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων, αλλά σίγουρα υπάρχουν πολλά ακόμη να γίνουν. Θεωρώ πλεονέκτημα ότι η Αλβανία βρίσκεται στο ξεκίνημα, γιατί αυτό της δίνει την ευκαιρία να αποφύγει τα λάθη που άλλες τουριστικές χώρες έκαναν, στο δικό τους ξεκίνημα, πριν από 40 και 50 χρόνια. Οι μαζικές κατασκευές καταστρέφουν το περιβάλλον και υποβαθμίζουν την ποιότητα των υπηρεσιών. Με σεβασμό στην οικιστική παράδοση, προστασία του φυσικού κάλλους κάθε περιοχής και εκπαιδευμένο προσωπικό, η Αλβανία θα είναι ο επόμενος νέος προορισμός στην Μεσόγειο.

Πως η ελληνική εμπειρία και η ελληνο-αλβανική συνεργασία μπορούν να ενισχύσουν την αύξηση του τουρισμού στην Αλβανία;

Η γεωγραφική εγγύτητα των δύο χωρών δίνει τη δυνατότητα ιδιαίτερα σε τουρίστες από μακρινές χώρες, όπως λ.χ. την Κίνα, να συνδυάσουν τις διακοπές τους περιλαμβάνοντας δύο και τρεις προορισμούς. Ήδη μαθαίνω ότι η ακτοπλοϊκή γραμμή Κέρκυρας-Σαράντα θα επεκταθεί όλο το καλοκαίρι μέχρι Αυλώνα. Πρόκειται για εξαιρετικά νέα, που θα ενισχύσουν την τουριστική κίνηση. Επίσης, πολλοί Αλβανοί που σπούδασαν και εργάστηκαν στον τουριστικό τομέα στην Ελλάδα έχουν επιστρέψει μεταφέροντας στην πατρίδα τους πολύτιμη τεχνογνωσία. Και αυτή είναι η ομορφιά των ανθρωπίνων σχέσεων που συνδέουν τις δύο χώρες. Ασφαλώς, υπάρχει πάντα η δυνατότητα συνεργασιών ανάμεσα στις δύο χώρες σε όλους τους τομείς, περιλαμβανομένου και του τουρισμού.

Και μια πιο προσωπική ερώτηση: ποιες είναι οι δικές σας εντυπώσεις ως επισκέπτρια στην Αλβανία;

Στην Αλβανία δεν είμαι μόνον επισκέπτρια. Πρώτα απ’ όλα, εδώ και ένα χρόνο, είναι το σπίτι μου. Και αισθάνομαι πολύ όμορφα και πολύ οικεία. Φυσικά, κάθε φορά που επισκέπτομαι μία περιοχή έχω την αίσθηση του τουρίστα και ομολογώ ότι η ομορφιά του τοπίου με εντυπωσιάζει συνεχώς. Είχα τη χαρά να φιλοξενήσω πολλούς φίλους και συγγενείς και όλοι έμειναν με τις καλύτερες εντυπώσεις. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι κάθε επισκέπτης στην Αλβανία θέλει να ξανάρθει!

http://tachydromos.org/

Σπάνιος Ελληνικός χάρτης της βυζαντινής εποχής που κρατείται στη Μυστική Βιβλιοθήκη του Βατικανού

Σπάνια θα συναντήσει κανείς παλαιούς χάρτες της Ευρώπης ή παγκόσμιους, οι οποίοι έχουν σχεδιαστεί από Έλληνες και οι ονομασίες να αναγράφονται στην Ελληνική γλώσσα…

Μας είναι γνωστοί οι χάρτες, που έγιναν πάνω σε πρότυπα του Πτολεμαίου, στους αναγεννησιακούς αιώνες, κυρίως, μετά το 15ο αιώνα, αλλά, είναι με λατινική γραφή και φέρουν λατινικές ονομασίες.

Ο χάρτης που παρουσιάζουμε, σήμερα, είναι ένα πολύ σπάνιο κομμάτι του βυζαντινού πολιτισμού, σχεδιασμένος λίγα χρόνια πριν αλωθεί η Κωνσταντινούπολη, από τους Οθωμανούς.

Ο Χάρτης μεταφέρθηκε στη Δύση από τους Βυζαντινούς λόγιους μετά την Άλωση της Πόλης.

Φέρει την ονομασία «Ευρώπη», είναι χειρόγραφος , και απεικονίζει τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης με το σχήμα ενός κάστρου. 
Στον Ελλαδικό χώρο στη μορφή αυτή, σημειώνονται η Κωνσταντινούπολη και η Θεσσαλονίκη.

Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι ότι όλες οι ονομασίες, πελάγη, κόλποι, ποταμοί, πόλεις, φέρουν Ελληνικές ονομασίες όπως συνηθιζότανε την εποχή εκείνη.

Δυστυχώς η ανάλυση της φωτογραφίας δεν είναι καλή και δεν μας παρέχεται η δυνατότητα ανάγνωσης όλων των ονομάτων.

Έχει τον τίτλο «Γεωγραφία Πτολεμαίου στην Ελληνική», και κρατείται στη «Μυστική Βιβλιοθήκη του Βατικανού».

https://arxaia-ellinika.blogspot.al/

Σουηδός ποιητής αποπληρώνει το χρέος του προς την Ελλάδα

• 
  Ο Jesper Svenbro

Ο Jesper Svenbro (1944) είναι μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας, ελληνιστής, ποιητής και δοκιμιογράφος. Γνωστό είναι το βιβλίο του (η διδακτορική διατριβή του) La parole et le marble. Aux origines de la poétique grecque, στο οποίο συζητείται η καταγωγή της αρχαίας ποιητικής. Ελληνικά έχει εκδοθεί το βιβλίο του Φρασίκλεια, Ανθρωπολογία της ανάγνωσης στην αρχαία Ελλάδα («Πατάκης» 2002). Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί παλαιότερα στα περιοδικά Ποιητική(2008), ΦΡΜΚ (2013) και The Books' Journal (2013).Στο κρινόμενο βιβλίο δημοσιεύονται μεταφρασμένα από τα σουηδικά 19 ποιήματα από τη συλλογή Το όνομα της κόρης της Σαπφούς. Ατομική εργασία. Διδακτικό έτος 2015-2016, 6 ποιήματα από τη συλλογή Αρτεμίσιον και ένα που συνετέθη με την ευκαιρία συμποσίου αφιερωμένου στη Σαπφώ (2015). Όπως μαθαίνουμε, τα ποιήματα αυτά είναι ακόμη ανέκδοτα στη Σουηδία. Το γεγονός ότι πρωτοδημοσιεύονται στα ελληνικά δείχνει, πιστεύω, την εκτίμηση του ελληνιστή ποιητή στη χώρα μας. Τα 26 ποιήματα αποδίδονται σε καθαρά, αβίαστα ελληνικά. Δεν μπορώ να ελέγξω την ακρίβεια της μετάφρασης, όμως τα ποιήματα είναι ωσάν να έχουν γραφεί στη γλώσσα μας. Και τούτο λίγο δεν είναι.

Όλα τα ποιήματα είναι πολύστιχα –άλλα πεζόμορφα, άλλα αναπτυγμένα σε τετράστιχες ή πεντάστιχες στροφές. Ο χαρακτήρας τους είναι αφηγηματικής τάξεως. Ακριβέστερα: εκφέρονται ωσάν μικρά δοκίμια, τα οποία όμως υπερβαίνουν τον δοκιμιακό λόγο –τον ακυρώνουν. Η όποια τους eruditio είναι φαινομενική, θα έλεγα και ειρωνική. Τα 18 από τα 19 ποιήματα της πρώτης συλλογής εμφανίζονται ως οιονεί μέρη μιας φιλολογικής εργασίας. Η συνοδευτική επεξήγηση «Ατομική εργασία. Διδακτικό έτος 2015-2016» παραπέμπει σε μαθήματα σεμιναριακά.

Δύο από αυτά τα ποιήματα τιτλοφορούνται «Εξετάσεις, θέμα πρώτο» και «Εξετάσεις, θέμα δεύτερο». Στο πρώτο εξετάζεται το μάθημα «Η ανθρωπολογία του ελληνικού γάμου». Στο δεύτερο το μάθημα «Η σχέση της αρχαϊκής ποίησης με τον Όμηρο»! Το εύρημα κάθε άλλο παρά σχολαστικό είναι. Τουναντίον. Ο τρόπος με τον οποίο συνενώνονται τα σεμινάρια, η διδασκαλία της Ιστορίας και της Φιλολογίας κρατά μακριά από τα ποιήματα κάθε σχολαστικισμό. Στην ουσία αυτά τα δύο «μαθήματα» δίδουν τον τόνο στα υπόλοιπα ποιήματα του βιβλίου.

Το σημαντικότερο: ενώ το αρχαϊκό «φιλολογικό» περιβάλλον της Λέσβου εμφανίζεται μέσα στο βιβλίο, ο Svenbro έρχεται και βλέπει καθαρότατα επίσης και προς τον 20ό αιώνα.

Στο ποίημα «Ταξίδι του μέλιτος με Sightseeing» εμφανίζονται η Ελίζαμπεθ Τέιλορ και ο Ρίτσαρντ Μπάρτον «καβάλα στα άλογα να θαυμάζουν τη Σφίγγα και τις πυραμίδες της Γκίζας». Παρακάτω «ακούγoνται», δίπλα στη Σαπφώ, ο τρομπετίστας Miles Davis και o κοντραμπασίστας Paul Chambers. Συναντούμε τους διάσημους εκδότες Ε. Lobel και D. Page (Poetarum Lesbiorum Fragmenta), τους παπυρολόγους Β. Ρ.Grenfell και Α. S. Hunt. Παρόντες ο Εντμουντ Χούσερλ και ο Ντεριντά. Υπάρχει ένα απόσπασμα από το βιβλίο της μαρξίστριας Simone Weil (1909-1943) για την Ιλιάδα της και μνημονεύεται η μελέτη του Gregory Nagy, The Best of the Achaeans! Τέλος, o ελληνιστής ποιητής δοκιμάζει να «αποκαταστήσει» το διάσημο, σπαραγμένο ποίημα της Σαπφώς «Ο γάμος του Εκτορα και της Ανδρομάχης» (44LP).

Μια νέα «μυθική μέθοδος»; Όχι. Εδώ δεν εφαρμόζεται η διάσημη ελιοτική (και σεφερική) μέθοδος κατά την οποία ένας αρχαίος μύθος (του Ορέστη λ.χ.) χρησιμοποιείται ως δομικό στοιχείο του σύγχρονου ποιήματος για να βοηθήσει έτσι τον ποιητή να εκφράσει την εμπειρία του με τρόπο αντικειμενικό. Υπόβαθρο, καταγωγή των ποιημάτων του Svenbro δεν είναι ο μύθος. Είναι το ίδιο το αρχαίο ποίημα, η αρχαία λέξη, το παράθεμα, το fragmentum, οι εκδότες, οι παπυρολόγοι και οι φιλόλογοι αλλά και το riff, η επανερχόμενη μουσική φράση στην τζαζ. Με τη χρήση όλων αυτών των στοιχείων ενοποιείται ο χρόνος. Ενοποιείται ο χώρος. Ενοποιούνται η ποίηση, η μουσική, η φιλολογία.

Κρίνω ότι τα ποιήματα του Jesper Svenbro σε πρώτη ανάγνωση είναι διδακτικά. Παιδευτικά.

Διδάσκουν με τον τρόπο τους ένα κεφάλαιο της λεσβιακής λυρικής ποίησης. Δείχνουν το κέντρο, τη Σαπφώ. Εμφανίζουν επί σκηνής τον συγκαιρινό της ποιητή Αλκαίο. Αναφέρονται στον αισυμνήτη Πιττακό. Στον Σιμωνίδη, στον ρωμαίο ιστορικό Αμμιανό Μαρκελλίνο (ελληνικής καταγωγής), στον Παυσανία. Κυρίως όμως δοξολογούν τη Ροδόπη/Δωρίχα, εταίρα, σύζυγο του αδελφού της ποιήτριας Χάραξου και (σύμφωνα με τα αρχαία κουτσομπολιά) αγαπημένη της ίδιας της ποιήτριας!
Για την οποία πιθανότατα γράφει τον στίχο «το περιττό φορτίο της βαρυθυμίας» («Σαπφώ: Πέντε στροφές για τη Δωρίχα»).

Ομως δεν έχουμε ποιήματα που απλώς προβάλλουν το αρχαίο κλέος. Δεν είναι ποιήματα μόνο παιδευτικά. Ναι. Μας εισάγουν όντως σε έναν πολιτισμό που εμείς οι Ελληνες τον αγνοούμε υβριστικά. Όμως (επαναλαμβάνω) δεν πρόκειται για ποιήματα φιλολογικά ή απλώς παιδευτικά. Δεν είναι ποιήματα ενός εστέτ ποιητή και φιλολόγου. Τα ποιήματα του Jesper Svenbro είναι πρωτίστως πολιτικά. Η σημασία τους είναι πολιτικής τάξεως. Η ιδεολογία τους έχει χροιά πολιτική. Κοινωνική. Ενα μάλιστα ποίημα, «Καρυάτιδες» (στη συλλογή Αρτεμίσιον), θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί «προπαγανδιστικό» για εμάς τους Νεοέλληνες καθώς ο ποιητής αναφέρεται ευθέως στην ιστορία του γερμανικού χρέους... Αλλά όχι μόνο του κατοχικού.

Το ποίημα αναφέρεται και στο «χρέος» των μεγάλων Γερμανών ποιητών, όπως του Χέλντερλιν και του Γκαίτε. Οι δύο μεγάλοι Γερμανοί ποιητές έχουν αποπληρώσει το όποιο χρέος τους. Θα έλεγα, και με το παραπάνω. Το ίδιο πράττει και ο Σουηδός ελληνιστής και ποιητής. Αναγνωρίζει το χρέος του προς την Ελλάδα. Και το εξοφλεί με τον καλύτερο τρόπο. Ωστόσο (είτε θέλουμε να το εννοήσουμε, είτε όχι) υπενθυμίζει και το δικό μας χρέος προς την αρχαιότητα και στη χώρα που ζούμε σήμερα. Πλαγίως πλην σαφώς, δείχνει το συνεχώς αυξανόμενο χρέος μας προς την ταλανιζόμενη χώρα.

• Αναδημοσίευση: tovima.gr / Γιώργης Γιατρομανωλάκης.
• http://www.pontos-news.gr

Bastard – Edison Ypi

E rrahu maqedoni shqiptarin në mes të Shkupit. Ku është çudia ? Kurrkund. E ndjek, e gjen, e vjedh, e rreh, e vret, shqiptari-shqiptarin edhe nën gur po të jetë fshehur. Pse mos e rrahi maqedoni shqiptarin në mes të Shkupit.
E rreh maqedoni shqiptarin që çke me të sepse shqiptari i zgjedh politikanët, sa më bandita dhe hajduta, sa më mashtruesa dhe karrierista, nga ata që për shqiptarë dhe Shqipëri flasin deri në momentin kur zaptojnë ndonjë kolltuk, dhe pastaj i harrojnë të gjitha, e nisin të bashkëpunojnë, jo me maqedonin e me serbin, por edhe me dreqin e dreqit. Se mos po të rrahin vetëm në Shkup. Kudo dhe kurdoherë vetëm të kanë rrahur, kurrë nuk i ke rrahur. Ata rrih, ti bjeri çiftelisë e lahutës e kitarrës, e qaj. Mirë ta bëjnë. S’ka ndodhur asgjë tjetër përpos asaj që vet’ ke dashur.
Bëre çmos të vazhdoje të rrije i pushtuar nga turku.
Për themelues të shtetit nuk gjete ndonjë më të hajrit por e zvarrite dhe e zgjate aq tepër, sa të erdhi nga jashtë një i mirë për kohën, por dallaverexhi në thelb.
Të njëjtën gjë bëre me të gjithë.
Me dy prej më të shquarve, më të iluminuarve, më të përkushtuarve, që pate;
Njërin e degdise në Amerikë ku e shpërdoroi atdhedashurinë dhe erudicionin duke i lypur pare Mbretit e duke pirë uiski restoranteve të Uashingtonit ku gjithë kohën s’bëri asgjë tjetër veçse talli Shqipërinë dhe shqiptarët.
Tjetrin edhe më zi, pasi e detyrove të vejë në Moskën e Leninit, erdh’ e u bë Kryeministër me një revolucion qesharak. Jo për të qeverisur. S’dinte të qeveriste. Vetëm për t’i tallur shqiptarët duke t’i rënë pasditeve violinës.
Nuk bëre kurrë asnjë heroizëm, asnjë sakrificë. Nuk u shquajte kurrë për asnjë punë të mirë. Vetëm nënështrim dhe vetëm pajtim me më të keqen.
Gjatë luftës së parë të pushtoi kush deshi pa më të voglën rezistencë.
Gjatë Mbretërisë bëre çmos të mos pranoje shtet, rregull, rend.
Gjatë luftës së dytë ndihmove sa munde një grusht rrugaçësh në një luftë civile vllavrasëse me pasoja katastrofike në të ardhemn, ndërkohë që një grusht shqiptarësh për së mbari, të vetmit që nuk deshën ta lenë Shqipërinë të tërën në dorë të pushtuesave, i shpalle tradhëtarë dhe kolaboracionistë dhe sot e kësaj dite i shan e i tall e i mallkon.
Pas luftës u more dhjetra vite me skllavërimin dhe turpërimin e vetes. U përule e u kërruse e u poshtërove sa s’ka bërë vaki kurrkund tjetër.
Sot nuk po le të zezë pa bërë;
I fute paret nëpër piramida, dhe dogje e shkatërrove e u vrave pafund.
Mblodhe ku ishin e ku s’ishin kuçin e maçin, nga Turqia, Lindja e mesme, Lindja e largët, Kina, Filipinet, u the se do t’i nxirrje me skaf në Itali. Shumicës së fakirëve ardhur nga larg, u more paret në këtë aferë kriminale. Një numuri jo të vogël, u premtove Brindizin, i hodhe në Shëngjin, ose në det.
I shite motrat, bijat, kushurirat, i nise prostituta.
S’le pëllmbë toke pa e mbjellë me hashash.
Vrave dhe preve pa të lëvizur qerpiku babain, vëllain, motrën, gruan, të dashurën, farefisin, komshiun, ortakun.
Të është mbushur mendja se mënyrat më të ndershme për tu pasuruar janë ato më të pistat dhe më kriminalet; kultivimi dhe trafikimi i drogës, klandestinët, prostitutat, mashtrimi, korrupsioni, hashashi.
Po e shet votën, pra Lirinë, me një thes miell.
Nuk njeh mënyrë tjetër për tu punësuar veç asaj që gjatë fushatave elektorale t’i shërbesh një partie.
Ke kompromentuar pa kthim gjënë më të bukur, shpikjen më të sofistikuar të qytetërimit modern, Shoqërinë Civile. E ke kthyer të tërën në një arenë çakajsh, në një sofër hajdutësh të pështirë pa absolutisht asnjë lidhje me qëllimet për të cilat taksapaguesit paguajnë dhe ti vjedh.
Po i shfrytëzon të punësuarit në mënyrë më shtazarake se në librat e Engelsit dhe Marksit dhe të gjithë propagandës komuniste.
Internetin po e shfrytëzon vetëm për të krijuar një profil që e dëshiron, një fytyrë që të mungon, një identitet që s’e ke, dhe sidomos për të bërë gjënë që di të bësh më mirë, për të shpifur dhe spiunuar.
U ke vënë rrugëve dhe shesheve të Shqipërisë emra rrugaçësh, halabalësh, budallenjsh, vrasësish, mitomanësh, delirantësh, që nuk njihen për absolutisht asgjë tjetër përpos emrit të rrugës.
Ta çliroi Kosovën aleanca më e madhe ushtarake e botës. U vërsule ta paraqisje sikur e çlirove vetë, dhe e bëre Kosovën shtetin më mafioz të botës. Ku mund të kesh talent, por s’gjen dot asnjë punë, se t’i nxjerrin sytë partizanët. Mund të kesh tokë, por s’ke leverdi të kultivosh asgjë, se produktet i sjellin nga jashtë kontrabandistët. Dëshiron të jetosh në Kosovë, por nuk mundesh se të shurdhojnë fanatikët.
I zgjedh me votë politikanët dhe ligjbërësit, por nuk i respekton as ata as ligjet.
I hodhe në erë me dinamit një herë e një kohë Kishat dhe Xhamiat. Të njëjtën gjë je duke bërë edhe sot me vendet e kultit që po t’i ndërtojnë të tjerët, përderisa nuk i frekuenton. Rezultati ? Sa më tepër mbulohen besimtaret, aq më tepër zbulohen qefliet. Sa më me kujdes i fshehin pjesët e trupit konservativet, aq më pa teklif i zvogëlojnë breçkat liberalet.
I spiunove, i degdise nëpër internime dhe burgje mijëra e mijëra. Tani po aq kriminalisht po sillesh me viktimat e tua, përndjekjen, të përndjekurit, pasojat, detyrimet.
Nuk e ke aspak problem, s’ke asnjë kundërshtim, s’bën asnjë rezistencë, që hajduti të bëhet deputet, batakçiu ministër, banditi biznesmen, i korruptuari gjykatës, gdhëja shkrimtar, tuhafi artist, bythlëpirësi gazetar.
Nga lypja deri tek Arti, nga Kultura tek Letërsia, nga intimiteti tek institucionet, gjithçka e bën vetëm për të vjedhur o i panginjur.
Dhe çuditesh kur të rrahin në mes të Shkupit pasi bërtet “Allahu Ekber”.
E ke menduar ndonjëherë çfarë mund të pësosh po ta bësh Kryqin në mes të Khartumit, Lahores, Kandaharit, ku zbatohen me përpikmëri urdhërat e Allahut ?
Ti ke fajin që i poshtërojnë, bashkë me ty, edhe gjithë të tjerët.
Se ti synon diçka të mbrapshtë, të paarsyeshme, të pamundur; Ti do gjithmonë të marrësh dhe kurrë të mos japësh.
Kjo mbrapshti, kjo e keqe, ty të kënaq, të lumturon, të lehtëson, për të keqen ti ke dashuri, ke mall, ke nostalgji.
E mira ty të rri ngushtë, të djersit, të shqetson, të dhemb, të torturon, ti nis e vuan kur e mira të vjen dhe mezi çpret ta largosh. Shporru bastard.
http://ypi.al/

Turizmi, këshilla e ambasadores greke: Mos bëni gabimet tona

Turizmi grek lëviz me ritme zhvillimi 7%, dy herë me të lartë se mesatarja e ritmeve të turizmit në botë, që janë 3-4%. Tri vitet e fundit, prurjet turistike regjistrojnë njërin rekord pas tjetrit, 26 milionë ishte fluksi ndërkombëtar i turistëve gjatë 2015 dhe 27.5 milionë gjatë 2016, ndërsa për 2017 priten 30 milionë turistë nga vendet e tjera.

Së bashku me Marinën Tregtare, ku Greqia mbetet fuqia e parë në botë, turizmi përbën lokomotivën e ekonomisë dhe zhvillimit grek. Kontribuon me më shumë se 18% në GDP dhe krijon thuajse 1 milion vende pune, direkte apo indirekte. Korfuzi, Halkidhiki, Mykonos, Santorini por dhe Rodos janë disa nga destinacionet që zgjedhin shqiptarët për pushimet e tyre në Greqi.

Ambasadorja e Greqisë në Tiranë, zonja Eleni Sourani, tregon sekretet e suksesit të turizmit në vendin fqinj, i cili ka nisur rreth 60 vjet më parë, ndërsa sot shënon shifra rekord zhvillimi.

Znj. Ambasadore, Greqia po thyen njëri pas tjetrit rekordet në turizëm dhe është njëra nga 15 destinacionet më popullore në botë. Kujt i dedikohet kjo?

Industria greke e turizmit, në formën e turizmit të organizuar ndërkombëtar, filloi thuajse përpara 60 vitesh. Ishte periudha e mrekullisë ekonomike greke, siç është quajtur, kur vendi në atë kohë kishte ritme zhvillimi ekonomik 8% në vit. Kur bukuritë natyrore të Greqisë dhe mikpritja tradicionale e banorëve sollën kinematografinë amerikane, Hollivudin, për të xhiruar filma në Greqi, ishte çështje kohe që të fillonin mbërritjet e organizuara turistike ndërkombëtare. Që prej asaj kohe, shumë gjëra janë bërë dhe shumë gjëra kanë ndryshuar, por Greqia mbetet dashuria e madhe e gjithë atyre që kërkojnë kombinimin e diellit dhe të detit, të kulturës e të pasurive arkeologjike, të argëtimit dhe kulinarisë cilësore.

Ishulli i Mykonos në Greqi

Cilat mendoni se janë kushtet e domosdoshme për zhvillimin e turizmit?

Para së gjithash, një vizitor, i cili kursen gjatë gjithë vitit për të kaluar pak ditë çlodhëse, nuk do që të sorollatet. Kjo do të thotë se i duhet infrastruktura, domethënë, aeroporte, porte dhe akse të mira rrugore. Greqia, për shembull, disponon në total 40 aeroporte, prej të cilave 15 janë ndërkombëtare, 21 në të cilat bëhen fluturime kombëtare dhe charter e 4 ekskluzivisht për fluturime kombëtare. Në 14 aeroportet më të mëdha rajonale, deri në 2020 parashikohen që të bëhen 330 milionë euro investime.

Duke i kombinuar me 2500 kilometra autostrada dhe mijëra itinerare tragetesh, aksesi i turistëve në destinacionet turistike është jashtëzakonisht i lehtë. Të një rëndësie të veçantë janë gjithashtu edhe njësitë akomoduese hoteliere, që kërkojnë investime të mëdha, por edhe njohuritë përkatëse. Greqia disponon 10.000 hotele, prej të cilave 1000 janë me 4 yje. Renditet e gjashta midis vendeve me numrin më të madh të hoteleve me 5 yje në të gjithë botën, duke pasur 420 të tilla.

Gjithashtu funksionojnë 7 fusha golfi të parametrave ndërkombëtarë (18 gropa) në Atikë, në Rodos, në Halkidhiki, në Mesinia, në Kretë dhe në Korfuz. Në projekt është ndërtimi i hotelit të parë me 6 yje në Greqi me një kapacitet 1000 shtretër. Pritet të ndërtohet në Rodos, në një sipërfaqe 95.000 metra katrorë dhe do të përfundojë në 2018. Kjo infrastrukturë ofron një gamë të gjerë alternativash dhe destinohet për turistë të të gjitha mundësive ekonomike.

Tre ishujt në Ksamil

Një faktor tjetër i rëndësishëm është cilësia e shërbimeve. Trajnimi i personelit është një sektor ku Greqia, për vite me radhë, ka bërë investime të konsiderueshme. Sot ekzistojnë 11 shkolla për Biznesin e Turizmit në nivelin e arsimit të lartë dhe shumë të tjera në nivele më të ulëta arsimimi. Zhvillimi i turizmit duhet të mbrojë ambientin e trashëgiminë kulturore dhe natyrore të çdo rajoni. Në të shkuarën, edhe në Greqi bëmë gabime me ndërtimin e hoteleve shumë të mëdha, të cilat ndryshojnë fizionominë e rajonit apo krahinës. Këto politika janë braktisur prej dekadash.

Theksi vihet në promovimin e vendbanimeve tradicionale, ndërtimeve miqësore kundrejt ambientit dhe mbrojtjes së bukurive natyrore. Për shembull, në Programin Ndërkombëtar të Flamurit Blu (Blue Flags) 2017, Greqia renditet e dyta në rang botëror për plazhe të pastra, me 486 plazhe të vlerësuara me çmime, midis 47 vendeve të botës. Ky është tregues i rëndësisë që i kushtojmë mbrojtjes së zonës detare, një punë shumë kërkuese, pasi Greqia disponon 16.000 kilometra vijë bregdetare.

Përveç komoditetit, vizitori kërkon edhe siguri, dhe është i rëndësishëm fakti se, në një studim të kompanisë së pavarur britanike “Censuëide”, 73%-80% të të pyeturve e konsiderojnë Greqinë si destinacion të sigurt. Gjithashtu, shumë e rëndësishme është edhe infrastruktura në sektorin shëndetësor, si spitalet e mëdha dhe qendrat shëndetësore.

Përmendët kulturën dhe arkeologjinë. Natyrisht, të gjithë e njohim Akropolin e Athinës, por mendoj se ka edhe shumë të tjera. Mund të na jepni më shumë të dhëna?

E vërtetë, në të gjithë vendin ekzistojnë mbi 100 site arkeologjike, pjesa më e madhe e tyre të njohura botërisht, siç është Olimpia dhe Mikena në Peloponez, Dhion në Maqedoni dhe Knosos në Kretë. UNESCO ka përfshirë 17 monumente në Trashëgiminë e Kulturës Botërore. Gjithashtu, Greqia ka, në raport me popullsinë, numrin më të madh të muzeve në botë. Disponon më shumë se 100 muze arkeologjike, 25 muze bizantine dhe 150 muze të tjera të ndryshme. Gjithë vendi, madje, është si një muze i hapur, dhe kjo përbën një pol të rëndësishëm tërheqës për vizitorët e huaj.

Çfarë do t’i rekomandonit Shqipërisë për zhvillimin e turizmit të saj?

Shqipëria është një vend shumë i bukur, në të cilin, ashtu si në Greqi, gjen të kombinuar diellin dhe detin, malin me peizazhet e gjelbëruara. E sigurt është se zotëron mundësi të jashtëzakonshme zhvillimi dhe kjo ka filluar të duket tashmë. Infrastruktura është përmirësuar mjaft, me akse të reja rrugore, me plane rikualifikimi urban, me muze të reja dhe promovim të ambienteve arkeologjike, por, sigurisht, mbeten akoma shumë për t’u bërë.

E konsideroj avantazh për Shqipërinë faktin se ajo ndodhet në start, sepse kjo i jep mundësinë që të shmangë gabimet që bënë vende të tjera turistike në fillimet e tyre, para 40 apo dhe 50 viteve. Ndërtimet masive shkatërrojnë ambientin dhe ulin cilësinë e shërbimeve që ofrojnë. Duke respektuar traditën ndërtimore, duke mbrojtur bukuritë natyrore të çdo krahine, dhe me një personel të kualifikuar, Shqipëria do të jetë destinacioni i ardhshëm turistik në Mesdhe.

Si munden eksperienca greke dhe bashkëpunimi greko-shqiptar të ndihmojnë në rritjen e sektorit të turizmit në Shqipëri?

Afria gjeografike e dy vendeve u jep mundësinë, veçanërisht turistëve nga vende të largëta, për shembull, nga Kina, të koordinojnë pushimet e tyre, duke përfshirë dy apo dhe tri destinacione. Jam informuar ndërkohë se linja e tragetit Korfuz-Sarandë do të shtrihet për periudhën e verës deri në Vlorë.

Ambasadorja e Greqisë, Eleni Sourani

Pra, kemi të bëjmë me lajme shumë të mira, që do të forcojnë lëvizjen turistike. Gjithashtu, shumë shqiptarë që studiuan dhe punuan në sektorin e turizmit në Greqi, janë kthyer, duke sjellë një eksperiencë të vyer në atdheun e tyre. Dhe kjo është ajo bukuria e marrëdhënieve njerëzore që lidhin të dyja vendet. Sigurisht që ekziston gjithmonë mundësia e bashkëpunimit të dy vendeve në të gjitha fushat, duke përfshirë edhe sektorin e turizmit.

Dhe një pyetje personale: Cilat janë përshtypjet tuaja si vizitore në Shqipëri?

Në Shqipëri nuk jam vetëm vizitore. Para së gjithash, prej një viti, këtu është shtëpia ime. Ndihem shumë mirë, shumë e afërt me vendin. Natyrisht, sa herë që vizitoj një zonë, kam ndjesinë e turistit dhe më duhet ta pranoj se bukuria e peizazhit më bën vazhdimisht përshtypje. Kam pasur gëzimin që të pres dhe t’u ofroj mikpritje shumë miqve e të afërmve dhe të gjithë u larguan me përshtypjet më të mira. Nuk kam asnjë dyshim se çdo vizitor në Shqipëri do të dëshironte që të vinte sërish.

ARISTIR LUMEZI/PANORAMA

Jazz σε Ορθόδοξο ναό – μουσείο

Μετά τις φωτογραφήσεις μοντέλων εντός των ναών, μπροστά στα εικονοστάσια με τις ιερές εικόνες και στον επισκοπικό θρόνο, οι αθλιότητα των υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού της Αλβανίας ξεπέρασε αυτές τις μέρες κάθε όριο προκλητικότητας. Και έχει ενδιαφέρον να παρατηρηθεί αρχής εξ αρχής ότι οι προσβολές στοχεύουν μόνο τους Ορθόδοξους Ναούς και Μοναστήρια…

Συγκεκριμένα και μεταδίδοντας την είδηση περί φεστιβάλ jazz μουσικής της αλβανίδας τραγουδίστριας Eda Zari, που προγραμματίζει για τις επόμενες μέρες στο Κάστρο του Παλέρμο στη Χιμάρα, το Top channel επένδυε με εικόνες από βιντεοκλίπ της συγκεκριμένης όπου μαζί με όλο το μουσικό της σύνολο γυρίζει σκηνές μέσα σε ένα πλήρως εξοπλισμένο Ορθόδοξο ναό.

Εικάζουμε ότι πρόκειται για τον Ι. Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Βλαχέρνας στο Βεράτιο. Απ’ την περίοδο του κομουνισμού είχε χαρακτηριστεί ως μνημείο πολιτισμού. Στη συνέχεια μετατράπηκε σε εκθετήριο ιερών εικόνων οι οποίες επίσης δημεύθηκαν απ’ τις εκκλησίες και τα μοναστήρια της ευρύτερης περιοχής. Χρησιμοποιείται και σήμερα και αναφέρεται ως μουσείο Βυζαντινής Τέχνης «Ονούφριος». Έχουν αναφερθεί και άλλα περί του συγκεκριμένου «μουσείου» πέραν απ’ το γεγονός ότι τόσο ο ναός όσο και το περιεχόμενο του παρακρατείται αυθαίρετα απ’ τους Χριστιανούς και το νόμιμο ιδιοκτήτη, την Ορθόδοξη Εκκλησία. Είναι πολλές οι μαρτυρίες για το πώς κοπελούδια – ξεναγοί του Υπουργείου Πολιτισμού, μπαίνουν στο ι. Βήμα και αγγίζουν διάφορα ιερά σκεύη να τα επιδεικνύουν στους επισκέπτες. Ακόμη και ι. Λείψανα και διάφορες σκηνές ενώπιο της Αγίας Τραπέζης…

Με το χθεσινό όμως βίντεο που διέρρευσε στην δημοσιότητα το Υπουργείο Πολιτισμού και οι υπηρεσίες διατήρησης μνημείων και πολιτιστικής κληρονομιάς είναι εντελώς έκθετοι όχι μόνο στα μάτια της Ορθόδοξης κοινότητας αλλά του επιστημονικού κόσμου. Διττή διάσταση έχει ο συγκεκριμένος ναός. Και τις δύο διαστάσεις προσέβαλαν με την άδεια του Υπουργείου Πολιτισμού. Ιεροσυλία και παραβίαση κάθε κανονισμού που κατοχυρώνει την αξιοπρέπεια μουσείων τέχνης και ειδικής θεματολογίας όπως αυτή των Εικόνων.

Τα παιχνίδια δεν έχουν τέλος και γίνεται κάθε μέρα πιο ξεκάθαρο για ποιο λόγο η κυβέρνησης Ράμα όχι μόνο δεν προχωρά συζήτηση που είχε ξεκινήσει με την προηγούμενη κυβέρνηση Μπερίσα περί απόδοσης με κανονικούς τίτλους ιδιοκτησίας των χαρακτηρισμένων ως μνημεία πολιτισμού ναών και μοναστηριών, αλλά κάνει επικίνδυνα βήματα πίσω. Ούτε στην εποχή των μεγάλων διωγμών του κομουνιστικού καθεστώτος δεν θα γίνονταν τέτοια έστω στη διάσταση του μουσείου.

Ο Ερντογάν μετατρέπει την Αγία Σοφία από μνημείο όλης της ανθρωπότητας σε αναγνωστήριο του Κορανίου και ο Ράμα τις ιερές εικόνες και την εκκλησία της Παναγίας μας σε σκηνογραφία διάφορων μουσικών του περιθωρίου.

Προ ετών η σπουδαία εκκλησία του Γενεθλίου της Παναγίας στο Λάμποβο του Σταυρού διατέθηκε και πάλι απ’ τις υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού σε συνεργεία κινηματογράφου για να γυρίσουν ταινία – όνειδος κατά του ορθόδοξου κλήρου και της Ελλάδας.

Τη λύση για την αποτροπή τέτοιων συμπεριφορών που δύναται να δυναμιτίσουν την ειρηνική συνύπαρξη και να οδηγήσουν στα άκρα τις σχέσεις της Ορθοδόξου κοινότητας με την πολιτεία τη δίνει η νομοθεσία. Παραβάτης αυτής είναι η κυβέρνηση και ειδικά το Υπουργείο Πολιτισμού.

Αναφέρουμε πιο κάτω το Άρθρο 23 της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Αλβανίας και της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας για τον διακανονισμό των αμοιβαίων σχέσεων, η οποία δια του Νόμου 10057/22.1.2009 επικυρώθηκε απ’ την Βουλή της Αλβανίας. Πρόκειται ακριβώς για το σημείο το οποίο συστηματικά παραβιάζει η κυβέρνηση Ράμα και οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς έχοντας οδηγήσει σε μεγάλες παρενέργειες και αναστατώσεις την Ορθόδοξη κοινότητα. Η πολιτεία απ’ τη μια κωφεύει σε σημαντικές επισημάνσεις των υπηρεσιών των ΗΠΑ και ΕΕ ώστε να επιληφθεί της επιστροφής στην Ορθόδοξη Εκκλησίας όλου του θησαυρού που της παρακρατεί (όχι μόνο της ακίνητης περιουσίας) και απ’ την άλλη επιτρέπει προκλήσεις τόσο βάρβαρες.

‘Άρθρον 23″

Η προστασία της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς

1. Οι χώροι λατρείας, οι οποίοι τυγχάνουν της αναγνωρίσεως και χαρακτηρίζονται ως μνημεία πολιτισμού, θα επιστραφούν εις την κυριότητα της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας και θα προστατευθούν υπό του σχετικού νόμου πολιτιστικής κληρονομιάς

2. Η Πολιτεία δύναται να χρησιμοποιήσει ένα χώρο λατρείας μόνον εις περίπτωσιν υψίστων αναγκών και συμφερόντων, αφού πρωτίστως έχει λάβει την συγκατάθεσιν της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας

3. Το Υπουργικόν Συμβούλιον με την σύμφωνον γνώμην της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας συντονίζει μελλοντικάς προσπαθείας δια την αξιολόγησιν, ανάδειξιν και προστασίαν του πολιτιστικού πλούτου όπως και των χώρων λατρείας της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας, οι οποίοι κέκτηνται εθνικήν, πολιτιστικήν, υλικών και πνευματικήν αξίαν»

http://www.deropoli.com/?p=15352

Ενίσχυση της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία για να ομαλοποιηθούν οι ελληνοαλβανικές σχέσεις

Οι εθνικές μειονότητες των κρατών της Βαλκανικής, από τη φύση τους, αλλά και την κοινωνική τους δομή, μπορούν να αποτελέσουν γέφυρα φιλίας και συνεργασίας όμορων κρατών ή και να έχουν ανασχετικό ρόλο σε εθνικιστικές και αναθεωρητικές συμπεριφορές αυταρχικών κυβερνήσεων. Ο Ελληνισμός της Αλβανίας θα μπορούσε να συμβάλει στην ομαλή εξέλιξη των ελληνοαλβανικών σχέσεων και να αποτελούσε ανάχωμα στον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, εφόσον ήταν ενωμένος και με ενισχυμένο το εθνικό φρόνημα. Οι πρόσφατες Βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία, μας οδηγούν σε απογοητευτικά συμπεράσματα ιδιαίτερα επισφαλή , για το μέλλον της ελληνικής μειονότητας.

Άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Όχι μόνο, δεν κατέβηκε στις βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία πολιτικό κόμμα, που να εκφράζει την ελληνική μειονότητα, για πρώτη φορά από τότε που γίνονται εκλογές στη γειτονική χώρα (1993), αλλά δεν προσήλθαν καν στις κάλπες οι έλληνες κάτοικοι της Βορείου Ηπείρου ή οι μετανάστες ελληνικής καταγωγής. Για παράδειγμα, στη Χιμάρα, η συμμετοχή ήταν μόλις 31% όσο και στον δήμο Δρόπολης που αποτελείται από Έλληνες ψηφοφόρους. Στον δήμο Φοινίκης, ο οποίος κατοικείται επίσης από Έλληνες, η συμμετοχή ήταν μόλις 21%!. Στις εκλογές θριάμβευσε το σοσιαλιστικό κόμμα του Εντυ Ράμα, που είναι γνωστός και για τις ανθελληνικές θέσεις του, καθώς υιοθετεί τις αναθεωρητικές απόψεις των εθνικιστών αλβανοτσάμηδων. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ράμα κερδίζει τις 74, από τις συνολικά 140 έδρες του κοινοβουλίου και σχηματίζει αυτοδύναμη Κυβέρνηση. Ανησυχητικό είναι ότι το κόμμα των Τσάμηδων (PDIU), βγάζει 3 βουλευτές.

Στο νέο Αλβανικό Κοινοβούλιο, θα υπάρχουν 5 Έλληνες μειονοτικοί βουλευτές, που εξελέγησαν με τις λίστες των τριών μεγάλων αλβανικών κομμάτων. Με το Σοσιαλιστικό κόμμα εκλέχτηκαν ο Αντράς Μάρτος (Αυλώνα), ο Αναστάς Αγγέλι (Ελβασάν) και η Βασιλική Χυση (Τίρανα), ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ Βαγγελής Ντουλες βγήκε με το ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Κόμματος στον Αυλώνα και ο Βαγγελής Τάβος εξελέγη στην Δρόπολη με το ψηφοδέλτιο του Σοσιαλιστικού Κινήματος Ένταξης. Η Ελληνική μειονότητα στην Αλβανία συγκεντρώνεται κυρίως στα νοτιοδυτικά της χώρας, προς στα σύνορα με την Ελλάδα, καθώς και προς στις ακτές της Αδριατικής. Ο μεγαλύτερος αριθμός συγκεντρώνεται στις πόλεις των Αγίων Σαράντα και του Δέλβινου και σε χωριά γύρω, προς στο Αργυρόκαστρο (κυρίως στην περιοχή της Δρόπολης) και προς στη Χειμάρρα (στην πόλη καθώς και σε 2 χωριά, τις Δρυμάδες και την Παλάσα). Επίσης, στην περιφέρεια του Αυλώνα, σε περιοχή που δεν υπήρξε μέρος της Αυτόνομης Βορείας Ηπείρου, υπάρχουν Έλληνες στις κωμοπόλεις Νάρτα και Σβέρνιτσα. Παρόλα αυτά, ο ελληνισμός ης Αλβανίας θα πρέπει να υπερβεί τα εσωτερικά προβλήματα (διχόνοια, προσωπικές φιλοδοξίες) και να δυναμώσει να γίνει υπολογίσιμη δύναμη στην Αλβανία. Πρέπει οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες να ξεκινήσουν ένα διεκδικητικό αγώνα για την διασφάλιση και εφαρμογή των δικαιωμάτων που απορρέουν από τις διεθνείς συμβάσεις για τις μειονότητες, για την διάσωση της ελληνικής γλώσσα και φυσικά της ιδιοκτησίας, καθώς αλβανοί καταπατούν με την ανοχή του κράτους τις περιουσίες των Ελλήνων.

Η φιλοδοξία της Αλβανίας να ενταχθεί στην Ε.Ε. (απαιτείται η σύμφωνη γνώση της Ελλάδας), μπορεί να αξιοποιηθεί για την προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων.

Το κείμενο των συμπερασμάτων της Σλοβακικής Προεδρίας του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ , είναι αποκαλυπτικό καθώς επισημάνθηκε στην Αλβανία «η ανάγκη προστασίας των μειονοτικών δικαιωμάτων σε όλη την επικράτειά της και όχι μόνο σε αυτές τις ζώνες». Επίσης, η προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων συνδέθηκε για πρώτη φορά απευθείας και με τα δικαιώματα στην περιουσία. Σε δήλωσή του ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς επισημαίνει ότι, «καταγράφεται, από την Ε.Ε., η σημασία του ουσιαστικού συνυπολογισμού, σε όλες τις δράσεις του αλβανικού κράτους, της ανάγκης σεβασμού των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας αυτών των μειονοτήτων, καθώς και η λήψη των απαραίτητων προς τούτο μέτρων». Σχετικά με τις αξιώσεις εθνικιστικών κύκλων σε βάρος της Ελλάδας, ο τουρκογενής αρχηγός των Αλβανοτσάμηδων, Ίντριζι, που πιθανόν θα συμμετέχει στην νέα Αλβανική Κυβέρνηση, επανέλαβε την αξίωσή του, να συμπεριληφθεί στις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής και η επιστροφή των περιουσιών στους αλβανοτσάμηδες, που παράνομα κατέχει η Ελλάδα. Από ελληνικής πλευράς ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς ξεκαθάρισε πως η θέση της Αθήνας ήταν και παραμένει, πως δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. « Όποιος θεωρεί ότι έχει αδικηθεί από την ελληνική Πολιτεία μπορεί να καταφύγει στα ελληνικά και στη συνέχεια στα ευρωπαϊκά δικαστήρια», επισημαίνει ο υπουργός Εξωτερικών.

http://www.himara.gr/

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλος εόρτασε με κάθε επισημότητα τα σεπτά του ονομαστήρια (φωτο)

Την Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017, μνήμη των Αγίων πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλος εόρτασε με κάθε επισημότητα τα σεπτά ονομαστήριά του στον μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου.

Στον πανηγυρικό Εσπερινό της παραμονής χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλος, συμπροσευχομένου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κασσανδρείας κ. κ. Νικοδήμου. Έλαβαν μέρος πολλοί Κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης αλλά και άλλων Μητροπόλεων, ενώ έψαλαν κατανυκτικά Ιεροψάλτες του Μητροπολιτικού Ναού.

Μετά την αρτοκλασία, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλος κήρυξε τον θείο λόγο και αναφέρθηκε στη ζωή και το έργο του Αποστόλου Παύλου και τελειώνοντας ευχήθηκε να ακολουθήσουμε τα ίχνη των Αγίων Αποστόλων μας και να θελήσουμε να γίνουμε ο καθένας μας σημείο της παρουσίας του Θεού μέσα στον κόσμο όπου και αν κανείς ζει. Να μας βλέπουν οι άλλοι και να είναι ο καθένας μας ένας οδοδείκτης που θα δείχνει τον ουρανό, που θα αποκαλύπτει το νόημα της ζωής του. Έχουμε ανάγκη από καινούργιες αποστολικές περιοδείες, όπως έκανε τότε ο Απόστολος Παύλος, όπως έκανε αργότερα στην σκλαβωμένη Ελλάδα ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός κατά μίμηση του Αποστόλου Παύλου, προκειμένου να ξυπνήσουμε να εγερθούμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι σε κανέναν άλλο δεν υπάρχει η σωτηρία παρά μόνο στον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Καταλήγοντας ευχήθηκε στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κασσανδρείας κ. κ. Νικόδημο ο Άγιος Παύλος να οδηγεί πάντα και να στηρίζει την αρχιερατική του διακονία προκειμένου να είναι σημείο της παρουσίας του Θεού εν μέσω του λαού του.

Παίρνοντας στη συνέχεια το λόγο ο Μητροπολίτης Κασσανδρείας ευχήθηκε για τα ονομαστήριά του Μητροπολίτη: «Υψώνω χείρα ικέτιδα προς τον Πανάγιο Θεό, τον παρακαλώ και τον ικετεύω όπως τον Σεβασμιώτατον κύριον Παύλον τον Επίσκοπό του, χαρίζει στην Εκκλησίαν του σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα και ορθοτομούντα για πολλά – πολλά έτη τον λόγον της αυτού αληθείας.

Και σε σας αδελφοί θα ήθελα να συγχαρώ για τα ονομαστήρια του Πατέρα σας, του Επισκόπου σας, γιατί όταν εορτάζει ο Επίσκοπος εορτάζει η Εκκλησία, εν προκειμένω η τοπική Εκκλησία. Όλοι εσείς οι οποίοι είστε τα πνευματικά του παιδιά να τον χαίρεστε, να τον καμαρώνετε, να καυχάσθε εν Κυρίω και συγχρόνως να προσεύχεσθε υπέρ αυτού και υπέρ όλων ημών οι οποίοι είμαστε περιβεβλημένοι το τετημημένο και αγιασμένο ράσο του Ορθοδόξου κληρικού».

Την κυριώνυμο ημέρα τελέσθηκε λαμπρό Αρχιερατικό Συλλείτουργο από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες, Κορυτσάς κ. κ. Ιωάννη και του εορτάζοντος οικείου Μητροπολίτου κ. κ. Παύλου, με τη συμμετοχή πολλών κληρικών της Ιερών Μητροπόλεων Σιατίστης και Κορυτσάς.

Τον θείο λόγο κήρυξε ο εορτάζων Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. κ. Παύλος, ο οποίος αναφέρθηκε και στον συλλειτουργούντα Μητροπολίτη κ. κ. Ιωάννη και είπε ότι τον γνώρισε από την πρώτη στιγμή που ήρθε στην Μητρόπολη, χάρις στον π. Στέφανο Ρήνο και ήταν ο πρώτος επίσκοπος που επισκέφθηκε.

Η παρουσία σας σήμερα εδώ είπε, μαζί με τους εκλεκτούς Ιερείς τους συνοδούς σας και μαζί με τους ευλαβείς χριστιανούς σας που είναι σήμερα εδώ και σας συνοδεύουν είναι η μεγάλη μαρτυρία του μεγάλου θαύματος που η αγάπη του Θεού επετέλεσε στην πατρίδα σας. Σ’ αυτήν την πατρίδα που πριν από χρόνια και μόνο το όνομα χριστιανός ήταν αρκετό για φοβερούς διωγμούς σήμερα δοξάζεται ο Χριστός και η Εκκλησία του χάρη στον Μακαριώτατο Αναστάσιο και χάρη σε όλους εσάς τους Επισκόπους που τον πλαισιώνεται και δίνεται την μαρτυρία του Χριστού μέσα στον κόσμο σήμερα. Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώθηκε ότι οι πολεμήσαντες απώλλοντο και όσοι ακόμα πολεμούν θα χαθούν αλλά η Εκκλησία υπέρ των ουρανών αναβέβηκε και εκεί στον ουρανό θα μένει πάντα η Εκκλησία της Αλβανίας.

 Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης αφού ευχήθηκε στον εορτάζοντα Επίσκοπο κ. κ. Παύλο του δώρισε ένα αντίτυπο του κώδικα της Κορυτσάς του 10^ου  αιώνα το οποίο είναι στα Ελληνικά, και ο κώδικας αυτός έχει κάτι που είναι διαφορετικό, γιατί η γραφή του είναι σταυροειδώς και είναι και μετάφραση στα νέα ελληνικά και στα Αλβανικά. Το δώρο αυτό είναι ένα δείγμα αγάπης ανέφερε ο Μητροπολίτης κ.κ. Ιωάννης.

Από το απόγευμα ως αργά το βράδυ, πολλοί πιστοί επισκέφθηκαν την Μητρόπολη, για να ευχηθούν στον σεβαστό Ιεράρχη τη μακροημέρευση και την ευλογημένη και πανίσχυρη βοήθεια του Κυρίου.

 

Ἐνορία Ἁγίου Νικολάου Σιάτιστας

https://siatista-info.blogspot.com/

Παπουλάκος. Ο κρεοπώλης που έγινε μοναχός και ξεσήκωνε τους πιστούς κατά της επίσημης εκκλησίας. Χαρακτήριζε τον βασιλιά Όθωνα, Εωσφόρο και τους επισκόπους κατασκόπους. Γιατί κάποιοι τον θεωρούσαν άγιο...

Λίγο πριν το 1850, επί βασιλείας Όθωνα, έκανε την εμφάνισή του στην Πελοπόννησο ο καλόγερος Χριστόφορος Παπουλάκος. Ήταν ένας μεσήλικας από τον Άρμπουνα Καλαβρύτων ο οποίος κατάφερε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να αποκτήσει αμέτρητους πιστούς οπαδούς και να διχάσει με τα κηρύγματά του. Ο Παπουλάκος, κατά κόσμον Χρήστος Παναγιωτόπουλος, ήταν ένας αμόρφωτος κρεοπώλης και σφαγέας ζώων, όταν τον χτύπησε μια ασθένεια και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη δουλειά του. Ήταν ήδη μεσήλικας και δεν μπορούσε να μάθει άλλη εργασία. Έχοντας πια πολύ ελεύθερο χρόνο, έμαθε να διαβάζει και αφιερώθηκε στη μελέτη θρησκευτικών συγγραμμάτων. Τότε πήρε την απόφαση να «αυτοχειροτονηθεί» καλόγηρος και να κηρύξει τον λόγο του Θεού στους ανθρώπους. Άλλοι υποστηρίζουν ότι έγινε μοναχός στο Μέγα Σπήλαιο. Η ευγλωττία και η ευστροφία ήταν σύμμαχοί του στο νέο ξεκίνημα που έκανε. Ο λαός τον υποδέχτηκε θερμά και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο Παπουλάκος είχε αποκτήσει φανατικούς οπαδούς σε όλα τα χωριά των Καλαβρύτων. Ο Παπουλάκος κύρηττε για όλα τα δεινά, τα υπάρχοντα αλλά και τα μελλοντικά, υπεύθυνοι ήταν ο Όθωνας, οι Άγγλοι και η Ιερά Σύνοδος. Ο Άννινος γράφει ότι κυρίως έπειθε τις γυναίκες που ήταν και οι πιο φανατικές του πιστές. Η φήμη του απλώθηκε σε όλη την Πελοπόννησο και οι αντιδράσεις του κόσμου άγγιζαν τα όρια του παροξυσμού. Σε όποιο χωριό επισκεπτόταν το διψασμένο, για τον λόγο του Θεού, πλήθος, του επιφύλασσε υποδοχή Αγίου. Οι πιστοί φιλούσαν το χώμα που πατούσε, έκοβαν κομμάτια από τα ράσα του και τα φύλαγαν μαζί με τα εικονίσματα, ενώ κρατούσαν ακόμα και τα κουταλοπίρουνα που χρησιμοποιούσε, σαν φυλακτά. Ο μικρός παππούς, ο Παπουλάκος λοιπόν, παρηγορούσε τον λαό και έκανε προφητείες, όπως ότι τα άθεα γράμματα θα καταστρέψουν τον τόπο. Εννοούσε όλα τα κείμενα που δεν ήταν στη Αγία Γραφή. Επίσης, έλεγε ότι θα έρθει καιρός που όλη η Ευρώπη θα γίνει ένα. Ο Βαυαρός βασιλιάς της Ελλάδας, ο Όθωνας , ήταν νοητός εωσφόρος, τα πλοία ήταν καρότσες του διαβόλου, η πρωτεύουσα – πορνεύουσα, οι διορισμένοι επίσκοποι – κατάσκοποι, κ.ο.κ. 

Τα λόγια του άγγιζαν τον κόσμο που συμφωνούσε με τις καταγγελίες του σε βάρος της κρατικής εξουσίας. Ο Παπουλάκος «όργανο» των Ρώσων Σύντομα, η φήμη του Παπουλάκου έφτασε και στους ομόδοξους Ρώσους, οι οποίοι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν τη δημοτικότητά του για πολιτικούς σκοπούς. Μέσω του Ρώσου πρεσβευτή στην Αθήνα, Κατακάζη, ιδρύθηκε το 1833 μια συνωμοτική οργάνωση, η «Φιλορθόδοξος Εταιρία». Επίσημος σκοπός της οργάνωσης ήταν να εμποδίσει τον Όθωνα να χωρίσει την ελληνική εκκλησία από το Πατριαρχείο. Στην ουσία όμως, η «εταιρία» απέβλεπε στην εξαφάνιση της αγγλικής επιρροής στη χώρα και στη στροφή της προς της Ρωσία. Οι επικεφαλής της οργάνωσης προσέγγισαν τον Παπουλάκο και, μετά από «πλύση εγκεφάλου», τον έπεισαν να κηρύττει, μαζί με τον λόγο του Θεού και τα συνθήματα της εταιρίας. Η επιρροή τους στο γέροντα ήταν τέτοια, που σύντομα ο Παπουλάκος μετατράπηκε σε μεγάλο εχθρό του Όθωνα και της Ιεράς Συνόδου. Άθελά του, είχε γίνει όργανο της ρωσικής προπαγάνδας. Στα κηρύγματά του αποκαλούσε τον βασιλιά «Ψωριάρικο γίδι» και έλεγε ότι πρέπει να «βαπτισθεί ή να εξοριστεί». Με τον λόγο του έπειθε τον κόσμο πως για όλα τα δεινά, τα υπάρχοντα αλλά και τα μελλοντικά, υπεύθυνοι ήταν ο Όθωνας, οι Άγγλοι και η Ιερά Σύνοδος. Οι μάταιες προσπάθειες σύλληψης του Παπουλάκου Εκτός από το φανατισμένο πλήθος, τα κηρύγματα του Παπουλάκου έτυχε να ακούσουν και κάποιοι λειτουργοί του κράτους, όπως νομάρχες, δάσκαλοι και αστυνομικοί, που έσπευσαν να ενημερώσουν την κυβέρνηση για την επικίνδυνη δράση του γέροντα. Στις επιστολές που έστελναν, περιέγραφαν αναλυτικά τα όσα «κήρυττε» ο Παπουλάκος και ποιες ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου. Μάταια καλούσαν τον καλόγερο οι άνθρωποι του Όθωνα να παρουσιαστεί στην Ιερά Σύνοδο. Εκείνος αδιαφορούσε και συνέχιζε ανενόχλητος το έργο του. 

Όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, άρχισαν οι προσπάθειες σύλληψής του. Όποιος επιχειρούσε, μετά από εντολή ή οικειοθελώς, να τον συλλάβει, έπεφτε πάνω στο μαινόμενο πλήθος που τον υποστήριζε. Οι πιστοί ήταν τόσο φανατισμένοι που δε θα δίσταζαν να θυσιάσουν ακόμα και την ίδια τους τη ζωή για να σώσουν τον «Άγιό» τους. Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης αναλαμβάνει δράση Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες, η δύσκολη αποστολή της σύλληψης του Παπουλάκου ανατέθηκε στον στρατηγό Γενναίο Κολοκοτρώνη, γιο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Μάλιστα, στον Γενναίο Κολοκοτρώνη δόθηκε το δικαίωμα να στρατολογήσει και άντρες της πολιτοφυλακής ώστε να μπορούν οι άντρες του στρατού και της χωροφυλακής να αφοσιωθούν στη σύλληψη του γέροντα. Ο στρατηγός Γενναίος Κολοκοτρώνης  ανέλαβε τη δύσκολη αποστολή της σύλληψης του Παπουλάκου. Σύντομα όμως, ο έμπειρος στρατηγός διαπίστωσε πόσο δύσκολο ήταν να συλληφθεί ο Παπουλάκος, χωρίς να επικρατήσει «εμφύλιος» στην Πελοπόννησο. Τότε αποφάσισε να κινηθεί στρατηγικά. Προσέγγισε τους έμπιστους του καλόγερου και προσπάθησε να τους πείσει ότι ο «Άγιος» ήταν απατεώνας. Αρχικά «αλλαξοπίστησε» ο επίσκοπος Ασίνης Μακάριος, που μέχρι τότε ακολουθούσε πιστά τον Παπουλάκο στις περιοδείες του και τον υποστήριζε φανατικά. Η δωροδοκία του παπά Ο άνθρωπος, όμως, που οδήγησε τον Γενναίο Κολοκοτρώνη στον καλόγερο, ήταν ο παπα- Βασίλαρος, που ήξερε την κρυψώνα του. Λέγεται ότι ο παπά- Βασίλαρος δεν πείστηκε με τα λόγια για την απάτη του Παπουλάκου και χρειάστηκε να τον δωροδοκήσουν για να τον προδώσει. Τελικά, όταν οι άντρες πλησίασαν την κρυψώνα, ο Παπουλάκος παραδόθηκε. Με αυστηρά μέτρα ασφαλείας μεταφέρθηκε στην Πάτρα με το πολεμικό πλοίο «Όθων». Αν και παραπέμφθηκε στη δικαιοσύνη, ο καλόγερος δεν δικάστηκε ποτέ. Οι αρχές φοβήθηκαν εξέγερση του πλήθους, σε ενδεχόμενη καταδίκη του και του έδωσαν αμνηστία. Τον κράτησαν, όμως, σε απομόνωση στη μονή Παναχράντου στην Άνδρο, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του έως τον θάνατό του, τον Ιανουάριο του 1863. Εκεί, τον επισκέπτονταν πιστοί από τα νησιά και κυρίως την Πελοπόννησο. 

Η «αγιότητα» του Παπουλάκου αμφισβητείται μέχρι σήμερα. Οι μελετητές του αναφέρουν ότι πρόκειται για έναν αγράμματο απατεώνα ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη του λαού για την πίστη. Υπάρχουν όμως και σήμερα πολλοί, ειδικά στην Πελοπόννησο, που μνημονεύουν τον καλόγερο και τον θεωρούν «Άγιο», που έκανε σημαντικές προφητείες και επαληθεύτηκε. Κατά καιρούς έχουν γίνει εισηγήσεις από ανθρώπους της εκκλησίας για επίσημη αγιοποίηση του Παπουλάκου. Οι πιο πρόσφατες αιτήσεις ήταν αυτές του μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιου και του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, οι οποίες ακόμη εκκρεμούν. Ωστόσο, η μορφή του βρίσκεται αγιογραφημένη σε κάποιους από του ναούς της χώρας. Λίγο πριν το 1850, επί βασιλείας Όθωνα, έκανε την εμφάνισή του στην Πελοπόννησο ο καλόγερος Χριστόφορος Παπουλάκος. Ήταν ένας μεσήλικας από τον Άρμπουνα Καλαβρύτων ο οποίος κατάφερε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να αποκτήσει αμέτρητους πιστούς οπαδούς και να διχάσει με τα κηρύγματά του. Ο Παπουλάκος, κατά κόσμον Χρήστος Παναγιωτόπουλος, ήταν ένας αμόρφωτος κρεοπώλης και σφαγέας ζώων, όταν τον χτύπησε μια ασθένεια και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη δουλειά του. Ήταν ήδη μεσήλικας και δεν μπορούσε να μάθει άλλη εργασία. Έχοντας πια πολύ ελεύθερο χρόνο, έμαθε να διαβάζει και αφιερώθηκε στη μελέτη θρησκευτικών συγγραμμάτων. Τότε πήρε την απόφαση να «αυτοχειροτονηθεί» καλόγηρος και να κηρύξει τον λόγο του Θεού στους ανθρώπους. Άλλοι υποστηρίζουν ότι έγινε μοναχός στο Μέγα Σπήλαιο. Η ευγλωττία και η ευστροφία ήταν σύμμαχοί του στο νέο ξεκίνημα που έκανε. Ο λαός τον υποδέχτηκε θερμά και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο Παπουλάκος είχε αποκτήσει φανατικούς οπαδούς σε όλα τα χωριά των Καλαβρύτων. Ο Παπουλάκος κύρηττε για όλα τα δεινά, τα υπάρχοντα αλλά και τα μελλοντικά, υπεύθυνοι ήταν ο Όθωνας, οι Άγγλοι και η Ιερά Σύνοδος. Ο Άννινος γράφει ότι κυρίως έπειθε τις γυναίκες που ήταν και οι πιο φανατικές του πιστές. Η φήμη του απλώθηκε σε όλη την Πελοπόννησο και οι αντιδράσεις του κόσμου άγγιζαν τα όρια του παροξυσμού. Σε όποιο χωριό επισκεπτόταν το διψασμένο, για τον λόγο του Θεού, πλήθος, του επιφύλασσε υποδοχή Αγίου. Οι πιστοί φιλούσαν το χώμα που πατούσε, έκοβαν κομμάτια από τα ράσα του και τα φύλαγαν μαζί με τα εικονίσματα, ενώ κρατούσαν ακόμα και τα κουταλοπίρουνα που χρησιμοποιούσε, σαν φυλακτά. Ο μικρός παππούς, ο Παπουλάκος λοιπόν, παρηγορούσε τον λαό και έκανε προφητείες, όπως ότι τα άθεα γράμματα θα καταστρέψουν τον τόπο. Εννοούσε όλα τα κείμενα που δεν ήταν στη Αγία Γραφή. Επίσης, έλεγε ότι θα έρθει καιρός που όλη η Ευρώπη θα γίνει ένα. Ο Βαυαρός βασιλιάς της Ελλάδας, ο Όθωνας , ήταν νοητός εωσφόρος, τα πλοία ήταν καρότσες του διαβόλου, η πρωτεύουσα – πορνεύουσα, οι διορισμένοι επίσκοποι – κατάσκοποι, κ.ο.κ. Τα λόγια του άγγιζαν τον κόσμο που συμφωνούσε με τις καταγγελίες του σε βάρος της κρατικής εξουσίας. Ο Παπουλάκος «όργανο» των Ρώσων Σύντομα, η φήμη του Παπουλάκου έφτασε και στους ομόδοξους Ρώσους, οι οποίοι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν τη δημοτικότητά του για πολιτικούς σκοπούς. Μέσω του Ρώσου πρεσβευτή στην Αθήνα, Κατακάζη, ιδρύθηκε το 1833 μια συνωμοτική οργάνωση, η «Φιλορθόδοξος Εταιρία». Επίσημος σκοπός της οργάνωσης ήταν να εμποδίσει τον Όθωνα να χωρίσει την ελληνική εκκλησία από το Πατριαρχείο. Στην ουσία όμως, η «εταιρία» απέβλεπε στην εξαφάνιση της αγγλικής επιρροής στη χώρα και στη στροφή της προς της Ρωσία. Οι επικεφαλής της οργάνωσης προσέγγισαν τον Παπουλάκο και, μετά από «πλύση εγκεφάλου», τον έπεισαν να κηρύττει, μαζί με τον λόγο του Θεού και τα συνθήματα της εταιρίας. Η επιρροή τους στο γέροντα ήταν τέτοια, που σύντομα ο Παπουλάκος μετατράπηκε σε μεγάλο εχθρό του Όθωνα και της Ιεράς Συνόδου. Άθελά του, είχε γίνει όργανο της ρωσικής προπαγάνδας. Στα κηρύγματά του αποκαλούσε τον βασιλιά «Ψωριάρικο γίδι» και έλεγε ότι πρέπει να «βαπτισθεί ή να εξοριστεί». Με τον λόγο του έπειθε τον κόσμο πως για όλα τα δεινά, τα υπάρχοντα αλλά και τα μελλοντικά, υπεύθυνοι ήταν ο Όθωνας, οι Άγγλοι και η Ιερά Σύνοδος. Οι μάταιες προσπάθειες σύλληψης του Παπουλάκου Εκτός από το φανατισμένο πλήθος, τα κηρύγματα του Παπουλάκου έτυχε να ακούσουν κ... 

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/papoulakos-o-kreopolis-pou-egine-monaxos-kai-ksesikone-tous-pistous-kata-tis-episimis-ekklisias-xaraktirize-ton-vasilia-othona-eosforo-kai-tous-episkopous-kataskopous-giati-kapoioi-ton-theorousan/

Pse ndodhin dhe tolerohen me kaq lehtësi sakrilegje ndaj kishës ortodokse?! Rasti i Eda Zarit

Nga Prof.Asoc. Panajot Barka

Këngëtarja Eda Zari e muzikës Jazz, organizon me datë 7 dhe 8 korrik një festival  ndërkombëtar Jazz & Wine në Palermo të Himarës dhe është ky festivali i dytë i organizuar prej saj. Deri këtu nuk ka asnjë gjë të keqe. Madje është një lajm i mirë.

Problemi është se këngëtarja me origjinë nga Përmeti, për të promovuar sa më “shndritshëm” suksesin e saj të pritshëm i serviri publikut një video kushtuar performacës së repertorit të saj, regjistruar në një kishë ortodokse. Pamjet tregojnë se bëhet fjalë për një kishë monument kulture në Berat, atje ku kjo këngëtare organizoi edhe festivalin e saj të parë Jazz në Shqipëri. Po ashtu ajo që vihet re është popullariteti që i jepet në media “eventit” të “Jazz-it në një kishë ortokse. (Foto egzistojnë dhe në profilin e saj në FB)

Ajo që dua të them unë që në fillim, është se kjo ngarje përbën një incident shumë të rëndë dhe nuk mund të përmblidhet thjesht me termin e njohur, “provokim”, i cili fatkeqësisht nuk përbën më, as lajm.

Po, është një sakrilegj, por shumë dimensional. Përbën një provokim për dinjitetin fetar të çdo njeriu. Ndodh akti i patolerueshëm si nga pikëpamja institucionale edhe morale, siç është ai i poshtërimit të një objekti kulti fetar, për më tej, i shpallur monument kulture. Përbën një provokim për vetë identitetin kulturor e civilizues të çdo individi. Ku është parë që në mjediset e një objekti kulti fetar, i shpallur monument kulture, të luhet muzikë dhe aq më keq, muzikë Jazz-i, muzikë provokuese për natyrën e fesë ortodokse. 

Pak kohë më parë “stilistët” e bukurisë femërore në mënyrën më të patolerueshme të mundshme, sfiduan po prap institucionin e kishës ortodokse duke futur Miss-et të pozojnë gjysëm lakuriq në vendet më të shenjta të objekteve të kultit ortodoks. 

Rasti i fundit përbën një akt tjetër, më kulmor, që vërteton se bashkëjetesa fetare në Shqipëri, një realitet aq shumë i referuar si vlerë sfiduese me karakter ndërkombëtar, ngrihet me bazë ateizmin dhe me vlerë në ngritje përçmimin dhe poshtërimin, të paktën e fesë ortodokse.

Nuk vërtetohet asnjë rast që të ketë ndodhur ndonjë akt i tillë me objektet fetare të ndonjë komuniteti tjetër fetar në vend, aq më tepër nga njerëzit e besimit ortodoks. Përkundrazi! Ka me dhjetra raste që vërtetojnë se feja ortodokse në Shqipëri edhe pas 30 vjet tranzicioni, po vuan kalvarin e saj të rehabilitimit, i shprehur në formën e vet më të keq, atë të përndjekjes.

Ajo së pari, është kthyer në objekt sulmi (pretenduar si marrje në mbrojtje nga synimet e vendeve ortodokse fqinje). Ky zell tregohet nga individë të përkatësive fetare jo ortodokse ose dhe ateiste dhe zhvillohet në emër të forcimit të nacionalizmit  shqiptar, të vënë sipas tyre, në rrezik nga fqinjët, duke përdorur për këtë kishën ortodokse. Kishat dhe objektet e tjera të kultit ortodoks, si të asnjë komuniteti  tjetër fetar në vend, janë pre e përdhosjes, grabitja e vlerave kulturore të trashëgimisë fetare ortodokse përbën një monolog pa fund. Shkatërrimi i këtyre objekteve apo dhe vlerave të tjera kulturore fetare, afreskët, ikonat është kthyer në një sakrilegj identifikues të antivlerave. Përpjekjet për të devijuar identitetin e vet (ngjarjet në kishën e Dhërmiut), përdorimi i dhunës nga segmentë privatë në emër të ligjit, (ngjarjet në kishën e Përmetit), tendecioziteti minimizues në regjistrimin e popullsisë, statusi i dyshimtë në marrëdhëniet shtet – KOASH përsa u përket objekteve të kultit monumente kulture të fesë ortodokse e plotë akte të tjera, tregojnë për një presion në vijimësi mbi ortodoksët në Shqipëri, saqë ata preferojnë të heshtin, të distancohen nga kisha e tyre që të mos i identifikojnë me armiqtë e Shqipërisë etj. Kështu shpjegohet edhe heshtja fajësuese ndaj ngjarjes së fundit ierosilite, si të KOASH-it zyrtar, të shtetit si garant i mbrojtjës dhe respektimit të së drejtës fetare, të autoriteteve të tjera me besimin ortodoks, “të intelektualeve” apo dhe të përfaqësuesve të besimeve të tjera.

Unë besoj shumë se nëse një diçka e ngjashme do të ndodhte me ndonjë besim tjetër fetar në Shqipëri, do të ishte bërë nami dhe politikanët dhe medjat do të kishin harruar edhe vet zgjedhjet.(!)    

Në Shqipëri duhet kuptuar qartë se nëse sot vendi ka një vlerë diakronike dhe njëkohësisht të gjallë, një vlerë që vjen nga e shkuara dhe ruan aftësinë funksionale  për të tashmën dhe të ardhmën, ajo eshte kultura fetare ortodokse. Por kjo kulturë mund të rrezatojë vlerë dhe për çdo fushë tjetër të spektrit shoqëror, vetëm brenda funksionit të vet  shpirtëror që është misioni fetar, ai i fesë ortodokse.

Çdo përpjekje tjetër, promovuese (turistike, muzeale, artistike), apo shkatërruese (pasojë e identifikimit me vend armik), përbën antivlerë. Përbën mungesë kulturecivile, (si respekt për vlerat e tjetrit), madje në një segment shumë delikat siç është feja. Përpjekja për të përdorur një objekt i kultit të fesë ortodokse për të promovuar “vlerat” muzikore të një këngëtareje, ciladoqoftë ajo, aq më keq kur akuzohet se ka dhunuar edhe nënën e vet, tejkalon edhe nivelin kulturor më të zakonshëm. Tejkalon madje edhe qëndrimet e sistemit komunist ndaj fesë në përgjithësi dhe asaj ortodokse në veçanti…. Vetëm sistemi komunist kishte guxuar t’i kthente kishat në vatra kulture….

Ose, akte të kësaj natyre në dëm të ndjeshmerive publike sublime, tregon se në Shqipëri nuk tentohet për të krijuar një model të ri vlerash. Rimerret modeli i vlerave të sistemit komunist që kërkonte evidentimin “e vlerave” të veta duke shkatërruar, mohuar e përdhosur vlerat që kishin krijuar breza të tëra në shekuj. Ndërkohë që përsa i përket marrëdhënieve me fenë ortodokse, tejkaluam për nga guximi edhe perandorinë Otomane./SHUPLAKA

Artistja Eda Zari duke kënduar në kishë

http://shuplaka.com/