Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

Αντιπροσωπεία της Βουλής στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο


Η βουλεύτρια Κορινθίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Μ. Θελερίτη, από κοινού με τους βουλευτές Γκαρά Α., και Δήμα Χρ., συμμετείχαν σε διεθνή αποστολή της ελληνικής βουλής, ως παρατηρητές του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 25ης Ιουνίου 2017 στην γειτονική Αλβανία.
Στο πλαίσιο των συναντήσεων της αποστολής, μεταξύ των άλλων, πραγματοποιήθηκε συνάντηση της ελληνικής αντιπροσωπείας με τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιο, κατά την οποία οι βουλευτές ενημερώθηκαν για το εξαιρετικά σημαντικό έργο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αλβανία και είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν για τη σημασία της αλληλεγγύης, του αλληλοσεβασμού και της συνύπαρξης των λαών και για τις ηθικές διαστάσεις που θέτει στην Ευρώπη και στην ανθρωπότητα ως σύνολο, η ανάγκη ειρηνικής αντιμετώπισης των σύγχρονων παγκόσμιων προκλήσεων.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, με έναν λόγο σεμνό και μεστό περιέγραψε στα μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας, την μακρά διαδρομή που έχει διανυθεί από τα πρώτα συσσίτια για να σταθεί όρθιος ο Αλβανικός λαός, τα σχολεία, τα κοινωφελή ιδρύματα, τα κέντρα υγείας και νεότητας, τις 300 εκκλησίες, έως την ανοικοδόμηση του καθεδρικού ναού της Αναστάσεως στην κεντρική πλατεία των Τιράνων, το συνεδριακό και πολιτιστικό κέντρο και το Υδροηλεκτρικό έργο στο Λιμπράζι – έργα που ο Αρχιεπίσκοπος αισιοδοξεί ότι εκτός των άλλων θα συμβάλλουν και στην οικονομική αυτοδυναμία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αλβανία.
Παράλληλα, συζήτησε με τους βουλευτές και τις βουλεύτριες, για την ανάγκη να ενισχυθεί η αλληλεγγύη μεταξύ των κοινωνιών, και ο σεβασμός στις παραδόσεις των άλλων θρησκειών και στην ειρήνη μεταξύ των θρησκευμάτων, τονίζοντας ότι εκτός από τις οικονομικές διαστάσεις της κρίσης δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει η κρίση αξιών και η κοινωνική κρίση οι οποίες μπορούν να συντρίψουν κράτη και λαούς.
Τόνισε επίσης, ότι, η συνύπαρξη και η αρμονική συμβίωση, αποτελούν βασικά συστατικά του βίου της ανθρωπότητας, γι’ αυτό είναι αναγκαίο να πάψει ο δυτικός κόσμος να αδιαφορεί για την αδικία και την ανέχεια και αρνείται επί της ουσίας να συνδιαλλαγεί με τις συνέπειες της φτώχειας που επιβάλλεται σε άλλους λαούς της γης.
Η συνάντηση ολοκληρώθηκε με ξενάγηση των βουλευτών και βουλευτριών στο παρεκκλήσι του καθεδρικού ναού της Αναστάσεως του Χριστού, η οποία πραγματοποιήθηκε από τον ζωγράφο και αγιογράφο Παπανικολάου Χρήστου.

Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

Αλβανοτσάμης ιστοριογράφος επιτίθεται στον Προκόπη Παυλόπουλο


"H Ελλάδα πρωταθλήτρια των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων"



Ο Αλβανοτσάμης αρθρογράφος και ιστοριογράφος, Άρμπεν Λάλα, σε συγχορδία με την (εθνικιστική) σοσιαλιστική αλβανική κυβέρνηση υπερασπίζεται την καταστροφή των περιουσιών της εθνικής ελληνικής μειονότητας, μια διαδικασία που άρχισε το 2016.



Μάλιστα, ο Λάλα, ‘στολίζει’ το κείμενο του με απόσπασμα του Οδυσσέα Ελύτη που το γράφει στα αλβανικά «Atdheuimnjë mural i mbajtur prej shtyllave francezeshqiptare,vllahe e turke. Kushdo që i përmend, shkon drejtë e në burg» ενώ το κείμενο του στην ελληνική είναι «η πατρίδα μου, τοιχογραφία με πολλές επιστρώσεις, φραγκική, αλβανική, βλαχική, τουρκική, που αν βαλθείς και τις ξύσεις, πηγαίνεις φυλακή».

Γράφει: 

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ελλάδας, Προκόπης Παυλόπουλος, κατά τις εργασίες του 4ου Συνεδρίου του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ηπειρωτών Εξωτερικού που πραγματοποιήθηκε στην Πρέβεζα (…της τσαμουριάς!! γράφει ο συντάκτης) από τις 27 Ιουλίου ως 29 Ιουλίου δήλωσε με απειλητική γλώσσα ότι η Ελλάδα δεν θα ανεχθεί παραβιάσεις της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία.

Οι δηλώσεις του κ. Παυλόπουλου είχαν μεγάλη απήχηση κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου των Ηπειρωτών της Διασποράς, όπου ήταν παρόντες, επίσης, μερικές εξέχουσες προσωπικότητες της ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας.

Συνεχίζει:

Ο Προκόπης Παυλόπουλος σε όλη την πολιτική σταδιοδρομία του ως μέλος του δεξιού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, υποστήριξε εξτρεμιστικά στοιχεία της μειονότητας. 

Ο ίδιος ως βουλευτής έχει συμμετάσχει σε αρκετές δραστηριότητες των ελληνικών εξτρεμιστικών οργανώσεων που προωθούν το νότιο τμήμα της Αλβανίας (Αυτονομία Βορείου Ηπείρου- παρένθεση από το κείμενο), οι απειλητικές δηλώσεις του προέδρου της Ελλάδας στη συνάντηση της Πρέβεζας δεν θα πρέπει να ληφθεί και παρά πολύ σοβαρά, αλλά ως δήλωση υπό την προϋπόθεση των στιγμών έντονης συγκίνησης προκειμένου να συμπλεύσει (për të prekur shpirtin- να αγγίξει τη ψυχή) με το πνεύμα των Ελλήνων οικονομικών μεταναστών.


Ο πρόεδρος της Ελλάδας Παυλόπουλος αναφέρθηκε στις κατεδαφίσεις πολλών κτηρίων που χτίσθηκαν χωρίς άδεια, παράνομα, στο δήμο της Χιμάρας, αλλά ο πρόεδρος ξεχνά ότι η Ελλάδας δεν έχει μόνο κατασχέσει αλβανικές περιουσίες από το 1946, αλλά γκρέμισε κάθε κτήριο πολιτών της για την υλοποίηση μακροπρόθεσμων κρατικών έργων, γράφει ο Αλβανοτσάμης ιστοριογράφος.

Στη συνέχεια αναφέρεται σε μια παράγραφο που τιτλοφορείται "ο ρατσισμός κατά των μειονοτήτων στην Ελλάδα", ένα κείμενο,παραπλήσιο των Σκοπιανών περί "μακεδονικής" μειονότητας στην Ελλάδα κλπ. Από εκεί είναι και ο τίτλος του δημοσιεύματος.


(gazetainfopress.com)
--
               

Άθλια προπαγάνδα της Υπουργού Πολιτισμού

Όχι μόνο δεν σκέφτεται τα ενδεικνυόμενα μέτρα ώστε να αποκατασταθούν τα ιδιοκτησικά δικαιώματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας επί των χαρακτηρισμένων ως μνημεία πολιτισμού λατρευτικά κτίρια, το Υπουργείο Πολιτισμού. Απεναντίας μετατρέπεται σε αιχμή του δόρατος της κυβερνητικής πολιτικής επιλογής της Κυβέρνησης Ράμα ώστε με αφορμή τέτοιας φύσης θέματα να δημιουργεί οχλήσεις στους κόλπους των ενοριών και της Ορθόδοξης κοινότητας. Μέσα σε διάστημα λιγότερο των δέκα ημερών η Υπουργός Πολιτισμού παρασέρνοντας τα ΜΜΕ, τηλεοπτικά και έντυπα, με τον πλέον άθλιο τρόπο επιδιώκει με αποτελέσματα μάλιστα την εξαπάτηση της κοινής γνώμης.
Περίπτωση πρώτη στην Κοσίνα. Η Υπουργός απρόσκλητη εμφανίζεται στο Βυζαντινό Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου την ημέρα που ξεκινούν εκεί οι εργασίες της αναστήλωσης. Ο Ναός είναι κατοχυρωμένος στην Ορθόδοξο Εκκλησία. Εδώ και τόσα χρόνια λειτουργεί και για τις ανάγκες της εκεί Ενορίας μετά από εργασίες επισκευής και αποκατάστασης προσωρινής που έγιναν απ τον Αρχιεπίσκοπο ήδη απ το 1994. Διαπιστώνοντας τις παθήσεις του κτίσματος συνέπεια του χρόνου αλλά και λάθος μεθοδολογίας επέμβασης των συνεργείων του Ινστιτούτου Μνημείων τη δεκαετία 1980 ο Αρχιεπίσκοπος εδώ και χρόνια προχώρησε με συνεργάτες του τη μελέτη αποκατάστασης με τις πλέον ενδεικνυόμενες μεθόδους στο πεδίο αυτό. Επιπλέον δε επειδή η κατάσταση επιδεινώνεται και κάνοντας άλλες αναστολές έργων λόγω των οικονομικών δυσκολιων ενεργοποίησε το συμβόλαιο για την εκτέλεση των εργασιών.
Ξεδιάντροπα όμως η Υπουργός δηλώνει ότι το έργο είναι των υπηρεσιών του Υπουργείου σε συνεργασία με την Εκκλησία. Που έγγειται αλήθεια η συνεργασία; Στην έκδοση της σχετικής Άδειας απ το Συμβούλιο Αναστηλώσεων; Αλίμονοεάν και αυτή την αρνούνταν.
Περίπτωση δεύτερη ανάλογη αλλά ακόμη πιο προκλητική στη Σωπική Πωγωνίου, μόλις χθες Παρασκευή. Ο Αρχιεπίσκοπος με τον ίδιο τρόπο που επιβάλει η κείμενη νομοθεσία και πρακτική ενεργοποίησε ακόμη ένα ςργοτάξιο για την αποκατάσταση του Ιερού Ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου. Και πάλι η Υπουργός με την κουστωδία των δημοσιογράφων και ενώπιο κάμερων δηλώνει ότι και αυτή η ενέργεια είναι του Υπουργείου της ακριβώς την ημέρα έναρξης των εργασιών. Το πράγμα εδώ είναι ακόμη πιο χοντροκομμένο. Οι Σωπικιώτες στις ΗΠΑ μαζεύουν από χρόνια τα απαιτούμενα που συμπληρώνει η αγάπη του Αρχιεπισκόπου για τον ιστορικό αυτό Ναό.
Και όμως οι προπαγανδηστικοί μηχανισμοί αποκρύβουν αυτές τις αλήθειες.
Πρόκειται για δυμέτωπη πρόκληση. Ο Πρωθυπουργός επισήμως στη Βουλή να δηλώνει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία και λόγω οικονομικών δυσκολιών δεν μπορεί να προάγει την πολιτιστική κληρονομιά. Η Υπουργός Πολιτισμού να συνεχίζει και να παραπλανεί την κοινή γνώμη και για δαπάνες που γίνονται άμεσα απ τον Αρχιεπίσκοπο.
Προφανώς πρόκειται για την εξαθλίωση της ίδιας της προπαγάνδας. Ωστόσο όμως η απερισκεψία αυτή σε συνδυασμό με προβοκάτσιες όπως στο Ναό της Παναγίας στο Μπεράτι ή τη Μονή στο Μεσοπόταμο επιφέρουν επιπτώσεις στη σχέση της Ορθοδόξου κοινότητας με την πολιτεία. Εκτός εάν αυτό είναι το επιδιωκούμενο. Ο Ράμα ίσως με τέτοιες χειρονομίες προαναγγέλει την πρόθεση για περιορισμό της ανεξαρτησίας της Εκκλησίας και της ελευθερίας που χαίρει στα πλαίσια του Συντάγματος και συνακόλουθης νομοθεσίας

Προκόπης Παυλόπουλος: Ομιλία με "μηνύματα" για την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία

Μήνυμα προς την Αλβανία, να σεβαστεί τα δικαιώματα της εθνικής ελληνικής μειονότητας έστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπιος Παυλόπουλος, κατά τον χαιρετισμό του στην έναρξη των εργασιών του Δ’ Τακτικού Συνεδρίου του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ηπειρωτών Εξωτερικού, ενώ παράλληλα, επισήμανε το χρέος της Πολιτείας, για την διαμόρφωση προϋποθέσεων ανάπτυξης για τη Ήπειρο.

Ο κ. Παυλόπουλος έκανε ειδική αναφορά στην συμβολή των Ηπειρωτών στους απελευθερωτικούς αγώνες του έθνους, στους εθνικούς ευεργέτες και «στην τεράστια προσφορά τους, τόσο από οικονομική όσο και από πολιτισμική άποψη, στο ν’ αποκτήσει, όχι μόνον η Ήπειρος, αλλά ολόκληρη η Ελλάδα, σημαντικό μέρος της σύγχρονης φυσιογνωμίας της» και πρόσθεσε:
Αυτός ο τόπος, σημείωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρέπει να αποτελέσει ξανά την πρωτοπορία στην ανάκαμψη της Ελλάδας και να δείξουμε και στον λαό ότι μπορούμε, αλλά και στο εξωτερικό ότι η Ελλάδα δεν γονατίζει ποτέ, έχει τεράστιες δυνατότητες. Η Ελλάδα θα προχωράει στον ευρωπαϊκό της ρόλο.
«Επιτρέψατε μου να τονίσω, ότι η Πολιτεία έχει χρέος ν’ ανοίξει νέες προοπτικές για την περαιτέρω πολύπλευρη ανάπτυξη της Ηπείρου. Ευτυχώς, χάρη σε σημαντικά τεχνικά έργα που έγιναν σ’ αυτήν, και ιδίως χάρη στην Εγνατία Οδό, αλλά και στις μελέτες που γίνονται από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο για την ανάπτυξη των ορεινών και γεωγραφικώς απομονωμένων περιοχών της, σε συνεργασία με την Περιφέρεια της Ηπείρου και πολλούς δήμους της με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, διαμορφώνονται σταδιακά οι προϋποθέσεις για μια σταθερή και εντυπωσιακή ανάπτυξη της Ηπείρου τόσο στο εγγύς, όσο και στο απώτερο μέλλον», ανέφερε επίσης ο κ. Παυλόπουλος.
Τόνισε επίσης πως η Ήπειρος, όπως και ολόκληρη η χώρα, «έχει ευοίωνες προοπτικές ανάπτυξης», ειδικά σήμερα που «η Ελλάδα ανήκει, με την πολύτιμη συμβολή όλων σχεδόν των δημοκρατικών πολιτικών μας δυνάμεων, σταθερά και αμετάκλητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, μάλιστα, στον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ολοκληρώνοντας τον χαιρετισμό του έστειλε μήνυμα προς την Αλβανία, να σεβαστεί τα δικαιώματα της εθνικής ελληνικής μειονότητας, ως αυτονόητη προϋπόθεση για την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
«Δεν πρέπει, όμως, να λησμονούμε και την εθνική ελληνική μειονότητα, της οποίας κάθε είδους δικαιώματα πρέπει να γίνονται απολύτως σεβαστά στη γείτονα Αλβανία, όπως, άλλωστε, αρμόζει σε πολίτες που διαβιούν σε καθεστώς κράτους δικαίου. Διότι, μόνον οι χώρες που γνησίως συνιστούν κράτη δικαίου, πληρούν την ελάχιστη και πλέον αυτονόητη προϋπόθεση για την ένταξή τους στη μεγάλη οικογένεια των ευρωπαϊκών λαών, την Ευρωπαϊκή Ένωση», τόνισε ο κ. Παυλόπουλος.
«Οι ομοεθνείς πρέπει να ζήσουν σε κράτος δικαίου, και αν δεν το τηρείς το κράτος δικαίου είναι ανάχωμα», σημείωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τονίζοντας: «Στην Ευρώπη δεν γίνεται κανένας μέλος με εκπτώσεις. Εκπτώσεις στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, στον πήχη που η Ευρώπη έχει θέσει για τα κράτη που θέλουν να γίνουν κομμάτι που ευρωπαϊκού οικοδομήματος».
«Η Ελλάδα, έχει πάντοτε στραμμένο, με μητρική αγάπη, το βλέμμα της στους ομοεθνείς μας και τους διαβεβαιώνει, ότι όπως η ίδια σέβεται και τηρεί με ευλάβεια το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο, αναμένει ανάλογη συμπεριφορά και από την Αλβανία, εφόσον αυτή επιθυμεί να γίνει στο μέλλον μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης» προσέθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και επισήμανε, με έμφαση, όπως είπε κ. Παυλόπουλος: «Η προκλητική παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία, η οποία συντελείται από πλευράς αρχών της Αλβανίας, ιδίως μέσα από την κατεδάφιση κτιρίων που ανήκουν σε ομοεθνείς μας, κάθε άλλο παρά ευνοεί την ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Επιστολή του Νότη Μαριά προς τον Επίτροπο Hahn για τις παράνομες κατεδαφίσεις


  Βουλευτικό Γραφείο Νότη Μαριά
 www.notismarias.gr



 Αθήνα, 28/7/2017.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 Ελληνικών κτιρίων στη Χειμάρρα.
Την ηθική και υλική αποζημίωση των οικογενειών της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου που ζημιώθηκαν από την παράνομη κατεδάφιση δύο κτιρίων στο χωριό Δρυμάδες της Χειμάρρας, αλλά και την λήψη μέτρων ώστε να υποχρεωθεί η Αλβανία να σέβεται τα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου ζητά, ο Πρόεδρος του Κόμματος «ΕΛΛΑΔΑ – Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» Ευρωβουλευτής, Καθηγητής Νότης Μαριάς, με επιστολή του προς τον Ευρωπαίο Επίτροπο Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας και Διαπραγμάτευσης για τη Διεύρυνση, κ. Johannes Hahn.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής του Νότη Μαριά:
Αξιότιμε κ. Επίτροπε,
Με μία προκλητική απόφαση, η κυβέρνηση της Αλβανίας και οι κρατικές υπηρεσίες της με συνοπτικές διαδικασίες, προχώρησαν στις 26-7-2017 στην κατεδάφιση δύο κτιρίων στο χωριό Δρυμάδες της Χειμάρρας, στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου.
Δύο ακόμα οικογένειες Χειμαρραίων, βρέθηκαν έρμαια της Αλβανικής κυβερνητικής αυθαιρεσίας και είδαν τον μόχθο δεκαετιών να γίνεται συντρίμμια.
Οι κατεδαφίσεις είναι απότοκο της αλαζονείας του Αλβανού πρωθυπουργού ο οποίος σε μια προσωπική επίδειξη δύναμης, επιβάλλει αυτές τις κατεδαφίσεις παραβιάζοντας τα περιουσιακά δικαιώματα μελών της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου.  
Επιπλέον οι εν λόγω κατεδαφίσεις παραβιάζουν και δύο νόμους του Αλβανικού Κράτους:
1. Βάσει της Αλβανικής νομοθεσίας απαγορεύεται οποιαδήποτε οικοδομική εργασία κατά την διάρκεια της τουριστικής περιόδου (25 Ιουνίου – 15 Σεπτεμβρίου).
2. Για το ένα εκ των κτιρίων εκκρεμεί δικαστική απόφαση επιδίκασης αποζημίωσης στους ιδιοκτήτες για την απαλλοτρίωσή του.
Πέραν της καθαρά νομικής πλευράς το ζήτημα εγείρει και επιπλέον ερωτήματα:
- Γιατί τόση βιασύνη να προχωρήσουν οι δύο κατεδαφίσεις στο μέσον της τουριστικής περιόδου και όχι τον Σεπτέμβριο;
- Σε κάθε άλλη χώρα, ένα κτίριο του 1936 θα συμπεριλαμβανόταν σε αυτά που πρέπει να προστατευτούν. Πως προστατεύεται η τοπική πολιτιστική κληρονομιά αντικαθιστώντας την με μπετόν;
- Το σχέδιο «αποκατάστασης» χάριν του οποίου κατεδαφίζονται τα δύο κτίρια, πως θα υλοποιηθεί χωρίς να υπάρχει οικοδομική άδεια;
- Τα σχέδια «αποκατάστασης», «ανάπλασης», «προστασίας» κτλ. της κυβέρνησης Ράμα γιατί ποτέ δεν τίθενται σε δημόσια διαβούλευση;
Κύριε Επίτροπε
Με την παρούσα επιστολή μου σας ζητώ να προβείτε στην ανάληψη των αναγκαίων ενεργειών προκειμένου:
— Να αποζημιωθούν ηθικά και υλικά οι οικογένειες που ζημιώθηκαν.
— Να υποχρεωθεί η Αλβανία να σέβεται τα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου και ιδίως τη λειτουργία του Κράτους Δικαίου και το δικαίωμα στην ιδιοκτησία.

Ο Νότης Μαριάς καταγγέλλει τις αλβανικές προκλήσεις στη Βόρεια Ήπειρο


 
Βουλευτικό Γραφείο Νότη Μαριά
 www.notismarias.gr



 Αθήνα, 27/7/2017.
    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Ιδιαίτερα επίκαιρη αναδεικνύεται η συνέντευξη του Προέδρου του Κόμματος «ΕΛΛΑΔΑ – Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» Ευρωβουλευτή, Καθηγητή Νότη Μαριά προχθές 25/7/2017 στο Κανάλι ΗΠΕΙΡΟΣ TV1 με την οποία καταγγέλλει τις αυθαιρεσίες της Αλβανίας κατά  της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, ιδίως σήμερα μετά τις παράνομες και αυθαίρετες κατεδαφίσεις τουριστικών ακινήτων στο χωριό Δρυμάδες της Χειμάρρας που ανήκουν σε μέλη της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου.
Όπως επισήμανε ο Νότης Μαριάς ο κ. Ράμα το έχει παρακάνει με αποτέλεσμα να έχουν αποθρασυνθεί οι τσάμιδες και να δημιουργούνται νέα προβλήματα στην Ελληνική Εθνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου, μια και εντείνεται η καταπίεση και αλβανοί εθνικιστές καίνε ακόμη και Ελληνικές σημαίες. Πρέπει λοιπόν, συνέχισε ο Νότης Μαριάς, να τους στείλουμε το μήνυμα ότι αυτά δεν περνάνε, ότι θα στηρίξουμε την Ελληνική Εθνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου και ότι υπάρχει και το περίφημο Πρωτόκολλο της Κέρκυρας που μιλούσε για την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.
Επιπλέον ο Πρόεδρος του Κόμματος  σε πρόσφατο άρθρο του στις 16/7/2017 ( http://notismarias.gr/bodytimeline.php?id=21316  ) είχε επίσης καταγγείλει την προκλητική και ανθελληνική πολιτική Ράμα και την παραβίαση των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι: «Η εκλογική νίκη Ράμα στην Αλβανία ενίσχυσε τον αλβανικό εθνικισμό, αύξησε  τις διώξεις κατά της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου και αποθράσυνε τους τσάμιδες που συνεχίζουν τις προκλήσεις τους. …………
Η αναβίωση του αλβανικού εθνικισμού είναι ιδιαίτερα ανησυχητική καθώς τα Τίρανα προωθούν με μοχλό το Κόσοβο την αλυτρωτική ιδέα της μεγάλης Αλβανίας που διεκδικεί αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια και εδάφη τα οποία ανήκουν στην Ελλάδα. Όσο όμως η Αλβανία ασκεί μια παράνομη και παράλογη αλυτρωτική πολιτική κατά της Ελλάδας, η οποία φιλοξενεί επί δεκαετίες και δίνει ψωμί και δουλειά σε χιλιάδες αλβανούς οικονομικούς μετανάστες που ζουν στην Πατρίδα μας, το μόνο που θα πετύχει η αλβανική ηγεσία είναι να βλάψει ανεπανόρθωτα τις ελληνο-αλβανικές σχέσεις.»
Επισυνάπτεται το βίντεο με τη συνέντευξη του Νότη Μαριά.
 https://youtu.be/hCmpI5axPVM





Στις σερβικές αρχές ο Αλβανός σχεδιαστής του «Autochthonus»



Ο Ισμαήλ ‘ Μπαλίστα’ Μορίνα, γνωστός σχεδιαστής του πανό  της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας»,  που υψώθηκε με τη βοήθεια drone πάνω από γήπεδο του Βελιγραδίου το Νοέμβριο του 2015,  είναι κλεισμένος στις φυλακές της Κροατίας, εδώ και ένα μήνα.




« Από τις τελευταίες αποκλειστικές πληροφορίες  της ιστοσελίδα «Opinion.al», που είχε στη διάθεσή του,  ο δημοσιογράφος Ντριτάν Λάτσι, ο Μορίνα εμφανίσθηκε πριν από τρεις ημέρες στο Πρωτοδικείο του Ντουμπρόβνικ, όπου αποφασίσθηκε η έκδοσή του στη Σερβία. Είναι γνωστό ότι εδώ και δύο χρόνια υπάρχει εντολή σύλληψης του Αλβανού αυτού από το σερβικό κράτος.



Σημειώνεται ότι πριν από δύο χρόνια, η εμφάνιση αυτού του drone με το σχεδιασμό της Μεγάλης Αλβανίας, στο γήπεδο του Βελιγραδίου, χαρακτηρίστηκε μέγιστη πρόκληση, με αποτέλεσμα τη διακοπή του αγώνα.
(shqiperiaime.al)



--
               

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον μεαναφορά  της ενεργής ηλεκτρονικήςδιεύθυνσης  του ιστολογίου παραγωγής-http://www.echedoros-a.gr

Të Krishterët e ritmit Helenik të Siçilisë dhe dëshmia e tyre e kulluar

Të Krishterët e ritmit Helenik të Siçilisë dhe dëshmia e tyre e kulluar
 
Në periudhën e nacionalizmave dhe irredentizmave të rinj, që erdhën në gadishullin ballkanik dhe jo vetëm me bekimet e autoriteteve zyrtare, zërat e kulluar, që dëshmojnë në mënyrë autotentike identitetin dhe koshiencën e tyre larg qëllimtarive të çfarëdo natyrem janë të dobishme më shumë se kurrë herë tjetër.
Këtë domosdoshmëri e shërben edhe rifreskimi i një materiale burimor, që u botua në numrat 22, 23-24 të vitit 1973 dhe 1-2, 3-4 të vitit 1974 të revistës “EKKLISIA” që u botua si riprodhim (Athinë 1974) nga shkrimtari i teksteve respektive z. Gr. Th. Stathi, nëpunës në atë kohë në Sinodin e Kishës së Greqisë, i cili me shumër dëshirë mër vuri në dispozicion materialin rshivor dhe fotografik. E falenderoj nga zemra. Këto artikuj i referohen, në hollësi, çështjeve që lidhen me vizitën zyrtare të Delegacionit Sinodikal të Kishës së Greqisë në Sipili (Palermo, 11-14.10.1973) në kthim të vizitës nën parullën “Guidë e Vëllazërisë” (Crociera della Fraternita) në krye të së cilës ishin Kryepiskopi i Palermos z. Francesco Caprino (Athinë, 13.9.1970). në atë delegacion mirrte pjesë Episkopi i të Krishterëve të Ritmit Helenik të Rajonit të “Piana dei Greci” (Fusha e Helenëve) z. Josif Pernicaro i shoqëruar nga shumë priftërinj dhe besimtarë.
Këta të vetëpërcaktuarit si Helenoalbanë (Grecoalbanessi) banorë të rajonit origjinën e tyre e kanë nga Peloponezim janë kolonë të shek. 15të dhe Kisha e tyre është e ritmit Helenik – ndjek pra tipikonë bizantine dhe në të gjitha akolluthitë adhuruese përdor gjuhën greke. Vendi i vendosjes së tyre mbante qysh prej vitit 1488, emrin “Piana dei Greci” (Fusha e Helenëve). Ky emrë u ndryshua në “Piana degli Albanesi” (Fusha e Albanëve) në vitin 1939m ne vendim të  fashistit Musolini për arsye të qarta të qëllimeve politike. Arsye po të njëjta e imponuan, gjithashtu, përfshirjen e Kishës së tyre nën juridiksionin e Papatit të Romës, të cilën sot e përbëjnë dy Episkopata të ritmit Helenik. E para funksionoi në vitin 1919 në Lungro të Kalabrisë dhe e dyta në vitin 1938 në Piana dei Greci të Siçilisë, pasi i kishin paraprirë beteja të mëdha dhe të vështira të banorëve.
Sipas sa argumentoi Episkopi i Helenoritmëve z. Josif Perniciaro, marrdhëniet e tyre me lindjen e mbajtën konsistente deri edhe në mesin e shekullit të 19të: “Me të vërtetë, kur gjatë shekullit të 15të komunitetet tona u vendosën në Perëndim – dëshmitar kam hostorinë – nuk e ndërprenë “kungatën” me Lindjen; përkundrazi kultivuan dhe zhvilluan këtë komunikim, përmes këmbimit të priftërinjve dhe episkopëve, të cilët vinin nga Lindja deri para një shekulli, që të meshonin në kishat tona, të hirotonisin dhjakonët dhe priftërinjtë tanë, të bekojnë antimisiot dhe miron e shenjtë. dhe që këtu largoheshin përsëri për në Lindje, që të bashkëpunojnë për ruajtjen e besimit të krishterë të vëllezërve tanë, të cilët kishin mbetur nën barrën e pushtimit të huaj...”
Të Krishterët e Ritmit Helenik të Siçilisë, sikundër edhe komuniteti respektiv i Lungros në Kalabri, bëhen përditë mbajtës të një agresiviteti të organizuar për “disiplinim etnik” nga mjetet shqiptare të  informimit masiv elektronik apo të shkruar dhe nga shërbimet diplomatike të vendit fqinj. Distanca në kohë nga kjo vizitë e sipërpërmendur zyrtare e përfaqësisë së Kishës së Greqisë në Siçili (1973) e imponon një shikim të shkurtër të atyre sa u thanë publikisht gjatë takimeve. Dhe kjo sepse shprehin në mënyrë autentike dhe të pastër realitetin historik, dhe pa qenë që në këto pozicionime të kenë gjetur terren qëllimtari nacionaliste apo të tjera të kohës përsa i përket të Krishterëve të Ritmit Helenik.
Së pari zgjodha pjesë nga përshëndetja e Kryepiskopit të Palermos z. Salvatore Pappalardo për përfaqësinë e Kishës së Greqisë: “Sot kumbon tradita e lashtë apostolike e Kishës së Sirakusëve; sot përsëri lëshon gjeth lulëzimi i pashoq bizantin e Kishave të Akragantos dhe Mesinës... sot dridhet dhe dëfrehet Kisha e “Fushës së Helenëve”... që të këmbejnë përsëri përqafim mes vëllezërve në besë dhe në gjak... Sot kremtojnë në Palermo... dhe nesër në “Fushën e Helenëve”, ku kanë për t’iu rrethuar vëllezërit, të cilët në Perëndim ishin përfaqësues të përhershëm të Krishterimit Helenik...”.
Gjithashtu rëndësi të posaçme kanë fjalët e Episkopit të Ritmit Helenik z. Josif Pernitsiarom gjatë pritjes së përfaqësisë së Kishës së Greqisë në Kishën e Shën Dhimitrit në “Fushën e Helenëve” (12.10.1973), gojëmbyllëse të histerisë nacionaliste shqiptare të kohëve të fundit: “Vëllezër të shtrenjtë më kryepriftëri dhe gjithë ju, pjesëtarë të përfaqësisë së Kishës së Greqisë. Na lejoni t’iu sigurojmë, se gëzimi ynë sot është shumë më tepër i madh nga ai i kishave të tjera të shenjta më Siçili. Sot, me të vërtetë, ju mirëpresim në shtëpinë tonë,   që është edhe shtëpia juaj, sepse ju për ne jini vëllezër të vërtetë prej gjaku dhe prej bese, për shkak të lidhjeve, që burojnë nga tradita e përbashkët liturgjikale, nga gjuha, nga mentaliteti, nga raca. Pikërisht këtë hipostazë tonën e njohu edhe Perëndimi, që atëherë kur thuajse pesëqind vjetë më parë na priti në këtë tokë të diasporës sonë, që për ne u bë tanimë atdheu i dytë. Në aktet publike, në shkresat e autoriteteve Kishëtare dhe shtetërore, si edhe në gjuhën e përditshme të banorëve përdoret gjithmonë për ne një nocion vetëm dhe karakteristik dhe pa lojë fjalësh “Helenët”. Dhe për këtë emër jemi gjithmonë krenarë...”.
Së fundi, në “Komunikatën e përbashkët” zyrtare, që qarkulloi me përfundimin e vizitës së përfaqësisë së Kishës së Greqisë, thuhet si më poshtë: “Kulmimi i kësaj hareje dhe çudie ishte takimi në eparchinë e “Piana të Helenëve”, e cila hap perspektivat e një bashkëpunimi të mëtejshëm më dashurinë e Krishtit”.
Në diakroninë historike Greqia ka qenë atdheu i të parëve i Siçilianëve të “Magna Grecia”, i Siçilisë Bizantine dhe i Grecoalbanesi të Ritmit Helenik të “Fushës së Helenëve” (Piana dei Greci).  Përbën kuadrin brenda të cilit mundet që të kërkojmë ato sa na bashkojnë dhe jo atë çfarë na ndan. Mjafton që kërkimi të manifestohet me ndjenja reciproke dhe të shprehet me autenticitet dhe sinqeritet. Në rastin ndryshe historia është e rreptë për ata sa me ndërgjegje e shtrembërojnë.
 
MICHALIS Chr. PANTOULAS
“Proinos Logos” – Ioanina
14.7.2017  
   Shënim: Ky artikull është përgatitur posaçërisht në shqip vetëm për faqen Pelasgos Koritsas. Nuk lejohet shpërndarja pa iu referuar burimit.

Skënderbeu/Faktet që dëshmojnë lidhje të shumëfishta me sllavët

Tek “Gjysma e harruar e Skënderbeut” Ylli Polovina shkruan “Kur kritikuesit e ashpër të Gjergj Kastriotit, pikërisht ata emra që kemi cituar në fillim të librit (bëhet fjalë për dikur diplomatin A.B: dhe historishkruesin H. F.-shënim i tanishëm i autorit), e akuzojnë atë si një servil të Evropës dhe të interesave të saj të çastit, po ashtu nuk harrojnë të bashkëngjisin edhe një mëri tjetër.


Sipas tyre Skënderbeu në kryerjen e gjestit të tij historik ka bërë një gabim të rëndë: ka flirtuar me serbët dhe grekët, pra me ata, të cilët jo vetëm prej kritikuesve të mësipërmë konsiderohen si armiqtë tanë të pandryshueshëm.
Në botimin “Skicë e mendimit politik shqiptar” H.F. shkruan se “Skënderbeu, Pjetër Bogdani etj., u ndodhën jo thjesht krahas Perëndimit, por krahas sllavëve, krahas serbëve e rusëve, krahas armiqve kryesorë sipas konceptit nacionalist shqiptar, në luftë kundër Perandorisë osmane”. Po ashtu, ai ngul këmbë se “..... Skënderbeu.....nuk ishte luftëtar i vërtetë për liri kundër të gjithë pushtuesve, por përkundrazi, ishte i prirë për bashkëpunim me pushtuesit më të rrezikshëm, pushtuesit sllavë, kundër një pushtuesi tjetër, pushtuesit osman....”.
Gjithnjë sipas këtij arsyetimi rrethanat historike i kanë shtrënguar paraardhësit tanë, të gjendur mes pushtuesve të panumërt në pozicionin e vështirë të “senduiçit”, të zgjedhin vetëm llojin e të keqes, thjesht përmasën negative të saj. Mospajtuesit me veprën e Gjergj Kastriotit sulmojnë me mendimin se shqiptarët mes të këqijave kanë zgjedhur atë më të vogël. Ata nuk mendojnë se në këtë strategji tradicionale të etnisë së vet Skënderbeu ka ditur të veprojë drejt. Për ta ai ka bërë zgjedhjen më të paduhur, më të gabuarën.
Sipas tyre Gjergj Kastrioti në strategjinë e zgjedhjes së të keqes më të vogël duhej të kalonte në anën e Perandorisë Osmane dhe jo siç veproi, në krah të serbëve dhe grekëve.
Pikërisht për këtë konkluzion që kanë nxjerrë, A.B. gjykon se “....gatishmëria dhe përpjekjet e Skënderbeut për të bashkëpunuar me udhëheqësit politikë sllavë, para së gjithash serbë dhe udhëheqësit politikë grekë, nuk e kanë bërë politikën serbe e greke miqësore ndaj shqiptarëve në asnjë periudhë dhe për asnjë ngjarje”.
Në mbështetje të këtij përfundimi A.B. i jepet mendimit se “Prirja e Skënderbeut për miqësi dhe aleanca politike përveç me sundimtarin serb të Bosnjës edhe me sundimtarin serb të Kosovës, despotin Gj. Brankoviç, ka qenë shkak i armiqësisë së popullsisë shqiptare që vuante terror nën sundimin e Brankoviçit ndaj Skënderbeut. Po ashtu edhe princa dhe udhëheqës të rëndësishëm si Dukagjinasit u vunë kundër Skënderbeut për shkak të miqësisë së tij me serbët.
Territoret e Dukagjinasve kufizoheshin me territoret shqiptare të sunduara nga Brankoviçi dhe aleati politik i Skënderbeut që shfaroste shqiptarët në principatën e vet (Kosova) dhe nga kjo fqinjësi ndërmjet Dukagjinasve dhe Brankoviçit kishte konflikte. Mbështetja e Dukagjinasve nga popullsia dhe kundërshtimi i Skënderbeut për arsye të miqësisë së tij me Brankoviçin kanë bërë që në traditën popullore në Krujë e sipër të jetojë Lekë Dukagjini, ndërsa Skënderbeu është dërguar vonë nëpërmjet sistemit arsimor në popullsi, kurse në kujtesën popullore dhe në odën tradicionale shqiptare ka qenë i harruar. Në këtë argument po të pyetet se pse e “tradhëtuan” dukagjinasit Skënderbeun, përgjigja është se Skënderbeu i kishte tradhëtuar më parë duke lidhur miqësi me armikun kryesor të tyre, me serbët dhe Gj. Brankoviçin. Sipas këtij argumenti Dukagjinasit përfaqësojnë politikën e armiqësisë me serbët, Skënderbeu të bashkëpunimit me serbët”.
Një skajim i kësaj mënyre të bëri analizë doemos që do ta çonte autorin A.B. në pranimin e idesë se “Bashkëpunimi i Skënderbeut me serbët dhe grekët tregon se ai ka qenë bashkëpunëtor me armiqtë dhe pushtuesit më të rrezikshëm e jo luftëtar i lirisë”.
Rrjeti i aleancave ndërballkanike, inteligjenca e shquar e Skënderbeut
Prerja e kordonit ombikal, jetë ushques, mes Gjergj Kastriotit dhe Evropës, nuk do të bëhej plagë më pak e rëndë duke i shtuar të njëjtin veprim: prerjen e lidhjes së tij edhe me popujt e Ballkanit, përfshi edhe grekët e serbët e kohës. Në rast se ai do të kishte ndërtuar lidhje të ngushta me qendrën e kontinentit, duke shpërfillur rajonin, në të vërtetë nuk do të kishte bërë gjë tjetër veç do të kishte dobësuar dhe mpakur kontributin e tij evropian.
Bashkëpunimi i Skënderbeut dhe ndërtimi i një rrjeti aleancash me pushtetushtrues të rajonit e bëri më të gjërë dhe më të natyrshme, më të plotë dhe më harmonike, më të fortë dhe më funksionale, më largpamëse dhe më historike gjestin e tij të kryengritjes çlirimtare kundër pushtimit osman. Po ashtu edhe rreshtimin e tij me qytetërimin perëndimor.
Dobinë e lidhjes së shumëfishtë të Gjergj Kastriotit me Ballkanin dhe Evropën e shohim tani, kur rajoni përgatitet pjesë-pjesë për t’u integruar në BE. Sot as që mund të kuptohet që një proçes i tillë në Bruksel apo në qendrat më të mëdha të eurokontinentit do të përfytyrohej i realizueshëm duke lënë jashtë rajonin ballkanik. Madje kjo gjë as mund të merret me mend qoftë edhe sikur, në një formë “ndëshkimi” apo “karantine” të përkohshme, do të braktisej për një kohë vetëm një shtet apo popull i gadishullit.
Bashkimi Evropian do të konsiderohet identitet i plotë vetëm në rast se në Ballkan nuk do të lihet asnjë centimetër tokë pa u përfshirë në integrimin me të. Skënderbeu në kohën e kryerjes së veprës së tij do ta krijonte një gropë të tillë në rast se do të përjashtonte nga bashkëpunimi qoftë edhe një popull të gadishullit, ca më tepër që të gjithë ata ishin përfshirë në rezistencën ndaj pushtimit osman.
Tjetër gjë, disi më elastike, do të ishte strategjia e krijimit të aleancave të Gjergj Kastriotit me pushtetushtruesit e veçantë në rajon. Atëhere nuk kishte shtete të krijuara sipas përputhjeve me atë që më pas u quajt komb. Serbët si etni administroheshin nga disa zotër të tyre, siç ndodhte që një pushtetmbajtës i tillë kishte në sinoret e feudit të vet edhe vendbanime shqiptare. E njëjta gjë ndodhte edhe me zotërit e pjesëve të ndryshme të etnisë sonë.
Nën këtë këndvështrim situata gjeopolitike e atëhershme ka fare pak përngjasim me të sotmen dhe akoma më pak me dekada apo një shekull më parë. Feudalë të veçantë serbë në kohën kur veproi Skënderbeu, por edhe shumë më parë e më pas tij, kur ende nuk gjendeshin të pushtuar nga Perandoria Osmane, kanë tentuar daljen në det. Kjo dalje ka qënë përherë jetike për të gjithë pushtetushtruesit e ngujuar në brendësi e thellësi të territoreve të Ballkanit. Nuk duhet të harrojmë se edhe vetë Gjon Kastrioti, trashëgimtar nga i ati i vetëm dy fshatrave në Dibër, me agresivitetin e vet të njohur principatën e vet nuk e shtriu nga lindja por nga perëndimi, andej nga ishte deti.
Kështu veproi edhe i biri i tij, Gjergji. Skënderbeu vuri në dorë dhe gjatë gjithë kohës që jetoi mbajti nën kontroll të plotë zonën bregdetare në grykëderdhjen e lumit Mat, ku ndërtoi skelën, qendrën doganore dhe pranë tyre kriporen e Shënkollit.
Ka qënë po ashtu shumë e vërtetë që Gjergj Kastrioti ka bërë aleancë të ngjizur fort me mbretërinë e Malit të Zi, me Çërnojeviçët, për të penguar daljen e despotëve serbë të Rashkës në bregdetin e kontrolluar prej tyre. Veç kjo ende ka lidhje të pakta me kontekstin e zhvillimeve të mëvonshme, kur serbët jo vetëm krijuan shtet mbi hapësirat e etnisë së tyre, por nëpërmjet mbretërisë, republikës federative apo regjimit komunist përpunuan dhe zbatuan një strategji të tërë për të dalë edhe në Lezhë e Durrës, pse jo edhe në Vlorë. Për këtë arsye ata, para dhe pas vitit 1912, vunë në jetë një politikë për dobësimin dhe më pas pushtimin e trojeve të shqiptarëve.
Gjergj Kastrioti në përputhje me kohën e vet dhe tendencat e zhvillimeve gjeopolitike që po ndodhnin, kreu veprime në favor të mbrojtjes së Evropës. Vetë Ballkani ishte pjesë e këtij kontinenti e qytetërimi. Mbrojtja e Evropës ishte mënyra më e mirë për të mbrojtur Shqipërinë. Mbrojtja e Ballkanit mbetej po ashtu siguria më e mirë për lirinë e shqiptarëve.
Despoti serb Gjergj Brankoviç, për t’i shpëtuar hakmarrjes së sulltanit, për shumë kohë u strehua në kështjellën-rezidencë të Skënderbeut
Po ta tentonte aventurën e prishjes me ballkanasit Gjergj Kastrioti do të mbetej i rrethuar nga Perandoria Osmane, i izoluar, me krahë e shpinë të zbuluara. Nuk kishte mallim sentimental Skënderbeu për Gjergj Brankoviçin, despotin serb që kontrollonte edhe një pjesë të etnisë së shqiptarëve të vendosur në hapësirën e Kosovës së sotme, por atje ishte shpina e tij. Po të ndërtonte marrëdhënie armiqësore, atëhere në trupin e rezistencës së vet në mungesë të mburojës do të hynin lehtësisht majat e heshtave dhe të jataganëve të mprehtë osmanë.
Kur pas pushtimit nga turqit ai e strehoi për disa kohë aleatin e tij në trojet shqiptare, nuk bëri ndryshe nga sa bënë edhe hungarezët, ndjekësit e Janosh Huniadit. Brankoviç u strehua edhe atje për t’i shpëtuar hakmarrjes sulltanore.
Në rast se despoti serb Gjergj Brankoviç i kishte dhënë sulltan Mehmetit II të bijën për grua, kur Skënderbeu bënte aleancë me të ai i kishte përkeqësuar raportet me Portën e Lartë.
Një nga Brankoviçët, Vuku, në krye të një ushtrie kishte luftuar kundër turqve në betejën e përgjakshme të Fushës së Mëllënjave, në Fushë Kosovë, më 1389. Ndërkohë sipas një dokumenti autentik kur Skënderbeu vdiq në varrimin e tij në Lezhë patën ardhur "të gjithë princat serbë dhe bujarët e tjerë përreth".

Τα χειρόγραφα του Σινά στην Αλβανική

Είναι γνωστό ότι η Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά διαθέτει μια απ’ τις πλουσιότερες σε αρχαία χειρώγραφα συλλογές στον κόσμο. Τις τελευταίες δε δεκαετίες έλκει το ενδιαφέρον κορυφαίων επιστημόνων στον τομέα αυτό απ’ όλο τον κόσμο. Στην ουσία η Βιβλιοθήκη της Μονής Σινά έχει μετατραπεί σε ένα πραγματικό εργαστήριο έρευνας με τις πλέον εξελιγμένες μεθόδους φασματογραφίας των αρχαίων κειμένων προκειμένου την μελέτη των παλαιότερων στρωματώσεων στα παλίμψιστα, αλλά και στην βελτίωση των μεθόδων συντήρησης χειρογράφων είτε πρόκειται για πάπυρους ή περγαμηνές ή και χάρτινα ακόμη. Οι δε ανακοινώσεις κατά τακτά διαστήματα απ’ τους επιστήμονες – ερευνητές διαδέχονται κατακλειστικά η μια την άλλη.
Ενδιαφέρον μεταξύ των άλλων παρουσιάζει η μελέτη που από τη δεκαετία του 80-90 συνεχίζει η Ακαδημία Επιστημών και δη το Ινστιτούτου Χειρογράφων αυτής, της Γεωργίας, πάνω στους Γεωργιανούς Κώδικες του Σινά. Τη συλλογή αυτών των χειρογράφων, σπουδαίας ιστορικής, γραφολογικής και εκκλησιαστικής σημασίας είχε εντοπίσει ως Βιβλιοθηκάριος τότε της Μονής ο νυν Μητροπολίτης Αργυροκάστρου κ. Δημήτριος. Επιστήμονες του τομέα των χειρογράφων και παλαιογράφων αναφέρουν ότι στον συγκεκριμένο ωφείλονται πολλά όχι μόνο σε ότι αφορά στα Γεωργιανά χειρόγραφα αλλά στην εν γένει εξεύρεση, καταγραφή, συστηματοποίηση και στην ουσία διάσωση του θυσαυρού της Μονής Σινά σε αρχαία κείμενα,χειρόγραφα, πλουσιότερες, εξελιγμένες, παλαιότερων, χειρογράφων, πάπυρους, περγαμηνές, συστηματοποίηση, χειρογράφων, - διόρθωσε και αυτά στο άλλο άρθρο.
Το Ίδρυμα του Όρους Σινά, το Πατριαρχείο της Γεωργίας και το Ινστιτούτο Χειρογράφων της Ακαδημίας της Γεωργίας εξέδωσε το 2005 ένα τόμο – Κατάλογο των Γεωργιανών Χειρογράφων του Σινά. Πρόκειται για τον πρώτο σημαντικό σταθμό πολυετούς εργασίας ειδικής ομάδας επιστημόνων της Γεωργιανής Ακαδημίας Επιστημών, που κατέστη δυνατή κατόπιν της συμφωνίας μεταξύ του Πατριαρχείου της Γεωργίας και της Αρχιεπισκοπής του Όρους Σινά που υπεγράφη το 1985.
Στην έκδοση λοιπόν αυτή μεταξύ άλλων επισημαίνεται η σπουδαιότητα της εξεύρεσης δύο πολυσέλιδων χειργραφών (κωδικοποιημένα αναφέρονται ως Sin Geo N 13 και Sin Geo N 55) τα οποία είναι παλίμψηστα και η πρώτη τους γραφή είναι στην Αλβανική του Καυκάσου. Η ομάδα επιστημόνων, που συνεχίζει την έρευνα πάνω σ’ αυτά, τα θεωρεί απ’ τα σημαντικότερα χειρόγραφα που ρίχνουν φως πάνω στην ιστορία των Αλβανών του Καυκάσου, τη γραφή τους, την εξέλιξη του εκχριστιανισμού τους και άλλα σχετικά. Με τα χειρόγραφα αυτά τεκμηριώνεται απόλυτα ότι ο λαός αυτός άκμαζε στην Υπερκαυκασία έως και τον 10ο αιώνα μ. Χ.
Τι όμως αναφέρεται στην έκδοση της Ακαδημίας Επιστημών της Γεωργίας; «...Τα νεοευρεθέντα χειρόγραφα επεφύλαξαν και μίαν άλλην απροσδόκητον έκπληξιν. Ο κώδιξ Sin.Geo.N. 13, όπως ήδη προανεφέρθη, ευρέθη παλίμψηστος. Το αρχικόν κείμενον του κώδικος, ο οποίος περιλαμβάνει 107 φύλλα, δεν είναι Γεωργιανόν. Εν μέρος του κειμένου αυτού είναι Αρμενικόν, αλλά το μεγαλύτερο του τμήμα λεχει γραφεί με την γραφήν του αλφαβήτου των Αλβανών του Καυκάσου. Η εν Καυκάσω Αλβανία υπήρξε Χριστιανικόν κράτος εις την βοεριοανατολικήν πλευράν της Υπερκαυκασίας, το οποίον και εξηφανίσθη μετά τας επιδρομάς των Αράβων. Την Αλβανία του Καυκάσου αναφέρουν συχνά οι ιστορικοί του Μεσαίωνος και ιδιαιτέρως οι Αρμένιοι χρονογράφοι. Από τα έργα των φαίνεται ότι οι Αλβανοί του Καυκάσου είχον ιδικήν των γλώσσαν και γραφήν, αλλά σήμερον έχουν απωλεσθή πλήρως. Η γλώσσα των Ουδών την οποία ομιλεί μικρά ομάς, και συγκεκριμένως ο πληθυσμός τριών χωριών εις την Γεωργίαν και το Αζερμπαϊτζάν, είναι η μόνη γλώσσα ήτις θεωρείται διάδοχος ή συγγενής της Αλβανικής του Καυκάσου.
Την Αλβανικής γραφήν ανακάλυψε ο Ilia Aboladze το 1937 εις εν χειρόγραφον του Matenadaran, το οποίον περιελάμβανεν παραδείγματα πολλών και διαφόρων αλφαβήτων. Εξεφράσθη η γνώμη ότι τα γράμματα της Αλβανικής είχαν παραμορφοθεί λόγω της πολλής αντιγραφής υπό των γραφέων, οι οποίοι δεν κατείχον καλώς την τέχνην της αντιγραφής, εάν κρίνη κανείς εκ του γεγονότος ότι είχον παραμορφωθή και άλλα γράμματα, γνωστών αλφαβήτων. Αι αρχαιλογικαί ανακαλύψεις εις το έδαφος του Αζερμπαϊτζάν, της περιόδου 1948-1952, επαρουσίασαν νέον υλικόν με επιγραφικά μνημεία, η αποκρυπτογράφησις των οποίων δεν έχει ολοκληρωθεί έως σήμερον. Με τα αλβανικά του Καυκάσου ησχολήθη και ο ακαδημαϊκός A. Shanidze, εδημοσίευσε δε περί τα ζητήματα αυτά σημαντικάς μελέτας.
Ο Κώδικας Sin.Geo.N 13 και Sin.Geo.N.55 είναι τα πρώτα χειρόγραφα εις τα οποία διεσώθησαν κείμενα, κείμενα τα οποία εγράφησαν εις την Αλβανικήν γλώσσαν του Καυκάσου. Τα νεώτερα κείμενα αμφοτέρων των παλλιμψήστων έχουν γραφή υπό του ιδίου γραφέως. Φαίνεται ότι αυτός ο γραφεύς έλαβε και εχρησιμοποίησεν εν Αλβανικόν χειρόγραφον ως γραφικήν ύλην δι αμφοτέρους τους κώδικας. Το αρχαίον Αλβανικόν κείμενον κατέγραψεν πεπειραμένος και «επαγγελματίας» γραφεύς. Ο κώδιξ έχει δίστηλον κείμενον με παχέα και ωραία γράμματα. Εις το κείμενον διακρίνονται ακόμη και σημεία στίξεως και συντμήσεις. Η αποκρυπτογράφησις του Αλβανικού κειμένου δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Ο καθηγητής Z. Aleksidze ανεκάλυψεν, όμως ότι το σοζώμενον Αλβανικόν κείμενον είναι του Lectionary με αναγνώσματα εκ της Καινής Διαθήκης. Αναμφιβόλως, η ανακάληψις των Σιναϊτικών αυτών παλιμψήστων δημιουργεί νέαν προοπτικήν εις την μελέτην της Αλβανικής γραφής του Καυκάσου...»
Ο προαναφερθής καθηγητής Aleksidze έχει καταρτίσει και λεξολόγιο – γλωσσάριο για την ανάγνωση της Αλβανικής του Καυκάσου.
Ας σημειωθεί ότι καίτι θεωρούμενη μη - συμβατική στους επιστημονικούς κύκλους ενυπάρχει και ερευνάτε σαν ενδεχόμενο τ’ Αλβανικά φύλλα του Καυκάσου να έχουν σχέση με τα σημερινά της Βαλκανικής. Όσοι ιστορικοί και ερευνητές συμμερίζονται την άποψη αυτή στηρίζουν τις απόψεις τους στο γεγονός ότι τα φύλλα των Αλβανών του Καυκάσου ακολουθούν την παρά το Δούναβη διαδρομή. Η μετακίνηση τους γίνεται τον 10-11 αιώνα και περίπου εκείνη την εποχή εμφανίζονται και πληροφορίες για Αλβανούς εντός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η παρά τον Δούναβη διαδρομή ίσως να τεκμηριώνει επίσης την εγγύτητα της σημερινής αλβανικής των Βαλκανίων με την Ρουμανική, δηλαδή το ενδεχόμενο να έχουν διαμορφωθεί σε κοινό γεωγραφικό χώρο κατά την στάση των φυλλών του Καυκάσου πριν την κάθοδο στη δυτική Βαλκανική.
Προφανώς όλα τούτα έχουν καθαρά επιστημονικό ενδιαφέρον και τίποτε πέραν τούτου. Από πλευράς της επιστημονικής τάξης της Αλβανίας όλη αυτή η θεωρία και υπόθεση καταρρίπτεται διότι αντίκειται στην θεωρία της συνέχειας των Ιλλυριών και της ιστορικής αυτοχονίας στη Βαλκανική. Ο Ενβέρ Χότζα στα πλαίσια συνάντησης του με τον Στάλιν είχε αναφέρει κάτι περί των Αλβανών του Καυκάσου ενδεχομένως να καλοπιάσει το Στάλιν. Ωστόσο στα απομνημονεύματα του αναφέρει ότι ο Στάλιν ρώτησε ιστορικούς ακαδημαϊκούς οι οποίοι απέρριψαν πάραυτα το ενδεχόμενο συγγένειας των Αλβανών του Καυκάσου μ’ αυτούς της Βαλκανικής χερσονήσου.

Φωτογραφία:Πόλεμος για ένα ψωμί Αλβανία 1991- Shqipëri 1991: Lufta për 1kg bukë (foto)


Ishte viti 1991 ku Shqipëria çlirohej nga diktatura  komuniste, një nga regjimet më të egra në Evropë.
E goditur nga kolapsi ekonomik ku me mijra shqiptar prisnin në radhë për një kilogram bukë dhe 1 litër qumësht ku më pas pasoi eksodi drejt Evropës.
Tiranë, 1991: Lufta për 1 kg bukë
https://www.fmimages.net

Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Foto të rralla / Grekët në 1940: Shqiptarë, bashkohuni me ne


Foto të rralla / Grekët në 1940: Shqiptarë, bashkohuni me neExtra