κ. πρωθυπουργέ, κ. εκπρόσωπε του πρωθυπουργού της Ελλάδος κ. πρόεδρε του ΚΕΑΔ, κ. προσκεκλημένοι, κυρίες και κύριοι
Το σημερινό συνέδριο έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Άλλωστε κανένα από τα συνέδρια μας δεν έμοιαζε με κάποιο άλλο. Σε όσους συμμετείχαν ή παρακολούθησαν την πορεία του ΚΕΑΔ καταλαβαίνουν καλύτερα τι εννοώ. Συνέδριο που τα επισκίαζε ο φόβος, όχι μόνο της εξουσία αλλά και της αγωνίας για την πορεία και το μέλλον. Συνέδρια επεισοδιακά, απόρροια διαφωνιών και διαφορετικών προσεγγίσεων. Συνέδρια πότε εντυπωσιακά από πλευράς συμμετοχής και εκπροσώπησης αλλά και φτωχά.
Δεν θα κάνω συγκρίσεις του σημερινού συνεδρίου με τα προηγούμενα ως προς το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων στην αίθουσα αλλά σας διαβεβαιώνω προς το ενδιαφέρον των ανθρώπων εκτός της αίθουσας, σε όλη τη χώρα αλλά και στο εξωτερικό ίσως είναι μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά. Όχι μόνο αυτών που ταυτίζονται πολιτικά με το ΚΕΑΔ και βιώνουν την αγωνία αναδιοργάνωσης αλλά και αυτών που το ΚΕΑΔ ήταν ο κακός δαίμονας και ο πιο μισητός εχθρός.
Είπα για πολιτική ταύτιση και δεν ξέρω αν είναι δόκιμος ο όρος. Γιατί το ΚΕΑΔ δεν ήρθε να υπηρετήσει κάποια ιδεολογία, ούτε αποτέλεσε ποτέ δορυφόρο κάποιου άλλου μεγάλου κόμματος