κ. πρωθυπουργέ, κ. εκπρόσωπε του πρωθυπουργού της Ελλάδος κ. πρόεδρε του ΚΕΑΔ, κ. προσκεκλημένοι, κυρίες και κύριοι
Το σημερινό συνέδριο έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Άλλωστε κανένα από τα συνέδρια μας δεν έμοιαζε με κάποιο άλλο. Σε όσους συμμετείχαν ή παρακολούθησαν την πορεία του ΚΕΑΔ καταλαβαίνουν καλύτερα τι εννοώ. Συνέδριο που τα επισκίαζε ο φόβος, όχι μόνο της εξουσία αλλά και της αγωνίας για την πορεία και το μέλλον. Συνέδρια επεισοδιακά, απόρροια διαφωνιών και διαφορετικών προσεγγίσεων. Συνέδρια πότε εντυπωσιακά από πλευράς συμμετοχής και εκπροσώπησης αλλά και φτωχά.
Δεν θα κάνω συγκρίσεις του σημερινού συνεδρίου με τα προηγούμενα ως προς το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων στην αίθουσα αλλά σας διαβεβαιώνω προς το ενδιαφέρον των ανθρώπων εκτός της αίθουσας, σε όλη τη χώρα αλλά και στο εξωτερικό ίσως είναι μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά. Όχι μόνο αυτών που ταυτίζονται πολιτικά με το ΚΕΑΔ και βιώνουν την αγωνία αναδιοργάνωσης αλλά και αυτών που το ΚΕΑΔ ήταν ο κακός δαίμονας και ο πιο μισητός εχθρός.
Είπα για πολιτική ταύτιση και δεν ξέρω αν είναι δόκιμος ο όρος. Γιατί το ΚΕΑΔ δεν ήρθε να υπηρετήσει κάποια ιδεολογία, ούτε αποτέλεσε ποτέ δορυφόρο κάποιου άλλου μεγάλου κόμματος
όπως συμβαίνει με σχεδόν με όλα τα υπόλοιπα κόμματα της χώρας. Γεννήθηκε αρχικά ως μία ανάγκη εκπροσώπησης της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και εξελίχθηκε στη συνέχεια ως ένα κόμμα που εξέφραζε όλες τις μειονότητες στην Αλβανία αλλά και σε άλλους συμπολίτες μας που τους εξέφρασε ο καθαρός και σύγχρονος πολιτικός του λόγος. Ζούμε σε μια χώρα που τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν τα στερούνται μόνο οι μειονότητες αλλά όλοι οι πολίτες. Γιατί είναι ανθρώπινο δικαίωμα να έχεις την αίσθηση του πολίτη και όχι του στρατιώτη ενός κόμματος ή του πελάτη του κράτους. Φαινόμενα τα οποία ενώ θα περίμενε κανείς να εξαλείφονται όσο απογαλακτιζόμαστε από τη νοοτροπία του ολοκληρωτικό καθεστώτος, τα τελευταία χρόνια να επιδεινώνονται. Είναι λυπηρό γιατί κάποιοι συμπολίτες μας που είναι δημόσιοι υπάλληλοι είναι σήμερα μόνο νοητά εδώ γιατί ο φόβος της απώλειες της εργασίας τους κρατά μακριά. Δεν τους δικαιολογώ αλλά μπορώ να τους κατανοήσω. Κ. πρωθυπουργέ, φαντάζομαι όταν μιλούσατε για αναγέννηση του κράτος δε φαντάζομαι να εννοούσατε την επαναφορά του φόβου των πολιτών προς την εξουσία και το κράτος!;
Πριν από δύο μέρες όλες οι εκπρόσωποι των μειονοτήτων στην Αλβανία είχαν κληθεί σε μία συνάντηση στο Υπουργείο Εξωτερικών για να συζητήσουμε για τον υπό κατάρτιση Νόμο για τις Μειονότητες. Προσπερνώ τον παραλογισμό του γεγονότος ότι οι μειονότητες αποτελούν αντικείμενο του Υπουργείου Εξωτερικών. Εκτιμούμε ειλικρινά την πρωτοβουλία της κυβέρνησης και του κ. Ράμα γιατί όπως μας είπαν είναι πρωτοβουλία του πρωθυπουργού και ελπίζουμε να έχει αίσιο αποτέλεσμα. Εάν δεν ήμουν πολίτης αυτής της χώρας και θα συμμετείχα εκεί ως παρατηρητής ακούγοντας αρχικά τα στελέχη του υπουργείο θα μου δημιουργούνταν η άποψη ότι είμαστε σε μία χώρα μοντέλο ως προς τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δεν είναι απαραίτητος ο νόμος! Αλλά αφού οι περίεργοι και σχολαστικοί ευρωπαίοι τον απαιτούν, ας κάνουμε και ένα νόμο. Δεν απέμεινε κάτι άλλο αλλά να αρχίσουμε όλοι οι εκπρόσωποι των μειονοτήτων να παραφράσουμε το γνωστό ύμνο «o sa mire me qene minoritare oe oe …»
Είμαι όμως πολίτης αυτής της χώρας και γνωρίζω ότι η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Η απογραφή του 2011 την οποία όλοι οι φορείς των μειονοτήτων όχι μόνο καταγγείλαμε αλλά η Ομόνοια και οι άλλοι εκπρόσωποι απεύθυναν έκκληση για αποχή, αντιδρώντας στην ποινικοποίηση της ελεύθερης δήλωσης και τις απαράδεκτες τροποποιήσεις της τελευταίας στιγμής. Οι αριθμοί που έβγαλε αυτή η απογραφή, παρουσιάζει τις μειονότητες με αριθμούς που αγγίζουν το 10% των πραγματικών. Και ενώ η κυβέρνηση Μπερίσα που διενέργησε αυτή την απογραφή δεν τόλμησε να αξιοποιήσει αυτούς τους αριθμούς υπολογίζοντας ίσως και τις επικριτικές εκθέσεις του διεθνή παράγοντα, η σημερινή κυβέρνηση βασίστηκε σε αυτούς τους αριθμούς για την κατανομή των κρατικών κονδυλίων στους δήμους με αποτέλεσμα στους δήμους όπου διαβιεί η ελληνική μειονότητα τα κρατικά κονδύλια να μην αρκούν ούτε για τα λειτουργικά τους έξοδα.
Η εθνική ελληνική μειονότητα και γενικότερα οι μειονότητες στην Αλβανία δεν είναι αντιμέτωπες μόνο με την κρατική διαφθορά που μαστίζει όλη τη χώρα αλλά και με έναν διάχυτο εθνικισμό που δεν επιτρέπεται να διαφωνείς μαζί του. Τα τελευταία 15 χρόνια είμαστε αντιμέτωπη με μία επιδρομή που θέλει να μας απογυμνώσει περιουσιακά. Δικαστήρια, Κρατική Υπηρεσία Επιστροφής Περιουσιών και άλλη κρατικοί φορείς, γίνονται πρόθυμοι συνεργάτες πλαστογράφων που εμφανίζονται ως πρώην ιδιοκτήτες και ωφελούνται τεράστιες εκτάσεις. Τον τελευταίο χρόνο συγκεντρώσαμε όλες αυτές τις περιπτώσεις και αναφέρω κάποιες ενδεικτικές: 1) Ο λόφος του μοναστηριού των Αγίων Σαράντα, ένα μνημείο που έδωσε το όνομα στην πόλη και είναι εκεί για πάνω από 1500 χρόνια, έχει ιδιοκτήτη κάποια οικογένεια που ήρθε στην πόλη πριν από 70 χρόνια. Αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει ο συνεργάτης του πρωθυπουργού και συνάδελφος μου Artan Shkreli που έπεσε θύμα σωματικής βίας όταν θέλησε να επισκεφτεί το μοναστήρι χωρίς την άδεια του. 2) Η Επιτροπή Επιστροφής Περιουσιών με την απόφαση 57 ημ.27.02.1998 παραχωρεί στην περιοχή του Πωγωνίου, μία περιοχή με αμιγώς ελληνικό πληθυσμό λιβαδική έκταση 925 εκτ. στους κ. Galip + Shefqet Agarai δύο ανθρώπους που καμια σχέση δεν έχουν με την περιοχή και κανείς κάτοικος δεν τους γνωρίζει. 3) Το βουνό του μειονωτικού χωριού Κώσταρι που έχει στα σπλάχνα του ένα από σημαντικότερα θρησκευτικά μνημεία της ευρύτερης περιοχής του Δελβίνου το μοναστήρι της Παναγιάς έχει επίσης ιδιοκτήτη κάποιον που καμία σχέση δεν έχει με τη συγκεκριμένη περιοχή. Πρόκειται για μία εξόφθαλμη πλαστογραφία και στον δικαστικό αγώνα που ξεκίνησε αρχικά η Επαρχία Μεσοποτάμου και συνεχίζει ο Δήμος Φοινίκης, στα τελευταία 4 χρόνια έγιναν 57 δικαστικές συνεδριάσεις και δεν υπάρχει καμία απόφαση. 4) Στο Δήμο Φοινίκης με πληθυσμό περίπου 40.000 από τους οποίους το 97% είναι έλληνες, η Επιτροπή Επιστροφής Περιουσιών αναγνώρισε ως πρώην ιδιοκτήτες σε λιβαδικές εκτάσεις 2.520 στρέματα σε κατοίκους του δήμου και 20.560 στρέματα σε άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με την περιοχή. Τα στοιχεία αυτά είναι από το επίσημο σίτε της συγκεκριμένης υπηρεσίας.
Φίλες και φίλοι, λυπάμαι που χαλάω τα πανηγυρικό κλίμα του συνεδρίου γιατί σε αυτή τη χώρα την κάθε πολιτική και κοινωνική εκδήλωση συνηθίσαμε να τις μετατρέπουμε σε πανηγύρια. Με χορούς και τραγούδια δεχόμασταν το βασιλιά με τον ίδιο τρόπο τον διώχναμε. Με χορούς και τραγούδια δεχόμαστε τις κυβερνήσεις με τον ίδιο τρόπο τις διώχνουμε. Με χορούς και τραγούδια τιμάμε κάθε επέτειο ιστορική και κοινωνική. Ακόμα και την πρωτομαγιά που σε όλα τον κόσμο αποτελεί έμπνευση και αφορμή και τα δίκια των εργαζομένων, για την κοινωνία είναι άλλη μια αφορμή για ένα άλλο πανηγύρι. Είμαστε μια κοινωνία που φαίνεται να της αρέσει η τουλάχιστον να αποδέχεται ώστε τα ουσιαστικά της προβλήματα να κρύβονται κάτω από το χαλί του πανηγυριού.
Αυτή ήταν και η βασική μας διαφορά με άλλους πολιτικούς χώρους, ότι δεν μπήκαμε στην πολιτική να διεκδικήσουμε ένα κομμάτι εξουσίας ή να γίνουμε δορυφόρος κάποιου άλλου κόμματος. Γι’ αυτό ακριβώς ο λόγος μας είχε ευρύτερη αποδοχή στην πολιτική τάξη και ευρύτερα στην κοινωνία, άσχετα με την ποσοστά των εκλογών και των θέσεων που κατείχαμε στην κεντρική και τοπική εξουσία.
Η πολιτική όμως άσχετα με τι ιδέες και φιλοσοφικές σκέψεις που παρουσιάζουμε έχει μια ψυχρή πραγματικότητα που μοιάζει με το ποδόσφαιρο. Όσο θεαματικά και αν παίξεις αυτό που μετράει είναι το γκολ. Και το γκολ στην πολιτική σημαίνει ψήφους. Οι ψήφοι από εκλογές σε εκλογές βλέπουμε να μειώνονται.
Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής, γιατί η ειλικρίνεια και η αλήθεια είναι το ισχυρότερο επιχείρημα και όπλο μας. Διεκδίκησα την προεδρεία της Ομόνοιας κάνοντας κρητική στην ηγεσία του ΚΕΑΔ εκφράζοντας μία τάση που ήθελε αλλαγή. Το γεγονός ότι η συνδιάσκεψη της Ομόνοιας με ανέδειξε πρόεδρο χωρίς τη στήριξη του ΚΕΑΔ δείχνει εκτός των άλλων και τον πολιτικό μας πολιτισμό. Οι δυνατότητες μας δεν είναι αυτές που αποτυπώνονται στις εκλογές αλλά πολύ μεγαλύτερες. Ο προβληματισμός στα μέλη που συνεχίζουν να μας στηρίζουν αλλά και αυτών που για διαφόρους λόγους απομακρύνθηκαν είναι διάχυτος. Αναμένουν τις δικές μας πρωτοβουλίες για ένα νέο ξεκίνημα.. Θεωρώ όμως πως δεν εξαντλήσαμε όλα θα περιθώρια για κάτι τέτοιο και δεν κατάλαβα το λόγο της βιασύνης του συνεδρίου. Παρόλα αυτά όμως η επανεκκίνηση μπορεί να γίνει και στη συνέχεια. Όσον αφορά την ελληνική μειονότητα αυτή την περίοδο γίνονται έντονες ζυμώσεις και συναντήσεις με άλλα σχήματα της μειονότητας όπως το κόμμα Μέγκα, με στελέχη που έχουν απομακρυνθεί αλλά και απλούς πολίτες με στόχο την ενδυνάμωσης της πολιτικής μας παρουσίας. Το ίδιο θεωρώ πρέπει να γίνει και με τις άλλες μειονότητες και όλες τις δομές του κόμματος σε όλη τη χώρα.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως είμαι αισιόδοξος για το μέλλον του ΚΕΑΔ και αυτή η αισιοδοξία δεν απορρέει τόσο από τη δική μας ικανότητα αλλά που από την αναγκαιότητα ύπαρξης αυτού του σχήματος, όχι μόνο για τις μειονότητας αλλά για το σύνολο της κοινωνίας.
Καλή επιτυχία!
Σας ευχαριστώ πολύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου