Σταχυολογήματα ἀνεκτιμήτων διδαγμάτων τοῦ πρώην Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ὁ ἀνεπανάληπτος ἰδανικὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, πρώην Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, σήμερον ἤδη ὑπερεκατοντούτης, δὲν ἦτο «καλοπερασάκιας», ὅπως οἱ περισσότεροι τῶν σημερινῶν Ἐπισκόπων. Παρ’ ὅλον ποὺ οὔτε τὴν ἱκανότητα, οὔτε τὸν χρόνον καὶ χῶρον ἔχομεν διὰ νὰ συγγράψωμεν τόμους διὰ τὸν αὐστηρόν, ἀσκητικὸν βίον καὶ πολιτείαν, καθὼς καὶ διὰ τοὺς σωτηρίους ἀνεκτιμήτους ἀγῶνας του ὡς καὶ διὰ τὰ πολυτιμότατα διδάγματά του, ἐν τούτοις ἐπιβάλλεται νὰ παραθέσωμεν χάριν τῶν ἀναγνωστῶν μας Σταχυολογήματα ἀνεκτιμήτων διδαγμάτων τοῦ πρώην Φλωρίνης Αὐγουστίνου. Ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος δὲν ἐπίστευσεν ποτὲ χρυσόν, ἀλλὰ πάντοτε τὸν Χριστὸν καὶ δὲν ἔζησεν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ διὰ τὴν Ἐκκλησίαν∙ ὄχι μόνον δὲν μετέβαινεν εἰς δεξιώσεις, ἑορτὰς καὶ πανηγύρεις, ἀλλὰ οὔτε κἄν ἐπισκέψεις καὶ εἰς τὰ πλέον φιλικά του πρόσωπα δὲν ἔκαμεν εὐχαρίστως καὶ ἀπέφευγεν τοὺς κοσμικοὺς κύκλους καὶ τὰς περιποιήσεις. Ὁ ἀείμνηστος Βασίλειος Κυρίτσης τὸν προσεκάλει συνεχῶς νὰ μεταβῇ εἰς τὴν οἰκίαν του νὰ τοὺς εὐλογήσῃ καὶ νὰ τὸν φιλοξενήσουν. Ὅταν μίαν ἀπὸ τὰς πολλὰς φορὰς ἐκήρυξεν εἰς τὸν Ναὸν δίπλα εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Βασιλείου καὶ ἐπέμενεν νὰ τὸν καλέσῃ εἰς τὴν οἰκίαν του, τοῦ ἔδωσεν τὴν ἑξῆς κατηγορηματικὴν ἀπάντησιν ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος: «ἐγὼ δὲν μετέχω σὲ ἑορτὲς καὶ πανηγύρεις…». Ποτὲ δὲν ἀπεθησαύριζε χρήματα εἰς τὴν ζωήν του. Τὸν μισθόν του, τὸν διέθετε διὰ τὴν σίτισιν ἀπόρων φοιτητῶν καὶ δὲν εἶχεν οὔτε διὰ τὸ εἰσιτήριόν του, τὸ ὁποῖον τοῦ τὸ ἐπλήρωνε πάντοτε κάποιος τῆς συνοδείας του. Συνήρπασεν ὅλους τοὺς εὐλαβεῖς, κεκοπιακότας καὶ πεφορτισμένους καὶ ἐμισεῖτο ἀπὸ τοὺς φαύλους κοσμικοὺς καὶ τὴν ψευδοαριστοκρατίαν, ἡ ὁποία ἐθεωροῦσε τὸν ἑαυτόν της ὡς ἀριστοκρατίαν…Πρὸς τοῦτο, εἰς μίαν δεξίωσιν ἀριστοκρατῶν εἶπαν εἰς τὸν μακαριστὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν, Σπυρίδωνα Βλάχον νὰ ἔχῃ καὶ τὸν ἱεροκήρυκά του Αὐγουστῖνον μαζί του. Πειθαρχήσας ὁ π. Αὐγουστῖνος συνώδευσεν τὸν μακαριστὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν Σπυρίδωνα. «Ἀριστοκράτισσες» κυρίες προσέφεραν εἰς τὸν Αὐγουστῖνον τσιγάρον· εὐχαριστήσας ἠρνήθη. Τότε τὸν ἠρώτησαν οἱ «ἀριστοκράτισσες»: «ἕνα ἀθῶον τσιγάρον εἶναι ἁμαρτία;» Ὁ ἐγκρατὴς καὶ σώφρων π. Αὐγουστῖνος τοὺς ἀπήντησεν:«ἐὰν σᾶς ἀπαντήσω μὲ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου, θὰ τὰ εἰρωνευθῆτε καὶ θὰ τὰ μυκτηρίσετε, ἀλλὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ λέγει: ‘’Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς,, (Ματθ. 7, 6). Πρὸς τοῦτο, θὰ σᾶς ἀπαντήσω μὲ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Σωκράτους, ὅστις ἔλεγεν: ‘’ὅσας ὀλιγωτέρας ἀνάγκας ἔχει ὁ ἄνθρωπος, τόσον πλησιέστερα πρὸς τὸ θεῖον ἐστίν, τὸ γὰρ θεῖον ἀνενδεές ἐστί,,. Εἶμαι βέβαιος, ὅτι τὸν πατέρα τῶν φιλοσόφων δὲν θὰ τολμήσετε νὰ τὸν μυκτηρίσετε καὶ νὰ τὸν εἰρωνευθῆτε». Ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων τοὺς ἀπήντησεν εἰρωνικά: «βλέπετε τὶ ‘’μαντρόσκυλο,, ἔχω ἐγώ, ἐὰν τολμᾶτε ὑποβάλατέ του καὶ ἄλλες ἐρωτήσεις, θὰ σᾶς κολλήσῃ τὸ κεφάλι εἰς τὸν τοῖχον». Ὄντως, οὐδεμία καὶ οὐδεὶς ἐτόλμησεν νὰ εἰπῇ τὸ παραμικρὸν καὶ, ταπεινωμένοι, οἱ πάντες ἄρχισαν νὰ συνετίζωνται… Ἐνῷ ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος ἦτο οὐσιαστικῶς πρᾶος καὶ ταπεινὸς καὶ λίαν φιλόστοργος, εὐεργέτης καὶ ἐπιεικέστατος πρὸς τοὺς ἁπλοὺς καὶ ταπεινοὺς ἀνθρώπους, δὲν ἔκαμεν ποτὲ συμβιβασμοὺς πρὸς οὐδένα εἰς θέματα πίστεως καὶ ἠθικῆς· ἀλλά, ὡς λέων ὠρυόμενος, κατεδίκαζεν τὸ κακόν, ἰδίως ὅταν αὐτὸ προήρχετο ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς καὶ τοὺς ἐνδόξους τῆς κοινωνίας καὶ δὲν ἐδειλίαζεν ποτὲ νὰ καυτηριάζῃ τὰ δημοσίως γενόμενα καὶ τὸν λαὸν κατασκανδαλίζοντα… Ὅταν ὁ τότε πανίσχυρος ἀστυνομικὸς Διευθυντὴς Ρακιντζής, τὸν ὁποῖον ἔτρεμαν οἱ πάντες, ἐκάλεσεν τὸν π. Αὐγουστῖνον εἰς τὸ Γραφεῖον του καὶ ἐνώπιον δεκάδων Διοικητῶν καὶ Ἀστυνομικῶν Διευθυντῶν προσεπάθησεν νὰ τρομοκρατήσῃ τὸν μικροσκοπικὸν Αὐγουστῖνον, ὁ Αὐγουστῖνος ἐσηκώθη ἐπάνω, ἐπέταξεν τὸ πηλήκιον τοῦ κ. Ρακιντζῆ κάτω καὶ τοῦ εἶπε: «φτού σοῦ μασκαρᾶ, εἶσαι ἀνάξιος νὰ φέρῃς τὸν Τίμιον Σταυρὸν εἰς τὸ πηλήκιόν σου. Τὶ νομίζεις, ὅτι ἔχεις νὰ κάνῃς μὲ κανένα ἀνθρωπάκι ποὺ σὲ τρέμουν οἱ πάντες; Ἐγὼ ἔμαθα εἰς τὴν ζωήν μου νὰ μὴ πτοοῦμαι ἀπὸ κανένα ἀπολύτως, ὅσον ὑψηλὰ και ἄν ἵσταται καὶ ὅσον πανίσχυρος και ἄν εἶναι, εἰ μὴ μόνον τὸν Θεόν. Ἐγὼ γράφω, ὁμιλῶ καὶ ἐνεργῶ σύμφωνα μὲ τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐπιταγήν τῆς συνειδήσεώς μου καὶ οὐδεὶς εἶναι εἰς θέσιν νὰ μέ ‘’φιμώσῃ,,. Θὰ συνεχίσω νὰ γράφω καὶ νὰ ὁμιλῶ σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιταγήν τῆς συνειδήσεώς μου καὶ ὅλες οἱ ἀπειλὲς δὲν πρόκειται νὰ μὲ πτοήσουν.» Ὁ πανίσχυρος ἀστυνομικὸς Διευθυντής Ρακιντζής, ὁ φόβος τῶν πάντων τότε, μετὰ τὸν Ἐμφύλιον Πόλεμον, «κατεξηυτελίσθη» ἐνώπιον ὅλων… Ὅταν ἡ «εὐσεβεστάτη» Βασίλισσα Φρειδερίκη συμπεριεφέρετο ἀντιχριστιανικῶς καὶ ἐπανελάμβανε τὴν διδασκαλίαν τοῦ Μ.Α.Τ.Σ.=Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος Τοῦ Σύμπαντος, ὡς π.χ.: «ἕν τὸ πᾶν, ὁρατὰ καὶ ἀόρατα πράγματα καὶ ἄνθρωποι εἶναι ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ σὲ διαφόρους μορφάς» καὶ λοιπὰς «ἀμπελοφιλοσοφίας», ὁ π. Αὐγουστῖνος ὄχι μόνον δὲν ἐκολάκευσεν, ὅπως οἱ περισσότεροι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ Χριστιανοὶ-ἀχρίστιανοι κάνουν, οὔτε ἔκανε «στραβὰ μάτια», ἀλλὰ ὕψωσεν στεντορείαν τὴν φωνήν, διέκοψεν τὸ «πολυχρόνιον» κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν σὲ στρατῶνα καὶ ὡμίλησεν διὰ τὴν κατάργησιν τοῦ «πολυχρονίου», διότι ἡ Φρειδερίκη δὲν ἦτο «εὐσεβεστάτη» ἀλλὰ «ἀσεβεστάτη». Ἐκμεταλλευόμενοι αὐτὴν τὴν ἀφορμὴν ἀσεβεῖς κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἔκαναν τὸ πᾶν νὰ ἔχουν τὴν κεφαλὴν Αὐγουστίνου. Ἡ βασίλισσα Φρειδερίκη μετέβη εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Σπυρίδωνα καὶ τοῦ ἐζήτησεν νὰ τὸν καθαιρέσῃ καὶ νὰ τὸν στείλῃ ἐξορίαν. Τότε ὁ εὐφυέστατος Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων τῆς ἀπαντᾶ: «Μεγαλειοτάτη, ἔχω πολὺ ἄσχημα νέα. Συνεχῶς λαμβάνω μηνύματα, ὅτι ὁ εὐλαβὴς λαὸς ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς Ἑλλάδος θὰ ἐπαναστατήσῃ καὶ κινδυνεύει ὄχι μόνον ὁ ἰδικός σας θρόνος ἀλλὰ καὶ ὁ ἰδικός μου. Ἐάν, Μεγαλειοτάτη, θέλετε νὰ μείνετε εἰς τὸν θρόνον σας καὶ νὰ σώσετε καὶ τὸν ἰδικὸν μου θρόνον, τὸ καλὸν ποὺ σᾶς θέλω, νὰ ἀνακαλέσετε ὅλα αὐτὰ τὰ ἀντιορθόδοξα ποὺ κηρύσσετε καὶ νὰ μὴ ἐπαναλάβετε ποτὲ τέτοια πράγματα, ἐὰν προηγουμένως δὲν ἔχετε συμβουλευθῆ ἕνα ὀρθόδοξον κληρικὸν καὶ νὰ ζητήσετε συγγνώμην ἀπὸ τὸν Αὐγουστῖνον, μήπως σωθοῦν οἱ θρόνοι μας». Ἡ βασίλισσα Φρειδερίκη ἐτρομοκρατήθη καὶ ἠκολούθησεν τὴν συμβουλὴν τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος… Ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων δὲν εἶχε τὰς ἱκανότητας τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου, ἀλλὰ ἦτο ἔντιμος καὶ ὄχι μόνον δὲν κατεδίωκεν ἁγνοὺς καὶ ἰδανικοὺς ἐργάτας τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ τοὺς παρεδέχετο καὶ ἀμέσως ἤ ἐμμέσως τοὺς ἐστήριζεν καὶ δὲν τοὺς ἄφηνε νὰ κατατρέχωνται, ὅπως σήμερον… Θὰ ἠδύνατο κανεὶς νὰ ἀναφέρῃ χιλιάδας παρομοίων ἀνεκδότων-βιωμάτων ἀπὸ τὴν δρᾶσιν τοῦ γέροντος Αὐγουστίνου. Ἐμεῖς, ὅμως, περιοριζόμεθα εἰς τὰ παρόντα πτωχά, ὅπως π.χ. τὴν μεγίστην θαλπωρήν, μὲ τὴν ὁποίαν περιέθαλπε τοὺς εἰς τὴν περιοχήν του ἀθιγγάνους. Εὐελπιστοῦμεν ἄλλοι ἱκανοί, οἱ ὁποῖοι συνανεστράφησαν στενῶς καὶ μακροχρονίως μὲ τὸν γέροντα Αὐγουστῖνον, ἄνω τοῦ ἡμίσεος αἰῶνος, νὰ ἀναφέρουν ὅλα αὐτὰ τὰ βιώματα ἐκτενῶς, διὰ νὰ διδάσκωνται καὶ αἱ ἐπερχόμεναι γενεαί. Συνοπτικῶς δυνάμεθα νὰ ἀναφέρωμεν, ὅτι ὁ π. Αὐγουστῖνος διῆγεν ὅλον τὸν βίον αὐτοῦ, ἀσκητεύων, κακουχούμενος, ἀγωνιζόμενος διὰ κάθαρσιν τοῦ ἑαυτοῦ του, τῆς κοινωνίας, τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πολιτείας. Καὶ θὰ ἠδύνατο κανεὶς νὰ ἐπαναλάβῃ διὰ τὸν π. Αὐγουστῖνον τὰ τοῦ Παύλου ἀπὸ τὴν Β’ Κορ. 11, 23-33 καὶ τὸ 12ον κεφάλαιον. Ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι τῆς ἐποχῆς μας μαζὶ δὲν ἐδεινοπάθησαν καὶ δὲν εἰργάσθησαν διὰ κάθαρσιν Ἐκκλησίας καὶ κοινωνίας τόσον πολύ, ὅσον ὁ π. Αὐγουστῖνος μόνος του. Πρὸς τοῦτο, οἱ ἀσεβεῖς ἰθύνοντες τῆς Πολιτείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἔκαναν τὸ πᾶν νὰ τὸν ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, ὅπου εἶχεν ἀπεριόριστον πεδίον δράσεως καὶ ἦτο εἰς τὸν θρόνον τῶν καρδιῶν τῶν ἐθνικῶς καὶ θρησκευτικῶς ὑγιῶς σκεπτομένων, ὄχι μόνον ὡς Ἐπίσκοπος ἀλλὰ ὡς Ἀρχιεπίσκοπος καὶ Πατριάρχης, καὶ κατώρθωσαν νὰ τὸν ἐκθρονίσουν, ἐκλέγοντες αὐτὸν Μητροπολίτην Φλωρίνης, Ἐορδαίας καὶ Πρεσπῶν, διὰ νὰ εἶναι μακρὰν τοῦ κέντρου, εἰς τὴν ἀπομεμακρυσμένην περιφέρειαν. Ἐὰν ὁ π. Αὐγουστῖνος δὲν ἔφευγεν ἀπὸ τὸ κέντρον εἰς τὴν παραμεθόριον, θὰ εἶχε κάνει χιλιοπλάσιον ἔργον εἰς τὴν Ἀττικήν, ἀπὸ ὅ,τι εἰς τὴν πτωχὴν ἀκριτικὴν Μητρόπολιν Φλωρίνης. Ὅλοι οἱ ὑγιῶς ἐθνικῶς καὶ θρησκευτικῶς σκεπτόμενοι Ἕλληνες στενάζουν διὰ τὸ σημερινὸν ἀθλιώτατον κατάντημα καὶ ἀναφωνοῦν: «Ἄς ἦτο ὁ Αὐγουστῖνος 30-40 χρόνια νεώτερος, μὲ τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως, ποὺ σήμερον ὑπάρχουν, θὰ μποροῦσε νὰ κατατροπώνῃ φαύλους καὶ ἀντικοινωνικῶς, ἀνθελληνικῶς καὶ ἀντιχριστιανικῶς δρῶντας ἰθύνοντας…». Τώρα εἶναι λίαν ἀνήμπορος ἀκόμη καὶ τὸν ἑαυτόν του νὰ προστατεύσῃ καὶ, δυστυχῶς, εἶναι μερικοὶ «παρατρεχάμενοι», οἱ ὁποῖοι ἐγκληματοῦν τὰ μέγιστα διασύροντες τὴν ἀρίστην ὑστεροφημίαν του… Ὁ ἀνήμπορος πλέον γέροντας Αὐγουστῖνος τὸ μόνον, τὸ ὁποῖον θὰ ἐπαναλαμβάνῃ τώρα, θὰ εἶναι: «ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε. τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν ἀπόκειταὶ μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὅν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ.» ( Β’ Τιμ. 4, 6-8). Ὅταν ὁ ὄντως αὐτὸς ἅγιος γέροντας ἀπέλθῃ ἀπὸ τὴν Στρατευομένην Ἐκκλησίαν, ὅπου τώρα δὲν δύναται νὰ προσφέρῃ ἀπολύτως τίποτε, εἰς τὴν Θριαμβεύουσαν, τότε παριστάμενος εἰς τὴν δεξιὰν τοῦ Κυρίου θὰ εἶναι διαπρύσιος πρεσβευτὴς ὅλων τῶν ἁγνῶν ἀγωνιστῶν. Εἴθε ὁ Κύριος νὰ εὐλογῇ τὰς προσπαθείας τῶν Πιστῶν νὰ παραμείνουν ἀγωνιζόμενοι εὐλαβεῖς καὶ ἀκραιφνεῖς πατριῶται ὄρθιοι καὶ νὰ μὴ ὑποκύψουν εἰς τὰς ἀντιχριστιανικὰς καὶ ἀπανθρώπους ἐπικρατούσας στρατηγικὰς καὶ θεωρίας τῆς «νέας ἐποχῆς», τοῦ «οἰκουμενισμοῦ», τῆς «παγκοσμιοποιήσεως», τῆς «νέας τάξεως» κ.λπ. σατανικῶν διδασκαλιῶν… Ἤδη, εἰς τὰς συνειδήσεις τῶν εὐλαβῶν Χριστιανῶν ἔχει ἀνακηρυχθῆ «Ἅγιος» ὁ γέροντας Αὐγουστῖνος καὶ, μετὰ τὴν εἰς Κύριον ἐκδημίαν του, ὀφείλει ἀμέσως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ἐπικυρώσῃ αὐτό, τὸ ὁποῖον ἐπικρατεῖ εἰς τὴν συνείδησιν τῶν εὐλαβῶν Χριστιανῶν, ὅπως πάντοτε ἡ Ἐκκλησία πράττει διὰ τὴν ἀνακήρυξιν ὅλων τῶν Ἁγίων. - See more at: http://www.fotgrammi.gr/index.php/2009-07-31-01-00-24/2009-07-31-01-26-58/79--20-21-#sthash.7EGzr8tv.dpuf
