Χαίρε η τον φθορέα των φρενών καταργούσα, Αρχιμ. Επιφάνιος Χατζηγιάγκου Φλώρινα (8-4-2016)

Λοχίας Ίτσιος: 38.000 σφαίρες κατά των ναζί! Τι του είπαν πριν τον εκτελέσουν

Η γερμανική εισβολή στην Ελλάδα ξεκίνησε στις 6 Απριλίου του 1941 και παρά την ισχυρή και εντυπωσιακή αντίσταση των Ελλήνων και των στρατευμάτων τους, η υποχώρηση ήρθε 4 μέρες αργότερα . Η παράδοση έγινε στις 9 Απριλίου.

Πολλά είναι τα πρόσωπα που θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν για την ηρωϊκή αντίσταση των Ελλήνων. Ένας λοχίας όμως παίρνει τον πρώτο ρόλο.

Ομολογουμένως, το πρόσωπο που ξεχώρισε μέσα απο το γεγονός αυτό είναι ο λοχίας Δημήτρης Ίτσιος, ο οποίος μόνος του με ακόμα πέντε άντρες απέκρουσε την εισβολή των Γερμανών και εξολόθρευσε με το πολυβόλο πάνω απο 250 στρατιώτες της Βερμαχτ.

Ο Δημήτρης Ίτσιος ήταν, έφεδρος υπαξιωματικός του Ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Επικεφαλής ολιγάριθμων ανδρών αντιστάθηκε μέχρις εσχάτων στην επίθεση που δέχθηκε και από το πολυβολείο του προκάλεσε μεγάλες απώλειες στον εχθρό. Παραδόθηκε μαζί με τους άνδρες του όταν τα πυρομαχικά τους εξαντλήθηκαν, αλλά δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τον επικεφαλής γερμανό σωματάρχη, στρατηγό Σόρνερ.Ο Ίτσιος είχε ρίξει 38.000 σφαίρες εναντίον των Γερμανών!

Οι Γερμανοί λοιπόν, εισέβαλαν την 6η Απριλίου του 1941 προσπαθώντας να διασπάσουν τη γραμμή Μεταξά, από τα σύνορα της Ελλάδας με την Βουλγαρία και τη Γιουγκοσλαβία. Όλοι οι Έλληνες στρατιώτες έδωσαν μια ηρωική μάχη και αντιστάθηκαν δυναμικά στους Γερμανούς.

Ο Δημήτρης Ίτσιος όμως, έφεδρος λοχίας και επικεφαλής της αντίστασης στο πολυβολείο, Π8 στην ομορφοπλαγιά του Μπέλες πάνω από τα Άνω Πορόια Σερρών, αν και μόνος του με πέντε μόνο στρατιώτες , δεν παραδόθηκε .

Ο λοχίας Ίτσιος αποδείχτηκε πολύ πιο δυναμικός απο ότι υπολόγιζαν. Η αντίστασή του κράτησε όσο περισσότερο μπορούσε και πιο συγκεκριμένα μέχρι να του τελειώσουν τα πυρομαχικά.

Με πάνω απο 38 χιλιάδες σφαίρες σκότωσε πάνω απο 250 Γερμανούς στρατιώτες και τον σημαντικό για τους αντιπάλους, αντισυνταγματάρχη, Έμπελινγκ. Ο Ίτσιος είχε ως εντολή να σταματήσει τους Γερμανούς ώστε οι ελληνικές δυνάμεις να καταφέρουν να κερδίσουν τ χρόνο. Ωστόσο, τη στιγμή που οι Γερμανοί τον εγκλωβίζουν ο Έλληνας λοχίας δίνει διαταγή στους άλλους πέντε στρατιώτες να αποχωρήσουν ώστε να αντιμετωπίσει μόνος του τη νέα επίθεση.

Ωστόσο, δύο απο τους φαντάρους αρνήθηκαν πεισματικά να αφήσουν τον επικεφαλής, Ίτσιο και έτσι οι τρεις άντρες άρχισαν να αποκρούουν τις απανωτές γερμανικές επιθέσεις. Κατάφεραν να αποφύγουν όλες τις βολές των Στούκας καθώς και να αντιμετωπίσουν την επίθεση των χερσαίων δυνάμεων των Γερμανών.

Δυστύχως, η εξάντληση των πυρομαχικών τους τους ανάγκασε να παραδοθούν. Οι Γερμανοί πλησίασαν επιφυλακτικά τους άντρες και άρχισε ένας διάλογος μεταξύ του Έλληνα λοχία και Γερμανού επικεφαλής:

Στρατηγός Σόρνερ: Που είναι ο αξιωματικός σου;

Λοχίας Δημήτρης Ίτσιος: δεν υπάρχει, εγώ είμαι επικεφαλής

Στρατηγός Σόρνερ: εσύ;

Λοχίας Δημήτρης Ίτσιος: ναι;

Στρατηγός Σόρνερ: συγχαρητήρια, με την αντίσταση σου ζωντάνεψες το πνεύμα των προγόνων σου

Λοχίας Δημήτρης Ίτσιος: έκανα το καθήκον μου

Στρατηγός Σόρνερ: και τώρα πρέπει να κάνω και εγώ το δικό μου. Μου στοίχισες πάνω από διακόσιους άνδρες.

Ο Γερμανός διοικητής διέταξε να τον σκοτώσουν. Όταν ο Ίτσιος ρώτησε γιατί, δεν έλαβε καμία απάντηση. Ο Σόρνερ έδωσε εντολή να τον τιμήσουν και στη συνεχεια τον εκτέλεσε ο ίδιος.

Τους δύο άλλους άντρες, που παρέμειναν στο πλευρό του Ίτσιου, τους άφησε ελεύθερους. Αυτοί άλλωστε ήταν που διηγήθηκαν τα γεγονότα και την αυτοθυσία του Ίτσιου, που έμεινε στην ιστορία.

Ο Ίτσιος παρασημοφορήθηκε και ένα στρατόπεδο πήρε το όνομα του. Στον Ίτσιο αποδόθηκε ο βαθμός του Επιλοχία καθώς και το Αργυρό Αριστείο Ανδρείας.

Αρκετό καιρό αργότερα, το 1946 η σύζυγος του Ίτσιου κατάφερε να ανασύρει τα οστά του άνδρα της και να τα μεταφέρει για ενταφιασμό στο χωριό τους, τα Άνω Πορρόια.

Ο λοχίας με τη στρατηγική και τον ηρωισμό του συνέβαλε σημαντικά στην αντίσταση της εισβολής των Γερμανών, κερδίζοντας χρόνο για τους συμπατριώτες του. Με τη θυσία του όμως, κέρδισε και τον Γερμανό στρατηγό, ο οποίος δεν κατάφερε να προσπεράσει τη ναζιστική χυδαιότητα.

Militaire.gr

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ - KISHA ORTHODHOKSE AUTOQEFALE E SHQIPËRISË - NJOFTIM

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ   Ἵδρυσις δύο νέων Μητροπόλεων: α) Ἀπολλωνίας – Φίερι, β) Ἐλμπασάν καί πλήρωσις αὐτῶν. Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας κατά τήν συνεδρίαν αὐτῆς τῆ 7η Ἀπριλίου 2016, ὑπό τήν προεδρείαν τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου, πρῶτον ἐπεκύρωσε τάς βελτιώσεις τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου αἵ ὁποῖαι εἶχον ἐγκριθεῖ ὑπό τοῦ Κληρικολαϊκοῦ Συμβουλίου καί τῆς Κληρικολαϊκῆς Συνελεύσεως τῆς 11ης-12ης Μαρτίου 2016, δεύτερον ἵδρυσε δύο νέας Μητροπόλεις: α) Τήν Μητρόπολιν Ἀπολλωνίας καί Φίερι δί’ ἀποσπάσεως τῶν περιοχῶν Φίερι, Πατός καί Λιμπόφσα ἐκ τῆς Μητροπόλεως Βερατίου, Κανίνης καί Αὐλῶνος, καθώς ἐπίσης καί τῆς Μητροπόλεως Ἐλμπασάν δι’ ἀποσπάσεως ἐκ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Τιράνων καί Δυρραχίου τῶν περιοχῶν Ἐλμπασᾶν, Λιμπράζντ καί Σπαθίας. Τρίτον, προέβη συμφώνως πρός τόν Καταστατικόν Χάρτην, κατόπιν προτάσεως τοῦ Κληρικολαϊκοῦ Συμβουλίου, εἰς τήν πλήρωσιν τῶν ὡς ἄνω Μητροπόλεων διά κανονικῆς ψηφοφορίας: Διά τήν Μητρόπολιν Ἀπολλωνίας καί Φίερι ἐξελέγη ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ἀπολλωνίας κ. Νικόλαος (Χύκα), μέχρι τοῦδε ἐντεταλμένος διευθυντής τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογικῆς Ἀκαδημίας «Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ»- Ἅγιος Βλάσιος Δυρραχίου, καί διά τήν Μητρόπολιν Ἐλμπασάν ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κρούγιας κ. Ἀντώνιος (Μερντάνι) μέχρι τοῦδε Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς. Ἀμφότεροι εἶναι πτυχιοῦχοι τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας «Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ», καθώς ἐπίσης πτυχιοῦχοι τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί κάτοχοι μεταπτυχιακοῦ διπλώματος. Ἀκολούθως, ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀνύψωσε τήν Ἐπισκοπήν Ἀμαντίας εἰς Μητρόπολιν ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ναθαναήλ (Στεργίου), πτυχιούχου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ὁ ὁποῖος ἐκτελεῖ καθήκοντα Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ἐν συνέχεια, εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Συνοδικοῦ Μεγάρου ἐδόθησαν τά σχετικά Μεγάλα Μηνύματα.  Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, 8 Ἀπρίλιου 2016 Σύντομον Βιογραφικόν Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀπολλωνίας καί Φίερ κ. Νικολάου Ὁ Μητροπολίτης Ἀπολλωνίας καί Φίερ κ. Νικόλαος Χύκα (κατά κόσμον Ἀρντιάν), ἐγεννήθη εἰς Ζουπάν τῆς πόλεως Φίερ Ἀλβανίας τήν 26ην. 1.1972.  Ὀλοκλήρωσε τάς ἱερατικάς του σπουδάς εἰς τήν Θεολογικήν Ἀκαδημίαν «Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ» - Ἅγιος Βλάσιος Δυρραχίου, τό ἔτος 2000 μέ ἄριστα.  Ἀπό τοῦ ἔτους 2002 ἕως 2006 ἐσπούδασε εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Εθνικοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί ἔλαβε τό πτυχίον μέ «ἄριστα». Τό 2015 ἐτελείωσε τίς Μεταπτυχιακές Σπουδές εἰς τό Ἀριστοτέλειον Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης ἐπίσης μέ «ἄριστα». Ἐχειροτονήθη ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων Δυρραχίου καί πάσης Αλβανίας κ. Ἀναστασίου, Διάκονος τήν 16ην Ἀπριλίου 2000, Πρεσβύτερος τήν 24ην Μαΐου τοῦ 2002 καί Ἐπίσκοπος τήν, 19ην Νοεμβρίου τοῦ 2006. Ἀπό τοῦ ἔτους 2006 διατελεῖ ὡς Ἐντεταλμένος Διευθυντής εἰς τήν Θεολογικήν Ἀκαδημίαν «Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ». Εἶναι μέλος τής Κεντρικής Ἐπιτροπής τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιών ἀπό τό 2012 καί ἔχει ἐκπροσωπήσει τήν Εκκλησίαν τής Αλβανίας εἰς πολλάς διαχριστιανικάς καί διαθρησκειακάς συναντήσεις.  Σύντομον Βιογραφικόν Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἐλμπασάν κ. Ἀντωνίου Ἐγενήθη τήν 6ην Δεκεμβρίου τοῦ 1969 εἰς Τίρανα Ἀλβανίας. Ὁλοκλήρωσε τάς ἱερατικᾶς τοῦ Σπουδας εἰς τήν Θεολογικήν Ἀκαδημίαν «Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ» - Ἅγιος Βλάσιος, Δυρραχίου τήν περίοδον 1996-1999.  Εἶναι ἀριστοῦχος ἀπόφοιτός της Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν (2002-2006) και μεταπτυχιακός σπουδαστής εἰς τήν «Καινήν Διαθήκην» τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εἶναι κάτοχος Master εἰς τήν «Κοινωνικήν Ψυχολογίαν καί Ἐπικοινωνίαν» τῆς Ἀνωτάτης Ἐκπαιδεύσεως “ISSAT” καί πτυχιοῦχος τοῦ Πανεπιστημίου “UBIS” τῆς Γενεύης. Ἐκάρη Μοναχός καί ἐχειροτονήθη Διάκονος ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κορυτσάς κ. Ἰωάννου τό 2000. Ἐχειροτονήθη ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου, Πρεσβύτερος τό 2002, Ἐπίσκοπος Κρούγιας, ὡς βοηθός τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, τήν  21ην  Νοέμβριου τοῦ 2006, και υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελλος της Ἱεράς Ἀρχιεπισκοπής Τιράνων. Εἶναι μέλος τοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱδρύματος «Πνοή Ἀγάπης», μέλος τῆς ἐκτελεστικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ Ἱδρύματος «Ὀρθόδοξος Κλινική Εὐαγγελισμός», μέλος τῆς «Διαθρησκειακῆς Ἐπιτροπῆς» εἰς τήν Ἀλβανίαν καί  ἔχει διδάξει εἰς την Ὀρθόδοξον Ἀκαδημίαν «Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ» τήν περίοδον 2006-2012. Ἔχει λάβει μέρος εἰς πολλάς Διασκέψεις, Συναντήσεις καί Δραστηριότητας ἐκπροσωπώντας τήν Ἐκκλησία τής Ἀλβανίας. Σύντομον Βιογραφικόν Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀμαντίας κ. Ναθαναήλ Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀμαντίας κ. Ναθαναήλ, κατά κόσμον Κωνσταντῖνος Στεργίου, ἐγεννήθη εἰς τούς Ταξιάρχας Τρικάλων τό ἔτος 1957. Ἀπεφοίτησε ἀπό τήν Ἀθωνιάδα Σχολήν τό 1978 καί ἀπό τή Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης τό ἔτος 1982.  Ἐκάρη μοναχός εἰς τήν Ι. Μονήν Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὅρους τό ἔτος 1979, ἐχειροτονήθη Διάκονος τό 1982, Πρεσβύτερος τό 1987 ὑπό του Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ροδοστόλου κ. Χρυσοστόμου. Τόν Ἰανουάριο τοῦ 2012 ἐχειροτονήθη Ἐπίσκοπος τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Ἀμαντίας, ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων Δυρραχίου καί πάσης Αλβανίας κ. Ἀναστασίου.      Διετέλεσε ἐφημέριος, πνευματικός, ἱεροκῆρυξ εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολην Ἀργυροκάστρου καί ἔχει διδάξει εἰς τό Ἐκκλησιαστικόν Λύκειον «Τίμιος Σταυρός» Ἀργυροκάστρου. Εἶναι μέλος τῆς Δ.Σ. τοῦ Ἱδρύματος «Ὀρθόδοξος Κλινική Εὐαγγελισμός». Τήν 7ην Ἀπρίλιου 2016 ἡ Ἐπισκοπή Ἀμαντίας ἀνυψώθη εἰς Μητρόπολιν καί ὁ Ἐπίσκοπος Ναθαναήλ εἰς Τιτουλάριον Μητροπολίτην, ἐκτελεῖ καθήκοντα Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

KISHA ORTHODHOKSE AUTOQEFALE E SHQIPËRISË   NJOFTIM   Krijohen dy mitropoli të reja: Mitropolia e Apollonisë dhe e Fierit dhe Mitropolia e Elbasanit, të cilat plotësohen me mitropolitë të rinj. Sinodi i Shenjtë i Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë në mbledhjen e tij të datës 7 prill 2016, nën kryesimin e Fortlumturisë së Tij, Kryepiskopit të Tiranës, Durrësit dhe të Gjithë Shqipërisë, Anastasit, vendosi: Së pari, ratifikoi përmirësimet e Statutit, të cilat janë miratuar nga Këshilli Kleriko - Laik dhe Asambleja Kleriko - Laike më 11-12 mars 2016. Së dyti, themeloi dy mitropoli të reja: a) Mitropolinë e Shenjtë të Apollonisë dhe të Fierit, ku bën pjesë rrethi i Fierit, zona e Patosit dhe e Libofshës, të shkëputura këto nga Mitropolia e Beratit, Kaninës dhe Vlorës; b) Mitropolinë e Shenjtë të Elbasanit, ku bëjnë pjesë zonat e Elbasanit, Shpatit dhe Librazhdit, të shkëputura nga Kryepiskopata e Tiranës dhe Durrësit. Së treti, në përputhje me Statutin, pas propozimit të Këshillit Kleriko-Laik, ndërmori plotësimin e vendeve vakante të Mitropolive të mësipërme të sapokrijuara me anë të votimit të rregullt. Për Mitropolinë e Apollonisë dhe të Fierit, u zgjodh Hirësia e Tij, Episkopi i Apollonisë Nikolla (Hyka), deri tani drejtor i komanduar i Akademisë Theologjike Orthodhokse “Ngjallja e Krishtit” - Shën Vlash, Durrës. Për Mitropolinë e Elbasanit, u zgjodh Hirësia e Tij, Episkopi i Krujës Andoni (Merdani), deri tani protosingjel i Kryepiskopatës së Shenjtë. Të dy Hirësitë e Tyre janë diplomuar në Akademinë Theologjike “Ngjallja e Krishtit” dhe në Fakultetin Theologjik të Universitetit të Athinës, si dhe kanë marrë Diploma Master. Më pas Sinodi i Shenjtë ngriti Episkopatën e Amantias në rang Mitropolie në personin e Hirësisë së Tij, Episkopit Nathanail (Stergiu), i diplomuar në Fakultetin Thelogjik të Universitetit “Aristoteli” të Selanikut, i cili kryen edhe detyrën e Kryesekretarit të Sinodit të Shenjtë. Në vazhdim, në paraklisin e Trinisë së Shenjtë në Qendrën Sinodike, u dhanë Mesazhet e Mëdha përkatëse.  Kryesekretaria e Sinodit të Shenjtë, 8 prill 2016.

Το προσφυγικό στο επίκεντρο της συνάντησης Ν. Τόσκα με τον Αλβανό ομόλογό του

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας συναντήθηκε σήμερα με τον Υπουργό Εσωτερικών της Αλβανίας Saimir Tahiri o oποίος επισκέπτεται τη χώρα μας συνοδευόμενος από πολυμελή αντιπροσωπεία.

Μέρος της συνάντησης αφιερώθηκε σε σύσκεψη εργασίας των δύο υπουργών, με τη συμμετοχή επιτελών και υπηρεσιακών παραγόντων των δύο πλευρών.

Ο κ. Τόσκας, πριν ξεκινήσει η σύσκεψη, δήλωσε ότι «μας δίνεται η ευκαιρία να συζητήσουμε διμερή θέματα, να συζητήσουμε την κατάσταση και τους κινδύνους στην περιοχή. Να ενημερώσω τον Υπουργό για το προσφυγικό πρόβλημα και να βρούμε μαζί τρόπους καλύτερης συνεργασίας στηναντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και στα άλλα προβλήματα που απασχολούν τα ζητήματα ασφάλειας και τάξης.

Θα έχουμε μια συνεργασία οι δύο αντιπροσωπείες και θα έχουμε και μία συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών και Εσωτερικών τις επόμενες μέρες, και όπως καταλαβαίνετε γίνεται μια καλή αρχή για επαφές που οδηγούν στην επίλυση προβλημάτων. Ευχαριστώ και πάλι τον συνάδελφο Υπουργό για την επίσκεψή του».

Από την πλευρά του ο υπουργός Εσωτερικών της Αλβανίας σημείωσε προσερχόμενος στη σύσκεψη: «αναμφίβολα, ένα από τα σημεία των σημερινών συζητήσεων, θα είναι οι κοινές προκλήσεις ενόψει της ασφάλειας της περιοχής. Χώρος συνεργασίας υπάρχει, είναι μεγάλος.

Ένα δεύτερο σημείο της συζήτησης μας θα είναι η στενότερη συνεργασία για το θέμα, για το προσφυγικό. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι καμία χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει από μόνη της το προσφυγικό. Όπως γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά ότι έχουμε ανάγκη για ένα κοινό σχέδιο, μία κοινή ευρωπαϊκή ατζέντα. Η Αλβανία βρίσκεται ήδη στην πορεία ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης, όμως οι κρίσεις αυτές μας βοηθούν να αντιληφθούμε ότι η συνεργασία είναι απαραίτητη, για την επίλυση και αντιμετώπιση των κοινών προκλήσεων».

altsantiri.gr

Αλβανικό ΥΠΕΞ: "Τα ελληνοαλβανικά θέματα σε τρία καλάθια"

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας, Ditmir Bushati, ενημέρωσε στις 5 Απριλίου 2016 την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του αλβανικού Κοινοβουλίου για την επίσημη επίσκεψη που πραγματοποίησε στην Ελλάδα στα τέλη Μαρτίου, τα θέματα που συζητήθηκαν και τα αποτελέσματα της επίσκεψης. Παρών στην Επιτροπή ήταν και ο πρόεδρος του κόμματος των Τσάμηδων, Shpetim Idrizi.

Όπως είπε ο ίδιος ο Bushati: "Με το ελληνικό κράτος έχουμε σχεδιάσει μια πιθανή διέξοδο. Έχουμε ομαδοποιήσει τη διαβούλευση με την Ελλάδα σε τρία καλάθια. Στο πρώτο είναι τα θέματα που αφορούν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο νόμος του πολέμου και το θέμα της Τσαμουριάς και τα οποία έχουν συζητηθεί έως το 1993 και αρχειοθετήθηκαν το 2000. Στο δεύτερο καλάθι είναι η προστασία και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των Αλβανών που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο αυτό έχουμε ζητήσει να διδάσκεται η αλβανική γλώσσα στα σχολεία ώστε να διατηρηθεί. Το τρίτο καλάθι αφορά το μέλλον κι εκεί εντάσσεται και το ζήτημα των θαλασσίων συνόρων. Αν και επιθυμούμε να το λύσουμε (σ.σ. το ζήτημα των θαλασσίων συνόρων) είμαστε ακόμη μακριά με την Ελλάδα".

Ύστερα από τον Υπουργό μίλησε ο Idrizi, ο οποίος και ζήτησε να τεθεί ξεκάθαρα το θέμα των Τσάμηδων. "Γιατί δεν μιλάτε ξεκάθαρα για το τσάμικο θέμα; Δεν έχουμε λόγο να κρυβόμαστε ή να ντρεπόμαστε", είπε. Ζήτησε, μάλιστα, να συμμετάσχει στο μέλλον στις διαβουλεύσεις με την Ελλάδα.

Ο Εκσκαφέας

Πηγή: http://www.himara.gr

Ομόνοια Χιμάρας: Η Αλβανική Κυβέρνηση συνεχίζει να κακοποιεί τους λατρευτικούς χώρους

Δελτίο Τύπου: Η Αλβανική Κυβέρνηση συνεχίζει να κακοποιεί τους λατρευτικούς χώρους προκαλώντας το θρησκευτικό αίσθημα των Ορθοδόξων

Το Σάββατο 2 Απριλίου στο χωριό Βουνό της Χιμάρας, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνα όπου με τυμπανοκρουσίες παρουσιάστηκε η «συντήρηση» του ναού, από τον πρωθυπουργό της χώρας κ. Έντι Ράμα.

Η αλβανική κυβέρνηση, ίσως επειδή είναι εγκλωβισμένη με «τα του Καίσαρος» βρήκε διέξοδο με «τα του θεού» προκαλώντας για μία ακόμα φορά το θρησκευτικό αίσθημα των κατοίκων της περιοχής. Οι επεμβάσεις στον Ιερό Ναό έγιναν χωρίς να ερωτηθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία. Για τον λόγο αυτό δεν υπήρχε συμμετοχή πιστών στην εκδήλωση. Είναι πρωτοφανές να παρουσιάζεται ένα έργο που υποτίθεται ότι προφυλάσσει και αναδεικνύει την θρησκευτική παράδοση και να μην παρευρίσκεται ένας ιερέας.

Το θράσος τους είναι τέτοιο που λίγες ώρες πριν την εκδήλωση, τα τοπικά στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος παραπλανούσαν τον κόσμο λέγοντας πως θα παραβρεθεί σε αυτήν ο Αρχιεπίσκοπος. Ο λαός της Χιμάρας γύρισε την πλάτη στις μεθοδεύσεις τους και αναγκάστηκαν προκειμένου ο πρωθυπουργός να μην μιλάει μόνος του να επιστρατεύσουν ως κοινό τους δημοτικούς και κρατικούς υπαλλήλους και τους εργάτες που απασχολήθηκαν στην «αποκατάσταση».

Τέλος σημειώνουμε πως όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ο ναός και τα κτίσματα της Ιεράς Μονής Αγίων Θεοδώρων παραμένουν με απόφαση της αλβανικής κυβέρνησης χωρίς σκεπή εδώ και δύο χρόνια με κίνδυνο να χαθούν για πάντα. Μετά την κατεδάφιση του Αγίου Αθανασίου στους Δρυμάδες, η αλβανική κυβέρνηση και ο δήμαρχος προχώρησαν σε άλλη μια πράξη που αγνοεί την τοπική κοινωνία σε συνέχεια της πολιτικής αλλοίωσης της εθνικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Για μία ακόμη φορά η αλβανική κυβέρνηση μέσω του ίδιου του πρωθυπουργού Έντι Ράμα και ο δήμαρχος Χιμάρας Γιώργος Γκόρος, επιβεβαιώνουν την εχθρική τους στάση απέναντι στην ταυτότητα της Χιμάρας και τον πολιτισμό της.

Πηγή: http://www.himara.gr

Ο ιστός της αράχνης! - Rrjeta e merimangës

Κατά τη διάρκεια του Β Παγκόσμιου Πολέμου ένας στρατιώτης έχασε τη μονάδα του μέσα στον χαμό των εκρήξεων και τον πυροβόλων. Έψαξε για τους συμπολεμιστές του αλλά προς μεγάλη του θλίψη δεν μπόρεσε να τους βρει. Είχε μείνει μόνος του σε κείνο το τόπο. Άκουγε τους εχθρούς να έρχονται κατά το μέρος του. Απεγνωσμένα έψαχνε για καταφύγιο και κάποια στιγμή το μάτι του έπεσε σε κάποιες σπηλιές στα αντικρινά βράχια. Γρήγορα σκαρφάλωσε και χώθηκε σε μια από αυτές. Παρότι ήταν για την ώρα ασφαλής, διαπίστωσε ότι οι εχθροί δεν θα αργούσαν να σκαρφαλώσουν κι αυτοί, να ψάξουν τις σπηλιές να τον βρουν και να τον σκοτώσουν. Όση ώρα περίμενε προσευχήθηκε στο Θεό: "Σε παρακαλώ Θεέ μου, αν θέλεις προστάτεψε με. Παρόλα αυτά ό,τι είναι θέλημα σου σε αγαπώ και σε εμπιστεύομαι". Όταν τέλειωσε τη προσευχή του ξάπλωσε ήρεμος και άκουγε τους εχθρούς που πλησίαζαν. Σκέφτηκε: "Όπως βλέπω ο Θεός δεν πρόκειται να με βοηθήσει να γλυτώσω αυτή τη φορά". Τότε παρατήρησε μια αράχνη που ξεκίνησε να υφαίνει τον ιστό της στην είσοδο της σπηλιάς."Χα!" σκέφτηκε, "αυτό που θέλω είναι πέτρες και τούβλα και ο Θεός μου έστειλε μια αράχνη και τον ιστό της. Μα τη πίστη μου ο Θεός έχει χιούμορ!" Καθώς πλησίαζε ο εχθρός, από τη σκοτεινή μεριά της σπηλιάς έβλεπε τους στρατιώτες που εξερευνούσαν την μια σπηλιά ύστερα από την άλλη. Όταν έφτασαν στη δική του ήταν έτοιμος να δώσει την τελευταία του μάχη. Όμως προς μεγάλη του έκπληξη οι στρατιώτες έριξαν μόνο μια ματιά μέσα και συνέχισαν στην επόμενη. Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι με τον ιστό στην είσοδο της σπηλιάς φαινόταν ότι ήταν κλειστή εδώ και πάρα πολύ καιρό. "Θεέ μου, συγχώρεσε με" είπε ο νεαρός στρατιώτης. "Είχα ξεχάσει ότι ο ιστός της αράχνης είναι πιο δυνατός από ένα τοίχο φτιαγμένο από τούβλα"!

Gjatë Luftës së 2-të Botërore një ushtar humbi skuadrën e tij në rëmujën e shpërthimeve dhe të bombardimeve. Kërkoi për bashkëluftëtarët e tij por u hidhërua shumë që nuk mundi që ti gjejë. Kishte mbetur i vetëm  në atë vend. Dëgjonte armiqtë e tij që po drejtoheshin drejt vendit në të cilin nodhej.  I dëshpëruar kërkonte të gjente një strehim dhe në një farë momenti syri i tij ra në disa shpella në shkembinjtë përballë.  Shpejt u ngjit dhe u fut në një prej tyre. Mgjth se ishte për momentin i sigurt, vuri re që armiqtë nuk ishin shumë larg dhe do të ngjiteshin drejt tij, që të kërkonin nëpër shpella ku do ta kapnin dhe do ta vrisnin. Për sa kohë pristeiu lut Zotit: “ O Zot të lutem, nëse do më mbro. Mgjth atë le të bëhet vullneti yt, të dua dhe kam besim tek ty”. Kur mbaroi lutjen u shtri i qetë dhe dëgjonte armiqtë që afroheshin. U mendua: “Me sa duket Zoti nuk do të më ndihmojë që të shpëtoj kësaj rradhe”. Atëhere vuri re një merimangë që filloi të thurrte rrjetën e saj në hyrjen e shpellës: “Ha!” Mendoi, “ajo që dua janë tulla dhe gurë dhe Zoti më dërgoi një merimangë dhe rrjetën e saj. Për besimin tim, Zoti ka humor!”. Pasi afrohej armiku, nga ana e errët e shpellës shikonte ushtarët që kontrrollonin njërën shpellë pas tjetrës. Kur arritën tek shpella e tij ishte gati që të jepte betejën e fundit. Por për çudi ushtarët hodhën një sy brenda dhe vazhduan tek shpella tjetër. Pa pritur kuptoj se me rrjetën e merimangës në hyrje shpella dukej se ishte e mbyllur këtu e shumë kohë. “O Zot më fal”, tha ushtari i ri. “Kisha harruar që rrjeta e merimangës është më e frotë nga një murr i bërë me tulla”!.

6 Απριλίου 1935: Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δικαιώνει την προσφυγή των Ελλήνων της Β. Ηπείρου για το Σχολικό Ζήτημα

Βασίλειος Σαχίνης

Η αλβανική κυβέρνηση τον Απρίλιο 1933, δια του άρθρου 206 του αλβανικού Συντάγματος, απαγόρευσε τελείως την λειτουργία  όλων των ιδιωτικών σχολείων. Στα ιδιωτικά σχολεία η αλβανική κυβέρνηση συμπεριέλαβε και τα σχολεία της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Με αυτή την απόφαση η Αλβανία επιδίωκε να απαλλαγεί οριστικά ως κράτος από τη χρήση της ελληνικής γλώσσας στις περιοχές της Βορείου Ηπείρου.

Ως αντίδραση σε αυτή την πρόκληση του αλβανικού κράτους οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες, το Δεκέμβριο του 1933 ιδρύουν στο Αργυρόκαστρο τη «Νέα Φιλική Εταιρεία». Σκοπός της «Νέας Φιλικής Εταιρείας», ήταν να ενθαρρύνει την Εθνική Ελληνική Μειονότητα και να την προετοιμάσει για τους μελλοντικούς αγώνες κατά των Τιράνων και την εκ νέου αναγνώριση των διεθνώς αναγνωρισμένων σχολικών προνομίων της μειονότητας. Η οργάνωση αυτή λειτουργούσε τότε στα πρότυπα της «Φιλικής Εταιρείας». Με σύνεση, απόλυτη πειθαρχία και με άκρως μυστικότητα κατάφερε με τις τοπικές εκλογές να ελέγξει την τοπική εξουσία στην περιοχή της Ελληνικής Μειονότητας. Σε κάθε χωριό υπήρχε και ο τομεάρχης που είχε αναλάβει την οργάνωση των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών. Ιδρυτής και ηγέτης της «Νέας Φιλικής Εταιρείας» ήταν ο Βασίλειος Σαχίνης. 

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1933, οι τομεάρχες της «Νέας Φιλικής Εταιρείας» συγκεντρώνονται κάτω από πλήρη μυστικότητα στη Δερβιτσιάνη, όπου αποφάσισαν πως έως ότου η Κοινωνία των Εθνών επιληφθεί του σχολικού ζητήματος, ο αγώνας θα έπρεπε να συνεχιστεί. 

Έτσι αποφάσισαν την κήρυξη σχολικής απεργίας. Οι Έλληνες μαθητές στη Βόρειο Ήπειρο, μετά την απόφαση της «Νέας Φιλικής Εταιρείας», αρνούνται να προσέλθουν στα αλβανικά σχολεία και το καθεστώς των Τιράνων απαντά στην απεργία με διώξεις κατά των οργανωτών, με τρομοκρατία, συλλήψεις και εκτοπισμούς δασκάλων και με βασανιστήρια.

Στις 18 Σεπτεμβρίου 1933 άρχισε από τους Βορειοηπειρώτες, ο σταδιακός  απεργιακός σχολικός αγώνας. Μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου είχαν απεργήσει όλα τα ελληνικά σχολεία της Βορείου Ηπείρου. Ούτε ένας μαθητής δεν προσήλθε να εγγραφεί στα μητρώα των σχολείων ως ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της αλβανικής κυβέρνησης και του βασιλιά Ζώγκου για το κλείσιμο των περισσοτέρων ελληνικών σχολείων στη Βόρειο Ήπειρο.

Στις 2 Ιανουαρίου 1934, οι τομεάρχες της «Νέας Φιλικής Εταιρείας» συγκεντρώνονται και πάλι στο Αργυρόκαστρο, όπου και αποφασίζουν ότι ήρθε η ώρα να προσφύγουν οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες στην Κοινωνία των Εθνών όπου θα καταγγείλουν την Αλβανία για το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων. 

Έως τις 23 Ιανουαρίου συγκεντρώθηκαν πάνω από τριάντα χιλιάδες υπογραφές Βορειοηπειρωτών που  επισυνάφθηκαν στο υπόμνημα και εστάλησαν στην Κοινωνία των Εθνών.

Στις 5 Απριλίου 1934 κοινοποιείται προς την αλβανική κυβέρνηση, από τον γενικό γραμματέα της Κοινωνίας των Εθνών, η προσφυγή των Βορειοηπειρωτών προς την Κοινωνία των Εθνών κατά της Αλβανίας, για το σχολικό ζήτημα.

Στις 14 Ιανουαρίου 1935 με υπόμνημα του εκπροσώπου της Ισπανίας ζητείται η συμβουλευτική γνώμη του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης ως προς το σχολικό ζήτημα  που προέκυψε στην Αλβανία με την απόφασή της να κλείσει τα ελληνικά σχολεία.

Στις 21 Φεβρουαρίου 1935 από τον αντιπρόσωπο της ελληνικής κυβερνήσεως Γεώργιο Λαγουδάκη υπεβλήθη στο Δικαστήριο της Χάγης υπόμνημα με τις απόψεις αυτής για το σχολικό ζήτημα που είχε προκύψει στη Βόρειο Ήπειρο.

Στις 6 Απριλίου 1935 το Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης της Χάγης με πρόεδρο τον Άγγλο Sir Cecil James Barrington Hurst, εξέδωσε τη γνωμοδότησή του πάνω στην προσφυγή των Βορειοηπειρωτών κατά της Αλβανίας. Η  απόφαση καταδικάζει την Αλβανία για το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων και την υποχρεώνει ώστε να λειτουργήσουν ξανά τα ελληνικά σχολεία. Η απόφαση αυτή ήταν μια δικαίωση του αγώνα των Βορειοηπειρωτών για το σχολικό ζήτημα.

Στις 23 Μαΐου 1935 ο αντιπρόσωπος της Ισπανίας ανακοίνωσε στο Συμβούλιο της Κ.Τ.Ε. δήλωση της αλβανικής κυβέρνησης μέσω της οποίας υιοθετούσε την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης ζητώντας όμως παράλληλα αναβολή ως προς την εφαρμογή της.

Στις 30 Αυγούστου 1935 η Αλβανία, προς συμμόρφωση με την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης, υπέβαλε στην Κοινωνία των Εθνών σχέδιο κανονισμού για την ελεύθερη λειτουργία των σχολείων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1935 γίνεται δεκτός από το Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών με πλήρη ομοφωνία ο κανονισμός που είχε υποβάλει η Αλβανία για το θέμα της ελεύθερης ελληνικής παιδείας για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα στη Βόρειο Ήπειρο.

Η όλη διαδικασία και  η τελική απόφαση δικαιώνει τους Βορειοηπειρώτες στο θέμα της παιδείας και υποχρεώνει τους Αλβανούς να επιτρέψουν την ελεύθερη λειτουργία των ελληνικών σχολείων.

Μετά το Πρωτόκολλο της Κερκύρας, η απόφαση του δικαστηρίου της Χάγης, ήταν η δεύτερη μεγάλη διεθνής νίκη του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

(από άρθρο του Κώστα Ζαφειράτη στην εφημερίδα ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ)