Tέλεση τρισάγιου και κατάθεση στεφάνου στην μνήμη των πεσόντων του 1940, στον Μνημείο της Μπομποστίτσας Κορυτσάς εκ μέρους του Γ. Π. της Ελλάδος στην Κορυτσά.

                                 

Άγνωστοι έκλεψαν τα οστά τριών Ελλήνων Πεσόντων του 40' από το Βοδίνο της Δρόπολης

 

Το ανιστόρητο κλίμα της εποχής - Οι «τσάμηδες» σε προκλητική τροχιά

• Νικόλαος Δ. Κανέλλος Πρέσβης επί τιμή - Πρώην Πρεσβευτής της Ελλάδας σε Κόσοβο, Σλοβακία, Βιετνάμ Αζερμπαϊτζάν - Αντιπρόεδρος ΕΙΠΔ

 

Η ιστορία μας έχει αποδείξει ότι ο πολιτισμός μας εξασφάλιζε, σε πολλές κρίσιμες στιγμές, κοινή στέγη στους δυο λαούς (Ελληνες και Αλβανούς).

 

 

Φωτογραφία αρχείου - Τίρανα 20 Οκτωβρίου 2020 Μέλη του Κόμματος για τη Δικαιοσύνη, την ενσωμάτωση και της Ενότητας και η Εθνική και Πολιτική Ένωση «Τσαμουριά» διαδηλώνουν με πλακάτ για την «ελληνική γενοκτονία κατά των Τσάμηδων» με αφορμή τη συνάντηση του Ελληνα ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια με τον Αλβανό πρωθυπουργό Ε. Ράμα στα Τίρανα.

Στο τελευταίο δεκαήμερο, στην Αλβανία, στο Τέτοβο, στα Σκόπια, στο Πρίζρεν και στη Σμύρνη έλαβαν χώρα πρωτοφανείς πολιτικές «κακοτεχνίες». Οι Τσάμηδες έστησαν μια προκλητική πινακίδα σε ένα πρωτοφανές μνημείο «γενοκτονίας» και κατέθεσαν στεφάνια με μαύρα τριαντάφυλλα.

Τα συμπεράσματα που ένας κοινούς νους μπορεί να βγάλει είναι:

Το "ψευδεπίγραφο" μνημείο των Τσάμηδων στην Αλβανία!

Ο Ναός της "Κοιμήσεως της Θεοτόκου" στην Νίτσα !- Kisha e Fjetjes së Shën Marisë në Niçë!

Σχόλιο σε μια φωτογραφία του 1940.

Έλληνες Στρατιώτες το 1940 πηγαίνοντας στην Ι. Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Μπομποστίτσα Κορυτσάς. Αριστερά το καμπαναριό της Μονής, όπου ήταν το παλιό νεκροταφείο του χωριού. Εκεί τώρα είναι το μνημείο, ο σταυρός εις μνήμη των πεσόντων, αφού κάτω από το μνημείο έχει ενταφιαστεί Έλληνας στρατιώτης ήρωας του 40.

 

Το μνημείο σήμερα. 

Σχόλιο σε μια φωτογραφία του 1940.

Όσοι διαβάζουν ή γνωρίζουν από την παράδοση, αναρωτιούνται πολλές φορές για το πώς τα κατάφεραν οι Έλληνες του 1940 να νικήσουν έναν πόλεμο που λογικά και με αριθμούς θα έπρεπε να το είχαν χάσει.

Άλλωστε και ο Μουσολίνη,  με τους υπόλοιπους που τον συμβούλευαν, θεώρησε πως ήταν εύκολος στόχος. Προετοιμάστηκε στην Αλβανία για χρόνια γι’ αυτή την ημέρα, όμως απέτυχε οικτρά.

Δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν. Δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πως χάνουν. Αυτό, όπως μας μαρτυρούν οι αυτόπτες μάρτυρες, φαινόταν σε όλες τους τις εκδηλώσεις και εκφράσεις.

Στην παραπάνω ιστορική φωτογραφία, τραβηγμένη στην Μπομποστίτσα της Κορυτσάς το χειμώνα του 1940, εκεί που σήμερα στέκεται το ηρώο αφιερωμένο στους ήρωες αυτού του δίκαιου πολέμου και ήταν το παλαιό νεκροταφείο του χωριού, βλέπουμε μια ομάδα στρατιωτών που πηγαίνει ημέρα Κυριακή στην Ιερά Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που είναι πίσω από το καμπαναριό. Πήγαιναν όλοι όσοι έμεναν στο χωριό, κάθε Κυριακή, για την Θεία Λειτουργία.

Όπως, ο εκ Μπομποστίτσης Μπάμπουλλας Σωτήριος (που εδώ και δύο χρόνια  αναπαύεται εν Κυρίω), μας έχει αφηγηθεί, κάθε Κυριακή, οι Έλληνες στρατιώτες, που στεγάζονταν στο χωριό, πήγαιναν στην Θεία Λειτουργία και προσεύχονταν όλοι μαζί. Να φανταστείτε πως δεν χρειάζονταν ψάλτες αφού όλοι μαζί οι στρατιώτες, καθ’ όλη την λειτουργία, έψελναν.

Αν σκεφτεί κανείς, μόνο αυτό το γεγονός, καταλαβαίνει που έβρισκαν την δύναμη αυτοί οι ήρωες να καταφέρουν το ακατόρθωτο.

Αυτοί αντλούσαν την δύναμη στον Θεό, στην βαθιά πίστη την οποία ζούσαν βιωματικά, με πράξεις. Αντλούσαν την δύναμη που χαρίζει, η εν Χριστώ ζωή, το γεγονός πως ήταν κύτταρα του σώματος του Χριστού, πως ανήκαν σε μια κοινότητα, στο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία.

Πως να αντέξεις, άλλωστε, τα χιόνια, την πείνα, το ακραίο κρύο,  τους πόνους, την έλλειψη των ανθρώπων σου και πολλά άλλα, αν δεν έχεις Θεό, αν δεν σε κρατήσει η πίστη, η ελπίδα και η εν Χριστώ αγάπη. 

Με τέτοιους ανθρώπους μεγαλούργησε η Ελλάδα και αν δεν φυλάξουμε τα ιδανικά τους και εμπνευστούμε από το τρόπο της ζωής τους, τότε είναι σχεδόν σίγουρο πώς όχι μόνο δεν θα μεγαλουργήσουμε αλλά μπορεί να οδηγηθούμε σε συνεχόμενες αποτυχίες σε κάθε επίπεδο.

Ο Χρήστος Μάστορας για την Εθνική Εορτή της 28ης Οκτωβρίου!

 

«Παιδιά της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά...»

Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 και ως Βοδινιώτης, θα ήθελα να αποδώσω έναν μικρό φόρο τιμής, απλά γνωστοποιόντας την ιστορία τους, σε τρεις Αρτινούς στρατιώτες που έδωσαν τη ζωή τους στη μάχη του Βοδίνου, την πρώτη μάχη που δόθηκε στη βόρεια Ήπειρο, ένα μήνα μετα το «ΟΧΙ», στις 28 Νοέμβρη του 1940.

Στο στρατιώτη του 6ου λόχου, Γραβιά Στέφανο του Χρήστου, από το χωριό Σγάρα

Καταρράκτη Άρτας.

Στο στρατιώτη του 6ου λόχου, Μπουραντά Ιωάννη του Ευαγγέλου, από το χωριό Κομπότι Άρτας.

Στο στρατιώτη του 6ου λόχου, Στάμο Χρήστο του Γεωργίου, από το χωριό Άγναντα Άρτας.

Ο στρατιώτης Κίτσιος Γεώργιος του ΙΙΙ/40 Τάγματος, από το χωριό Καλόβατος Άρτας, θυμάται τη μάχη στο Βοδίνο και σημειώνει: «την άλλη μέρα, ακούμε κάτι πυροβολισμούς κάτω που ήταν το 2ο Τάγμα που είχε προχωρήσει μπροστά. Ήταν σε κάτι χωράφια. Εκεί σ’ αυτά τα χωριά τα χωράφια τα έχουν όλα κλειστά, όπως είναι το κλούρι στην εκκλησιά, όλα κλειστά με πέτρες και στις γωνίες έχουν τρύπες να φεύγει το νερό. Εκεί μέσα ήταν τρυπωμένοι οι Ιταλοί, οι δικοί μας προχώραγαν χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι. Τους φώναζαν οι χωριάτες:

– Μην προχωράτε, οι Ιταλοί είναι απέκια και θα σας πιάσουν.

– Προχωρείτε, έλεγε ο αξιωματικός και καβάλαγε ένα άλογο ψαρί, ένα άλογο παρδαλό.

Πετάγονται απάνω οι Ιταλοί τους βάζουν με τα πολυβόλα και σκοτώνονται τρείς δικοί μας και τραυματίστηκαν πολλοί».

Στο χωριό Βοδίνο στην εκκλησια της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται ο τάφος/μνημείο των τριών φαντάρων και λίγο πιο κάτω η πλατεία Ηρώων που είναι επίσης αφιερωμένη σε εκείνους. Όποιος θέλει να διαβάσει το ιστορικό της μάχης δεν έχει παρά να googlάρει «Η Μάχη του Βοδίνου».

«Παιδιά της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά...» Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου...

Δημοσιεύτηκε από Chris Mastoras στις Τετάρτη, 28 Οκτωβρίου 2020

"Μπαμπά, θα γίνεις κι εσύ ήρωας;"

 

 

21 Σεπτεμβρίου 1956. Χαράματα στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας.
Ο ήλιος δεν έχει ακόμα σκορπίσει τις ακτίνες του στη μαρτυρική μεγαλόνησο, αλλά μια ασυνήθιστη κίνηση μαρτυρά πως κάτι σοβαρό θα γίνει σήμερα.

 

Πράγματι, δυο στρατιώτες του Βρετανικού αποικιακού καθεστώτος μπαίνουν βιαστικοί στο χώρο των κελιών και βγάζουν έξω τρία παλικάρια: το Μιχαήλ Κουτσόφτα, το Στέλιο Μαυρομμάτη και τον Ανδρέα Παναγίδη. 

 

Ο Ανδρέας είναι μόλις 22 ετών, αλλά έχει ήδη προλάβει να παντρευτεί την αγαπημένη του Γιαννούλα και να αποκτήσει μαζί της τρία παιδιά. Δεν πρόλαβε να τα χαρεί, δεν πρόλαβε να τα δει να μεγαλώνουν ... Μεγάλωσαν ορφανά, μα περήφανα γιατί ήταν τα παιδιά ενός ήρωα, αργότερα παντρεύτηκαν και απέκτησαν έξι δικά τους παιδιά.

 

Ο Ανδρέας Παναγίδης με τη Γιαννούλα τη μέρα του γάμου τους

 

Ένα από τα εγγόνια του ήρωα, η Μαρία Λαονάρη μεταφέρει τις αφηγήσεις της μητέρας της και της γιαγιάς της τις τελευταίες στιγμές του ήρωα.

"Ένα απ’ αυτά τα παιδιά είμαι κι ́εγώ και είναι τιμή μου να έχω αυτό τον ήρωα για παππού. Ο Ανδρέας Παναγίδης ήταν καλός οικογενειάρχης και λάτρευε τη γυναίκα και τα παιδιά του. Αυτή του η αγάπη φαινόταν μέσα από τις πράξεις του. Παρά τη φτώχεια που επικρατούσε εκείνη την εποχή, φρόντιζε ν’ αγοράζει καθημερινά καραμέλες στα παιδιά του όταν επέστρεφε στο σπίτι από τη δουλειά. Του άρεσε να ρίχνει ψηλά τις καραμέλες και να βλέπει τα παιδιά να τρέχουν να τις μαζέψουν. 

Τότε εργαζόταν σαν επιπλοποιός αλλά για ένα μικρό χρονικό διάστημα δούλεψε και σαν μάγειρας στη N.A.A.F.I. του αεροδρομίου Λευκωσίας. Ήταν αχώριστος φίλος με το Μιχαήλ Κουτσόφτα και πάντα βοηθούσε ό ένας τον άλλο. 

Πριν ακόμη ενταχθούν στην ΕΟΚΑ, ύψωναν κάθε βράδυ την ελληνική σημαία, σε διάφορα σημεία του χωριού, αλλά το επόμενο πρωί την κατέβαζαν οι Άγγλοι. Ένα βράδυ αποφάσισαν ν’ ανέβουν στον ευκάλυπτο στην πλατεία του χωριού κι’ εκεί ύψωσαν τη σημαία στο πιο ψηλό σημείο. Κατεβαίνοντας έκοψαν όλα τα κλαδιά του ευκάλυπτου ώστε κανένας να μην μπορεί να κατεβάσει τη σημαία. Το επόμενο πρωί μάταια οι Άγγλοι προσπαθούσαν να κατεβάσουν τη σημαία. Έτσι αναγκάστηκαν να κόψουν τα δέντρα. 

Η ορκωμοσία τους στην ΕΟΚΑ έγινε από τον τομεάρχη Κυριάκο Γωγάκη. Το τελευταίο βράδυ πριν τον συλλάβουν οι Άγγλοι, ο Ανδρέας Παναγίδης το πέρασε με την οικογένειά του. Έπαιξε και γέλασε με τα παιδιά του. Ύστερα πήρε τον Αριστείδη που ήταν τεσσάρων ετών στα πόδια του και τον ρώτησε αν ήξερε για τον Καραολή και το Δημητρίου. Ο μικρός του απάντησε «είναι ήρωες παπά (μπαμπά)». Ύστερα ρώτησε τον πατέρα του «παπά θα γίνεις κι’ εσύ ήρωας;». Ο Παναγίδης αρχικά τα έχασε και αφού δάκρυσε του απάντησε «αν το θέλει ο Θεός γιε μου θα γίνω». Αμέσως μετά έβαλε τα παιδιά για ύπνο και τα φίλησε. Αυτές ήταν οι τελευταίες στιγμές του Παναγίδη με την οικογένειά του. 

Την επόμενη μέρα 16 Μαΐου 1956, ο Παναγίδης, ο Κουτσόφτας και ο Παρασκευάς Χοιροπούλης, πήγαν στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, στο παρατηρητήριο “Όμηρος”. Στόχος τους ήταν να πάρουν τα όπλα που βρίσκονταν εκεί και να απαγάγουν τον Άγγλο στρατιώτη που τα φρουρούσε. Το στρατιώτη σκόπευαν να τον ανταλλάξουν με το Χαρίλαο Μιχαήλ ή τον Αντρέα Ζάκο. Τη συγκεκριμένη μέρα όμως, σε μικρή απόσταση από το παρατηρητήριο, υπήρχαν πολλοί στρατιώτες που τοποθετούσαν συρματοπλέγματα. Μέσα στο παρατηρητήριο, αντί ένας στρατιώτης, υπήρχαν δύο. Έγινε μεγάλη μάχη κατά την οποία σκοτώθηκε ο ένας στρατιώτης και τραυματίστηκε ο δεύτερος. Οι τρεις τους, προσπάθησαν να διαφύγουν, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφεραν. 

Πρώτος συνελήφθη ο Παναγίδης και μετά από 10 λεπτά ο Κουτσόφτας. Δυόμισι ώρες μετά, συνελήφθη και ο Χοιροπούλης με τη βοήθεια ελικοπτέρου. Οδήγησαν και τους τρεις αγωνιστές στο αεροδρόμιο, όπου και τους βασάνισαν φοβερά. Μετά οδήγησαν τον Παναγίδη στην Ομορφίτα, τον Κουτσόφτα στον Άγιο Δομέτιο και το Χοιροπούλη στο Σαράγιο. 

Η δίκη ξεκίνησε στις 13 Ιουνίου και στις 18 Ιουνίου εκδόθηκε η δικαστική απόφαση. Η απόφαση έλεγε ότι ο Παναγίδης με τον Κουτσόφτα θα απαγχονίζονταν, ενώ ο Χοιροπούλης θα εξοριζόταν. Δικηγόροι των δύο αγωνιστών ήταν ο Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης, ο Γλαύκος Κληρίδης, ο Ρένος Λυσιώτης και ο Τίτος Φάνος. Κατά τη διάρκεια της κράτησης τους, πέρασαν φοβερά βασανιστήρια από τους Άγγλους. 

Ο Παναγίδης, εκτός από τη σωματική πέρασε και από ψυχολογική βία, γιατί οι Άγγλοι πίστευαν ότι θα πρόδιδε πιο εύκολα την πατρίδα του, αν έβαζαν μπροστά τα παιδιά του. Μια μέρα αφού τον βασάνισαν, τον ρώτησαν πόση περιουσία θ’ αφήσει στα παιδιά του. Ο Παναγίδης τους απάντησε «ούτε γρόσι, μόνο το όνομα μου». Τότε οι Άγγλοι άνοιξαν μια βαλίτσα γεμάτη χρήματα και του είπαν ότι αν πρόδινε ένα συναγωνιστή του για κάθε παιδί του θα τον άφηναν ελεύθερο και θα γινόταν πλούσιος. Τότε ο Παναγίδης έριξε την τσάντα στο πάτωμα και τους είπε ότι προτιμά τα παιδιά του να ζήσουν μια δύσκολη ζωή και να είναι περήφανα παρά να τον θεωρούν προδότη.

Οι Άγγλοι είχαν υποσχεθεί στον Παναγίδη ότι θα του επέτρεπαν να δει τα παιδιά του, να τ’ αγκαλιάσει και να τα φιλήσει την τελευταία μέρα. Όταν η οικογένεια πήγε να τον επισκεφθεί για τελευταία φορά η αγγλίδα δεσμοφύλακας απαγόρευσε την είσοδο των παιδιών στις φυλακές. Τότε η σύζυγος του Παναγίδη, Γιαννούλα, δεν άντεξε και αρπάζοντας το μικρότερο παιδί της από τα χέρια της Αγγλίδας το έριξε στο χώμα και της επιτέθηκε. Την κτύπησε άγρια και κατάφερε να πάρει τα παιδιά της στον πατέρα τους. Δεν επέτρεψαν στον Παναγίδη να τ’ αγκαλιάσει, αλλά τουλάχιστον τον είδαν για τελευταία φορά.

Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς τις τελευταίες στιγμές των ηρώων. Χόρευαν και τραγουδούσαν με όλη τους την ψυχή. Ο πατέρας του Παναγίδη αυθόρμητα έβγαλε ένα μαντίλι για να χορέψει με το γιο του. Επειδή όμως δεν μπορούσε να πάρει το μαντίλι, ακούμπησαν τα χέρια πάνω στο σύρμα της πόρτας και ξεκίνησαν να χορεύουν. Ο γιος του Παναγίδη, Αριστείδης, κτυπούσε τα χέρια φωνάζοντας «όπα». Ο Παναγίδης τότε του είπε: «χόρεψε γιε μου, χόρεψε για το μεγάλο ταξίδι που θα κάνει απόψε ο πατέρας σου». Ο πατέρας του Παναγίδη με δυνατή φωνή απήγγειλε το ποίημα: «τι τιμή στο παλικάρι όταν πρώτο στη φωτιά σκοτωθεί για την πατρίδα με τη σπάθα στη δεξιά» και η μάνα του απάγγειλε το τσιαττιστό «ήθελα να’ μουν νια για να πάω πολεμήσω και έτσι αιώνιον ζωή να την κληρονομήσω». Έτσι αποχαιρέτησαν οι οικογένειες τους τρεις μελλοθανάτους". 

Ο Παναγίδης έγραψε παραμονές του απαγχονισμού του στη γυναίκα του και τα παιδιά του:

«Αξιολάτρευτα μου παιδιά, πολυαγαπημένη μου γυναίκα, Χαίρετε.

Αυτήν την στιγμήν που σας γράφω είναι Τρίτη, 10 η ώρα βράδυ.

Ακριβώς πριν τρία λεπτά μας ειδοποίησαν ότι χαράματα της Παρασκευής 21.9.1956,
θα εκτελεσθούμε. 

Ίσως, όταν διαβάζετε αυτό το γράμμα, εγώ να μην υπάρχω αναμεταξύ στους ζωντανούς. 

Λατρευτά μου παιδιά, σας αφήνω για πάντα, στην τόσο νεαρή μου ηλικία. 

Στα 22 μου χρόνια πεθαίνω για χάρη μιας μεγάλης ιδέας. 

Σας εύχομαι, αγαπημένα μου παιδιά, να γινήτε καλοί Χριστιανοί και καλοί Έλληνες Κύπριοι. 

Ακολουθήστε πάντα τον δρόμο της αρετής. 

Να είσθε πάντα βέβαιοι ότι σας αγάπησα τόσο θερμά και με μια απέραντη πατρική αγάπη. 

Αλλά δυστυχώς σας αφήνω, χωρίς να σας δω να μεγαλώνετε, όπως το ονειρευόμουν… 

Κι εσύ, πολυαγαπημένη μου Γιαννούλα, σου ζητώ για τελευταία χάρη
να περνάς καλά με τα παιδιά μας. 

Αγάπα τα θερμά, τόσο πολύ, και για μένα. 

Και εγώ από ψηλά θα σας στέλλω τις πιο θερμές μου ευχές. 

Και να σεβαστής και το δικό μου όνομα. 

Βλέπεις ότι η μοίρα θέλησε να μας πικράνει στα πρώτα χρόνια του γάμου μας. 

Αυτή τη στιγμή που σου γράφω, ένα χαμόγελο γλυκύ στολίζει τα χείλη μου, γιατί είμαι ευτυχισμένος που αφήνω τα παιδιά μου σε μια καλή μητέρα. 

Η ψυχή μου είναι γεμάτη μια αληθινή χαρά, γιατί είμαι υπερήφανος για σένα. 

Μη δώσεις καμιά ματιά στο παρελθόν, αλλά κοίταζε το παρόν. 

Σου ζητώ συγγνώμη και συγχώρεση για ό, τι σου έφταιξα Γιαννούλα. …

Έχετε γεια, μια και για πάντα, αγαπημένες μου υπάρξεις. 

Με φιλιά και αγάπη, ο σύζυγος σου και ο αγαπητός σας πατέρας

Ανδρέας Σ. Παναγίδης.

Τέσσερα χρόνια μετά, στις 24 Αυγούστου 1960 κι ενώ πια η Κύπρος είναι ελεύθερο κράτος, η γυναίκα του μαζί μα τα τρία παιδιά τους, τον Αριστείδη, τη Δέσποινα και την Αυγή μαζί με στενούς συγγενείς, επισκέφθηκαν για πρώτη φορά τα Φυλακισμένα Μνήματα, όπου οι Βρετανοί έθαψαν τα βασανισμένα κορμιά των ηρώων. 

Η συγκίνηση είναι μεγάλη. Οι μαυροφορεμένες γυναίκες ξεσπάνε σε λυγμούς. Οι άντρες ντυμένοι με τις παραδοσιακές φορεσιές στέκονται ακίνητοι, όπως θα στέκονταν στο μνημείο του βασιλιά Ευαγόρα ή του Αρχιεπίσκοπου Κυπριανού  ...

 

Τα παιδιά αμήχανα κοιτούν τους μεγάλους. Μόνο ο οχτάχρονος Αριστείδης σοβάρεψε ξαφνικά. Κοίταξε έναν-έναν τις θείες, τον παππού και τη μάνα. Ύστερα άρχισε με τα μικρά χεράκια του να παραμερίζει το χώμα και να σκάβει. Είχε ήδη ανοίξει μια μικρή λακούβα όταν μια από τις γυναίκες τον παρατήρησε.

"Τι κάμνεις γιε μου;" είπε απορημένη.

Εκείνο δεν της απάντησε.

Μόνο τα μεγάλα μαύρα μάτια του την κοίταξαν κατευθείαν στης ψυχής της τα βάθια και της αποκρίθηκε βουβά: "Το ξέρω πως είναι στα ουράνια, η μάμα μάς έχει διαβάσει το τελευταίο γράμμα πολλές φορές. Τα χέρια του μόνο θέλω να σφίξω. Εκείνα που δεν πρόλαβα να τα φιλήσω και να του πω Πάπα, έγινες ήρωας! "

Υπ.

Με πολλές ευχαριστίες στον αγαπημένο συνάδελφο Μάριο Μιχαηλίδη από τον οποίο δανειστήκαμε την τελευταία φωτογραφία και που στάθηκε η αφορμή για να γνωρίσουμε τον ήρωα.

***

"Επί του πιεστηρίου" (που λέγανε παλιά)

Εκείνες τις συγκλονιστικές στιγμές του απαγχονισμού, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, χωρίς να γνωρίζει το δικό του τέλος, έγραψε ένα ποίημα για τους τρεις. Απαγχονίστηκε έξι μήνες μετά. Και ήταν μόλις 19 ετών.


ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ “ΤΡΙΟ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΥ”
 

Γιατί μαυρίζει ο ουρανός
κι ας είναι καλοκαίρι;

Λες κι η αυγή κατάμαυρο
χαμπάρι θα μας φέρη….

Και ναι! Χτυπούνε πένθιμα
κάθε χωριού καμπάνες.

Κλαίνε μαζί τρεις μάνες,
μαζί τους κι όλη η γη.

Κι είναι γλυκό το κλάμα τους
από χαρά λες κλαίνε.

Λόγια Σουλιώτου λένε
στην πένθιμη σιγή:

“Ποτέ δεν θα πεθάνουνε
όσοι πέθαναν σήμερα.

Και της σκλαβιάς τα σίδερα
θα σπάσουν κάποια μέρα,

και θ’ ακουστούν ελεύθερα
τραγούδια πέρα ως πέρα
στο Ελληνικό νησί….”

~ Δείτε το βίντεο:

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΙΔΗΣ, Ο ΗΡΩΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΣ...

Αδελφική συμβουλή πριν δείτε αυτό το βίντεο:

Ας έχετε δίπλα σας ένα χαρτομάντηλο...

Ο κ Χ Φούκης αντικατέστησε τον κ Β Σωτηρούδα στην θέση του Αναπληρωτή Συντονιστή Εκπαίδευσης στην Αλβανία!

Ο κ Χαράλαμπος Φούκης ως τελετάρχης κατά την κατάθεση στεφάνων, στο μνημείο πεσόντων στην Μπομποστίτσα, πίσω από το Πρόξενο Κορυτσάς κ. Γ. Αλαμάνο για την Εθνική Εορτή της 28ης Οκτωβρίου το 2015.

 

Αλλαγή σκυτάλης στην θέση του αναπληρωτή συντονιστή εκπαίδευσης στην Αλβανία. Σύμφωνα με απόφαση του Υπ. Παιδ. νέος Αναπληρωτής Συντονιστής  Εκπαίδευσης είναι ο εκπαιδευτικός κ.Χαράλαμπος Φούκης από τα Ιωάννινα.

Ο κ Χ Φούκης αντικατέστησε τον κ Β Σωτηρούδα, ο οποίος κατά την πενταετή του παρουσία στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση, άφησε το ανεξάντιλο στίγμα του μέσα από ένα ποιοτικό και σημαντικό εκπαιδευτικό, συντονιστικό έργο που εμείς κρίνουμε πως είναι θετικότατο, άξιο μνημόνευσης και μίμησης. Δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες γιατί τα πέντε χρόνια δεν χωρούν σ’ ένα άρθρο και σίγουρα θα τα συναντήσουμε στις μελέτες του μέλλοντος για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στην Αλβανία. Λίγες μέρες πριν ο κ Σωτηρούδας δημοσίευσε μια ευχαριστήρια επιστολή την οποία επισυνάπτουμε. Εμείς τον ευχαριστούμε για τον έργο του και του ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία.

Όσο αφορά τον νέο συντονιστή, τον κ Χ Φούκη, είμαστε αισιόδοξοι πως θα συνεχίσει το θετικό έργο του προκατόχου του. Εμείς στην Κορυτσά τον γνωρίσαμε ως εκπαιδευτικό στα Εκπαιδευτήρια «Όμηρος» που διακρίθηκε για την συνέπειά του, την σοβαρότητά του, την αγάπη για τους μαθητές, την παιδαγωγικότητά του και τις γνώσεις του. Όλοι οι συνάδερφοι του χάρηκαν ιδιαίτερα για την επιστροφή του. Η παρουσία του στα διάφορα ελληνόγλωσσα σχολεία στην Αλβανία ως εκπαιδευτικός του έδωσε τα απαραίτητα εφόδια και γνώσεις να γνωρίζει από πρώτο χέρι τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματά τους, τα προβλήματά τους, τις ανάγκες τους κλπ.   Αυτό θεωρούμε πως θα τον βοηθήσει ώστε να κάνει το καλύτερο δυνατό για τα σχολεία μας και για τα παιδιά μας, αφού δεν του λείπει η θέληση, η βούληση και η ικανότητα.   

Του ευχόμαστε καλή επιτυχία και σιδεροκέφαλος.

 

Ακολουθεί η επιστολή του κ Σωτηρούδα.

Ευχαριστήρια Επιστολή Αποχώ... by Pelasgos Koritsas

Ευχαριστήρια Επιστολή Αποχώ... by Pelasgos Koritsas

Σταματήστε τον νέο Χίτλερ τώρα!

 

Delaware – USA

http://www.professors-PhDs.com.

    Mail: IHAHellas@gmail.com

August 20 , 2020

Προς : Όλες τις χώρες-μέλη των Ηνωμένων Εθνών και τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας

Κοινοποίηση: Όλα τα μέλη του Αμερικανικού Κογκρέσου, της Αμερικανικής Γερουσίας, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Ρωσικού Κοινοβουλίου και τα Διεθνή Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αφού έθεσε υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του την σημερινή Τουρκία, εξελίσσεται ραγδαία σε νέο Αδόλφο Χίτλερ του εικοστού πρώτου αιώνα, ακολουθώντας μια επεκτατική και αναθεωρητική πολιτική με στόχο να επιβάλλει δια της βίας κυριαρχία σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. 

Η προπαγάνδα της Τουρκίας περί «Γαλάζιας πατρίδας» στην οποία συμπεριλαμβάνει και μεγάλα τμήματα τα οποία σύμφωνα με την UNCLOS ανήκουν στην Ελληνική και στην Κυπριακή Δημοκρατία, δεν διαφέρει καθόλου από την θεωρία του ζωτικού χώρου Lebensraum των Ναζί. 

Μέχρι σήμερα η Τουρκία υπό την ηγεσία του Ερντογάν, εισέβαλε με στρατιωτική βία στο Ιράκ, στην Συρία, στην Λιβύη, στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και τώρα στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα, διακηρύσσοντας αδιανόητους για την εποχή μας στόχους νεκρανάστασης οθωμανικής αυτοκρατορίας και «αποκατάστασης» των εδαφών που είχε την περίοδο της ακμής της.

Οι διάφορες δικαιολογίες που χρησιμοποιούνται για κάθε «ενέργεια» είναι πέρα και έξω από κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, διεθνών συνθηκών και ειρηνικής συνύπαρξης γειτονικών λαών.

Οι υποκριτικές τουρκικές προτάσεις για «συζήτηση από μηδενική βάση» θυμίζουν ένα ληστή που με την απειλή όπλων έχει εισβάλει στο σπίτι σου και ζητάει να συζητήσετε ποιο τμήμα του σπιτιού σου θα του παραχωρήσεις μέχρι να ξανα-επιστρέψει δριμύτερος! 

Η σημερινή Τουρκία υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του Ερντογάν υποκρίνεται ότι σέβεται τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, αλλά αγνοεί συστηματικά αποφάσεις του ίδιου οργανισμού, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία η οποία είναι αναγνωρισμένη από όλα σχεδόν τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ και μέλος της Ε.Ε., αγνοεί 189 αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, διακηρύσσει την μονομερή κατάργηση διεθνών συμβάσεων που έχουν υπογράψει πολλές χώρες όπως η Συνθήκη της Λωζάνης, αρνείται εσκεμμένα να προσχωρήσει στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ την οποία έχουν υπογράψει όλες σχεδόν οι παράκτιες χώρες του κόσμου, εξαπολύει συστηματικά οργανωμένα κύματα παράνομων μεταναστών προς την Ευρώπη – πολλές φορές με την συνοδεία τουρκικών ακταιωρών – και ασκεί τρομοκρατία με την απειλή χρήσης βίας σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, την Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια.  

Η πολιτική ίσων αποστάσεων μεταξύ του θύτη και των θυμάτων των επιθετικών «ενεργειών» του Ερντογάν φέρνουν πιο κοντά ένα νέο αιματοκύλισμα, με ευθύνη όσων σιωπούν ή παραβλέπουν τα εγκλήματα του τουρκικού καθεστώτος, όπως ακριβώς συνέβη πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο απέναντι στον Αδόλφο Χίτλερ και στοίχισε στην ανθρωπότητα 60 εκατομμύρια νεκρούς.

Η ευθύνη της Διεθνούς Κοινότητας, με εξαίρεση της Γαλλικής Δημοκρατίας, για την επικείμενη γενίκευση του χάους και του αίματος που συστηματικά σπέρνει η σημερινή Τουρκία του Ερντογάν είναι τεράστια και η ολιγωρία που επιδεικνύει απέναντι στην τουρκική δραστηριότητα εντελώς αδικαιολόγητη.

Καλούνται οι χώρες-μέλη των Ηνωμένων Εθνών και τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, να μην επιτρέψουν άλλο αιματοκύλισμα στην Μέση Ανατολή, στην Βόρειο Αφρική και στα Βαλκάνια από τις ολοένα και πιο επιθετικές δραστηριότητες του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. 

Ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζεται ανεύθυνος και επικίνδυνος από τους ίδιους τους τούρκους βουλευτές, που χαρακτηρίζεται «κανονικός ισλαμοφασίσας»  από την σύγχρονη τουρκική διανόηση όπως ο Τούρκος καθηγητής Πολιτικών Επιστημών και πρώην διευθυντής του ΟΗΕ στη Σλοβενία, δημοσιογράφος και συγγραφέας Τζενγκίζ Ακτάρ, δεν μπορεί πλέον, υπό την ένοχη ανοχή της διεθνούς κοινότητας να καταπατάει προκλητικά το διεθνές δίκαιο, τις διεθνείς συμφωνίες και να παριστάνει τον χαλίφη με διάφορες ιεροσυλίες σε Βυζαντινούς Ναούς της σημερινής Τουρκίας, με τελευταίο κρούσμα την ιεροσυλία στο παγκόσμιο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, τον Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας.  

Καλείται ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και το Συμβούλιο Ασφαλείας να συστήσουν, με ποινή αποβολής από τον ΟΗΕ, την σημερινή Τουρκία:

1)   Να εφαρμόσει άμεσα τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών αποσύροντας από τα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας τον τουρκικό στρατό κατοχής. 

2)   Να αποσύρει αμέσως τις στρατιωτικές δυνάμεις και τις εγκαταστάσεις της από τα εδάφη του Ιράκ, σύμφωνα με τις εκκλήσεις της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης του Ιράκ.

3)   Να αποσύρει  αμέσως τις στρατιωτικές δυνάμεις και τις εγκαταστάσεις της από τα εδάφη της Συρίας σύμφωνα με τις αποφάσεις της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Συρίας.

4)   Να τερματίσει αμέσως την με συνοδεία πολεμικών πλοίων παρουσία της μέσα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας σημαντικά τμήματα της οποίας, σε συνεννόηση με όμορες χώρες και σύμφωνα με όσα καθορίζονται από το διεθνές δίκαιο, έχουν ήδη δημοπρατηθεί σε μεγάλες εταιρείες προς αξιοποίηση.

5)   Να παύσει άμεσα κάθε στρατιωτική παρουσία και προκλητική καταστρατήγηση του εμπάργκο όπλων των Ηνωμένων Εθνών στην Δημοκρατία της Λιβύης με το πρόσχημα της «συνεργασίας» με την Λιβυκή διοίκηση της Τρίπολης, η οποία ανέλαβε με ρητή εντολή «να απομακρύνει τις παραστρατιωτικές και τις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις από το έδαφος της Λιβύης» και όχι να τις πολλαπλασιάσει. 

6)   Να τερματίσει αμέσως την με συνοδεία πολεμικών πλοίων παρουσία της μέσα στην υφαλοκρηπίδα της Ελληνικής Δημοκρατίας σημαντικά τμήματα της οποίας, σε συνεννόηση με χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και σύμφωνα με όσα καθορίζονται από το διεθνές δίκαιο, έχουν ήδη δημοπρατηθεί σε μεγάλες εταιρείες προς αξιοποίηση.

7)   Να ζητήσει την παραίτηση του προέδρου της 75ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ Τούρκου πρέσβη Βολκάν Μπόζκιρ, σαν συμβολική ενέργεια αποδοκιμασίας των επιθετικών ενεργειών της σημερινής Τουρκίας.  

Από το Διοικητικό Συμβούλιο

του INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Αρρωστημένες καταστάσεις…..

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης – Μέλος του ΙΗΑ

Το άρθρο στην Αγγλική γλώσσα

Το άρθρο στην Τουρκική γλώσσα

Την 24η Ιουλίου 2020 έκπληκτη η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολούθησε τον αρχηγό του σύγχρονου τουρκικού κράτους, ο οποίος δηλώνει σε κάθε αφορμή «πιστός μουσουλμάνος», να αγνοεί περισσότερα από 85.000 τζαμιάπου λειτουργούν μέσα στην Τουρκία, να προσέρχεται στον παγκόσμια διάσημο χριστιανικό ναό, τον Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας, να γονατίζει κάτω από την σκιά των ψηφιδωτών του Χριστού και της Παναγίας που φιλοτεχνήθηκαν 1.660 χρόνια νωρίτερα και να προσεύχεται. Ταυτόχρονα να δηλώνει περιχαρής πως είναι ο «κατακτητής» της χριστιανικής εκκλησίας επειδή άλλαξε την πινακίδα που υπήρχε έξω από τον ιερό χώρο και έβαλε μια καινούργια με την λέξη «τζαμί»! 

Σίγουρα πρόκειται για αρρωστημένες καταστάσεις που απευθύνονται στο ίδιο επίπεδο αμόρφωτων ανθρώπων σε ολόκληρη την ανατολή και την Ασία, στο ίδιο πνευματικό επίπεδο πεινασμένων για αρπαγή τζιχαντιστών χωρίς ιερό και όσιο – όπως ακριβώς ο σημερινός αρχηγός του τουρκικού κράτους.

Η ημερομηνία του πολιτιστικού βανδαλισμού συμπίπτει με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης και την εισβολή στα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, συμβολίζοντας την «δύναμη του ισχυρότερου», όπως ακριβώς επιχείρησαν να την επιβάλλουν ογδόντα περίπου χρόνια νωρίτερα οι Χίτλερ και Μουσολίνι, βυθίζοντας την ανθρωπότητα στο αίμα και στην δυστυχία, με αποτέλεσμα να καταλήξουν και οι δύο σε ένα φρικτό θάνατο και στην μαύρη βίβλο της παγκόσμιας ιστορίας.

Αλήθεια, θα μπορούσε κανείς να φανταστεί μέσα στον εικοστό πρώτο αιώνα τον αρχηγό ενός ελληνικού, εβραϊκού, αραβικού, ασιατικού ή αφρικανικού κράτους να μπαίνει σε ένα παγκόσμια γνωστό ιερό χώρο μιας άλλης θρησκείας, ένα χώρο που έχει χαρακτηριστεί εδώ και πολλές δεκαετίες σαν μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και να παριστάνει τον «κατακτητή» με κακόγουστες τηλεοπτικές φιέστες, τρομοκρατημένους κομπάρσους και επίδειξη κοφτερών σπαθιών; 

Σίγουρα πρόκειται για αρρωστημένες καταστάσεις που εγκυμονούν θανάσιμους κινδύνους για την ειρήνη και την ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής μας.   

Μέσα στην ίδια την Τουρκία, αλλά και έξω από αυτήν όπου βρίσκονται εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκων οι οποίοι δραπέτευσαν για να σωθούν από την «Δημοκρατία» των φανατικών τζιχαντιστών η οποία εδραιώθηκε μέσα στην χώρα τους, έκπληκτοι και τρομοκρατημένοι πνευματικοί άνθρωποι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι αλλά και κάθε μορφωμένος Τούρκος, βλέπουν με τρόμο ένα άξεστο, ανιστόρητο και αγράμματο ηγέτη να παριστάνει τον «χαλίφη», τον «κατακτητή», την «υπερδύναμη», οδηγώντας με βεβαιότητα και με εντεινόμενη ταχύτητα την Τουρκία προς τα βράχια. 

Από την εποχή ακόμα του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου κατά την διάρκεια του οποίου η Τουρκία υπήρξε ο «επιτήδειος ουδέτερος», παζαρεύοντας συνεχώς τα ανταλλάγματα που θα εξασφάλιζε σε περίπτωση που έμπαινε στον πόλεμο στο πλευρό του ενός ή του άλλου αντιμαχόμενου, η Τουρκία κατάφερνε να εξασφαλίζει, από Δύση και Ανατολή, τα μέγιστα των «ανταλλαγμάτων» αξιοποιώντας στο πολλαπλάσιο την όποια γεωπολιτική της αξία.

Όλα αυτά μέχρι την εδραίωση στην εξουσία του Ρ.Τ. Ερντογάν η οποία επιτεύχθηκε με φυλακίσεις, διώξεις, στραγγαλισμό ατομικών δικαιωμάτων, παγκόσμιο ρεκόρ σε φυλακίσεις δημοσιογράφων, ασφυκτικό έλεγχο δικαιοσύνης, έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, στρατού και σωμάτων ασφαλείας. 

Πέρα όμως από όλα αυτά, υπάρχουν και οι επαναλαμβανόμενες διακηρύξεις για νεκρανάσταση νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας σε ξένα εδάφη και ευρύτατες «σφαίρες επιρροής». Το τίμημα όμως των πολιτικών αυτών είναι το αναμφισβήτητο γεγονός ότι από την ίδρυση της μέχρι και σήμερα, η Τουρκική Δημοκρατία δεν υπήρξε ποτέ, μα ποτέ τόσο διπλωματικά απομονωμένη, όσο βρίσκεται σήμερα. Η οικονομία της αιμορραγεί από κολοσσιαίες για το μέγεθος της τουρκικής οικονομίας στρατιωτικές δαπάνες. Ο ανθός της τουρκικής νεολαίας θυσιάζεται στις διάφορες «κατακτήσεις» που δεν αποτελούν παρά Νέο-οθωμανικά παλάτια στην άμμο.

Ο θεωρητικός του «Στρατηγικού Βάθους» και πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου διακήρυσσε «μηδενικά προβλήματα» με όλους τους γείτονες της Τουρκίας σαν τον πιο αποτελεσματικό τρόπο προώθησης των στόχων των παντουρκιστών* (Κεμαλικών** και Ισλαμιστών***). 

Η σημερινή όμως Τουρκία των φανατικών τζιχαντιστών του Ρ. Τ. Ερντογάν διακρίνεται για το πλήθος των προβλημάτων που δημιουργεί σε όλους σχεδόντους γείτονές της:

·         Διακηρύσσει «επέμβαση» εναντίον της Αρμενίας και «υποστήριξη» του Αζερμπαϊτζάν, διαβεβαιώνοντας τους πάντες, δια του Ρ.Τ. Ερντογάν αυτοπροσώπως, πως «Η Αρμενία δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα» σε μια ενδεχόμενη σύγκρουση (Δηλώσεις 14/7/2020).

·         Εισβάλλει στο Ιράκ και στην Συρία, επικαλούμενη το διεθνώς κατοχυρωμένο δικαίωμα αυτοάμυνας, το οποίο όμως αρνείται στην Ελλάδα όταν οχυρώνει τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου απέναντι στην τουρκική στρατιά που βρίσκεται έτοιμη για δράση στα Μικρασιατικά παράλια, 

·         Εισβάλλει στην Λιβύη επικαλούμενη την «νομιμότητα» της κυβέρνησης Αλ Σάρατζ η οποία όμως έληξε από το έτος 2017, αλλά αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, ένα πλήρες κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναγνωρισμένο από εκατοντάδες χώρες του κόσμου, 

·         Εισβάλλει στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη για πραγματοποίηση δήθεν «ερευνών», στην ουσία όμως για να δημιουργήσει τετελεσμένα σε ξένα χωράφια, άσχετα αν καταφέρνει να κάνει μόνο … μια τρύπα στο νερό!

·         Απειλεί την Αίγυπτο, την Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και άλλες αραβικές χώρες με το κίνημα των «Αδελφών Μουσουλμάνων» το οποίο οργανώνει, ελέγχει και καθοδηγεί συνεχώς,

·         Απειλεί το Ισραήλ χρησιμοποιώντας σαν «όργανο» το ισλαμιστικό κίνημα Χαμάς και διακηρύσσοντας με εμπρηστικούς λόγους την «απελευθέρωση» του τρίτου ιερότερου χώρου του Ισλάμ, το τέμενος Αλ Άκσα της Ιερουσαλήμ.

·         Εκδίδει ΝΟΤΑΜ μέσα σε Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνηγια «έρευνες» με την συνοδεία πολεμικών πλοίων, παραβιάζει καθημερινά τον Ελληνικό εναέριο χώρο, πραγματοποιεί πτήσεις στρατιωτικών αεροπλάνων πάνω από δεκάδες ελληνικά νησιά, τον Έβρο, το Αιγαίο πέλαγος και την Ανατολική Μεσόγειο.

·         Ισχυρίζεται ότι το θέμα του χριστιανικού ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας είναι εσωτερικό θέμα της Τουρκίας, αλλά δεν διστάζει να αναμιγνύεται με προκλητικό τρόπο σε εσωτερικά θέματα καμιά … δεκαριά άλλων χωρών! 

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α: Όπως γράφει στο τέλους του άρθρου του «Το τεστ πολιτισμού της Τουρκίας» (13 Ιουλίου 2020, ahvalnews.com) ο Τούρκος καθηγητής Taner Akcam «Στο τέλος, ο πολιτισμός θα θριαμβεύσει. Αλλά όσοι αντιτάχτηκαν ίσως όχι…».

Ο Τούρκος καθηγητής, ο οποίος δεν διδάσκει βέβαια στην Τουρκία αλλά στο Πανεπιστήμιο Clark των Η.Π.Α., καλεί τους συμπατριώτες του σε ένα πόλεμο του  πολισμού εναντίον του άξονα Ερντογάν – Μπαχτσελή – Περιντσέκ που συμβολίζει την τουρκική καταστροφικότητα και τον βανδαλισμό.

Οι παραστάσεις μουσουλμανικής λειτουργίας μέσα σε ένα χριστιανικό ναό που έχει ανακηρυχτεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, οι φαντασιώσεις νεκρανάστασης οθωμανικής αυτοκρατορίας μέσα στον εικοστό πρώτο αιώνα, οι απροκάλυπτες επιθέσεις εναντίον ξένων χωρών με διάφορα προσχήματα, σίγουρα αποτελούν αρρωστημένες καταστάσειςφανατισμένων ανθρώπων που ζούνε μέσα σε επικίνδυνες ψευδαισθήσεις.

Μια από αυτές είναι και ο χριστιανικός Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας ο οποίος υπήρξε, είναι και θα παραμείνει εσαεί η εστία του παγκόσμιου χριστιανισμού, όσες ταμπέλες και να αλλάξουν έξω από τον ιερό χώρο, άξεστοι, ανιστόρητοι ή φανατισμένοι τζιχαντιστές.

Σαν άνθρωπος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τουρκία, σαν άνθρωπος που παρακολουθεί την Τουρκία εδώ και μισό περίπου αιώνα, δεν διατηρώ καμιά αμφιβολία πως η σημερινή Τουρκία των φανατικών τζιχαντιστών του Ρ. Τ. Ερντογάν, αποτελεί ένα φανταχτερό και θορυβούντα γίγαντα με γυάλινα πόδια. 

Η τραγική πορεία που έχει πάρει προς τα βράχια δεν φαίνεται αναστρέψιμη… 

*** Ανοικτή επιστολή στον Υπουργό Εξωτερικών των Ισλαμιστών Μεβλούτ Τσαβούσογλου σε Ελληνικά, Αγγλικά, Τουρκικά

**Ανοικτή επιστολή προς τον ηγέτη των Κεμαλιστών, Κεμάλ Κιλινσντάρογλου σε Ελληνικά, Αγγλικά, Τουρκικά

* Παντουρκισμός και τουρκική πολιτική απέναντι στον ελληνισμό περιγράφονται στο διαχρονικό, αυτοβιογραφικό βιβλίο «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» που είναι διαθέσιμο εντελώς δωρεάν τόσο στην 5η Ελληνική έκδοση (2020) όσο και στην 3η Αγγλική έκδοση (2019) από την Βιβλιοθήκη του International Hellenic Association. Η δωρεάν ηλεκτρονική έκδοση του 2020 περιλαμβάνει επικαιροποιημένη βιβλιογραφία εκατοντάδων πηγών σε Ελληνικά, Αγγλικά, Γαλλικά και Τουρκικά βιβλία.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ.  

INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION

Η προσφορά της Εκκλησίας στους ορθοδόξους της Βορείου Ηπείρου

Οι κληρικοί (επίσκοποι και ιερείς) κατά την οδυνηρή περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας πρόσφεραν πολλά στην κοινή υπόθεση της αποκατάστασης της ελευθερίας και της συγκράτησης των χριστιανών στην ορθόδοξη πίστη τους. Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσα από ολιγογράμματους μοναχούς στα μοναστήρια υπήρξε καταλυτική και βοήθησε πάρα πολύ τους ελληνικούς πληθυσμούς να μην χάσουν τη γλώσσα τους και τις ελληνορθόδοξες παραδόσεις τους.

Πολλοί κληρικοί μαρτύρησαν για την πίστη τους και τα ελληνικά τους φρονήματα πριν, αλλά και μετά από την απελευθέρωση του 1913.

Να θυμίσουμε τον Πατροκοσμά, τον Άγιο των Σκλάβων, ο οποίος με τις συνεχείς περιοδίες του από το 1763 μέχρι το 1779 στην Ήπειρο και ειδικότερα στην Βόρειο Ήπειρο, εμψύχωνε και ενθάρρυνε τους χριστιανούς, αναπτέρωνε το ηθικό τους σε μια εποχή που οι αναγκαστικοί εξισλαμισμοί είχαν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδος. Στις δύσκολες αυτές ώρες των απηνών διώξεων, ο ιερομόναχος Κοσμάς ο Αιτωλός κατέχει κορυφαία θέση. Ο Άγιος Κοσμάς, κατά κόσμο Κώνστας (1714-1779) υπήρξε ο μεγαλύτερος λαϊκός αναγεννητής. Φλογερός ρασοφόρος που απέτρεψε την τελευταία στιγμή τον εξισλαμισμό των κατοίκων του βόρειου Ηπειρωτικού τμήματος και ξαναζωντάνεψε την «αποσταμένη ελπίδα» και την πίστη των ραγιάδων στο «ποθούμενο».

Πήρε την άδεια και την ευλογία να αρχίσει τα κηρύγματα στην υπόδουλη πατρίδα από τον Πατριάρχη Σεραφείμ Β', ο οποίος καταγόταν από το Δέλβινο. Αναμορφωτής, παιδαγωγός, δάσκαλος, οραματιστής, ιεραπόστολος, υψώθηκε πάνω από την καθημερινότητα και με το έργο του συνέτεινε στην αφύπνιση των σκλάβων. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 24 Αυγούστου 1779 στον Βορειοηπειρωτικό χώρο, στο Κολικόντασι, κοντά στο Μπεράτι, δίπλα στον Άψο ποταμό, όταν το σχοινί του Τούρκου του έσφιξε το λαιμό.

Να αναφέρουμε από τον μεγάλο αριθμό Μητροπολιτών της Δρυϊνουπόλεως μερικούς, οι οποίοι άφησαν σημαντικά ίχνη της δραστηριότητάς τους:

Ματθαίος Α' (1611-1614): Από το 1611 επιτρόπευε τον άρρωστο Μητροπολίτη Ιωαννίνων Μανασση. Υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες του άτυχου επαναστατικού κινήματος του Διονυσίου Σκυλοσόφου.

Κάλλιστος (1620-1636): Στις μέρες του Επισκόπου Καλλίστου ιδρύθηκε και λειτούργησε το πρώτο ελληνικό σχολείο στο Αργυρόκαστρο το 1633.

Σοφιανός (1672-1700). Για τον Σοφιανό γνωρίζουμε ότι το 1672 ίδρυσε την μοναστηριακή σχολή Πολύτσανης και πέθανε το 1711 ως μεγαλόσχημος της Μονής του Αγίου Αθανασίου, στο χωριό Πολύτσανη του Πωγωνίου. Ο Σοφιανός τη Μονή του Αγίου Αθανασίου την είχε ως ορμητήριο για την εθνικοθρησκευτική του δράση. Συνετέλεσε στην αναχαίτηση του εξισλαμισμού χρησιμοποιώντας ακόμη και ένοπλη αντίσταση. Υπήρξε ένας εμπνευσμένος απόστολος στα χρόνια της σκλαβιάς.

Δοσίθεος ο Μετσοβίτης (1760-1799). Η σαραντάχρονη ποιμαντορία του άφησε εποχή στο Αργυρόκαστρο και σε όλη τη διοικητική περιφέρεια της επισκοπής. Στις μέρες του παρατηρείται οικοδομικός οργασμός. Ανακαίνισε το επισκοπικό μέγαρο και έχτισε 70 καινούργιες εκλησίες. Επίσης επί της ποιμαντορίας του γράφτηκε ο κώδικας της Επισκοπής Αργυροκάστρου, που αποτελεί σήμερα ένα σημαντικό ιστορικό μνημείο για την εκκλησιαστική ιστορία της Ηπείρου.

Πολύκαρπος, Μητροπολίτης Λαρίσης. Καταγόταν από το χωριό Δάρδα της Κορυτσάς. Για την εθνική του δράση και τη συμμετοχή του στους αγώνες για την ανεξαρτησία καρατομήθηκε μπροστά στη Μητρόπολη της Λάρισας από τον Μαχμούτ Πασά.

Γρηγόριος ο Αργυροκαστρίτης, Μητροπολίτης Ευβοίας. Υπήρξε ο εμπνευστής και κύριος συντελεστής της επανάστασης της Εύβοιας. Για την εθνική του δράση υπέστη φρικτές ταπεινώσεις και εξευτελισμούς στα μπουντρούμια της Χαλκίδας.

Συνεργάτες του Γεωργίου ζωγράφου στον Βορειοηπειρωτικό αγώνα του 1914, μέλη της προσωρινής κυβέρνησης της Αυτονόμου Ηπείρου ήταν ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος Παπαχρήστου από το Λάμποβο του Σταυρού, ο Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων Βλάχος, ιδρυτής της Σχολής Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος και ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Γερμανός.

Επώνυμοι και ανώνυμοι κληρικοί πρωτοστάτησαν στη μακραίωνη ιστορία της περιοχής της Βορείου Ηπείρου και με κάθε τρόπο στήριξαν τους αγώνες τους. Οι ιερείς κράτησαν άσβεστη την ελπίδα των ραγιάδων για απελευθέρωση. Και μετά την απελευθέρωση μέχρι το τέλος του Β' Μεγάλου Πολέμου κληρικοί αγωνίστηκαν για να κρατήσουν όρθια την ορθόδοξη πίστη. Το 1946, με την επικράτηση του προλεταριάτου και την εγκαθίδρυση της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας» του Ενβέρ Χότζα, άρχισαν τα δεινά και για τον κλήρο. Το καθεστώς άλλους ιερείς αποσχημάτισε, άλλους εξόρισε, άλλους φυλάκισε και πολλούς θανάτωσε, αφήνοντας ακέφαλο το ελληνικό στοιχείο. Η 45χρονη δικτατορία του Χότζα, άφησε πίσω της ερείπια και πληγές που πυορρούν ακόμα.

Γεγονός είναι ότι στον Βορειοηπειρωτικό χώρο κλήρος και λαός είναι δεμένοι με κοινούς αγώνες και κοινές θυσίες. Πριν από το 1940, γιατί μετά και μέχρι το 1990 επικράτησε σκοτάδι και σύγχυση, η Εκκλησία στην Βόρειο Ήπειρο, παρουσιάζει την εξής εικόνα:

Κάτοικοι πριν από τον πόλεμο: 250.000 Έλληνες.

Μητροπόλεις: Τιράνων και πάσης Αλβανίας, Κορυτσάς, Βερατίου, Αυλώνος και Κανίνης, Αργυροκάστρου.

Ιεροί ναοί: 265, μοναστήρια: 29, Ιερατικές Σχολές: 2, ιερείς: 500.

Μετά την εγκαθίδρυση του μονοκομματικού καθεστώτος στην Αλβανία, τα πράγματα, όσον αφορά το ελληνικό στοιχείο, άλλαξαν δραματικά. Το 1949 εξορίστηκε και πέθανε από τις κακουχίες του 1958 ο Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας Χριστόφορος (εφημ. «Καθημερινή» 25-12-1990).

Οι Αλβανοί και σήμερα ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες δεν ξεπερνούν τις 60.000 ψυχές. Τι να υποθέσουμε; Ότι οι επιπλέον 200 χιλιάδες εξαφανίστηκαν ή μετανάστευσαν; Ότι δεν μετανάστευσαν το γνωρίζουμε. Φραγμός θανάτου ήταν τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε είναι πόσοι χάθηκαν στην 45χρονη τυραννία.

Όταν, όμως, ο αριθμός των γεννήσεων στην Αλβανία αυξάνει σε ετήσια βάση (κάθε οικογένεια έχει τέσσερα-πέντε και περισσότερα παιδιά), είναι αδιανόητο να συμπεράνουμε ότι ο αλβανικός πληθυσμός έχει αλματώδη αύξηση, ενώ, αντίθετα, ο ελληνικός (μειονοτικός) πληθυσμός παρέμεινε στάσιμος ή μειώθηκε.

Βέβαια, γεγονός είναι ότι το ελληνικό στοιχείο, καθόλη τη διάρκεια της δικτατορίας, μειωνόταν μετά από εξορίες, φυλακίσεις, θανάτους. Παρατηρήθηκε ακόμη μείωση τεχνητή μετά τη βίαιη επιβολή της αθεΐας, τους μικτούς γάμους, την αλλαγή των ονομάτων και με άλλους τρόπους που είχε μεθοδεύσει το καθεστώς.

Εάν, όμως, η πληθυσμιακή μείωση των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου έφτασε τις 60.000, κατά τους ισχυρισμούς των Αλβανών, τότε δεν πρόκειται για φυσιολογική ελάττωση αλλά για πραγματική γενοκτονία.

Διαφορετικά όμως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία. Tο 1986 δημοσιεύτηκαν στοιχεία KESTON COLLEGE, σύμφωνα με τα οποία το 19% του πληθυσμού της Αλβανίας το 1945 το αποτελούσαν ορθόδοξοι Έλληνες. Τότε η Αλβανία είχε πληθυσμό περίπου 2,5 εκατομμύρια. Σύμφωνα με την παραπάνω αγγλική πηγή οι ελληνικοί πληθυσμοί ξεπερνούσαν τις 400.000 (τετρακόσιες χιλιάδες).

Να γράψουμε ακόμη παρενθετικά ότι το 1940 στη Βόρειο Ήπειρο, σύμφωνα με τον Ιταλό Τζιοβάνι Βιρτζίλι, τα ελληνικά σχολεία έφταναν τα 373, όσες και οι κοινότητες και οι εκκλησίες (εφημ. «Καθημερινή» 25-12-1990).

ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ
Πρωινός Λόγος

https://www.himara.gr/