Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Κυριακή 17 Ιουλίου 2016

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και η κρίση της εποχής του...της εποχής μας; - Shën Joan Gojarti dhe kriza e kohës së tij... e kohës sonë?



«Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια.
“Lejon Zoti që të tronditet bota, por nuk e shkatërron, trondit gjithçka me tërmetin, por nuk i sheshon, për të në udhëzuar në pendim. Kaq i madh është deti i dhembshurisë së Tij.



«Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του. 
Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και να Τον πικραίνουμε υπερβολικά. 
Είδε την επιθυμία μας να αρπάζουμε την ξένη περιουσία, είδε ότι χτίζαμε το ένα σπίτι κοντά στο άλλο και ότι επλησιάζαμε το ένα χωράφι κοντά στο άλλο, με σκοπό να κλέψουμε το διπλανό μας. Είδε ότι δεν ελεούσαμε τα ορφανά και αδιαφορούσαμε για τις χήρες. Είδε τους δασκάλους να κάνουν τα αντίθετα από εκείνα που εδίδασκαν. 
Είδε μαθητές να προσβάλουν τις σεμνές τελετές της Εκκλησίας με αταξίες που αρμόζουν σε θέατρα. Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους. 
Είδε να φονεύουμε σκόπιμα. Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Είδε να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής. Είδε να αποσκιρτούμε από την αλήθεια και να καταφεύγουμε πρόθυμα στο ψέμα. Και για συνοψίσουμε, είδε να υπηρετούμε τον πλούτο και όχι τον Κύριο» (Εις άγιον Βάσσον, 1, MG 50, 721).


Είναι περιγραφή και της εποχής μας ή όχι;
«Αλίμονο σε κείνους που λένε το κακό καλό και το καλό κακό. Σε κείνους που παρουσιάζουν το φως ως σκοτάδι και το σκοτάδι ως φως. Σε κείνους που προβάλλουν το γλυκό ως πικρό και το πικρό ως γλυκό.
Θα αφαιρέσω λοιπόν, λέει ο Θεός, για την ανομία σας από ανάμεσά σας κάθε ισχυρό άνδρα και δυνατή γυναίκα και κάθε άνθρωπο πολεμιστή και δικαστή και κάθε προφήτη και άνθρωπο συνετό. 

Δεν είναι δε μικρό είδος οργής να στερηθούν και τις προφητείες. Μαζί δε με τον προφήτη, λέγει, θα αφαιρέσει και κάθε στοχαστή. Εδώ μου φαίνεται στοχαστή ονομάζει εκείνον που από τη μεγάλη του σύνεση και από την ίδια την πείρα των πραγμάτων, δίνει σοφές συμβουλές για τα μέλλοντα. Και θα αφαιρέσω ακόμη και κάθε έμπειρο πρεσβύτερο και πεντηκόνταρχο. 
Πρεσβύτερο δεν ονομάζει απλά αυτόν που έχει γεράσει, αλλά αυτόν που μαζί με τα άσπρα μαλλιά του διατηρεί και την πρέπουσα σύνεση. Και όταν λέει πεντηκόνταρχο εννοεί όλους τους άρχοντες. Και άρχοντας είναι αυτός που είναι εμπειρογνώμων και γνώστης πολλών και που γνωρίζει να διευθετεί με σύνεση όλες τις υποθέσεις της πόλεως. Και μαζί μ' αυτούς θα αφαιρέσει και κάθε συνετό ακροατή. 
Γιατί αν αυτό απουσιάζει, ακόμη κι αν υπάρχουν όλα τα άλλα , τίποτε πλέον δεν υπάρχει στις πόλεις, κι αν κόμη υπάρχουν προφήτες, σύμβουλοι, άρχοντες, αν δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να ακούσει, όλα είναι άσκοπα και μάταια. 
Εγώ νομίζω ότι εδώ το 'θα αφαιρέσω' που λέει ο Θεός , το λέγει με τη σημασία του θα εγκαταλείψω και θα αφήσω , όπως ακριβώς λέει ο Απόστολος Παύλος: 'τους εγκατέλειψε ο Θεός, ώστε να παραδοθούν σε νου ανίκανο να διακρίνει το ορθό', όχι για να δείξει αυτό, ότι δηλαδή τους έριξε σε παράνοια, αλλά τους εγκατέλειψε και τους άφησε να είναι ανόητοι. Και θα τοποθετήσω σ' αυτούς νεαρούς άρχοντες, λέει ο Θεός. 
Αυτό είναι χειρότερο και φοβερότερο από την αναρχία. Γιατί εκείνος που δεν έχει άρχοντα, έχει στερηθεί εκείνον που θα τον οδηγήσει, ενώ εκείνος που έχει κακό άρχοντα, έχει εκείνον που τον σπρώχνει στους γκρεμούς. Και θα επιτρέψω σε απατεώνες να τους εξουσιάσουν, λέει ο Θεός. 
Απατεώνες ονομάζει τους είρωνες, τους κόλακες, εκείνους που με τα γλυκά τους λόγια παραδίδουν τους ανθρώπους στο κακό και τον διάβολο. Και θα συμπλακεί ο λαός και ο ένας άνθρωπος θα ορμήσει εναντίον του άλλου και ο άλλος θα ορμήσει εναντίον του πλησίον του, λέει ο Θεός. 
Όπως ακριβώς δηλαδή αν τα ξύλα που συγκρατούν τις οικοδομές σαπίσουν ή αφαιρεθούν, κατ' ανάγκην οι τοίχοι γκρεμίζονται, αφού τίποτε δεν υπάρχει που να τους συγκρατεί, έτσι και αυτοί για τους οποίους προηγουμένως μιλήσαμε, αφού αφαιρέθηκαν άρχοντες, σύμβουλοι, δικαστές και προφήτες, δεν υπήρχε τίποτε που να εμπόδιζε το λαό να διασπασθεί και να δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση. 
Θα αυθαδιάσει το παιδί προς το γέροντα και ο ανέντιμος προς τον έντιμο, λέει και πάλι ο Θεός. Γιατί όταν περιφρονούνται τα γηρατειά από τους νέους, οι δε ανάξιοι και αποδοκιμασμένοι περιφρονούν εκείνους, που προηγουμένως ήταν αξιοσέβαστοι, η πόλη αυτή δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται σε καθόλου καλύτερη κατάσταση από εκείνη που καταφεύγει σε μάντεις» (Εις Ησαΐαν, κεφ. Γ', 1,2,3,4, ΕΠΕ 8, 304-306-308-310-314-316-MG 56, 40-44).

Ίσως τελικά δεν είναι τυχαίο το ότι έχουμε στερηθεί ηγέτες σε όλους τους χώρους και πρέπει να ξαναδούμε τις πνευματικές ρίζες της κρίσης. Ο άγιος πάντως μας προτρέπει σε μετάνοια και υπέρβαση της ανομίας μας. Ας τον ακούσουμε.

π. Θ.Μ.
“Lejon Zoti që të tronditet bota, por nuk e shkatërron, trondit gjithçka me tërmetin, por nuk i sheshon, për të në udhëzuar në pendim. Kaq i madh është deti i dhembshurisë së Tij.

Sepse pa që të shkelim urdhëresat e Tij dhe Ta hidhërojmë shumë. Pa dëshirën tonë që të rrëmbejmë pasurinë e huaj, pa që ndërtonim njërën shtëpi pranë tjetërs dhe që afronim njërën arë pranë tjetrës, me synim që t’ia vjedhim atij që kemi pranë. Pa që nuk jepnim lëmoshë tek jetimët dhe që ishim indiferentë për gratë vejusha. Pa mësuesit tonë të bëjnë të kundërtat  nga ato që mësonin.

Pa nxënësit të prosvalin shërbesat e hijëshme të Kishës me rrëmujra që shkojnë në teatër.  Pa që jetojmë brenda ligësisë dhe lëvizim nga xhelozia. Pa të shtojmë në xhelozi dhe dinakëri. Pa stuhitë e hipokrizisë të fundosin varkat e të pafajshmëve.


Pa të vrasin me qëllim. Pa që bënim padrejtësi sa të kishim mundësi më tepër. Pa që të fundoset dashuria dhe të përparojë mashtrimi në detin e jetës. Pa që të largohemi nga e vërteta dhe të strehoemi me kënaqësi tek gënjeshtra. Dhe që ta përmbledhim , pa që t’i shërbejmë pasurisë dhe jo Zotit” (Në Shën Vassib, 1, MG 50, 721).


A, është një përshkrim i epokës sonë apo, jo?
“Mjerë tek ata që thonë të keqen të mirë dhe të mirën të keqe. Tek ata që paraqesin dritën si errësirë dhe errësirën si dritë. Tek ata që reklamojnë të ëmblën si të hidhur dhe të hidhurën si të ëmbël.

Do të heq pra, thotë Zoti, për shkeljen tuaj nga ndërmjet jush çdo burrë të fortë dhe grua, dhe çdo njeri luftëtar dhe gjykatës në çdo profet dhe njeri të urtë.


Nuk është një lloj mërzitjeje e vogël të mungojnë dhe profecitë. Bashkë me profitin, thotë, do të largojë dhe çdo mendimtar. Këtu më duket mendimtar quan atë që nga urtësia e madhe e tij dhe nga vetë eksperienca e gjërave, jep këshilla për të ardhmen. Do të heq akoma çdo plak me eksperiencë dhe pesëdhjetësh.
Plak nuk quan thjesht atë që plaket, por atë që bashkë me flokët e bardha të tij dhe urtësinë e duhur. Dhe kur thotë pesëdhjetësh nënkupton  të gjithë udhëheqësit. Dhe udhëheqës është ai që është njohës dhe ka eksperiencën e shumë gjërave dhe që di si të menaxhojë me urtësi të gjitha çështjet e qytetit. Bashkë me ta do të heqë dhe çdo dëgjues të urtë.



Nqs kjo mungon, edhe sikur të ekzistojnë të tjerat, asgjë nuk ekziston tashmë në qytetet, dhe nqs ekzistojnë profetët, këshilltarët, udhëheqësit, nqs nuk ekziston asnjë që të mund ti dëgjojë, të gjitha janë të kota.

Mua më duket që këtu “do të heq” që thotë Zoti, e thotë me kuptimin që do të braktis dhe do të le, pikërisht ashtu siç thotë Apostull Pavllos: i braktisi Zoti në mënyrë që të dorëzohen në mendje të paaftë të dallojë të drejtën, jo që të tregojë këtë, që dmth i hodhi në çmenduri, por i braktisi dhe i la që të jenë injorantë. Dhe do të vendos tek ata udhëheqës të rinj, thotë Zoti. Kjo është më e keqe nga anarshia. Sepse ai që nuk ka udhëheqës, i mungon ai që do të udhëzojë, ndërsa ai që ka udhëheqës të keq, ka atë që e shtyn në greminë. Dhe do të lejoj që mashtruesit  që ti kenë nënpushtet, thotë Zoti.



Mashtrues quan ironikët, lajkatarët, ata që me fjalët e tyre të ëmbla i dorëzojnë njerëzit tek e keqja dhe djalli. Dhe do të ngatërrohet populli dhe një njeri do të vërsulet kundër tjetrit dhe tjetri do të vërsulet kundër të afërmit të tij, thotë Zoti.

Ashtu pikërisht, dmth nqs drutë që mbajnë ndërtesat kalben ose hiqen, detyrimisht muret rrëzohen, pas asgjë nuk ekziston  që ti mbajë, kështu ata dhe ata për të cilët më parë folëm, pasi u hoqën udhëheqësit, këshilltarët, gjykatësit dhe profetët, dhe nuk ekzistonte asgjë që të ndalonte popullin të përçahej dhe të krijohej një ngatërresë e madhe.

Do të bëhet arogant fëmija karshi plakut dhe i pandershmi kundër të ndershmit, thotë sërish Zoti. Sepse kur injorohet pleqëria nga të rinjtë,dhe të padenjët dhe të ofenduarit injorojnë ata që më parë ishin të respektueshëm, ky qytet nuk është e mundur që të gjendet në gjëndje më të mirë nga ai që shkon në magjistarët” (Mbi Isaian, kap 3: 1,2,3,4 EPE 8: 304,306,308,310,314,316, MG 56 40-44)


Ndoshta nuk është e rastësishme që të na mungojnë udhëheqësit në të gjitha ambjentet dhe duhet të rishikojmë rrënjët shpirtërore të krizës. Mgjth atë shënjtori na shtyn në pendim dhe tejkalim të jashtëligjshmërisë sonë.
Le ta dëgjojmë
Atë Th M

Δεν υπάρχουν σχόλια: