Όταν ανηφορίζαμε στα βουνά του Σπάτς με λίγους συναγωνιστές, προκειμένου να επισκεφτούμε το κολαστήριο του Χότζα όπου μαρτύρησαν χιλιάδες παλικάρια της Βορείου Ηπείρου, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε αυτά που αντίκρυσα τα μάτια μας στον αιματοβαμμένο εκείνο τόπο.
Μαζί μας ήταν και δυό εκλεκτοί φίλοι, λεβέντες από τη Δερβιτσιάνη, ένας εκ των οποίων πέρασε σ' αυτή τη φυλακή, πάνω από 20 χρόνια δουλεύοντας στις σήραγγες, βγάζοντας χρώμιο και νικέλιο σε υψόμετρο πάνω από 1500 μ. Κι όμως, παρ' όλα τα όσα τράβηξαν «μαρτυρώντας και το γάλα της μάνας τους» -προσφιλή φράση των φυλακισμένων βορειοηπειρωτών-, το φρόνημα και η ψυχή τους παρέμεινε αδούλωτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου