Anastas
Janullatus dhe heshtja turpëruese e anadollakëve shqiptarë! Renaldo SalianjiPrej
ditësh, Kryepeshkopi i Kishës Autoqefale të Shqipërisë po lufton me jetën.
Anastasi është një nga personalitetet më të rëndësishëm që Shqipëria ka pasur
fatin të ketë. Prania e Tij në Shqipëri, në momentin më kritik për
ekzistencën e Kishës shqiptare, është një tjetër provë, se Zoti vërtet e ka
dashur Shqipërinë. Një
intelektual i kalibrit botëror, studies, doktor shkencash në disa disiplina
dhe "Doctor Honoris Causa" nga më shumë se 50 Universitete dhe
Institute botërore. Misionar dhe teolog
par excellence! Njohës i 11 gjuhëve, mes të cilave është shqipja! Autor i 24 librave (kërkime për Fetë Afrikane, ese
në Teologji dhe në Historinë e Misioneve, predikime etj.), ku përfshihen:
"Islami, një vështrim i përgjithshëm" (16 botime)! Është nderuar me 27 medalje dhe çmime nga shumë
Kisha Orthodhokse dhe vende të ndryshme. Anastasi është njeriu që ngriti Kishën shqiptare nga
varri dhe e riktheu Kishën Autoqefale të Shqipërisë nga humbja ku ishte nisur
pa kthim gjatë viteve të errëta të Komunizmit. E me gjithë këtë profil, Ai, si një misionar i
Zotit, jetoi një jetë modeste, jo vetëm i pavlerësuar, por i kundështuar nga
një mendësi anadollake, vetëm për faktin se ka lindur grek. Këto ditë, Kryepeshkop Anastasi po lufton me jetën,
në moshën 95-vjeçare. Sot është intubuar, me pak shpresë për t'ja dalë. I madh e i vogël, i shkuan për ta vizituar në
spital, politikanë e intelektualë, qeveritarë e opozitarë grekë dhe më gjerë,
Prijës kishash dhe personalitete fetare. Por për turpin e tyre, shqiptarët heshtën! Anjë politikan shqiptar, qoftë edhe për njerzillëk,
nuk shkroi një rresht për të, duke treguar dritëshkurtësinë e tyre. Dyshoj që
politikanët tanë do të ishin kaq "shqiptarë" nëse nuk do të ishte
vit elektoral në një vend me popullsi në shumicë myslimane, dhe patriotë që
mbyten në një gisht ujë! Këto ditë, çorrën edhe fasadën e harmonisë fetare,
që ne e trumpetojmë dhe krenohemi, pasi asnjë komunitet tjetër fetar, nuk
përcolli një mesazh për shërim të shpejtë për Kryepeshkop Anastasin. Shqipëria, që Ai i dedikoi jetën e tij, nuk i
dedikoi qoftë edhe një lutje, teksa lufton me jetën! Puna e Anastasit këto vite, që nga fronëzimi i Tij e
deri në ditët e sotme, është absolutisht një histori suksesi. Përkushtimi i
Tij e ngriti Kishën nga harresa, dhe i dha shkëlqimin që kurrë nuk e kishte
pasur. Angazhimi i Anastasit gjatë luftës së Kosovës, është
një nga gjërat për të cilat Ai njeri duhet nderuar e respektuar. Por të mësuar me fasadë, me dukje, me mburrje dhe
padituri, ne si popull, nuk e vlerësojmë modestinë dhe përuljen. Anastasi
jetoi si modest, nuk bërtiti kurrë për ato që po bënte, nuk u përfshi kurrë
në debate dhe nuk nxiti as me fjalë e as me vepra përçarje, prandaj edhe nuk
u njoh kurrë nga shqiptarët në të gjithë dimensionin e tij, e nuk u vlerësua
në shkallën që Ai meriton. Si një besimtar mysliman, e di se njerëzit e fesë,
besojnë te parimi se kjo jetë është e përkohëshme, dhe se një ditë të gjithë
do të ikim për të jetuar një tjetër jetë, atë të amshuarën dhe të pasosurën.
Edhe Anastasi është i vdekshëm dhe një ditë, herët apo vonë do të iki nga kjo
jetë, por vepra e Tij, do të mbetet këtu, ndoshta për tu vlerësuar nga
shqiptarë më të mirë që do të vijnë më pas! Zoti i qoftë pranë në këto ditë të vështira, dhe bëftë
më të mirën për të! |
Αναστάσιος
Γιαννουλάτος και η ντροπιαστική σιωπή των ανατολίτικων Αλβανών! Renaldo SalianjiΕδώ και
μέρες, ο Αρχιεπίσκοπος της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας παλεύει για τη
ζωή του. Ο Αναστάσιος είναι μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που η
Αλβανία είχε την τύχη να έχει. Η παρουσία του στην Αλβανία, σε μια κρίσιμη
στιγμή για την ύπαρξη της αλβανικής Εκκλησίας, αποτελεί μια ακόμη απόδειξη
ότι ο Θεός πραγματικά αγαπάει την Αλβανία. Ένας
διανοούμενος παγκόσμιας εμβέλειας, επιστήμονας, διδάκτωρ πολλών επιστημονικών
πεδίων και "Doctor Honoris Causa" από περισσότερα από 50
Πανεπιστήμια και Ινστιτούτα παγκοσμίως. Ιεραπόστολος και θεολόγος par
excellence! Γνώστης
11 γλωσσών, μεταξύ των οποίων και η αλβανική! Συγγραφέας
24 βιβλίων (μελέτες για τις Αφρικανικές θρησκείες, δοκίμια στη Θεολογία και
την Ιστορία των Ιεραποστολών, κηρύγματα κ.ά.), στα οποία περιλαμβάνεται το
έργο: «Το Ισλάμ, μια γενική επισκόπηση» (16 εκδόσεις)! Έχει
τιμηθεί με 27 μετάλλια και βραβεία από πολλές Ορθόδοξες Εκκλησίες και
διαφορετικές χώρες. Ο
Αναστάσιος είναι ο άνθρωπος που ανέστησε την αλβανική Εκκλησία από τον τάφο
και επανέφερε την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας από τη λήθη στην οποία
είχε οδηγηθεί χωρίς επιστροφή κατά τα σκοτεινά χρόνια του Κομμουνισμού. Και
παρά το εξαιρετικό του προφίλ, αυτός, ως ιεραπόστολος του Θεού, έζησε μια
ταπεινή ζωή, όχι μόνο χωρίς να εκτιμηθεί, αλλά και αντιμέτωπος με μια
ανατολίτικη νοοτροπία, μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκε Έλληνας. Αυτές
τις μέρες, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος παλεύει για τη ζωή του, σε ηλικία 95
ετών. Σήμερα βρίσκεται διασωληνωμένος, με ελάχιστες ελπίδες να τα καταφέρει. Μεγάλοι
και μικροί πήγαν να τον επισκεφθούν στο νοσοκομείο, πολιτικοί και
διανοούμενοι, κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι Έλληνες και όχι μόνο, ηγέτες
εκκλησιών και θρησκευτικές προσωπικότητες. Αλλά,
προς ντροπή τους, οι Αλβανοί σιώπησαν! Κανένας
Αλβανός πολιτικός, έστω και από ανθρωπισμό, δεν έγραψε ούτε μία γραμμή για
αυτόν, δείχνοντας τη στενοκεφαλιά τους. Αμφιβάλλω αν οι πολιτικοί μας θα ήταν
τόσο "Αλβανοί" αν δεν ήταν εκλογικό έτος σε μια χώρα με κυρίως
μουσουλμανικό πληθυσμό και πατριώτες που πνίγονται σε μια κουταλιά νερό! Αυτές
τις μέρες, έσκισαν ακόμη και το προσωπείο της θρησκευτικής αρμονίας, την
οποία διατυμπανίζουμε και καμαρώνουμε, καθώς καμία άλλη θρησκευτική κοινότητα
δεν έστειλε ένα μήνυμα για γρήγορη ανάρρωση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου. Η
Αλβανία, στην οποία αυτός αφιέρωσε τη ζωή του, δεν του αφιέρωσε ούτε μια
προσευχή, ενώ παλεύει για τη ζωή του! Το έργο
του Αναστασίου αυτά τα χρόνια, από τη χειροτονία του μέχρι σήμερα, είναι
απόλυτα μια ιστορία επιτυχίας. Η αφοσίωσή του ανέστησε την Εκκλησία από τη
λήθη και της έδωσε τη λάμψη που ποτέ δεν είχε. Η
δέσμευση του Αναστασίου κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κοσόβου είναι ένα
από τα πράγματα για τα οποία αυτός ο άνθρωπος πρέπει να τιμηθεί και να
σεβαστεί. Αλλά,
μαθημένοι με το προσωπείο, την επίδειξη, την αλαζονεία και την άγνοια, εμείς
ως λαός δεν εκτιμούμε τη μετριοφροσύνη και την ταπεινότητα. Ο Αναστάσιος
έζησε ως ταπεινός, δεν φώναξε ποτέ για αυτά που έκανε, δεν ενεπλάκη ποτέ σε
διαμάχες και δεν προκάλεσε διχασμούς ούτε με λόγια ούτε με πράξεις. Γι' αυτό
και ποτέ δεν αναγνωρίστηκε από τους Αλβανούς σε όλη τη διάστασή του, ούτε
εκτιμήθηκε στον βαθμό που αξίζει. Ως
μουσουλμάνος πιστός, γνωρίζω ότι οι άνθρωποι της πίστης πιστεύουν στην αρχή
ότι αυτή η ζωή είναι προσωρινή και ότι μια μέρα όλοι θα φύγουμε για να
ζήσουμε μια άλλη ζωή, την αιώνια και ατελεύτητη. Και ο Αναστάσιος είναι
θνητός και κάποια μέρα, αργά ή γρήγορα, θα φύγει από αυτή τη ζωή, αλλά το
έργο του θα μείνει εδώ, ίσως για να εκτιμηθεί από καλύτερους Αλβανούς που θα
έρθουν μετά! Ο Θεός
να είναι κοντά του αυτές τις δύσκολες μέρες και να κάνει το καλύτερο για
αυτόν! |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου