Η «Ομόνοια» εκπρόσωπος όλων των Βορειοηπειρωτών!

Μετά την κατάρρευση του χοτζικού καθεστώτος στην Αλβανία, από το φθινόπωρο του 1990, είχαν αρχίσει συζητήσεις για την ίδρυση πολιτικής οργάνωσης στον μειονοτικό χώρο. Στις συζητήσεις που γίνονταν στο Αργυρόκαστρο, στους Αγίους Σαράντα και στα Τίρανα επικράτησε η άποψη να μην προσχωρήσουν στα υπό ίδρυση αλβανικά κόμματα, αλλά να προχωρήσουν στη συγκρότηση ξεχωριστού πολιτικού φορέα.

Η άποψη αυτή υλοποιήθηκε και στις 11 Ιανουαρίου 1991 υπογράφηκε στη Δερβιτσάνη η ιδρυτική διακήρυξη της νέας οργάνωσης με το όνομα «Ομόνοια» (ομοφροσύνη, σύμπνοια, ομοψυχία, αδελφική συμβίωση), με έδρα την πόλη των Αγίων Σαράντα. Επέλεξαν να δοθεί η ονομασία «Ομόνοια», γιατί στα 1918 λειτουργούσε ελληνική οργάνωση με την ίδια ονομασία. Τα ονόματα των ιδρυτικών μελών της οργάνωσης πρέπει να βρίσκονται αναρτημένα σε περίοπτη θέση σε πόλεις και χωριά της Βορείου Ηπείρου, για να τα βλέπουν οι νεότεροι και να μαθαίνουν.

Πρώτος Πρόεδρος εξελέγη ο δημοσιογράφος της ελληνόφωνης εφημερίδας «Λαϊκό Βήμα» Αργυροκάστρου, Ανδρέας Ζαρμπαλάς. Στις 22 Φεβρουαρίου 1991 το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Αλβανίας ανεγνώρισε την ίδρυση της «Ομόνοιας». Οι Έλληνες της μειονότητας αγκάλιασαν με θερμότητα την νέα οργάνωση και προσέβλεπαν σ’ αυτή ως τον μοναδικό φορέα που θα μπορούσε να δράσει για την αναγέννηση του τόπου και την απόδοση των μειονοτικών δικαιωμάτων. Στη συνάντηση που είχαν τα μέλη της οργάνωσης με τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Τσερβέρ Σπαχίου καθορίστηκε και ο γεωγραφικός χώρος στον οποίον μπορούσε να δραστηριοποιηθεί ως φορέας ιδεών η «Ομόνοια». Η δραστηριότητά της περιοριζόταν μόνο στα 102 χωριά των Αγίων Σαράντα και του Αργυροκάστρου, τα οποία οι Αλβανοί θεωρούσαν μειονοτικά. 

Τον Φεβρουάριο του 1992 πραγματοποιήθηκαν εκλογές στην «Ομόνοια». Στις εκλογές αυτές αναδείχτηκε νέο Γενικό Συμβούλιο με πρόεδρο τον Σωτήρη Κυριαζάτη και πρόεδρο Αργυροκάστρου τον αείμνηστο Θοδωρή Βεζιάνη. Με τον νόμο που ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 1991 στην αλβανική Βουλή απαγορεύτηκε με ειδική διάταξη η συμμετοχή της «Ομόνοιας» στις εκλογές του Μαρτίου 1992. Η απαγόρευση αυτή οδήγησε τα στελέχη της «Ομόνοιας» να ιδρύσουν θυγατρικό Κόμμα με την ονομασία ΚΕΑΔ (Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα).

Στην 25χρονη πορεία της «Ομόνοιας» διετέλεσαν οι εξής Πρόεδροι: Ανδρέας Ζαρμπαλάς, Σωτήρης Κυριαζάτης, Γιώργος Λαμποβιτιάδης, Βαγγέλης Ντούλες, Γιάννης Γιάννος, Βασίλης Μπολάνος.

Στις εκλογές που διεξήχθησαν το προηγούμενο έτος εξελέγη Πρόεδρος ο πολιτικός μηχανικός Λεωνίδας Παππάς, από το Αλύκο των Αγίων Σαράντα. Η «Ομόνοια», μετά την εκλογή νέου προέδρου, στους δύσκολους καιρούς που περνάμε, με πνεύμα σύμπνοιας, ομοψυχίας και ενότητας, οφείλει να συσπειρώσει τον κόσμο μας και να επιδιώξει την επίλυση των ποικίλων προβλημάτων, ακολουθώντας τον δρόμο της ευθύνης, του καθήκοντος και της αγάπης προς τους χειμαζόμενους συνανθρώπους μας. Απελευθερωμένη από κόμματα και κομματισμούς μπορεί να επιτελέσει ουσιαστικό έργο και να ανακουφίσει το ελληνικό στοιχείο.

Η «Ομόνοια» στα πρώτα χρόνια της ιδρύσεώς της έπαιξε σημαντικό ρόλο με ευεργετικά αποτελέσματα. Ήταν η κινητήρια δύναμη, το εφαλτήριο της μειονότητας. Με τις ενέργειές της είχε κερδίσει ξεχωριστή θέση στις καρδιές των ανθρώπων μας. Η απήχησή της στον κόσμο ήταν πολύ μεγάλη. Η πρωτοφανής αυτή απήχηση δημιουργούσε ελπίδες για το μέλλον. Φαίνεται πως μετά από ένα τέταρτο αιώνα δραστηριοποίησης, με άλλοτε ευχάριστα και άλλους δυσάρεστα αποτελέσματα, έχει ωριμάσει ο χρόνος για ανανέωση, αναθεώρηση και αναδιάρθρωση, απαραίτητες για την επίτευξη των καταστατικών στόχων της «Ομόνοιας», αλλά και με την βεβαιότητα ότι οι όποιες αναθεωρήσεις θα προσδώσουν νέα ώθηση στην οργάνωση.

Οι όποιες διαφωνίες, που τυχόν θα υπάρξουν, αποτελούν θεμιτό και υγιές φαινόμενο, αρκεί οι θέσεις και αντιθέσεις συνθετικές, να συντείνουν στην ομόνοια και στην ενότητα του μειονοτικού ελληνισμού, κάτω από τη σκέπη της «Ομόνοιας», η οποία αναντίρρητα εκπροσωπεί ολόκληρον τον βορειοηπειρωτικό κόσμο.

Ο δρόμος της ενότητας και της ομοψυχίας είναι ο μοναδικός δρόμος για τον ευλογημένο και μαρτυρικό τόπο μας και τους ανθρώπους του που άντεξαν στην άμπωτη και την παλίρροια στην μακραίωνη ιστορική τους πορεία.

Αλλά και η Ελληνική Πολιτεία έχει καθήκον και υποχρέωση προς τις επερχόμενες γενιές να σκύψει με ενδιαφέρον και να συνδράμει με κάθε μέσον τον βορειοηπειρωτικό ελληνισμό και να μην τον εγκαταλείψει στην τύχη του, να ζει στην αβεβαιότητα και στην ανασφάλεια σε ένα όχι και τόσο φιλικό περιβάλλον.

Η κρίση, οικονομική, κοινωνική και ηθική που πλήττει την Ελλάδα, ασφαλώς, διαχέεται και στην ελληνική μειονότητα και για τον επιπρόσθετο αυτόν λόγο απαιτείται συστράτευση όλων των δυνάμεων του έθνους για να αποτραπεί η καταστρεπτική πορεία.

Είναι καιρός, επίσης, όλες οι τοπικές, μειονοτικές δυνάμεις με όπλο την πατριωτική τους συνείδηση, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να εργαστούν όλοι μαζί για το καλό του τόπου. Να μην ξεχνούμε τις θυσίες εκείνων που στάθηκαν όρθιοι στη λαίλαπα του Χοτζικού καθεστώτος και μπόρεσαν να διατηρήσουν ανόθευτη την πίστη τους και την εθνική τους συνείδηση και να κρατήσουν ζωντανή την ελληνική κληρονομιά.

Η ελληνική μειονότητα είναι κοινότητα με αρχές και αξίες. Γι’ αυτές τις αξίες οι Βορειοηπειρώτες είναι περήφανοι. Αρχές και αξίες που είναι άρρηκτα δεμένες με τα ήθη και έθιμα του τόπου.

Για την επετειακή εκδήλωση για τα 25 χρόνια από την ίδρυση της «Ομόνοιας» (1991-2016) που διοργανώνει στη Δερβιτσάνη η ΔΕΕΕΜ-Ομόνοια, ευχόμαστε ολόθερμα να αποτελέσει την αρχή και νέο ξεκίνημα για την αναγέννηση της «Ομόνοιας» και την καλύτερη διεκδίκηση των μειονοτικών δικαιωμάτων.

Η απονομή τιμητικών διακρίσεων στα πέντε στελέχη της «Ομόνοιας» (Θεόδωρο Βεζιάνη, Βαγγέλη Παπαχρήστο, Παναγιώτη Μάρτο, Κώστα Κυριακού και Ηρακλή Σύρμο) καταξιώνει τον Πρόεδρο και το Γεν. Συμβούλιο της «Ομόνοιας» στη συνείδηση του βορειοηπειρωτικού κόσμου.
πηγή