Στασιμότητα........... - Stagnimit..........

Στασιμότητα Ηταν σ ένα χωριό, ένας γέρος, πολύ φτωχός, που τον ζήλευαν ακόμα και οι βασιλιάδες, γιατί είχε ένα όμορφο άσπρο άλογο. Πολλοί βασιλιάδες του πρόσφεραν αμύθητα ποσά για το άλογο, μα εκείνος έλεγε: "Αυτό το άλογο, για μένα δεν είναι άλογο, είναι άνθρωπος. Πως μπορείς να πουλήσεις έναν άνθρωπο, ένα φίλο;" Ο άνθρωπος αυτός ήταν πολύ φτωχός, μα το άλογο ποτέ δεν το πούλησε. Ενα πρωί, είδε το άλογο έλειπε απʼ το στάβλο. Όλο το χωριό μαζεύτηκε και είπε: "Κουτέ γέρο! Εμείς το ξέραμε πως μια μέρα θα το έκλεβαν το άλογο. Θάταν καλύτερα να τόχες πουλήσει. Τι ατυχία!" Ο γέρος είπε: "Μην πάτε τόσο μακριά και λέτε τέτοια! Πείτε μόνο, πως το άλογο δεν είναι πια στο στάβλο. Αυτό είναι το γεγονός. Όλα τ' άλλα είναι κρίσεις. Δεν ξέρω αν είναι ατυχία ή ευλογία, γιατί ποιος μπορεί να ξέρει τι θ' ακολουθήσει;'' Οι άνθρωποι γέλασαν με το γέρο. Πάντα ήξεραν πως ήταν λίγο τρελός. Όμως, μετά από δεκαπέντε μέρες, ξαφνικά, ένα βράδυ, το άλογο ξαναγύρισε. Δεν το είχαν κλέψει, τόχε σκάσει στην ερημιά. Κι όχι μόνο γύρισε, αλλά έφερε μαζί του δώδεκα άγρια άλογα. Πάλι μαζεύτηκε ο κόσμος και είπε: "Γέρο, είχες δίκιο! Αυτό δεν ήταν ατυχία, αποδείχτηκε στ αλήθεια, πως ήταν ευλογία." Ο γέρος είπε, "Πάλι το τραβάτε πολύ μακριά. Πείτε μόνο πως το άλογο γύρισε... ποιος μπορεί να ξέρει αν αυτό είνα ευλογία ή όχι; Είναι μονο ένα κομμάτι. Διαβάζετε μια μόνο λέξη από μια πρόταση. Πως μπορείτε να κρίνετε ολόκληρο το βιβλίο;" Αυτή τη φορά, δεν μπορούσαν να του πούνε πολλά. Μέσα τους, όμως, ήξεραν πως είχε άδικο. Είχαν έρθει δώδεκα όμορφα άλογα. Ο γέρος είχε ένα μοναχογιό, που άρχισε να γυμνάζει τα άγρια άλογα. Μια βδομάδα μετά, έπεσε από ένα άλογο κι έσπασε τα πόδια του. Ο κόσμος ξαναμαζεύτηκε και ξαναέκρινε. Είπαν, " Αποδείχτηκες πάλι σωστός. Ήταν δυστυχία. Ο μοναχογιός σου έχασε τα πόδια του κι έτσι γέρος που είσαι, ήταν το μοναδικό σου στήριγμα Τώρα είσαι φτωχότερος από ποτέ". Ο γέρος είπε: ʼʼ Έχετε μανία να κρίνετε. Μην πάτε τόσο μακριά. Να πείτε μόνο πως ο γιος μου έσπασε τα πόδια του. Κανείς δεν ξέρει, αν ήταν κακοτυχία, ή ευλογία. Η ζωή έρχεται σε μικρά κομμάτια και ποτέ δεν σου δίνεται περισσότερο." Μετά από μερικές βδομάδες η χώρα μπήκε σε πόλεμο κι όλοι οι νέοι αναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες. Ο μόνος που έμεινε ήταν ο γιος του γέρου, γιατί ήταν ανάπηρος. Όλη η πόλη έκλαιγε και θρηνούσε, γιατί η μάχη ήταν χαμένη, κι όλοι ήξεραν πως οι πιο πολλοί δεν θα γύριζαν ποτέ πίσω. Ήρθαν τότε στο γέρο και είπαν: " Είχες δίκιο, γέρο. Αποδείχτηκε ευλογία. Μπορεί ο γιος σου να είναι ανάπηρος, είναι όμως ακόμη μαζί σου. Οι δικοί μας γιοί έφυγαν για πάντα." Ο γέρος είπε, ʽʼ Εξακολουθείτε να βγάζετε κρίσεις. Κανείς δεν ξέρει! Να πείτε μόνο, πως οι γιοί σας εξαναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες, ενώ ο δικός μου όχι. Αλλά μόνο ο Θεός, το Όλον, γνωρίζει αν είναι ευλογία ή κακοτυχία'' Κρίση σημαίνει στασιμότητα του μυαλού. Να έχεις πάρα πολύ κουράγιο. Να μη σταματάς να αναπτύσσεσαι. Ζήσε τη στιγμή. Παρέμεινε στη ροή της ζωής.

Stagnimit Ishte në një fshat, një plak , shumë i varfër që ja kishin zilinë dhe mbretërit sepse kishte një kalë të bardhë. Shumë mbretër i ofronin shuma maramëndëse për kualin, por ai thoshte: “ Ky kalë për mua nuk është kalë, është njeri, është shok!”. Ky njeri ishte shumë i varfër por kalin nuk e shiti kurrë. Një mëngjes pa që kali mungonte nga stalla. Gjithë fshati u mblodh dhe tha: “Plak matuf! Ne e dinim që një ditë do të ta viidhnin kalin. Do idhte më mirë po ta kishe shitur. Çfarë fatkeqësie!”. Plaku iu tha: “ Mos shkoni kaq larg dhe thoni të tilla gjëra! Thoni vetëm që kali nuk është më në stallë. Ky është fakt. Të gjitha të tjerat janë paragjykime. Nuk e di nqs është bekim apo fatkeqësi, sepse kush mund ta dijë se çfarë do të pasojë!”. Njerëzit qeshën me plakun. Gjithmonë e kishin ditur që ishte pak i çmëndur. Por pas pesëmbëdhjetë ditësh, papritur, një natë, kali u kthye. Nuk e kishin vjedhur por ja kishte mbathur në mal. Jo vetëm që u kthye por solli me vete dhe 12 kuaj të egër. Përsëri u mbodhën njerëzit dhe thanë: “ Plak kishe të drejtë! Kjo nuk ishte fatkeqësi, u vërtetua që me të vërtetë ishte një bekim.” Plaku tha: “  Përsëri po e teproni. Thoni vetëm që kali u kthye... kush mund ta dijë se çdo ndodhë më vonë e nqs kjo ishte bekim apo jo! Është vetëm një pjesë. Lexoni vetëm një fjalë të fjalisë. Si mund të gjykoni gjithë librin!” Këtë herë s’mundeshin ti thoshin shumë gjëra. Por brënda vetes e dinin që e kishte gabim. Kishin erdhur dymbëdhjetë kuaj shumë të bukur!! Plaku kishte një djalë të vetëm, që filloi të stërvitëte kuajt e egër. Një javë më vonë, u rrëzua nga kali dhe theu këmbët e e tij. Njerëzit u mblodhën dhe nisën të gjykojnë përsëri.  Thanë që: “ U tregove i drejtë sërish o plak. Djali tënd i vetëm theu këmbët dhe kështu plak siç je pa mbështetjen e tij të vetme në këtë botë je më i varfër se kurrë”. Plaku tha: “ Kini një mani për të paragjykuar. Mos shkoni kaq larg. Thoni thjesht që djali im i vetëm theu këmbët. Asnjë nuk e di nqs ishte fatkeqësi apo bekim. Jeta vjen me pjesë të vogla dhe kurrë nuk të jepet më shumë.” Pas disa javësh vëndi hyri në luftë dhe të gjithë të rinjtë u detyruan të shkojnë ushtarë. I vetmi që mbeti ishte djali i plakut sepse ishte invalid. Gjithë qyteti qante dhe lëngonte, sepse beteja ishte e humbur dhe posthuajse të gjithë e dinin që shumica nuk do kthehej më kurrë. Erdhën atëhere te plaku dhe i thanë: “Kishe të drejtë o plak. U vërtetua bekim. Mund që djali yt është sakat por është akoma me ty. Djemta tanë ikën përgjithmonë.” Plaku tha, “vazhdoni të paragjykoni, të nxirrni rezultate. Asnjë se di! Të thoni vetëm që djemtë tuaj u detyruan të shkonin në luftë, ndërsa i imi jo. Por vetëm Zoti i të Gjithëve e di nqs ishte bekim apo fatkeqësi”. Krizë do të thotë stagnimit i mendjes. Të kesh shumë kurajo. Të mos ndalosh së zhvilluari. Jeto momentin.  Qëndro në rrjedhën e jetës. Përktheu Përgatiti Pelasgos Koritsas