Βουλιαράτες 2018 Πρόσκληση για προβληματισμό! - Bularat 2018 – ftesë për reflektim!!

Në Shqip Lexoni Këtu

Φατός Λουμπόνια*

Το γεγονός που συνέβη στους Βουλιαράτες λέει πάρα πολλά για το τί έχει γίνει εδώ τα τελευταία 27 χρόνια, που εμείς κακός το έχουμε ονομάσει "μεταβατικό στάδιο" προς τις καλές ευρωπαϊκές αξίες. Και φυσικά το γεγονός αυτό μας μιλά για τις πιο αποτυχημένες πλευρές αυτής της  "μεταβατικής κατάστασης", που σήμερα αξίζει να το ονομάσουμε "το λάθος δρόμο" που μας έχει οδηγήσει σε πολλές αποτυχίες, όπου κυριαρχεί η πολιτιστική αποτυχία. Δεν ξέρω πως να ορίσω αυτή την πολιτιστική αποτυχία, αλλά μου φαίνεται πως επί το πλείστον θα την ονόμαζα ως αποδόμηση τους εθνικο-σοσιαλιστικού μας πολιτισμού, που μας άφησε ο κομμουνισμός, το οποίο χαρακτηρίζονταν από την απομόνωση προς τους άλλους πολιτισμούς, από  την διαστρέβλωση και το προπαγανδιστικό ψέμα  όπως και από ένα είδος πρωτόγονης σχιζοφρένειας  - όχι της σχιζοφρένειας ως μια ψυχική αρρώστια, αλλά του διαχωρισμού του μυαλού στο συναισθηματικό ασπρό-μαυρο όπου λείπουν οι αποχρώσεις της λογικής κριτικής σκέψης - όπου πάντα οι μαύροι είναι οι άλλοι ενώ οι λευκοί είμαστε εμείς. Αλλιώς, αυτή την πολιτιστική απομόνωση θα το απεικόνιζα  φέροντας στο μυαλό του αναγνώστη την αντίδραση που μου έστειλε εκείνη την ημέρα ένας συμπατριώτης που ζει από καιρό στην Δυτική Ευρώπη: "Η Ελλάδα έχει τα γαϊδούρια και τους χοίρους της", - λέει ο Πρωθυπουργός! Τι επίπεδο!!! Γερμανικά ούτε καν  θα μπορούσε να μεταφραστεί γιατί εδώ οι συνειρμοί οδηγούν απλά σε καλά ζώα, με τα οποία τα παιδιά μας παίζουν στο σπίτι, και από μικρά πηγαίνουν και τα χαϊδεύουν στα πάρκα (.....)! Όταν ο πρωθυπουργός μιλά έτσι, τι να πεις για την ανάπτυξη της Αλβανίας!"

Επομένως, εάν είχαμε κάνει ελάχιστα βήματα προς έναν άλλον πολιτισμό, το γεγονός στους Βουλιαράτες θα έπρεπε να μας βοηθήσει να σκεφτούμε περισσότερα και βαθύτερα σε σχέση με τα "γουρούνια" και τα "γαϊδούρια"  που ζουν στην Αλβανία (και στην Ελλάδα αλλά στο συγκεκριμένο άρθρο θέλω να ασχοληθώ με τους συμπατριώτες μου).

Πρώτον, εμείς θα πρέπει να σκεφτούμε πολύ περισσότερο για το τί έχει συμβεί στο μυαλό του Κατσίφα μέχρι να φτάσει στην τέλεση της πράξης που γνωρίζουμε. Όπως προβληματίζονται τα πιο καθαρά μυαλά της Δύσης, που έχουν κριτική σκέψη, για τους τρομοκράτες που είναι η γενιά αυτών των μεταναστών που έχουν γεννηθεί και μορφωθεί εκεί, στην αναζήτηση της κατανόησης αυτών των πράξεων, και για την απάντηση στο ερώτημα: Τι κάναμε λάθος εδώ στην χώρα μας που αυτοί συμπεριφέρονται με αυτό το μίσος; (Σύμφωνα με τις μελέτες οι περισσότεροι έχουν υποστεί εξευτελισμούς). Λέω πως και η πράξη του Κατσίφα και η στήριξη που βρήκε στους μειονοτικούς πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε λίγο περισσότερο για το τι Αλβανία έχουμε φτιάξει για μας, αλλά και για τους έλληνες μειονοτικούς, που είναι και εκείνοι αλβανοί πολίτες. Αν εμβαθύνουμε έστω και λίγο, δεν μπορεί να μην  μας έρθει στο μυαλό το γεγονός πως 52% των αλβανών θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό, αφού στην χώρα μας η ζωή έχει γίνει όλο και πιο ανυπόφορη λόγο των εγκληματικών οργανώσεων που είναι ντυμένα με πολιτική εξουσία και που μας κυβερνούν. Μήπως τότε, αφού οι ίδιοι οι αλβανοί μισούν και πολεμούν τόσο πολύ τους αλβανούς, δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε όταν βλέπουμε ανάμεσα στους έλληνες μειονοτικούς, όχι μόνο από αυτούς που δεν μας αγαπούν, αλλά και από αυτούς που ονειρεύονται ώστε η περιοχή τους να γίνει Ελλάδα;

Και ιδού που εμφανίζεται η πρώτη σχιζοφρένια: αντί να προβληματιστούν για όλα αυτά, πολλοί από αυτούς τους αλβανούς λένε πως η Αλβανία δεν γίνεται με ανθρώπους σαν τον Έντι Ράμα και με τους εγκληματίες που είναι γύρω του και ουρλιάζουν ενάντια στους μειονοτικούς, που μισούν τους αλβανούς, αν και σ' αυτούς έχουμε δημιουργήσει τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Όχι μόνο αυτό, αλλά πόσο εύκολα χειραγωγούνται για να δεχτούν ως ηγέτη αυτού του αισθήματος μίσους μια ταυτότητας, αυτοί οι οποίοι μισούν και τον ίδιο, τον Έντι Ράμα! Λίγο περισσότερο προβληματισμό αγαπητοί συμπατριώτες. Μήπως ο πατριωτισμός δεν είναι αυτοπροβολή και  μίσος προς τους άλλους, αλλά η εργασία για την δόμηση ενός σοβαρού κράτους που εργάζεται για μας, συμπεριλαμβανομένους τους έλληνες μειονοτικούς και όχι για τους κλέφτες και τους λωποδύτες;

Δεύτερον, ας επανέλθουμε στο γεγονός. Όταν συνέβη ο φόνος του Κατσίφα, ο Πρωθυπουργός μας και πολλοί που τον ακολούθησαν, όχι μόνο δεν σταμάτησαν λίγο να προβληματιστούν για όσα ανέφερα πιο πάνω, αλλά εκφράστηκαν χωρίς ενδοιασμούς για την πράξη του φόνου αυτού του ατόμου. Για να τον κάνουμε  εχθρό, ο Καστίφας εμφανίστηκε με ένα ρούχο, αυτό το στρατιωτικό, σαν να ήθελαν να τον ξεντύσουν από το άλλο ένδυμα του αυτό το ανθρώπινο και κανένας δεν έψαξε να μάθει κάτι παραπάνω σχετικά όχι για το τί τον οδήγησε στο μίσος, αλλά ούτε και για τις περιστάσεις του γεγονότος, ούτε εάν αυτοί των ειδικών δυνάμεων πήραν κάποια άνωθεν εντολή  για να σκοτώσουν ή τον σκότωσαν έτσι, για το κέφι τους, με το μυαλό τους. Ο φόνος απλά επικροτήθηκε έντονα με την εθνική περηφάνια πως  και εμείς είμαστε δυνατοί και δεν μπορούμε να επιτρέψουμε έναν έλληνα να μας προκαλεί έτσι, γιατί του δείξαμε του "σκ...... έλληνα"  ότι αρκούν οι αλβανοί που μας έχουν σκοτώσει στην Ελλάδα.

Μετά ήρθε η αντίδραση των ελλήνων πολιτικών όπως και αυτή κατά την ταφή με τα απαράδεκτα αντι-αλβανικά συνθήματα και οι ίδιοι θρασύδειλοι της υπερηφάνειας της βίας  άρχισαν να λένε: δείξαμε ανωτερότητα γιατί δεν πέσαμε θύματα των προκλήσεων τους.

Όμως, εάν έστω και λίγο να σκεφτεί κανείς δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί: γιατί δεν δείξαμε την ίδια σοφία για να μην προκαλέσουμε το πρώτο γεγονός. Γιατί ο Κατσίφας δεν συνελήφθηκε και δεν τέθηκε ενώπιον της δικαιοσύνης χωρίς να σκοτωθεί, γιατί, με όσα ξέρουμε αυτός πυροβόλησε στον αέρα και προς την αστυνομία, όχι τόσο για να σκοτώσει αλλά περισσότερο για να εκφράσει την οργή και έπειτα πήρε τα βουνά για να σωθεί από το διωγμό των ειδικών δυνάμεων, που κάλεσε η αστυνομία για ενίσχυση. Δεν θα ήταν η ζωντανή του σύλληψη σεβασμός προς την ανθρώπινη ζωή, αλλά και του νόμου για την μη παραβίαση των ορίων της απαραίτητης προστασίας  και ύστερα η μεταφορά του ενώπιον της δικαιοσύνης  η αληθινή αξιοπρέπεια και σοφία που πρέπει να δείξει το κράτος που θέλουμε και όχι η ακραία βία προς τον αδύναμο και ύστερα η υποχώρηση απέναντι στον πιο δυνατό;

Και εδώ, το τρίτον, ας σταματήσουμε να το σκεφτούμε λιγάκι παραπάνω για αυτούς διότι η ιστορία μας έχει μάθει πως η βία και ο εξευτελισμός του αδυνάτου  που είναι διαφορετικοί από εμάς, γιατί είναι εβραίοι, ρομά, μαύροι, αλβανοί, έλληνες, σέρβοι, μουσουλμάνοι, χριστιανοί, ομοφυλόφιλοι ή τρανσέξουαλ, είναι το πρώτο βήμα που οδεύει προς την βία που μπορεί να υποστούν όλοι, από τους ανθρώπους της βίας που ισχυρίζονται πως εκπροσωπούν την πλειοψηφία. Δηλαδή, θα πρέπει να το σκεφτούμε λίγο περισσότερο γι' αυτό το θέμα γιατί αυτό που συνέβη στον "σκ..... έλληνα" Κατσίφα είναι αυτό που μας έχει συμβεί και κινδυνεύουμε να μας ξανασυμβεί ακόμα χειρότερα εμάς τους "σκ...... αλβανούς" από ανθρώπους που τον πολιτισμό της βίας  προς τον αδύναμο και της υποχωρητικότητας απέναντι στον δυνατό το έχουν φυσικό τρόπο διακυβέρνησης. Αρκεί να γυρίσουμε το κεφάλι μας πίσω και θα βρούμε αμέτρητες  περιπτώσεις  όπου  αυτός ο πολιτισμός έχει παράγει εξευτελισμούς και φόνους του αλβανού από τους αλβανούς. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα το έχουμε αυτές τις μέρες από αυτό που συμβαίνει με το εγκληματικό σχέδιο καταστροφής των σπιτιών και των μαγαζιών των κατοίκων στα Τίρανα. Μην νομίζεται πως η ιστορία αυτή δεν συνδέεται με  αυτό που συνέβη στους Βουλιαράτες και μην εκπλαγείτε αν αύριο καθώς διαμαρτύρεστε κάπως βίαια έρθουν οι ειδικές δυνάμεις  Ρενέα και σας σκοτώσουν με μια σφαίρα χωρίς να νοιάζονται καθόλου για το σεβασμό της ανθρώπινης ζωής  και τον νόμο για την υπερβολική απαραίτητη βία.

*Ο αρθρογράφος Φ Λουμπόνια, ήταν επί δέκα χρόνια πολιτικός κρατούμενος από το κομμουνιστικό  καθεστώς Ε Χότζα.

Μετάφραση Πελασγός Κορυτσάς

Στα αλβανικά μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο εδώ.

Νëshqip mund të lexoni artikullin këtu....