Η ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

 

Η ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«Γνωρίζω δέ ὑμῖν, ἀδελφοί, τό Εὐαγγέλιον τό εὐαγγελισθέν ὑπ’ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατ’ ἄνθρωπον» (Γαλ. 1, 11)

Μητροπολίτου Αὐλῶνος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν μεγάλο καί σκληρό ἀγώνα του ἐνάντια σέ ‘κείνους πού ἤθελαν νά καταντήσουν τόν Χριστιανισμό μιά ἀσήμαντη διακλάδωση τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, προέβαλλε τή θεία προέλευση τοῦ Εὐαγγελίου, τό ὁποῖο ἐκήρυττε. Ἀλλά τό Εὐαγγέλιο, τό ὁποῖο ἐκήρυττε ὁ κορυφαῖος Ἀπόστολος, δέν εἶναι διαφορετικό ἀπό τό Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου καί, ἑπομένως, ὅ,τι ἔλεγε ὁ Ἀπόστολος γιά τό κήρυγμά του, ἰσχύει γενικά γιά τό Εὐαγγέλιο. Δηλαδή, τό Εὐαγγέλιο, ὁλόκληρο, δηλαδή, τό χριστιανικό μήνυμα καί ὄχι μόνον τό εὐαγγέλιο πού κήρυττε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «οὐκ ἐστι κατ’ ἄνθρωπον».

1. Οἱ ἄλλες ἀλήθειες

Ὁ Θεός ἀποκάλυψε σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους πολλές Ἀλήθειες Του μέ τίς ἱκανότητες, ἀνάλογα μέ τίς ἱκανότητες, πού ἔδωσε σέ πολλούς ἀπό αὐτούς. Εἶναι, ὅπως εἶπε ὁ ἴδιος Ἀπόστολος, «τό ἔργον τοῦ νόμου γραπτόν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν» (Ρωμ. 2, 15), τό ὁποῖο βοηθάει ὅλους τούς ἀνθρώπους στήν ἀπό τόν Δημιουργό ἐμφυτευθεῖσα καί μέ πολύ κόπο γενόμενη προσπάθειά τους νά ζητοῦν «τόν Κύριον, εἴ ἄρα γε ψηλαφήσειαν αὐτόν καί εὕροιεν».

Ἀποτέλεσμα καί καρπός μιᾶς τέτοιας συντονισμένης καί κοπιαστικῆς ἔρευνας εἶναι, ὅτι ἀπό τό ἕνα ἄκρο τοῦ πλανήτη μας μέχρι τό ἄλλο, οἱ ἄνθρωποι σέ ὅλες τίς πολιτιστικές τους βαθμίδες, ἀπό τούς πλέον ἀπολίτιστους μέχρι καί τῶν πολύ ἐξειλιγμένων καί σέ ὅλες τίς ἐποχές τῆς Ἱστορίας ἀναγνωρίζουν τήν ὕπαρξη τοῦ θείου. Ἡ ἀθεΐα, καί μάλιστα ἡ ὀργανωμένη, εἶναι προϊόν τῶν νεώτερων, κυρίως, χρόνων.

Ἐπίσης, οἱ ἀρχαῖοι, προπαντός Ἕλληνες φιλόσοφοι μέ τή νόηση καί τή φιλοσοφία, ἔφθασαν στό νά διαισθανθοῦν πολλές ἀπό τίς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ καί νά διΐδουν τήν ἀγαθή καί σοφή Πρόνοιά Του. Οἱ περίφημοι πλατωνικοί διάλογοι περιέχουν τόσα πολλά στοιχεῖα ἀπό τή χριστιανική ἀλήθεια, ὥστε δίκαια νά ἀποκαλεῖται ὁ Πλάτων ὡς ὁ πρό Χριστοῦ χριστιανός φιλόσοφος.

Παρομοίως, πολλές ἀπό τίς ἄλλες θρησκεῖες, ἰδίως οἱ λεγόμενες ἀνώτερες, περιέχουν διδασκαλίες, οἱ ὁποῖες εὐθύς ἐξαρχῆς φαίνονται χριστιανικές ἤ πολύ συγγενικές μέ αὐτές. Τόση μάλιστα εἶναι ἐνίοτε ἡ παρατηρούμενη ὁμοιότητα, ὥστε πολλοί ἀπό τούς ἐρευνητές τοῦ προπαρελθόντος, κυρίως, αἰῶνος, κινούμενοι ἀπό διάθεση ἀντιχριστιανική, ἔφθασαν νά συλλέξουν στοιχεῖα, μέ τά ὁποῖα θέλησαν νά ὑποστηρίξουν, ὅτι ὁ Χριστιανισμός δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μιά θρησκεία, ὅπως καί οἱ ἄλλες ἤ ὅτι πολλές διδασκαλίες του τίς παρέλαβε ἀπό τίς ἀρχαιότερες θρησκεῖες.

2. Ἡ μοναδική ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου

Παρόλα, ὅσα εἴπαμε παραπάνω, τό χριστιανικό «εὐαγγέλιον… οὐκ ἔστι κατ’ ἄνθρωπον». Ὁσαδήποτε κοινά σημεῖα καί ὁσεσδήποτε ὁμοιότητες καί ἄν ἔχει πρός τίς ἐξωχριστιανικές φιλοσοφίες καί τίς ἄλλες θρησκεῖες, στό κεντρικό καί τό οὐσιωδέστερο του στοιχεῖο εἶναι μοναδικό. Διότι καί ἄν ὑποτεθεῖ, ὅτι εἶναι δυνατό νά ἀφαιρέσει κανείς ὅλα ἀπό τό χριστιανικό μήνυμα, ἕνα δέν εἶναι δυνατό νά ἀποχωρίσει ἀπό αὐτό. Καί αὐτό εἶναι ἐκεῖνο πού εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μέ τήν ἀθάνατή Του διατύπωση: «Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχει ζωήν αἰώνιον».

Σημειωτέο, ὅτι σύμφωνα μέ τό χριστιανικό κήρυγμα ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ ὄχι γιατί ἐμεῖς Τόν ἀγαπᾶμε. Ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης «ἐν τούτῳ ἐστίν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τόν Θεόν, ἀλλ’ ὅτι αὐτός ἠγάπησεν ἡμᾶς», καί μάλιστα «αὐτός πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς». Αὐτό εἶναι πραγματική ἀγάπη· ὅταν αὐτή προσφέρεται ὄχι ὡς ὀφειλή, ἀλλά ἐλεύθερα καί ἀπρόκλητα.

Τό βασικότερο, ὅμως, στό χριστιανικό μήνυμα, στό Εὐαγγέλιο, εἶναι ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς δίνεται τόσο πλούσια, ὄχι γιατί εἴμαστε καλοί, ἀλλά παρά τό γεγονός ὅτι δέν εἴμαστε καλοί. Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ ὅπως, ἀκριβῶς, εἴμαστε, γεμάτοι ἀπό ἀτέλειες, ἀδυναμίες καί ἁμαρτίες καί παρόλες μας τῆς πληγές καί τίς βρωμερότητες. «Χριστός ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν κατά καιρόν, ὑπέρ ἀσεβῶν ἀπέθανε… ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν» (Ρωμ. 5, 6).

Τόση καί τέτοιου εἴδους ἀγάπη ὄχι δέν ἦταν δυνατό νά συλλάβει ἡ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί τώρα πού μᾶς τήν ἀποκάλυψε ὁ ἴδιος ὁ Θεός, μᾶς εἶναι ἀδύνατο νά τήν κατανοήσουμε. Τόσο δέ εἶναι ἔξω ἀπό τά ὅρια τοῦ δικοῦ μας τρόπου τοῦ σκέπτεσθαι, ὥστε, ἄν δέν μᾶς εἶχε γι’ αὐτήν διαβεβαιώσει ὁ ἴδιος ὁ Θεός, θά μᾶς ἦταν ἀδύνατο νά τό πιστέψουμε. Γιά ὅλα αὐτά «τό εὐαγγέλιον… οὐκ ἔστι κατ’ ἄνθρωπον».

Τά ἀνθρώπινα ἐπιτεύγματα πάνω σέ αὐτό τό πεδίο προχωροῦν μέχρις ἑνός ὁρίου· πέρα ἀπό αὐτό σταματοῦν οἱ ἀνθρώπινες ἱκανότητες καί δυνατότητες. Γι’ αὐτό, ὅπως ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἔτσι ἐμμέσως καί κάθε χριστιανός μπορεῖ κατ’ ἀναλογία νά λέει, ὅτι τό χαρούμενο χριστιανικό μήνυμα, τό «εὐαγγέλιον», «οὐδέ… παρά ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλά δι’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ».