Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2018

Το μεγαλύτερο ψέμα που έχουν πιστέψει οι αλβανοί.... - A mund të edukohen kështu fëmijët?


Σε ποιόν δεν έτυχε να ακούσει μικρά παιδιά 3-4 ετών που προσπαθούν να τραγουδήσουν το τραγούδι: Xhamadani vija - vija (Λαϊκό εθνικιστικό τραγούδι). Σίγουρα ελάχιστοι είναι.
Αυτό το τραγούδι έχει διεισδύσει στα πολιτιστικά αισθητήρια των εκπροσώπων του εκπαιδευτικού μας συστήματος ξεκινώντας από το νηπιαγωγείο και πιο πάνω. Με αρχι-ίδρυμα εθνικιστικής αλβανικής αγωγής: Το στάδιο (ποδοσφαίρου όταν παίζει η εθνική).
Αρκεί αυτό το εμπειρικό δεδομένο για να καταλάβουμε πως τα παιδιά μας βαπτίζονται με ψέματα από την αρχή, ο υστερικός εθνικισμός είναι το αλφαβήτα της αγωγής τους που αφήνει πίσω κατά πολύ την αγωγή τους ως πολίτες.
Το τελευταίο θέλει αρκετή δουλειά, θέλει χρόνο, κόπο και το σημαντικότερο: έχει ως απαραίτητο στοιχείο  τον πολιτισμό. Αλλά αυτό δεν υπάρχει μεταξύ ημών των αλβανών και το αντικαθιστούμε αυτό με την σούπα του εθνικισμού ραψωδία του τύπου Xhamadani vija - vija. Ραψωδία γιατί  εμείς είμαστε μάρτυρες της αδυναμίας μας για να κάνουμε κάτι πραγματικό για την χώρα, για να μην επιτρέψουμε την κατάρρευση της χώρας. Για το λόγο αυτό και τραγουδάμε, τραγουδάμε στην Αλβανία που δεν την είχαμε ποτέ και μετά φοράμε τα παπούτσια και το σκάμε.
Έχουν περάσει 100 και κάτι χρόνια από εκείνη την ημέρα που είναι γνωστή ως η ημέρα της ανεξαρτησίας και ο κόσμος έχει ως καθήκον να κάνει έναν απολογισμό και να θέσει ένα ερώτημα: ποιανού είναι αυτή η μέρα; Σε ποιόν ανήκει η γιορτή; Ας πάμε λίγο πίσω στο χρόνο και να φέρουμε στο μυαλό μας της μέρες της αποκοπής από την οθωμανική αυτοκρατορία, όταν η πλειοψηφία των αλβανών δεν ήξερε τι γινόταν. Απλά εκείνη η ημέρα ήταν μια πράξη που διατέλεσε μια ελίτ που δεν βρήκε άλλη λύση για τον εαυτό της. Η ζωή των απλών αλβανών άλλαξε από τότε, αδιαμφισβήτητα, για καλό ή για κακό; Αυτό θα πρέπει να το βρουν οι ιστορικοί που μέχρι σήμερα μας έχουν χορτάσει με  το εθνικιστικό παραμύθι, με τα επιτεύγματα του αλβανικού λαού και άλλα σαν και αυτά. Η 28 Νοεμβρίου είναι στην πραγματικότητα η εορτή μίας εξουσίας που επαναλαμβάνει τον εαυτό της, αλλά ελάχιστα θα μπορούσε αυτή να θεωρηθεί σήμερα- συναισθηματικά- μια κοινή ημέρα για όλους τους αλβανούς. Οπωσδήποτε, ο καθένας μπορεί να βγει και να φωνάξει λέγοντας πως αυτό το είδος λόγου ανήκει στους πουλημένους, αλλά ας αναρωτηθούμε: Κατά πόσο εκπροσωπεί το κράτος αυτό τους αλβανούς; Όλοι θυμόμαστε τις καταδίκες που στο όνομα του λαού επέβαλε ο Ενβέρ Χότζα. Αλλά δεν είμαστε σε θέση να πούμε κατά πόσο ο λαός ήταν εκεί.
Σήμερα τελούνται ανεπανάληπτες πράξεις εις βάρος της κοινωνίας, και καταχωρήσεις αντί παροχή. Στο όνομα της Δημοκρατίας. Αλλά αυτά εξυπηρετούν μόνο σε μια ομάδα ανθρώπων . Η εθνικιστική αγωγή στην Αλβανία είναι ίσως το μεγαλύτερο ψέμα που έχει ειπωθεί στους Αλβανούς. Δείτε αυτό το βίντεο από Report Tv* σε ένα νηπιαγωγείο στα Τίρανα. Παιδιά που δεν καταλαβαίνουν τίποτα κάνουν με τα δάκτυλα τον αετό, τραγουδούν τραγούδια για την σημαία, το ιδανικό και την Αλβανία, εντωμεταξύ ο κόσμος γύρω τους είναι πολύ πιο ωραίος  και περίπλοκος από την πατσαβούρα που εκείνοι παίζουν χωρίς να το καταλάβουν. Ποιο παιδί θα διάλεγε την σημαία για να παίξει;
Κανένα.
Όλο αυτό έχει πολλά μηδενικά. Γιατί εμείς βλέπουμε και σήμερα πως νέοι που τραγουδούν το τραγούδι που αναφέραμε που κάνουν φασαρία στο καφενέ για την Αλβανία, θέλουν να φύγουν, να μεταναστεύσουν. Πως όλοι περιμένουν ώστε κάποιος να φτιάξει αυτή την χώρα και με τον τρόπο τους δεν κάνουν τίποτα άλλο, παρά την αφήνουν στον Έντι Ράμα και στους επόμενους Έντι. Τραγουδούν, συγκινούνται με την σημαία χωρίς να καταλάβουν πως η κραυγή τους είναι στα αλήθεια επακόλουθο του χαμομηλιού των ελίτ που ξεκαρδίζονται με τον καλύτερο λαό στο κόσμο που θα μπορούσε να τους λάχει.


Μετάφραση Πελασγός Κορυτσάς
Από άρθρο της:    http://www.respublica.al/

*Report tv, shqiptarja.com ανήκουν σε απόγονο του Τσιάνο τον Καρλο Μπολίνο που έχει επενδύσει στον ανθελληνισμό και ακραίο αλβανικό εθνικισμό.
Kujt nuk i ka rastisur të dëgjojë fëmijë të vegjël, të moshës 3-4 vjeç që të këndojë apo përpqiet të këndojë këngën: Xhamadani vija - vija? Me siguri të paktë janë.
Kjo këngë ka depërtuar në shqisat kulturore të përfaqësuesve të sistemit tonë arsimor duke nisur që nga kopështi e deri më lart. Në kryeinstitucionin edukues të nacionalizimit shqiptar: Stadiumin.
Mjafton kjo e dhënë empirike për të kuptuar se fëmijët tanë mëkohen me gjënjeshtra që në fillim, nacionalizmi histerik është abc-ja e edukimit të tyre që lë pas shumë edukimin si qytetarë. Ky i fundit kërkon shumë punë, do kohë, mund dhe ç’është më kryesorja: e ka të domosdoshme qytetarinë. Por kjo mugon ndër ne shqiptarëve që e zëvendësojmë atë me supën e nacionalizmit rapsodik të tipi xhamdani vija – vija. Rapsodik pasi ne jemi dëshmitarë të pafuqisë sonë për të bërë diçka reale për vendin, për të mos lejuar gremisjen e vendit. Ndaj edhe ja marrim këngës, i këndojmë Shqipërisë që nuk e patëm kurrë. Dhe mbathim opingat dhe ikim. 
Kanë kaluar 100 e ca vjet nga ajo që njihet si Dita e Pavarësisë dhe njerëzia e ka për detyrë të bëjë një analizë, një bilanc e të shtrojë një pyetje: e kujt është kjo datë? Kujt i përket kjo festë? Kthehemi pas në kohë e sjellim në mend ditët e shkëputjes nga Perandoria Osmane, kur shumica e shqiptarëve as që po kuptonin çfarë po ndodhte. Thjesht ajo datë ishte akti i ndërmarrë nga një elitë e cila nuk pa rrugë tjetër për veten. Jeta e shqiptarëve të thjeshtë ndryshoi që nga ajo kohë, padyshim, por për mirë apo për keq? Këtë duhet ta gjejnë historianët që deri më sot na kanë ngopur me përrallën nacionaliste, me arritjet e popullit shqiptar e të tjera si këto. 28 nëntori është në fakt celebrimi i një pushteti që riprodhon veten, por pak mund të konsiderohet ajo sot – në kuptimin emotiv – një datë e përbashkët e të gjithë shqiptarëve. Sigurisht që shumëkush mund të dalë e të bërtasë duke thënë se e folura në këtë mënyrë është te të shiturit, por le t’i bëjnë pyetje vetes: sa i përfaqëson ky shtet shqiptarët? Të gjithë e mbajmë mend dënimet në emër të popullit që dekretonte Enver Hoxha. Por nuk jemi në gjendje të themi sesa populli ishte aty.
Sot kryhen akte të pashembullta në dëm të shoqërisë, edhe konçesionet jepen Në emër të Republikës. Por ato i shërbejnë vetëm një grupi njerëzish.
Edukimi nacionalist është ndoshta gënjeshtra më e madhe që u është bërë shqiptarëve. Shikoni këtë reportazh të Report TV në një prej kopshteve të Tiranës. Fëmijë që pa kuptuar asgjë bëjnë shqiponjën me gishta, këndojnë këngë për flamurin, idealin dhe Shqipërinë, ndërkohë që bota e tyre është shumë më e bukur dhe e ndërlikuar sesa kjo paçavure ku ata luajnë pa kuptuar. Cili fëmijë do zgjidhte flamurin për të luajtur? Askush.
E gjitha kjo ka shumë zero. Sepse ne e shohim edhe sot sesi të rinj që këndojnë edhe ata Xhamadanin, që të bëjnë njërën në kafene për Shqipërinë, duan vetëm të ikin, të emigrojnë. Sesi të gjithë presin që dikush ta bëjë këtë vend dhe me mënyrën e tyre nuk bëjnë gjë tjetër veçse ja lënë Edi Ramës dhe edramave të radhës. Këndojnë këngën, emocionohen nga flamuri pa kuptuar se ulërima e tyre është në fakt pasojë e kamomilit të elitave që gajasen me miletin më të mirë në botë që mund t’u binte hisesh.
http://www.respublica.al/

Δεν υπάρχουν σχόλια: