ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ- KRYQI DHE SHPËTIMI

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ   Μητροπολίτου Αὐλῶνος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ   Ἐάν ὅλα τά γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Θεανθρώπου εἶναι ὑπερφυσικά στή βαθύτερη ὕφανσή τους, ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ κορυφή στήν πυραμίδα τῆς λυτρωτικῆς θυςίας τοῦ Ἰησοῦ. Γιά νά πλησιάσουμε τόν Γολγοθᾶ χρειάζεται ἐιδικός ὁπλισμός. Ἐσωτερική κάθαρση καί θεῖος τῆς ψυχῆς ἔρωτας γιά τόν καθημαγμένο Κύριο, πού ἔχει ἁπλωθεῖ στήν ἀπεραντοσύνη τῆς ἀγάπης Του στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ. Τό θεῖο Δρᾶμα μέ τήν ἀκατανίκητη μαγνητική ἕλξη τῶν πληγῶν τοῦ Χριστοῦ ἔφτασε στό τέλος του. Ἡ πένθιμη πομπή ἀνέβηκε στό Γολγοθᾶ. Τό ἔργο τῶν στρατιωτῶν ἀρχίζει! Ὁ Χριστός καρφώνεται ἐπάνω στό Ξύλο!.. Καί ὕστερα ὑψώνεται ὁ Σταυρός!.. Ὁ Θεάνθρωπος πεθαίνει στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ! Ὦ! Ὁ παραλογισμός αὐτῆς τῆς πράξεως! Ὅλα τά θρησκευτικά γεγονότα πού προηγοῦνται τοῦ Σταυροῦ καί κεῖνα πού Τόν ἀκολουθοῦν πηγάζουν ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου, γιατί ὁ Σταυρός εἶναι ἡ πραγματοποίηση τῆς ὑποσχέσεως. Εἶναι ἡ ἐκπλήρωση τῆς ἐλπίδας. Εἶναι ὁ ἄξονας τῆς Ἱστορίας τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Ὁ προφητικός λόγος μετέφρασε τήν ὑπόσχεση πού ἔδωσε ὁ Θεός στόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα γιά τή λύτρωση τῶν τέκνων τους σέ παρηγοριά καί ἐλπίδα. Καί εἶναι τούτη ἡ ἐλπίδα ὕψωση τοῦ Θεανθρώπου ἐπάνω στό ξύλο τῆς κατάρας. Κάποτε ὁ Ἰησοῦς εἶπε: "Κἀγώ ἐάν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς πάντας ἑλκύσω πρός ἐμαυτόν" (Ἰωάν. 12,32), γιά νά δηλώσει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά κέρδιζε τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Τόση μεγάλη ἀξία ἔχει ἡ ψυχή μας πού χρειάσθηκε νά πεθάνει ὁ Χριστός στό Σταυρό, γιά νά τήν σώσει!.. Ἡ ἀνθρώπινη ψυχή μέ τήν ἐγωϊστική της ἔπαρση θέλησε κάποτε νά σωθεῖ μέ τίς ἴδιες της τίς δυνάμεις! Στόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς ἡ ψυχή ἔκανε ἐκεῖνο πού πρίν ἀπό τή δική της πτώση καί συντριβή εἶχε κάνει καί ὁ διάβολος, πού καί αὐτός ἐπεδίωξε νά γίνει Θεός μέ τίς δικές του δυνάμεις. Γι’ αὐτό διάβολος καί ἄνθρωπος ἐξισώθηκαν!.. Γιατί καί οἱ δύο θέλησαν νά ἀντικαταστήσουν τόν Θεό μέ τόν ἑαυτό τους. Ἐκεῖ ποῦ ὁ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ, ὁ Θεός προσφέρεται νά χαρίσει!.. Ἀπό ἀμέτρητη φιλανθρωπία ὁ Θεός Λόγος ἔπλασε τόν ἄνθρωπο. Ἀπό ἄπειρη ἀγάπη καί θά τόν ἀναγεννήσει. Ἐάν ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι σέ θέση νά προσφέρει τήν "κατ’ ἀξίαν ἄπειρη θυσία στό Θεό-Πατέρα, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ὁ Χριστός τῆς προφητικῆς ἐλπίδας, προσφέρεται νά σώσει τόν ἄνθρωπο. Τήν προσβολή καί ὅλα τά παρεπόμενά της τή φορτώνεται στήν ἁγνότητα τῆς ὑπάρξεώς Του ὁ Χριστός! Ὁ Θεάνθρωπος πού ὀδυνᾶται στό ἰκρίωμα τῆς κατάρας εἶναι ὁ ἀντικαταστάτης τοῦ ἀνθρώπου. Ἦρθε στή γῆ. Ντύθηκε πρῶτα τήν ταπείνωση. Ἔγινε ἄνθρωπος ὅμοιος μέ μᾶς ἐκτός τῆς ἁμαρτίας. Μίλησε καί ἔσπειρε τήν οὐρανόφερτη ἀλήθειά Του. Γιάτρεψε τίς πληγές τοῦ ἀνθρώπου. Καί τώρα;  Ὦ! Τώρα φορτώνεται τίς ἁμαρτίες μας στούς ὤμους Του!.. Πληρώνει ἕνα ξένο χρέος!.. Τό χρέος τοῦ ἀνθρώπου. Στή θεανδρική φύση τοῦ Χριστοῦ πού πέθανε ἐπάνω στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ δόθηκε ἡ μάχη τῆς σωτηρίας μας. Ὁ Ἰησοῦς πλήρωσε τήν ἀνθρώπινη ὀφειλή. Μέ τή θυσία Του, πού πρόσφερε ἀκεραία καί ἐλεύθερη τή θεανδρική Του φύση ἐξιλέωσε τόν Θεό καί χάρισε τή δικαίωση στόν ἄνθρωπο. Σταυρώθηκε, "γιά νά μπορέσουμε ἐμεῖς μέσῳ ἐκείνου νά βροῦμε τή σωτηρία κοντά στό Θεό" (Β’ Κορ. 5,21). Μετέθεσε τήν εὐθύνη μας στούς ὤμους Του μέ τόν Σταυρό Του. Ὁ Κύριος τοῦ Σταυροῦ πρόσφερε τόν πάναγνο ἑαυτό Του "λύτρον ἀντί πολλῶν". Ἡ λύτρωση ἦρθε ἀπό τόν Σταυρό. Γι’ αὐτό δέν μποροῦμε νά σωθοῦμε μέ ἄλλον τρόπον, παρά μόνο διά τοῦ Σταυροῦ. Ἐπάνω στή Θεανθρώπινη σάρκα τοῦ Χριστοῦ ἔλαμψε στό Γολγοθᾶ γιά πρώτη φορά μετά τήν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων, τό μεγαλεῖο τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Ὁ Σταυρός κέρδισε τήν παρρησία τοῦ Ἰησοῦ στό Θεό Πατέρα. Ἐπάνω στή Θεανθρώπινη σάρκα τοῦ Χριστοῦ ἔλαμψε στό Γολγοθᾶ, γιά πρώτη φορά μετά τήν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων, τό μεγαλεῖο τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Ὁ Σταυρός κέρδισε τήν παρρησία τοῦ Ἰησοῦ στό Θεό-Πατέρα. Αὐτή, ὅμως ἡ παρρησία ἀπό δῶ καί πέρα θά εἶναι προνόμιο καί τοῦ καθενός ἀνθρώπου. Ὁ Χριστός τοῦ Σταυροῦ μᾶς χάρισε ἀπό ἀμέτρητη ἀγάπη αὐτό τό μεγάλο καί σωτήριο δικαίωμα: Νά εἴμαστε ἐλεύθεροι ἀπό κάθε ἐνοχή. "Ὁ Θεός ὅμως ξεπερνώντας αὐτά τά ὅρια ἔδειξε τήν ἀγάπη Του γιά μᾶς, γιατί ἐνῶ ἐμεῖς ζούσαμε ἀκόμα στήν ἁμαρτία, ὁ Χριστός ἔδωσε τή ζωή Του γιά μᾶς" (Ρωμ. 5,8). Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἐξακολουθεῖ νά παίρνει τή θέση μας καί νά φορτώνεται τίς ἁμαρτίες μας. Αὐτή ἡ ἀγάπη ἔφερε σέ Κεῖνον τόν θάνατο καί σέ μᾶς τή ζωή! Ὁ ἄνθρωπος, ὅμως, καί μετά τή νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐπάνω στό σῶμα τῆς ἁμαρτίας ἐξακολουθεῖ νά ἔχει σχέσεις μέ αὐτήν. Ὁ Θεάνθρωπος ἔσπασε τά δεσμά τῆς ἀμαρτίας, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος βάζει τόν ἑαυτό του πάλι μέσα στό κελλί τῆς ἀποπνικτικῆς φυλακῆς της. Παρ’ ὅλα αὐτά, ὅμως, ὁ Κύριος δέν τοῦ στερεῖ τήν ἀγάπη Του. Δέχεται τά δάκρυά του, ἠ ἀγάπη του νίκησε τή φρίκη του! Γι’ αὐτό ἐξακολουθεῖ νά δέχεται τήν ἐπιστροφή καί τήν μετάνοιά του. Ὁ Χριστός τοῦ Σταυροῦ ὥς τήν ὥρα τῆς Κρίσεως ζεῖ τήν περίοδο τῆς ἀναμονῆς!.. Ἐκεῖνος πού ἀγωνίζεται καί παλεύει, γιά νά φτάσει στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀνάγκη νά σπουδάσει τή σοφία τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Γιατί δέν ὑπάρχει ἄλλη "σοφία" σωτηρίας ἔξω ἀπό αὐτό τό πανσεβάσμιο Ξύλο. Ἡ χριστιανική ζωή εἶναι μιά μυστική σταύρωση τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς μέ τήν ψυχή τοῦ μεγάλου Ἐσταυρωμένου. Ἐσταυρωμένε Κύριέ μας, ὅταν στό Γολγοθᾶ ὁ ἥλιος καί ἡ φωτεινή ματιά Σου βρέθηκαν ἀντιμέτωποι, ὁ ἥλιος ντράπηκε καί ἔκρυψε τό φῶς του μπροστά στό Φῶς τῆς Ἀγάπης Σου. Οἱ πέτρες σχίσθηκαν καί ἡ Δημιουργία φόρεσε τό πένθος τῆς νεφέλης! Ποιός ξέρει ἄν δέν χύθηκαν δάκρυα ἀπό τά βλέφαρα τῆς νεφέλης τήν ὥρα πού τό ἅγιο στόμα Σου ἄφησε τήν πνοή μέ τό "Τετέλεσται!.."καί κραύγασες τήν ἧττα τοῦ θανάτου καί τῆς ὀδύνης, ἀφοῦ ἔφτασες στά ἔσχατα ὅρια τῆς ὀδύνης καί τοῦ θανάτουτῆς ἀνθρωπίνης φύσης. Ὦ, Κύριε καί Θεέ μας Ἰησοῦ Χριστέ, δέξου τό αἴτημά μας! Καί μεῖνε γιά πάντα μέ τόν Σταυρό Σου στήν καρδιά μας!

KRYQI DHE SHPËTIMI Mitripoliti i Avlonës HRISTODHULOS   Nëse të gjitha ngjarjet e jetës së Perëndinjeriut janë mbinatyrore në përmbajtjen e tyre më të thellë, Kryqi i Krishtit është maja e piramidës së flijimit shpëtimtar të Jezusit. Për t’iu afruar Golgotës, nevojitet një armatim i veçantë: pastrim i brendshëm dhe dashuri hyjnore e shpirtit për Zotin e gjakosur, i cili është shtrirë në pafundësinë e dashurisë së Tij mbi drurin e Kryqit. Drama hyjnore, me tërheqjen magnetike të papërballueshme të plagëve të Krishtit, arriti në përfundimin e saj. Procesioni i zisë u ngjit në Golgotë. Fillon puna e ushtarëve! Krishti gozhdohet mbi Drurin!.. Dhe më pas ngrihet Kryqi!.. Hyjnori vdes mbi drurin e Kryqit! Oh! Marrëzia e kësaj vepre! Të gjitha ngjarjet fetare që i paraprijnë Kryqit dhe ato që e pasojnë, burojnë nga Kryqi i Zotit, sepse Kryqi është përmbushja e premtimit. Është realizimi i shpresës. Është boshti i Historisë së ekzistencës njerëzore. Fjala profetike e përktheu premtimin që Perëndia i dha Adamit dhe Evës për shpëtimin e fëmijëve të tyre në ngushëllim dhe shpresë. Dhe kjo shpresë është ngritja e Hyjnorit mbi drurin e mallkimit. Një herë Jezusi tha: “Dhe unë, kur të ngrihem nga toka, do t’i tërheq të gjithë tek vetja ime” (Gjoni 12:32), për të treguar mënyrën me të cilën do të fitonte shpëtimin e njeriut. Ka kaq shumë vlerë shpirti ynë saqë u desh të vdiste Krishti në Kryq për ta shpëtuar atë!.. Shpirti njerëzor, me krenarinë e tij egoiste, ka dashur dikur të shpëtohej me forcat e veta! Në Parajsën e lumturisë, shpirti bëri atë që, para rënies dhe thyerjes së tij, e kishte bërë edhe djalli, i cili edhe ai kërkoi të bëhej Perëndi me forcat e veta. Prandaj djalli dhe njeriu u barazuan! Sepse të dy dëshiruan të zëvendësonin Perëndinë me veten e tyre. Aty ku njeriu nuk mundet, Perëndia ofrohet të dhurojë!.. Nga filantropia e pafundme, Fjala e Perëndisë krijoi njeriun. Nga dashuria e pafundme, Ai do ta rilindë atë. Nëse njeriu nuk është në gjendje të ofrojë “flijimin e pafundmë të denjë” ndaj Perëndisë-Atë, Hyjnori Zot Krishti i shpresës profetike, ofrohet të shpëtojë njeriun. Fyerjen dhe gjithë pasojat e saj i merr mbi pastërtinë e qenies së Tij Krishti! Perëndinjeriu që vuan mbi skenën e mallkimit është zëvendësuesi i njeriut. Ai erdhi në tokë. Veshi përuljen. U bë njeri i ngjashëm me ne përveç mëkatit. Folur dhe mbolli të vërtetën qiellore të Tij. Shëroi plagët e njeriut. Dhe tani? Oh! Tani ai merr mëkatet tona mbi supet e Tij!.. Pagoi një borxh të huaj!.. Borxhin e njeriut. Në natyrën hyjnore-njerëzore të Krishtit që vdiq mbi drurin e Kryqit u zhvillua beteja për shpëtimin tonë. Jezusi pagoi borxhin njerëzor. Me flijimin e Tij, që e ofroi të plotë dhe të lirë natyrën e Tij hyjno-njerëzore, pajtoi Perëndinë dhe i dha drejtësinë njeriut. U kryqëzua, “që të mundemi ne nëpërmjet Tij të gjejmë shpëtimin pranë Perëndisë” (2 Kor. 5:21). Ai e transferoi përgjegjësinë tonë mbi supet e Tij me Kryqin e Tij. Zoti i Kryqit ofroi veten e Tij të shenjtë “shpërblim për shumëkënd”. Shpëtimi erdhi nga Kryqi. Prandaj nuk mund të shpëtohemi në asnjë mënyrë tjetër, përveçse nëpërmjet Kryqit. Mbi mishin hyjno-njerëzor të Krishtit shkëlqeu në Golgotë, për herë të parë pas rënies së Parëprindërve, madhështia e shpirtit njerëzor. Kryqi fitoi guximin e Jezusit përpara Perëndisë-Atë. Por ky guxim nga tani e tutje do të jetë privilegj edhe për çdo njeri. Krishti i Kryqit na dhuroi, nga dashuria e pafundme, këtë të drejtë të madhe dhe shpëtuese: Të jemi të lirë nga çdo faj. “Por Perëndia, duke i kapërcyer këto kufij, tregoi dashurinë e Tij për ne, sepse ndërkohë që ne ishim ende në mëkat, Krishti dha jetën e Tij për ne” (Rom. 5:8). Dashuria e Krishtit vazhdon të marrë vendin tonë dhe të mbajë mëkatet tona. Kjo dashuri e çoi Atë në vdekje dhe neve në jetë! Por njeriu, edhe pas fitores së Krishtit mbi trupin e mëkatit, vazhdon të ketë lidhje me të. Hyjnori theu zinxhirët e mëkatit, por njeriu e fut veten sërish në qelinë e burgut të saj të mbytshëm. Megjithatë, Zoti nuk ia mohon dashurinë e Tij. Pranon lotët e tij, dashuria e Tij e mundi tmerrin e tij! Prandaj vazhdon të pranojë kthimin dhe pendimin e tij. Krishti i Kryqit, deri në orën e Gjykimit, jeton kohën e pritjes!.. Ai që lufton dhe përpiqet të arrijë në Mbretërinë e Perëndisë, ka nevojë të mësojë urtësinë e Kryqit të Krishtit. Sepse nuk ekziston ndonjë “urtësi” tjetër shpëtimi përveçse ky Dru i shenjtëruar. Jeta e krishterë është një kryqëzim mistik i shpirtit njerëzor me shpirtin e të Madhit të Kryqëzuar. O Zot i Kryqëzuar, kur në Golgotë dielli dhe shikimi i ndritur i Yti u përballën, dielli u turpërua dhe fshehu dritën e tij përballë Dritës së Dashurisë Sate. Gurët u çanë dhe Krijesa veshi ziun e re! Kush e di nëse nuk ranë lot nga qerpikët e reve kur goja Jote e shenjtë nxori frymën me “U përmbush!..” dhe shpalle fitimin ndaj vdekjes dhe dhimbjes, pasi arrite kufijtë më të largët të vuajtjes dhe vdekjes së natyrës njerëzore. O Zot dhe Perëndi ynë, Jezu Krisht, prano lutjen tonë! Dhe qëndro përgjithmonë me Kryqin Tënd në zemrat tona!