Νηστεία, οργή και υποκρισία. - Kreshma (agjërimi), urrejtje dhe hipokrizi.

Νηστεία, οργή και υποκρισία. Αγαπητοί μου αδελφοί, βρισκόμαστε στο κατώφλι της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μπροστά στα πνευματικά αγαθά, τις «αἰώνιες αλήθειες» όπως τις ονομάζει η αγία μας Εκκλησία. Μας δίνει το χέρι Του, ο Κύριός μας, να διαβούμε την περίοδο της  Σαρακοστής και να βγούμε από την έρημη γη των παθών μας, του φοβερού εγωισμού, της κάθε αμαρτωλής μας επιθυμίας, στην εύφορη γη της αγάπης και της ειρήνης του αναστημένου Χριστού, το Πάσχα. Η Εκκλησίας μας έχει την εμπειρία να μας οδηγήσει σωστά, χωρίς ακρότητες, αναπτύσσοντας στον καθένα μας κατά το μέτρο του, τά χαρίσματα που έχει. Έτσι πρώτα μας μιλάει για τη Νηστεία, την οποία συνδέει με την υποκρισία και την επίδειξη, που είναι η πιο μεγάλη αμαρτία. Είναι ψεύτικος ο αγώνας που γίνεται όταν θέλουμε να αρέσουμε στους άλλους ανθρώπους και ματαιοπονούμε διότι αποκτούμε και άλλες πνευματικές ασθένειες όπως ο θυμός και η κατάκριση, αν κάποιος για παράδειγμα δεν εκτιμήσει αυτόν τον «υποκριτικό μας αγώνα» τότε γινόμαστε θηρία, χωρίς ευσπλαχνία και συγχώρεση και προσθέτουμε μεγάλη πίκρα και στεναχώρια στην ψυχή μας. Η νηστεία φαίνεται ότι δεν είναι σκέτη αλλαγή τροφής, αλλά ολοκληρωτικό δώσιμο στην υπακοή του Σωτήρος Χριστού. Τι ωφέλησε αγαπητοί μου, τους πρωτοπλάστους η χωρίς κόπο και μέριμνες ζωή μέσα στον Παράδεισο, αφού έγιναν ράθυμοι και απίστησαν στον Θεό, και κατεφρόνησαν και παρέβησαν την εντολή Του· που ήταν βέβαια εντολή νηστείας; Έτσι και σε εμάς η εντολή του Χριστού για Νηστεία, είναι στην ουσία της εντολή πίστης, ευλογίας και αγιασμού, είναι άρνηση του κακού μας εαυτού και παράδοση στην αγαθότητα του Θεού Πατέρα μας. Όλα είναι δυνατά σε αυτόν που αφήνεται στην πρόνοια του Κυρίου μας, γι΄ αυτό ο Ιερός Χρυσόστομος μας τονίζει: «Πές μου αδελφέ τι αποκομίζεις από τη νηστεία που κάνεις; Γιατι κι ο γεωργός, γι αυτό σπέρνει για να θερίση. Κι ο καραβοκύρης, γι αυτό σχίζει τα πέλαγα, για να γεμίσει το αμπάρι. Μη μου λες τόσες μέρες νηστεύω, κρασί δεν πίνω, δεν πηγαίνω σε διασκεδάσεις. Άλλά δείξε αν, ενώ ήσουν οξύθυμος, έγινες πράος. αν μεθάς με την οργή, τι σημασία έχει που δεν πίνεις; Αν φθονείς, τι ωφέλεια έχεις που νηστεύεις; Δεν σε ρωτώ τι τραπέζι στρώνεις, αλλά αν άλλαξες ψυχή». πηγή:

Kreshma (agjërimi), urrejtje dhe hipokrizi. Të dashur vëllezër, jemi pak para Kreshmë së Madhe, para të mirave materiale, të “vërtetat shekullore” siç i quan Kisha jonë e Shenjtë. Na jep dorën e tij, Zoti ynë që të kalojmë periudhën e Kreshmës dhe të dalim nga toka e shkretë e pasioneve tona, të egoizmit të tmerrshëm, të çdo dëshirë mëkatare, në tokën pjellore të dashurisë dhe të paqes të Krishtit të ngjallur, Pashkën.  Kisha jonë ka eksperiencën që të na udhëzojë drejt, pa ekstreme, duke zhvilluar tek secili prej nesh sipas masës së tij, dhuntitë që ka. Kështu në fillim na flet për Kreshmën, të cilën e lidhën me hipokrizinë dhe demostrimin, që është mëkati më i madh. Është e gënjeshtër betja që bëhet kur duam që të pëlqejmë tek njerëzit e tjerë dhe lodhemi më kot sepse përfitojmë dhe të tjera sëmundje shpirtërore si zemërimi dhe gjykimi, nqs dikush psh nuk e vlerëson këtë “betejën tonë hipokrite” atëhere bëhemi përbindësha, pa dhembshuri dhe falje  dhe shtojmë hidhërim të madh dhe shqetësim në shpirtin tonë. Kreshma duket se nuk është thjesht një ndryshim ushqimit, por një dorëzim i plotë në bindjen e Shpëtimtarit Krisht. Çfarë i ndihmoi të dashurit e mi njerëzit e parëkrijuar jeta pa lodhje dhe përkujdesje në Parajsë, pasi u bënë dembelë dhe humbën besën tek Zoti,  injoruan, shkelën urdhërin  e Tij, i cili ishte natyrisht urdhër kreshme? Kështu dhe tek ne urdhëri i Krishtit për Kreshmë, është në esencë urdhër besimi, bekimi, dhe shenjtërimi, është mohim i vetes sonë të keqe dhe dorëzim tek  mirësia e Zotit, Atit tonë. Të gjitha janë të mundura tek ai i cili dorëzohet në përkujdejsen e Zotit tonë, për këtë Gojarti i Shenjtë na thekson: “Më thuaj vëlla çfarë fiton nga kreshma që bën? Sepse dhe bujku, për këtë mbjell që të korrë. Dhe kapiteni për këtë çan detin, që të mbushë hambaret. Mos më thuaj, kaq ditë kreshmoj, verë nuk pi, nuk shkoj në argëtimi. Por trego nqs, ndërsa ishte i nevrik, u qetësove, nqs dehesh nga zemërimi, çrëndësi ka që nuk pi? Nqs je ziliqar, çfarë dobi ke që mban kreshmë? Nuk të pyes se çfarë tavolinë shtron, por nqs ndryshove shpirt”  Në ndihmë të faqes Pelasgos Koritsas dhe prokopisë shpirtërore të orthodhoksëve Përktheu: T.B                Teolog- Msc Psikopedagogji