Atë Aleksandër Smeman: Pse Besoj? – π.Αλέξανδρος Σμέμαν: Γιατί πιστεύω;

Γιατί πιστεύω ; Κοιτάζω μέσα μου , μέσα στις εμπειρίες και στα αισθήματα μου και μολοταύτα δεν βρίσκω καμία απάντηση. Τι σημαίνει ο Θεός για μένα ; Ένας τρόπος να ερμηνεύσω τον κόσμο και τη ζωή; ΟΧΙ! Πρώτον μου είναι ξεκάθαρο πως αυτή η εξήγηση δεν είναι η πηγή της πίστεως μου σ` αυτόν και δεύτερον πως η πίστη μου στον Θεό δεν «εξηγεί» ορθολογιστικά όλα τα μυστήρια και τα αινίγματα του κόσμου. Όχι μια και δύο φορές στη ζωή μου έπρεπε να σταθώ στο πλευρό ενός ετοιμοθάνατου παιδιού που έπασχε φρικτά. Και λοιπόν τι ; Θα μπορούσα να υπερασπιστώ ή να δικαιολογήσω αυτούς τους πόνους και τον ίδιο το θάνατο «θρησκευτικά» καθώς λένε; ΟΧΙ! Μπορούσα μονάχα να πώ : Ο Θεός είναι εδώ , ο Θεός υπάρχει. Μπορούσα μονάχα να ομολογήσω πόσο αδύνατον είναι να μετρήσουμε αυτή την παρουσία με τις γεμάτες θλίψη γήινες ερωτήσεις μας . Όχι φυσικά η πίστη δεν είναι προϊόν της ανάγκης μου για εξηγήσεις. Τότε από πού προέρχεται ; ή μήπως προέρχεται από τον φόβο μου για την τελική εκμηδένιση, από εκείνη την παράφορη και κατ` ουσιαν εγωιστική εσωτερική επιθυμία να μην εκμηδενιστώ ; Όχι αυτό δεν εξηγεί το γιατί πιστεύω γιατί φαίνεται πως οι υποθέσεις για την μετά θάνατο ζωή και την αθανασία – ακόμα και οι πιο ευφυείς φιλοσοφικές υποθέσεις – είναι παιδιάστικες φλυαρίες . Δεν είναι ότι επιθυμώ την αιώνια ζωή μετά θάνατο ο λόγος που πιστεύω στον Θεό , το αντίθετο , πιστεύω στην αιώνια ζωή γιατί πιστεύω στον Θεό.

Pse Besoj? Shikoj rreth meje,  brenda eksperiencave dhe ndjenjave të mija dhe megjithatë nuk gjej asnjë përgjigje. Çdo të thotë Zot për mua? NJë mënyrë që të shpjegoj botën dhe jetën? JO! Si  fillim më është e qartë që ky shpjegim nuk është burim i besimit tim tek ai dhe e dyta se  besimi im në Zoti nuk “shpjegon” racionalisht të gjitha misteret dhe enigmat e botës. Jo vetëm një herë apo  dy herë në jetën time mu desh që të qëndroj në krah të një fëmije gati për të vdekur i cili vuante tmerrësisht. Dhe çfarë pra? Do të mund të mbroja apo të justifikoj këto dhimbje dhe vetë vdekjen “fetarisht” siç thonë? JO! Do të mundesha thjesht që të them: Zoti është këtu, Zoti ekziston. Do të mundesha thjesht që të pohoj se është e pamundur që të matim prezencën e tij me pyetjet tona tokësore të mbushura me hidhërim. Jo sigurisht besimi nuk është produkt i nevojës sime për shpjegime. Atëhere nga ku vjen? Apo mos ndoshta vjen nga frika ime për nihilizimin përfundimtar, nga ajo dëshirë e pallogjikshme dhe në esencë egoiste që të nihilizohem? Jo kjo nuk shpjegon përse besoj sepse duket që hipotezat  për jetën pas vdekjes  dhe pavdekshmërinë – akoma dhe filozofitë më inteligjente – janë fjalë të kota fëmijnore. Nuk është se dëshiroj jetën e përjetëshme  pas vdekjes, arsyeja që besoj tek Zoti, e kundërta, besoj në jetën e përjetëshme sepse besoj tek Zoti. https://romiosko.wordpress.com/