«Ελευθερία, ίσον Θάνατος…»- "Liri baraz Vdekje..."

Διανύοντας μια περίοδο αυξημένης κοινωνικής σύγχυσης και αβεβαιότητας, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί πλέον να ξεχωρίσει με καθαρή ματιά το ποιοι λειτουργούν υπέρ και ποιοι λειτουργούν κατά των συμφερόντων του. Ποιοι είναι οι ήρωες της υπόθεσης και ποιοι είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται αυτήν την κρίση για να εξυπηρετήσουν σκιώδη συμφέροντα, καθώς και ποιοι είναι οι «αποδιοπομπαίοι τράγοι». Η σύγχυση δε αυτή, φαίνεται πως έχει προχωρήσει ακόμα πιο βαθιά, μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες ραγδαίων εξελίξεων : ο περισσότερος κόσμος δείχνει να μην έχει καν την ικανότητα να διαχωρίσει ΤΙ ΕΙΝΑΙ συμφέρον του και τι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Σε ποιο πρόβλημα να δώσει προτεραιότητα και σε ποιο όχι. Για τους περισσότερους, προηγείται η δημόσια υγεία. Για άλλους, προηγείται η αποφυγή μιας οικονομικής κατάρρευσης. Σε αυτήν την κατηγορία βρίσκονται ακόμα και αρχηγοί κρατών. Για άλλους, προηγείται η διαφύλαξη και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Άλλοι πάλι, επικεντρώνουν τις όποιες αντιρρήσεις τους στο μότο: «όταν θα βγούμε, θα λογαριαστούμε» και δεν γίνεται να μην μας θυμίσουν εκείνο το ανέκδοτο με τον «διεκδικητικό» και «δυναμικό» σύζυγο, που απαιτεί  –ως νέος Τσε Γκεβάρα – από τη σύζυγό του, να υπάρχει κάθε μέρα ζεστό νερό στο σπίτι, για να πλένει (ο ίδιος) τα πιάτα. Είτε «λογαριαστούμε» όταν βγούμε, είτε όχι, οι διαρκείς υποχωρήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα, οι περιορισμοί των ελευθεριών, οι μεγάλες αλλαγές στις ζωές μας, συμβαίνουν ήδη. Μέρα με τη μέρα. Αν δεν αντιδράσουμε από τώρα, με όσους (νόμιμους) τρόπους μας απομένουν να το κάνουμε, τότε μπορεί και να μην έχει μείνει τίποτα που να μας επιτρέπει να «λογαριαστούμε», όταν βγούμε. Η Ελληνική κυβέρνηση -όπως και οι περισσότερες κυβερνήσεις παγκοσμίως αυτή τη στιγμή – κινείται σαφέστατα στο «δόγμα» που υποστηρίζει πως, για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας, τα πάντα είναι επιτρεπτά. Κάθε νέο μέτρο, κάθε νομοσχέδιο. Αλλά και κάθε «αυτοκρατορικό» tweet που αποστέλλεται στο ευρύ κοινό και αποφασίζει με μία κίνηση του χεριού, με ένα κλικ,  ποιος είναι «εχθρός» του δημόσιου συμφέροντος, ποιος «απειλεί» την δημόσια τάξη και ποιες «εστίες πιθανής μόλυνσης» πρέπει να κλείσουν. Ποια μέσα μαζικής ενημέρωσης πρέπει να ενισχυθούν σκανδαλωδώς, με πακτωλό χρημάτων, για να μεταφέρουν αναντίρρητα τις κυβερνητικές προσταγές και ποια μέσα πρέπει να αγνοηθούν επιδεικτικά. Λίγες μόνο μέρες αφότου γιορτάσαμε την Ελληνική επανάσταση του 1821,κατά τραγική ειρωνεία, θα μπορούσαμε να πούμε πως το μήνυμα της Ελληνικής κυβέρνησης (και πολλών άλλων κυβερνήσεων παγκοσμίως), συμπυκνώνεται σε ένα ανεστραμμένο: «Ελευθερία ή Θάνατος». Δηλαδή, προτιμήστε να στερηθείτε οικειοθελώς τις ατομικές ελευθερίες σας, για να μην νικήσει ο ιός και ο θάνατος. Παραχωρήστε δικαιώματα, για να κερδίσετε την ζωή σας. Υπακούστε σε όλα τα μέτρα περιορισμού, για να προστατέψετε το μέλλον σας. Αντί για Ελευθερία ή Θάνατος, ελευθερία ίσον θάνατος… Σαν να μην έφτανε αυτή η δυσοίωνη, θλιβερή και εντελώς σουρεαλιστική (αν)αντιστοιχία του αφηγήματος των κυβερνώντων, με το σύνθημα της επαναστάσεως, ήρθε και μια ακατανόητη δήλωση από το στόμα του ίδιου του Πρωθυπουργού. Μία δήλωση «χρωματισμένη» με δανεικά «χρώματα» από το έπος του 1821, η οποία ανέφερε το εξής: «μένουμε σπίτι. Σαν ελεύθεροι πολιορκημένοι, που επιλέγουν, όμως, να είναι πολιορκημένοι γιατί είναι ελεύθεροι» (!). Κάθε σχόλιο γι’ αυτήν τη δήλωση, είναι μάλλον περιττό. Όμως και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, κύριος Χρυσοχοΐδης, ανέφερε πως: «η τηλεόραση μεγέθυνε ελάχιστες μειοψηφίες στις παραλίες και στα άλση» και κατέληξε στο συμπέρασμα πως: «Καλά έκανε η τηλεόραση (!), γιατί η πειθαρχία πρέπει να είναι απόλυτη. Οι πολίτες πειθάρχησαν και πειθαρχούν όταν αντιλαμβάνονται ότι τα προτεινόμενα είναι προς το συμφέρον τους. Είναι υποχρέωση της πολιτείας να τους κάνει να το αντιληφθούν». Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μία δημόσια επιβράβευση της κατευθυνόμενης και σκόπιμης παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ. Ένας υπουργός της κυβέρνησης, παραδέχτηκε χωρίς κανένα πλέον πρόσχημα, πως η προπαγάνδα των fake news, είναι κάτι το θετικό και θεμιτό, όταν συμφωνεί με τα «αυτοκρατορικά διατάγματα». Αν επιλέξουμε να αφήσουμε πίσω, αυτό το πολιτικό και κοινωνικό θέατρο παραλόγου, και να αγνοήσουμε το στημένο σκηνικό που διαμορφώνεται, θα καταστεί σαφές πως η μόνη ουσία είναι μία: Οι ζωές μας, όσο και ασφαλείς να είναι με την (οπωσδήποτε σπουδαία και σημαντική) συμβολή της επιστήμης, δεν αξίζουν τίποτε αν στερούνται ελευθερίας. Πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρες οφθαλμών και την ζωή μας και την ελευθερία μας, με την ίδια προσοχή. Κανένα είδος προπαγάνδας δεν πρέπει να μας «εκπαιδεύσει» ή να μας συνηθίσει, να βάζουμε στη ζυγαριά, τη μία υπέρτατη αξία εις βάρος της άλλης. Και η δημόσια υγεία να προστατευθεί, αλλά και να απαιτήσουμε να ανακτηθούν πλήρως, όσα δικαιώματα χάθηκαν. Βλέπουμε πως ξεκίνησε να δημιουργείται ένα εγχώριο και παγκόσμιο κλίμα φόβου, μέσα στο οποίο οι πολίτες θα ασφυκτιούν και υπό το καθεστώς του τρόμου, θα θέτουν ως ύψιστη προτεραιότητά τους, μονάχα τη ζωή τους και τίποτε άλλο. Η τρομοκρατία της προπαγάνδας, έχει σκοπό να τους κάνει πρόθυμους να αρχίσουν να θυσιάζουν τα πάντα, όλα τα κεκτημένα δικαιώματα τους, στον βωμό της δήθεν ασφάλειας που θα παρέχουν οι «κραταιές αγκάλες» των κρατών. Όποτε εξαπολύεται στον πλανήτη (είτε με φυσικό τρόπο, είτε με τεχνητό) ένας παγκόσμιος «μπαμπούλας» όπως ο COVID – 19, θα γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Και κάθε επεισόδιο θα είναι χειρότερο από το προηγούμενο. Το δόγμα του σοκ, θα είναι η νέα παγκόσμια πολιτική των εθνών. Μαστίγιο και καρότο. Θα δημιουργούν το πρόβλημα και μετά θα μας οδηγούν προς την ήδη ετοιμασμένη λύση. Πηγή

Duke kaluar një periudhë të konfuzionit shoqëror dhe pasigurisë, kuptohet lehtësisht se shumica e njerëzve nuk mundet tashmë që të dallojë me sy të pastër se cilët punojnë në dobi dhe cilët kundra interesave të tyre. Cilët janë heronjtë e çështjes dhe cilët janë ata që po e shfrytëzojnë këtë krizë që t’iu shërbejnë interesave të errëta, si dhe cilët janë “dashët e shpëtimit”. Ky konfuzion, duket se ka depërtuar akoma më thellë, brenda pak javëve të zhvillimeve të shpejta: shumica e njerëzve tregon se nuk ka as aftësinë për të dalluar CILI ËSHTË interesi i ti tij dhe cili NUK ËSHTË. Cilit problem ti japë përparësi dhe cilit jo. Për shumicën, para së gjithash është shëndeti publik. Për të tjerë, shmangia e një rrënimi ekonomik. Në këtë kategori gjenden akoma dhe disa udhëheqës shtetesh. Për të tjerë, para së gjithash është ruajtja dhe mbrojtja e të drejtave dhe lirive individuale. Të tjerë, sërish, përqëndrohen në reagime kundërshtuese me moton: “Kur të dalim, do ta bëjmë llogarinë” dhe nuk mund të mos na kujtojnë atë anekdotë me bashkëshortin “pretendues” dhe “dinamik” i cili kërkon – si një Çe Kevara i ri- nga bashkëshortja që të ketë në shtëpi ujë të nxehtë, që të lajë (ai vetë ) pjatat. Edhe sikur të “bëjmë llogaritë” kur të dalim, edhe sikur të mos i bëjmë, tërheqjet e vazhdueshme në çështje kryesore, kufizimet e lirive, ndryshimet e mëdha në jetët tona, tashmë po ndodhin. Ditë pas dite. Nëse nuk reagojmë që tani, me të gjitha mënyrat e ligjshme që na mbeten për ta bërë, atëhere mund të mos na ketë mbetur asgjë që të lejojë “të bëjmë llogaritë”, kur të dalim. Qeveria Greke (këtu ajo Shqiptare) – ashtu si dhe të gjitha qeveritë e tjera në botë në këto momente- po lëviz qartësisht në “dogmën” që pretendon se për të siguruar shëndetin publik, të gjitha janë të lejuara. Çdo masë e re, çdo projektligj. Por dhe çdo tweet “perandorak” që dërgohet në opinionin e gjërë publik dhe që vendos me një lëvizje të dorës, me një klik, se cili është “armiku” i interesit publik, cili “kërcënon” rendin publik dhe cilat janë “vatrat e një infeksioni të mundshëm” duhet të mbyllen. Cilat media publike duhet të ndihmohen në mënyrë skandaloze me shuma të mëdha, që të  transmetojnë pa e diskutuar të gjitha urdhërat qeveritare dhe cilat do të duhet të injorohen në mënyrë demostrative. Pak ditë pasi festuam kryengritjen e vitit 1821, për ironi të fatit, do të mund të thoshim se mesazhi i Qeverisë Helene ( e shumë qeverive të tjera në botë)  koncentrohet në një frazë të kthyer përmbys: “Liri a Vdekje”. Dmth, preferoni që të mos keni me vullnetin tuaj liritë tuaja personale, që të mos fitojë virusi dhe vdekja. Tërhiquni nga të drejtat, që të fitoni jetën tuaj. Bindjuni të gjitha masave që të mbroni të ardhmen tuaj. Në vend të Liri a Vdekje, Liria baraz me Vdekje.... Sikur të mos mjaftonte kjo (mos)përputhje  mjeruar, e dyjëzuar dhe plotësisht sureale e përrallës së qeveritarëve, me slloganin e kryengritjes, erdhi dhe një deklaratë e pakutpueshme nga goja e Kryeministrit. Një deklaratë “e ngjyrosur” me “ngjyra” hua nga eposi i 1821, e cila thotë sa më poshtë: “Qëndrojmë në shtëpi. Si të rrethuarit e lirë, që zgjedhin, por janë të rrethuar nga armiku sepse janë të lirë” (!). Çdo koment mbi këtë deklaratë është e tepruar. Por Ministri i Mbrojtjes Civile, zoti Hrisohoidhi, tha se: “televizioni zmadhoi minorancat e pakta në plazhe dhe pyje” dhe arrita në kokluzionin se : “ Mirë bëri televizioni (!), pasi disiplina duhet të jetë e plotë. Qytetarët u bindën dhe binden kur kuptojnë se ato sa propozohen janë për interesin e tyre. Është detyrë e shtetit që ti bëjë ta kuptojnë”. Kemi pra të bëjmë me vlerësimin publik të disinformimit të drejtuar e të qëllimshëm nga mediat. Një ministër i qeverisë e pranoi pa u fshehur se propaganda e fake news është diçka pozitive dhe e nevojshme, kur bie dakort me “urdhrat perandorakë”. Por le të lemë prapa, këtë teatër politik dhe social dhe të injorojmë skenën e stisur që po krijohet, do të bëhet e qartë qe esenca e vetme është një: Jetët tona, sado të sigurta që të jenë me kontributin e shkencës (kotnribut i rëndësishëm dhe i madh), nuk vlejnë aspak nëse nuk kanë liri. Duhet që të ruajmë si sytë e ballit dhe jetën tonë dhe lirinë tonë, me të njejtin kujdes. Asnjë propagandë nuk duhet që të na “edukojë” ose të na bëjë zakon, që të vendosim mbi një peshore, njërën vlerë më të lartë në dëm të tjetrës. Dhe shëndeti publik të mbrohet, por dhe të kërkojmë që të rivendosen plotësisht të gjitha të drejtat që humbën. E shoshim se si filloi që të krijohet një klimë frike lokale dhe botërore, brenda sëcilës, qytetarët do të mbyten dhe nën pushtetin e terrorit, do të vendosin si prioritetin më të lartë të tyre, vetëm jetën e tyre dhe asgjë tjetër. Terrorizmi i propagandës, ka si qëëlim që t’i bëjë të gatshëm që të fillojnë të sakrifikojnë gjithçka, të gjitha sa të drejta janë fituar, në altarin e gjoja sigurisë që do të japin “përqafimet shtetërore” të shteteve. Sa herë që në planet lëshohet ( qoftë në mënyrë të natyrshme, qoftë në mënyrë artificiale) një “gogol” botëror, si Covid 19, do të bëhemi spektatorë të së njejtës  vepër.  Çdo episod do të jetë më i keq nga ai i kaluari. Dogma e shok-ut, do të jetë një politikë e re globale e kombeve. Kamxhik dhe karrotë. Do të krijojnë problemin dhe më pas do të na çojnë në zgjidhja e cila prej kohësh është përgatitur.   Përktheu: Pelasgos Koritsas