ΘΕΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

 

ΘΕΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

«Ἀδελφοί τό Εὐαγγέλιον τό εὐαγγελισθέν ὑπ’ ἐμοῦ, οὐκ ἔστι κατ’ ἄνθρωπον» (Γαλ. 1, 11)

Μητροπολίτου Αὐλῶνος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Ἕνα μεγάλο καί βασικό ζήτημα ἐπιλύει ἡ ὁμολογία τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ὁ Διδάσκαλος τῆς οἰκουμένης, πού ἔφερε σέ ὅλα τά γεωγραφικά μήκη καί πλάτη τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, διακηρύττει: «Θέλω ὅλοι ἐσεῖς, πού δέχεσθε τά μηνύματα τοῦ οὐρανοῦ καί ἀσπάζεσθε τή σωτήρια ἀλήθεια νά γνωρίζετε, ὅτι ὅλα αὐτά πού ἀναφέρονται στόν Θεό καί ἔχουν σχέση μέ τή σωτηρία σας εἶναι τό Εὐαγγέλιο. Τό Εὐαγγέλιο πού δέν παρέλαβα ἀπό κανέναν ἄνθρωπο, ἀλλά κατευθεῖαν ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό δι’ ‘’ἀποκαλύψεως’’».

Πολλές φορές μᾶς δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά τονίσουμε καί ‘μεῖς τήν ἀλήθεια αὐτή. Ἀλλά εἶναι τόσο χρήσιμη καί τόσο ἀπαραίτητη αὐτή ἡ ὁμολογία τοῦ Ἀποστόλου γιά τίς σχέσεις μας μέ τά πνευματικά πράγματα καί μέ τόν Θεό, πού πάντοτε ὁ χριστιανός πρέπει νά ἔχει ὑπόψη του καί νά μελετᾶ. Διότι ἡ γνώση, ὅτι τό Εὐαγγέλιο δέν εἶναι ὑπόθεση τῆς ἀνθρώπινης σκέψης καί σοφίας, ὅτι δέν εἶναι καρπός καμμιᾶς φιλοσοφικῆς σχολῆς τῆς ἀρχαιότητας, ἀλλά ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, πού ἀποκαλύφθηκε «ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ», ἀποτελεῖ τή βάση τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

1. Τό πρόβλημα τῆς Ἀλήθειας

Ὁ Χριστός ὁ Ἴδιος ὁμολογεῖ ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου στό πραιτώριο, ὅτι ἦλθε στόν κόσμο νά μαρτυρήσει, δηλαδή, νά ἀποκαλύψει καί βεβαιώσει τήν ἀλήθεια. Καί ὅταν ὁ μορφωμένος ρωμαῖος διοικητής τοῦ θέτει τό κολοσσιαῖο ἐρώτημα «τί εἶναι ἀλήθεια», ὁ Ἰησοῦς βυθίζεται στό μεγαλεῖο τῆς σιωπῆς Του, γιατί ὁ Ἴδιος, ὅλο Του τό Θεανδρικό Πρόσωπο, ἐνσαρκώνει τήν Ἀλήθεια, τήν ὁποία ζητεῖ ὁ Πιλᾶτος τοῦ Πάθους, ἀλλά καί κάθε ἄνθρωπος πού σκέπτεται σάν καί ‘κεῖνον.

Ἡ Ἀλήθεια δέν εἶναι ἔννοια ἀφηρημένη. Δέν εἶναι φιλοσοφικός ὅρος, παρόλο πού εἶναι τό ἀντικείμενο τῆς φιλοσοφίας, ὥστε μπορεῖ νά συλλάβει ὁ ἀνθρώπινος νοῦς. Στό Εὐαγγέλιο, πού εἶναι ἡ Ἀλήθεια, δέν ὑπάρχει κανένας ὁρισμός της. Διότι ἡ Ἀλήθεια δέν εἶναι πρᾶγμα, ἀλλά ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος. Τό πανάγιο Πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου πού διακήρυξε: «Ἐγώ εἶμαι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή».

Ἑπομένως, τό θεμέλιο καί ἡ πηγή καί ἡ βάση κάθε ἀλήθειας, ἀλλά καί τό ἀναμφισβήτητο κριτήριο τῆς ἀλήθειας, εἶναι τό Πρόσωπο τοῦ Κυρίου, πού αὐτοαποκαλύπτεται στόν κόσμο. Ὅλες οἱ φωνές τοῦ Πνεύματος, οἱ Προφῆτες καί ὅσοι ἐλάλησαν πρίν ἀπό τόν Κύριο Ἰησοῦ, μίλησαν γιά τήν ἀλήθεια καί ἔδειχναν τόν δρόμο της.

Ὁ Χριστός, ὅμως, εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τῆς ἀλήθειας, Γι’ αὐτό, ὅταν Ἐκεῖνος ὁμιλεῖ, ὁμιλεῖ ἡ ἴδια ἡ Ἀλήθεια, πού μαζί μέ τή χάρη «ἦλθον διά Ἰησοῦ Χριστοῦ» στόν παρόντα κόσμο. Τό γεγονός αὐτό καθιστᾶ τό Εὐαγγέλιο ἀποκάλυψη αἰωνίου κύρους.

2. Τό αἰώνιο κῦρος τοῦ Εὐαγγελίου

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι σκεπτόμενο ὄν. Ἀπό τότε πού ἀντιλαμβάνεται τόν ἑαυτό του ἀρχίζει νά ἐρωτᾶ καί νά ἐρευνᾶ. Θέλει νά εὕρει τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων καί τῆς ζωῆς του. Ὁ κόσμος τῆς ψυχῆς του, ἀλλά καί τό μεγαλεῖο τῆς Δημιουργίας εἶναι τά μεγάλα καί μυστηριώδη αἰνίγματα, πού καλεῖται νά κατακτήσει μέ τή γνώση.

Αἰῶνες τώρα ὁ ἀνθρώπινος ἐγκέφαλος βασανίζεται μέ τά ἴδια προβλήματα. Τά προβλήματα ἐκεῖνα, πού μολονότι ἐμφανίζουν ποικιλία «προσώπων» καί «ἀπειρία» προεκτάσεων, συνοψίζονται στόν ἄξονα πού ἀρχίζει ἀπό τόν Θεόν καί φθάνει στόν ἄνθρωπο. Ὁ Θεός καί ὁ ἄνθρωπος εἶναι τό τραγικό μυστικό τοῦ πλανήτη μας!…

Οἱ σοφοί τοῦ κόσμου εἶπαν τίς σκέψεις τους. Ἡ ἐπιστήμη καί ἡ ἐμπειρία διατύπωσε τίς δικές της. Τά διάφορα θρησκεύματα ζήτησαν τήν ἀλήθεια γιά τό Θεό καί τόν ἄνθρωπο. Ἀλλά ἡ ἀνθρωπότητα παραμένει ἀκόμη στήν ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας!… Ἀλλοίμονο! Ἡ ἀνθρωπότητα ἀναζητά τήν ἀλήθεια καί ἡ ἀλήθεια βρίσκεται σιωπηλή στή θύρα τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς τοῦ ἀνθρώπου!

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, πού ἀποκαλύφθηκε στό ἅγιο Εὐαγγέλιο, εἶναι τό Σῶμα τῆς Ἀλήθειας. Στό πρόσωπό Του συγκεντρώνεται ὅλη ἡ γνώση, ὅλο τό φῶς, ὅλη ἡ ζωή, ὅλη ἡ χάρη, ὅλη ἡ σωτηρία καί ἡ λύτρωση. Γι’ αὐτό κάθε προσπάθεια γιά ἀνεύρεση τῆς ἀλήθειας, πού βρίσκεται ἔξω ἀπό τήν Ἀποκάλυψη τοῦ Εὐαγγελίου καί πέρα ἀπό τό θεῖο Πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας, εἶναι ματαιοπονία.

Αὐτή ἡ προσπάθεια εἶναι καταδικασμένη νά πέσει στό κενό. Γι’ αὐτό ἡ ἀνθρωπότητα διψᾶ τήν ἀλήθεια. Διότι ἀφήνει τήν πηγή της, τόν Χριστό καί τό Εὐαγγέλιο, καί πορεύεται στίς νοσηρές «πηγές» τῆς νόησής του, πού ἐπινοοῦν ἀπατηλά τεχνάσματα καί συσκοτίζουν, ἀντί νά διαφωτίζουν, καί νά φέρνουν στό φῶς τῆς ἀλήθειας τόν ἄνθρωπο.

3. Ἡ δική μας στάση

Εἶναι ὡραῖο καί παραστατικό τό παράδειγμα τοῦ μεγάλου Ντοστογιέφσκι. Ἐάν, λέει, μοῦ πεῖ κάποιος, πώς ἀπό τό ἕνα μέρος βρίσκεται ὁ Χριστός καί ἀπό τό ἄλλο ἡ Ἀλήθεια, ἐγώ θά πάω μέ τό μέρος τοῦ Χριστοῦ! Ἡ διακήρυξη αὐτή τοῦ χριστιανοῦ συγγραφέα φανερώνει, πώς δέν ὑπάρχει ἀλήθεια μακριά ἀπ’ τόν Χριστό. Αὐτό ἄς τό δέσουμε καλά στό μυαλό μας. Γιατί τότε δέν θά πλανηθοῦμε ἀπό τούς πειρασμούς ἀλλά καί τούς κακούς ὁδηγούς, πού θέλουν νά ἀμφισβητήσουν τό αἰώνιο κῦρος τοῦ Εὐαγγελίου.

Αὐτοί ἐπιζητοῦν νά μᾶς μεταδώσουν τήν ψεύτικη πίστη, ὅτι ὁ ἄνθρωπος καί χωρίς τόν Χριστό καί δίχως τό ἅγιο Εὐαγγέλιο εἶναι δυνατό νά βρεῖ τήν πολυπόθητη ἀλήθεια. Εἴμαστε χριστιανοί, παιδιά τοῦ Θεοῦ Πατέρα, πού γνωρίζουμε μόνο μέσῳ τοῦ πρωτοτόκου ἀδελφοῦ μας Ἰησοῦ, ἀπό τόν ὁποῖον παίρνουμε τήν ἀλήθεια καί τή ζωή.

Αὐτή πρέπει νά εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι σέ ὅλους ἐκείνους, πού ἐμπαίζουν τόν Θεό, πού διακωμωδοῦν τόν Παράδεισο καί τήν ἀθανασία τῆς ψυχῆς. Καί ὅλα τά ἱερά καί ἅγια τοῦ Εὐαγγελίου μηνύματα, πού ὁδηγοῦν στή σωτηρία μας. Ἐμεῖς πιστεύουμε ὅτι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεάνθρωπος ἦρθε στή γῆ καί μίλησε καί ἀποκάλυψε τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο μιά γιά πάντα.

Γι’ αὐτό, καθώς ὁμολογεῖ καί ὁ μέγας Παῦλος, τό ἅγιο Εὐαγγέλιο εἶναι γιά μᾶς τό κριτήριο καί τό μέτρο καί ἡ πηγή τῆς Ἀλήθειας. Τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο ὁ χριστιανός δέν τόν καθορίζει μέ τή λογική του, ἀλλά μέ τήν ἀποκάλυψη τοῦ Εὐαγγελίου. Μέ τό Πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Γιά νά γίνει, λοιπόν, προσωπική ἡ ἀποκάλυψη, χρειάζεται νά ἔχουμε «προσωπικές» σχέσεις μέ τόν «Υἱό». Νά συνδεθοῦμε μέ τόν Κύριο μέσα στήν Ἐκκλησία Του χειραγωγούμενοι ἀπό τόν Παράκλητο, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας. Ἡ γνώση τῆς μίας καί ἀδιαίρετης ἀλήθειας θά γίνει γιά ὅλους μας ἀπαρχή τῆς αἰώνιας ζωῆς.