Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα 2025 του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη!- Mesazhi i Krishtlindjes 2025 nga Kryepiskopi Joani!

 Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν (Ἰω. 1:14)

 

Προς τον ευλαβή κλήρο και λαό,
Αγαπητά τέκνα εν Κυρίω,

Ι

Τα λόγια αυτά συνοψίζουν και εκφράζουν με σαφήνεια το νόημα της εορτής των Χριστουγέννων με τον βαθύτερο και τελειότερο τρόπο. Εάν επικεντρωθούμε και προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τη σημασία αυτού του μεγάλου μυστηρίου, τη σάρκωση του Υιού και Λόγου του Πατρός και την ενανθρώπησή του, τότε θα μπορέσουμε να συμμετάσχουμε στον πνευματικό εορτασμό και τη χαρά, και θα νιώσουμε μέσα μας τη μεταμορφωτική δύναμη από τη βίωση αυτού του γεγονότος. Η Ενσάρκωση δεν είναι απλώς ένα θαύμα ή ένα αξιοθαύμαστο μυστήριο· είναι το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να δοθεί στην ανθρωπότητα. Ο Υιός και Λόγος του Θεού σαρκώνεται και κατεβαίνει δίπλα στον ανθρώπινο πόνο και την οδύνη, αγγίζει τη διαστρεβλωμένη φύση μας για να την ευθυγραμμίσει, αποκαλύπτοντάς μας το βάθος της ευσπλαχνίας και της βαθιάς ταπείνωσης που πηγάζει από την άπειρη αγάπη Του για όλον τον κόσμο. Ο Μέγας Αθανάσιος εξέφρασε αυτή τη συγκλονιστική αλήθεια λακωνικά: Ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, για να γίνουμε εμείς κατά χάριν θεοί.

Καθώς εορτάζουμε τα Χριστούγεννα, είναι καλό να θυμόμαστε ότι αυτή η μεγάλη εορτή δεν αφορά στη γέννηση ενός δασκάλου, προφήτη ή νομοθέτη. Ο αιώνιος Θεός επεμβαίνει στην ιστορία και γίνεται άνθρωπος, χωρίς να παύει να είναι πλήρης Θεός, για να μας καταστήσει μετόχους των ακτίστων θείων ενεργειών, για να θεραπεύσει, να αναστήσει και να ολοκληρώσει την πεπτωκυία και παραμορφωμένη ανθρώπινη φύση μας. Με τη θεία ενέργειά Του, ο Χριστός, ο Θεάνθρωπος, ενεργοποιεί, ενδυναμώνει και ζωοποιεί την ανθρώπινη φύση μας και μας ενώνει με τον Θεό, κάτι που κανένας δάσκαλος, προφήτης ή νομοθέτης δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει.

ΙΙ

Τα Χριστούγεννα μάς καλούν να συμμετάσχουμε στην πρόσκληση των αγγέλων, να Τον δοξολογήσουμε μαζί τους: Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία (Λκ. 2:14). Ωστόσο, η αναγγελία της Γέννησης του Χριστού δεν έγινε με τον ίδιο τρόπο σε όλους: στους ταπεινούς βοσκούς ήρθε ένας άγγελος, διότι η καρδιά τους ήταν ταπεινή και ανοιχτή· στους Μάγους της Ανατολής, που διψούσαν για νόημα, τους οδήγησε ένα αστέρι και πάλι ένας άγγελος. Όμως οι υπερήφανοι και πονηροί άρχοντες δεν χάρηκαν από την είδηση, αλλά ένιωσαν φόβο, σκοτάδι και απόρριψη και επιδίωξαν να σκοτώσουν το νεογέννητο βρέφος. Το λυτρωτικό γεγονός προσφέρεται σε όλους, αλλά καρποφορεί μόνο σε εκείνους που έχουν επιθυμία, ταπείνωση και καλή πρόθεση. Εἰς τά ἴδια ἦλθε, καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον· ὅσοι δέ ἔλαβον αὐτόν… ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (Ιω. 1:11-12).

Για κάθε άνθρωπο που αναζητά την εσωτερική ειρήνη, την αλήθεια και την πληρότητα, η χαρούμενη και φωτεινή εορτή των Χριστουγέννων έρχεται ως ακτίνα ελπίδας, παρηγοριάς και ειρήνης. Σε μία από τις ομιλίες του, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: Τί λοιπόν μπορεί να είναι ίσο με αυτά τα χαρμόσυνα νέα; Ο Θεός στη γη, ο άνθρωπος στον Ουρανό· και τα πάντα ενώθηκαν μαζί… και έγινε συμφιλίωση μεταξύ του Θεού και της φύσης μας… ο θάνατος καταστράφηκε, ο παράδεισος άνοιξε, η κατάρα σβήστηκε, η αμαρτία απομακρύνθηκε από τον δρόμο, η πλάνη εξορίστηκε, η αλήθεια επέστρεψε, ο λόγος της θεοσέβειας σπάρθηκε παντού και άνθισε στην ανάπτυξή του, η κοινωνία του Ουρανού μεταφέρθηκε στη γη, ή μάλλον τα επίγεια δέθηκαν με τα επουράνια (Ομιλία στα Χριστούγεννα).

ΙΙΙ

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές! Πρέπει να διακηρύξουμε με χαρά αυτό το χαρμόσυνο μήνυμα και να μαρτυρήσουμε με ζήλο, ακαταπόνητα, ότι ο Θεός τώρα κατοικεί ανάμεσά μας. Μάρτυς πιστός σώζει ψυχάς — λέει ο σοφός Σολομών (Παρ. 14:25). Είναι καθήκον κάθε χριστιανού να διαδώσει και να μοιραστεί αυτό το φως με όλο τον κόσμο, διότι μόνο μοιράζοντάς το με τους άλλους μπορεί το φως να διατηρηθεί και να αυξηθεί· διαφορετικά, θα γίνει αδύναμο και τελικά θα εξαφανιστεί. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, ο κόσμος χρειάζεται το φως του Χριστού. Είναι αναγκαίο, διότι μια ζωή χωρίς την παρουσία του Κυρίου γίνεται άθλια, μετατρέπεται σε ζωή χωρίς αγάπη, χωρίς χαρά, χωρίς φως: μια ζωή στο σκοτάδι. Μόνο η παρουσία Του μπορεί να φωτίσει τις καρδιές και τις ψυχές μας και να δώσει στη ζωή μας φως και χαρά. Αυτός είναι το φως στο σκοτάδι μας, και η διδασκαλία Του, λέει ο ψαλμωδός, είναι λύχνος για το ταξίδι μας σε αυτή τη ζωή.

Για να εορτάσουμε πνευματικά τη Γέννηση του Χριστού, ας φροντίσουμε κατά τη διάρκεια αυτών των εορταστικών ημερών να βιώσουμε βαθύτερα την αγιότητα και το μεγαλείο αυτού του θείου δώρου. Μπορούμε να το επιτύχουμε αυτό καθαρίζοντας τις καρδιές μας από κάθε κακία και γεμίζοντάς τες με αγάπη και ταπείνωση προς όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα προς εκείνους που ευρίσκονται σε ανάγκες — φτώχεια, ασθένεια, απελπισία και μοναξιά. Ο ίδιος ο Κύριος ταυτίζει τον Εαυτό Του με τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, λέγοντάς μας: Ἐπείνασα γάρ καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν· ἐδίψησα, καί ἐποτίσατέ με· ξένος ἤμην, καί συνηγάγετέ με· γυμνός, καί περιεβάλετέ με· ἠσθένησα, καί ἐπεσκέψασθέ με· ἐν φυλακῇ ἤμην, καί ἤλθατε πρός με…. Ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε (Ματθ. 25:35-40). Μόνον όταν κάνουμε όσα ο Κύριος μας προτρέπει, τα Χριστούγεννα θα έχουν αληθινό νόημα, και τα πάντα μέσα μας θα φωτιστούν από τον Λόγο που έλαβε την ανθρώπινη σάρκα.

Καλά Χριστούγεννα και χρόνια πολλά!

+ Ιωάννης
Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας

............................

jala u bë mish dhe banoi ndër ne (Jn.1:14)

Klerit dhe popullit shpresëtar,
Bij të shtrenjtë në Zotin,

I

Këto fjalë e përmbledhin dhe e shprehin kuptimin festës së Krishtlindjes në mënyrën më të thellë dhe më të përsosur. Nëse do të përqendrohemi për të kuptuar rëndësinë e këtij misteri të madh, në të cilin Biri dhe Fjala e Atit u mishërua dhe u bë njeri, atëherë do të mund të marrim pjesë në festimin dhe gëzimin shpirtëror dhe do të ndiejmë brenda nesh fuqinë transformuese të përjetimit të kësaj ngjarjeje. Mishërimi nuk është thjesht një mrekulli apo një mister i denjë për t’u admiruar; është dhurata më e madhe që mund t’i jepej njerëzimit. Biri dhe Fjala e Perëndisë mishërohet dhe ulet pranë vuajtjes njerëzore, prek shtrembërimin e natyrës sonë për ta drejtuar, duke na zbuluar thellësinë e dhembshurisë dhe të përulësisë së thellë, që lind nga dashuria e Tij e pafund për të gjithë botën. Shën Athanasi i Madh e shpreh këtë të vërtetë tronditëse në mënyrë lakonike: Biri i Perëndisë u bë njeri, që ne të bëhemi perëndi.

Ndërsa vazhdojmë të përgatitemi për festimin e Krishtlindjes, na ndihmon të kujtojmë se kjo festë e madhe nuk ka të bëjë me lindjen e një mësuesi, profeti apo ligjvënësi. Perëndia i përjetshëm ndërhyn në histori dhe bëhet njeri, pa pushuar së qenuri Perëndi i plotë, për të na sjellë në shenjtërinë e Tij, për të na bërë pjesëmarrës të natyrës hyjnore (2 Petr. 1:4), për të shëruar, ringritur dhe përmbushur njerishmërinë tonë të rënë dhe të deformuar. Nëpërmjet pranisë së energjisë së Tij hyjnore, Krishti, Perëndinjeriu, aktivizon, fuqizon dhe gjallëron natyrën tonë njerëzore dhe na bashkon me Perëndinë, gjë që asnjë mësues, profet apo ligjvënës nuk mund ta bënte dot kurrë.

II

Krishtlindja na fton të marrim pjesë në thirrjen e engjëjve, për ta lavdëruar edhe ne bashkë me ta: Lavdi Perëndisë në më të lartat, dhe mbi dhenë paqe dhe në njerëzit mirëdashje (Llk. 2:14). Por, lajmërimi i Lindjes së Krishtit, nuk u bë në të njëjtën mënyrë për të gjithë: te barinjtë e përulur erdhi një engjëll, sepse zemra e tyre ishte e përulur dhe e hapur. Dijetarëve të Lindjes, që kishin etje për kërkim, iu dha një yll dhe përsëri një engjëll për t’i udhëhequr. Kurse sundimtarëve krenarë dhe dinakë, lajmi nuk u solli gëzim, por frikë, errësirë dhe refuzim, dhe deshën të vrasin foshnjën e porsalindur. Ngjarja u ofrohet të gjithëve, por jep fryt vetëm tek ata që kanë dëshirë, përulësi dhe qëllim të mirë. Erdhi tek të vetët dhe të vetët nuk e pranuan; por të gjithëve atyre që e pranuan… u dha pushtet të bëhen bij të Perëndisë – shkruan Shën Joani (Jn. 1:11-12).

Për çdo njeri që kërkon paqen e brendshme, të vërtetën dhe plotësinë, festa e gëzuar dhe plot dritë e Krishtlindjes vjen si rreze shprese, ngushëllimi dhe paqeje. Në një predikim të tij, Shën Joan Gojarti thotë: Atëherë, çfarë mund të jetë e barabartë me këto lajme të mira? Zoti në tokë, njeriu në Qiell; dhe të gjithë u bashkuan… dhe u bë pajtim midis Zotit dhe natyrës sonë… vdekja u shkatërrua, parajsa u hap, mallkimi u fshi, mëkati u hoq nga rruga, gabimi u dëbua, e vërteta u kthye, fjala e perëndishmërisë u mboll kudo dhe lulëzoi në rritjen e saj, shoqëria e Qiellit u transferua në tokë, ose më saktë, gjërat në tokë u lidhën me ato në Qiell (Predikim për Krishtlindjen).

III

Të dashur vëllezër dhe motra! Duhet ta shpallim me gëzim këtë lajm të mirë dhe të dëshmojmë me zell dhe pa u lodhur se tashmë Perëndia banon ndër ne. Një dëshmitar i vërtetë shpëton jetë – thotë Solomoni i ditur (Fj. Urt. 16:6). Është detyra e çdo të krishteri ta përhapë dhe ta bashkëndajë këtë dritë me të gjithë botën, sepse vetëm duke e ndarë atë me të tjerët, drita mund të ruhet dhe të rritet, përndryshe ajo do të zbehet dhe përfundimisht do të zhduket. Tani, më shumë se kurrë, bota ka nevojë për dritën e Krishtit. Është e nevojshme, sepse një jetë pa praninë e Zotit bëhet e mjerueshme, kthehet në një jetë pa dashuri, pa gëzim, pa dritë: një jetë në errësirë. Vetëm prania e Tij mund të ndriçojë zemrat dhe shpirtrat tanë dhe mund t’i japë jetës sonë dritë e gëzim. Ai është drita në errësirën tonë dhe mësimi i Tij, thotë psalmisti, është një llambë për udhëtimin tonë në këtë jetë.

Për të festuar shpirtërisht Lindjen e Krishtit, le të kujdesemi gjatë këtyre ditëve festive të përjetojmë më thellë shenjtërinë dhe madhështinë e kësaj dhurate hyjnore. Këtë mund ta realizojmë duke e pastruar zemrën tonë nga çdo ligësi dhe duke e mbushur atë me dashuri dhe përulësi ndaj të gjithë njerëzve, sidomos ndaj atyre që janë në nevojë – në varfëri, në sëmundje, në dëshpërim dhe në vetmi. Zoti e identifikon Veten e Tij me njerëzit në nevojë, duke na thënë: Sepse pata uri e më dhatë të ha; pata etje, e më dhatë të pi; i huaj isha, e më morët brenda; i zhveshur, e më veshët; u sëmura, edhe erdhët të më shihni; isha në burg, edhe erdhët tek unë…. Me të vërtetë po ju them juve, gjithë sa i bëtë njërit prej këtyre vëllezërve të mi më të vegjël, ma keni bërë mua (Mt. 25:35-40). Vetëm duke bërë këto, Krishtlindja do të ketë kuptim të vërtetë dhe gjithçka te ne do të ndriçohet nga Fjala e bërë mish.

+ Joani
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë