Μετά τήν περιπετειώδη του δραπέτευση μέσω τῆς Ἑλληνικῆς
πρεσβείας στά Τίρανα καί τόν ἐρχομό του στήν Ἑλλάδα, ὁ φυγάς Σωτηράκης Ἀντώνης ἀπό τήν Ἄρτα τῆς Βορείου Ἠπείρου, φιλοξενήθηκε ἀπό μέλη τῆς ΣΦΕΒΑ στήν Πάτρα. Μέσα στό αὐτοκίνητο τότε τοῦ λαϊκοῦ Ἀν. Γκοτσ. (κληρικοῦ σήμερα πού εὐγενῶς μας παραχώρησε τήν ἄδεια γιά τή δημοσίευση), ἀκούγοντας τήν παράκληση, ρώτησε ἄν εἶναι ἡ Μικρή ἤ ἡ Μεγάλη προξενώντας τήν ἔκπληξη στόν συνταξιδεύοντα λέγοντάς του, ὅτι αὐτό τό ἔμαθε ἀπό κάποιον πού ἔψελνε τήν παράκληση μέσα στίς φυλακές… ἔτσι μάθαμε γιά τόν ΚλέαρχοΠαπασάββα (φωτό 1), ἀπό τό χωριό Δρυμάδες Χιμάρας Β. Ἠπείρου, μετέπειτα χειροτονηθέντα π. Κοσμᾶ (φωτό 2) ὁ ο ὁποῖος πρόσφατα ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 76 ἐτῶν.
πρεσβείας στά Τίρανα καί τόν ἐρχομό του στήν Ἑλλάδα, ὁ φυγάς Σωτηράκης Ἀντώνης ἀπό τήν Ἄρτα τῆς Βορείου Ἠπείρου, φιλοξενήθηκε ἀπό μέλη τῆς ΣΦΕΒΑ στήν Πάτρα. Μέσα στό αὐτοκίνητο τότε τοῦ λαϊκοῦ Ἀν. Γκοτσ. (κληρικοῦ σήμερα πού εὐγενῶς μας παραχώρησε τήν ἄδεια γιά τή δημοσίευση), ἀκούγοντας τήν παράκληση, ρώτησε ἄν εἶναι ἡ Μικρή ἤ ἡ Μεγάλη προξενώντας τήν ἔκπληξη στόν συνταξιδεύοντα λέγοντάς του, ὅτι αὐτό τό ἔμαθε ἀπό κάποιον πού ἔψελνε τήν παράκληση μέσα στίς φυλακές… ἔτσι μάθαμε γιά τόν ΚλέαρχοΠαπασάββα (φωτό 1), ἀπό τό χωριό Δρυμάδες Χιμάρας Β. Ἠπείρου, μετέπειτα χειροτονηθέντα π. Κοσμᾶ (φωτό 2) ὁ ο ὁποῖος πρόσφατα ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 76 ἐτῶν.
Ὁ π. Κοσμᾶς γεννήθηκε τό 1942 στούς Δρυμάδες Χιμάρας ἀπό εὐλαβεῖς γονεῖς καί σπούδασε στήν Παιδαγωγική Ἀκαδημία, ἀπό ὅπου ἔλαβε πτυχίο δασκάλου. Παρά τήν ἀπαγόρευση τῆς θρησκευτικῆς πίστεως καί λατρείας, πού ἐπιβλήθηκε στήν Ἀλβανία ἀπό τό ἀθεϊστικό κομμουνιστικό καθεστώς τό 1967, ὁ Κλέαρχος συνέχιζε νά λατρεύει κρυφά τό Θεό στά ἐξωκκλήσια τοῦ χωριοῦ του καί συνδέθηκε πνευματικά μέ τόν Ἱερέα π. Κοσμᾶ Κύριο, τόν μετέπειτα ἐπίσκοπο Ἀπολλωνίας (+11.8.2000) καί μέ ὅλο τό “δίκτυο” τῆς Ἐκκλησίας τῶν “Κατακομβών” τῆς Ἀλβανίας.
Τό 1973 προσπάθησε νά περάσει τά ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα τῆς Ἀλβανίας καί νά ἔρθει στήν Ἑλλάδα γιά νά χειροτονηθεῖ ἱερέας, ἀλλά συνελήφθη καί καταδικάστηκε σέ 10ετή φυλάκιση ἀπό τό ἀλβανικό ἀθεϊστικό-κομμουνιστικό καθεστώς γιά ἀπόπειρα ἀπόδρασης ἀπό τή χώρα.
Ἀποφυλακίστηκε τό 1982 καί ἐπιχείρησε γιά δεύτερη φορᾶ νά ἀποδράσει ἀπό τήν Ἀλβανία καί νά ἔλθει στήν Ἑλλάδα γιά νά ἱερωθεῖ, ἀλλά καί πάλι συνελήφθη καί καταδικάστηκε σέ 5ετή ἐξορία καί 20ετή κάθειρξη στίς πλέον σκληρές καί ἀπάνθρωπες ἀλβανικές φυλακές-κάτεργα στό Σπάτς, στό Μπουρέλι τῆς Β. Ἀλβανίας καί τέλος στό Περπαρίμ Ἁγ. Σαράντα γιά ἀπόπειρα "προδοσίας τῆς χώρας μέ τήν μορφή τῆς ἀπόδρασης".
Ἀποφυλακίστηκε τόν Αὔγουστο τοῦ 1990 μετά ἀπό διεθνῆ πίεση στήν Ἀλβανική Κυβέρνηση, ἰδιαίτερα στή Διάσκεψη γιά τήν Ἀσφάλεια καί Συνεργασία στήν Εὐρώπη (ΔΑΣΕ – Κοπεγχάγη 5-30.6.1990), τήν ὁποία εἶχε προκαλέσει ἡ ΣΦΕΒΑ μέσω Ὀργανώσεων γιά τά Ἀνθρώπινα Δικαιώματα (Διεθνής Ἀμνηστία, IGFM-Γερμανία).
Ὁ Κλέαρχος Παπασάββας ἦρθε, τελικά, στήν Ἑλλάδα στίς ἀρχές 1991 μετά ἀπό πολλές δυσκολίες, γιατί οἱ Ἀλβανοί ἀρνοῦνταν νά τοῦ χορηγήσουν διαβατήριο καί παρέμεινε γιά λίγο στήν Κόνιτσα κοντά στόν ἀείμνηστο Δρυινουπόλεως Σεβαστιανό. Ἐπειδή ὅμως ὁ Κλέαρχος ἤθελε νά χειροτονηθεῖ καί νά ἐπιστρέψει ὁπωσδήποτε στήν πατρίδα του γιά νά μήν τοῦ δημιουργήσουν πρόβλημα οἱ Ἀλβανικές Ἀρχές, κρίθηκε φρόνιμο νά μή χειροτονηθεῖ στήν Κόνιτσα ἀπό τόν Μητροπολίτη Σεβαστιανό, ἀλλά στήν Πάτρα λόγω τῆς προσωπικῆς γνωριμίας καί τοῦ συνδέσμου πού εἶχε ἀναπτυχθεῖ ἀπό τήν ἐποχή πού ἦταν ἀκόμα στή φυλακή καί ἐμεῖς ὡς ὑπεύθυνοι τῆς ΣΦΕΒΑ ἐνεργήσαμε ὥστε νά ἀποφυλακιστεῖ. Κατόπιν, λοιπόν, συνεννοήσεως τοῦ Μητροπολίτου Σεβαστιανοῦ μέ τόν Μητροπολίτη Πατρῶν Νικόδημο, ἦλθε στήν Πάτρα καί στίς 26.2.1991 ἔγινε ἡ κουρά του στήν Ι. Μονή Γηροκομείου ἀπό τόν Καθηγούμενό της Ἀρχιμανδρίτη π. Συμεών Χατζή καί ἔλαβε τό ὄνομα Κοσμᾶς πρός τιμήν τοῦ ἱερομάρτυρος Αγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.
Τήν ἑπομένη, Τετάρτη Β΄ ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, στίς 27.2.1991, στόν παλαιό Ι. Ν. Αγ. Ἀνδρέου χειροτονήθηκε Διάκονος καί σέ τρεῖς ἡμέρες, στίς 2.3.1991 Πρεσβύτερος στόν Ι. Ν. Ἁγ. Τριάδος Ζαρουχλέικων ἀπό τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Πατρῶν Νικόδημο. Ἀμέσως μετά τή χειροτονία ἐπέστρεψε στήν πατρίδα του στούς Δρυμάδες τῆς Χιμάρας, ὅπου παρέμεινε μέχρι τῆς κοιμήσεώς του. Ὁλόκληρη ἡ ζωή του ἦταν μία ὁμολογία πίστεως καί ἐμπιστοσύνης στήν πρόνοια καί ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, διακρινόταν δέ γιά τό πηγαῖο χιοῦμορ καί τήν ἁπλότητα καί εἰλικρίνεια στή σχέση του μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους.
Αἰωνία του ἡ μνήμη, καλή Ἀνάσταση!
Νά ἔχουμε τήν εὐχή του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου