Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Σάββατο 4 Απριλίου 2015

Οι Ιταλοί πυροβολούν τους απελπισμένους Αλβανούς μετανάστες, που έφθασαν με το πλοίο «Φλόρα»- Italianët qëllojnë dhe rrahin shqiptarët e dëshpëruar që arritën me anijen Flora në 1991!



7 Αυγούστου 1991. Στο Δυρράχιο Αλβανίας ένα τεράστιο πλήθος κινούνταν με αποφασιστικότητα προς τις πύλες του λιμανιού, που είχε αποκλειστεί από ισχυρές δυνάμεις του αλβανικού στρατού. Ξαφνικά οι φρουροί άνοιξαν πυρ, αλλά οι απελπισμένοι Αλβανοί αντί να διαλυθούν, συνέχισαν να προχωρούν. 8 Αυγούστου 1991. Ένα ετερόκλητος στολίσκος εμφανιζόταν στον ορίζοντα της νότιας Ιταλίας....
Στο κατάμεστο φορτηγό – πλοίο «Φλόρα» βρίσκονταν περισσότεροι από 10 χιλιάδες Αλβανοί, που την προηγούμενη ημέρα είχαν καταφέρει να ξεφύγουν από τα πυρά των συμπατριωτών τους. Η Ιταλία είχε ήδη πάρει τα μέτρα της κηρύσσοντας τις ακτές της Αδριατικής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Προειδοποιούσε μάλιστα ότι όποιος Αλβανός πατούσε στο έδαφός της θα απελαύνονταν άμεσα. Παρά τις έντονες και οργισμένες προειδοποιήσεις των Ιταλών λιμενικών και τον ναυτικό αποκλεισμό των ακτών, οι Αλβανοί ήταν αποφασισμένοι να προχωρήσουν και να εισέλθουν στο Μπάρι. Όταν το πλοίο έφτασε στο λιμάνι, ξαφνικά πολλοί άρχισαν να πηδούν στη θάλασσα για να βγουν στη στεριά, ρισκάροντας τη ζωή τους για να ζητήσουν άσυλο. Οι Ιταλοί λιμενικοί και οι δυνάμεις ασφαλείας όμως, «έριχναν στο ψαχνό» για να τους αποτρέψουν. Εκείνη την ημέρα 12 Αλβανοί – όπως ανέφερε η αλβανική τηλεόραση – έχασαν τη ζωή τους. Μόλις το πλοίο έδεσε, οι αρχές συγκέντρωσαν και οδήγησαν τους παράνομους Αλβανούς μετανάστες σε ποδοσφαιρικό γήπεδο του Μπάρι. Εκεί η κατάσταση ήταν μονίμως έκρυθμη Πεινασμένοι, εξαθλιωμένοι και αφυδατωμένοι Αλβανοί με τον ήλιο να τους χτυπάει κατακέφαλα, συγκρούονταν μεταξύ τους ή με τους Ιταλούς αστυνομικούς. Ελικόπτερα πετούσαν κάθε λίγη ώρα πάνω από τα κεφάλια τους πετώντας τρόφιμα και νερό, κάνοντας τους Αλβανούς να δίνουν μάχες για να μπορέσουν να δροσιστούν και να φάνε. Κάποιοι προσπαθούσαν απεγνωσμένα να ξεφύγουν από τον νέο εφιάλτη που ζούσαν να επιβιβαστούν σε πούλμαν που θα τους γύριζαν πίσω, άλλοι επιχειρούσαν να ξεφύγουν από τον αστυνομικό κλοιό και να εισέλθουν στο εσωτερικό της Ιταλίας. Ίδια εικόνα και στο λιμάνι του Μπάρι που ήταν στοιβαγμένοι επίσης περίπου 3 χιλιάδες Αλβανοί. Κάθε φορά που γινόταν διανομή ψωμιού δημιουργούνταν πανδαιμόνιο και συχνά η αστυνομία χρησιμοποιούσε γκλομπ και δακρυγόνα για να επιβάλλει την τάξη. Τελικά μέσα σε λίγες ημέρες η ιταλική κυβέρνηση κατάφερε με πλοία, πούλμαν και μεταγωγικά αεροπλάνα να στείλει σχεδόν όλους τους Αλβανούς πίσω στην πατρίδα τους. 17.466 μετανάστες. Για όσους αρνούνταν να επαναπατριστούν η ιταλική αστυνομία έδινε 40 δολάρια και καινούργια ρούχα για να αλλάξει γνώμη και να μη ζητήσει άσυλο. Ο τρόπος μεταχείρισης των Αλβανών προσφύγων έκανε τις ιταλικές εφημερίδες να γράφουν για «το άγριο πρόσωπο της Ιταλίας» και οι δημοσιογράφοι κατέκριναν την κυβέρνησή τους για το «μάντρωμα» στο στάδιο του Μπάρι. Η Κοριέρε Ντε Λα Σέρα έγραφε χαρακτηριστικά: «Το όνειρο των Αλβανών χάθηκε αλλά το ίδιο χαμένοι φάνηκαν και οι Ιταλοί». Καταγγελίες υπήρξαν επίσης από πολλές ανθρωπιστικές οργανώσεις, αλλά ακόμη και από τον Πάπα. Λίγους μήνες μετά μια από τις φωτογραφίες με τους Αλβανούς να κρέμονται από το πλοίο αποτέλεσε αντικείμενο διαφημιστικής καμπάνιας της United Colors of Benneton. Στις συναντήσεις μεταξύ των δύο προέδρων Κοσίγκα και Αλία που ακολούθησαν δίδονταν υποσχέσεις για οικονομική βοήθεια της Αλβανίας, όπως επίσης και από την ΕΟΚ. Η ιταλική επισιτιστική βοήθεια έφτανε στις 30 δισεκατομμύρια λιρέτες, ενώ ο τότε Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χαν Ντίτριχ Γκένσερ καλούσε την ΕΟΚ να βοηθήσει την Ιταλία στην αντιμετώπιση του κύματος Αλβανών προσφύγων


7 Gusht 1991. Në Durrës të Shqipërisë një grup i madh njerëzish lëvizte me vendosmëri drejt hyrjeve të portit, që ishte izoluar nga forcat e mëdha të ushtrisë Shqiptare. Papritur rojet hapën zjarr, por Shqiptarët e dëshpëruar në vend që të largoheshin vazhduan të ecin. 8 Gusht 1991. Një flotë e çuditëshme shfaqej në horizontin e Italisë Jugore....
Në anijen e tejmbushur – anijen “Flora” gjendeshin më tepër se 10 mijë shqiptarë, që ditën e kaluar kishin arritur të shpëtonin nga plumbat e bashkëatdhetarëve të tyre. Italia kishte marrë tashmë masat duke i shpallur brigjet e Adriatikut në gjëndje emergjente. Bile paralajmëroi që kushdo shqiptar do të shkelte tokën e saj do të kthehej menjëherë. Mgjth paralajmërimet e zemëruara të policëve portualë italianë dhe të izolimin marinar, shqiptarët ishin të vendosur që të ecin dhe të hyjnë në Bari. Kur anija arriti në port pa pritur, filluan shumë që të hidheshin në det e të dilnin në tokë, duke rrezikuar jetën e tyre që të kërkonin azil politik. Policët portualë italianë dhe forcat e sigurisë “ju gjuanin direkt” që ti ndalonin. Atë ditë 12 shqiptarë – siç raportoi televizioni shqiptar – humbën jetën e tyre. Sapo anija u lidh, përgjegjësit mblodhën rrefugjatët shqiptar në fushën e futbollit në Bari. Atje gjendja ishte vazhdimisht e tensionar. Të uritur të munduar dhe të dehidratuar shqiptarët me djellin që ju binte në kokë, përplaseshin ndërmjet tyre ose me policët italianë. Helikopterë fluturonin çdo pak minuta mbi kokat e tyre duke hedhur ujë dhe ushqime dhe kështu i bënin shqiptarët që të japin beteja për tu freskua dhe të për të ngrënë. Disa përpiqeshin të dëshpëruar që të shpëtonin nga mankthi i ri që përjetonin duke hipur nëpër autobuza që do t'i kthenin prapa, të tjerë përpiqeshin që të hynin në brendësi të Italisë. E njejta situatë dhe në portin e Barit që ishin të rradhitur gjithashtu 3000 shqiptarë. Sa herë që bëhej ndarja e bukës krijohej një rrëmujë dhe shpesh polica përdorte shkopinjtë e gomës dhe bomba gazlotësjellëse që të rivendoste rendin. Në fund brenda pak ditësh qeveria italiane arriti që me anije, autobusa dhe aeroplanë të dërgonte pothuajse të gjithë shqiptarët në atdheun e tyre. 17 466 rrefugjatë. Për të gjithë sa nuk donin që të ktheheshin policia italiane jepte 40 dollarë rroba të reja që të ndryshonte mendje dh të mos kërkonte azil politik. Mënyra e përballimit të refugjatëve shqiptarë i bëri gazetat italiane që të shkuanin për “fytyrën e egër të Italisë” dhe gazetarët gjykonin qeverinë e tyre për “vendosjen në stan” në stadiumin e Barit. Corriere dela Serra shkruante: “Ëndërra e shqiptarëve humbi por të humbur u dukën dhe italianët”. Denoncime pati gjithashtu dhe nga organizata humanintare, por dhe nga vetë Papa. Pak muaj më vonë një prej fotografive me Shqiptarët varej në anijen që u bë objekt i fushatës së marketingut të United Colors Benneton. Në takimet e dy presidentëve Kosiga dhe Alia që pasuan u dhanë premtime për ndihmesë ekonomike për Shqipërinë si dhe nga KE. Ndihmesa ushqimore Italiane arrinte 30 miliar lireta, ndërsa Ministri i jashtëm Gjerman i asaj kohen Didrih Genser bëri thirrje KE të ndihmonte Italinë që të përballonte këtë dallgë rrefugjatësh. (fotografi, video)

m5xW6tE
vlora 19911314

Δεν υπάρχουν σχόλια: