Ο αλβανικός εθνικισμός και η καλλιέργεια του με την βοήθεια του εκπαιδευτικού συστήματος

Έχει ανοίξει αρκετές φορές η συζήτηση για το καλλιεργείται ο αλβανικός εθνικισμός μέσα από τα σχολικά βιβλία είτε εδώ, είτε στην Ελλάδα.

Επειδή εχθές πραγματοποιήθηκε μία εθνικιστική εκδήλωση στην Κορυτσά η οποία βασίζεται σ’ ένα μύθο θα θέλαμε να σας δείξουμε τι ακριβώς αναφέρεται για το θέμα αυτό σ’ ένα από τα βιβλία ιστορίας της 9 –τάξης (Γ’ Γυμνασίου στην Ελλάδα) αλλά και για άλλα θέματα για να έχετε μια πληρέστερη εικόνα. Να πούμε βέβαια και κάποιες άλλες σκέψεις.

Αυτή η διαδικασία φυσικά δεν σκοπεύει μόνο  σε μια εθνικιστική μόρφωση των νέων γενιών αλλά και στην εξαλβανοποίηση όσων άλλων εθνικών ομάδων ζούνε στην χώρα. Δεν ξεκίνησε τώρα αλλά από την στιγμή που η Αυστροουγγαρία, η Ιταλία και η υπό διάλυση Οθωμανική Αυτοκρατορία θέλανε να έχουν ένα κράτος που θα το ελέγχουν για τα δικά τους συμφέροντα. Μάλιστα ο Αυστριακός Πρόξενος του Μοναστηρίου έδωσε τις οδηγίες για το πώς πρέπει να φτιάξουν την ιστορία και ποια πρόσωπα πρέπει να είναι οι βασικοί ήρωες. Αυτά τα ακολούθησαν οι αλβανοί και έπειτα κατά την περίοδο του Ε Χότζα αποκορυφώθηκε και διαμορφώθηκε η ιστορία με τρόπο να εξυπηρετήσει την απομόνωση αλλά και ως ιδεολογική βάση για την επιβολή και κυριαρχία της δικτατορίας.

Τώρα πια επειδή ζούμε σε εποχή αμφισβητήσεων των πάντων αλλά και της ιστορίας, για να μην χάσουν την γη κάτω από τα πόδια τους και βρεθούν χωρίς ταυτότητα κάνουν τα πάντα και προστατεύουν μετά μανίας ότι χαζό και αβάσιμο τους δίδαξε ο Χότζας. Να φανταστείτε μιλάνε για δημιουργία εθνικού κράτος από τον καιρό του Βυζαντίου, ενώ δεν γίνεται λόγος για έθνη και εθνική συνείδηση κατά την περίοδο αυτή!!!! Αναφέρουν πως στο Βυζάντιο υπήρχε φεουδαρχικό σύστημα, ενώ δεν υπήρχε ποτέ!!!! Μιλάνε για την συνέχεια της ιλλυρικής γλώσσας ενώ δεν υπάρχουν αποδείξεις!! Αν και υπάρχει αποδεδειγμένη πλήρης έλλειψη στοιχείων για ότι ισχυρίζονται και είναι επί το πλείστον αληθοφανή ψέματα, τα θεωρούν ως απόλυτη αλήθεια. Με γενικόλογα υπάρχουν ολόκληρα μαθήματα. Ακόμα και τις ελληνικές αρχαίες πόλεις της περιοχής, τις θεωρούν αλβανικές, δεν αναφέρουν πως αυτές αποτελούν την προβολή, την απόδειξη της ύπαρξης του ελληνικού πολιτισμού και πληθυσμού κ.α πολλά που δεν προλαβαίνουμε να τα αναφέρουμε. Τα ίδια κάνουν και με την περίοδο του Βυζαντίου κατά την οποία αναφέρουν Μέγα Κωνσταντίνο, τον Ιουλιανό κ.α ως αλβανούς και  αυτό φτάνει

Τώρα πια στα εργαλεία για την προετοιμασία των εθνικιστών αλβανών πολιτών έχει προστεθεί και η Αλβανική Γλώσσα και Γεωγραφία. Εκτός από τους χάρτες με την Μεγάλη Αλβανία υπάρχουν και εκεί κείμενα που αναφέρονται στην ιστορία και φτάνουν στο σημείο να αναφέρονται στους ήρωες της ελληνικής επανάστασης του ως αλβανοί, ενώ δεν δικαιολογούν με τίποτα γιατί αυτοί πολέμησαν για την Ελλάδα. Οι ιστορικοί που τα γράφουν ή δεν μπορούν να γράψουν αυτά που ξέρουν ή δεν έχουν διαβάσει ποτέ κανένα βιβλίο έξω από τα σύνορα της Αλβανίας και γράφουν χωρίς συνείδηση τόσες ανακρίβειες, διότι δεν εξηγείται αυτό που συμβαίνει. Φυσικά κάποιοι το κάνουν για να κερδίσουν ποικιλόμορφα από τον εθνικισμό που βρίσκεται σε έξαρση .

 Αλλά και αλήθειες να ήταν, τα γράφουν με τέτοιο τρόπο που σίγουρα όποιος τα διαβάζει βιώνει εθνικιστικά αισθήματα και μίσος για τους «εχθρούς». Οι εχθροί χρειάζονται ιδιαίτερα όταν θέλεις να κρατήσεις ένα ανομοιογενή πληθυσμό ενωμένο γιατί αν έλεγαν την αλήθεια ίσως με τα χρόνια να ερχόταν ως φυσιολογική η  συμβίωση με τους άλλους λαούς, όπως γινόταν κατά τα 2000 χρόνια που βρίσκονταν κάτω από αυτοκρατορίες άλλων λαών, αλλά στο σημείο αυτό θα έγδυναν την ψεύτικη ταυτότητα και θα αντιμετώπιζαν εποικοδομητικά την ένταξη τους εκεί που ανήκουν. Το γεγονός αυτό επαναφέρει το ζήτημα για το αν έχει μείνει κάποιος αλβανός=ιλλυριός. Σίγουρα υπάρχει αλβανόφωνος πληθυσμός, αποτελούμενο από διάφορες εθνότητες,  με αλβανική συνείδηση καλλιεργημένη κατά τα τελευταία 100 χρόνια .

Στο αλφαβητάριο της αλβανικής γλώσσας, Α Τάξης Δημοτικού τώρα πια δεν αναφέρονται ούτε τα παραδοσιακά αλβανικά ονόματα, απλώς χρησιμοποιούνται ονόματα Κοσσοβάρων, ώστε με τον καιρό τα παιδιά να συνηθίσουν και σιγά – σιγά να περάσουν και άλλα. Για ορθόδοξα ονόματα ούτε καν γίνεται λόγος, άσε που το Ισλάμ διδάσκουν , πως «αγκαλιάστηκε» από τον ντόπιο πληθυσμό και ουδέποτε ασκήθηκε βία. Επιπλέον αφιερώνουν 3 κεφάλαια για το Ισλάμ και ένα για τον Χριστιανισμό κακογραμμένο αν και θέλουν να είναι μέρος της χριστιανικής Ευρώπης.

 Για τα μέλη της ΕΕΜ το γεγονός αυτό είναι κάτι τραγικό. Ειδικά για τα ελληνόπουλα και τα ελληνικά σχολεία. Η αλβανική τηλεόραση προβάλει εκπομπή (ο γνωστός Μεμα) για το γεγονός πως στο Μαυροβούνιο τα αλβανόπουλα μαθαίνουν την ιστορία κατά την εκδοχή των Μαυροβούνιων, ενώ οι έλληνες εδώ δεν πειράζει να μάθουν την ιστορία όπως την θέλουν οι αλβανοί. Δηλαδή κάνε ότι  λέω εγώ και μην κάνεις ότι κάνω εγώ. Τα παιδιά μας κατά κάποιο τρόπο χάνουν την ταυτότητα τους, μάλιστα θα τολμούσαμε να πούμε  πως εξαλβανίζονται με ακραίο τρόπο. Μάλιστα αν μάθουν άλλα στο σχολείο και άλλα τους λέμε εμείς τότε θα γίνουν σχιζοφρενείς. Ο βομβαρδισμός γίνεται από παντού με κυρίους άξονες Σχολείο, ΜΜΕ που παράγουν ακραία κοινωνία και κοινωνικά φαινόμενα. Επομένως ο κίνδυνος είναι πολλαπλός και μάλιστα θεωρούμε πως με τα χρόνια ίσως να δημιουργηθούν σοβαρά προβλήματα που θα έχουν σοβαρές συνέπειες σε πολλά επίπεδα. Δεν ξέρουμε τις προθέσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης αλλά αν πραγματικά αγαπούν την αλήθεια, την ελευθερία, τα αδέρφια τους θα πρέπει να βοηθήσουν ώστε με κάποιο τρόπο να διορθωθεί αυτή η τάση και να μην μεγαλώσουν τα παιδιά μας με το φόβο που προκαλείται από το στιγματισμό της εθνικότητας τους, της ταυτότητας τους, μέσα από τα βιβλία της ιστορίας και όχι μόνο. Κλείνοντας λέμε πως υπάρχουν παιδιά στην Κορυτσά που ομολογούν ιδιωτικά πως φοβούνται και ντρέπονται να λένε πως είναι έλληνες στην τάξη, με την παρέα,  γιατί θα βιώσουν το στιγματισμό από τα άλλα παιδιά που έχουν υπερφορτωθεί από μηνύματα που έρχονται από παντού ακόμα και από εκδηλώσεις όπως την χθεσινή στην Κορυτσά.

Τα παρακάτω στοιχεία είναι μόνο από ένα βιβλίο. Έχουμε σχεδόν όλα τα άλλα, τα έχουμε επεξεργαστεί τα οποία θα τα βάλουμε σε περίπτωση που η περίφημες επιτροπές δεν εργαστούν ώστε να διορθωθούν τα λάθη. Τα άλλα βιβλία έχουν τα ίδια, αλλού πιο ακραία και αλλού λιγότερα ακραία, πάντως φανατίζουν.

Ιστορία του Αλβανικού Λαού 9, Prof.as.Dr Bernard Zotaj, Msc Marenglen Kasmi. Εκδοτικός Οίκος Filara. 

σελ 59

1.   Η εθνική αλβανική κίνηση  στα έτη 1900-1908

2.   Η αντίσταση των αλβανών.

3.   Τα σοβινιστικά βαλκανικά κυκλώματα προσπάθησαν με τρόπους διάφορα προπαγανδιστικά  μέσα και μέσο ένοπλων συμμοριών, να αλλάξουν το εθνικό χαρακτήρα των βιλαετιών.

4.   Αυτές οι πράξεις απλώθηκαν και στις περιοχές με αλβανικό πληθυσμό.

5.   Έτσι σκοτώθηκε και ο κληρικός, συγγραφέας και πατριώτης παπά Χρήστο  Νεγκοβάνη με μερικούς συγχωριανούς του στο χωριό του από ελληνικές συμμορίες.

6.   Παπά Χρήστο Νεγκοβάνη (ο θάνατος του προήλθε από άλλους λόγους ενώ οι αλβανοί μαθαίνουν πως σκοτώθηκε γιατί λειτουργούσε στα αλβανικά).

σελ 60

1.   Πατριωτικές συμμορίες

2.   Την άνοιξη του 1906 στην περιοχή της Κορυτσά δημιουργήθηκε η πρώτη συμμορία με αρχηγό το Μπάϊο Τόπουλη. Αυτή (η συμμορία) σκότωσε τον ανθ-αλβανό κληρικό που υπηρετούσε το σοβινισμό το Σεπτέμβριο του 1906.

( Εννοούν η αθεόφοβοι τον κληρικό εθνομάρτυρα, τον Μητροπολίτη Κορυτσάς, Φώτιο Καλπίδη, δεν το γράφουν στα βιβλία αλλά στα βοηθήματα τον εκπαιδευτικών του δίνουν τα ονόματα και τις οδηγίες).

σελ 72

1.   Χάρτης του αλβανικού κράτους, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Συνεδρίου στο Λονδίνο, 1913. # Απαιτήσεις της Κυβέρνησης Αυλώνας (Χάρτης Μεγάλης Αλβανίας)

σελ  73

1.   Ο διαμελισμός των αλβανικών πατρώων εδαφών από την Σύνοδο των Πρεσβευτών στο Λονδίνο (1913).

2.   Οι αποφάσεις της Συνόδου των Πρεσβευτών στο Λονδίνο για την Αλβανία.

3.   Η Σύνοδος πήρε γενικές αποφάσεις για τα σύνορα. Η Αυτόνομη Αλβανία να συνορεύει στα βόρεια με το Μαυροβούνιο και στα νότια με την Ελλάδα.

4.   Από την Αλβανία αποκόπτεται το Κόσσοβο και τα ανατολικά εδάφη, της άφησαν την Κορυτσά και το Αργυρόκαστρο, αλλά της πήραν την Τσαμουριά και άλλα εδάφη. 

5.   Με τις αποφάσεις αυτές μέσα στην Αλβανία συμπεριλήφθηκαν μόνο τα μισά από τα εδάφη και του Αλβανικού πληθυσμού, γύρω στα 28000 τετραγωνικά χλμ και πληθυσμός περίπου 740.000 κατοίκους. 

σελ 75

1.   Η Αλβανία κατά την διακυβέρνηση του πρίγκιπα Βίδ. Ο πόλεμος εναντίων του ελληνικού σωβινισμού.

2.   Το «βορειοηπειρωτικό» κίνημα και ο πόλεμος εναντίων του ελληνικού σωβινισμού.

3.   Ο Βιδ και η κυβέρνηση τους δεν  επέκτειναν την κυριαρχία τους σε όλες τις περιοχές της Αλβανίας.

4.   Οι σκοποί των Ελλήνων ήταν να πάρουν τα νότια της Αλβανίας.

5.    Στην σοβινιστική γλώσσα των Ελλήνων ονομαζόταν «Βόρειος ¨Ήπειρος»

6.   Τα ελληνικά σώματα απομακρύνθηκαν από την Κορυτσά υπό την πίεση των Μεγάλων Δυνάμεων  και της αλβανικής κυβέρνησης.

7.   Στην σκηνή ήλθε «η αυτόνομη κίνηση της Βορείου Ηπείρου».

8.   Στις νότιες περιοχές οι έλληνες στρατιώτες  καταπιέζουν δια της βίας την βούληση του αλβανικού πληθυσμού για ελευθερία και ανεξαρτησία.

9.   Αυτοί αποκρούστηκαν  όταν προσπάθησαν να πάρουν την Κορυτσά.

10.               Στην κατεύθυνση της Κολόνιας και του Λεσκοβικίου  οι αλβανικές δυνάμεις προέλαυναν για να πάρουν το Αργυροκάστρου. 

σελ 80

1.   Το Κόσσοβο και άλλες περιοχές της Αλβανίας κατά το Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

2.   Ο τσάμικος πληθυσμός εξορίστηκε άγρια από την ελληνική κυβέρνηση.

Ο λαός ξεσηκώθηκε για να αμυνθεί, αντιστεκόμενος  με τα όπλα στο χέρι

...............................................

σελ 99

1.   Η εκποίηση και εκτόπιση δια της βίας των αλβανών στην Ελλάδα, κατά τα έτη 1924-1940.

2.   Στόχοι μαθήματος

3.   Εξηγήστε  του παράγοντες που επηρέασαν στην εκτόπιση τους και την απεθνικοποίηση των κατοίκων της Τσαμουριάς

4.   Περιγράψτε τις χαρακτηριστικές μορφές της αντίστασης των αυτοχθόνων αλβανών  στην Ελλάδα.

5.   Η βία του ελληνικού κράτους εναντίων των αλβανών της Τσαμουριάς.

6.   Αν και είχε υπογράψει το Συνθήκη του Συνδέσμου των Εθνών για την προστασία της γλώσσας και της θρησκείας για τις μειονότητες, η ελληνική κυβέρνηση δεν αναγνώρισε στο τσάμικο πληθυσμό τα δικαιώματα της εθνικής μειονότητας.

7.   Εκτός από το φυσικό διωγμό μέσω των συλλήψεων, φυλακίσεων, εξορίσεων και λεηλασιών, οι αλβανοί της Τσαμουριάς υποχρεώθηκαν να υποστούν και την πολιτική και πολιτιστική διάκριση.

8.   Οι τσάμηδες δεν είχαν κανένα εκπρόσωπο ελληνική βουλή και δεν λάμβαναν μέρος στις δημοτικές εκλογές.

9.   Αυτοί  δεν τελούσαν την κανονική στρατιωτική θητεία και στο στρατό τους χρησιμοποιούσαν για βαριές σωματικές  εργασίες.

10.               Κανένα αλβανικό σχολείο δεν υπήρχε στην Τσαμουριά και κανένας νέος αλβανός δεν είχε γίνει δεκτός στα ελληνικά οικοτροφεία στην Τσαμουριά

11.               Με την πρόφαση πως είναι «τούρκοι», με βάση την Συνθήκη της Λωζάνης που υπογράφηκε στις 30 Ιανουαρίου 1923, εκδιώχθηκαν δια της βίας για την Τουρκία χιλιάδες τσάμικες οικογένειες της μουσουλμανικής θρησκείας.

12.                Ο αριθμός των τσάμηδων που απομακρύνθηκαν κατά τα έτη 1923-1925 έφτανε τα 33000 άτομα.

13.               Μόνο στην περιοχή της Σμύρνης και των άλλων γύρω πόλεων εγκαταστάθηκαν περίπου 2000 τσάμικες οικογένειες.

14.                Στο όνομα της αγροτικής μεταρρύθμισης η ελληνική κυβέρνηση κατέσχεσε την γη και τις ακίνητες περιουσίες των αλβανών που απομακρύνθηκαν από την Τσαμουριά και την έδωσε στους έλληνες αποίκους. Οι αλβανοί ιδιοκτήτες κηρύχτηκαν παράνομοι.

15.                   Η απαλλοτρίωση του αλβανικού πληθυσμού από τα εδάφη του στην Ελλάδα

16.               Η εφαρμογή της αγροτικής μεταρρύθμισης στην Ελλάδα έγινε η αφορμή για να χτυπήσουν και εκδιώξουν το αλβανικό πληθυσμό.  Εκτάσεις με πάνω από 30 στρέμματα απαλλοτριώνονταν.

17.                Βγήκε διαταγή ώστε να μην δοθεί η παραγωγή στους αλβανούς ιδιοκτήτες  μέχρι να αποφάσιζαν οι επιτροπές της εκποίησης/ απαλλοτρίωσης για τις ιδιοκτησίες που θα απαλλοτριωνόταν. 

σελ 100

1.   Έτσι επίταξαν τις αποθηκευμένες παραγωγές, των σπιτιών, των μαγαζιών, κ.α

2.   Το ελληνικό κράτος πήρε στα χέρια του «τα εγκαταλελειμμένα εδάφη». Με τον τρόπο αυτό πήραν στα χέρια τους τις περισσότερες αγροτικές ιδιοκτησίες του μουσουλμανικού αλβανικού πληθυσμού οι έλληνες χωριάτες/αγρότες, αλλά και πρόσφυγες από την Μικρά Ασία  και μάλιστα και από χριστιανούς αλβανούς.

3.   Προς όφελος των ελλήνων προσφύγων  πολλές οικίες και άλλες περιουσίες αρπάχτηκαν, όπως στα έτη 1925 -1926, τακτοποιώντας τους κατά το 1943 σε μουσουλμανικές οικίες .

4.   Σε όλα τα αρμόδια όργανα του ελληνικού κράτους ο τσάμικος πληθυσμός διαμαρτυρήθηκε, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

5.    Στις προϋποθέσεις αυτές απομακρύνθηκαν για την Τουρκία χιλιάδες αλβανοί που εγκατέλειψαν τις ιδιοκτησίες τους

6.   Κατά τα έτη 1924-1926 από την Φλώρινα εκτοπίστηκαν δια της βίας πάνω από 40 χιλιάδες αλβανοί.

7.   Η αντίσταση του τσάμικου πληθυσμού.

8.   Το 1926, μετά από μια ελληνοαλβανική συμφωνία για τις συνοριακές υποθέσεις, οι τσάμηδες στην Ελλάδα παρουσίασαν στην Ελληνική Κυβέρνηση το αίτημα για την αποζημίωση των απαλλοτριωμένων περιουσιών .

9.   Παρόμοια αιτήματα παρουσίασαν και οι διεθνής οργανισμοί  και οι τσάμηδες της διασποράς.

10.       Η αλβανική κυβέρνηση εκτίμησε και στήριξε τα αιτήματα των τσάμηδων.

11.       Η κυβέρνηση Νόλι ζήτησε από το Συμβούλιο των Εθνών να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της Συνθήκης της Λωζάνης και να μην μεταχειριζόταν τους αλβανούς ως τούρκους.

12.       Τηλεγραφήματα και διαμαρτυρίες έγιναν από τους τσάμηδες αρχηγούς και την αλβανική κυβέρνηση.

13.        Το Συμβούλιο του Συνδέσμου των Εθνών το Δεκέμβριο του 1925 οργάνωσε μια ανοιχτή ακρόαση των αλβανών και ελλήνων εκπροσώπων για τα δικαιώματα των τσάμηδων στην Ελλάδα.

14.       Το Μάρτιο του 1926 το Συμβούλιο σταμάτησε την περεταίρω εκτόπιση του τσάμικου πληθυσμού από τα εδάφη του.

15.       Αποφασίστηκε ώστε οι τσάμηδες να αναγνωριστούν ως έλληνες υπήκοοι  με ίσα δικαιώματα.

16.       Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν υπάκουσε στην απόφαση του Συνδέσμου των Εθνών.

17.       Η Αλβανική  Κυβέρνηση διαμαρτυρήθηκε αρκετές φορές κατά το έτος 1926, 1934 στο Σύνδεσμο των εθνών, στα διπλωματικά σώματα των Μεγάλων Δυνάμεων για την υπόθεση των τσάμηδων αλβανών στην Ελλάδα. Η εφημερίδα «Αλβανία»  στης ΗΠΑ έχει δημοσιεύσει πλήθος δεδομένων  για το τσάμικο δράμα.

18.       Θυμηθείτε: Ποίοι είναι οι παράγοντες που επηρέασαν την εκτόπιση και την απεθνικοποίηση των τσάμηδων.

19.       Ερευνήστε: Αναζητήστε δεδομένα για την μαζική εκτόπιση των τσάμηδων και δικαιολογήστε του λόγους που οδήγησαν το ελληνικό κράτος για λάβει αυτά τα μέτρα. Ποιες ήταν οι πράξεις των αλβανών και κατά πόσο βοηθήθηκαν από την διεθνή κοινότητα; Τα ευρήματα σας να τα συζητήσετε στην τάξη;      

σελ 116

1.   Ο πόλεμος του αλβανικού πληθυσμού της Τσαμουριάς εναντίων του φασισμού.

2.   Σκοποί: Αναλύστε το αντιφασιστικό πόλεμο των αλβανών της Τσαμουρίας και την προσπάθεια των ελλήνων να ελαχιστοποιήσουν αυτό το πόλεμο.

Κρίνεται τις εικασίες της ιστορίας για την (  συμμετοχή στην πλευρά των φασιστών) των αλβανών αυτοχθόνων της Τσαμουριάς.

3.   Έννοιες και βασικές ιδέες : Η Τσαμουριά πριν την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πόλεμος του τσάμικου λαού εναντίων του Φασισμού, εθνική εκκαθάριση, εικασίες της ιστορίας για το πόλεμο του τσάμικου πληθυσμού.

4.   Περιοχή: Τα αλβανικά εδάφη, Τσαμουριά.

5.   Η Τσαμουριά στα πρόθυρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

6.   Στα πρόθυρα του Β’ Παγκ πολέμου η πολιτική πίεση στην Τσαμουριά αυξήθηκε αισθητά.

7.   Ένοπλες, παραστρατιωτικές, ελληνικές  συμμορίες   ξεκίνησαν τον εκφοβισμό του αλβανικού πληθυσμού από τις δύο πλευρές των συνόρων.

8.   Μια πράξη άνευ προηγουμένου της ελληνικής κυβέρνησης ήταν να στείλει στην εξορία και να φυλακίσει όλους τους τσάμηδες αρένες πάνω από 17 ετών.

9.   Ο αριθμός τους έφτασε τους 5500 και 550 εκ των οποίων πέθαναν από τους βασανισμούς.

10.       Τα παιδιά, οι γυναίκες και οι γέροι έγιναν τα θύματα των επιθέσεων των παραστρατιωτικών δυνάμεων και των χριστιανικών χωριών, οι οποίοι με μια απίστευτη αγριότητα  τέλεσαν ανεπανάληπτες  βαναυσότητες εναντίων αυτού του απροστάτευτου πληθυσμού.

11.       Ο σκοπός αυτών των βαναυσοτήτων ήταν η απομάκρυνση του αλβανικού πληθυσμού από την Τσαμουριά.

12.       Ο πόλεμος του τσάμικου λαού εναντίων του φασισμού

13.       Χάρτης της Τσαμουριάς,

14.       Το χειμώνα του 1942 – 1943 ο τσάμικος πληθυσμός  άρχισε να οργανώνεται για το πόλεμο εναντίων του Φασισμού.

15.       Τώρα πια είχαν δημιουργηθεί παράνομες ομάδες όπως αυτό των Φιλιατών οι οποίες εργάζονταν για την οργάνωση της αντιφασιστική αντίστασης.

16.       Το Φεβρουάριο του 1943  δημιουργήθηκε η τσέτα/συμμορία ( η ομάδα ανταρτών)  «Τσαμουριά», η οποία αργότερα μετατράπηκε σε τάγμα.

17.       Αυτό το τάγμα έλαβε μέρος στην φημισμένη μάχη εναντίων των γερμανών στην Κονισπόλη. Η μάχη διήρκησε 55 μέρες.

18.       Επίσης πολλές άλλες τσάμικες αντάρτικες ομάδες εντάθηκαν στα συντάγματα του Ελληνικού Στρατού.

19.       Όπως και να έχει η προσφορά των τσάμηδων στο Αντιφασιστικό Αγώνα δεν αναγνωρίστηκε από την ελληνική πλευρά.

20.       Στρατηγός Ναπολέων Ζέρβα, ο οποίος ηγείτο της εθνικής εκκαθάρισης εναντίων των αλβανών της Τσαμουριάς.

21.       Η Εθνική Εκκαθάριση του αλβανικού πληθυσμού της Τσαμουριάς από τα πατρώα εδάφη τους.

22.       Η Εθνική εκκαθάριση της τσαμουριάς τελέστηκε από τις δυνάμεις της ΕΔΕΣ (Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου) με αρχηγό τον Ναπολέων Ζέρβα.

23.       Η εκστρατεία εκκαθάρισης άρχισε στο τέλος του Ιουνίου το 1944 στην Παραμυθία.

σελ 101

1.   Η Ι΄ Μεραρχία της ΕΔΕΣ, που διοικείται από τον Καμάρα, μπήκε στις 26 Ιουνίου στην Τσαμουριά και οι στρατιώτες του έσφαξαν, βασάνισαν πάνω από 600 άντρες, γυναίκες και παιδιά.

2.   Επίσης βίασαν πολλές γυναίκες και κορίτσια.

3.   Οι περισσότεροι εκ των οποίων φυλακίστηκαν.

4.   Μετά από το έγκλημα αυτό ο Ζέρβας προσπάθησε να υποχρεώσει τους τσάμηδες ευγενείς να συνεργαστούν  μαζί του.

5.   Στις 28 Αυγούστου 1944 τελέστηκε η δεύτερη σφαγή εναντίων του τσάμικου πληθυσμού.

6.   Οι συμμορίες του Ζέρβα σκότωσαν στην Πάργα 49 άντρες και 8 γυναίκες.

7.   Λίγες μέρες αργότερα, στους Φιλιάτες εκτελέστηκαν με πρόχειρο δικαστήριο, όλοι οι άντρες του χωριού.

8.   Στους Φιλιάτες ο αριθμός των σκοτωμένων και των εξαφανισμένων πήγε στα 259 άτομα.

9.   Ως αποτέλεσμα αυτών των εκκαθαρίσεων ο τσάμικος πληθυσμός, οι οποία πριν από το πόλεμο ήταν 35.000 τώρα πια εκπροσωπούνταν από μόνο μερικές δεκάδες μουσουλμανικές οικογένειες αλβανών.

10.               Εικασίες της ιστορίας για το τσάμικο λαό.

11.               Υπάρχουν ξένοι ιστορικοί, κυρίως έλληνες, οι οποίοι ισχυρίζονται πως ο τσάμικος λαός συνεργάστηκε με τους φασίστες κατακτητές  κατά το πόλεμο.

12.               Σε σχέση με το φαινόμενο αυτό δεν υπάρχει κανένα ιστορικό έγγραφο, ο οποίος να αποδεικνύει την συνεργασία των τσάμηδων με τους κατακτητές.

13.               Αλλά αυτός ο ισχυρισμός θα χρησιμοποιούνταν από την Ελλάδα κατά την περίοδο αυτή για να δικαιολογήσει την προσάρτηση αυτών των αλβανικών εδαφών κατά τα έτη 1912-1913 όπως και τις αντι-αλβανικές απεθνικοποιητικές πολιτικές εναντίων των αλβανών της Τσαμουριάς.

14.               Ως επακόλουθο της συστηματικής βίας του ελληνικού κράτους εναντίων των αλβανών της Τσαμουριάς μπορεί να υπήρχαν ξεχωριστά άτομα που συνεργάστηκαν με τους γερμανούς αλλά αυτό δεν μπορεί να αμαυρώσει  το πόλεμο τους εναντίων  των κατακτητών.    

15.               Θυμηθείτε: 2 Ποίος ηγείτο της εθνικής εκκαθάρισης εναντίων του τσάμικου πληθυσμού.

16.               Σκεφτείτε: δείτε το οπτικό υλικό. Διαβάστε με προσοχή το μέρος στο κείμενο που μιλά για τις εικασίες της ιστορίας εναντίων του τσάμικου πληθυσμού. Γράψτε το μήνυμα που αυτά μεταφέρουν για σας. Εργαστείτε και συζητήστε στην τάξη.

17.               Ερευνήστε: Γιατί έγινε η Εθνική Εκκαθάριση στην Τσαμουριά; Πως οργανώθηκαν οι σφαγές εναντίων του τσάμικου πληθυσμού; Ψάξτε περισσότερα δεδομένα για να δώσετε σωστή  και πλήρη απάντηση  στο ερώτημα. Τα αποτελέσματα συζητήστε τα στην τάξη. 

Ετοίμασε για το Πελασγό: Ισκεντέρ ο Πελασγός

The Dark Side of Syriza - Ana e errët e Syrizas

OXFORD – On January 25, Greece voted decisively for change, removing from power the two political parties – New Democracy and Pasok – that have ruled the country in one form or another since the restoration of democracy in 1974. It was past time that voters did so.

Over the last four decades, Greece's leaders created a system of clientelism that transformed the country into the most unequal and socially unjust society in the European Union. Pasok, Greece's traditional party of the left, is mired in scandal and seems to have reached the end of the line, receiving just 4.6% of the vote.

The trouble is that, in voting for change, Greek voters took a leap into the dark. The newly elected prime minister, Alexis Tsipras, advocates debt relief and the abandonment of austerity – goals that have broad popular support. And many on the European left are rejoicing at Tsipras's outspoken rejection of German-imposed austerity as the only policy for Europe's troubled economies. But, though Tsipras and his party may be new, the other ideas that they espouse are old – and far from ideal for Greece or Europe.

Neither Tsipras nor his party, Syriza, is tainted by their predecessors' disastrous policies. This should be a good thing, as it could enable Europe's leaders to understand at last that what is at stake in Greece is the fate of a people, not the survival of a failed political class. But Tsipras's first decisions have antagonized the EU and created a climate of confrontation.

 The problem is that Syriza is not truly an anti-austerity party. The true advocates of the end of austerity – including the economists Joseph Stiglitz, Paul Krugman, and Simon Wren-Lewis – do so from a European perspective. Like To Potami, a ten-month-old Greek political party of which I am a member, they advocate correcting policy errors that threaten the survival of the eurozone, in order to create a stronger EU.

Syriza does not share this outlook; and, indeed, Tsipras did not seek out To Potami, which received 6% of the vote, as a potential coalition partner. Rather than criticizing austerity as a well-meant policy error, he condemns it as an assault on Greece, a neo-colonial imposition, or a hostile ideological project gone wrong. His language is one of resistance to conquest.

Thus, it is no accident that Tsipras chose the far-right Independent Greeks party as his coalition partner. Both parties speak the same language – that of virulent nationalism – used by Europe's enemies, whether in Dresden or Moscow.

It is worth recalling Syriza's recent history. During the controversy surrounding the Cypriot banking sector's collapse in 2013, Tsipras referred to EU leaders as “gangsters" – the same sort of rhetoric used by far-right European populists like Marine Le Pen and Geert Wilders. More recently, he accused EU leaders of crafting Greece's bailout deal in a way that would enable them to “plunder" the country's assets. In this respect, too, the European left's new hero sounds like no one so much as Hungarian Prime Minister Viktor Orbán and other ultra-nationalists.

Likewise, Greece's new foreign minister, Nikos Kotzias, believes that the EU is a new form of “empire," one that has turned Greece into a “debt colony." (This is the title of Kotzias's most recent book.) Official Syriza documents regularly condemn the EU as an organization that undermines democracy and causes poverty and destitution throughout Europe.

For the past five years, Tsipras has built Syriza's support by attacking the pro-euro Greek parties as “neo-liberal" puppets of Germany. Though Tsipras, too, claims to favor the euro, he never mentions the fiscal discipline that it requires, or that Greece got into trouble because it violated its treaty obligations. He even rejects the conclusions of Eurostat, the European statistical agency, that Greece provided misleading budget data in 2009. Instead, he argues that the revised figures that emerged in 2010 were the result of a conspiracy, and that the Greek officials who released the data should be prosecuted.

Syriza is hardly alone in Greece in blaming the EU for the country's woes. New Democracy and Pasok do much the same, attacking the EU, “speculators," and hedge funds – anyone who might divert the public's attention from their own responsibility for the crisis. Greece's largest private media, controlled by the country's oligarchs, are happy to oblige.

Thus, most television channels speak of the bailout deal just as Tsipras does: as the proximate cause of austerity, a result of neoliberal dogma. As a result, for too many people in Greece, austerity reflects Germany's deranged obsession with discipline, not their country's profligacy. Despair over poverty and insecurity has turned into anger toward the European project – which, sadly, is becoming an EU-wide pathology.

Syriza's main innovation has been to capitalize on the urgent need for change in Greece by portraying the parties it has ousted as somehow aligned with the county's enemies, including the EU. That message suggests that what Syriza also stands for is the worst sort of change of all: nationalist isolation.

Read more at http://www.project-syndicate.org/commentary/greece-syriza-tsipras-nationalism-by-pavlos-eleftheriadis-2015-02#HIUwl34Orz2q51eI.99

Më 25 janar, Greqia votoi në shumicë për ndryshim, duke hequr nga pushteti dy parti politike – Nea Demokracia dhe Pasok – të cilat patën sunduar vendin në një formë apo një tjetër që nga rivendosja e demokracisë më 1974. Qe koha e duhur që votuesit ta bënin këtë.

Përgjatë katër dekadave të fundit, udhëheqësit e Greqisë krijuan një sistem klientelizmi që transformoi vendin në një nga shoqëritë më të pabarabarta dhe të padrejta nga pikëpamja sociale në Bashkimin Europian. Pasok, partia tradicionale e së majtës në Greqi, është e gllabëruar nga skandalet dhe duket se ka mbërritur në fund të jetës së vet, duke marrë vetëm 4,6 për qind të votave.

Telashi është se, duke votuar për ndryshim, votuesit e Greqisë hodhën një hap drejt errësirës. Kryeministri i sapozgjedhur, Alexis Tsipras, advokon për lehtësim të borxheve dhe për braktisje të masave të kursimit – objektiva që kanë mbështetje të gjerë popullore. Dhe shumë nga e majta Europiane po i gëzohen refuzimit zhurmëshumë të masave të kursimit të imponuara nga Gjermania nga ana e Tsiprasit si e vetmja politikë e vlefshme për ekonomitë në telashe të Europës. Por, megjithëse Tsipras dhe partia e tij janë të rinj, idetë e tjera që ata ekspozojnë janë të vjetra – dhe shumë larg të qenit ideale për Greqinë apo Europën.

As Tsipras dhe as partia e tij, Syriza, nuk është e dëmtuar nga politikat shkatërrimtare të paraardhësve të vet. Kjo duhet të jetë gjë e mirë, për shkak se mund t’i lejojë udhëheqësve të Europës të kuptojnë më në fund se ajo që po luhet në Greqi është fati i popullit, jo mbijetesa e një klase politike të dështuar. Por vendimet e para të Tsiprasit kanë kundërshtuar BE-në dhe kanë krijuar një klimë konfrontimi.
Problemi është që Syriza nuk është me të vërtetë një parti kundër masave të kursimeve. Avokatët e vërtetë të anulimit të politikave të kursimit – përfshirë ekonomistët Joseph Stiglitz, Paul Krugmandhe Simon Wren-Lewis – i japin kritikat e tyre nga një perspektivë europiane. Njësoj si To Potami, një parti dhjetë muaj e vjetër në Greqi në të cilën unë jam anëtar, ata mbrojnë idenë për të korrigjuar gabimet politike që kërcënojnë mbijetesën e eurozonës, në mënyrë që të krijojnë një BE më të fortë.

Syriza nuk mendon kështu; dhe, në të vërtetë, Tsipras nuk kërkoi të bëjë aleancë me To Potami, e cila mori 6 për qind të votave. Në vend që të kritikojë masat e kursimit si një gabim politik i rëndë, ajo dënon masat e kursimit si një sulm kundër Greqisë, një imponim neokolonialist apo një projekt ideologjik armiqësor që shkoi keq. Gjuha e tij është ajo e rezistencës ndaj një pushtimi.

Rrjedhimisht, nuk ndodhi aksidentalisht që Tsipras zgjodhi partinë e ekstremit të djathtë Grekët e Pavarur si partnerë në koalicionin e vet qeverisës. Të dyja partitë flasin të njëjtën gjuhë – atë të nacionalizmit virulent – përdorur nga armiqtë e Europës, qoftë në Dresden, qoftë në Moskë.

Ia vlen të rikujtojmë historinë e vonë të Syriza. Gjatë debateve përreth kolapsit të sistemit bankat të Qipros më 2013, Tsipras iu referua udhëheqësve të BE-së si “gangsterë” – e njëjta lloj retorike e përdorur nga populistët europianë të ekstremit të djathtë si Marine Le Pen dhe Geert Wilders. Më së fundmi, ai akuzoi udhëheqësit e BE-së se kanë hartuar marëveshjen e shpëtimit nga falimenti të Greqisë në një mënyrë që t’i mundësojë ta “plaçkisin” Greqinë nga asetet e saj. Në këtë kuptim, gjithashtu, heroi i ri i të majtës Europiane ngjan shumë me kryeministrin hungarez Viktor Orbán dhe ultranacionalistët e tjerë.

Në mënyrë të ngjashme, ministri i ri i jashtëm i Greqisë, Nikos Kotzias, beson se BE-ja është një formë e re “perandorie,” e tillë që ka kthyer Greqinë në një “koloni borxhesh.”

(Ky është titulli i librit më të fundit të Kotzias.) Dokumentet zyrtare të Syriza në mënyrë të rregullt dënojnë BE-në si një organizatë që minon demokracinë dhe shkakton varfëri dhe mjerim nëpër Europë.

Përgjatë pesë viteve të fundit, Tsipras ka ndërtuar mbështetjen për Syriza duke sulmuar partitë greke pro-europiane si kukulla “neo-liberale” të Gjermanisë. Megjithëse edhe vetë Tsipras pretendon se është në favor të Euros, ai nuk përmend kurrë disiplinën fiskale që kërkohet për Euron, apo që Greqia hyri në telashe për shkak se shkeli detyrimet e traktatit. Ai madje kundërshton edhe konkluzionet e Eurostat, agjencisë statistikore Europiane, e cila thotë se Greqia dha të dhëna të rreme për buxhetin në vitin 2009. Në vend të kësaj, ai argumenton se shifrat e korrigjuara më 2010 qenë rezultat i një komploti, dhe që zyrtarët e Greqisë që publikuan të dhënat duhet të përndiqen penalisht.

Syriza nuk është tamam vetëm në Greqi në hedhjen e fajit te BE për shqetësimet e vendit. Demokracia e Re dhe Pasok bëjnë pak a shumë të njëjtën gjë, duke sulmuar BE-në, “spekulantët”, fondet hedge – çdokënd që mund të shërbejë për të zhvendosur vëmendjen e publikut nga përgjegjësitë e vetë politikanëve grekë për krizën. Media më e madhe private në Greqi, e kontrolluar nga oligarkët e vendit, është e lumtur të bindet.

Kështu, shumica e televizioneve flasin për një marëveshje shpëtimi njësoj siç flet Tsipras: sikur ata janë viktima të masave të kursimit dhe rezultat i një dogme neoliberale. Për rrjedhojë, për shumë tepër njerëz në Greqi, masat e kursimit reflektojnë obsesionin të çmendur të Gjermanisë për disiplinë, jo shthurjen e vendit. Dëshpërimi për shkak të varfërisë dhe pasigurisë është kthyer në zemërim ndaj projektit Europian – gjë që trishtueshëm po kthehet në patologji pan-europiane.

Novacioni kryesor i Syriza ka qenë që të kapitalizojë nevojën urgjente për ndryshim në Greqi duke portretizuar partië që ajo rrëzoi si në një farë mënyre të rradhitura në anën e armiqve të vendit, përfshirë BE-në. Ky mesazh sugjeron që Syriza është gjithashtu e gatshme edhe për ndryshimin më të keq të mundshëm nga të gjitha: izolimin nacionalist.

Botuar me autorizim nga Project Syndicate, 2015. Ripublikimi nuk mund të bëhet pa lejen e Project Syndicate. The Dark Side of Syriza

Pavlos Eleftheriadis

Pavlos Eleftheriadis është një profesor i ligjit në Universitetin e Oksfordit, bursist në Kolegjin Mansfield, Oksford dhe anëtar i këshillit drejtues të partisë politike greke To Potami.

reporter.al

Νταλάρας Γλυκερία και Βιτάλη στην εκπομπή "Στην υγειά μας ρε παιδιά" - Dalara- Gliqeria- Vitali në një emision të mbushur me muzikë të mrekullueshme