Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

ΚΕΑΔ – το παρεξηγημένο πολιτικό φαινόμενο



Πολλά μπορούν να γραφτούν στα πλαίσια της πολιτικής ανάλυσης και της ιστορίας της πολιτικής οργάνωσης του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, τη θέση και το ρόλο της Ενώσεως για Ανθρώπινα Δικαιώματα – ΚΕΑΔ σ’ αυτή. Ωστόσο καθώς αύριο Τετάρτη, 9 Μαρτίου,  η ηγεσία του, διοργανώνει στα Τίρανα τη ετήσια σχεδόν εθιμική γιορτή για τα 24 πλέον χρόνια  απ’ την ίδρυση του είναι σκόπιμο να θυμηθεί κανείς λίγα απ’ την ίδρυση του σχηματισμού αυτού.

Δεν πρόκειται μόνο  για μια πολιτικά επιβεβλημένη κίνηση ούτως ώστε να αντιμετωπιστεί η ανάγκη της αυτόνομης πολιτικής έκφρασης των Ελληνικών πληθυσμών του Νότου καθώς αυθαιρέτως και την τελευταία στιγμή του Χειμώνα 1991 στην ΟΜΟΝΟΙΑ  στέρησαν αυτή τη δυνατότητα. Συντέλεσε η ίδρυση του KΕΑΔ ώστε περισσότερα κοινωνικά σώματα (πέραν απ’ τους αμιγείς ελληνικούς πληθυσμούς του Νότου) να εκπροσωπηθούν και να στηρίξουν εκλογικά αλλά ταυτόχρονα και διαχειριστεί καλύτερα η αίσθηση περίεργων παιχνιδιών από πλευράς της Ελληνικής κοινότητας. Πρόκειται στην ουσία για την άμβλυνση της αρνητικής εντύπωσης που έντεχνα καλλιεργούσαν εθνικιστικοί και καθεστωτικοί κύκλοι προκειμένου να αλλάξει το στάτους κβο των δικαιωμάτων της μειονότητας όπως το επιδίωκε η ΟΜΟΝΟΙΑ. Βέβαια η προπαγανδιστική και όχι μόνο μηχανή πολύ γρήγορα προσαρμόστηκε και έβαλε στο στόχο το ΚΕΑΔ και πάλι ότι αγωνιζόμενο για δικαιώματα και για τη διάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ουσία επιβουλεύεται την ομαλότητα στην Αλβανία. Αυτό το πρώτο διάστημα δεν πέτυχε άρα συνετέλεσε το ΚΕΑΔ στην πολιτική και κυρίως εκλογική αναβάθμιση της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας.

Δεν είναι ότι το ΚΕΑΔ είναι παρεξηγημένο μόνο σήμερα όπου στην ουσία ο κρατικός μηχανισμός και κομματικά συμφέροντα των μεγάλων έχουν βάλει στόχο την εξόντωση του απ’ το πολιτικό περιβάλλον. Εξ αρχής παρεξηγήθηκε ο κρατικός μηχανισμός και ειδικά τμήματα του.

Η πράξη ίδρυσης είχε δύο σκοπέλους να ξεπεράσει. Απ’ τη μια την αποδοχή από μερίδα του στελεχικού δυναμικού της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Μέσα απ’ το φακό προσωπικών φιλοδοξιών και ενός μικροκομματισμού που εν πολλοίς καλλιεργούνταν απ’ την Ελλάδα, σε συνδυασμό με τη πλήρη έλλειψη πολιτικής κουλτούρας στους κόλπους της εδώ κοινότητες, έκανε πολύ πιο δύσκολη τη διαδικασία αποδοχής στο εκλογικό σώμα του νέου σχηματισμού. Είναι ακόμη ζωντανές οι μνήμες όσων εξ ημών τρέχαμε να μαζέψουμε τις απαραίτητες υπογραφές για την υποβολή της αίτησης εγγραφής του κόμματος στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και οι πρώτοι που συναντούσαμε δυσκολίες ήταν στελέχη πρώτη γραμμής στην τοπική κοινωνία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Το σύνδρομο αυτό συνεχίζει εν πολλοίς να παραμένει μέσα στην ΟΜΟΝΟΙΑ εν είδη συγγενικού συνδρόμου. Εν τέλει το εγχείρημα στην πορεία του χρόνου επιβεβαίωσε ότι ήταν πολύ πιο σπουδαίο πολιτικό εργαλείο στη φαρέτρα του αγώνα του εδώ ελληνισμού.

Το σύστημα απ’ την πλευρά του εμφάνισε εξ αρχής τη δυσκολία αποδοχής του νέου σχηματισμού. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης ως αρμόδιος για την εγγραφή των πολιτικών κομμάτων και την παροχή έγκρισης καθυστερούσε την υπογραφή μέχρι την τελευταία στιγμή που επέτρεπε η εκλογική διαδικασία.

Το σύστημα επιχείρησε εις βάρος του ΚΕΑΔ και την πρώτη απόπειρα εκλογικής χειραγώγησης και καταπίεσης. Συγκεκριμένα τότε προκειμένου τα εκλογικά κόμματα να συμμετέχουν στην εκλογική αναμέτρηση (πρόκειται για τις εκλογές της 22ας Μαρτίου 1992) έπρεπε να κατέβουν με υποψηφίους (ήταν όλες μονοεδρικές –πλειοψηφικής κατανομής οι έδρες) σε συγκεκριμένο αριθμός εδρών και προκειμένου να επωφεληθούν των αναλογικών εδρών (30 τον αριθμό) έπρεπε να είχαν κατεβάσει τουλάχιστον σε 30 υποψηφίους αλλιώς το αποτέλεσμα πανεθνικά αχρηστεύονταν. Προς τούτο με εντελώς τεχνητά και αβάσιμα επιχειρήματα απορρίφθηκαν υποψηφιότητες του ΚΕΑΔ σε αρκετές περιπτώσεις ώστε να αποτραπεί να έχει υποψηφίους σε τουλάχιστον 30 περιφέρειες εκλογικές. Και όλα τούτα όταν υα μέσα επικοινωνία δεν είναι όπως τα σημερινά. Ακόμη και η τηλεφωνική επικοινωνία ήταν πράγμα αδύνατο και χρειάζονταν να ταξιδέψουν τα στελέχη με φορτηγά τυχαία και τρακτέρ για να εξασφαλιστεί η επικοινωνία των δομών.

Στη συνέχεια έχει αναφερθεί και πάλι όχι μόνο η ένταση με τον τραυματισμό ακτιβιστή του ΚΕΑΔ στη Δερόπολη αλλά την προβοκάτσια με την αποστολή μικρότερου των εκλογικών  καταλόγων ψηφοδελτίων στην εκλογική περιφέρεια της Δερόπολης. Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος, η εξόντωση απ’ τη γέννηση του ΚΕΑΔ. Θα πρέπει να θυμηθούμε εδώ ότι το γεγονός που στην αποστολή παρατηρητών υπήρξε ο Α. Παπαδόπουλος, που αντιλήφθηκε αμέσως το πρόβλημα και προέβη στις δέουσες ενέργειες στον ΟΑΣΕ οδήγησε την απόφαση της Κεντρικής Εφορευτικής Επιτροπής με ειδικό ελικόπτερο των απαραίτητων ψηφοδελτίων και καθώς είχε σταματήσει απ’ την έλλειψη τους η εκλογική διαδικασία που εξασφάλισε την εκλογή βουλευτή του ΚΕΑΔ στην συγκεκριμένη περιφέρεια.

Η ιστορία του ΚΕΑΔ συνεχίζεται ακριβώς με συνεχείς τέτοιες «κρατικές παρενοχλήσεις», με τη στράτευση όλου του προπαγανδιστικού μηχανισμού, τη δημιουργία φυγόκεντρων τάσεων κλπ που θέλουν το δικό τους χώρο και χρόνο να περιγραφούν. Που στο τέλος – τέλος όμως θα επιβεβαίωναν ακριβώς ότι υπήρξε «ο παρεξηγημένος πολιτικός παράγοντας».

πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια: