Οι φορές που οι Αλβανοί θέλησαν να συνδεθούν με την Ελλάδα και η κατασκευή του Αλβανικού κράτους. - Herët që Shqiptarët donin që të lidheshin me Greqinë dhe ndërtimi i shtetit Shqiptar

Οι φορές που οι Αλβανοί θέλησαν να συνδεθούν με την Ελλάδα και η κατασκευή του Αλβανικού κράτους. Γράφει η *Μελίνα Κονταξή Το 1908 στα Σκόπια έγινε μια συνέλευση για να επιλεγεί το εθνικό αλφάβητο της   Αλβανίας. Επιλέχθηκε το λατινικό αν και επίσημη γλώσσα στις εμπορικές  συναλλαγές ήταν τα Ελληνικά. Ο Βίκτωρ Μπεράρ στο έργο του Τουρκία  και  Ελληνισμός (1832)  γράφει… «Η χριστιανική  κοινότητα  του Ελβασάν είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού εδώ στα βόρεια. Όλοι αυτοί εδώ οι Αλβανοί καταλαβαίνουν και όλοι τους σχεδόν μιλούν τα Ελληνικά… θεωρούν τους  εαυτούς τους Έλληνες».  Δεν είναι  τυχαίο ότι το 1829  56 αγάδες στην Λιαπουριά αποφάσισαν να επαναστατήσουν και ύψωσαν Ελληνική σημαία ζητώντας την ένωση με την Ελλάδα.   Η κυβέρνηση τότε δεν μπορούσε να στηρίξει  την επανάσταση. Ο Γκιόν Λέκας επαναστατεί στο Κουρβέλεσι, περιοχή ανάμεσα στο Δέλβινο και την Αυλώνα, η επανάσταση γενικεύεται και στις 15 Αυγούστου του 1847 οι μπέηδες Τόσκηδες και οι οπλαρχηγοί γράφουν μια επιστολή στον Όθωνα ζητώντας να τους δεχτεί ως υπηκόους σε περίπτωση που πετύχαινε η επανάσταση, με ειδική συμφωνία που προέβλεπε την προστασία του θρησκεύματος (οι Τόσκηδες θεωρούνται εξαλβανισμένα ελληνικά φύλα και κάποιοι εξ αυτών ήταν και μουσουλμάνοι). Ο γεωγράφος Stanford και ο Αυστριακός γεωγράφος και εθνολόγος Kampt διακρίνουν τους Τόσκηδες από τους Γκέγκηδες και τους συσχετίζουν με τους  Έλληνες. Το 1907 ο σπουδαγμένος στην Ζωσιμαία σχολή των Ιωαννίνων, μετέπειτα πρώτος  πρωθυπουργός της Αλβανίας, υπέγραψε συμφωνία για διαχωρισμό ελληνικών και  αλβανικών εδαφών με τον πρωθυπουργό Θεοτόκη. Ενδιαφέρον έχουν οι απόψεις του και όχι μόνο για τα Βαλκάνια όπως αποτυπώνονται σ ένα άρθρο του… «Όλαι σχεδόν αι παραλίαι της Μικράς Ασίας, από των προπόδων του Ταύρου μέχρι  και της Ηράκλειας του Πόντου είναι Ελληνικαί»… Ως Ελληνική αναφέρει και την  Προποντίδα, ενώ χαρακτηρίζει το Ελληνικό έθνος ως το σπουδαιότερο και κυριότερο στοιχείο της Ανατολής (ευτυχώς που οι εθνοαποδομητές δεν ήταν ο κανόνας τότε). Τελευταία προσπάθεια έγινε το 1943 όταν πρότειναν οι Αλβανοί την ένωση της Βόρειας  Ηπείρου με την Ελλάδα και την προσάρτηση της υπόλοιπης  Αλβανίας  στην Ελλάδα, ενόψει της ανόδου του Χότζα μετά την επικείμενη αποχώρηση των  Γερμανών. Από όλα τα παραπάνω γίνεται ξεκάθαρο ότι ποτέ δεν είχαμε διπλωματία και  καταντήσαμε να πρέπει να εξηγούμε γιατί οι απόγονοι των συνεργατών των ναζί θα πρέπει να αισθάνονται τυχεροί αφού οι πρόγονοι τους δεν τιμωρήθηκαν όπως τους άξιζε (ένας από τους γιούς των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς αφηγήθηκε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) πως οι τσάμηδες έδωσαν στους Γερμανούς που ήθελαν άτομα για να εκτελέσουν, τα ονόματα 49 προκρίτων που ήταν εμπόδιο στην προπαγάνδα τους). Ποτέ όμως δεν είναι αργά για την διεκδίκηση νομικής και ηθικής αποζημίωσης από τα θύματα των συνεργατών των ναζί.    Οι Ελληνικές ηγεσίες πέρα από τζάμπα ρητορικές κάποιων, άφησαν στην τύχη του τον Βορειοηπειρωτικό  Ελληνισμό. Δεν εκμεταλλεύτηκαν καμιά ευκαιρία  που θα οδηγούσε στην διασφάλιση της ελευθερίας όλης της ενιαίας και ελληνικής Ηπείρου. Παρεμπιπτόντως… κάποιος να ενημερώσει τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, έστω και καθυστερημένα, ότι ο όρος Βόρειος Ήπειρος είναι επίσημος και καθιερώθηκε με το ‘‘πρωτόκολλο της Κέρκυρας’’ που υπέγραψε η Αλβανία. Δεν είναι ακριβής σε ότι αφορά την αρχαία Ελληνική ενιαία ήπειρο, είναι τεχνητό κατασκεύασμα για χάρη της Αλβανίας. Ευχαρίστως να τον καταργήσουμε για να είμαστε και ιστορικά ακριβείς και να επαναφέρουμε τον όρο Ήπειρος και για την περιγραφή του βορείου τμήματος της ενιαίας Ηπείρου, που η υπόθεση του εκκρεμεί από το 1946. Οι Ελληνικές ηγεσίες δεν υποχρέωσαν την Αλβανία να τηρήσει τις υπογραφές της, δεν επεδίωξαν την τιμωρία των συνεργατών των ναζί Τσάμηδων, με αποτέλεσμα να αποθρασυνθούν, και αδιαφορούν παντελώς για την παραβίαση ακόμα και βασικών   ανθρώπινων δικαιωμάτων των βορειοηπειρωτών. Μόνο που οι υπογραφές δεν σβήνουν, ούτε η ιστορία… ας το θυμούνται οι γείτονες.    *Σπούδασε Βαλκανικών Σλαβικών -Ανατολικών Σπουδών με Μεταπτυχιακό στην Ιστορία πηγή

Herët që Shqiptarët donin që të lidheshin me Greqinë dhe ndërtimi i shtetit Shqiptar. Shkruan Melina Kontakci* Më 1908 në Shkup/FYROM u bë një konferencë që të zgjidhej alfabeti i Shqipërisë. U zgjodh ai latin mgjth se gjuhë zyrtare në këmbimet tregëtare ishte Greqishtja. Viktor Berar në veprën e tij Turqia dhe Helenizmi (1862) shkruan..... “Komuniteti i krishter i Elbasanit është bunkeri i përparuar i Helenizmit këtu në veri. Të gjithë këta shqiptarët këtu kuptojnë dhe pothuajse që të gjithë flasin Greqisht... e konsiderojnë veten Helenë/Grekë” Nuk është rastësore se më 1829 56 agallarë në Labëri vendosën që të ngrejnë kokë dhe ngritën flamurin Grek duke kërkuar bashkimin me Greqinë. Qeveria atëhere nuk mundej që të mbështëte kryengritjen. Gjon Leka bën kryengritje në Kurvelesh, në zonën ndërmjet Delvinës dhe Vlorës, kryengritja përgjithësohet dhe më 15 Gusht të 1847 bejlerët Toskë dhe udhëheqësit i shkruajnë një letër Otonit duke i kërkuar që ti pranonte  si nënshtetas në rast se kryengritja do të kishte sukses, me një marrëveshje të posatëshme që parashikonte mbrojtjen e fesë (Toskët konsiderohen fise helene të shqiptëtarizuara dhe disa prej tyre ishin dhe myslymanë). Gjeografi Stanford dhe gjeografi Austriak dhe etnologu Kampt diferencojnë Toskët nga Gegët dhe i lidhin ata me Grekët. Më 1987 i studiuari në shkollën Zosimea të Janinës, kryeministri i mëvonëshëm i Shqipërisë, nënshkroi një marrveshje për ndarjen e tokave helene dhe shqiptare me kryeministrin Theotoki. Janë interesante mendimet e tij për Ballkanin dhe jo vetëm siç janë të shkruara në artikullin e tij.... “ Të gjitha pothuajse brigjet e Azisë së Vogël, që prej rrëzës së Tavros deri në Herakliume të Pontit janë Greke”.... Si Helene përmendet dhe Propontidha, ndërsa cilëson kombin Helen si elementin më të vlefshëm dhe më kryesor të Lindjes ( fatmirësisht që destruktuesit kombëtarë nuk ishin një rregull i përgjithësuar atëhere). Përpjekje  fundit u bë më 1943-shin kur Shqiptarët propozuan bashkimin e Epirit Verior me Greqinë dhe kalimin e pjesës tjetër të Shqipërisë tek Greqia para ngjitjes në pushtet të Hoxhës dhe largimit në dukje të Gjermanëve. Nga të gjitha sa thamë më lart duket qart se kurrë nuk kishim diplomaci dhe u katandisëmqë të shpjegojmë se pse pasardhësit e bashkëpunëtorëve të naistëve do të duhet të ndjehen me fatë pasi paraardhësit e tyre nuk u ndëshkuan siç e meritonin ( një prej fëmijëve të 49 udhëheqësve të Paramithiasë që u ekzekutuan nga Gjermanët rrëfeu në Agjencinën e Lajmeve Athino-Maqedonase (APE-MPE) se si çamët ju dhanë gjermanëve për të ekzekutuar, emrat e 49 udhëheqësve që ishin pengesë për propagandën e tyre). Por kurrë nuk është vonë për të pretenduar dëmshpërblim juridik dhe moral viktimat nga bashkëpunëtorët e nazistëve. Udhëheqjet Helene përtje retorikës boshe të disave, e lanë në fatin e tij Helenizmin Voriepirot. Nuk shfrytëzuan asnjë mundësi që do të çonte në sigurimin e lirisë të të gjithë Epirit të unifikuar helen. Me këtë rast.... dikush të informojë dhe kryetarin e bashkisë së Thessalonikit, qoftë dhe sikurt të jetë vonë, se përkufizimi Epiri i Veriut/ Vorio Epir është zyrtar dhe u vendos me “Protokollin e Korfuzit” që nënshkroi Shqipëria. Nuk është i saktë sipas Epirit të lashtë të unifikuar Helene, është një krijim teknik për hir të Shqipërisë. Me kënaqësi do ta anullojë që të jemi të saktë historikisht dhe të risjellim përkufizimin EPIR dhe për përshkrimin e pjesë veriore të Epirit të bashkuar, çështja e të cilit është në ajër që prej 1946. Udhëheqjet helene nuk detyruan Shqipërinë që të respektonte firmat e saj, nuk u përpoqënqë të ndëshkonin bashkëpunëtorët e nazistëve, Çamët, me rezultat që të marrin kurajo të tepërt dhe të jenë plotësisht indiferentë për shkeljen , akoma dhe të drejtave bazike njerëzore të vorioepirotëve. Vetëm firmat nuk fshihen, as historia..... këta ta dinë mirë fqinjët shqiptarë. *Studioi Studime Ballkanike Sllave dhe lindore me Master në Histori.