Ο Κωνσταντίνος ΓΚΙΟΥΛΕΚΑΣ για το βιβλίο "Ελλάδα και Αλβανία 50 Χρόνια αμοιβαίας Δυσπιστίας"- Konstandin Giouleka për librin "Greqia dhe Shqipëria, 50 vjet mosebesimi të ndërsjelltë!

Κωνσταντίνος ΓΚΙΟΥΛΕΚΑΣ Δημοσιογράφος, δικηγόρος, πολιτικός, βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης με τη ΝΔ και πρώην υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας Ο Σταύρος ο Ντάγιος μου έκανε την τιμή [να παρουσιάσω το βιβλίο του] ένα βιβλίο για την Βόρειο Ήπειρο, ένα βιβλίο για την Αλβανία και την Ελλάδα, ένα βιβλίο για τις σχέσεις των δυο χωρών στα δύσκολα χρόνια 1945-1990/91, στα χρόνια που πολύ σωστά χαρακτηρίζει ο Σταύρος, ο αιμοσταγής δολοφόνος Ενβέρ Χότζα παρουσιάζεται ως ηγέτης κομουνιστής. Μιλάμε για τον πιο σκληρό δικτάτορα που έχει γνωρίσει ποτέ η Ευρώπη, κάτι σαν την Βόρεια Κορέα, του Κιμ Γιονγκ Ουν. Έτσι τον χαρακτηρίζει και πολύ σωστά τον χαρακτηρίζει. Τότε περνάει δια πυρός και σιδήρου όλη η Αλβανία, βεβαίως, αλλά κυρίως η Βόρειος Ήπειρος, γιατί η Βόρειος Ήπειρος είναι το αγκάθι, το οποίο πάντοτε στέκεται ανάμεσα στις δύο χώρες. Αυτό περιγράφει πάρα πολύ εμπεριστατωμένα, θα έλεγα, ο Σταύρος Ντάγιος. Θέλω να τον συγχαρώ ειλικρινά γιατί έρχεται να ρίξει φως σε μια δύσκολη περίοδο χρησιμοποιώντας ντοκουμέντα, στοιχεία που μέχρι τώρα ήταν δύσκολο να βρει κανείς και τα κομμουνιστικά αρχεία, αλλά και εμείς εδώ στην Ελλάδα, δύσκολα αποχαρακτηρίζουμε, αρχεία για να τα δώσουμε στη δημοσιότητα. Έτσι χρειάζεται πολύ επιμονή, πάρα πολύ δουλειά, για να μπορέσει κανείς να έχει πρόσβαση να βρει στοιχεία και να τεκμηριώσει αυτά τα οποία λέει. Ο Σταύρος, λοιπόν, αυτό έχει ήδη κάνει, ρίχνει φως σε μια δύσκολη περίοδο σε μια περίοδο που η δυσπιστία είναι πολύ έντονη, σε μια περίοδο που παρότι μιλάμε για σχέσεις, δεν υπάρχουν ουσιαστικά σχέσεις• οι διπλωματικές σχέσεις αρχίζουν, άκουσα που είπε ο κύριος καθηγητής, πριν από το ‘71 και μετά επί Χούντας και σιγά σιγά προχωρούν, οδεύουμε στην άρση του εμπολέμου του Κωνσταντίνο Καραμανλή, το 1980-81, αλλά η κοινή γνώμη τότε φέρνει μεγάλες αντιδράσεις, αίρεται τότε το σχέδιο αυτό από τον Καραμανλή, για να γίνει αυτό επί Παπανδρέου το 1987 και τότε με πάρα πολλές αντιδράσεις. Τι πήρε η Ελλάδα, δηλαδή, σε αντάλλαγμα για να άρει το εμπόλεμο; Επίσης μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι για να κάνει σωστά την εισαγωγή του αναγνώστη στην περίοδο αυτή του 1945-91, ο Σταύρος Ντάγιος κάνει μια αναδρομή, μια ιστορική αναδρομή, στα χρόνια εκείνα τα προ του 1945, μιλάει και για του 1940 και για πρώτη φορά, επιτέλους, παρουσιάζεται έτσι όπως γράφει η ιστορία. Μιλάει για τις 7 Απριλίου του ‘39 όταν αποβιβάζονται οι Ιταλοί στο Δυρράχιο και όπου η επίσημη αλβανική ιστορία λέει για την αντίσταση που προέβαλαν οι Αλβανοί. Και έρχεται ο Σταύρος και λέει ότι ουσιαστικά δεν υπήρχε καμία αντίσταση. Τους δέχτηκαν μετά βαΐων και κλάδων, ήταν η χαρά που πραγματικά ήρθαν οι σωτήρες Ιταλοί στην Αλβανία. Αντιδράσεις δεν υπήρξαν, υπήρξαν κάποιες χλιαρές αντιδράσεις και μετά, βεβαίως, συστρατεύτηκαν με τους φασίστες ιταλούς και 14 αλβανικά τάγματα πολέμησαν εναντίων της Ελλάδας. Έτσι επέρχεται και το εμπόλεμο το οποίο κρατάει μέχρι το 1987. Η Αλβανία επιμένει και πιέζει να αρθεί το εμπόλεμο, εμείς το κρατάμε μέχρι το 1987, οπότε αίρεται και οριστικά. Πραγματικά αξίζει τον κόπο να το πάρετε και να το διαβάσετε αυτό το βιβλίο. Προορίζεται για αναγνώστες που ενδιαφέρονται για το ζήτημα. Η δική μου παρατήρηση: θα έπρεπε να προηγηθεί το κεφάλαιο Εθνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου και μετά να ακολουθήσει όλο το υπόλοιπο. Κλείνοντας, θα επισημάνω ότι μέσα από αυτό το βιβλίο, βγαίνει ανάγλυφα μια εικόνα: Ο Έλληνας Βορειοηπειρώτης ο οποίος κοιτά κατάματα την ελληνική ιστορία και ορθώνει ένα τεράστιο γιατί , γιατί στις πλάτες του παίχτηκε αυτό το άθλιο παιχνίδι επί 45 χρόνια με τη σκληρή δικτατορία του Χότζα και παίζεται αυτό το άθλιο παιχνίδι από το 1913 που η Αλβανία γίνεται κράτος έως σήμερα. Ακόμη αυτό το γιατί δεν έχει απαντηθεί. Σταύρο, σε ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου έκανες να είμαι ένας από τους παρουσιαστές του βιβλίου σου. (Λόγος κατά την παρουσίαση του βιβλίου 19/01/2016, Ιανός Αθήνα)

Konstandin Giouleka Gazetar avokat, politikan, Deputet i Thessalonikit me ND dhe ish zv.ministër i Arsimit dhe Feve të Greqisë Stavro Dajo më nderoi (që të prezantoj librin e tij) një libër për Vorio Epirin, një libër për Shqipërinë dhe Greqinë, një libër për marrdhëniet ndërmjet dy vendeve  në vitet e vështira të 1945-1990/91, në vitet që shumë drejt i karakterizoi Stavorja, vrasësi gjakatar Enver Hoxha paraqitet si udhëheqës komunist. Flasim për diktatorin më të ashpër që ka njohur ndohnjëherë Europa, diçka si Koreja e Veriut e Kim Jon Un. Kështu e quan dhe shumë drejt që e cilëson kështu. Atëhere sigurisht që kalon në zjarr e flakë të gjithë Shqipërinë, dhe kryesisht Vorio Epirin, sepe Vorio Epiri është  gjembi, i cili qëndron gjithmonë ndërmjet dy vendeve. Këtë e përshkruan me shumë thellësi do të thoja, Stavro Dajo. Dua ta përgëzoj me sinqeritet  sepse vjen të hedhë dritë në një periudhë të vështirë duke përdorur dokumenta, fakte që deri më sot ishin të vështira që ti gjente dikush dhe arkivat komuniste, por dhe ne këtu në Greqi, me vështirësi i deklasifikojmë dhe i japim në publik. Kështu duhet këmbëngulje dhe shumë punë, që të mundet dikush të ketë kontakt me këto elementë dhe të vërtetojë ato sa thotë. Stavroja, pra, këtë e ka bërë tashmë, hedh dritë në një periudhë të vështirë në një periudhë ku mosbesimi është shumë i theksuar, në një periudhë që mgjth se flasim për marrdhëniet nuk ekzistojnë në esencë marrdhënie, marrdhëniet diplomatike fillojnë, dëgjova që tha zoti profesor, pra ’71-shit dhe më vonë gjatë Jundës ushtarake dhe me ngadalë ecin, shkojmë drejt heqjes së gjendjes së luftë nga Konstandin Karamali, më 1980-81, por opinioni publik atëhere reagoi shumë, dhe atëhere pezullohet kz plan nga Karamanliu, që të bëhet kjo në kohën e Papandreut më 1987-ën dhe atëhere me shumë reagime. Çfarë mori Greqia si këmbim, dmth, për të hequr ligjin e gjendjes së luftës? Gjithashtu më bën përshtypje fakti se për të bërë sa më të drejtë hyrjen e lexuesit në këtë periudhë 1945-91, Stavro Dajo bën një  rekurs në ato vite para 1945-ës, flet dhe për 1940-ën për herë të parë, më në fund, paraqitet ashtu siç shkruan historia. Flet për 7 Prillin ’39 kur zbarkuan Italianët në Durrës ku dhe historia zyrtare shqiptare flet për rrezistencën e shqiptarëve. Vjen Stavroja dhe në esencë thotë se kishte asnjë lloj rrezistence. I pritën me palma dhe degë, ishte gëzimi që me të vërtetë erdhën si shpëtimtarë Italianët në Shqipëri. Reagime nuk pati, ekzistonin disa reagime të vakëta dhe më pas, sigurisht u rënditën në rradhët e fashistëve italianë 14 batalione shqiptare kundër Greqisë. Kështu vjen dhe ligji i luftës i cili mban deri në vitin 1987. Shqipëria këmbëngul dhe bën presion që të hiqet ligji i luftës, ne e mbajmë deri më 1987-ën, kur dhe u hoq përfundimisht. Me të vërtetë ja vlen mundimin që të merrni dhe lexoni këtë libër. Destinohet për lexues të cilët kanë interes mbi këtë çështje. Vërejtja ime: do të duhej që të kishte më parë një kapitull për Minoritetin Helen të Vorio Epirit dhe më pas të trajtohej pjesa tjetër. Duke mbyllur fjalën time dua të theksoj se nëpërmjet këtij libri, del e skalitur një figurë, pamje: Greku Voriepirot, i cili shikon në sy historinë helene dhe ngre një Pse të stërmadhe, sepse në shpinën e tij u luajt kjo lojë e mjerë për 45 vjet me diktaturën e egër të Enver Hoxhës dhe luhet kjo lojë e mjerë që prej 1913-ës kur Shqipëria u bë shtet deri më sot. Akoma kjo pyetje nuk ka marrë përgjigje. Stavro të falenderoj shumë për nderin që më bërë të jem një prej prezantuesve të librit tënd. (Fjalë e mbajtur gjatë prezantimit të librit më 19 01 2016, Ianos Athinë).  Përktheu PELASGOS KORITSAS