Ιστορικά έγγραφα για τον ελληνισμό της Κορυτσάς - Dokumenta historikë mbi Korçën!

Εξώφυλλο Κώδικα Κορυτσάς -  Faqja e parë e Kodikut të Korçës

Για να επιβεβαιώσει κανείς τα λεγόμενα του χρειάζονται αποδείξεις. Αυτό ιδιαίτερα ισχύει στην ιστορία. Έτσι τα αρχαιολογικά ευρήματα, τα έγραφα και άλλα στοιχεία επιβεβαιώνουν όσα λέει θεωρητικά η ιστορία. Το περίεργο είναι πως πολλοί «ιστορικοί» μιλούν στην Αλβανία για τα πάντα χωρίς να έχουν καμία απόδειξη. Εμείς δεν είμαστε ιστορικοί, αλλά ξέρουμε πως τα γραπτά μένουν και αποτελούν μέρος της ιστορίας. Σας παρουσιάζουμε επομένως τρία ιστορικά έγραφα που από μόνα τους αποδεικνύουν, η επίσημη γλώσσα που χρησιμοποιούνταν στην Κορυτσά μέχρι το 1943 ήταν η ελληνική, πως οι ορθόδοξοι είχαν ελληνικό πολιτισμό και συνείδηση και πως όσα και να λένε για μας εμείς ξέρουμε τι είμαστε γιατί έχουμε μια ιστορία που ουρλιάζει. 1.       Το πρώτο έγγραφο είναι ένα πιστοποιητικό βαπτίσεως της Ιεράς Μητροπόλεως Κορυτσάς, του 1902. Μπορεί να διακρίνει κανείς εκεί με ευκολία πολλά στοιχεία. Έτσι βλέπει την σφραγίδα της Μητροπόλεως Κορυτσάς, τα στοιχεία του πιστού για τον οποίο έχει εκδοθεί το πιστοποιητικό.   Πότε εκδόθηκε. Στο πλαίσιο διακρίνεις τα στοιχεία του τυπογραφείου, την ονομασία της Μητροπόλεως ως ένα στοιχείο που εξασφαλίζει την γνησιότητα του εγγράφου. Κάτω βλέπεις και την φράσει «Όστις εν Χριστό….». 2.       Το δεύτερο έγγραφο είναι από το 1916 όταν η Κορυτσά άνηκε στο Βασίλειο της Ελλάδος. Πρόκειται για πιστοποιητικό γέννησης ενός πολίτη. Αναφέρονται τα στοιχεία που επιβεβαιώνονται από το Δήμαρχο. Η Σφραγίδα γράφει ξεκάθαρα που άνηκε η Κορυτσά μέχρι τότε. 3.       Το τρίτο έγγραφο είναι οι τρεις σελίδες από τον κώδικα της Κορυτσάς όπου φαίνεται η αλλαγή της γραφής από τα Ελληνικά στα Αλβανικά. Ο κώδικας είναι του 1828 και μέχρι το 1943 γραφόταν στα Ελληνικά γιατί ακριβώς εκείνη την χρονιά εμφανίζονται οι πρώτες αναφορές στα αλβανικά. (βάζουμε την πρώτη σελίδα του Κώδικα, η δεύτερη σελίδα είναι εκεί που τελειώνουν τα ελληνικά, και η επόμενη εκεί που ξεκινούν τα αλβανικά. Άρα όλα αυτά τα χρόνια φαίνεται πως τα ελληνικά ήταν η μόνη επίσημη γλώσσα και όλοι την γνώριζαν πολλοί καλά. Είπαμε και πιο πάνω πως η ιστορία μας ουρλιάζει κυριολεκτικά. Η αλήθεια είναι ξεκάθαρη. Όσοι δεν θέλουν να την δεχτούν ας γράψουν ό, τι θέλουν. Τέτοιες αποδείξεις υπάρχουν χιλιάδες (αν και επί 100 χρόνια στην Αλβανία προσπάθησαν να εξαφανίσουν τα πάντα που αποδεικνύουν την ελληνικότητα του τόπου)  για το αντίθετο τίποτα. Τι μεγαλύτερη απόδειξη από τους ναούς μας. Από τις γιορτές μας, τα ήθη και τα έθιμα μας. Τον άνθρωπο τον κάνει ο πολιτισμός του και εδώ ο πολιτισμός είναι ελληνορθόδοξος, καταλαβαίνεται τι είναι οι άνθρωποι. Δυστυχώς όμως εμείς χάνουμε τον εαυτό μας, γιατί δεν εκτιμούμε πραγματικά αυτά που έχουμε. Ξεχνώντας την ιστορία μας ξεχνάμε τα πάντα. Αυτή η ιστορία είναι μπροστά στα μάτια μας, δεν χρειάζονται πτυχία ούτε πολύ μυαλό αρκεί να ακούσουμε την καρδιά που χτυπά στο Χαίρε ο χαίρε ελευθεριά…

Që të vërtetojë dikush ato sa pretendon dhe thotë duhen vërtetime. Kjo më tepër vlen natyrisht në histori. Kështu gjetjet arkeologjike, dokumentat dhe elementë të tjerë vërtetojnë dhe sigurojnë se ato sa shkuhen në histori janë të vërteta. E çuditshmja është se shumë “historianë” flasin në Shqipëri për gjithçka pa pasur as një lloj vërtetimi. Ne nuk jemi historianë, por e dimë se ato sa shkruhen mbeten dhe përbëjnë pjesë të historisë. Po ju paraqesim si rrjedhim tre dokumenta historike që vetëm ato vërtetojnë se gjuha zyrtare, në shkresa, sidomos të Kishës ishte ajo greke, se si orthodhoksët kishin kulturë dhe ndërgjegjie greko-orthodhokse dhe se sado që mund të flasin kundra nesh ne e dimë mjaft mirë se çfarë jemi dhe që kemi një histori që “ulërin”. 1.       Dokumenti i parë është një çertifikatë pagëzimi i Mitropolisë së Shenjtë Korçë, dhënë në vitin 1902. Mundet dikusht lehtësisht të dallojë mjaft elementë. Kështu duket vula e Mitropolisë së Korçës, të dhënat e besimtarit për të cilin është lëshuar kjo çertifikatë. Data e lëshimit. Në kornizën e saj dallohen të dhënat e shtypshkronjës, emrëtimi i Mitropolisë si një shirit i sigurisë për origjinalitetin e dokumentit. Poshtë lexon frazën “Ata që u pagëzuan me Krishtin....” 2.       Dokumenti i dytë është i vitit 1916, kur Korça ishte pjesë e Mbretërisë së Greqisë. Bëhet fjalë për një çertifikatë lindje të një qytetari. Përmenden të dhenat e tij të cilat firmosen nga vetë Kryebashkiaku. Vula shkruan qartë se kujt i përkiste Korça në atë kohë. 3.       Dokumenti i tretë është në tre faqe marrë nga kodiku i Korçës i vitit 1828 dhe ku duket qartë deri kur Greqishtja përdorej zyrtarisht si gjuhë e Kishës. Kështu në vitin 1943 Kodiku fillon të shkruhet në Shqip sepse deri atëhere shkruhej në Greqisht. Kjo tregon se gjatë të gjitha këtyre viteve greqishtja ishte gjuhë zyrtare dhe njihej nga të gjithë dhe vetëm më 1943 dha fruta lufta kundër orthodhoksëve duke ju eliminuar në fillim gjuhën që shprehte idenitetin e tyre. Thamë më lart se historia “ulërin” me gjithë kuptimin e fjalës. E vërteta është e pastër. Të gjithë sa duan të mos e pranojnë le të shkruajnë çfarë të duan. Të tilla vërtetime ekzistojnë me pafund, mgjth se për 100 vjet u përpoqën të zhdukin gjithçka, ndërsa për të kundërtën nuk ka asgjë esenciale. Vallë ka vërtetim më të madh historik se tempujt tanë, nga festat tona, nga zakonet dhe ritet tona. Njeriun e bën atë që është kultura e tij dhe këtu kultura është greko-orthodhokse, pra kuptoheni vetë se çfarë janë njerëzti. Fatkeqisht ne humbasim veten, sepse nuk vlerësojmë me të vërtetë ato sa kemi. Duke harruar historinë harrojmë gjithçka. Kjo histori është para syve tanë, nuk duhe diplloma as mendje, mjafton të dëgjojmë rritmin e zemrës sonë që godet në Here o Here Eleftheria......

l

Çertifikatë Pagëzimi  e 1902

Çertifikatë Lindje e 1916 lëshuar në Korçë nga K. i Bashkisë

Η τελευταία σελίδα στα Ελληνικά στο Κώδικα Κορυτσάς του 1828. -Faqja e fundit e shkruar në Greqisht në Kodikun e Korçës të 1828

Η δεύτερη σελίδα του κώδικα Κορυτσάς στα Αλβανικά όπου αναγράφεται η ημερομηνία 28 Αυγούστου 1943
Faqja e dytë e shkruar në shqip në Kodikun e Korçës e shkruar në shqip ku duket dhe data 28 Gusht 1943.