Όποτε επιχειρήθηκε κάποιο βήμα για να λιώσουν οι πάγοι στις
ελληνοαλβανικές σχέσεις και να διευθετηθούν οι όποιες εκκρεμότητες, ερχόταν
μια «τορπίλη» για να τα τινάξει στον αέρα. Το πάγωμα των συμφωνιών για την
ΑΟΖ και τα ελληνικά νεκροταφεία στον αλβανικό Νότο είναι (μόνο) δύο
χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Το χειρότερο: ανάβουν με το παραμικρό τα αίματα.
Η ιστορία με τους Τσάμηδες, οι κατεδαφίσεις των σπιτιών ομογενών στη Χειμάρρα
εκτίναξαν τους τόνους της ρητορικής μεταξύ Αθήνας - Τιράνων, με τον Αλβανό πρωθυπουργό
να επιδίδεται σε λεκτικές γραφικότητες με αναφορές στην Ακρόπολη. Η αλβανική
πολιτική ελίτ έχει εμπλέξει τις ελληνοαλβανικές σχέσεις στις κομματικές και
εκλογικές διαμάχες, προσδοκώντας διά του ανθελληνισμού οφέλη στην κάλπη.
Κάποιοι ομογενείς μας, πάλι, όπως και μερικοί στην Αθήνα, αρνούνται να
συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι η μειονότητα ζει στην Αλβανία και οφείλει να
υπακούει στους νόμους και τους κανόνες της συντεταγμένης κοινωνίας, στον
βαθμό βεβαίως που δεν πλήττονται τα κατοχυρωμένα από διεθνείς συνθήκες
δικαιώματά της.
Δεν ξέρω άλλες χώρες στην περιοχή που να τις δένουν τόσα πολλά μεταξύ τους και οι σχέσεις τους να είναι τόσο κακές. Η Ελλάδα έχει εθνική μειονότητα στην Αλβανία, οι Ελληνες είμαστε οι πρώτοι επενδυτές, περισσότεροι από 800.000 Αλβανοί ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, η Αθήνα βάζει, έως τώρα τουλάχιστον, πλάτη στην πορεία προς την Ε.Ε. της Αλβανίας, οι εμπορικές συναλλαγές είναι στα ύψη, οι δύο λαοί δεν πολέμησαν ποτέ μεταξύ τους. Και όμως, δεν τρώμε μεταξύ μας γλυκό ψωμί. Τι φταίει, λοιπόν; Πολλά μπορεί να πει κανείς για τα γεωπολιτικά παιγνίδια επιρροής. Υπάρχει, ωστόσο, ένα ισχυρό αρνητικό υπόβαθρο, το οποίο σωρεύει μονίμως σύννεφα στον ουρανό: Ελλάδα και Αλβανία παραμένουν δέσμιες της Ιστορίας. Οι Αλβανοί ζουν με την καχυποψία ότι οι Ελληνες απεργάζονται τον ακρωτηριασμό, διά του Βορειοηπειρωτικού, της χώρας τους, ότι θέλουν να τους υποδουλώσουν (!) με κάθε τρόπο. Είναι εξωφρενικό λαϊκιστές ηγέτες, με ευρωπαϊκή «μάσκα» μάλιστα, όπως αποδείχθηκε τελικά ο κ. Ράμα, να δηλητηριάζουν τον λαό ποτίζοντάς τον μίσος για τον δήθεν «κακό γείτονα» που καραδοκεί για να τον κατασπαράξει, προκειμένου να εξασφαλίσει ψήφους στις εκλογές. Πρόκειται για το περιβόητο σύνδρομο της «εχθρικής περικύκλωσης» που καλλιέργησε ο Χότζα για να κρατήσει μαντρωμένο επί πενήντα χρόνια έναν ολόκληρο λαό, το οποίο σε μεταμοντέρνα εκδοχή σερβίρει τώρα ο κ. Ράμα γαρνιρισμένο με αλυτρωτισμούς περί Τσαμουριάς και ανέξοδους τσαμπουκάδες του τύπου αν είναι να γίνει η Αλβανία μέλος της Ε.Ε. με τη βοήθεια της Ελλάδας καλύτερα να μην μπει! Είναι τραγικό, αλλά μέσα στην αλαζονεία του ο Αλβανός πρωθυπουργός δεν διστάζει να προκαλεί, νομίζοντας ότι ο κόσμος όλος περιστρέφεται γύρω από τον ίδιο και οι Ευρωπαίοι τον περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες και στρωμένο κόκκινο χαλί στις Βρυξέλλες... |
Kurdo që u bë një hap për të tretur akullin në marrdhëniet
shqiptaro-greke që të marrin rrugën e zgjidhjes problemet që kanë vite pezull, vinte një “goditje” që t’i hidhte
të gjitha në ajër. Ngrirja e zgjidhjes për Zonën Ekskluzive Ekonomike dhe varrezat
greke në Jug të Shqipërisë janë dy (vetëm) nga shembujt karakteristikë.
Më e keqja: që gjakrat ndizen me gjënë më të vogël. Historia me Çamët,
rrëzimet e shtëpive të homogjenëve në Himarë shkakëtua tonelata retorikash
ndërmjet Athinës dhe Tiranës, me kryeministrin Shqiptar që merret me sulme
verbale qesharake duke ju rreferuar Akropolit. Politika elitare shqiptare ka
ngatërruar marrdhëniet shqiptaro-greke me përplasjet partiake dhe zgjedhore,
duke pritur për të përfituar nga antihelenizmi në kutitë zgjedhore.
Disa prej homogjenëve, sërish, si dhe disa në Athinë, nuk duan të
pajtohen me idenë se minoriteti jeton në Shqipëri dhe ka si detyrim që t’i
bindet rregullave dhe ligjeve të një shoqërie me rend, sigurisht në nivelin
që nuk cënohen të drejtat e tyre të mbrojtura nga marrveshjet ndërkombëtare.
Nuk njoh vende të tjera në këtë zonë që t’i lidhin kaq shumë gjëra
ndërmjet tyre dhe marrdhëniet e tyre të jenë kaq të këqija.
Greqia ka minoritetin helen në Shqipëri, ne Grekët jemi investitorët e
parë, më tepër se 800 000 shqiptarë jetojnë dhe punojnë në Greqi, Athina deri
më tani të paktën, ka vendosur shpatullat në rrugëtimin e Shqipërisë drejt
KE, këmbimet tregëtare janë në mjën e tyre, dy popujt nuk kanë luftuar kurrë
ndërmjet tyre. Por, mgjth atë nuk hamë me njëri-tjetrin bukë të ëmbël.
Çfarë e ka fajin pra?
Shumë gjëra do të mund të thoshte dikush për lojërat gjeopolitike të
ndikimit. Ndërkaq, ka një sfond negativ, e cila mbledh pa ndalim re në qiell:
Greqia dhe Shqipëria mbeten nën zgjedhën e Historisë.
Shqiptarët jetojnë me dyshimin se Grekët gjithmonë punojnë për copëtimin e
vendit të tyre, nëpërmjet çështjes së Vorioepirit, dhe që duan ta
skllavërojnë(!) me çdo mënyrë
Është e tmerrshme që udhëheqës populistë, me “maskë” europiane bile, siç
u vërtetua si përfundim z Rama, të
helmojnë popullin e tyre duke ujitur me urrejtje për gjoja “fqinjin e keq” i
cili pret që ta shkyejë, në mënyrë që të fitojë vota në votimet. Bëhet fjalë
për sindromën e njohur të “rrethimit armiqësor”, të cilën e përpunoi Hoxha
për ta mbajtur në vathë për pesëdhjet vjet një popull të tërë, të cilin në
versionin metamodern e prezanton z Rama, me garniturë pretendimeet
irredentiste mbi Çamërinë dhe trimëritë boshe të llojit që Shqipëria nëse
është për t’u bërë anëtare e KE me ndihmë të Greqisë më mirë të mos hyjë!
Eshtë tragjike, por brenda arrogancës së kryeministrit shqiptar nuk heziton
të provokojë, duke kujtuar se populli
i tërë vërtitet rreth atij dhe se Europianët e presin me krahët hapur dhe
qilimin e kuq të shtruar në Bruksel......
|
http://www.kathimerini.gr/882110/opinion/epikairothta/politikh/to-alvaniko-syndromo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου