Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος | Romfea.gr
Ομιλία σε ομάδα φοιτητών και καθηγητών του Ινστιτούτου Θρησκευτικής Ελευθερίας και Δημοκρατίας του Πανεπιστημἰου Μπεντέρ πραγματοποίησε ο Ίαν Κρόφορντ, αξιωματούχος για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών στα Τίρανα.
"Για πεντακόσια χρόνια, Αλβανοί, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί συνυπήρχαν αρμονικά. Δεν έχετε μόνο ανοχή ο ένας στον άλλο· έχετε αγαπήσει και σεβασεί ο ένας τον άλλον. Για μισή χιλιετία, έχετε παράσχει ένα μοντέλο διαθρησκειακών σχέσεων, όχι μόνο για την περιοχή αλλά για τον κόσμο" τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Κρόφορντ.
Ο Αμερικανός αξιωματούχος θέλησε με αυτό τον τρόπο να υπογραμμίσει και να αναδείξει και το σημερινό πνεύμα ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων, που καλλιεργείται στη γειτονική χώρα και το οποίο αποδίδει καρπούς.
Να σημειωθεί, ωστόσο, ότι οι σχέσεις μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από τις απαρχές μέχρι την κατάλυσή της, είναι ένα κεντρικό ζήτημα της ελληνικής νεότερης ιστορίας, καθώς και των άλλων βαλκανικών κρατών.
Στο πλαίσιο αυτό αξίζει να διευκρινιστεί πως υπήρξαν φαινόμενα εξισλαμισμού, είτε ως αποτέλεσμα εξαναγκασμού, είτε εξαιτίας συγκεκριμένων προβλέψεων του νόμου, είτε μέσα από την άσκηση φυσικής βίας. Άλλωστε υπάρχει η χορεία των νεομαρτύρων.
Ωστόσο η επίσημη αναγνώριση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των άλλων χριστιανικών Εκκλησιών, δείχνει ότι, κατά διαστήματα και ανάλογα με τις γενικότερες συγκυρίες, επιχειρήθηκε από την οθωμανική πολιτική και η εύρυθμη και απρόσκοπτη ενσωμάτωση των Χριστιανών ως υπηκόων του σουλτάνου και όχι η προώθηση του εξισλαμισμού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έλειπε, ήταν μάλιστα έντονος, κατά καιρούς.
Πάντως η απαγόρευση του εξαναγκαστικού εξισλαμισμού υπήρξε εξαρχής όρος των λεγόμενων «προνομίων», που περιλαμβάνονταν στα πατριαρχικά και επισκοπικά μπεράτια, αλά δεν τηρούνταν πάντοτε.
Ωστόσο σε πρωτογενές επίπεδο σχέσεων πιστών, Χριστιανών και Μουσουλμάνων, παρατηρούνται μουσουλμανικά τεμένη δίπλα σε χριστιανικούς ναούς, ή ακόμα και «διπλά ιερά», δηλαδή κτίσματα που λειτουργούσαν ταυτόχρονα ως εκκλησίες και τζαμιά, σε ολόκληρη τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας, ακόμα και την ύστερη περίοδο.
Στους τόπους ιαματικής και θαυματουργικής επενέργειας, που κατά κανόνα συνδέονταν με έναν Χριστιανό ή Μουσουλμάνο άγιο, συνέρρεαν Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι με την ελπίδα του θαύματος.
Βέβαια όλα αυτά δεν σημαίνουν πως δεν αναπτύχθηκαν συμπεριφορές, που ακύρωσαν ή ελαχιστοποιήσαν τη δυναμική της συνύπαρξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου