Πότε έγινε η Ανάσταση; - Kur ndodhi Ngjallja;

 

Τα Ευαγγέλια δεν αναφέρουν πότε έγινε η ανάσταση του Χριστού. Το μόνο που μας πληροφορούν είναι ότι το πρωί «της μίας σαββάτων», δηλαδή το πρωί της δίκης μας Κυριακής ημέρας, οι μυροφόρες βρήκαν κενό το μνήμα και οι άγγελοι τις απηύ­θυναν το μήνυμα ότι ο Χριστός ηγέρθη. Σύμφωνα με τα δεδομένα της ευαγγελικής ιστορίας ο Χριστός πρέπει να αναστήθηκε το πρωί της Κυριακής, την 4η φυλακή της νύχτας, δηλαδή μεταξύ 3 και 6 η ώρα. Πράγματι, ο Κύριος πέθανε πάνω στο σταυρό στις 3 περίπου το απόγευμα της Παρασκευής. Αφού έμεινε τρεις μέρες στον άδη, όπως λένε οι προφητείες, πρέπει η παραμονή του στο τάφο να πήρε και ώρες από την Κυριακή· οπότε έχουμε Παρασκευή, Σάββατο και μέρος της Κυριακής στον άδη με τους νεκρούς, και Κυριακή χαράματα η Ανάσταση. Πριν ακόμη oι μυροφόρες φθάσουν στο μνήμα, ο Ιησούς Χριστός είχε αναστηθεί, ενώ οι ρωμαίοι στρατιώτες φύλαγαν έναν άδειο τάφο! Ο σεισμός, που έγινε αργότερα και αποκύλισε το λίθο του τάφου, δεν ήταν για να αναστηθεί ο Κύριος, αλλά για να διαπιστωθεί η Ανάσταση. Η σωστότερη ώρα για να γιορτάζουμε την Ανάσταση είναι, λοιπόν, πρωί-πρωί την Κυριακή. Ο εορτασμός κατά τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου και ιστορικά δεν στέκεται αλλά και πρακτικά δεν εξυπηρετεί. Τη νυκτερινή αυτή ώρα τα πλήθη, οι αδιάφοροι και τυπικοί χριστιανοί, παίρνουν τη λαμπάδα τους και το κόκκινο αυγό και στέκονται από μια συνήθεια στο προαύλιο του ναού, μέχρι να ακουστεί το «Χριστός ανέστη». Και μόλις αρχίσει ο Όρθρος και ακουστεί το «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού», σαν για να επιβεβαιώσουν την προφητεία, σηκώνονται και φεύγουν στο σπίτι τους. Τρέχουν να απολαύσουν τη μαγειρίτσα, περιφρονώντας το θείο τραπέζι με το μόσχο το σιτευτό. Αλλά και για τους πιστούς η ώρα αυτή είναι κόπος και ταλαιπωρία. Κουρασμένοι και νυσταγμένοι δεν μπορούν να απολαύσουν τη μεγάλη γιορτή. Για να ‘ναι λαμπρή η ήμερα του Πάσχα, όπως Λαμπρή την ονόμαζαν οι παλαιότεροι, πρωί-πρωί πρέπει να χτυπούν οι καμπάνες, όπως τα Χριστούγεννα. Καθώς μάλιστα ιδιαίτερα ευνοεί και η εποχή, μέσα στην ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα θα χαίρονται και θ’ απολαμβάνουν πραγματικά οι πιστοί στην αναστάσιμη ακολουθία τη Λαμπρή τους. (Σ.Ν.Σάκκου, ομοτ.καθηγ.Παν/μιου, «Αληθως Ανέστη ο Κύριος») http://www.diakonima.gr/

Ungjijtë nuk e përmendin se kur ndodhi Ngjallja e Krishtit. Për të vetmen gjë që na informojnë është se ishte në mëngjesin “të ditës pas të shtunës”, dmth në mëngjes të së Dielës sonë, gratë miroprurëse gjetën bosh varrin dhe ëngjëjt u drejtuan mesazhin se Krishti u ngrit. Sipas të dhënave të historisë ungjillore, Krishti duhet të jetë ngjallur në mëngjesin e së dielës, në pjesën e 4ët të natës, dmth ndërmjet orës 3 dhe 6. Me të vërtetë Zoti vdiq mbi kryq përafërisht në ora 3 pasdite e së Premtes. Pasi qëndroi tre ditë në had, siç thonë profecitë, qëndrimi i tij  në varr duhet të ketë marrë dhe orë nga e djela, kështu që kemi të Premten, të Shtunën dhe pjesë nga e Diela në had me të vdekurit, dhe të Dielë në mëngjes Ngjallja. Para se miroprurëset të arrinin në varrezë, Jesu Krishti, ishte ngjallur ndërsa ushtarët romakë ruanin një varr bosh! Tërmeti që u bë më vonë dhe rrokullisi gurin e varrit, nuk ishte që të ngjallej Zoti por që të konstatohej Ngjallja. Pra, ora më e saktë për të festuar Ngjalljen është herët në mëngjesin e së Dielës. Festimi gjatë mesnatës së të Shtunës së Madhe nuk qëndron sa nga pikëpamja historike sa dhe nga ajo praktike. Gjatë kësaj ore të natës turmat, të krishterët indiferentë formalë, marrin qirinjtë e tyre dhe vezën e kuqe dhe qëndrojnë nga zakoni në oborrin e kishës, deri sa të dëgjohet “Krishti u Ngjall” dhe sapo fillon Lutja e Mëngjesit dhe dëgjohet “U Ngjall Zoti dhe u shpërndanë armiqtë e tij”, sikur të vërtetonin këtë profeci, ngrihen dhe ikin në shtëpitë e tyre. Vrapojnë që të hanë magjiricën duke injoruar tryezën e shenjtë, me “viçin e ushqyer veçan”. Por dhe për besimtarët kjo orë është lodhje dhe mundim. Të lodhur dhe të përgjumur nuk mund  të shijojnë festën e madhe. Që të jetë dita  e Pashkës e Ndritshme, të Ndritshme e quanin më të vjetrit, që herët në mëngjes duhet të bien kambanat, ashtu si për Krishtlindje. Pasi ndihmon në veçanti dhe stina, në atmosferën pranverore do të gëzohen e do të shijojnë me të vërtetë besimtarët në shërbesën e ngjalljes të Ndritshmen e tyre.   (S. N Sakkou, profesor Universitetit , “Me të vërtetë u Ngjall Zoti”) Përktheu B T