Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννάν οι κότες

 

Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννάν οι κότες

Σημαντικό;

Η Βορειοηπειρωτική Κοινότητα, όπως και κάθε ελληνική Κοινότητα έχει τους μύθους της, τους ιστορικούς αγώνες της, τους ήρωές της και τις ηρωίδες της, το παρελθόν της, το παρόν και το μέλλον της. Η Βορειοηπειρωτική Κοινότητα εξαρθρωμένη, λοβοτομημένη από το ολοκληρωτικό καθεστώς Ενβέρ – Ραμίζ, βρέθηκε στο ελλαδικό παράδοξο της δεκαετίας του ‘90 με στόχο να επιβιώσει. Κάθε προσωπικότητα που την υπεράσπιζε ή παρίστανε πως υπερασπίζει το κλέος της, αυτοχριζόταν και χριζόταν σωσίβιο και σωτηρία της. Όταν ξεκίνησε να αναδεικνύει δικούς της ανθρώπους, αυτοί αποκτούσαν την αίγλη που τους αναλογούσε στο ελλαδικό στερέωμα. Όταν μάλιστα αυτοί έπαιρναν και το μέρος της Κοινότητας ή τόνιζαν την καταγωγή τους, αυτό συγκινούσε, σε μια εποχή που αρκετοί και για διαφορετικούς λόγους το απέφευγαν. Έτσι κι ο Χρήστος Μάστορας, ένας εργάτης - πρωταγωνιστής της βιομηχανίας του θεάματος μίλησε για την άδικη δολοφονία του Κατσίφα κραυγάζοντας δικαίως για τις αθλιότητες του Φίλη και επίσης μίλησε πολύ σοβαρά με τον πρωθυπουργό, χωρίς ίχνος υποτέλειας, για το επίδομα των γερόντων. Η Βορειοηπειρωτική Κοινότητα ετεροπροσδιορίζεται, έχει ανάγκη από προστασία, από καλά λόγια, από αναγνώριση, από δικούς της ανθρώπους που να πασχίζουν για αυτήν. Όταν απογοητεύεται από αυτούς, η εικόνα τους αντιστρέφεται. Αυτό έγινε και με τον Χρήστο Μάστορα. Θύμωσε μεγάλο μέρος της Κοινότητας. Όχι άδικα αλλά εκφράστηκε με ιδιαίτερα ανώριμο τρόπο και ύφος. Και κυρίως απέφυγε να θέσει τις βασικές ευθύνες αυτών που τις έχουν. Από αυτήν την brutal λαϊκή εκδήλωση αγανάκτησης, εξαιρούνται οι επαγγελματίες της χειραγώγησης, που βρήκαν την ευκαιρία να αποκτήσουν το χαμένο τους κύρος.

Η λάμψη...

Η λάμψη κάποιων προσώπων τυφλώνει. Πίσω από τη λάμψη τους, πρόσωπα και καταστάσεις καλύπτονται και δεν αφήνουν χώρο στην κρυμμένη αλήθεια. Ο Χρήστος Μάστορας, πολυτελείας εργάτης στη βιομηχανία της show business, δεν είναι ο άνθρωπος της κοσνσόλας, δεν είναι ο φωτιστής, δεν είναι ο εργάτης μεταφοράς των μουσικών οργάνων και των ηχείων, είναι ο άνθρωπος της λάμψης. Κάποιες φορές είναι ευχή κι άλλες κατάρα. Αν πέσει το ηχείο από τον μεταφορέα, αν δεν έχει καλό φωτισμό από τον υπεύθυνο, αν ο μπασίστας τα πάει άσχημα δεν έγινε και κάτι σοβαρό. Αν κάνει μια αστοχία ο τραγουδιστής, κρίνεται όλο το αποτέλεσμα.

Αναπάντητα ερωτηματικά...

Ποιοι – ποιες τον πίεσαν και ποιοι – ποιες δεν τήρησαν τις εγγυήσεις; Ποιοι – ποιες εξαπάτησαν τον Χρήστο Μάστορα; Ποιοι -ποιες διχάζουν τη Γηγενή και Ιστορική Ηπειρωτική Κοινότητα στην Αλβανία, με το “διαίρει και βασίλευε”; Είναι κάποιο πεπρωμένο της Κοινότητας; Είναι κάποια εκ Θεού κατάρα; Δεν έχει υποβολείς ο διχασμός; Ο Χρήστος Μάστορας δεν φώτισε αυτές τις λεπτομέρειες, τις πήρε μαζί του στην Ελλάδα.

Υπήρξαν σαφείς προειδοποιήσεις και κυρίως προς την ΕΣΤΙΑ Δρόπολης, στην οποία ο Χρήστος Μάστορας θα παρέδιδε την αμοιβή του και οι απαντήσεις ήταν περίπου το κακοχωνεμένο ρηθέν ότι “ο πολιτισμός ενώνει τους λαούς”, λες και μιλάμε για κάποια συναυλία στο Βερολίνο ή στη Νέα Υόρκη κι όχι για την παγίδα που έστησε το δίδυμο Ράμα – Τάβος στη Χιμάρα για να διχάσει περαιτέρω την ελληνική Κοινότητα στην Αλβανία. Γιατί δεν προστάτεψαν τον Χρήστο Μάστορα;

Κάποια συμπεράσματα:

-Το δίδυμο Ράμα - Τάβος αξιοποίησε τις εφεδρείες του στη Δρόπολη από την εποχή διορισμού του τελευταίου στην περιφέρεια του Αυλώνα μέχρι και μετά τις νόθες εκλογές (1). Ενδεικτικά: α)στοχευμένες μεταδημοτεύσεις στη Χιμάρα από τη Δρόπολη εκτός των άλλων από τη χώρα β)παρουσία των "κυράδων" της Δρόπολης στη γιορτή Christmas Fest Himarë (2) γ)φιλανθρωπικό δίκτυο με αφορμή τη συναυλία του Χρήστου Μάστορα.

-Δεν ήταν το ζήτημα οι ψήφοι προς το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Άλλωστε το ΚΕΑΔ-Δημοκρατικό Κόμμα θα αυξήσει τις ψήφους της συμπαράταξης στην περιφέρεια του Αυλώνα μετά τη συμφωνία με το MEGA - ΕΕΜΜ. Το κόμμα του Ράμα βρίσκεται σε ύφεση όσον αφορά την υποστήριξή του στην περιοχή. Η συναυλία του Χρήστου Μάστορα νομιμοποίησε το δίδυμο Ράμα – Τάβος στη δυσοίωνη προοπτική καταπάτησης των περιουσιών και απομάκρυνσης των Ελλήνων από τη θάλασσα. Θα έκανε το show του ένας πρωθυπουργός με ξεκάθαρα ανθελληνική ατζέντα (θαλάσσια σύνορα, δολοφονία Κατσιφα, κατεδάφιση Αγίου Αθανασίου Δρυμάδων, αρπαγή ακίνητης περιουσίας, σύλληψη Μπελέρη - Κοκαβεση, δίωξη, φυλάκιση και έκπτωση από το δημαρχιακό αξίωμα του νόμιμα εκλεγμένου δημάρχου Χιμαριωτών). Η συναυλία ενταγμένη στις εκδηλώσεις ανοίγματος της τουριστικής περιόδου στη Χιμάρα, δεν ήταν παρά το πρόσχημα υποστήριξης αυτής της άθλιας πρακτικής, με ελληνική υποστήριξη από τη Δρόπολη, γεγονός που διχάζει περαιτέρω την Ελληνική Κοινότητα στην Αλβανία.

-Οι Χιμαριώτες παραμένουν το βαρόμετρο διεκδίκησης της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ελληνικής Κοινότητας στην Αλβανία αλλά και στη χώρα ολόκληρη. Εξαίρεση αποτελεί το αλβανικό κόμμα Levizia Bashke, που ωστόσο δεν αναφέρεται καθόλου στα μειονοτικά δικαιώματα... Στους χοντροτσέφαλους Σιμαρζιώτες βρίσκουν όλοι τον μάστορά τους.

-Η Βορειοηπειρωτική Κοινότητα δυστυχώς ακόμα εξαρτά αποκλειστικά την ύπαρξή της από προσωπικότητες, που τής δίνουν ένα κύρος, απ' τα οποία διαρκώς θα απογοητεύεται όσο μένει αγκιστρωμένη σε αυτά. Οι προσωπικότητες είναι ευάλωτες. Η ευαλωτότητά τους έχει τις ίδιες πηγές με την εξάρτηση από αυτές.

-Η συμμετοχή του Δήμου Κέρκυρας στη φιέστα της Χιμάρας και οι υποκλίσεις του Δημάρχου στα sagapo του Έντι Ράμα που ήταν ομιλητής υπογράμμισε τους διαδραστικούς τουριστικούς άξονες ανατροφοδότησης Κέρκυρας – Χιμάρας, Κέρκυρας – Αγίων Σαράντα. Δυο κακοποιημένες ελληνικές πόλεις της γηγενούς ελληνικής κοινότητας στην Αλβανία, παραδομένες στην καταπάτηση ελληνικών περιουσιών, παραδομένες σε έναν κακοποιητικό τουρισμό, παραδομένες σε Αλβανούς ολιγάρχες και βαστάζους που προσπαθούν να αλλοιώσουν την ελληνική τους φυσιογνωμία μέχρι και να τις εξαφανίσουν, βρίσκουν συμπαραστάτη σε αυτήν την αθλιότητα τον δήμαρχο του νησιού. Η μετατρέπεται για την παραθαλάσσια περιοχή ό,τι και τα Ιωάννινα για τη Δρόπολη. Business us usual, στις πλάτες της Ελληνικής Κοινότητας στην Αλβανία.

-Η επίσημη Ελλάδα αδιαφορεί συνειδητά. Έχει αναγνωρίσει τον “νέο” “δήμαρχο” Χιμάρας ο οποίος επικοινωνεί με τους παράγοντες του εθνικού κέντρου (3) ως ένας από τους εκπροσώπους της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, έχει ανοιχτές τις πόρτες των Μέσων Μαζικής Εν(ξ)ημέρωσης του ελλαδικού πολιτικού συστήματος. Τόσο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου όσο και στην περίπτωση της συναυλίας έχει τον προνομιακό του λόγο στην κεντρική ελλαδική πολιτική σκηνή.

Επίλογος για την Κοινωνία του Θεάματος

“Το θέαμα εμφανίζεται σαν μια τεράστια, αδιαμφισβήτητη και απρόσιτη θετικότητα. Δε λέει τίποτα περισσότερο από: ό,τι φαίνεται είναι καλό, ό,τι είναι καλό φαίνεται. Η στάση που αξιωματικά απαιτεί είναι αυτή η παθητική αποδοχή την οποία έχει ήδη εξασφαλίσει με τον τρόπο που εμφανίζεται χωρίς να επιδέχεται αντίρρηση, με το μονοπώλιο του της φαινομενικότητας… Ο θεμελιωδώς ταυτολογικός χαρακτήρας του θεάματος απορρέει απ’ το απλό γεγονός ότι τα μέσα του αποτελούν ταυτόχρονα και το σκοπό του. Είναι ο ήλιος που δε δύει ποτέ στην αυτοκρατορία της σύγχρονης παθητικότητας. Καλύπτει όλη την επιφάνεια του κόσμου και κολυμπά απεριόριστα μέσα στην ίδια του τη δόξα… Το θέαμα δεν είναι παρά το νόημα της συνολικής πρακτικής ενός οικονομικοκοινωνικού σχηματισμού, ο τρόπος χρήσης του χρόνου του. Είναι η ιστορική στιγμή που μας εμπεριέχει”.

Όταν ο Γκι Ντεμπόρ έγραφε την “Κοινωνία του Θεάματος” δεν είχε υπόψιν του τις ελληνικές (και βαλκανικές μας) αποχρώσεις. Οι αποφθεγματικές του συμπυκνώσεις δεν μπορούσαν να προβλέψουν κάποιες λεπτομέρειες. Είναι οι απογοητεύσεις, οι διαψεύσεις και οι αντιρρήσεις, όχι για τη μορφή του θεάματος αλλά για το περιεχόμενό του. Αυτά που κρατούν ανεξημέρωτο και θυμωμένο το πόπολο και διαψεύδουν κάθε φορά την άνοδο της ασημαντότητας (4).

Οι Χιμαριώτες αντέδρασαν…

ΥΓ: Δεν μου αρέσουν οι “Μέλισσες” ούτε η φωνή του Χρήστου Μάστορα. Εκτιμώ όμως βαθειά τον πόνο του, τον καημό που εκφράζει και με συγκινεί όταν μιλάει με ανιδιοτέλεια και ειλικρίνεια για την ιδιαίτερη πατρίδα του, για τους ανθρώπους του. Ο Χρήστος Μάστορας ήταν θύμα μιας κατάστασης συνεννοήσεων και παραπλανητικών πληροφοριών, θύμα μιας έλλειψης αμεσότητας διαδικασιών της βιομηχανίας του θεάματος. Έδωσε την αμοιβή του, “προδότη” τον είπαν κι αυτό είναι άδικο. Ούτε προβολή θα ελάμβανε. Περισσότερη από το “Υπάρχω” που βόγκηξαν οι σινεμάδες; Ούτε για χρήματα γίνεται λόγος.

ΥΓ: Η γιαγιά μου Γεσθημανή, η Καπαδόκισσα, μάς έλεγε πως ό,τι καλό κάνεις να μην το βλέπει ούτε Θεός. Η Κοινότητα δεν έχει ανάγκη από φιλανθρωπίες, έχει ανάγκη από στήριξη για να σταθεί στα πόδια της αξιοπρεπώς (5).

Γιώργος Κυριακού