Η Δερόπολη στα χρόνια της Τουρκοκρατίας...

-  Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ

Η Δερόπολη στα σκοτεινά χρονιά της Τουρκοκρατίας, ακολούθησε την τύχη του υπόλοιπου ηπειρωτικού κορμού. Υπέκυψε στα σουλτανικά στίφη και η μοίρα των κατοίκων της είναι και μοίρα ολόκληρου του ελληνισμού.

Από τον ΙΔ’ αιώνα και μετά αρχίζουν οι επιδρομές των Αλβανών φυλάρχων, οι οποίοι προβαίνουν σε λεηλασίες και καταστροφές και συμπεριφέρονται σκληρά στουςκατοίκους της Δερόπολης και του ελληνικού πληθυσμού του βορείου τμήματος της Ηπείρου.

Στα 1417 οι Τούρκοι, σύμφωνα με το «χρονικόν των Τούρκων» (Νικ. Παπαδοπούλου: «Η Δερόπολις της Βορείου Ηπείρου»), αφού δεν βρήκαν ισχυρή αντίσταση κατέλαβαν την Δρυϊνούπολη και πολιόρκησαν το Αργυρόκαστρο. Δεν μπόρεσαν όμως να το καταλάβουν και το 1418 το κυριεύουν με προδοσία. Η κατάκτηση του Αργυρόκαστρου είχε ιδιαίτερη σημασία για ολόκληρη την περιοχή.

Τότε οι Τούρκοι προχώρησαν σε διοικητική διαίρεση (σαντζάκια, βιλαέτια, ναχιγιέ), για να διευκολυνθούν στην είσπραξη των σουλτανικών φόρων.

Στα πρώτα χρόνια της υποδούλωσης οι Τούρκοι συμπεριφέρθηκαν με ηπιότητα και ανεκτικότητα απέναντι των κατακτημένων περιοχών. Μετά όμως την άλωση της Πόλης (1453), γίνονται κύριοι της Βαλκανικής και η συμπεριφορά τους αλλάζει. Παίρνουν αυστηρά μέτρα για τους χριστιανικούς λαούς της Βαλκανικής, οι οποίοι, αφού στερήθηκαν την προστασία της Βασιλεύουσας, από κανέναν πια δεν περιμένουν βοήθεια και υποστήριξη.

Παραστατική φαίνεται η μεταστροφή των Τούρκων προς τους Αργυροκαστρίτες και τους χριστιανούς του Βιλαετίου στο «χρονικόν της Δρυοπόδος» (Α. Πετρίδου: «Χρονικόν Δρυοπόδος», σελ. 23): «Και οι Αγαρηνοί εστέκοντο με μεγάλην υπομονήν έως ότου επάρθη και η δυστυχής βασιλεία των πόλεων. Και ευθύς τότε έγειναν ως λύκοι άγριοι κατά των χριστιανών, εχάλασαν εκκλησίας και Μοναστήρια, εχάλασαν την Φοινικόπολιν, την Κόνιτσαν, εύβγαλαν τους χριστιανούς έξω από το Αργυρόκαστρον, έκτισαν σπίτια, έκοψαν πολλούς πρώτους χριστιανούς, και έγινε θρήνος και κλαυθμός απαρηγόρητος, και εις τους 1456 χρόνους έστειλεν ο Βασιλεύς προσταγήν εις τα μέρη ταύτα και ειρήνευσαν οι χριστιανοί».

Ο Μωάμεθ ο πορθητής θέλοντας να αυξήσει τον πληθυσμό της Πόλης, μετά τους διωγμούς και τις σφαγές των πρώτων ημερών παρακίνησε μετοίκηση κατοίκων στην Κων/πολη. Ανάμεσα σ’ αυτούς που μετοίκησαν ήταν και πολλοί Αργυροκαστρίτες.

Η περιοχή της Δερόπολης και το Αργυρόκαστρο καταλήφτηκαν οριστικά από τους Τούρκους το 1430. Επειδή παραδόθηκαν χωρίς αντίσταση τους παραχωρήθηκαν θρησκευτικά, οικονομικά και κοινοτικά προνόμια. Ο Σινάν Πασάς, που κατέλαβε τα Γιάννενα και το Αργυρόκαστρο, σεβάστηκε τα προνόμια και το κοινωνικό καθεστώς των Αργυροκαστρινών.

Αργότερα οι Δεροπολίτες, ακολουθώντας το παράδειγμα και των άλλων ελληνικών περιοχών, ξεκινούν επαναστατικές ενέργειες (ΙΣΤ’ αι.), κυρίως μετά τη ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571), που τόσες ελπίδες έδωσε στους υπόδουλους  Έλληνες. Παργινοί, Χειμαριώτες και Δεροπολίτες συμμετέχουν στα επαναστατικά κινήματα.

Ακριβώς γι’ αυτή τους τη συμμετοχή οι Τούρκοι σκληρύνουν τη στάση τους και η ζωή του χριστιανικού πληθυσμού της περιοχής γίνεται δύσκολη. Τότε αυξάνουν επικίνδυνα οι περιπτώσεις εξισλαμισμού και κρυπτοχριστιανισμού. Πείνα και δυστυχία μαστίζει τη Δερόπολη και τις άλλες ηπειρωτικές περιοχές στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Εξαιτίας των διωγμών και της πείνας πολλά χωριά της Δερόπολης εξαφανίστηκαν, διαλύθηκαν ή μετοίκησαν οι κάτοικοί τους σε άλλες κοντινότερες ή μακρινότερες περιοχές. Τον ΙΖ’ και ΙΗ’ αι. αναφέρονται φοβερές αρρώστιες και κυρίως πανώλη, που αποδεκάτισε τις ηπειρωτικές επαρχίες και τη Δερόπολη. Συγκεκριμένα αναφέρεται η αρρώστια στα 1604 στην περιοχή Αργυροκάστρου, στα 1642 και 1814 στην περιοχή Δελβίνου. Πολλοί τούρκεψαν για να αποκτήσουν χρήματα, πλούτο και δύναμη. Κατά το ΙΣΤ’ αι. πολλοί εκτουρκισθέντες Αλβανοί ανέλαβαν ηγετικές θέσεις στο Οθωμανικό κράτος.

Οι Τούρκοι διατήρησαν το βυζαντινό διοικητικό σύστημα και αναγνώρισαν το δικαίωμα του γαιοκτήμονα και τιμαριούχου σε πλούσιες οικογένειες. Οι τιμαριούχοι αυτοί είναι οι λεγόμενοι «σπαχήδες». Οι σπαχήδες διατήρησαν τη θρησκεία τους, αλλά με τον χρόνο και με τις κοινωνικές και πολιτικές μεταβολές ασπάστηκαν τον ισλαμισμό.

Μετά το 1650 αρχίζουν οι φοβεροί εξισλαμισμοί στην περιοχή του Αργυροκάστρου. Είναι η εποχή που συστηματικά οι πληθυσμοί εξισλαμίζονται και παρατηρείται εθνική αλλοίωση με καταστρεπτικές συνέπειες για το ελληνικό στοιχείο.

Την εποχή αυτή παρουσιάζονται και οι κρυπτοχριστιανοί. Αυτοί, βλέποντας τα βάσανα των χριστιανών από τους Τούρκους και περισσότερο από εξωμότες Αλβανούς της Λιαμπουριάς και μη θέλοντας να απαρνηθούν την θρησκεία τους, φόρεσαν τούρκικο κάλυμμα για να τους νομίζουν μουσουλμάνους, ενώ κρυφά παρέμεναν χριστιανοί.

Είναι αξιοσημείωτο ότι κατά το μεγάλο διάστημα που κράτησε ο εξισλαμισμός των επαρχιών της κεντρικής Αλβανίας και βορειοδυτικής Ηπείρου, η Δερόπολη όχι μόνο αντιστέκεται, αλλά και αναχαιτίζει το ρεύμα της αλλαξοπιστίας. Ασφαλώς σ’ αυτή την προσπάθεια σοβαρό λόγο έπαιξε η ελληνική γλώσσα. Όπου παρατηρήθηκε έντονος εκμουσουλμανισμός, αυτός γινόταν σε αλβανόφωνους και όχι ελληνόφωνους χριστιανούς.

Οι εξισλαμιζόμενοι αντιμετώπιζαν την αντίδραση των Δεροπολιτών και αισθάνονταν ξένοι σε τέτοιο περιβάλλον. Για το λόγο αυτό κατάφευγαν σε χωριά που είχαν μεγάλο αριθμό εξωμοτών Αλβανόφωνων. Τέτοια χωριά στη Δερόπολη ήταν το Λιμπόκοβο και η Μεπράβιστα και στο κάτω Πωγώνι η Χρυσόδουλη. Ο εξισλαμισμός όλο και περισσότερο διαδιδόταν προς νότο και ο κίνδυνος για ολόκληρη την Ήπειρο ήταν άμεσος.

Ο Ν. Πατσέλης (Ηπειρ. Μελέται, Β’, 1968), σελ. 17 γράφει: «Όλα τα χωρία του κάμπου της Δροπόλεως διετήρησαν την πίστην των, την γλώσσαν των και τα παλαιά των ήθη και έθιμα, με απίστευτον δε φανατισμόν προσεπάθησαν να τα διατηρήσουν και να τα σώσουν από τον πέριξ κατακλυσμόν της εξωμοσίας, της βιαιοτέρας σκληρότητος και απανθρωπίας. Ο ελληνισμός της Δροπόλεως, αγωνιζόμενος με αφάνταστον καρτερίαν και εμμένων με απίστευτον πίστιν εις τα πάτρια, κατώρθωσε να διατηρήση τον ελληνικόν χαρακτήρα και μάλιστα εις τοιαύτην μορφήν, ώστε να θεωρήται ούτος, εξ όσων επεσκέφθησαν το τμήμα τούτο της Ηπείρου, ιδικούς μας και ξένους, ως ο ακραιφνέστερος και αμιγέστερος εξ όσων διεσώθησαν από τους αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι τούδε».    

Το δημοτικό τραγούδι η «Δεροπολίτισσα», που και σήμερα τραγουδιέται στα χωριά της Δερόπολης και του Πωγωνίου, διεκτραγωδεί κατά τον πιο παραστατικό τρόπο τους βίαιους εξισλαμισμούς και τις θηριωδίες μιας εποχής, που άφησε βαθιά σημάδια υπομονής και καρτερικότητας.

Σχετικά γράφει ο Ν. Κ. Παπαδόπουλος («Η Δρόπολις της Βορείου Ηπείρου», 1976, σελ.69): «Την μεγάλην όμως τραγωδίαν του εξισλαμισμού απηχεί καλύτερον το πασίγνωστον δημοτικόν τραγούδι της «Δροπολίτισσας», το οποίον επί αιώνας τραγουδούν οι Δροπολίται με πάθος εις τας συγκεντρώσεις των και τας άλλας των εκδηλώσεις. Και είναι το τραγούδι της «Δροπολίτισσας» μία αληθής ελεγεία διά τον βίαιον εξισλαμισμόν των κατοίκων της Δροπόλεως, οι οποίοι ανηρπόγησαν υπό των θηριωδών τουρκαλβανών του Αργυροκάστρου και υπεβλήφησαν εις βίαιον εξισλαμισμόν, ιδιά δε αι ωραίαι γυναίκες της Δροπόλεως.

Οι δυστυχείς Δροπολίται, όσοι υποχρεώθησαν δια της βίας να εξισλαμισθούν και να εγκατασταθούν ακολούθως εις το Αργυρόκαστρον, παραμείναντες κατά βάθος κρυπτοχριστιανοί, παρακαλούν θερμώς τους μη εξισλαμισθέντας αδελφούς των να προσεύχωνται και δι’ αυτούς εις την εκκλησίαν. Το Δημοτικόν τούτο τραγούδι χρονικώς πρέπει ν’ αναχθή εις την εποχήν του εξισλαμισμού και εις την περίοδον του 1650-1700».

Η «Δεροπολίτισσα» είναι ένα πονεμένο τραγούδι με συγκινητικούς και ανθρώπινους στίχους:

Μωρ’ Δεροπολίτισσα, μωρ’ καμμένη

Μωρ’ Δεροπολίτισσα, ζηλεμένη.

Βάλ’ το φέσι σου στραβά, μωρ’ καμμένη,

Βάλ’ το φέσι σου στραβά, ζηλεμένη.

Σίντα πας στην εκκλησιά

με λαμπάδες και κεριά

και με μοσχομυθιστά,

για προσκύνα και για μας

για τ’ εμάς τους χριστιανούς,

τι μας πλάκωσ’ η Τουρκιά

και μας πάνε στα τζαμιά

και μας σφάζουν σαν τ’ αρνιά,

σαν τ’ αρνιά την Πασχαλιά,

τα κατσίκια τ’ Αηγιωργιού.

Χρειάζεται εδώ να μνημονεύσουμε όλους εκείνους, επώνυμους και ανώνυμους, που ενίσχυσαν και εμψύχωσαν με πολλούς τρόπους την πόλη των Δροπολιτών εναντίον της λαίλαπας του εξισλαμισμού και συγκράτησαν τον χείμαρρο της εξωμοσίας.

Πρώτα τα μοναστήρια της εποχής, που δεν ήταν λίγα σ’ όλο τον βορειοηπειρωτικό χώρο. Οι μοναχοί κρυφά περιέρχονταν στα χωριά και κατηχούσαν τους χριστιανούς να μείνουν πιστοί στη θρησκεία των πατέρων τους.

 Από τον 16ο μέχρι και τον 18ο αι. παρατηρείται ζωηρή θρησκευτική κίνηση στη Δερόπολη, όπως βγαίνει από εκκλησιαστικά κατάστιχα και δίπτυχα. Στην περιοχή της Δερόπολης κατά τον Αραβαντινό, κτίζονται τα εξής μοναστήρια: Της Πέπελης, Κοσοβίτσας, Κατούνας, Φραστανής, Δερβιτσιάνης, Καλογορατζής, Βάνιστας, Δουβιανής, Γεωργουτσατιού, Δρυάνου (ανάμεσα στους Μπουλιαράτες, Ζερβάτες και Δρόβιανης).

Στις τελευταίες δεκαετίες του ΙΗ’ αι. παρουσιάζεται η σεπτή μορφή του Εθνομάρτυρα Κοσμά του Αιτωλού, του κατεξοχήν σωτήρα του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού.

Ακούραστος, αψηφώντας τους κινδύνους και τις κακουχίες, περιόδευσε όλες τις πόλεις και τα χωριά και με θέρμη προσπαθούσε να στηρίξει τους κατοίκους, ιδρύοντας σχολεία, γιατί ήθελε τα παιδιά των χριστιανών να μαθαίνουν γράμματα.Καμιά ελληνική περιοχή δεν τίμησε το όνομα του Κοσμά του Αιτωλού, όσο το βόρειο τμήμα της Ηπείρου στο οποίο και μαρτύρησε (1779).

Πολύ σύντομα αναφερθήκαμε στην ιστορική πορεία της Δερόπολης στα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας. Θα κλείσουμε με ένα χαρακτηριστικό τραγούδι του ταξιδεμένου Δεροπολίτη, στο οποίο καθρεφτίζεται  όλος ο ψυχικός πόνος και ο νοσταλγικός πόθος του γυρισμού:

Το τραγούδι περιέχεται στο βιβλίο των Γ. Κ. Καλυβόπουλου – Χρ. Γ. Καλυβόπουλου (Μπουλιαράτι – Δερόπολη , 1975), σελ. 164:

Μικρό χελιδονάκι μου για μια στιγμούλα στάσου,

για μια στιγμή λυπήσου με και δόσμου τα φτερά σου:

Θέλω να ιδώ την μάνα μου, τ’ αδέρφια να φιλήσω,

στον τάφο του πατέρα μου να πάω να προσκυνήσω.

πηγή 

Θα αναγνωρίσει η Ελλάδα την Ανεξαρτησία του Κοσσόβου; - A do ta njohë Greqia Pavarësinë e Kosovës?

Θα αναγνωρίσει η Ελλάδα την Ανεξαρτησία του Κοσσόβου; Την απάντηση στο ερώτημα αυτό το δίνουν τα Σερβικά ΜΜΕ. Στην καθημερινή εφημερίδα Blic αναφέρεται πως ο Υπ Εξ της Ελλάδας κ Νίκος Κοτζιάς κατά τις εργασίες του ΟΗΕ έχει υποσχεθεί στον Πρωθυπουργό του Κοσσόβου  Ισά Μουστάφα και στο Χασίμ Θάτσι πως η Ελλάδα θα στηρίξει την ένταξη του Κοσσόβου σε όλους τους Διεθνής Οργανισμούς. 
Κατά την συνάντηση που πραγματοποίησε ο Κοτζιάς με το Κοσσοβάρο ομόλογο του, τον κάλεσε για επίσκεψη στην Αθήνα, αλλά η εφημερίδα πάει και παραπέρα, ενώ γράφει πως η ανακοίνωση της συνάντησης αυτής στην ιστοσελίδα του Υπ Εξ είναι στην ουσία αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου. 
Ο πολιτικός σέρβος αναλυτής  Dragomir Andjelkovic είπε για την Blic πως ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είναι ένας ασταθής πολιτικός που κοιτάει τα συμφέροντα του.
...............................................................

A do ta njohë Greqia Pavarësinë e Kosovës? Kësaj pyetjeje i kanë dhënë përgjigje mediat serbe. E përditshmja Blic shkruan se shefi i diplomacisë greke Nikos Kotzias gjatë punimeve të OKB i ka premtuar kryeministrit të Kosovës, Isa Mustafës e Hashim Thaçit se Greqia do të mbështesë anëtarësimin në të gjitha organizatat ndërkombëtare. 

Gjatë takimit që zhvilloi Kocias me homologun e tij kosovar, ai e ka ftuar për një vizitë në Athinë, por Blic shkon edhe më tej, ndërsa shkruan se publikimi i këtij takimi në faqen e Ministrisë së Jashtë të Greqisë, është një njohje e Pavarësisë së Shtetit të Kosovës. 

Analisti politik serb Dragomir Andjelkovic, ka thënë për Blic se kryeministri grek Aleksis Cipras është një politikan i paqëndrueshëm që shikon vetëm interesat e tij. - See more at: 

Υπουργός Εξωτερικών Αλβανίας: Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις; Στο σωστό δρόμο! - Bushati: Marrëdhëniet Shqipëri-Greqi? Jemi në rrugë të mbarë

Shqipëria dhe Greqia janë në rrugë të mbarë në zgjidhjen përmes dialogut të mosmarrëveshjeve që shqetësojnë të dyja vendet dhe kësaj fryme i shërbeu edhe takimi Rama-Tsipras në Nju Jork. Ministri i Jashtëm, Ditmir Bushati, në një intervistë dhënë për Zërin e Amerikës, e vlerësoi këtë takim si të frytshëm. “Ishte një takim i frytshëm, një takim njohës dhe u zhvillua në frymën e mirëkuptimit dhe besojmë që shtron mundësinë për një kontakt edhe më të thelluar në nivelin e dy kryeministrave, që është mjaft i domosdoshëm për të adresuar çështjet mes dy vendve”, tha Bushati. Në marrëdhëniet mes Tiranës dhe Athinës ndodhen në mes çështje si kufiri detar dhe ligji i luftës. “Marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe Greqisë do t’i konsideroja të mira, por jo aty ku ne do të dëshironim që këto marrëdhënie të ishin. Besoj që është edhe një shqetësim i palës greke  për të identifikuar rrugët që do të përmirësonin edhe më shumë marrëdhëniet ndërmjet dy vendeve tona. Ka patur zhvillime pozitive gjatë kësaj periudhe, siç ishte adresimi i çështjes së toponimeve dhe riaktivizimi i komiteteve të përbashkëta”, thotë Bushati. Ministri i Jashtëm shqiptar foli edhe për fluksin e emigrantëve. Ai tha se Shqipëria është një vend me kapacitete të kufizuara për pritjen e tyre, por shtoi se po punohet bashkë me organizata dhe shoqata ndërkombëtare për të gjithë skenarët e mundshëm, njëri prej të cilëve është edhe ai se me ardhjen e dimrit, vala e emigrantëve do të zhvendoset nga Ballkani Qendror drejt Perëndimit, ku moti është më i butë. / Top Channel

Ο Αλβανός Υπουργός Εξωτερικών Ντιτμίρ Μπουσάτη αναφέρθηκε σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Φωνή της Αμερικής» για τις Ελληνοαλβανικές Σχέσεις. Μεταξύ άλλων είπε: « Η Αλβανία και η Ελλάδα βρίσκονται στο  σωστό δρόμο για την επίλυση δια της οδού του διαλόγου,  των διαφωνιών που ενοχλούν τις δύο χώρες και αυτό το πνεύμα το ενίσχυσε και η συνάντηση Ράμα- Τσίπρας στη Νέα Υόρκη. Ήταν μία συνάντηση εποικοδομητική, μία συνάντηση γνωριμίας και αναπτύχθηκε σε πνεύμα αλληλοσεβασμού και πιστεύουμε πως αυξάνει την πιθανότητα για μια επαφή ακόμη  μεγαλύτερη στο επίπεδο των δύο πρωθυπουργών πράγμα που είναι απαραίτητο για να διευκρινιστούν οι υποθέσεις μεταξύ των δύο χωρών», είπε ο Μπουσάτη.» Στις σχέσεις μεταξύ Τιράνων και Αθήνας βρίσκονται υποθέσεις όπως τα θαλάσσια σύνορα και η εμπόλεμη κατάσταση. «Οι σχέσεις μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας θεωρούνται καλές, αλλά όχι εκεί που θα θέλαμε να είναι αυτές οι σχέσεις. Πιστεύω πως είναι και  ανησυχία της Ελληνικής πλευράς για να ταυτοποιηθούν    οι δρόμοι που θα βελτίωναν τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών μας. Υπήρχαν θετικές εξελίξεις κατά την περίοδο αυτή, όπως είναι η τακτοποίηση του θέματος που προέκυπτε από τις τοπωνυμίες και η επανενεργοποίηση των κοινών επιτροπών» λέει ο Μπουσάτη. Ο Αλβανών Υπουργός Εξωτερικών Υποθέσεων αναφέρθηκε και σε σχέση με τους μετανάστες. Αυτός είπε πως η Αλβανία είναι μια χώρα με περιορισμένες δυνατότητες για την υποδοχή τους, αλλά πρόσθεσε ότι υπάρχει μία συνεργασία με τις διεθνής οργανώσεις και συλλόγους για πιθανά σενάρια, ένας εκ των οποίων είναι ότι το κύμα μεταναστών θα μετατεθεί από τα Κεντρικά Βαλκάνια προς την Δύση όπου και ο καιρός είναι μαλακός. Top Channel Μετάφραση Πελασγός.

Η Μονή της "Αποκάλυψης"

Πρόκειται για μια παγκόσμια πρωτοπορία, αφού η Μονή της "Αποκάλυψης" είναι το πρώτο μοναστήρι από ολόκληρο τον κόσμο, που «χαρτογραφήθηκε» ψηφιακά από τους τεχνικούς της Google, με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η περιήγηση του οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου, οπουδήποτε στον κόσμο, με λεπτομέρεια «καρφίτσας».

 

Τρομακτική λεπτομέρεια, απίστευτη ευκρίνεια και πανέμορφες εικόνες είναι το τρίπτυχο της μοναδικής ενέργειας, του παγκόσμιου κολοσσού του διαδικτύου, της γνωστής σε όλους Google, που μέσω του Street View και του Google Art Project, κατάφερε να «χωρέσει» στους υπολογιστές μας ολόκληρη τη Μονή της Πάτμου και τα σπάνια κειμήλιά της.

Εξίσου ενδιαφέρον είναι το γεγονός πως οι επισκέπτες του Google Art Project μπορούν να δουν και σημεία, που δεν είναι προσβάσιμα στους επισκέπτες όπως για παράδειγμα η βιβλιοθήκη της Μονής, μια από τις σημαντικότερες σε ολόκληρο τον κόσμο.
ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
Ένα από τα σημαντικότερα εκκλησιαστικά μουσεία στη χώρα μας, φιλοξενείται στη Μονή της Πάτμου, με ιδιαίτερα αξιόλογα εκθέματα. Ανάμεσα τους, ο Ιησούς του Ελ Γκρέκο, μνημειακό Άγιο Ποτήριο ( Βενετία 16ος αι.) με το οποίο κατά την επανάσταση του 1821, ο Πάτμιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας, Θεόφιλος Παγκώστας, τέλεσε "Θεία Λειτουργία" στη ναυαρχίδα των Ψαριανών και κοινώνησε τα πληρώματα πριν από τη νικηφόρο για τους Έλληνες ναυμαχία του Γυαλιού.
Αυτά και φυσικά όλα τα εκθέματα, βρίσκονται πλέον στην διάθεση των επισκεπτών, που μπορούν να τα θαυμάσουν από την οθόνη του υπολογιστή τους σε ανάλυση και λεπτομέρεια που ίσως ξεπερνά ακόμη και τη φυσική επίσκεψη.

Όσοι, λοιπόν, θέλατε να θαυμάσετε όλες τις ομορφιές και τους θησαυρούς της Μονής της Πάτμου και δεν είχατε μέχρι τώρα την ευκαιρία, είστε μόλις ένα κλικ μακρυά:

Monastery of St. John the Theologian, Patmos, Greece - Google Cultural Institute

				Monastery of St. John the Theologian, Patmos, Greece - G... The Holy, Royal, Patriarchal, Stavropegic and Coenobiac Monastery of St John the Theologian and Evangelist was founded in 1088, when Byzantine emperor Alexios ...
				View on www.google.com	Preview by Yahoo

 

Το πρόγραμμα δίνει τη δυνατότητα περιήγησης σε όλα τα επίπεδα της Μονής, όπως:

Η τραπεζαρία όπου γευματίζουν καθημερινά οι μοναχοί
Το Μουσείο της Μονής και στο βάθος ο Χριστός του Ελ Γκρέκο. Στον καθρέφτη το ρομπότ της Google φωτογραφίζει τον... εαυτό του

Η είσοδος του καστρομονάστηρου
Η λεπτομέρεια που μπορεί να δει κάποιος είναι απίστευτη
Η τραπεζαρία

Η είσοδος του Ναού του Αγίου Ιωάννη
Τα γνωστά σε όλο τον κόσμο για τις καμάρες τους προπύλαια του Ναού
Το μουσείο
Η βιβλιοθήκη της Μονής Πάτμου. Μια από τις σημαντικότερες στον κόσμο       

Ντούλες: Διαχρονική προσπάθεια υφαρπαγής των περιουσιών στην Χιμάρα (βίντεο) -

Ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ κ. Ευάγγελος Ντούλες βρέθηκε στους Δρυμάδες και ενημέρωσε του κατοίκους του χωριού ότι κατέθεσε και σχετική επερώτηση στο πρωθυπουργό της Αλβανίας Έντι Ράμα για την κατεδάφιση της εκκλησιάς του Αγίου Αθανάσιου. Ο κ. Ντούλες έκανε αναφορά ότι μετά το 1990 έως και σήμερα ότι γίνονται προσπάθειες υφαρπαγής των περιουσιών στην Χιμάρα.

- See more at: http://himara.gr/4789-ntoules-diaxroniki-prospatheia-yfarpagis-perioysion-stin-ximara-video#sthash.0BUuFSCV.dpuf

Original Video - More videos at TinyPic

Η απάντηση του νέου Συντονιστή Εκπαίδευσης για την Ελληνική Παιδεία στην Αλβανία

To ιστολόγιο μας  μετά τη δημοσίευση στις 23-8-2015 του άρθρου «Το δις εξαμαρτείν…» για το ΥπουργείοΠαιδείας (και στην Αλβανία!), έλαβε από τον κ. Βασίλειο Σωτηρούδα την εξής επιστολή και την οποία δημοσιεύουμε αυτούσια παρακάτω για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας:

Αξιότιμοι διαχειριστές του ιστολογίου "Ελεύθερος Λόγος Αργυροκάστρου"

Περιήλθε στην αντίληψή μου το δημοσίευμά σας στις 23/8/2015 σχετικά με το πρόσωπό μου και την επιλογή μου ως αναπληρωτή συντονιστή εκπαίδευσης στην Αλβανία.

Επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω ότι προφανώς από ελλειπή πληροφόρηση προβήκατε σε αξιολογικές κρίσεις που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Προς ενημέρωσή σας, σας επισυνάπτω το βιογραφικό μου σημείωμα και σας ενημερώνω ότι και πτυχίο επιπέδου Γ2 στα Αγγλικά διαθέτω (εκτός των άλλων γλωσσών) και μεταπτυχιακό τίτλο όπως επίσης και ότι είχα την τιμή να υπηρετήσω ως αποσπασμένος εκπαιδευτικός στο σχολείο "Όμηρος" στη Χιμάρα τη χρονιά που πέρασε. Επιπλέον, η επιλογή μου ως Αν/τη Συντονιστή Εκπαίδευσης έγινε με βάση την παράγραφο 2 του άρθρου 15 του Νόμου 4027 του 2011.

Εύχομαι το επιθετικό ύφος του άρθρου σας να προέρχεται από την επιθυμία και την αγωνία σας για επίλυση των πολλαπλών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελληνόγλωσση εκπαίδευση στην Αλβανία. Σας διαβεβαιώ ότι είναι και δική μου αγωνία και προτεραιότητα.

Εύχομαι επίσης να μπορέσουμε όλες οι δυνάμεις που πραγματικά ενδιαφέρονται για την Ελληνόγλωσση εκπαίδευση στην Αλβανία να μπορέσουμε να συντάξουμε από κοινού τις δυνάμεις μας με απώτερο σκοπό το καλό των μαθητών και των μαθητριών μας. 

Είμαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση.

Με εκτίμηση,

Βασίλης Σωτηρούδας

BSc(CompSc), MEd(AdultEd)

Το σχόλιο μας: Εναποθέτουμε την υπόθεση στην αξιολογική κρίση του Υπουργείου Παιδείας και των αρμόδιων Υπηρεσιακών παραγόντων του, για την εξακρίβωση της αλήθειας στη συνέχεια και ευελπιστούμε στην καλύτερη διευθέτησή της στο μέλλον ώστε να επιλέγει ως Συντονιστή Εκπαίδευσης το πλέον κατάλληλο πρόσωπο με βάση τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα προς όφελος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στην Αλβανία.

πηγή

Αθανάσιος Οικονομίδης, ένας βορειοηπειρώτης λόγιος

Χρέος ηθικό ήταν για μένα να παραδώσω στο ευρύ αναγνωστικό κοινό τον πρώτο, αλλά άγνωστο ως τις μέρες μας πεζογράφο του τόπου μας. Δεν ήταν μόνον η χρονική περίοδος κατά την οποία έζησε και δημιούργησε (1843 – 1903). Ήταν και η γλώσσα στην οποία έγραφε, η Καθαρεύουσα. Ήταν πρωτίστως οι στενότητες, που επέβαλε το προηγούμενο καθεστώς. Έτσι, ο πρώτος μας πεζογράφος πέρασε έναν και πλέον αιώνα κλεισμένος σε Ημερολόγια του γιου του (1911-1914-1938) κι αυτά με τη σειρά τους σε κάποια παλαιά σεντούκια της Πολύτσανης, της Δρόβιανης, της Λεσινίτσας. Γιατί βιβλία δικά του, ακόμη και χειρόγραφα, δεν είχαν σωθεί.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, βγήκε κρυφά και εμπιστευτικά από το σεντούκι του αείμνηστου Κακοδικιώτη δάσκαλου Π. Μάρτου το Ημερολόγιο του 1914. Ανάμεσα στις πολλές αντιγραφές του σημειωματάριου μου βρίσκεται και ένα απόσπασμα από τη νουβέλα «Ο Βρικόλακας». Κακοκαρδισμένος από την άγνωστη και ακατανόητη για μένα Καθαρεύουσα, οι σελίδες της νουβέλας έμοιαζαν με δύσβατες ανηφοριές. Μέχρι που έπεσα πάνω σε απόσπασμα γραμμένο σε δημοτική. Δική μας, εντελώς δική μας! Γλώσσα τραγουδιστή, σπαρταριστές λαϊκότροπες εκφράσεις, μαεστρία στη σμίλευση των χαρακτήρων από έναν άγνωστο σε μένα, πεζογράφο. Αίσθηση που μπορεί να συγκριθεί μόνο με κεραυνοβόλο έρωτα!

Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια. Αποκαταστάθηκαν και οι σχέσεις με την Καθαρεύουσα. Το όνειρο να κάνω γνωστό στο κοινό τον πρώτο μας πεζογράφο έμεινε ζωντανό παρά τις δυσκολίες που πολλές φορές φάνταζαν ανυπέρβλητες. Με το βιβλίο «Η καστανιά της νύφης», το οποίο περιέχει 4 νουβέλες του – τόσες μπόρεσαν να βρεθούν – ο αναγνώστης είναι σε θέση πια να φτάσει στην απαρχή της πεζογραφίας μας. Υπό μια ευρύτερη έννοια, θα έλεγα πως το χρέος προς τον Αθανάσιο Οικονομίδη δεν ήταν μόνο προσωπικό, αλλά χρέος της νεότερης γενιάς των δημιουργών μας προς την παλαιότερη.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Αθανάσιος Οικονομίδης γεννήθηκε στη Σωπική του Πωγωνίου τον Αύγουστο του 1843. Ήταν γόνος της μεγάλης οικογένειας Οικονομίδη, η οποία σε προηγούμενες εποχές έχει προσφέρει πολλά στην κοινότητά τους. Ο πατέρας του, Αναγνώστης Οικονομίδης – Δευτέρης για μεγάλο χρονικό διάστημα είχε διατελέσει Προεστός του Τμήματος Πωγωνιανής. Η μητέρα του, Ελένη Πάνου, κατάγονταν από το Δελβινάκι. Μετά το γάμο του με την Βασιλική Γκιούλη από την Πολύτσιανη, εγκαταστάθηκε μόνιμα στο χωριό της συζύγου. Από το γάμο τους γεννήθηκαν 4 παιδιά, ανάμεσά τους και ο μετέπειτα πεζογράφος, λαογράφος και εκδότης, Μιλτιάδης Οικονομίδης.

Τα πρώτα γράμματα τα πήρε στη γενέτειρά του. Στη συνέχεια ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Μεγάλη του Γένους Σχολή της Κωνσταντινούπολης. Για μεγάλο διάστημα ήταν διευθυντής στη Ζωγράφειο Σχολή του Κεστορατίου στο Αργυρόκαστρο και αργότερα στη Ζάππειο Σχολή του Λαμπόβου και στα Εκπαιδευτήρια του Αργυροκάστρου. Υπηρέτησε υποδιοικητής (καϊμακάμης) στη Χειμάρρα. Διετέλεσε μέλος του Δικαστηρίου Αργυροκάστρου.

Θεωρείται ως μία από τις εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής του, άνθρωπος με βαθιά καλλιέργεια και παιδεία, γνώστης της αρχαίας και νεότερης γραμματείας. Το έργο του διακρίνεται για το ξεχωριστό ύφος και την τεχνική του, τον πλούτο των εκφραστικών μέσων. Τα θέματά του, γεμάτα ευαισθησία, ευσυνειδησία και αντικειμενικότητα, τα αντλεί από τον Ηπειρωτικό χώρο. Ως προς τη γλώσσα, με τον άρτιο χειρισμό τόσο της Καθαρεύουσας, όσο και της Δημοτικής, θυμίζει Παπαδιαμάντη.

Το έργο του Αθανασίου Οικονομίδη καλύπτει όλα τα λογοτεχνικά είδη, διηγήματα, λαογραφικές μελέτες, ιστοριογραφία, θεατρικά έργα, κλπ. Δυστυχώς, αυτοτελές έργο του δεν έχει εκδοθεί. Ένα μέρος του υπάρχει στα διάφορα περιοδικά της εποχής και ένα άλλο μέρος έμεινε ανέκδοτο ή χάθηκε. Στο «Ηπειρωτικό Ημερολόγιο» του 1914, που προετοίμασε ο γιος του Μιλτιάδης και εκδόθηκε από τον Παναγιώτη Λέκκα δημοσιεύονται τα εξαίρετα διηγήματά του Ο Βρικόλακας και Η Δολοφονία των τριών Ιερέων της Σωπικής. Στο περιοδικό «Ηπειρωτικά» 1938 δημοσιεύεται το διήγημα Ο κυρ Κίχλας, καθώς και αποσπάσματα από τη μονογραφία για την Πωγωνιανή. Στον «Ηπειρωτικό Αστήρ» δημοσιεύονται και άλλα δύο από τα διηγήματά του, Η Καστανιά της νύφης και Η μάγισσα. Τόσο Ο Βρικόλακας όσο και Η Καστανιά της νύφης αγγίζουν τα όρια της νουβέλας. Ως απωλεσθέντα έργα του θεωρούνται τα παρακάτω: Οι δύο φίλοι, δράμα, Αι αρκευθίδες, ιλαροτραγωδία, Μιχαήλ Άγγελος Κομνηνός, έμμετρο δράμα σε πέντε πράξεις, Ηπειρωτικές Εικόνες, τόμος με δέκα διηγήματα, Η Παλιά Πωγωνιανή 1780 – 1840, ιστορική μονογραφία, Λεξικό της Ηπειρωτικής διαλέκτου.
 ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΡΜΠΑΛΑΣ blog

«Όποιος θέλει φρέσκο κρέας να πάει στο χωράφι να πάρει τζάμπα όσο θέλει». Η κυνική περιγραφή της σφαγής της Παραμυθιάς από τους Τσάμηδες συνεργάτες των Ναζί. Η εκτέλεση των 49 πρόκριτων της πόλης (βίντεο με μαρτυρίες)...

Το καλοκαίρι του 1943, η Παραμυθιά και τα χωριά του κάμπου της, περνούσαν δύσκολες ώρες. Η περιοχή ζούσε την κορύφωση του δράματος, που είχε αρχίσει την άνοιξη του 1941, για την επικράτηση του άξονα στην Ελλάδα. Η Θεσπρωτία, ζούσε μία τριπλή κατοχή, των Γερμανών, των Ιταλών και των μουσουλμάνων Τσάμηδων που έσπευσαν από την αρχή να συνεργαστούν με τους κατακτητές. Όλη την περιοχή της Ηπείρου έλεγχε η γερμανική μεραρχία Εντελβάις που ευθυνόταν για τις σφαγές αμάχων στη Μουσιωτίτσα, τους Λιγκιάδες και την εξόντωση της εβραϊκής κοινότητας των Ιωαννίνων. Στη Παραμυθιά είχαν βρει συμπαραστάτες τους αδελφούς Ντίνο, ηγέτες των Τσάμηδων, που συμμάχησαν μαζί τους κόντρα στον ελληνικό πληθυσμό. Ένοπλη ομάδα Τσάμηδων που συμμετείχαν στο έγκλημα της Παραμυθιάς υπό τις οδηγίες της γερμανικής διοίκησης. Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου του 1943, στην τοποθεσία Σκάλα, σκοτώθηκαν 6 Γερμανοί σε μάχη με αντάρτες του ΕΔΕΣ. Αυτό ήταν η αφορμή για ένα προαποφασισμένο έγκλημα. Στα γραφεία της Κομμαντατούρας, οι λογαριασμοί είχαν γίνει. Ένας προς δέκα. Οι ανακοινώσεις του Γερμανού φρουράρχου της Παραμυθιάς το έλεγαν καθαρά: «…δια κάθε δολοφονία ή τραυματισμόν Γερμανού στρατιώτου, θα εκτελούνται 10 χριστιανοί Έλληνες πολίτες εκ Παραμυθίας και των πέριξ χωριών». Την νύχτα της 27ης Σεπτεμβρίου 1943, κοντά στα μεσάνυχτα, ο τρόμος πλάκωσε τα σοκάκια της κωμόπολης. Μεικτά αποσπάσματα Γερμανών και μουσουλμάνων Τσάμηδων, παραβιάζουν επιλεκτικά πόρτες χριστιανικών σπιτιών. Συλλαμβάνουν όσους βρίσκονται στις λίστες τους. Τα ιστορικά ντοκουμέντα που εντοπίστηκαν πριν από λίγα χρόνια, δείχνουν ότι την λίστα των μελλοθανάτων είχε συντάξει η ηγεσία των Τσάμηδων. Παρακολουθείστε μαρτυρίες και ντοκουμέντα από την σφαγή στην Παραμυθιά, όπως τις κατέγραψε η δημοσιογραφική έρευνα στη Μηχανή του Χρόνου: Από μικρό παιδί ο κ. Τσαμάτος, θυμάται ο μοιρολόι της γιαγιάς του. «Το όνομα του παπά-Βαγγέλη Τσαμάτου, ήταν στην λίστα γραμμένο από καρό. Όταν τον πήραν μεσάνυχτα από το σπίτι του, μαζί με τον γιό του τον Νικόλα, η παπαδιά έτρεξε ξωπίσω, για να του δώσει μια μάλλινη φανέλα. Εκείνος, βέβαιος για το ταξίδι που κινούσε της είπε: «Ασε τη φανέλα παπαδιά. Εκεί που πάω δεν θα μου χρειαστεί». Μόνο το πετραχήλι του, αυτό πήρε μαζί του». Ο παπά-Βαγγέλης Τσαμάτος πριν εκτελεστεί έψαλλε την νεκρώσιμη ακολουθία Οι πιο πολλοί από τους συλληφθέντες, ήταν μεταξύ τους στενοί συγγενείς. Γονείς και παιδιά, αδέλφια, ανίψια και θείοι. Η οικογένεια του Βασίλη Τσούλα, είχε το «θλιβερό προνόμιο», να χάσει τρία αδέλφια, τον Γάκη, τον Θόδωρο και τον Κώτσιο. Ανάμεσα στους μελλοθάνατους βρίσκονταν και δύο έφηβοι, ο Σπύρος Μπάρμας και ο Γιώργος Σωτηρίου, με τους πατεράδες τους. Κατά την διάρκεια της κράτησης, ανακοινώθηκε στους κρατουμένους η απόφαση των αρχών κατοχής, για την εκτέλεσή τους. Όπως εξιστόρησαν αργότερα οι τρεις από τους κρατούμενους που απελευθερώθηκαν την τελευταία στιγμή, οι τραγικές ώρες στο υπόγειο του σχολείου, λίγο πριν τον θάνατο, κύλησαν σε κλίμα συναδέλφωσης και αξιοπρέπειας. Ο Νίκος Γιαννάκης, ένας 25χρονος γυμναστής έδινε κουράγιο στους συγκρατούμενούς του, τραγουδώντας τον «Γεροδήμο». Ο παπά-Βαγγέλης Τσαμάτος, κοντά στο ξημέρωμα, έψαλλε την νεκρώσιμη ακολουθία. Όλη την περιοχή της Ηπείρου έλεγχε η γερμανική μεραρχία Εντελβάις που ευθυνόταν για σφαγές εκατοντάδων αμάχων στα μαρτυρικά χωριά. Η εκτέλεση Το χάραμα, πάνοπλοι Γερμανοί μαζί και με τους συνεργούς τους, οδήγησαν τους κρατούμενους λίγο έξω από την κωμόπολη σε ένα χωράφι. Εκεί, την προηγούμενη μέρα, όμηροι από τα χωριά του κάμπου είχαν ανοίξει ομαδικούς τάφους. Πριν δώσει το πρόσταγμα ο αξιωματικός του αποσπάσματος, απελευθέρωσε τρεις από τους κρατούμενους, γιατί έκρινε πως θα του ήταν χρήσιμοι για ξυλουργικές εργασίες στο γερμανικό γραφείο διοίκησης και έμειναν 49 μελλοθάνατοι. Ο Γιάννης Μπαζιάκος και ο Κώστας Τσίλης, προσπάθησαν να αποδράσουν από το απόσπασμα την τελευταία στιγμή. Λίγο πιο πέρα, τους εκτέλεσαν οι συνεργάτες των Ναζί.   Τα ιστορικά ντοκουμέντα που εντοπίστηκαν πριν από λίγα χρόνια, δείχνουν ότι την λίστα των μελλοθανάτων είχε συντάξει η ηγεσία των Τσάμηδων. Παναγιώτης Τσαμάτος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Ο κ. Παναγιώτης Τσαμάτος, αναφέρει πως λίγες μέρες νωρίτερα, από τα χωριά της Παραμυθιάς, είχαν συλληφθεί και εκτελέστηκαν στην συνέχεια 11 πολίτες έξω από το σχολείο. Μαζί με τους προκρίτους, οι εκτελεσθέντες έφταναν τους εξήντα, «για να λυθεί σωστά, η εξίσωση της ντροπής», συμπληρώνει ο καθηγητής. «Αυτές τις μνήμες πρέπει να τις κρατήσουμε ζωντανές γιατί η θυσία αυτή, δεν θα πρέπει να κληροδοτηθεί στους νέους, τα παιδιά μας, με το όνομα ενός ψυχρού αριθμού. Οι 49 ήταν άνθρωποί μας. Πατεράδες, παππούδες, αδέλφια, θείοι. Είχαν ονόματα, οικογένειες, όνειρα και ελπίδες για την ζωή». Ο Παναγιώτης Τσαμάτος, είναι Καθηγητής Μαθηματικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Γεννήθηκε στη Παραμυθιά και έζησε στον απόηχο και την σκιά της οδυνηρής εκτέλεσης. Είχε δύο εκτελεσθέντες μέσα στην οικογένειά του και έκανε την δική του έρευνα που αποτύπωσε στο βιβλίο «Εν Παραμυθία τη 29-9-1943». (πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ)... 

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/opios-theli-fresko-kreas-na-pai-sto-chorafi-na-pari-tzampa-oso-theli-i-kiniki-perigrafi-tis-sfagis-tis-paramithias-apo-tous-tsamides-sinergates-ton-nazi-i-ektelesi-ton-49-prokriton-tis-polis-vi/