E VERTETA E MUND GENJESHTREN - KUNDERPERGJIGJE AKUZAVE TE RREME TE NIKOLLA MARKUT

Βίος Αγίου Δημητρίου. - Jeta e Shën Dhimitrit

.Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.

Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος. 

Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.

Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.

Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.

Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.

.....................................

Shën Dhimitri lindi rreth viteve 280-284 pas Krishtit në qytetin e Selanikut në vitet kur perandor ishte përndjekësi fanatik i të krishterëve,Dhioklitiano.
Rridhte nga një familje aristokrate.Dhimitri ishte një djalë i pasur me virtyte dhe vecori.Për aftësitë e tij të rralla,u rendit shpejt në gradat e ushtrisë romake dhe në moshën 22 vjecare morri titullin e oficerit.
Megjithë ngarkesën  dhe detyrimet e tij si oficer, Shën Dhimitri nuk ndaloi të kryente detyrat e tij si i krishterë për përhapjen e së vëtetës më Krishtin,duke ndihmuar kështu  të gjithë ata që jetonin në errësirë dhe adhuronin idhujt.
Kur e mësoi perandori këtë gjë urdhëroi ta arrestonin.Shën Dhimitri pohoi me krenari para perandorit besimin e tij te Krishti dhe për këtë ai urdhëroi ta burgosin dhe t’i  nënshtrohet torturave.
Në burg gjendjej dhe një nxënës i Shën Dhimitrit, Nestori i cili do  përballej në arenë me gjigandin Lieo.Nestori i shkoi pranë dhe kërkoi nga Shën Dhimitri bekimin e tij. Sapo doli në arenë Nestori thërriti:”Perëndi e Dhimitrit më ndihmo” dhe e mposhti gjigandin  Lieo.
Kjo ngjarje e shtoi më tepër urrejtjen  dhe i inatin e perandorit dhe urdhëroi menjëherë ti vrisni të dy.
Shën Grigor Palamai shkruan se trupi i tij u varros në vendin e martirizimit.Nga varri i Shën Dhimitrit  dilte erë miro dhe për këtë  u quajt Shën Dhimitër Mirovliti.
Shën Dhimitër Mirovliti është Shenjti mbrojtës i qytetit të Selanikut. 
Lipsani i tij ndodhet në Kishën kushtuar Shenjtorit,në Selanik  
Kremtimi i Shën Dhimitrit festohet më 26 tetor.

ENVER HOXHA - THE DICTATOR OF ALBANIA - A BIG ΤΥRΑΝΤ IN A SMALL COUNTRY

One of the more interesting minor dictators of the 20th century was Enver Hoxha of Albania.

Hoxha was born in Albania in 1908, while it was still a province of the Ottoman Empire.

The son of a wealthy cloth merchant, he was educated in France, where he became a communist. He was teaching grammar school when Albania was invaded and conquered by Italy in 1939.

Hoxha helped organize the communist partisan resistance and was elected first secretary of the Albanian Communist Party in 1943.

The partisans liberated Albania in November 1944, and Hoxha became prime minister. In 1944, Hoxha broke with Josip Broz Tito and the Yugoslavian communists over the issue of Kosovo.

A great admirer of Josef Stalin, Hoxha kept Albania closely allied to the Soviet Union until after Stalin’s death in 1953.

Viewing Khruschchev and company as revisionists who had abandoned the true path to communism, Hoxha eventually broke with the Soviet Union and allied Albania to the People’s Republic of China under Mao Tse-tung.

Relations with China soured after Chinese rapprochement with Tito’s Yugoslavia and Chinese reduction in aid to Albania.

Hoxha then declared China also to be a revisionist state, with Albania as the only true remaining Marxist-Leninist state in the world.

Internally, Hoxha’s regime was one of the most repressive in the world. Religion was ruthlessly eradicated. Archbishops, bishops, priests and nuns were tortured and executed in mass. A total of 2,169 churches and mosques were demolished.

All private property was confiscated, and landowners, merchants and recalcitrant peasants were executed.

All contact with the outside world was cutoff because people attempting to enter or leave Albania were summarily executed.

The secret police were everywhere, and every stray comment was recorded.

The Albanian Communist Party was regularly purged, with possible rivals eliminated before they became too powerful.

Industrialization, initially sparked by aid from the Soviets and China, fell by the wayside when aid was cut off. By the time of Hoxha’s death in 1985, Albania was the poorest country in Europe and one of the most backward nations in the world.

After his death, Hoxha’s body was initially housed in an enormous white pyramid-shaped mausoleum and shrine designed by his daughter.

After the fall of communism, his body was removed and buried, and the former mausoleum now houses the International Cultural Center. (Text from Rick Miller's article in Linn's Stamp News)

Βαρντάρσκα, μία ιστορία σε γραμματόσημα τρία

     Το πρώτο εικονιζόμενο γραμματόσημο κυκλοφόρησε στην Γιουγκοσλαβία την 1η Μαρτίου 1940. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος είχε εδώ και εφτά μήνες ξεσπάσει, η καταιγίδα όλο και πλησίαζε και τα Βαλκάνια. Η Τσεχοσλοβακία είχε ήδη διαλυθεί σε κομμάτια τρία και φαινόταν πως και στην Κροατία κάποιοι επιθυμούσαν κάτι παρόμοιο. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια εκδίδεται και το γραμματόσημο αυτό με τον χάρτη της τότε διοικητικής διαίρεσης της Γιουγκοσλαβίας και με τονισμένο το έδαφος της Κροατίας. Ένα  μήνυμα που στέλνει το γραμματόσημο αυτό είναι το πόσο σημαντική για την υπόσταση της Γιουγκοσλαβίας είναι η Κροατία που σαν ημισέληνος αγκαλιάζει ένα μεγάλο τμήμα της χώρας και πόσο αλληλένδετη είναι με τις άλλες γιουγκοσλαβικές περιοχές. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ονομασία της νοτιότερης περιφέρειας, αυτής που σήμερα εδαφικά ταυτίζεται με την «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».

      Βαρντάρσκα ονομαζόταν η περιοχή αυτή.

Το δεύτερο εικονιζόμενο γραμματόσημο κυκλοφόρησε στην Βουλγαρία στις 3 Οκτωβρίου 1941 σε μια σειρά αφιερωμένη στην προσάρτηση στην Βουλγαρία της Μακεδονίας και της Θράκης. Οι Γερμανικές μεραρχίες είχαν φθάσει στα Βαλκάνια με την διευκόλυνση της Βουλγαρίας. Η Ελλάδα είχε καταληφθεί και είχε διαμελιστεί. Στην Βουλγαρία ο Χίτλερ «δώρισε» ελληνικά εδάφη για αυτή την διευκόλυνση, την Θράκη εκτός από την παραμεθόριο με την Τουρκία ζώνη του Έβρου και την ανατολική Μακεδονία. Αργότερα το 1943 προσέφερε ακόμα και την κεντρική Μακεδονία χωρίς την πόλη της Θεσσαλονίκης. Ακόμα όλη η γιουγκοσλαβική Βαρντάρσκα είχε δοθεί και αυτή στην Βουλγαρία καθώς και η Σερβική περιοχή του Πίροτ.

      Ο Βουλγαρικός μεγαλοϊδεατισμός από την εποχή της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου θεωρούσε αλύτρωτες βουλγαρικές περιοχές αυτό που ονόμαζε Μακεδονία του Βαρδάρη και Μακεδονία του Αιγαίου ή Θαλάσσια Μακεδονία, και το γραμματόσημο δείχνει καθαρά μέχρι που έφθαναν οι βουλγαρικές απαιτήσεις.

      Το τρίτο εικονιζόμενο γραμματόσημο κυκλοφόρησε από την Γιουγκοσλαβία στις 2 Αυγούστου 1945. Από την «Δημοκρατική Ομόσπονδη Γιουγκοσλαβία» του Γιόζιπ Μπροζ Τίτο, η οποία γιόρταζε την απελευθέρωση της Μακεδονίας, δηλαδή της πρώην Βαρντάρσκα, δηλαδή της πρώην βουλγαρικής Μακεδονίας του Βαρδάρη.

      Τότε αρχίζει μια προσπάθεια δεκαετιών για να «πεισθούν» οι κάτοικοι της Ομόσπονδης Δημοκρατίας της «Μακεδονίας» ότι είναι Νοτιοσλάβοι Μακεδόνες και όχι Βούλγαροι Μακεδόνες όπως τους έλεγαν προηγουμένως οι Βούλγαροι.

Άλλαξαν και το σλαβικό γλωσσικό ιδίωμα της περιοχής για να μοιάζει πιο Σερβικό και λιγότερο Βουλγαρικό.

      Πενήντα χρόνια, δυο γενιές, τους γέμιζαν το κεφάλι. Αν τους μάθαιναν πως κατέβηκαν από τον Άρη, τώρα αυτό θα πιστεύανε.

Αυτά όλα από τρία μόλις γραμματόσημα.

Δημήτρης Περδίκης      

πηγή

Πρόγραμα εορταστικών εκδηλώσεων ΕΕΜ και διπλωματικών αρχών στην Αλβανία για την 28η Οκτωβρίου

Κυριακή, 25 Οκτωβρίου 2015

ΚΟΡΥΤΣΑ11 : 00 Θεία Λειτουργία στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, στο χωριό Μπομποστίτσα.
Κατάθεση στεφάνων στο μνημίο των πεσόντων του ’40.
12 : 30 Μαθητική εκδήλωση των Εκπαιδευτηρίων «Όμηρος»
13 : 45 Δεξίωση του Ελληνικού Προξενείου Κορυτσάς στο ξενοδοχείο “Grand”

Τρίτη, 27 Οκτωβρίου 2015

ΧΕΙΜΑΡΡΑ09 : 00 Σχολική γιορτή των εκπαιδευτηρίων «Όμηρος».

ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ17 : 45 Υπό την αιγίδα του Παραρτήματος «OMONOIAΣ» Αγίων Σαράντα. Καλλιτεχνικό πρόγραμμα των ελληνικών σχολείων της περιοχής. Κεντρικό κινηματοθέατρο της πόλης.

ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ - ΔΕΡΒΙΤΣΙΑΝΗ

17 : 30 Εκδήλωση του Δήμου Δρόπολης σε συνεργασία με το τμήμα Ελληνικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας με τη χορηγία του Συμβουλίου της Ευρώπης.
- Χαιρετισμοί επισήμων: -Λαογραφική παράδοση, Δήμου Δροπολιτών.
- Εθνογραφική παρουσίαση, Ζωγράφος Σταύρος Τσάτης.
- Επίσημες ομιλίες: Καθηγήτρια Παν. Ιωαννίνων Γεωργία Λαδογιάννη.
- Η απήχηση του ΟΧΙ στην μεταπολεμική ελληνική Λογοτεχνία
- Καθηγητής γλύπτης Μιχάλης Οικονομίδης.
- Το ελληνικό ΟΧΙ στην ελληνική γελοιογραφία.
- Ντοκιμαντέρ « Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες ». Μια παραγωγή του Τμήματος
- Ελληνικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Ελληνικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο
- Αργυροκάστρου, αφιερωμένο στα 75-χρόνια του ΟΧΙ.
- Δεξίωση του δημάρχου κ. Αχιλλέα Ντέτσικα.

Τετάρτη, 28 Οκτωβρίου 2015

ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ - ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ
Υπό την αιγίδα του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στο Αργυρόκαστρο, Επετειακές εκδηλώσεις στα κοιμητήρια Κλεισούρας και Βουλιαράτι.

Στρατιωτικό Κοιμητήριο Κλεισούρας10:00- 10:45 Επιμνημοσύνη δέηση (Νέα Ιερά Αγίου Νικολάου, Κλεισούρα Πρεμετής)
Κατάθεση στεφάνων επισήμων.

Στρατιωτικό Κοιμητήριο στους Βουλιαράτες08:15 – 10:15 - Θεία Λειτουργία (Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου)
12:00 – 12:30 - Δοξολογία (Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου)
12:45 – 13:45 - Επιμνημόσυνη δέηση (Ιερός Ναός αγίας Σκέπης)
- Προσκλητήριο νεκρών
- Ενός λεπτού σιγή
- Κατάθεση στεφάνων επισήμων, συγγενών πεσόντων, καθώς και εκπροσώπων ελληνικών/ομογενειακών φορέων και συλλόγων.
- Χαιρετισμός Α.Ε Πρέσβεως της Ελλάδος στα Τίρανα κ. Λεωνίδα Ροκανά
- Μαθητική εκδήλωση
- Εθνικοί Ύμνοι
- Παράθεση Γεύματος (Κεντρική Πλατεία- μετά το πέρας της τελετής.

ΧΕΙΜΑΡΡΑ10 : 00 Υπό την αιγίδα του Παραρτήματος «OMONOIAΣ» Χειμάρρας σε συνεργασία με τα Εκπαιδευτήρια «Όμηρος»:
- Κατάθεση στεφάνων στο μνημίο των πεσόντων του ’40.
- Μαθητική εκδήλωση, απαγγελία ποιημάτων
- Πανηγυρικός της ημέρας.

Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας 
ΔΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ
Άγιοι Σαράντα 22/10/2015

Πηγή: http://www.himara.gr

Νίκος Κοτζιάς: Κάποιοι παίζουν με την φωτιά ονειρεύονται "Μεγάλες Αλβανίες" - Ministri i Jashtëm Grek: Disa luajnë me zjarrin dhe ëndërrojnë "shqipërira të mëdha"!

Ο Υπ Εξωτερικών της Ελλάδας έδωσε μια συνέντευξη στην Εφημερίδα Real News και απάντησε σε πολλά ερωτήματα. Αναφέρθηκε και στην Αλβανία. Έτσι όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε: -         Το τελευταίο διάστημα είχαμε προκλητικές ενέργειες κατά της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία. Ποιες είναι οι προτεραιότητες σας με τα Τίρανα; Σας φοβίζει η ιδέα της «Μεγάλης Αλβανίας»; Απάντησε: Ο Αλβανικός λαός είναι ένας δυναμικός παράγοντας με πολλή ενέργεια, την οποία θα πρέπει να τη διοχετεύει προς όφελος των κοινωνιών και κρατών στα οποία ζει. Οι Αλβανοί είναι ένας φίλος λαός με πολλά κοινά μαζί μας, ευτυχώς χωρίς ίχνη  θρησκευτικού φανατισμού. Στην Αλβανία έχουμε κάνει προτάσεις για διάλογο και λύσεις στα προβλήματα που υπάρχουν ή προκύπτουν από την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου. Επίσημα έχουν ανταποκριθεί θετικά. Με τον υπουργό Εξωτερικών της Αλβανίας θέλω να πιστεύω ότι «έχουμε καλή χημεία». Από την άλλη , δεν κλείνουμε τα μάτια μας. Εντός του αλβανικού κατεστημένου κάποιοι παίζουν με την φωτιά. Ονειρεύονται «μεγάλες Αλβανίες» ενώ έφτασαν να κάνουν πράξεις που γνωρίζαμε  μόνο από το ισλαμικό τζιχαντισμό στην Μέση Ανατολή. Νομίζω ότι αυτές οι δυνάμεις θα πρέπει να μαζευτούν, κάνουν κακό σε όλα τα Βαλκάνια. (Real News Κυριακής)

Ministri i Jashtëm i Greqisë dha një intervistë mbi të gjitha çështjet në Gazetën e së Djelës Real News dhe u përgjigj në shumë pyetje. Foli për Minoritetin Helen dhe për Shqipërinë pas pyetjes së gazetarit. Ja se çfarë tha: (Pyetja) -         Kohët e fundit kemi patur veprime provokative kundër komunitetit Helen në Shqipëri. Cilat janë përparësitë tuaja me Tiranën? A ju tremb ideja e “Shqipërisë së Madhe”? (Përgjigjia) -         Populli shqiptar është një popull me shumë energji të cilat duhet ti orientojë në dobi të shoqërive dhe vendeve në të cilat jeton. Shqiptarë janë një popull mik  me të cilët kemi shumë të përbashkëta, fatmirësisht pa gjurmë fanatizmi fetar. Shqipërisë i kemi bërë propozime për dialog dhe zgjidhje të problemeve të cilat ekzistojnë apo lindin nga praktikimi i të drejtës ndërkombëtare. Zyrtarisht janë përgjigjur pozitivisht. Me ministrin e Jashtëm të Shqipërisë dua të besoj që “kemi një kimi të mirë”. Nga ana tjetër, nuk mbyllim sytë tanë. Brenda klasës udhëheqëse shqiptare disa luajnë me zjarrin. Ëndërrojnë “shqipërira të mëdha” ndërsa arritën të bëjnë veprime të cilat i njohëm vetëm nëpërmjet xhihadismit islamik në Lindjen e Mesme. Mendoj se këto forca duhet të mblidhen, sepse i bëjnë keq të gjithë ballkanit. (Marrë nga gazeta në fjalë) Përktheu dhe përgatiti: J.

Η ΔΕΕΕΜ-ΟΜΟΝΟΙΑ Αγίων Σαράντα σας προσκαλεί στον εορτασμό της Εθνικής μας επετείου 28ης Οκτωβρίου !

ΔΕΕΕΜ-ΟΜΟΝΟΙΑ

Παράρτημα Αγίων Σαράντα

________________________________________________        

email: omonoia.sarande@gmail.com

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το  Δ.Σ  ΔΕΕΕΜ-ΟΜΟΝΟΙΑΣ, Παραρτήματος Αγίων Σαράντα , έχει την τιμή να σας προσκαλέσει στην εκδήλωση αφιερωμένη στον εορτασμό της  Εθνικής επετείου της  28^ης Οκτωβρίου  ,την Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015  και  ώρα  17:45 μ.μ, στο  κινοθέατρο  των Αγίων Σαράντα .

Η παρουσία σας  θα αποτελέσει για εμάς  ιδιαίτερη   τιμή!                                                 Εκ μέρου του Δ.Σ, με εκτίμηση 

Ο  Πρόεδρος

Βασίλειος Κάγιος

Χαιρετισμός Μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου στην Διεθνή Διάσκεψη των Αθηνών με θέμα: “Θρησκευτικός και πολιτιστικός πλουραλισμός και ειρηνική συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή” - Fjala hyrëse e Krypeiskopit Anastas me rastin e Konferencës Ndërkombëtare në Athninë me temë:" Plurarizmi fetar, kulturor dhe bashkëjetesa paqësore në Lindjen e Mesme!

Ακολουθεί η τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου στην Διεθνή Διάσκεψη των Αθηνών για το θέμα της Μέσης Ανατολής Η ενσυνείδητη αποδοχή του θρησκευτικού και πολιτιστικού πλουραλισμού και η ειρηνική συνύπαρξη των διαφόρων κοινοτήτων μπορούν να προέλθουν από δυο αντίθετες αφετηρίες. Είτε από την αδιαφορία για τη θρησκευτική πίστη είτε από τη συνειδητή βίωση της ουσίας της θρησκείας. Αντιστρόφως, η θρησκευτική μισαλλοδοξία ανάμεσα σε συνυπάρχουσες θρησκευτικές κοινότητες και πολιτιστικές παραδόσεις είναι δυνατόν να αναπτυχθεί α) από σπέρματα θρησκευτικού τύπου, π.χ. από έναν ακραίο φανατισμό β) από μη θρησκευτικές ρίζες π.χ. παράγοντες πολιτικούς, εθνικιστικούς, που χρησιμοποιούν τη θρησκεία για άλλες επιδιώξεις. Όλες αυτές οι ρίζες εξακολουθούν να είναι ισχυρές στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Πάντως, ο ανθρώπινος πόθος για παγκόσμια ειρήνη παραμένει εναγώνιος. Κάθε λοιπόν προσπάθεια για μελέτη και αντιμετώπιση του πολυσύνθετου αυτού προβλήματος αποτελεί πολύτιμη προσφορά. Αξίζουν συνεπώς ολόψυχα συγχαρητήρια στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελληνικής Δημοκρατίας, στον επικεφαλής εξοχώτατο Υπουργό Εξωτερικών Καθηγητή κ. Νικόλαο Κοτζιά και τους εκλεκτούς συνεργάτες του, για την πρωτοβουλία να οργανωθεί το παρόν Διεθνές Συνέδριο. Χαιρετίζουμε με ιδιαίτερη χαρά την έναρξη των εργασιών του και ευχόμεθα πολύκαρπη επιτυχία. Επιτρέψατέ μου εισαγωγικά να επισημάνω εν συντομία τρία σημεία. 1. Προσωπικά πιστεύω ότι η καλλιέργεια μιας υγιούς θρησκευτικής συνειδήσεως αποτελεί το σταθερότερο θεμέλιο της ειρηνικής συνυπάρξεως. Και όχι η θρησκευτική αδιαφορία. Στις μονοθεϊστικές θρησκείες που δεσπόζουν στη Μέση Ανατολή διαπιστώνονται: α) αναζήτηση εσωτερικής ειρήνης˙ β) η χαλιναγώγηση της επιθετικότητος˙ γ) αρχές ειρηνικής συμβιώσεως˙ δ) επιδίωξη ειρηνικών σχέσεων με το Θεό˙ ε) παροτρύνσεις για την διατήρηση της ειρήνης σε όλη την ανθρωπότητα. Οι χριστιανοί ιδιαίτερα προσβλέπουν σε «Θεό Ειρήνης» και εκζητούν την επέμβαση Του. Οι υπεύθυνοι μέσα στις θρησκευτικές κοινότητες οφείλουμε να καλλιεργήσουμε μια ειρηνική θεολογία και ανθρωπολογία, αντλώντας από τον πλούτο των θρησκευτικών μας αρχών και από τις καλύτερες σελίδες των παραδόσεών μας. Ιδιαίτερα καλούμεθα να στηλιτεύσουμε κάθε μορφή βίας. Τονίζοντας το χρέος παντός ανθρώπου να σέβεται τη θρησκευτική ελευθερία των συνανθρώπων του. Η βία εν ονόματι της θρησκείας βιάζει την ουσία της θρησκείας. Και κάθε έγκλημα στο όνομα της θρησκείας είναι έγκλημα κατά της ίδιας της θρησκείας. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το λάδι της θρησκείας, για να δυναμώνει τη φωτιά των συγκρούσεων. Η θρησκεία είναι θείο δώρο, που γαληνεύει τις καρδιές, θεραπεύει τις πληγές και φέρνει πλησιέστερα άτομα και λαούς. 2. Η ειρήνη συνδέεται άμεσα με τη δικαιοσύνη. Ένας άδικος κόσμος δεν μπορεί να είναι ειρηνικός. Σαφής κανόνας στην Παλαιά Διαθήκη είναι: “ποιεῖν δίκαια καὶ ἀληθεύειν ἀρεστὰ παρὰ Θεῷ μᾶλλον ἢ θυσιῶν αἷμα.”(Παρ. 21,3) Στον αιώνα μας, η ειρήνη και η δικαιοσύνη έχουν προσλάβει ένα ακόμα συνώνυμο: ανάπτυξη. Η φτώχεια παραμένει ο χειρότερος τύπος βίας. Όταν οι άνθρωποι στερούνται των στοιχειωδών μέσων για την επιβίωσή τους, δεν είναι παράξενο να στρέφονται προς άλλες κατευθύνσεις και να υιοθετούν ακραίες θρησκευτικές αντιλήψεις για την επίτευξη μιας δίκαιης κοινωνίας. Προφανώς, υπάρχει μια γενικότερη ευθύνη των μεγάλων δυνάμεων για τις κρίσεις της Μέσης Ανατολής. Αποφάσεις για βίαιες αλλαγές ηγεσιών και καθεστώτων, προμήθεια οπλισμού, απάθεια στις παράπλευρες απώλειες, με θύματα εκατομμυρίων αθώων και τεράστια κύματα προσφύγων, μόλυνση του περιβάλλοντος και καταστροφή σπάνιων μνημείων του πολιτισμού. Καιρός πλέον όλοι οι υπεύθυνοι να αποτινάξουν τον λήθαργο και να δράσουν επείγοντος και αποτελεσματικά, για την κατάπαυση της τρομερής αιματοχυσίας. Η ειρήνη και η ασφάλεια θα εδραιωθούν με τη φροντίδα για κοινωνική δικαιοσύνη και ανάπτυξη των φτωχότερων κοινωνιών του πλανήτη. Θα είναι τραγικά πολιτικό λάθος, λόγω αμελείας ή υπεροψίας, να αφήνουμε να εξελιχθεί ένα νέο πολύμορφο προλεταριάτο, το οποίο θα καταχρασθεί την πνευματική “ατομική ενέργεια” μιας θρησκευτικής παραδόσεως. 3. Τελικά, το αντίθετο της ειρήνης δεν είναι ακριβώς ο πόλεμος, αλλά ο εγωκεντρισμός. Ο ατομικός, ο συλλογικός, ο εθνικός, ο φυλετικός. Αυτός επιστρατεύει τις ποικίλες μορφές βίας, που φονεύουν με διάφορους τρόπους την ειρηνική συμβίωση. Αυτός είναι ο εμπνευστής και τροφοδότης των μεγάλων ή μικρότερων συγκρούσεων και αυτός αδιάκοπα ανανεώνει το μίσος. Το αντίδοτο στον εγωκεντρισμό δεν είναι οι γενικόλογες συμβουλές ούτε οι ποικίλοι νόμοι και οι κρατικοί μηχανισμοί καταστολής˙ αλλά η ενδυνάμωση της αγάπης μέσα στην κοινωνία. Μιας πολυδιάστατης έμπρακτης αγάπης που δεν περιορίζεται από σύνορα, προκαταλήψεις, ή κάθε είδους διακρίσεις. Εδώ βρίσκεται και η τεράστια δυνατότητα και συμβολή μιας υγιούς θρησκευτικής συνειδήσεως. Αυτή, ακόμα και σε συνθήκες μακροχρόνιων συγκρούσεων, χαρίζει τη δύναμη της συγχωρητικότητος και της συμφιλιώσεως. Η δύναμη της αγάπης, τελικά, είναι εκείνη που μπορεί να νικήσει την αγάπη της δύναμης, η οποία διαρκώς καταστρέφει την ειρήνη. Αστείρευτη πηγή αγάπης παραμένει η αλήθεια, την οποία με τον πιο λιτό και συγκλονιστικό τρόπο διατύπωσε ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ.»(Ά Ιω. 4: 16). Εύχομαι ολόψυχα, μέσα από τις εισηγήσεις, τις συζητήσεις και τον γενικότερο προβληματισμό της διασκέψεως μας, να αντλήσουμε πολύτιμο υλικό για μια πληρέστερη εμβάθυνση στο κρίσιμο θέμα που μας απασχολεί. Και να συνεχίσουμε με περισσότερο ενθουσιασμό να είμαστε εργάτες ειρήνης, με τη βεβαιότητα ότι ο αδιάκοπος αγώνας για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη είναι ό,τι πιο ουσιαστικό και πολύτιμο μπορεί κανείς να προσφέρει για την επιβίωση και την πολιτιστική ανάπτυξη της Μέσης Ανατολής.

Përkthimi është i ndaluar të përdoret nga persona të pa autorizuar pa ju rreferuar burimit. Pason fjala e Kryepiskopit Anastas në Konferencën Ndërkombëtare të Athinë me temë Lindjen e Mesme. Pranimi i ndërgjegjshëm i pluralizmit fetar, kulturor dhe bashkjetesa paqësore e komuniteteve të ndryshme mund të vijnë nga dy pikënisje të ndryshme. Qoftë nga indiferenca për besimin fetar, qoftë për shkak të përjetimit të ndërgjegjshëm të esencës së fesë. Anasjelltas, urrejtja e ndërsjelltë fetare ndërmjet komuniteteve fetare bashkëekzistuese dhe traditave kulturore është e pamundur që të zhvillohet a) nga farëra të formës fetare psh një fanatizëm ekstrem, b) nga rrënjët jo-fetare psh faktorë politikë, nacionalistë, që përdorin fenë për qëllime të tjera. Të gjitha këto rrënjë vazhdojnë që të jenë të forta në zonën e Lindjes së Mesme. Megjithatë dëshira njerëzore për paqe glogale mbetete ankthioze. Çdo përpjekje për studim dhe përballim të këtij programi kompleks përbën një ofertë të çmuar. Ja vlen si rrjedhim një të urojmë me gjithë shpirt Ministrinë e Jashtme të Republikës Greke, profesorin z Nikolao Kotzia dhe bashkëpunëtorët e tij të zgjedhur për iniciativën që kishte si qëllim të organizohej kjo Konferencën Ndërkombëtare. Përshëndetim me gëzim të veçantë fillimin e punimeve të kësaj konference dhe urojmë një sukses frutdhënës. Më lejoni si hyrje të theksoj shkurtimisht tre pika. 1.     Personalisht besoj se  përpunimi i një ndërgjegjie të shëndetëshme fetare përbën themelin më të qëndrueshëm të një bashkëjetese paqësore. Dhe jo indiferenca fetare. Në fetë monoteiste që mbizotërojnë në Lindjen e Mesme vërehen: a) kërkimi i paqes së brendshme, b) kontrrolli i agresivitetit, c) principet e bashkëjetesës paqësore, d) arrijta e marrdhënieve paqësore me Zotin, e) nxitje për ruajtjen e paqes në të gjithë njerëzimin. Të krishterët në veçanti mbështeten tek “Zoti i Paqes” dhe kërkojnë ndërhyrjen e Tij. Përgjegjësit brenda komuniteteve fetare, kemi si detyrim të përpunojmë një teologji dhe antropologji paqësore, duke konsumuar nga pasuria e principeve tona fetare dhe faqet më të ndritshme të traditave tona. Në veçanti thirremi që të qortojmë çdo lloj forme dhune. Duke theksuar detyrën e çdo njeriu që të respektojë lirinë fetare të bashkëqytetarëve të tij. Dhuna në emër të fesë dhunon esencën e fesë. Çdo krim në emër të fesë është krim kundër vetë fesë. Dikush nuk ka të drejtë që të përdorë vajin e fesë, për të forcuar zjarrin e përplasjeve. Feja është dhuratë hyjnore e cila qetëson zemrat, shëron plagët dhe sjell më afër popujt dhe personat. 2.     Paqja lidhet drejtpërdrjet  me drejtësinë. Një botë e padrejtë nuk mund të jetë paqësor. Një rregull i qartë në Dhjatën e Vjetër janë: “Veprim të bëhet e drejta dhe e vërteta është e pëlqyeshme për Zotin më shumë se sakrifica” (Fjalët e Urta 21,3). Në shekullin tonë, paqja dhe drejtësia kanë shtuar dhe një sinonim tjetër: zhvillimin. Varfëria mbetet forma më e keqe e dhunës. Kur njerëzit nuk kanë mjetet elementare për mbijetesën e tyre, nuk është e çuditëshme që të kthehen në drejtime të tjera dhe të adobtojnë koncepte ekstreme fetare për arritjen e një shoqërie më të drejtë. Qartazi, ekziston një përgjegjësi më e përgjithëshme të forcave të mëdha për krizat e Lindjes së Mesme. Vendime për ndryshime të dhunëshme të udhëheqjeve dhe të pushteteve, armatosja, indiferencën për humbjet anësore, me viktima miliona të pafajshëm dhe valë të stërmëdha refugjatësh, ndotje të ambientit dhe shkatërrim të monumenteve të rralla të trashëgimisë kulturore. Erdhi koha tashmë që të gjithë përgjegjësit të zgjohen nga letargjia dhe të aktivizohen urgjentisht për ndalimin e gjakderdhjes. Paqja dhe siguria do të konsolidohet me përkujdesjen për drejtësi shoqërore dhe zhvillimin e shoqërive më të varfëra të planetit. Do të ishte një gabim tragjik politik, për shkak të neglizhencës dhe arrogancës, të lejojmë të zhvillohet një proletariat i ri i shumëllojshëm, i cili do të keqpërdorë “energjinë atomike” shpirtërore të një tradite fetare. 3.     Si përfundim e kundërta e paqes nuk është ekzaktësisht lufta, por egocentrizmi. Personal, kolektiv, kombëtar, fisnor. Ai  aktivizon forma të larmishme të dhunës që vrasin me mënyra të ndryshme bashkëjetesën paqësore. Ai është frymëzuesi i përplasjeve të mëdha ose të vogla dhe ai në mënyrë të parreshtur rinovon urrejtjen. Antidot për egocentrizmin nuk janë këshillat e përgjithëshme as ligjet e ndryshme dhe mekanizmat shtetëror të shtypjes por përforcimi i dashurisë brenda shoqërisë. Të një dashurie shumëdimensionale  që nuk kufizohet nga paragjykimet apo çdo lloj diference. Këtu gjendet dhe mundësia e madhe dhe ofrimi i një ndrëgjegjie të shëndetëshme fetare. Ajo, akoma dhe në kushte të përplasjeve afatgjata, falën forcën e pajtimit. Forca e dashurisë si përfundim është ajo që mund të fitojë dashurinë e forcës, e cila vazhdimisht shkatërron paqen. Burim i pashtershëm i dashurisë  mbetet e vërteta, të cilën në mënyrë më të thjeshtë dhe tronditëse formuloi Ungjillori Joan “ Perëndia është dashuri; edhe ai që mbetet në dashuri, mbetet në Perëndinë, edhe Perëndia në atë. ”. (1 Joanit 4:16). Uroj me gjithë shpirt, nëpërmjet ligjëratave, bisedimeve dhe me problematikën e përgjithshme të kësaj konference, të konsumojmë material të çmuar për një thellim më të plotë mbi çështjet që na shqetëson. Dhe të vazhdojmë me më tepër entuziazëm që të jemi punëtorë të paqes, me sigurinë që beteja e pandalshme për paqe drejtësi dhe solidaritet është gjëja më esenciale dhe e çmuar që dikush mund të ofrojë për mbijetesën dhe zhvillimin kulturor të Lindjes së Mesme. Për faqen Pelasgos Koritsas, T. B